လူသား အက်ဳိးျပဳလုပ္ငန္း လုပ္ေနသူေတြ အားလံုးပဲ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆိုသလို ကိုယ္က်ဳိး စြန္႔လႊတ္ အနစ္နာခံရတာခ်ည္းပါပဲ။ က်မတုိ႔ လူငယ္ေတြ အားလံုး ဒီေန႔ဒီခ်ိန္အထိ ေငြေၾကး တျပားတခ်ပ္မွ မရဘဲ လုပ္ေနၾကတာပါ။ ဒါေၾကာင့္ အနည္းဆံုး မိသား စု ၿငိဳျငင္တာေတာ့ ခံရတာပါပဲ။ မိသားစုနဲ႔ ပဋိပကၡ
က်မ ကိုယ္တိုင္သည္လည္းပဲ ဒီ ခုခံအားက်ဆင္းမႈ တိုက္ဖ်က္ေရး လုပ္ငန္း စတင္စဥ္ကတည္းက အိမ္အလုပ္ေတာင္ မလုပ္နုိင္ ေတာ့ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ က်မမိသားစုက အျပည့္အ၀နားလည္မႈေပးၿပီး လိုအပ္တဲ့ ေထာက္ပံ့မႈေတြ လုပ္ေပးေနတာေၾကာင့္ ေတာ္ ေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပါ။
တခ်ဳိ႕ေတြဆိုရင္ လင္မယား စကားမ်ား ရန္ျဖစ္တာ၊ မိဘေတြက အိမ္က ႏွင္ခ်တာေတြ မၾကာခဏ ၾကားေနရေတာ့ က်မအေန နဲ႔ အရမ္းပဲ စိတ္ထိခိုက္ရပါတယ္။ ဘာမွလည္း မတတ္ႏုိင္ခဲ့ပါဘူး။ အခုခ်ိန္အထိလည္း ဘယ္လိုမ်ဳိး ေျဖရွင္းေပးရမယ္ ဆိုတာ ကို မသိေသးပါဘူး။
အခက္အခဲတခ်ဳိ႕
ကိုယ္က်ဳိးစြန္႔ လုပ္ၾကရာမွာ လုပ္ငန္း ပ်က္ယြင္းတဲ့အထိ ျဖစ္သြားတဲ့လူေတြလည္း ရွိပါတယ္။ တခ်ဳိ႕က်ေတာ့လည္း ဖမ္းဆီးခံရ တဲ့အထိ ျဖစ္တာလည္း ရွိပါတယ္။ ထင္ထင္ရွားရွားဆိုရင္ နယ္မွာပညာျပန္ေပးဖုိ႔ သြားတ့ဲ ေရနံေခ်ာင္းက လူငယ္တေယာက္ အခ်ဳပ္က်ခံရတယ္၊ ေက်ာက္ပန္းေတာင္းက လူငယ္ဆုိလည္း အဖမ္းခံရတယ္၊ တရားစြဲမယ္လုိ႔ ၿခိမ္းေျခာက္တာ ခံရတယ္။ လူနာေတြအတြက္ ဆြမ္းေကြ်းေပးလုိ႔ ဆိုၿပီး လူငယ္ ၁၁ ေယာက္ ၃ ရက္ၾကာ ဖမ္းဆီး စစ္ေဆးခံရတာေတြလည္း ရွိပါတယ္။
က်မတုိ႔လူငယ္ေတြဟာ အဲဒီလုိ အမ်ဳိးမ်ဳိးေသာ အနစ္နာခံရမႈေတြ၊ ဒုကၡေတြကုိ ဒီေန႔အခ်ိန္အထိ ရင္ဆုိင္ေက်ာ္ျဖတ္ေနရတာပါ။
က်မတုိ႔က ႏုိင္ငံေရးနဲ႔ ဆက္ႏြယ္ေနတာမုိ႔ အဖမ္းခံရတာေတာင္ နည္းေသးတယ္လုိ႔ ဆုိသူေတြလည္း ရိွပါတယ္။ ဒါက မွန္သင့္ သေလာက္ မွန္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ က်မတုိ႔လို မဟုတ္တဲ့ အဖဲြ႔အစည္း၊ တကယ့္ လူမႈေရး အဖဲြ႔အစည္းေတြကိုလည္း တားဆီး ပိတ္ပင္တာေတြ ရိွပါတယ္။ အန္ဂ်ီအို အမ်ဳိးသမီး ၀န္ထမ္း တေယာက္ဆိုရင္ ၾကည့္ျမင္တိုင္ဘက္မွာ ျပည့္တန္ဆာေတြကို ကြန္ ဒံုး ေ၀ေနတုန္း အဖမ္းခံရတယ္၊ ၿပီးေတာ့ ျပည့္တန္ဆာမႈနဲ႔ အေရးယူခံရတယ္၊ အဲဒါမ်ဳိးက်ေတာ့ ေ၀ဖန္ ေထာက္ျပတာေတြ၊ တိုင္တန္း ေျပာဆိုတာမ်ဳိးေတြ မလုပ္ၾကပါဘူး။
ဒီေတာ့ ႏုိင္ငံေရး ဆက္ႏြယ္သည္ ျဖစ္ေစ၊ မဆက္ႏြယ္သည္ ျဖစ္ေစ အာဏာပိုင္ေတြဘက္က အျမင္မရွင္းလင္းရင္ ဖမ္းတာပါပဲ။ ဒါေတြကို အမ်ားက မသိၾကပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ တခ်ဳိ႕ကဆုိရင္ က်မတုိ႔ကိုပဲ အခ်ိန္ျပည့္ ေ၀ဖန္ေနတာပါ။ လူမႈေရးလုပ္ငန္း လုပ္ ရင္ေတာ့ အနည္းနဲ႔အမ်ား ဆိုသလိုေတာ့ ကိုယ္က်ဳိး စြန္႔လႊတ္ရတာခ်ည္းပါ။
က်မအဖဲြ႔က အစ္ကိုတေယာက္နဲ႔ အစ္မ တေယာက္ စြန္႔လႊတ္ရတဲ့ အျဖစ္ပ်က္ေလးေတြအေၾကာင္း ေျပာရရင္ေတာ့ ငိုအား ထက္ ရယ္အားသန္ ဆိုသလို ပါပဲ။
ေတာင္တြင္းႀကီးက လူနာ
ပထမလူက ေတာင္တြင္းႀကီးက လူနာတေယာက္ပါ။ ဒီလူနာက စေရာက္လာကတည္းက အူက်ေရာဂါ တြဲဖက္ ပါလာတယ္။ လူကေတာ့ အေတာ္ေလး သန္မာေသးတယ္။ သူ႔မွာ လူူနာေစာင့္ ပါမလာပါဘူး။ တိုက္တိုက္ ဆိုင္ဆိုင္ အဲ့ဒီအခ်ိန္က အဖဲြ႔ထဲက လူငယ္ေတြကလည္း ခရီးထြက္သူထြက္၊ တျခား ႏုိင္ငံေရးအလုပ္ေတြမ်ား ျဖစ္ေနေတာ့ ဒီလူနာကို ေဆးရံုသြားတင္ေတာ့ က်မ ရယ္ ေတာင္ဒဂံုက အစ္မ တေယာက္ရယ္ပဲ ရွိပါတယ္။ ေဆးရံုေရာက္ေတာ့ လူနာေစာင့္ လိုတယ္ဆုိေတာ့ အဲ့ဒီ အစ္မကိုပဲ အကူအညီ ေတာင္းရတာေပါ့။
က်မတုိ႔လည္း ေဆးရံုစည္းကမ္းေတြ သိပ္ နားမလည္ဘူး။ လူနာကလည္း အိမ္ေထာင္ရွိတယ္ ေျပာထားေတာ့ နပ္စ္ေတြက နားလည္မႈလြဲၿပီးေတာ့ အဲ့ဒီ အစ္မကို လူနာရဲ႕ အမ်ဳိးသမီး ထင္မွတ္သြားဟန္ တူပါတယ္။ ခြဲစိတ္လူနာ ျဖစ္ေနေတာ့ လက္မွတ္ ထုိးရတာေပါ့။ ကူညီတာပဲဆုိၿပီး အားလံုး အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ပဲ လက္မွတ္ ထုိးလိုက္တာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ က်မတုိ႔ မသိလိုက္တာက လူနာရွင္ရဲ႕ ေနရာမွာ ဇနီးဆိုၿပီးထည့္ထားတာကို က်မေကာ အဲ့ဒီ အစ္မပါ သတိ မထားမိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ က်မလည္း အိမ္ျပန္လာ၊ ေတာင္တြင္းႀကီးကို ဆက္သြယ္ၿပီး လူနာေစာင့္တေယာက္ အားခ်င္း လႊတ္ေပးဖုိ႔ ေျပာလိုက္ပါတယ္။ လူနာရွင္ေတြဘက္က လည္း ခြဲရစိတ္ရမယ္ ဆိုေတာ့ စိုးရိမ္သြားဟန္ တူပါတယ္။ အမ်ဳိးေတြ အမ်ားႀကီးနဲ႔ လုိက္ခ်လာတယ္။
အဲ့ဒီေန႔က က်မလည္း တေနကုန္နီးပါး ေဆးရံုမွာ ေနေပးၿပီးမွ ျပန္လာတာပါ။ ေနာက္ရက္ဆုိ လူနာက ခြဲစိတ္ရေတာ့မွာပါ။ က်မ အိမ္ျပန္ေရာက္ၿပီး ၇ နာရီခြဲေလာက္က်ေတာ့ လူနာရွင္ အမ်ဳိးသမီးေကာ အမ်ဳိးေတြပါ က်မဆီ လိုက္လာပါတယ္။ ငိုႀကီး ခ်က္မ နဲ႔ပါ။ ဒီကို လာတာ တရက္၊ ႏွစ္ရက္ပဲ ရိွေသးတယ္၊ လူကလည္း ေရာဂါသည္ပါ၊ ဒါကိုေတာင္ အစ္မတုိ႔အဖဲြ႔က လူေတြက ရေအာင္ ယူထားတယ္ ဘာညာနဲ႔ ရန္ေတြ႔ပါေတာ့တယ္။
က်မလည္း အေတာ္ေလး အံ့ၾသေနၿပီးေတာ့ ဘာျဖစ္မွန္း မသိပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ေနာက္တရက္မွပဲ က်မ ေသခ်ာေမးၿပီး ရွင္းျပပါ့မယ္၊ အခုေတာ့ ေဆးရံုတံခါးလည္းပိတ္ေနၿပီ ဘာမွလုပ္မရေတာ့ဘူး ဆိုေတာ့ သူတုိ႔တည္းတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းကို ျပန္သြားပါတယ္။
ဒါနဲ႔ မနက္ေစာေစာ လူနာကုိ မခြဲခင္ က်မ ေဆးရံုကို ေျပးပါတယ္။ က်မလည္း ေရာက္ေရာ ေတာင္ဒဂံုက အစ္မက စပ္ျဖဲျဖဲနဲ႔ “ မိျဖဴ နင္ငါ့ကို ေခ်ာက္က်ေအာင္ လုပ္တာလား” ဆိုၿပီး ေနာက္ပါတယ္၊ ဒီေတာ့မွ က်မကလည္း ေမးတာေပါ့“အစ္မ ဘာေတြျဖစ္ တာလဲ” ဆိုေတာ့ “လူနာေတြ႔ခ်ိန္ ကုန္ေတာ့ ေဆးရံုက ထံုးစံအတုိင္း ဧည့္သည္ေတြကို ႏွင္တယ္။ အဲ့ဒီမွာ လူနာရွင္ဇနီး ဆိုၿပီး လက္မွတ္ ထုိးထားတာက သူျဖစ္ေနေတာ့ တကယ့္ မိန္းမအစစ္ကုိပါ ႏွင္ထုတ္တာ၊ ငါ့ကိုလည္း ပိုးစိုးပက္စက္ ေျပာသြားလုိက္ တာ ရစရာ မရွိဘူး၊ ေဆးရံု တရံုလံုးကလည္း ၀ိုင္းၾကည့္၊ ငါ့မွာ ရွက္လည္းရွက္၊ ေဒါသေတြလည္း ျဖစ္လိုက္တာဟာ၊ ေဆးရံု တံခါး ကလည္း ပိတ္သြားၿပီး ဆိုေတာ့ နင့္ဆီလည္း ဆက္သြယ္မရ ျဖစ္ကုန္တာေပါ့” တဲ့။
တညလံုး ေဒါသ ျဖစ္ေနတာ အခုမွ စိတ္ေျပခါစ ရွိေသးတယ္ဆိုၿပီး ရွင္းျပေနတုန္း လူနာရွင္ အမ်ဳိးအုပ္ႀကီး ေရာက္လာျပန္ေရာ။ က်မတုိ႔အဖဲြ႔က အစ္မကို လက္ညိွဳး ေငါက္ေငါက္ထုိးၿပီး ရန္ေထာင္ေနလိုက္တာ က်မလည္း ၀င္ေျပာမရပါဘူး။ ဒါနဲ႔ ဆရာ၀န္ တေယာက္ လာၿပီးေတာ့ က်မတုိ႔ကို သူ႔ရံုးခန္းထဲ ေခၚၿပီး ရွင္းခုိင္းပါတယ္။ က်မတုိ႔လည္း အဲ့ဒီေတာ့မွ အျဖစ္မွန္ကုိ ရွင္းျပရတာ ေပါ့။ ဆရာ၀န္ကေတာ့ မွတ္ခ်က္ခ်ပါတယ္။“ခင္ဗ်ားတုိ႔ သေဘာေကာင္းပံုကလည္း သူမ်ား မယားေတာင္ အျဖစ္ခံသလား” တဲ့။
လူနာရွင္ေတြလည္း အဲ့ဒီေတာ့မွ က်မတို႔ကို ထုိင္ၿပီး ရွိခုိးလိုက္ၾကတာနဲ႔ ေနာက္ဆံုးေတာ့ က်မတုိ႔ ထြက္ေျပးရေတာ့တာပဲ။
အဲ့ဒီ အစ္မက အပ်ဳိႀကီးပါ။ အခုထက္ထိ ရံုးထဲမွာ က်မတုိ႔ကို ေနာက္ေနၾကတုန္းပါ၊ “ျဖဴျဖဴသင္းရယ္ နင့္မလည္း အပ်ဳိႀကီးကို လူနာနဲ႔ အစြံထုတ္ရင္ လြတ္လြတ္ကင္းကင္း လုပ္ေပးလုိက္စမ္းပါ၊ တျခား အိမ္ေထာင္မရွိတဲ့ လူနာေလး ဘာေလး ရွာေပး လိုက္စမ္းပါ” ဆိုၿပီး ေနာက္ၾကတုန္းပါ။
အခုမွသာ ရယ္ေမာနုိင္တာပါ။ ျဖစ္ခါစက ရွက္လည္းရွက္ ေဒါသေတြလည္း ျဖစ္နဲ႔ လူလည္း မေနတတ္ျဖစ္ရတာပါ။
ေတာင္ဒဂံုက လူနာ
ေနာက္ အစ္ကုိႀကီးတေယာက္က ဘုန္းႀကီးလူထြက္ပါ။ အရင္က ဘုန္းႀကီး၀တ္နဲ႔ ေထာင္က်ဖူးတယ္၊ လူ၀တ္လဲၿပီး ထြက္လာ စ မွာပဲ က်မတုိ႔ကို လာကူပါတယ္။ အဲ့ဒီမွာတင္ သူ႔အနီးနားကလူေတြကို ေဆးခန္း၊ ေဆးရံု သူပဲဒိုင္ခံပုိ႔ေပါ့ေလ။ ဘုန္းႀကီးလူထြက္ ဆုိေတာ့ သူ႔ကုိ အေတာ္မ်ားမ်ားက ဘုန္းႀကီးလုိ႔ ေခၚၾကတယ္။
တေန႔သားက်ေတာ့ ဘုန္းႀကီး မိန္းမရေနၿပီ ဆိုၿပီးေတာ့ ရံုးမွာ သတင္းျဖစ္ေနပါတယ္။ က်မလည္း သူနဲ႔ မေတြ႔ေတာ့ မေမးမိပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ေျပာတဲ့လူကေတာ့ သူ အခမ့ဲ ေဆးခန္းကို ေရာက္တယ္၊ ဘုန္္းႀကီးက သူ႔မိန္းမ ေဆးခန္းလာျပတာ ေတြ႔တယ္ ဆုိၿပီး ရွင္းျပေတာ့ က်မတုိ႔အတြက္ အေတာ့္ကို ထူးဆန္းေနပါတယ္။
ရံုးတရံုးလံုးကလည္း ဒီသတင္းက ပ်ံ႕ေနပါၿပီ။ တရက္ သူ က်မဆီ ေရာက္လာပါတယ္။ က်မလည္း အျဖစ္မွန္ ေမးၾကည့္ေတာ့မွ “ေကာင္မေလးက ျပည့္တန္ဆာ၊ ေယာက်္ားက ေျခာက္ေယာက္ အထိ ကြဲထားၿပီးၿပီ။ ဒီေတာ့ ဒီကေလးမ care taker လုပ္ဖုိ႔ လိုက္ပုိ႔တာပါ” တ့ဲ။
ကေလးမက ေဆးရဖုိ႔ ေသခ်ာေအာင္လုိ႔ သူ႔ကို ျပဳစုမယ့္လူဟာ အခု ပါလာတဲ့ သူ႔ေယာက်္ားပါပဲ ဆုိၿပီးေတာ့ ေျပာခ်လိုက္တာ ေဆးခန္း တခန္းလံုးကလည္း သူ႔ေယာက်္ားပဲလုိ႔ မွတ္ထားၾကတယ္ တဲ့။ ဒီလိုနဲ႔ သူလည္း အဲဒီ ေတာင္ဒဂုံက ကေလးမရဲ႕ ၇ ေယာက္ေျမာက္ ေယာက်္ား ျဖစ္သြားသတဲ့။
ၾကည္ႏူးမႈ
ဘာေျပာေျပာပါ၊ ေတာင္တြင္းႀကီးက လူနာေကာ၊ ေတာင္ဒဂံုက လူနာေကာ အခုထက္ထိ က်န္းမာေနတုန္းပါ။ သူတုိ႔ေတြက ရံုး ဘက္ကို လာတတ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ လာလုိ႔ ေတာင္ဒဂံုက အစ္ကိုေတြ၊ အစ္မေတြ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္လိုက္ရင္ ၾကည္ႏူး ပီတိျဖစ္ ေနတာ ျမင္ရပါတယ္။ အဲဒီလုိ ျမင္လိုက္ရတိုင္း က်မတုိ႔ အဖဲြ႔သူ အဖဲြ႔သားေတြ အနစ္နာခံ အသက္ ကယ္ခဲ့တာ အၿမဲလို သတိ တရ ၾကည္ႏူးရပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment