ႏွင္းပန္းအိမ္
“ျမန္မာျပည္မွာ တိုင္းရင္းသားအေရးကို ကာလရွည္ၾကာစြာ အခ်ိန္ဆြဲ မေနပါနဲ႔။ တိုင္းျပည္ ဒဏ္ရာ ပိုႀကီးလာလိမ့္ မယ္။ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြး ေရးလုပ္ၿပီး အျမန္ဆံုးေျဖရွင္းသင့္ၿပီ” ဆိုတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ အင္တာဗ်ဴးတခုက အေျဖစကားကို က်မ နားေထာင္လိုက္ရတဲ့ေန႔က ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔မွာပါ။ စက္တင္ဘာလ ၂ဝ ရက္ေန႔ကို ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔လို႔ သတ္မွတ္ထားပါတယ္။
ဒီလို အဖိုးတန္လွတဲ့ စကားကို နားေထာင္ၿပီး က်မတို႔တိုင္းျပည္ရဲ႕ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို သိပ္ကို ေမွ်ာ္လင့္မိ ပါတယ္။ က်မတို႔ ဒုကၡသည္စခန္းမွာ UNက ၾကီးမႉးၿပီး က်င္းပေပးတဲ့ ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔ကို က်င္းပပါတယ္။ စခန္း႐ုံးေလးမွာ က်င္းကခဲ့တာပါ။ စခန္းတာဝန္ရွိသူေတြက ကမၻာ့ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႔မွာ သူတို႔ျဖတ္သန္း ရင္ဆိုင္ခဲ့ ရတဲ့ ျပည္တြင္းစစ္မီးေၾကာင့္ ခံစားရတာေတြကို အမွတ္တရျပန္ေျပာျပၾကတယ္။
စစ္ရဲ႕ အနိဌာ႐ုံေတြ၊ ရက္စက္ၾကမ္းၾကဳတ္မႈေတြ၊ လူမ်ိဳးတုန္း သတ္ျဖတ္ၫႇင္းဆဲမႈေတြ ကေလးငယ္ေတြရဲ႕ စာသင္ခန္း ပါမက်န္ လက္နက္ၾကီးေ တြနဲ႔ ပစ္ခတ္ ခံရမႈ ေတြေၾကာင့္ ကေလးငယ္ ေတြပါ ေသဆံုး ခဲ့ရတာ ေတြကို ေျပာျပ ေနခ်ိန္မွာ မ်က္ရည္ေတြ က်လာ ပါတယ္။ ပရိသတ္ ဘက္ကို လက္ကာ ျပၿပီး စကားကို ဆံုးေအာင္ ေျပာမသြား ႏိုင္ပါဘူး။ နားေထာင္ ေနရသူ က်မတို႔ ျဖည့္စြက္ နားလည္ ခံစား ႏိုင္ခဲ့ၾက ပါတယ္။
ဒုကၡသည္ စခန္းမွာ သံုးႏွစ္ၾကာ ေနထိုင္ေနရဆဲ က်မအတြက္ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ ဒုကၡ အခက္အခဲေတြ၊ အေကာင္း ေမွ်ာ္ စိတ္ကူးေတြ၊ သူတို႔ရဲ႕ ႐ိုးသား ပြင့္လင္းမႈေတြ ကိုလည္း က်မ ေတြ႔ျမင္ ခံစားရပါတယ္။ သဘာဝကို အမွီျပဳၿပီးေနထိုင္ တတ္ေအာင္ ထိုးစစ္၊ တိုက္စစ္ေတြက သူတို႔ကို သင္ၾကားေပးလိုက္ပါတယ္။
ဒုကၡသည္ တဲအိမ္ခ်င္း တူေပမယ့္ အိမ္ေဆာက္ပံု ခ်င္းေတာင္ မတူပါဘူး။ ကရင္လူမိ်ဳး ဒုကၡသည္ တခ်ိဳဳ႕ရဲ႕ အိမ္ေလးေတြမွာ
တံစက္ၿမိတ္ ကို ရွည္ရွည္ခ်ၿပီး အိမ္အတြင္းကို အျပင္က မျမင္ ရေအာင္ ေဆာက္ထားပါတယ္။ အိမ္အဝင္ ေလွကားကို အရွင္ တပ္ထားတာပါ။ ညဘက္ဆို ေလွကားကိုျဖဳတ္ၿပီး အိမ္ေပၚကို တင္ထားပါတယ္။ အလြယ္တကူ အိမ္ေပၚကို အျပင္လူ မတက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ထားတာပါ။
အသင့္ ယူေဆာင္လို႔ရမယ့္ အဝတ္အစား ထုပ္ေလးေတြကိုလည္း အဆင္သင့္လုပ္ထားတယ္။ ညစာ ထမင္းကို ညေန ေလးနာရီ ေလာက္ဆိုရင္ စားၿပီးၿပီ။ ဒီလို အေလ့ အထ ေတြကို သူတို႔ အသားက် ေနၾကၿပီ။ ေလာကဓံက ဘယ္ေလာက္ ေလခ်ိဳ ေသြးေသြး သူတို႔မယံုရဲဘူး။ ကရင္ျပည္နယ္မွာ ထိုးစစ္တိုက္စစ္က အခ်ိန္မေရြးရာ သီမေရြးျဖစ္ေပၚတတ္ တာမို႔ စစ္ေျပး ဖို႔အတြက္ တိုက္ၾကက္ မ်ားလို အသင့္ အေန အထားနဲ႔ အေတာင္ပံ ဖြထား ရတယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ၿမိဳ႕ျပမွာေနရသူ ဒီမိုကေရစီေရးလိုလားသူ ႏိုင္ငံေရးသမားေတြနဲ႔ သူ႔မိသားစုေတြမွာလည္း လူသားမဆန္တဲ့ စနစ္ေၾကာင့္ စိုးတထိတ္ ထိတ္နဲ႔ ေနခဲ့ရ တာပါ။ ညသန္းေခါင္ အိပ္ေမာက်ေနခ်ိန္ စစ္ဖိနပ္သံ အိမ္ရွင္တို႔ ဧည့္စာရင္း စစ္မယ္ဆိုတဲ့ အသံေတြက မိသားစုနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးသမားကို ခြဲခြာမယ့္ ေရွ႕ေျပး နိမိတ္ေတြပါပဲ။ "ေမးစရာရွိလို႔ ခဏ လိုက္ခဲပါ" ဆိုၿပီး ဘာအဝတ္အထည္ အသံုးအေဆာင္မွ အယူမခံဘဲ ေခၚသြား တတ္ပါတယ္။ က်န္ခဲ့တဲ့ မိသားစု က ေမွ်ာ္ေပေရာ့ပဲ။ သခင္ဇင့္ ဇနီးအဘြား ေဒၚၾကည္ၾကည္ ေျပာတဲ့စကားကို က်မမွတ္မိေနပါတယ္။ “သူတို႔က နတ္သက္နဲ႔ ေခၚတာ။ ဒို႔က ေထာင္ထဲမွာ လူသက္နဲ႔ ေနခဲ့ရတာ” တဲ့။
ဘြားၾကည္သမီး အငယ္ဆံုး ေဒၚေလးမဟား က်မကိုေျပာဖူး တယ္။သူ႔ဖခင္ သခင္ဇင္ကို ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ေန
ခ်ိန္မွာ တခါပဲျမင္ဖူးလိုက္ရတယ္တဲ့။ “အဲဒီတုန္းက ေဒၚေလးက မူလတန္း ေက်ာင္းသူေပါ့။ ေက်ာက္ေျမာင္း အိမ္မွာေလ
ေဒၚေလး ေက်ာင္းက ျပန္လာေတာ့ အေမက တိုက္ပံုအကႌ်နဲ႔ေခါင္းေပါင္း ေပါင္းထားတဲ့ လူၾကီးကို တရင္းတႏွီးနဲ႔ စကား
ေတြ ေျပာေနတယ္ေပါ့။ ေနာက္မွ အေဖမွန္း ေဒၚေလး သိရ တာ။ ျပည္တြင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲလဲ ပ်က္ေရာ အေဖ ႐ိုးမထဲ ျပန္သြားရတယ္ေလ။ ေနာက္ေတာ့ အေဖ့သတင္းကို ၾကားရတယ္။ ျမန္မာ့ အသံ ေရဒီယိုကေနလႊင့္တာ။ အေဖ့အတြက္ အေမဘယ္ေတာ့ ရက္လည္ လုပ္မလဲလို႔ လာေမးၾကတယ္။ 'က်မရင္ထဲမွာ ကိုဇင္ ဘယ္ေတာ့မွ ေသမွာမဟုတ္တဲ့ အတြက္ ရက္လည္ ဘယ္ေတာ့မွ မလုပ္ဘူး' လို႔ အေမ ေျဖခဲ့တယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္လည္း အသက္ ၈ဝ ေက်ာ္အရြယ္ ေထာင္ကလြတ္ၿပီး မၾကာခင္မွာ အဘြား ေဒၚၾကည္ၾကည္ ဆံုးေတာ့ အဘြား လူထုေဒၚအမာက အမွတ္တရ စကား ေရးပို႔လိုက္ပါတယ္။ 'ေဒၚၾကည္ၾကည္ေရ သတၱိေကာင္းၿပီး အသည္းမာလွတဲ့ မိန္းမမို႔ ႏွေမ်ာ လိုက္ပါရဲ့' တဲ့။
ျပည္တြင္းၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြးပြဲသာ ေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ ဒီလိုရင္နာစရာ အျဖစ္အပ်က္မိ်ဳးေတြ က်မတို႔ ျမင္ရ ၾကားရမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဘြားၾကည္တို႔ မိသားစုေတြ ႐ိုးမေတာနဲ႔ ျမယာပင္၊ ရန္ကုန္ေထာင္နဲ႔ အင္းစိန္အက်ဥ္းေထာင္မွာ ဘဝေတြကို ေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္။ ေခတ္႐ိုင္း စနစ္႐ိုင္းက ဘဝနဲ႔ရင္းၿပီးမွရတဲ့ ေဝါဟာရ အသစ္ေတြကိုလည္း ေပးခဲ့တယ္။ အက်ဥ္းက် မိသားစုတဲ့။ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္း က်ခံရတဲ့ ႏုိင္ငံေရး အက်ဥ္းသား ေတြကို ေခတ္သစ္ မဲဇာေတြဆီ ပို႔လိုက္ေတာ့ မိသားစုေတြ ဒုကၡထဲ လက္ပစ္ကူးၿပီး ေထာင္ဝင္ စာ ေတြ႔ရပါေရာလား။
တရွိန္ထိုး တက္ေနတဲ့ ကုန္ေစ်းႏႈန္း ၾကီးျမင့္မႈေအာက္မွာ အက်ဥ္းက် မိသားစုေတြက အက်ဥ္းေထာင္ထဲက မိသားစု ဝင္ေတြ အသက္ရွင္ရပ္တည္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ဖို႔ ႐ုန္းကန္ၾကိဳးစား ရပါေတာ့တယ္။ "ထမင္း တဝိုင္းတည္း အတူတခါတည္းစားၾက၊ အကုန္အက်သက္သာတယ္" ဆိုတဲ့ စကားရွိပါတယ္။ ဒီစကားက က်မတို႔တိုင္းျပည္မွာ ၿခိဳးၿခံေခြ်တာေနရတယ္ဆိုတာ သာဓကျပေနပါတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသမားေတြက ကိုယ့္စာရိတ္ ကိုယ္စားၿပီး ေထာင္က်ခံေနၾကရတာပါ။
လံုးတီးဆန္၊ ေအာက္ေစာ္နံေနတဲ့ ပဲဟင္းရည္က်ဲ၊ ယင္မနားတဲ့ ငပိလက္မဖ်ားေလာက္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြ အသက္ရွင္ ရပ္တည္လို႔ မရပါဘူး။ မိသားစုရဲ႕ ေထာင္ဝင္စာနဲ႔ အသက္ရွင္ရပ္တည္ရသလို သူတို႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္လည္း အသက္ရွင္ ရပ္တည္ ေနႏိုင္ၾကတာပါ။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးက နာတာရွည္ လူမမာျဖစ္ေနတဲ့ က်မတို႔ တိုင္းျပည္ အတြက္ အင္မတန္မွ လိုအပ္ေနပါတယ္။ တိုင္းရင္းသား အေရးအတြက္၊ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြအတြက္ စစ္မွန္တဲ့ ေစတနာသာ တကယ္ထားခဲ့ရင္ သမၼတအစိုးရသစ္ဟာ ဘာမဆိုခ်က္ခ်င္း လုပ္ေပးလို႔ရပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ သူတို႔မွာ အာဏာရွိလို႔ပါပဲ။
သမၼတအစိုးရသစ္ရဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္အလံကို တိုင္းရင္းသားလူမ်ိဳးစုေတြရဲ႕ အ႐ိုးပံုေတြၾကား၊ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ခံေနရတဲ့ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားေတြရဲ႕ဘဝ၊ အသက္၊ ေသြးစက္ မ်က္ရည္ေတြၾကား လႊင့္ထူမထား သင့္ေတာ့ပါဘူး။
No comments:
Post a Comment