တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရ႕ဲ “ျဖဳတ္၊ ထုတ္၊ သတ္” မူ နဲ႔ တပ္မေတာ္တြင္း ရြက္ပုန္းသီး သူရဲေကာင္းမ်ား

ေဒါက္တာ ဇာနည္

ၿပီးခဲ့တဲ့ တလအတြင္းမွာ နအဖစစ္အစိုးရရဲ႕ စစ္ဘက္ အရပ္ဘက္ တာဝန္ထမ္းဆဲနဲ႔ အၿငိမ္းစား ဝန္ထမ္းတစုဟာ ဖမ္းဆီးႏွိပ္စက္ ခံခဲ့ရၿပီး ေလာေလာ ဆယ္မွာေတာ့ နအဖ တရား႐ံုးေတြမွာ ရင္ဆိုင္ ေနၾကရပါတယ္။

သူတို႔ကို စြပ္စြဲထားတဲ့ အျပစ္ကေတာ့ နအဖရဲ႕ ထိပ္တန္းလွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြကို ႏိုင္ငံျခား သတင္းဌာနေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ဘက္ေတာ္ သားေတြ လက္ထဲ တိတ္တဆိတ္ ထိုးထည့္ေပးခဲ့လို႔ဆိုတာ သိရပါတယ္။

တပ္မေတာ္နဲ႔ နအဖအစိုးရထဲက ဒီမ်ဳိးခ်စ္ဝန္ထမ္းေတြ သက္စြန္႔ဆံဖ်ား ကမၻာကသိေအာင္ ခ်ျပေပးခဲ့တဲ့ ထိပ္တန္း လွ်ဳိ႕ဝွက္ခ်က္ေတြထဲမွာ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ အေပါင္းအပါေတြ တြင္းေအာင္းဖို႔ႀကံတဲ့ ေျမာက္ကိုးရီးယားေဆာက္ ေျမေအာက္လိႈဏ္ဂူေတြရဲ႕ ဓာတ္ပံုေတြ၊ ထိပ္တန္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြရဲ႕ “မဟာလက္နက္ႀကီးမ်ား” ဝယ္ယူေရး၊ တည္ေဆာက္ေရး အစီအစဥ္ေတြ၊ ႐ုရွား၊ အိႏၵိယ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေဆြးေႏြးပြဲ မွတ္တမ္းေတြ၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္တဦးရဲ႕ “ေျမာက္ကိုးရီးယားလား” ဓာတ္ပံုေတြ၊ မွတ္တမ္း မွတ္ရာေတြ ပါဝင္ပါတယ္။

အခုလို ရာဇသတ္ႀကီး ပုဒ္မေတြတပ္ၿပီး ေရၾကည္အိုင္လို ေလာကငရဲမွာ ႏွိပ္စက္ခံခဲ့ရတဲ့အထဲ ပါသူေတြကေတာ့ အရင္ ရဟတ္ယာဥ္ ပ်က္က်ၿပီး ကြယ္လြန္ခဲ့တဲ့ နအဖ အတြင္းေရးမႉး (၂) ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦးရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိနဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေဟာင္း ဗိုလ္မႉး ဝင္းႏိုင္ေက်ာ္ (အၿငိမ္းစား)၊ သူနဲ႔ ျမစ္ဝကၽြန္းေပၚ ဇာတိတူ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းတို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းဟာ အဖမ္းခံရတဲ့ အခ်ိန္က နအဖ စစ္အစိုးရ႐ံုးမွာ ၫႊန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ တာဝန္ ထမ္းေဆာင္ေနတဲ့၊ အေရးပါတဲ့ အရာရွိႀကီး တဦးျဖစ္ပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ နာယကဂုဏ္ ေျခာက္ပါး လံုးဝကင္းမဲ့ၿပီး ဆိုင္ကလုန္း ဒုကၡသည္အေရးမွာ ကိုယ္ခ်င္းစာတရားမဲ့ ျပဳမူခဲ့ပံုေတြကို ေအာ့ႏွလံုးနာၿပီး တိုင္းျပည္ ေရတိမ္နစ္ေစမယ့္ “ႏ်ဴကလီးယား” စီမံကိန္းေတြကို ဗမာျပည္သူေတြနဲ႔ ကမၻာကပါ သိေစလိုတာ တေၾကာင္းမို႔လို႔ အခုလို အသက္စြန္႔ၿပီး သတင္းေဖာက္ခြဲ ခ်ခဲ့တာပဲ ျဖစ္မွာပါ။

အခုလို မတရား အစီရင္ခံေနရတဲ့ ဗိုလ္မႉးဝင္းႏိုင္ေက်ာ္နဲ႔ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းတို႔ဟာ ေရၾကည္အိုင္က ေျမေပၚငရဲအိုးထဲ ကင္ေပတိုင္ နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ေသလုေမ်ာပါး ခံရမွာလည္း ႀကိမ္းေသပါတယ္။ အဖမ္းဆီးခံခဲ့ရတဲ့ ဝန္ထမ္း ၅၀ ေလာက္ထဲမွာ တခ်ဳိ႕လည္း ႏိုင္ငံေတာ္ သစၥာေဖာက္မႈနဲ႔ ႀကိဳးေပးခံရဖို႔ အလားအလာ မ်ားပါတယ္။ အမ်ားစုကိုေတာ့ ႏွစ္ရာစုေလာက္ထိ ေထာင္တန္းခ်ၿပီး ပယ္ပယ္နယ္နယ္၊ မွတ္ေလာက္ သားေလာက္ ႏွိပ္ကြပ္မယ္ဆိုတာ ခန္႔မွန္းလို႔ ရပါတယ္။

ေလာေလာဆယ္ကာလမွာ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသား ကိုေက်ာ္ေဇာလြင္ (ေခၚ) ကိုညီညီေအာင္လည္း အႏွိပ္စက္ခံ၊ အဖမ္းဆီးခံ ထားရတဲ့အတြက္ အတိုက္အခံ အဖြဲ႔အစည္းေတြနဲ႔ မီဒီယာေတြက ျပင္းျပင္းထန္ထန္ ဝိုင္းကန္႔ကြက္ထား၊ သတင္းမီးေမာင္း ထိုးထားတာမ်ဳိး ေတြ႔ရပါတယ္။ လုပ္လည္း လုပ္သင့္ပါတယ္။

အလားတူပဲ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊရဲ႕ တိုင္းဖ်က္၊ ျပည္ဖ်က္ မဟာ လက္နက္ စီမံကိန္းႀကီးကို ထိထိ ေရာက္ေရာက္ တားဖို႔ လုပ္ႏိုင္စြမ္း ရွိခဲ့တဲ့ ဒီတပ္မေတာ္နဲ႔ အစိုးရဝန္ထမ္းေတြရဲ႕ ရြတ္ရြတ္ခၽြံခၽြံ လုပ္ေဆာင္မႈေတြနဲ႔ ရလာတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေရး အက်ဳိးသက္ေရာက္မႈ၊ အႏွိပ္စက္ခံရမႈ၊ မတရား စီရင္ခံေနရမႈေတြကိုလည္း အတိုက္အခံေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး အဖြဲ႔အစည္းႀကီးေတြနဲ႔ ျပည္ပ မီဒီယာေတြက မီးေမာင္းထိုးၿပီး တတပ္တအား ကူဖို႔လိုပါတယ္။

ေဘာင္းဘီဝတ္ေတြ ခံရတာဆိုၿပီး ကိုယ္နဲ႔ မဆိုင္သလို ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ ေနၾကမယ္ဆိုရင္ေတာ့ အလြန္အ႐ုပ္ဆိုးပါလိမ့္မယ္။ တိုင္းျပည္ကိုခ်စ္တာ၊ ျပည္သူ႔အက်ဳိး တႏိုင္ဝန္ ထမ္းၾကတဲ့ေနရာမွာ ေဘာင္းဘီဝတ္ဝတ္၊ ပုဆိုးဝတ္ဝတ္ မ်ဳိးခ်စ္ ေတာ္လွန္ေရး သမားဆိုတာ တတန္းတည္း ရိွပါတယ္။

က်ဳပ္တို႔ အမိျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ စစ္စနစ္ဆိုး စနစ္ယုတ္ႀကီးကို ေထာက္လွမ္းေရး ေရဒါေအာက္က ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႔ တႏိုင္ ဝင္ဖ်က္ၾကတဲ့ တပ္မေတာ္ထဲက ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ ျဗဴ႐ိုကေရစီ ယႏၲရားထဲက ဒီမိုကေရစီ ေထာက္ခံတဲ့ ဝန္ထမ္းေတြကို အားေပးဖို႔၊ ေထာက္ခံဖို႔၊ လက္တြဲဖို႔ အလြန္လိုေနတဲ့ အခ်ိန္ကာလ၊ စစ္ေခါင္းေဆာင္ေတြၾကား အစာမေၾကမႈေတြ ခိုးလို႔ခုလု၊ ေဝစုခြဲ ျပႆနာေတြ၊ အာဏာ မ်က္ေစာင္းထိုးမႈေတြကို စနစ္တက် ေလ့လာ ေစာင့္ၾကည့္ သံုးသပ္တဲ့ အခ်ိန္ကာလမွာ လိုင္စင္ရ ပုဆိုးဝတ္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရး တိုက္ပြဲဝင္သူေတြနဲ႔ အေနာက္အုပ္စုႏိုင္ငံ အစိုးရေတြနဲ႔ လက္ေဝခံ NGO အဖြဲ႔အစည္း ႀကီးေတြက အလြန္ခ်ာသကိုးဗ်။ က်ဳပ္တို႔အားလံုးရဲ႕ မဟာ အားနည္းခ်က္ႀကီး တခုပါ။

အားမနာတမ္း ေျပာရရင္ ျမန္မာ့အေရး ဂု႐ုႀကီးေတြ၊ ေပၚလစီ ေလာ္ဘီသမားေတြ၊ လိုင္စင္ရ အတိုက္အခံႀကီးေတြ ၾကားမွာ သူတလူ၊ ငါတမင္း ဆိုသလို ျဖစ္ေနၾကတာ ေတြ႔ရပါတယ္။

“ဒိုင္ယာေလာ့” ေခၚတဲ့ ေတြ႔ဆံုေဆြးေႏြးေရး ေရစီးေၾကာင္းထဲမွာ ေမ်ာေနသူေတြက တဖံု၊ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈကို အျမစ္ထြက္ေအာင္ “တြန္းတိုက္” “ဖ်က္ဖို႔လုပ္လိုက္” ဆိုတဲ့ “ေထာက္ခံ၊ ဆန္႔က်င္” သမားေတြက တမ်ဳိး၊ “သတိၱမရွိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္” ဆိုတဲ့ နအဖနဲ႔ နီးစပ္သူ ခါေတာ္မီ နအဖ အႀကံေပးနဲ႔ ယိမ္းသမားေတြက တလမ္း၊ ႏိုင္ငံေရး ေတာ္သလင္းပြဲႀကီးအလား ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္ရမဲ့ကိန္းပဲ။

တပ္ထဲ၊ စစ္အစိုးရထဲက က်ဳပ္တို႔ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္ေတြ အစုလိုက္ အၿပံဳလိုက္ ထိပ္တံုးခတ္၊ နားသယ္တြယ္ခံရၿပီး ႀကိဳးစင္ေပၚ တက္ရမယ့္ အေနအထားေရာက္မွ က်ဳပ္တို႔တေတြ ဒီမိုကေရစီ အိပ္မက္ႀကီးက ဆတ္ခနဲ လန္႔ႏိုးလာခဲ့တာ ဘယ္ႏွခါမ်ားေတာင္ မသိ၊ ဒါေတာင္ က်ဳပ္တို႔ထဲက လိုင္စင္ရ ေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီးေတြက ကိုယ္နဲ႔မဆိုင္သလို ပုဆိုးထဲ ေခါင္းျပန္သြင္းၿပီး ဒီမိုကေရစီေကြး ဆက္ေကြးေနတာေတာ့ အံ့မခန္းပါပဲ။

ဒါတင္ဟုတ္ေသးလား၊ ဒီမိုကေရစီအေရး၊ လူ႔အခြင့္အေရး ေထာက္ခံပါတယ္ဆိုတဲ့ အေနာက္ႏိုင္ငံ အစိုးရအသိုင္းဝန္း၊ အဖြဲ႔အစည္းပိုင္း၊ မီဒီယာပိုင္း က်ျပန္ေတာ့လဲ တပ္ထဲက ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြကို ဖုတ္ေလတဲ့ ငပိ ရွိမွန္းေတာင္ သိဟန္မတူပါဘူး။

တခါတေလေတာ့ ဒီအေနာက္ကေမာင္ေတြ က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံႀကီး တကယ္ေျပာင္းသြားမွာမ်ား စိုးရိမ္ေနၾကသလားလို႔ေတာင္ သံသယ ဝင္မိတယ္။ ဆက္ဆံလာတာ အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္သြားၿပီ၊ ဒီေမာင္ေတြ ထိထိေရာက္ေရာက္ ကူညီတာ ဘာတခုမွ မရွိ။
ထားပါေတာ့ေလ။ က်ဳပ္တို႔ ရွင္းရမယ့္ တာဝန္ေပပဲ။

စစ္စနစ္ဆိုးႀကီးထဲက ျခေတြလို အတြင္းက လႈိက္စားတဲ့ ေဘာင္းဘီဝတ္ ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သမားေတြ၊ အတိတ္မွာရွိခဲ့တယ္၊ ခုလဲရွိေနဆဲ။ ဒီစနစ္ ဇီဝိန္မခ်ဳပ္သေရြ႕ ေနာက္လည္း ရွိေနဦးမယ္ဆိုတာ လက္ရွိ အေထာင္းခံ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္းနဲ႔ အၿငိမ္းစား ဗိုလ္မႉး ဝင္းႏိုင္ေက်ာ္တို႔ရဲ႕ ေလးစားေလာက္တဲ့ သူရဲေကာင္း ဇာတ္ထုပ္ကိုၾကည့္ပါ။

က်ဳပ္တို႔ ပုဆိုးဝတ္ အတိုက္အခံေတြ “အေမကေမြး ေထာင္က မငတ္တငတ္ေကၽြး” ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္နဲ႔ ေထာင္နဲ႔အိမ္ ကူးခ်ည္ သန္းခ်ည္ လုပ္တာ ခ်ီးမြမ္းဖို႔၊ ဂုဏ္ယူဖို႔ ေကာင္းပါတယ္။ တပ္ထဲက ေနာင္ေတာ္ ညီေတာ္ေတြကလည္း အလွည့္က်ေတာ့ မႏြဲ႔ၾကစတမ္းဆိုတဲ့ မူနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ ႏွိပ္ကြပ္ႏွိပ္ကြပ္ အတြင္းစည္း၊ အျပင္စည္းထဲဝင္ၿပီး မင္းဆိုးမင္းညစ္ေတြရဲ႕ စနစ္ကို နည္းမ်ဳိးစံုနဲ႔ ဖ်က္ေနတာ ရာစုႏွစ္ တဝက္ေတာင္ က်ဳိးၿပီးပဲ။ ဒါေၾကာင့္ပဲ စစ္ပလႅင္ေပၚက စစ္ဘုရင္ ေယာင္ေယာင္ ဦးေနဝင္းက အစ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊအဆံုး တပ္ထဲ “ျဖဳတ္၊ ထုတ္၊ သတ္” မူနဲ႔ က်င့္သံုးတာ တတိုင္းျပည္လံုး သိၾကပါတယ္။

ခက္တာက အျပည္ျပည္ဆိုင္ရာ ျမန္မာ့ေရးရာ ပုေရာဟိတ္မ်ားနဲ႔ ဘုရားစူး လူ႔အဖြဲ႔အစည္း တာဝန္ခံႀကီးေတြ ဒီျဖဳတ္ထုတ္သတ္ မူဝါဒနဲ႔ ျဖစ္ေပၚလာမယ့္ တကယ့္ေျပာင္းလဲမႈ လမ္းေၾကာင္းႀကီးကို အသိေခါက္ခက္ အဝင္နက္ေနျပန္ၾကတယ္။

သမိုင္းတေလွ်ာက္လံုးမွာ ဖိႏွိပ္မႈအေျခခံတဲ့ ႏိုင္ငံေရး စနစ္ဆိုးေတြ၊ ျပည္သူေတြကို ထမင္းနပ္မွန္ေအာင္ မေကၽြးႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရးစနစ္စုတ္ေတြ အားလံုးထဲမွာ ေတာ္လွန္ေရး၊ ဆန္႔က်င္ေရး၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး ဗီဇေတြ သေႏၶတည္ကတည္းက ပါလာၿပီးသားပါ။

တကယ္ေအာင္ျမင္တဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေတြမွာ ဒီမ်ဳိးေစ့ေတြကို ေျမၾသစာေကၽြး၊ ေရေလာင္း ေပါင္းသင္ၿပီး ေျမေတာင္ေျမႇာက္ေပးတဲ့ အလုပ္ကို ေဇာင္းေပးၿပီး လုပ္ၾကပါတယ္။

ထုႀကီးထည္ႀကီးနဲ႔ရွိတဲ့ ဘုရားေစတီေတြေတာင္ ေညာင္ေစ့ တေစ့ ႏွစ္ေစ့ ရွင္သန္ႀကီးထြားတာနဲ႔ ၿပိဳပ်က္ၿပီး အုတ္ပံုဘဝ စုေတၾကတာ အားလံုး မ်က္ျမင္ကိုယ္ေတြ႔ပါပဲ။

အသြင္ကူးေျပာင္းေရးဆိုတာ ပါရဂူဘြဲ႔ရၿပီးျဖစ္မွ နားလည္ႏိုင္တဲ့ ခက္ခဲနက္နဲတဲ့ အေၾကာင္းအရာ မဟုတ္ပါ။ စကားလံုး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ေတြ လူအထင္ႀကီးေအာင္ ေဖာေဖာသီသီႀကီးသံုးၿပီး ေတာ္ကီလုပ္ေနတဲ့ ဂု႐ုေတြ၊ ပုေရာဟိတ္ေတြကို နားမေယာင္ပါနဲ႔။ “ေစတီနဲ႔ ေညာင္ေစ့” နမူနာေလးသာ အာ႐ံုထဲ အၿမဲထည့္ထား။ ေညာင္ေစ့က အတြင္းကေန သူ႔အလုပ္ သူလုပ္၊ ပုဆိန္နဲ႔ ေပါက္မယ့္သူကလည္း သူ႔အလုပ္သူလုပ္၊ ေစတီေတြ အုတ္ပံုဘဝ ကူးသြားတာ က်ဳပ္တို႔ တႏိုင္ငံလံုး လက္ခ်ဳိးေရလို႔ ေတာင္ မကုန္တာ ၾကည့္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကို ဒီေနရာရေအာင္ ေထာက္ခံစာေရးေပး၊ နဝတ ဒုဥကၠဌ ဆိုတဲ့ ေနရာကို ဖန္တီးေပးခဲ့တဲ့ ေထာက္လွမ္းေရးမႉးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫြန္႔နဲ႔ တဖြဲ႔လံုး တႏြယ္ငင္ တစင္ပါဆိုသလို အရွင္းခံခဲ့ရတာ ၅ ႏွစ္ေတာင္ ျပည့္႐ံုေလးပဲ ရွိေသးတယ္။

ဗုိလ္မႉး ဝင္းႏိုင္ေက်ာ္တို႔ တသုတ္က စစ္စနစ္ဆိုးႀကီးကို အတြင္းကေန ေဆာ္ဖို႔ႀကံျပန္၊ ဒါကေတာ့ တေညာင္က်၊ တေညာင္ေပါက္ တဗိုလ္က်၊ တဗိုလ္တက္ သေဘာပါပဲ။ ဖိႏွိပ္မႈနဲ႔ ဆန္႔က်င္မႈရွိတဲ့ သဘာဝႀကီးပါ။ ဒီစနစ္ဆိုးႀကီး ရွိသမွ်၊ ဆန္႔က်င္မႈ ေတာ္လွန္မႈ ဆိုတာ ဆက္ရွိေနမွာပါ။ ေဗဒင္ေမးရင္ မွားေနပါဦးမယ္။

စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊဘက္က ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ တ႐ုတ္ေျပးမင္း ဘဝ မေရာက္ေအာင္ တြင္းေတြတူးတာ မဟာဗ်ဴဟာႀကီးတခု၊ လက္ေအာက္ငယ္သားေတြ အျမင္အရေတာ့ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက တပ္ဘိုးေအ၊ သြားေလသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေနဝင္းထက္ ေတာ္လွဆိုပဲ။ ဒီၾကားထဲကမွ ဗိုလ္မႉး ဝင္းႏိုင္ေက်ာ္တို႔ တသုတ္က သီတင္းကၽြတ္ကာလမွာ ပရစ္တြင္း ေရေလာင္းသလို သြားကိုင္လိုက္ေတာ့ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးလည္း အခက္ႀကံဳ၊ တြင္းေအာင္းဖို႔ အႀကံလည္းပ်က္၊ တ႐ုတ္နဲ႔ အေမရိကန္ၾကား ဗ်ာမ်ားသြားေတာ့တာပဲ။

က်ဳပ္စိတ္မေကာင္းတာကေတာ့ လိုင္စင္ရ အတိုက္အခံမ်ားနဲ႔ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်န္ပီယံ အဖြဲ႔ႀကီးမ်ား အပါအဝင္ သူတို႔ရဲ႕ နာယက အေနာက္အုပ္စု အစိုးရေတြက က်ဳပ္တို႔တပ္တြင္းက သတၱိခဲ ရြက္ပံုးသီး ေနာင္ေတာ္ေတြ ညီေတာ္ေတြ ခါးစည္းၿပီး မတရား စီရင္ခံေနရတာကို ေတာ္လွန္ေရး အျမင္နဲ႔ ျမင္မေပး၊ ရဲေဘာ္ ရဲဘက္စိတ္မျပ၊ ကိုယ္ျဖစ္ကိုယ္ခံ ေပယ်ာလကံလို႔မ်ား သေဘာထား ေနသလား မသိ။

တပ္ထဲက ရြက္ပုန္းသီး ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သမားေတြ က်ရာေနရာက ဒီစနစ္ဆိုးႀကီးကို အုပ္တခ်ပ္ သဲတပြင့္ ပ်က္ေအာင္ ဖ်က္ေနတာ အားလံုး အသိအမွတ္ျပဳ၊ တန္ဖိုးထားဖို႔ လိုၿပီထင္တယ္။ ဒီေနာင္ေတာ္ ညီေတာ္ေတြ မေအာင္ျမင္တာ ေအာင္ျမင္တာ အပထား။ က်ဳပ္တို႔ကေရာ ေအာင္ျမင္ေသးလို႔လား။

ပုဆိုးပဲဝတ္ဝတ္၊ ထဘီပဲၿခံဳၿခံဳ၊ ေဘာင္းဘီပဲ ဝတ္ဝတ္၊ ခရစ္ေတာ္ပဲ ကိုးကြယ္ကိုးကြယ္၊ ဗမာစကားပဲ ဝဲဝဲ က်ဳပ္တို႔အားလံုးက တေျမတည္းေန တေလွတည္းစီး တခရီးတည္း သြားေနၾကတဲ့ ျပည္သူေတြထဲက လူေတြပဲ။ ဘံုရန္သူက စစ္ဘီလူး ေခါင္းေဆာင္ေတြ၊ ဖ်က္ရမယ့္ စနစ္က စစ္စနစ္ဆိုး၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ တူၾကတယ္ေလ။

ဘူဇြာ ပညာတတ္ေတြ၊ ႏိုင္ငံေရး ေဗဒင္ဆရာေတြ ေရႊဥာဏ္ေတာ္ စူးေရာက္ၿပီး ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ ေျပာေဟာေနတဲ့ “ျမန္မာ့အေရးဟာ အျဖဴအမည္း ခြဲဖို႔ခက္တယ္” ဆိုတဲ့ လူလည္စကား သြားနားမေယာင္နဲ႔။ တိုင္းရင္းသား သာတူညီမွ်ေရး၊ စီးပြားေရး ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ၊ ဒီမိုကေရစီ ေဖာ္ေဆာင္မႈဆိုတာ ေန႔ခ်င္းညခ်င္း ေအာင္ျမင္ဖို႔ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးဆိုတာ ကေလးလည္းသိ၊ ေခြးလည္းသိ၊ တြင္းေအာင္းမယ့္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတာင္သိ။ ဒီပညာတတ္ဉာဥ္နဲ႔ လူတြင္က်ယ္လုပ္ၿပီးေျပာတဲ့ စကားက စစ္မေရာက္ခင္ ျမႇားကုန္တဲ့စကား။

ဒါေပမယ့္ လယ္ျပင္မွာ ဆင္သြားသလို ကြင္းကနဲ ကြက္ကနဲ ျမင္သာတာက လက္မရြံ႕ အာဏာသားေတြကို ပုဆိန္႐ိုးလုပ္ထားၿပီး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက သူ႔မိသားစုအတြက္ ျပည္သူ႔အာဏာကို ေမာင္ပိုင္စီးထားတာ။ ဒင္းလုပ္လို႔ ျပည္သူေတြ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါး၊ အရာရွိ အရာခံ အၾကပ္တပ္သားေတြ ေသနတ္နဲ႔ျပၿပီး ဓားျပတိုက္စားတဲ့ ဘဝေရာက္ရတဲ့ အေျခအေန။ ဒီေနရာမွာ ဘယ္သူမွားတယ္ ဘယ္သူမွန္တယ္၊ တရားတယ္ မတရားဘူးဆုိတာ ပီအိတ္ခ်္ဒီမလို၊ ဒိဗၺစကၡဳဆိုတာေဝး၊ ဗမာေတြ ဒီေလာက္ ဒံုးမေဝး။ စစ္ဘီလူးကို မဲျပားနဲ႔ ကေလာ္ထုတ္မလား၊ ေျခေထာက္ကဆြဲၿပီး တရြတ္တိုက္ ထုတ္မလား ဆိုတဲ့ ေမးခြန္းသာ ေမးစရာရွိတာ။

ဒီစစ္စနစ္ဆိုးႀကီး ဂိတ္ဆံုးေရာက္ၿပီး တိုင္းျပည္ ပ်က္သထက္ ပ်က္တဲ့ ဇာတ္ထုပ္ကို စနစ္ရဲ႕ အတြင္းစည္း၊ အျပင္စည္းထဲမွာ လႈပ္ရွားခဲ့တဲ့ တပ္မေတာ္ထဲက ေတာ္လွန္ေရးသမားနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သမားေတြထက္ ဘယ္သူမွ ပိုမသိဘူး။ “စစ္အစိုးရ သူခိုးဓားျပ” ဆိုတာ တိုင္းျပည္ခ်စ္တဲ့ တပ္မေတာ္သားတိုင္းအသိ။ ဒါခုမွမဟုတ္၊ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ သြားေလသူ ေက်းဇူးရွင္ “အဘ” ဦးေနဝင္းေခတ္လယ္နဲ႔ ေခတ္ေႏွာင္းကတည္းက စခဲ့တဲ့ ဇာတ္ထုပ္ေလ။

ဆင္မလိုက္ သေဘၤာက်င္း အလုပ္သမားမ်ား သတ္ပြဲအၿပီး ၁၉၇၅ - ၇၆ ကတည္းက စစ္စနစ္ဆိုး အျမစ္တြယ္ၿပီး တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ လူစင္စစ္က အစြယ္ေပါက္ခဲ့တာ။ လူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေတြ အရွင္းခံရေတာ့လည္း ဗိုလ္မႉးႀကီး ၾကည္ေမာင္တို႔၊ ဗိုလ္မႉးႀကီးခ်စ္ၿမိဳင္တို႔က အစ၊ အထင္ကရ အျဖစ္ဆံုးကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦး (ခု အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ - NLD) ကို ေခါင္းေဆာင္ တင္ဖို႔ လုပ္တဲ့ တပ္မေတာ္ အတြင္းစည္းထဲက ကိုယ္ေရးအရာရွိ တသုတ္ရဲ႕ ၁၉၇၆ ခုႏွစ္ကာလက စစ္ဘီလူႀကီးမ်ား သုတ္သင္ေရး အစီအမံအလယ္။ ဗိုလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္ကေတာ့ ဒီအစီအမံရဲ႕ အဓိက ေခါင္းေဆာင္ဆိုေတာ့ အသက္နဲ႔ ေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္။

အခုလို ေခတ္အဆက္ဆက္ ရာစုႏွစ္ဝက္ကာလအတြင္း စနစ္ဆိုးႀကီးကို ေျပာင္းဖို႔ႀကံခဲ့တဲ့ တပ္ထဲက ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္မ်ားနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕ တိုင္းျပဳျပည္ျပဳ လုပ္ရပ္ေတြ၊ သူရဲေကာင္းဆန္တဲ့ အျပဳအမူေတြဟာ ဒီေန႔ ႏိုဗဲလ္ဆုရ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ရဲ႕ ေတာ္လွန္ေရးနဲ႔ တပ္တူထပ္မွ် တန္ဖိုးရွိတယ္၊ အေရးႀကီးတယ္၊ သမိုင္းဝင္တယ္ဆိုတာ အသိအမွတ္ျပဳ လက္ခံဖို႔ လိုတယ္။

ႀကံဳတုန္း ေဖာက္သည္ခ်ရဦးမယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ညႊန္႔နဲ႔ ေထာက္လွမ္းေရးေတြက အတိုက္အခံေတြကို ႏွိပ္ကြပ္တာ၊ ညႇင္းခဲ့တာ အမ်ားႀကီး လုပ္ခဲ့တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တကယ္အေရးႀကီးတဲ့ အခါမွာေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဦးတင္ဦးကို သူတို႔ပဲ ဒီပဲယင္းမွာ ဝင္ကယ္ခဲ့ၾကတာပါ။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီး နဲ႔ သူ႔လက္မရြံ႕ ႀကံ့ဖြံ႕ေတြ အလိုအရဆိုရင္ ဒီ NLD ေခါင္းေဆာင္ႀကီးေတြ ဇိဝိန္ခ်ဳပ္ၿပီးၿပီ။

ရွစ္ေလးလံုး ျပည္သူ႔အံုႂကြမႈႀကီး ၿပီးကတည္းက အတိုက္အခံေတြ၊ ပုဆိုးဝတ္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ စနစ္တက် မလုပ္ခဲ့တဲ့ လုပ္ငန္းတရပ္ကို ေထာက္ျပဦးမယ္။ ဒါကေတာ့ တျခားမဟုတ္ဘူး။ တပ္မေတာ္ နဲ႔ ဗ်ဴ႐ိုကေရစီ ယႏၲရားထဲက ရြက္ပုန္းသီး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သမားေတြ၊ ေတာ္လွန္ေရး ညီေနာင္ေတြကို ရွာေဖြ၊ ေထာက္ခံ၊ ပံ့ပိုးၿပီး လက္တြဲလုပ္ဖို႔ႀကံတဲ့ ႏွစ္ရွည္ စီမံကိန္းေတြ၊ ဗ်ဴဟာေတြ ေသေသခ်ာခ်ာ မတည္ေဆာက္ခဲ့မႈ၊ မဟာအမွားႀကီးပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ပ်က္ရင္အစဥ္ ျပင္ရင္ခဏဆိုတဲ့ မူသံုးဖို႔ အခ်ိန္ကာလေရာက္ၿပီ။

တခရီးတည္း သြားေနၾကတဲ့ က်ဳပ္တို႔ပုဆိုးဝတ္ေတြနဲ႔ ရြက္ပုန္းသီး တပ္တြင္း ျပဳျပင္ေရး၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ တန္းညႇိစို႔၊ ေသြးစည္းဖို႔ဆိုတာ စစ္စနစ္ဆိုး စနစ္ယုတ္ႀကီး ၿပိဳကြဲဖို႔မွာ နံပါတ္တစ္ အေရးႀကီးဆံုးပါ။ တြင္းေအာင္းႀကံ တပ္ခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက ဒီလို ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြနဲ႔ တပ္တြင္း ေျပာင္းလဲေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရး ရြက္ပုန္းသီးေတြ ဇာတ္ေပါင္းၿပီး က မွာကို ေသမေလာက္ ေၾကာက္ပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္လည္း နည္းမ်ဳိးစံု ဉာဏ္နီ ဉာဏ္နက္၊ အလိမ္၊ အဝါ အျပာေရာင္စံုသံုးၿပီး တပ္မေတာ္သားေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြကို ေသြးထိုးေပး၊ တိုက္ေပး။ မႉးႀကီးနဲ႔ အထက္အရာရွိအားလံုး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ေရာက္ရင္ ႏုရင္ဘတ္လို ခံု႐ုံးမွာတင္၊ စင္းနီတံုးေပၚ ေတာက္ေတာက္စင္း ခံရမလိုလို။ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ အလိုတူအလိုပါ ေခတ္ပ်က္သူေဌးေတြ ဝက္ဝက္ ကြဲေအာင္ တိုင္းျပည္ဘ႑ာနဲ႔ သယံဇာတေတြ ခိုးၾက၊ မ်ဳိၾက၊ ဆို႔ၾကလို႔ တိုင္းျပည္ ျပာပံုထဲေရာက္၊ သဘာဝ ေဘးဒဏ္ေတြက်၊ ျပည္သူက ေက်ာမြဲဘဝက မတက္တဲ့ ဘဝေရာက္ေနတာ ေဒၚစုနဲ႔ အေနာက္အုပ္စုရဲ႕ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔မႈကပဲ တာဝန္ရွိ သေယာင္ေယာင္ ေစာင္ခိုင္းထား။

တပ္ထဲက ေမာင္ေတြကိုေတာ့ ေခ်ာ့လိုက္ ေျခာက္လိုက္၊ လုခြင့္၊ ခိုးခြင့္ေပးလိုက္နဲ႔။ တခ်ိန္က ဗမာလူထု အလြန္ ၾကည္ညိဳတဲ့၊ အားထားတဲ့ တပ္မေတာ္ကို သူခိုး ဓားျပတပ္မေတာ္ျဖစ္ေအာင္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက ငါ့တာဝန္ႀကီး တပါး အေနနဲ႔လုပ္တာ တပ္ထဲက ျမတ္ကိုကိုမ်ားလည္း သိဖို႔အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။

တပ္တြင္းက ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သမားမ်ားနဲ႔ ပုဆိုးဝတ္ ျပည္သူ႔ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား အေပးအယူ ရွိလာၿပီဆိုတာနဲ႔ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးက လက္နဲ႔ေရးရင္ ေျခနဲ႔လိုက္ဖ်က္ေတာ့တာပါပဲ။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫႊန္႔နဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ NLD ေပါင္းၿပီး တိုင္းျပည္ ထူေထာင္ေရးလုပ္ဖို႔ သေဘာတူတန္သေလာက္ တူထားၿပီးသားပါ။ KNU က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးျမ တို႔နဲ႔လည္း ထိုနည္း လည္းေကာင္းပါပဲ။

ျပႆနာႀကီးေတြ ရွင္းသြားမယ္ဆိုရင္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးနဲ႔ အေပါင္းအပါတစု စားခြက္လြတ္ေတာ့မွာဆိုေတာ့ အတိုက္အခံနဲ႔ ေျပလည္ လာတဲ့ တပ္တြင္းျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရးသမားေတြကို က်ဴပင္ခုတ္ က်ဴငုတ္မက်န္ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးတို႔ တသုတ္က ရွင္းတာပါ။ ဒါနဲ႔ပဲ တပ္တြင္း ေျပာင္းလဲေရး သမားေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ လက္တြဲဖို႔ အေရးဆိုတာ သမင္ေမြးရင္း က်ားစားရင္း ဆိုသလိုပဲ လည္ေနေတာ့တာပါပဲ။

မ်က္ေမွာက္ေခတ္ ကာလမွာေတာ့ တြင္းေအာင္းဖို႔ႀကံတဲ့ က်ားငစဥ္းလဲ တပ္ခ်ဳပ္ႀကီးရဲ႕ စစ္စနစ္ဆိုးႀကီးကို ျဖဳတ္ခ်ဖို႔ ေနရာမွာ အဓိက အခက္အခဲႀကီး ႏွစ္ရပ္ရွိပါတယ္။

နံပါတ္တစ္က အေနာက္ႏိုင္ငံ ပညာတတ္၊ ပုဆိုးဝတ္ေတြကိုပဲ ေတာ္လွန္ေရး လိုင္စင္ေပးထားတဲ့ အေနာက္တိုင္းက လစ္ဘရယ္ သမားေတြရဲ႕ အေတြးအေခၚခ်ဳိ႕တဲ့မႈ၊ ဘက္လိုက္မႈ၊ ဗ်ဴဟာမွားမႈ။

နံပါတ္ႏွစ္ အခက္အခဲကေတာ့ တပ္မေတာ္ထဲက ရြက္ပုန္းသီး ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြ၊ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး သမားေတြ မပါရင္၊ သူတို႔ေတြကို ေတာ္လွန္ေရး သမားေတြလို႔ မျမင္ရင္၊ က်ဳပ္တို႔ ဒီမိုကေရစီနဲ႔ တိုင္းရင္းသား သာတူညီမွ်ေရး ေတာ္လွန္ေရးႀကီးဟာ ဘယ္ေတာ့မွ ေအာင္ျမင္မွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတဲ့ ဗ်ဴဟာကို အတိုက္အခံေတြထဲမွာ ပီပီျပင္ျပင္ လက္ခံက်င့္သံုးမႈ မရွိျခင္းဘဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ျပဳျပင္ေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားဆိုတာ ခ်ဳိမပါပါဘူး။ ပုဆိုးဝတ္၊ ေဘာင္းဘီဝတ္၊ စကတ္ဝတ္၊ သကၤန္း႐ံု အသြင္အမ်ဳိးမ်ဳိး အဖံုဖံုနဲ႔ ရွိေနၾကပါတယ္။ ဒါကိုမွ လစ္ဘရယ္ သမားေတြက ပုဆိုးဝတ္နဲ႔ (၂၀၀၇ ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့) သကၤန္း႐ံု ေတြကိုပဲ ေတာ္လွန္ေရး လိုင္စင္ေပးထားေတာ့ ခက္သားလား။

စကားႀကံဳလို႔ ကိုယ္ေတြ႔တခု ေျပာရဦးမယ္။ ပုဆိုးဝတ္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ အတိုက္အခံေတြ၊ တပ္ထဲက ေနာင္ေတာ္ေတြနဲ႔ ထိေတြ႔မယ္မႀကံနဲ႔။ အေနာက္အုပ္စု “ဒိုင္ယာေလာ့” သမားေတြ၊ လူ႔အခြင့္အေရးသမားေတြက ထၿပီး တၿပံဳႀကီး အူၾကတာ က်ဳပ္ကိုယ္ေတြ႔။ ကိုယ္တိုင္လည္း ဇမရွိ၊ ဇရွိတဲ့ တပ္ထဲက ေနာင္ေတာ္ေတြနဲ႔ ဝင္လံုးေတာ့လည္း ထအူဆိုေတာ့ ဟိုဘက္ကလည္း ဒီမကူး၊ ဒီဘက္ကလဲ ဟိုဘက္မတိုးရဲနဲ႔ တပ္နဲ႔ ျပည္သူ လက္တြဲဖို႔အေရး အႏွစ္ ၂၀ ေက်ာ္သြားၿပီ။

ဒီႏိုင္ငံက က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံ၊ ျပႆနာေတြက က်ဳပ္တို႔ ျပႆနာေတြ။ အေနာက္က လစ္ဘရယ္သမားေတြေနာက္ နားေယာင္ၿပီး အေမာင္ ေတာင္မွန္း ေျမာက္မွန္းမသိဆိုတဲ့ ဘဝက က်ဳပ္တို႔ လြတ္ဖို႔လိုၿပီ။

တခ်ဳိ႕ဆို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးဆို ခ်ဳိနဲ႔လားလို႔ ေမးယူရေလာက္ေအာင္ မေတြ႔ဖူး၊ မျမင္ဖူးဘဲ ေလဖမ္းဒန္းစီးတဲ့ “ရင္ၾကားေစ့ေရး” ေတြ၊ ေတာင္စဥ္ေရမရ စြတ္ေျပာ၊ လက္ေတြ႔မပါတဲ့ စာအုပ္ႀကီးေတြ ခ်ိဳင္းၾကားညႇပ္ၿပီး အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ေအာ္တဲ့ ဂု႐ုေတြက တေမွာင့္။ သင္ဖူးတာ၊ လုပ္ဖူးတာ တပဲဖိုး၊ ေျပာေန ေဟာေနလိုက္ၾကတာက တပိႆာခြဲစာ။ အႏွစ္မရွိတဲ့ ဒိုင္ယာေလာ့ေတာ မွာ ေခတ္ပ်က္ မေဟာ္သဓာေတြက တေမွာင့္။ ဆရာမိႈင္းသာ သက္ရွိထင္ရွား ရွိေသးရင္ “လစ္ဘရယ္ ဒိုင္ယာေလာ့သမား” မ်ား႗ီကာဆိုၿပီး ပယ္ပယ္နယ္နယ္နဲ႔ တီးလိုက္ဦးမယ္ ျဖစ္ျခင္း။

စစ္စနစ္ဆိုးႀကီးကို ဖ်က္ႏိုင္၊ ျပင္ႏိုင္တာက က်ဳပ္တို႔ တပ္ထဲက ျမတ္ကိုကိုေတြပါ။ ျပဳျပင္ေရး ရြက္ပုန္းသီးေတြပါ။ လစ္ဘရယ္ ပေရာဂ်က္သမားေတြ NGO ေတြ စီးပြားေရးနဲ႔ အသြင္ကူးေျပာင္းေရး ပုဏၰားျဖဴ၊ ပုဏၰားညိဳေတြ မဟုတ္ပါဘူး။

ဒါေၾကာင့္ ဗ်ဴဟာအရေရာ၊ မူအရေရာ၊ ကိုယ္ခ်င္းစာတရား အရေရာ၊ ေတာ္လွန္ေရး ေသြးစည္းစိတ္ အရေရာ တပ္မေတာ္ထဲက က်ဳပ္တို႔ ညီေတာ္ ေနာင္ေတာ္ေတြ အနီးကပ္ဆံုး ရန္သူကို နည္းအမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ တြယ္တာကို အေရးႀကီးက႑မွာထားၿပီး စနစ္တက် ပံ့ပိုးဖို႔၊ ေထာက္ခံဖို႔၊ အသိအမွတ္ျပဳ တန္ဖိုးထားဖို႔ လိုပါၿပီ။

တပ္ထဲက ေနာင္ေတာ္ႀကီးေတြ ညီေတာ္ေတြကေတာ့ အေနာက္တိုင္းႀကိဳက္ ခါေတာ္မီ လစ္ဘရယ္စကားေတြနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို ၿပီတီတီ လုပ္မယ့္ ပုဂၢိဳလ္ေတြေတာ့ မဟုတ္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒီေမာင္ေတြက လူ႔အခြင့္အေရး ဂါထာလည္း ရြတ္မွာမဟုတ္ဘူး။ လူျဖဴလစ္ဘရယ္ႀကိဳက္ ငိုျပမွာလည္း မဟုတ္၊ ဒီမိုကေရစီကို သမၺဳေဒၶလို ရြက္မယ့္သူေတြလဲ မဟုတ္။ သူတို႔ထဲမွာလည္း အႏွစ္ ၅၀ ကာလမွာ စနစ္ေျပာင္းဖို႔ အသက္စြန္႔၊ စည္းစိမ္စြန္႔၊ ရာထူးစြန္႔ၿပီး လုပ္ခဲ့ၾက၊ လုပ္ေနဆဲဆိုတာ ၾကည့္ရင္ျမင္ပါတယ္။

က်ဳပ္တို႔ႏိုင္ငံသမိုင္းမွာ ကမၸည္းထိုးရမယ့္ ရြက္ပုန္းသီး ေဘာင္းဘီဝတ္ ေတာ္လွန္ေရး၊ ျပဳျပင္ေရးသမားတခ်ဳိ႕ကို ဒီေနရာက ထုတ္ေဖာ္ရင္း ဒီေဆာင္းပါးကို နိဂုံးခ်ဳပ္လိုက္ပါတယ္။

ယခင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေက်ာ္ထင္ရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိ ကန္ဖ်ားရြာသား ဗိုလ္ႀကီး အုန္းေက်ာ္ျမင့္၊ NLD ဦးတင္ဦးရဲ႕ ကိုယ္ေရးအရာရွိမ်ား ျဖစ္ၾကတဲ့ ဗိုလ္ႀကီးစံၾကည္ (DSA အပတ္စဥ္ ၆) နဲ႔ ဗိုလ္ႀကီးသန္႔ဇင္ၿမိဳင္ (DSA အပတ္စဥ္ ၁၁) ၊ စစ္ရံုး စစ္ဆင္ေရးဌာန ဂ်ီသရီး ဗိုလ္ႀကီးဝင္းထိန္ (DSA အပတ္စဥ္ ၅) သူတို႔နဲ႔အတူ “ဦးေနဝင္း၊ မ်က္မွန္ႀကီး ဦးတင္ဦး၊ ဦးစန္းယု၊ စစ္အစိုးရ” ကို ျဖဳတ္ဖို႔ႀကံတဲ့ ဗိုလ္ႀကီး စိန္ေသာင္း၊ ဗိုလ္မႉးႀကီး လွေဖ (ေျမာက္ပိုင္းတိုင္မႉး)၊ ရွစ္ေလးလံုး အၿပီးမွာ ေက်ာင္းသား တပ္မေတာ္ကို ေလ့က်င့္ေပးခဲ့တဲ့ ဒုဗိုလ္မႉးႀကီး ေအးျမင့္ (OTS အပတ္စဥ္ ၂၆)၊ ဗိုလ္ႀကီး စိုင္းဝင္းေက်ာ္ (DSA အပတ္စဥ္ ၂၃) ၊ ကြယ္လြန္သူ NLD ဦးၾကည္ေမာင္ (ဗိုလ္မႉးႀကီး ၾကည္ေမာင္) နဲ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး တင္ဦး (NLD ဦးတင္ဦး)၊ မႉးႀကီး ၾကည္ေမာင္နဲ႔အတူ အေစာႀကီး အရွင္းခံခဲ့ရတဲ့ DSA အပတ္စဥ္ ၁ က ဗိုလ္ႀကီး ခင္ေမာင္ၫြန္႔၊ OTS အပတ္စဥ္ ၂၅ ဆင္း ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫြန္႔ အပါအဝင္ ေနာက္ဆံုး DSA အပတ္စဥ္ ၂၀ က ဗိုလ္မႉး ေအာင္လင္းထြဋ္နဲ႔ အခု မတရား စီရင္ခံေနရတဲ့ (အၿငိမ္းစား) ဗိုလ္မႉး ဝင္းႏိုင္ေက်ာ္ (DSA အပတ္စဥ္ ၂၀) နဲ႔ ဗိုလ္မႉးႀကီး ေက်ာ္ေက်ာ္ဝင္း (DSA အပတ္စဥ္ ၂၀) တို႔ပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။ တျခား က်ဳပ္မသိတဲ့ တပ္တြင္းက ရြက္ပုန္းသီး ျပဳျပင္ေရးသမား၊ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ၊ နာမည္ေတြ က်န္ခဲ့ဦးမွာပါ။ ဒီအတြက္ ခြင့္လႊတ္ပါ၊ ဒါပါပဲ။ ။