မေန႔ တေန႔ ကမွ တပ္ထဲက ထြက္လာတဲ့ ဂ်ဴနီယာ အရာရွိ ညီငယ္ တေယာက္နဲ႔ စကားေျပာ ျဖစ္ၾကရင္း သူေျပာျပတဲ့ လက္ရွိ တပ္္ထဲက အေျခအေန ေတြကို ၾကားရေတာ့ စစ္သား ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကိုယ္ေတာင္ ေရွာ့ခ္ရ သြားပါတယ္။ ျပင္ပ မီဒီယာက ေျပာေနၾက တာေတြ မလြန္ဘူး ဆုိတာ သူကုိယ္တိုင္ ၀န္ခံသြားပါတယ္။ သူ႔အျမင္ကို ထပ္ၿပီး အက်ယ္ဖြင့္ ေတာ့မွ က်ေနာ္တုိ႔ တပ္မေတာ္ႀကီး အတြင္းေၾက ေၾကေန ပါေရာ့လားလုိ႔ ကိုယ္တုိင္ ခံစားမိလာ ခဲ့ရတဲ့အတြက္ ကိစၥ ေလးအခ်ဳိ႕ကို ဆက္ေဖာက္သည္ ခ်ခ်င္လာ မိပါတယ္။ “ဘယ္သူခြဲခြဲ ဒို႔မကြဲ အၿမဲစည္းလံုးမည္” ဆုိတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို ႐ုိက္ခ်ဳိးပစ္ေတာ့မယ့္ တပ္ေျပး ျပႆနာ ေတြကေန အစခ်ီၿပီး ေျပာသြားပါမယ္။၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြင္း အေရွ႕ေျမာက္တုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္နယ္ေျမက နအဖ တပ္ေတြထဲမွာ တပ္ေျပး ေတြကို တမင္ ပစ္သတ္မႈေတြ မ်ားလာ တာဟာ ေနာက္ထပ္ တပ္ေျပးမႈေတြ ပိုတုိးေစတဲ့ ကိစၥတခုပါ။ ပံုမွန္အတိုင္း စစ္တရား႐ံုး၊ ခံု႐ံုးေတြမွာ တပ္မေတာ္ အက္ဥပေဒ ပုဒ္မ ၃၈ (ခ)၊ ပုဒ္မ (၄၀) တို႔နဲ႔ ေထာင္ဒဏ္ေပး ေျဖရွင္းရမယ့္ကိစၥကို စစ္ဘက္ ဥပေဒအရ မေျဖရွင္းဘဲ ေရွ႕တန္းမွာ ကိစၥၿပီး ျပတ္ေအာင္ အျမန္ နည္းနဲ႔ လုပ္ၾကဖုိ႔ အထက္က အမိန္႔ေပး ေနတာမုိ႔ အလြန္အကြၽံ ေတြျဖစ္ကုန္ၿပီး ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ျပန္ပစ္ သတ္ေနၾက တာပါ။ ဇာတ္တူ သားစားရင္း အားလံုး ပ်က္စီးသြား ၾကတဲ့ ဟသၤာကိုးေသာင္း ဇာတ္မ်ဳိး ခင္းမယ့္ ဒီလုိ တပ္မေတာ္ ထဲမွာ ဘယ္စစ္သားက ဆက္ေန ခ်င္ပါ့ေတာ့ မလဲ။
တပ္ေျပးျဖစ္လာရင္ ေျပးတဲ့လူ ျပန္မလိုခ်င္ဘူး၊ ပါသြားတဲဲ့ ဒုတ္(ေသနတ္) ျပန္ရရင္ေတာ္ၿပီ။ ေျပးတဲ့ကိစၥကို အထက္မသိေအာင္ ဖံုးထားသင့္ ဖံုးထားလုိ႔ျဖစ္ပါတယ္။ ေျပးတဲ့လူ ဒါမွမဟုတ္ ျပဳန္းတီးအင္အားစာရင္းက တလမွာ (၂) ေယာက္ထက္ ပိုသြားမယ္ဆုိရင္ အဲဒီလက ေျပးတဲ့ေကာင္ေတြကို ေနာက္္တလစာရင္းမွာ ထည့္တင္ၾကပါတယ္၊၊ ဒီလုိမ်ဳိးမလုပ္ရင္လည္း (၄) လပတ္ ေဆြးေႏြးပြဲမွာ တပ္ရင္းမႉးပဲ ထုေခ်လႊာတင္ အျပစ္ေပးခံရမွာ။ အရင္မဆလေခတ္ တပ္ (ဖြဲ႔စည္းပံုအရရွိတာ အင္အား (၅၅၀) အမွန္တကယ္ ေရွ႕ထြက္အင္အား (၃၇၅-၄၂၀) ဦးနဲ႔ အရာရွိ (၁၈-၂၃) ဦးစီ ပါ၀င္ပါတယ္) ထဲမွာ ေျပးတဲ့လူရွိခဲ့ရင္ စာရင္းမတင္ဘဲ တပ္ေျပးလစာေငြကို တပ္ရင္းမႉး၊ ခြဲမႉးေတြက ျဖတ္ထုတ္စားေလ့ရွိၾကၿပီး တပ္ေျပးစာရင္းေတြ အမွန္တိုင္း အထက္ကို တင္ျပေလ့မရွိၾကပါဘူူး။
နအဖတို႔ေခတ္မွာလည္း လစာထုတ္စားဖို႔ထက္ကို အထက္က အျပစ္ေပးမခံရဖုိ႔က အေရးႀကီးတဲ့အတြက္ တပ္ရင္းမႉး၊ တပ္ခြဲမႉးတုိင္း တပ္ေျပးစာရင္းေတြ ဆက္လိမ္ညာတင္ျပေနရဆဲလို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေတြကို အထက္ဌာနက ရိပ္မိသြားလို႔လည္း အခ်ဳပ္က် စစ္သည္ေတြကို (၄၈) နာရီေက်ာ္လြန္ၿပီး ခ်ဳပ္မထားဘဲ စစ္ခံု႐ံုးတင္ဖို႔ အၿမဲၫႊန္ၾကားေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕တန္းမွာ တပ္ေျပးမႈျဖစ္ရင္ ပါသြားတဲ့ ေသနတ္မဆံုးရင္ ေတာ္ပါၿပီ။ လူသစ္ကိစၥက တပ္ရင္းရန္ပံုေငြထဲက စိုက္ခံၿပီး လူသစ္ကို လုိက္ရွာ၀ယ္၊ ေနာင္မွ အေျခအေနၾကည့္ ေျဖရွင္းလို႔ျဖစ္တယ္ဆုိၿပီး တပ္ရင္းမႉးေတြကိုယ္တုိင္ ရဲေဘာ္စိတ္ကင္းမဲ့စြာ ေျပးတဲ့သူေတြကို ပစ္သတ္ဖို႔အေရး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြေပးေနရတဲ့ အေျခကို ဆုိက္ေရာက္္ေနရပါၿပီ။
ဒီလုိ ကိုယ့္အခ်င္းခ်င္း ပစ္သတ္ရတဲ့ကိစၥကို သာမန္ လူသစ္ စစ္သားေတြတင္သာမက အရာခံ၊ အၾကပ္ႀကီးေတြကပါ မေက်နပ္ၾကပါဘူး။ ပံုမွန္စစ္ဆင္ေရးကာလထက္ပိုၿပီး ေရွ႕တန္းမွာ အေနၾကာတာ (ေရွ႕တန္း က်ဆံုးထိခုိက္မႈ တပ္ေျပးမႈစတဲ့ အုပ္ခ်ဳပ္မႈျဖစ္စဥ္ေတြမ်ားခဲ့ရင္ အထက္က တမင္ညစ္ၿပီး စစ္ဆင္ေရးကာလ ထပ္တိုးတာ) ေၾကာင့္ ေနာက္တန္းမိသားစု အခက္အခဲ ပိုႀကီးေစတာမုိ႔ ေရွ႕တန္းေရာက္ စစ္သားေတြ စိတ္ေသာကေရာက္ၿပီး တပ္ေျပးမႈ ပိုတုိးေစပါတယ္။ ဒီ့အျပင္ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္းတပ္ဖြဲ႔တုိင္း သတ္မွတ္္ဖြဲ႔စည္းပံု အျပည့္မလႈပ္ရွားႏုိင္တာေၾကာင့္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲက စိတ္ဖိစီးမႈျဖစ္စဥ္ေတြကလည္း တပ္ေျပးျပႆနာရဲ႕ အဓိကေသာ့ခ်က္တခုပါပဲ။
ေရွ႕တန္းထြက္ စစ္အင္အားစုစုေပါင္း (၁၃၀-၁၄၀) ရွိတဲ့ တပ္ခြဲတခြဲမွာ လူ (၃၀) ေတာင္မျပည့္လို႔ (၂) ခြဲစစ္ေၾကာင္း (၂) ခုဖြဲ႔ၿပီး တရင္းကို တပ္ခြဲ (၄) ခြဲ၊ လူအင္အား (၁၂၀) ေလာက္နဲ႔ ထြက္လႈပ္ရွားၾကရတာမို႔လည္း စစ္ဆင္ေရးတာ၀န္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မထမ္းေဆာင္ႏိုင္တဲ့အျပင္ အခိ်န္ကုန္လူပန္းျဖစ္ၿပီး စစ္ေရးစရိတ္ေတြတက္တာပဲ တိုင္းျပည္အတြက္ အဖတ္တင္က်န္ခဲ့ပါတယ္။
ဖြဲ႔စည္းပံုအတုိင္း လူမျပည့္ေတာ့ ေရွ႕တန္းလႈပ္ရွားရာမွာ စစ္သည္ေတြ ပိုၿပီးပင္ပန္းရသလုိ အင္အားမျပည့္တဲ့ တပ္ရင္း၊ တပ္ခြဲေတြနဲ႔ နယ္ေျမအက်ယ္ႀကီးကို ထိန္းရတာမုိ႔ မႏိုင္မနင္းျဖစ္ၿပီး တုိက္ပြဲျဖစ္ခဲ့ရင္ေတာင္ ထိထိေရာက္ေရာက္ ျပန္လည္မတုိက္ခုိက္ ႏိုင္လုိ႔လည္း တုိက္ပြဲျဖစ္ၿပီဆိုရင္ စစ္သည္ေတြ ေသေၾကဒဏ္ရာရမႈေတြက အရင္မဆလေခတ္ထက္ကို ပိုမ်ားလုိ႔ေနပါတယ္။ ဘယ္စစ္သားမွ ေရွ႕တန္းမွာ တုိက္ခုိက္လိုစိတ္အျပည့္နဲ႔ ထြက္မတုိက္ခ်င္ၾကတဲ့အျပင္ နအဖေခတ္မွာ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ရဲ႕ က်ဆင္းေနတဲ့ စစ္ေရးစြမ္းရည္ကလည္း စစ္သားေတြ စိတ္ဓာတ္ပိုက်ၿပီး တပ္ေျပးျဖစ္ေစတဲ့ ကူးစက္ေရာဂါတမ်ဳိးလုိပါပဲ။ စစ္ပညာ၊ လက္နက္အရည္အေသြးနဲ႔ နည္းပညာခ်ဳိ႕တဲ့မႈေတြၾကာင့္ စစ္သားေတြကိုယ္တုိင္ ကိုယ့္တပ္မေတာ္အေပၚ အထင္မႀကီးလာေတာ့တဲ့ အေၾကာင္းကလည္း တေန႔တျခား စစ္ေျပးေတြ ပိုမ်ားေစျပန္ပါတယ္။၁၉၉၀ လြန္ႏွစ္ေတြေနာက္ပိုင္း ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔အသီးသီး ေပၚလာလုိ႔ ေဒသအေတာ္မ်ားမ်ား ၿငိမ္းခ်မ္းသြားၿပီး စစ္ဆင္ေရးမရွိလို႔ စစ္သားေတြ ေျပးတယ္ဆုိတဲ့ အက်ဳိးအေၾကာင္းမ်ဳိးကိုလည္း ျပလုိ႔မရပါဘူး။ ကရင္ျပည္နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ထဲမွာ တုိက္ပြဲေတြက ဆက္ရွိေနဆဲပါ။ ေန႔စဥ္ ေသနတ္သံေတြ ၾကားေနရသလုိ ႏွစ္ခ်ဳပ္တုိက္ပြဲ စာရင္းေတြမွာလည္း ေထာင္ခ်ီ ေသေက်ဒဏ္ရာေတြ ျဖစ္ပြားေနဆဲပါ။၂၀၀၉ ခုႏွစ္ ကရင္ျပည္နယ္စစ္ဆင္ေရး နိဂံုးခ်ဳပ္မွာ တုိက္ပြဲေပါင္း (၁,၁၈၃) ႀကိမ္ျဖစ္ပြားၿပီး နအဖဘက္က စစ္သည္အရာရွိ စုစုေပါင္း (၅၄၀)၊ တုိးတက္ေသာဗုဒၶဘာသာ ကရင္အမ်ဳိးသားတပ္မေတာ္ (ဒီေကဘီေအ) ခြဲထြက္အဖြဲ႔က (၁၈၃) ဦး အသီးသီး က်ဆံုးသလုိ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ကလည္း တပ္မေတာ္ဘက္က အရာရွိ စစ္သည္ (၁,၁၄၃) ဦး ေသေက်ထိခိုက္ဒဏ္ရာရရွိခဲ့ေၾကာင္း သိရပါတယ္။
ေနာက္တခ်က္ကေတာ့ ေပးထားတဲ့ လစာ ခံစားခြင့္ နည္းပါးမႈနဲ႔ ကိုယ့္အထက္က အခြင့္ထူးခံ အရာရွိေတြ ေကာင္းစားဖို႔ပဲ လုပ္ေပးေနရတယ္လုိ႔ ခံစားေနရတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေၾကာင့္ ကိုယ့္တိုင္းျပည္အတြက္ အလုပ္လုပ္ခ်င္စိတ္၊ အသက္စြန္႔လိုစိတ္ ကင္းမဲ့ေနမႈေတြပဲျဖစ္ပါတယ္။ တပ္တြင္းက အထက္နဲ႔ေအာက္ ကြားျခားခ်က္ေတြကလည္း မေမွ်ာ္မွန္းရဲေလာက္ေအာင္ကို ႀကီးမားေနပါတယ္။ ေအာက္ေျခရဲေဘာ္ေတြသာမက ဗိုလ္ႀကီး၊ တပ္ရင္းမႉးအဆင့္အထိေတာင္ နအဖ ထိပ္သီးေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ လူေနမႈဘ၀အဆင့္အတန္း ကြာဟမႈဒဏ္ေတြကို မေက်မနပ္ ႀကိတ္ခံစားေနႀကရတာပါ။
သာမန္လစာေငြ (၂၁,၀၀၀) က်ပ္ရလို႔ အဆင္မေျပတဲ့ စစ္သည္ေတြ လစာတုိးၿပီး (၄,၁၀၀၀) က်ပ္ ျဖစ္လာသည့္တိုင္ စား၀တ္ေနေရး အဆင္မေျပဆဲျဖစ္ေနသလို (၁၆၀,၀၀၀) ေက်ာ္ရတဲ့ ဗုိလ္ႀကီးေတြခမ်ာလည္း ရတဲ့လစာ မေလာက္လို႔ အိမ္ကမွာၿပီး အိတ္စိုက္သံုးေနရေၾကာင္း ထုတ္ေျပာေနၾကပါၿပီ။ စစ္သားတုိင္းအတြက္ တပ္မေတာ္က ေထာက္ပံ့ေပးေနက် ပစၥည္းမ်ဳိးစံု ေထာက္ (၂၅) မ်ဳိးကိစၥေတြမွာလည္း အထက္က မေျဖရွင္းေပးလုိ႔ ကိုယ့္ေငြနဲ႔ စိုက္သံုးမွပဲ ေရွ႕တန္းမွာ အလုပ္ျဖစ္ပါတယ္။ လတ္တေလာ စစ္ဆင္ေရးထြက္ဖုိ႔ လိုအပ္တဲ့ ဖိနပ္၊ မုိးကာေတြ မပါရင္ ေရွ႕တန္းမွာ အခက္ခဲရွိတာမို႔ တပ္ခြဲမႉးေတြကပဲ ကိုယ့္အစီစဥ္နဲ႔ ကိုယ့္တပ္ခြဲကိစၥ ေျဖရွင္းေပးေနရပါတယ္။
ဒီ့အျပင္ ရာထူးၿမဲ၊ တပ္ေျပာင္း၊ အဆင့္တိုး ကိစၥေတြမ်ဳိးစံုအတြက္လည္း အထက္ကို လာဘ္ထုိးေနရပါေသးတယ္။ အလုပ္အကိုင္ရွားပါးလြန္းလုိ႔ မျဖစ္သာလုိ႔ မႏွစ္သက္ဘဲ အျပင္မွာ ရတဲ့လစာေလာက္နဲ႔ တမင္ေရြးခ်ယ္စရာလမ္းမရွိလို႔သာ တပ္ထဲမွာ စစ္သား၀င္လုပ္ေနရတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ အဓမၼသိမ္းသြင္းခံရလို႔၊ ၿပီးေတာ့လည္း ျပန္ထြက္ခ်င္၊ ေျပးခ်င္ေပမယ့္ ေျပးလို႔မျဖစ္လို႔ဆုိတဲ့ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးေတြကလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စစ္သည္ေတြအတြက္ ရပိုင္ခြင့္၊ ကုိယ့္လုပ္ငန္းတာ၀န္ေပၚ ေလးစားမႈ၊ တပ္တြင္းေနေပ်ာ္ေစတဲ့ စစ္သည္ဘ၀အာမခံခ်က္ အဲဒီအခ်က္ေတြ မရွိလို႔ေတာ့ တပ္ထဲက တပ္ေျပးေတြ ထပ္တုိးလာေနဦးမွာပါ။
ယခင္ နွစ္ေပါင္း (၂၀) ေက်ာ္က မဆလစစ္တပ္ေတြမွာ တပ္ခြဲတခြဲ လူ (၄၀-၅၀) ေလာက္ က်ဆံုးဒဏ္ရာရွိခဲ့ရင္ေတာင္ တပ္ရင္းအေနနဲ႔ စစ္ဆင္ေရးဆက္၀င္လုိ႔ ျဖစ္ပါေသးတယ္။ သူတုိ႔ေခတ္တုန္းက တပ္ရင္းတရင္း လူ (၄၅၀) အျပည့္ ေရွ႕တန္းထြက္ႏိုင္တာပါ။ စစ္သည္ (၄၀၀) ေက်ာ္ (၅၀၀) နီးပါး အင္အားမွာ အရာရွိ (၁၈) ေယာက္ကေန (၂၃) ေယာက္သာ ရွိခဲ့တာပါ။ အခု လူေပါင္း (၁၄၀) ေလာက္ရွိတဲ့ နအဖေခတ္ တပ္ရင္းတရင္းမွာ လူ (၁၀) ေယာက္ေလာက္ ထိခုိိက္ဒဏ္ရာျဖစ္ၿပီဆုိရင္ ေနာက္တန္းျပန္စုဖြဲ႔ ေလ့က်င့္မွပဲ ျဖစ္ပါေတာ့တယ္။ ဒါမွမဟုတ္ရင္ တပ္ေျပးစာရင္းက ေရွ႕တန္းမွာ ဆံုး႐ႈံးသြားတဲ့ အင္အားထက္ ပိုၿပီးမ်ားသြားမွာမို႔ပါ။
ဖြဲ႔စည္းပံုမျပည့္တဲ့ တပ္ရင္းေတြကို တုိးခ်ဲ႕ဖြဲ႔စည္း တာ၀န္ေပးလာရာကေန ရာထူးနဲ႔ တာ၀န္ မညီမွ်တာေတြလည္း ျဖစ္ေပၚေနပါၿပီ။ တပ္ရင္းမႉး၊ တပ္ခြဲမႉးအဆင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူေတြကလည္း အရင္လုိ အရည္အခ်င္းျပည့္ ဗုိလ္ေတြမဟုတ္ၾကသလုိ ႏွစ္စဥ္ စစ္တကၠသိုလ္ကေနၿပီး ၾကက္ဥေဖာက္စက္လို ေမြးထုတ္ေက်ာင္းဆင္းလုိက္တဲ့ အရာရွိေလာင္း အင္အားကလည္း အေလ်ာ့မရွိ (၂,၀၀၀) ေက်ာ္ ရွိေနပါတယ္္။ သင္တန္းဆင္းဗိုလ္ေလာင္းေတြကို တပ္ရင္းအသီးသီး ပို႔ၿပီး ႏွစ္စဥ္ ရာထူးခန္႔ တာ၀န္ေပးေနေလေတာ့ ဒီကေန႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ တပ္ရင္းတခုရဲ႕ အင္အား (၁၃၀-၁၄၀) မွာ အရာရွိအင္အားစာရင္းက (၄၀) နီးပါးျဖစ္ေနပါၿပီ။ ဒီအရာရွိ (၄၀) ေက်ာ္မွာလည္း သင္တန္းအမ်ိဳးမ်ဳိး သြားတက္ေနတဲ့သူ၊ ေနာက္တန္း ဗာဟီရလုပ္ငန္းမ်ိဳးစံုအတြက္ တာ၀န္ခ်ထားရသူ ဒါေတြဖယ္လုိက္ရင္ ေရွ႕တန္းစစ္ထြက္အရာရွိဟာ အရင္မဆလေခတ္က ႏႈန္းအတုိင္းပဲ ျပန္ျဖစ္ေနတာကို ထူးထူးျခားျခား ေတြ႔ရပါတယ္။ မဆီမဆိုင္လုပ္ငန္းေတြအတြက္ ရာထူးရွိၿပီး တာ၀န္အတည္ သတ္မွတ္ေပးထားျခင္းမရွိတဲ့ စစ္ဗုိလ္ေတြ ေဖာင္းပြေနတာကို က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာနအဖတပ္မေတာ္မွာပဲ ေတြ႔ရမွာပါ။နအဖ တပ္ရင္းတရင္းမွာ လူအင္အား (၁၃၀) အတြက္ ေရွ႕တန္းထြက္ အရာရွိက (၁၅-၁၈) ေယာက္ ၀န္းက်င္ေလာက္သာ ပါရွိၾကတာပါ။ ဒီေတာ့ စစ္သား (၈) ေယာက္ အရာရွိ (၁) ေယာက္ႏႈန္းေလာက္ သြားက်ေနပါတယ္။ ဒီအခ်ိဳးအတုိင္း တပ္မေတာ္ကို ဖြဲ႔စည္းထားတာမုိ႔ မၾကာခင္ စစ္သား (၁) ေယာက္ ဗိုလ္ (၁၀၀) ဆုိတဲ့ ကိန္းကို ဆုိက္ေတာ့မွာမလြဲပါဘူး။ ေနာက္တမ်ိဳးက တပ္ထဲမွာ ေပါမ်ားလာေနတဲ့ အရာရွိေတြရဲ႕ အႏိုင္က်င့္မႈအေပါင္းကို အေရအတြက္နည္းတဲ့ စစ္သားေတြ လွိမ့္ခံရတဲ့ကိစၥပါ။ ေရွ႕တန္းက အထက္အရာရွိကို ဖီဆန္ျပႆနာတက္လို႔ စစ္ေျပးမႈေတြျဖစ္ၿပီး အသတ္ခံရ၊ ေထာင္က်ခံရတဲ့ အေၾကာင္းခံကလည္း ဗုိလ္လုပ္သူေတြ အႏုိင္က်င့္တဲ့အတြက္ေၾကာင့္ပါပဲ။
အရာရွိေတြတင္မက အရင္ေခတ္ ဗိုလ္ကေတာ္ေတြနဲ႔ မတူတဲ့ နအဖေခတ္ ဗိုလ္၊ ဗုိလ္ႀကီး၊ ဗိုလ္မႉး၊ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္ အသီးသီးကလည္း စစ္သည္ရဲေမ အိမ္ေထာင္သည္ေတြအေပၚ ပိုၿပီး အႏုိင္က်င့္တာေတြ ရွိေနျပန္ပါေသးတယ္။ စစ္သည္ကိုသာမက စစ္သားမယားနဲ႔ မွီခိုသူအားလံုးကိုပါ လႊမ္းမုိးခ်ဳပ္ကိုင္ ဗုိလ္က်အႏုိင္က်င့္လုိ႔ရေအာင္ တပ္ရင္းေနာက္တန္းအသီးသီးမွာ စည္းေကာ္ ေကာ္မတီဆုိတာကို ဖြဲ႔စည္းေပးထားျပန္ပါတယ္။ ဒီစည္းေကာ္လို႔ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသမီးေရးရာအဖြဲ႔ေတြရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ဟာ တပ္ရင္းမႉးထက္ ပိုၿပီးလက္၀ါးေဇာင္းထက္တယ္လုိ႔ ၾကားေနရျပန္ပါတယ္။
တိုင္းမႉး၊ တပ္မမႉးေတြ တပ္ရင္းကို လာစစ္ရင္ တျခားကိစၥေတြထက္ သူတို႔နဲ႔ အတူပါလာၾကမယ့္ တို္င္းမႉး၊ တပ္မမႉးကေတာ္ေတြရဲ႕ စည္းေကာ္အစီရင္ခံစာမွာ နာမည္ပ်က္မပါသြားဖို႔ အေရးႀကီးေနပါတယ္။ တပ္ရင္းက အရာရွိစစ္သည္ေတြ တပ္အစစ္ေဆးခံဖုိ႔ထက္ ရဲေမစစ္သည္၊ အိမ္ေထာင္သည္ မွီခိုေတြပါမက်န္ အကုန္လံုး စည္းေကာ္အစစ္ခံခ်က္မွာ အမွတ္ေကာင္းရဖို႔ လုိပါတယ္။ အဆင္မေခ်ာရင္ တပ္ရင္းမႉးနဲ႔ တပ္ရင္းပါ အမွတ္ေတြ အေလွ်ာ့ခံသြားရႏုိင္ပါတယ္။
တပ္အစစ္ေဆးခံတယ္ဆုိတာက သတ္္မွတ္ထားတဲ့အတုိင္း ဗဟိုကင္း၊ လက္နက္တုိက္ စားဖုိေဆာင္ စတာေတြမွာ အကုန္ျပင္ဆင္ထားရင္၊ ေကြၽးေမြးဧည့္ခံတာေကာင္းရင္ ျဖစ္ပါၿပီ။ ဒါကလည္း ဆန္းတဲ့ကိစၥမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္တပ္ကို အထက္က တုိင္းမႉး၊ တပ္မမႉးေတြမေရာက္ခင္ တျခားတပ္ကို စစ္ေနကတည္းက ႀကိဳၿပီး ဘယ္လုိဘယ္ပံု ေျဖရွင္းသလဲဆုိတာ သိထားၿပီးသားမုိ႔ တပ္ရင္းတခုနဲ႔တခု မထူးမျခား မကြာမလွမ္း အစစ္ေဆးခံႏုိင္ၾကပါတယ္။ ဘာမွ မခက္ပါဘူး။ အဲ … ခက္တာက တိုင္းမႉး၊ တပ္မမႉးကေတာ္ရဲ႕ စည္းေကာ္ အစစ္ေဆးခံႏိုင္ဖို႔ရာက တပ္ရင္းမႉးတိုင္းအတြက္ အေတာ္ေခါင္းစားတဲ့ ကိစၥတခုပါပဲ။ တပ္ဆိုင္ရာ လုပ္ငန္းေတြထဲမွာ စည္းေကာ္ကိစၥအတြက္ တပ္မမႉးကေတာ္ကိုယ္တုိင္ အပ္ခ်ဳပ္စက္ေတြ၊ အခမ္းအနား ၀တ္စံုေတြအတြက္ ေရွာ့ပင္းထြက္ ေစ်း၀ယ္တဲ့ အလုပ္မ်ဳိးကိုေတာင္ အထက္ကို တရား၀င္ ေၾကးနန္းတင္ျပ ခြင့္ျပဳခ်က္တင္ၿပီးမွ လုပ္ၾကတာမ်ဳိးေတြ ျဖစ္လာေနပါၿပီ။
ေပးပို႔ = စည္းေကာ္၊ လကၡံ တပ္မ (---) မႉး၊ မိတၱဴ --- ( xxx) တိုင္း … ဆုိတဲ့ ေၾကးနန္းမ်ဳိးေတြ ထြက္ေနပါၿပီ။ တပ္ထဲက အမ်ိဳးသမီးေရးရာေတြရဲ႕ စည္းေကာ္လုပ္ငန္းေကာ္မတီ စည္း႐ံုးေရးအစီရင္ခံစာ (ဦး /၅) ေၾကးနန္းေတြကိုပဲ ဆသရ စစ္သည္ေတြက အထူးအေရးထား (ဆ/င) အျဖစ္ အေလးထား ပို႔ေပးေနၾကရပါတယ္။ စစ္သည္ေတြ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ျပား တပ္ေျပးမ်ားရတဲ့ အေၾကာင္းမ်ားစြာထဲမွာ စည္းေကာ္ကိစၥေတြလည္း ၾကားကတေမွာင့္ပါပဲ။ တခ်ဳိ႕စစ္သည္ အရာရွိေတြက သူတုိ႔ကို ‘တပ္ပ်က္မမ’ ေတြလို႔ ကြယ္ရာမွာ ေနာက္ေျပာင္ေလ့့ရွိၾကပါတယ္။ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးကိစၥထက္ကို ေနာက္တန္းကိစၥမ်ိဳးစံုအျပင္ မိန္းမေတြရဲ႕ စည္းေကာ္အလုပ္ေတြကိုပါ အပိုထပ္ေဆာင္း တာ၀န္ထမ္းေနရတာမို႔ ဆက္သြယ္ေရးတပ္ဖြဲ႔ေတြလည္း စိတ္ဓာတ္က်ေနရပါၿပီ။
ေန႔တုိင္း အေရးမပါတဲ့ (အပလာ) ေၾကးနန္းေတြထဲမွာ စည္းေကာ္ကိစၥေတြပါ ထည့္ပို႔ေနရတာေၾကာင့္ စစ္ဆင္ေရးကိစၥလည္း မဟုတ္တဲ့ ေနာက္တန္း ေၾကးနန္ေတြနဲ႔ပဲ (၂၄) နာရီလံုး သူတုိ႔ အလုပ္႐ႈပ္ေနၾကရပါေတာ့တယ္။
ဒါေၾကာင့္လည္း ေရွ႕တန္းမွာ စစ္သားေတြ စိတ္ဓာတ္ပ်က္ တပ္ေျပးၾကသလုိမ်ဳိး ေနာက္တန္းမွာ စစ္သည္နဲ႔ အိမ္ေထာင္သည္ၾကားမွာလည္း တပ္ေျပးေတြ စေပၚေနပါၿပီ။ မၾကာခင္ တပ္ကေန ထြက္ေျပးလာတဲ့သူေတြအထဲမွာ တပ္သားအဆင့္သာမက အရာရွိေတြလည္း ပါ၀င္ေနတာကို ေတြ႔ရသလုိ ေျပးလာသူေတြ ေျပာျပခ်က္အရ ေနာက္တန္း ဒါမွမဟုတ္ သင္တန္းေတြကေန ေျပးတာက ပိုၿပီးလြယ္ကူပါတယ္တဲ့။
ေျပးလာသူ စစ္သည္နဲ႔ အရာရွိေတြအားလံုး ရာထူးအဆင့္ေတြ ကြဲျပားေပမယ့္ သြားတူညီေနတဲ့ အခ်က္တခုက သူတို႔အားလံုး ခံစားခြင့္ နည္းပါးေနၾကတာပါ။ အထက္ဌာနအေပၚ ယံုၾကည္မႈနည္းပါးကင္းမဲ့တာ အနာဂတ္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ နည္းပါးတာ … စတဲ့ အေထြေထြ နည္းပါးျခင္းကပ္ဆုိက္ေရာက္ေနတဲ့ ျမန္မာနအဖတပ္မေတာ္တြင္းက တပ္ေျပးေတြ အစုလုိက္အၿပံဳလိုက္ ဆက္ထြက္လာဦးမွာ အေသအခ်ာပါပဲတဲ့။ ေျမႀကီးကို လက္နဲ႔ ခတ္မိလို႔ လြဲရင္ေတာင္ လြဲေနပါလိမ့္ဦးမယ္ အဲဒီခန္႔မွန္းခ်က္ကေတာ့ လံုး၀ကို မလြဲႏိုင္ဘူးလို႔ ေျပာေနၾကပါတယ္။ ။
No comments:
Post a Comment