ရွမ္းျပည္အေရွ႕ပိုင္း ငလ်င္ဒဏ္ခံေဒသ အေျခအေနေတြကို သြာေရာက္ေလ့လာ တင္ျပဖို႔ တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕က စထြက္ၿပီး မယ္ယန္း၊ မယ္ဟုတ္၊ မုိင္းကုိး စတဲ့ ေက်းရြာေတြကုိ စတင္ျဖတ္သန္း ကတည္းက အိမ္တုိင္းအိမ္တုိင္းေရွ႕မွာ သဲ ကုိးပုံ၊ ေရ ကုိးခြက္၊ ထီးျဖဴ၊ တံခြန္ ကုကၠားနဲ႔ ပူေဇာ္ထားတာကုိ ေတြ႔ေနရပါတယ္။အဲဒါ ဘာအတြက္လဲလို႔ ေဒသခံတဦးကို ေမးၾကည့္ေတာ့ နာမည္ႀကီး ဆရာေတာ္တပါးျဖစ္တဲ့ မုိင္းဖုန္းဆရာေတာ္က ေနာက္ထပ္ ငလ်င္ဒဏ္ မခံရေအာင္ အစီအမံေပးထားတာလုိ႔ သိရတယ္။ ဒါ့အျပင္ အိမ္တုိင္းေရွ႕မွာလည္း ပရိတ္ႀကိဳးအျဖဴေတြကုိ ခ်ည္ေႏွာင္ထားတာ ျမင္ရတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေလာေလာလတ္လတ္ ငလ်င္ဒဏ္ခံထားရတာမို႔ လူေတြကေတာ့ စိတ္မခ်ႏိုင္ဘဲ အိမ္ေရွ႕မွာ ရြက္ဖ်င္တဲေလးေတြ ထိုးေနၾကတာ ျမင္ရတယ္၊
တာေလသြားတဲ့ ကတၱရာလမ္းတေလွ်ာက္မွာ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ ကြဲထြက္သြားတဲ့ ပတ္ၾကားအက္ေၾကာင္းႀကီးေတြကုိ ေတြ႔ေနရပါတယ္။ “တာေလၿမိဳ႕မွ ႀကိဳဆုိပါ၏” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ကုိ ေက်ာ္လြန္ေတာ့ တဘက္ကုိ နိမ့္ဆင္းသြားတဲ့ တာေလတံတားႀကီးမွာ ႀတိဂံတိုင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တုိင္းမႉး ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ သန္းထြန္းဦး ကုိယ္တုိင္ လာေရာက္စစ္ေဆးေနတဲ့အတြက္ စက္ယႏၲရားႀကီးေတြနဲ႔ အားခ်င္း ျပင္ဆင္ေနၾကတယ္။
ၿမိဳ႕အ၀င္က ေျချမန္တပ္ရင္း (၃၁၆) မွာလည္း လူေနတန္းလ်ားေတြ ၿပိဳပ်က္သြားတဲ့အတြက္ တပ္ေရွ႕က ကြင္းျပင္မွာ တပ္မိသားစုေတြ ခ်က္ျပဳတ္စားေသာက္ၿပီး လွဲေလ်ာင္းေနၾကပါတယ္။ ဒုကၡသည္ေတြကုိ ေနရာခ်ထားေပးထားတဲ့
တံတားနားအနီး ကြင္းျပင္ထဲက ရြက္ဖ်င္တဲေတြထဲမွာ ဒုကၡသည္ေတြသာမက စစ္သားေတြလည္း အိပ္ေနၾကပါတယ္။ ဒုကၡသည္အမ်ားစုဟာ ေနာက္ထပ္ ေျမငလ်င္လႈပ္မွာကုိ စုိးရိမ္တဲ့အတြက္ ညပုိင္း ရဲရဲ၀ံ၀ံ မအိပ္ရဲၾကဘူးလုိ႔ သိရတယ္။
ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ သန္းထြန္းဦးနဲ႔ စစ္ေဒသမႉး၊ ေဒသဆုိင္ရာ အာဏာပုိင္ေတြအျပင္ ရဲတပ္ဖြဲ႔ေတြက တဘက္နိမ့္ဆင္းသြားတဲ့ တာေလ တံတားကုိ သြားလာႏုိင္ေအာင္ ေျမတူးစက္ႀကီးေတြနဲ႔ ရွင္းလင္းျပင္ဆင္ေနတဲ့ အနီးမွာ ရွိေနၾကပါတယ္။
တိုင္းမႉးနဲ႔ အဖြဲ႔ကုိ လုံၿခဳံေရး ယူေပးထားရတဲ့ ေမာင္းျပန္ေသနတ္ကုိင္ စစ္သားေတြ၊ ကားေခါင္မိုးေပၚမွာ စက္ေသနတ္ကုိ ေထာက္တင္ထားၿပီး လာသမွ်ကားေတြ၊ ဆုိင္ကယ္ေတြကုိ လမ္းေဘးဆင္းဖုိ႔ ၀ီစီတေၾကာ္ေၾကာ္ မႈတ္ၿပီး ေမာင္းႏွင္ေနတဲ့ စစ္ကားေတြကုိလည္း ေတြ႔ေနရပါတယ္။
တာေလၿမိဳ႕အ၀င္က ႐ိုမန္ကက္သလစ္ လားဟူ ခရစ္ယာန္ ဘုရားေက်ာင္းႀကီးကေတာ့ ေျမမွာ ၀ပ္ဆင္းေနပါတယ္။ ေက်ာင္းေရွ႕မွာ ခရစ္ယာန္ဘာသာ၀င္ေတြလည္း သူတုိ႔ဘုရားေက်ာင္းႀကီးကုိ ၾကည့္ၿပီး သူတုိ႔ဘာသာစကားနဲ႔ တေယာက္တေပါက္ ေျပာဆုိေနပါတယ္။
တာေလၿမိဳ႕က လမ္းေဘးတဘက္တခ်က္မွာရွိတဲ့ အိမ္မွန္သမွ် အားလုံး ၀ပ္ဆင္းၿပီး ၿပိဳလဲေနပါတယ္။ အိမ္ေျခ ၁၇၅ အိမ္ရရွိတဲ့ တာေလၿမိဳ႕ဟာ အခုေတာ့ ၆ အိမ္သာ အေကာင္းပကတိ က်န္ခဲ့တယ္လို႔ တာေလၿမိဳ႕ခံတဦးက ေျပာပါတယ္။
တာေလၿမိဳ႕နယ္ ျပည္သူစစ္ေခါင္းေဆာင္ ဦးခင္ေမာင္လွက “၀ုန္း” ဆုိတဲ့ အသံႀကီး ၾကားရၿပီး အိမ္ႀကီးတုန္သြားကတည္းက သြားၿပီဆုိတာ သိလိုက္ၿပီ၊ အိမ္ေရွ႕လွမ္းၾကည့္လုိက္ေတာ့ က်ေနာ္ေနတဲ့ အေပၚဆုံး ၃ ထပ္နဲ႔ အိမ္ေရွ႕ကတၱရာ လမ္းနဲ႔က တေျပးတည္းျဖစ္သြားတာ ျမင္လုိက္ရတယ္လုိ႔ ငလ်င္အေတြ႔အႀကံဳကို ေျပာျပပါတယ္။
“တုန္လႈပ္ၿပီးေတာ့ အမွတ္မထင္ လမ္းမကုိ ေျပးထြက္လုိက္တယ္။ သတိရလုိ႔ မိသားစု၀င္ေတြကုိ လုိက္စစ္ေဆးလုိက္ေတာ့ အသက္ ၈၀ ေက်ာ္ အေမအုိႀကီး၊ သားသမီး ေျမးေတြက ဘာထိ ခုိက္ဒဏ္ရရာမွ မရဘဲနဲ႔ အေကာင္းပကတိပါပဲ၊ ဒါေပမယ့္ ဇနီးသည္ကုိ မေတြ႔ရပါဘူး။ လုိက္ရွာေတာ့ ေျမအက္ေၾကာင္းႀကီးထဲမွာ ျပား၀ပ္သြားတဲ့ ဒုတိယထပ္ တေနရာမွာ ေခါင္းငုိက္စုိက္နဲ႔ ေသဆုံးေနတာကုိေတြ႔လုိ႔ တုန္လႈပ္သြားတယ္” လုိ႔ ဦးခင္ေမာင္လွက ဆက္ေျပာပါတယ္။
သူ႔အိမ္နံေဘးက အိမ္ေတြအားလုံးလည္း ေျမျပင္မွာ ပုံလ်က္သား လဲၿပိဳေနၿပီး အေနာက္ကုိဖက္ မ်က္ႏွာျပဳ ေဆာက္ထားတဲ့ သူအိမ္ကေတာ့ အလ်ားလုိက္ ေျမာက္ဘက္ကုိ ေျခာက္ေပေလာက္ ေရြ႕သြားတယ္လုိ႔ ဦးခင္ေမာင္လွက ဆုိပါတယ္။
အခုေတာ့ ၿပိဳသြားတဲ့ အိမ္ရဲ႕ ေရွ႕လမ္းမႀကီး နံေဘးမွာ ရြက္ဖ်င္တဲထုိးၿပီး လာသမွ် ရပ္နီးရပ္ေ၀း မိတ္ေဆြ သဂၤဟေတြကုိ ရွမ္းဘာသာနဲ႔ တမ်ိဳး၊ ဗမာဘာသာနဲ႔ တဖုံ ေခါင္းငုိက္စုိက္ခ်ကာ အက်ိဳးအေၾကာင္း ရွင္းျပေနပါတယ္။ ရြက္ဖ်င္နဲ႔ ထုိးတားတဲ့ မ႑ပ္ထဲမွာေတာ့ ပ်က္စီးသြားတဲ့ အိမ္ထဲက ရသမွ် ဆြဲထုတ္ထားတဲ့ ေၾကးသြန္း ဘုရားဆင္းတု ၂ ဆူ၊ ဘုရားပုံ ကားခ်ပ္ တခ်ိဳ႕၊ ရဟႏၲာပုံေတာ္ေတြ နဲ႔ တျခားေသာ တုိလီမုိလီ ပစၥည္းေတြကုိ ေတြ႔ေနရပါတယ္။
အိမ္ထဲက ယူလာတဲ့ ခုံတန္းလ်ားတခ်ိဳ႕နဲ႔ ဆုိဖာ ဆက္တီေတြအေပၚမွာေတာ့့ သူ႔ရဲ႕ အေမအိုႀကီး၊ သမီးနဲ႔ ေျမးကေလးတုိ႔ ထုိင္ေနၾကၿပီး ကေလးေတြကေတာ့ မိမိတုိ႔ရဲ႕ မိခင္ဆုံးရႈံးရမႈ၊ ပစၥည္းဥစၥာဆုံးရႈံးရမႈ၊ တခါမွ မေတြ႔ႀကဳံဖူးတဲ့ ေသြးပ်က္ဖြယ္ အေတြ႔အႀကဳံ ဆုိးႀကီးေၾကာင့္ ငူငူငုိင္ငုိင္နဲ႔ မ်ားျပားလွတဲ့လူေတြကုိ ဂရုမစုိက္၊ စကားမေျပာႏုိင္ဘဲ ထုိင္ေနၾကပါတယ္။
တာေလ လမ္းမႀကီးတေလွ်ာက္က အိမ္ေတြကေတာ့ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ အားလုံးလဲၿပိဳေနသလုိ အသက္ရွင္က်န္ခဲ့သူေတြလည္း ဦးခင္ေမာင္လွလုိ႔ပဲ လမ္းေဘးမွာ ရြက္ဖ်င္တဲေတြ ထုိးၿပီး ေနေနၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္း အကူအညီနဲ႔ အပုံလုိက္ျဖစ္ေနတဲ့ မိမိတုိ႔ အိမ္ေတြထဲက ရသမွ် ပစၥည္းေတြကို ဆြဲထုတ္ေနၾကတယ္။
အိမ္ကုိျပန္ေဆာက္ၿပီး ထူေထာင္ေရး လုပ္ႏုိင္ပါ့မလားလုိ႔ ဦးခင္ေမာင္လွကုိ ေမးၾကည့္ေတာ့ သူအေနနဲ႔ေတာ့ ဒီေနရာမွာ ျပန္ၿပီးမလုပ္ခ်င္ေတာ့ေၾကာင္း၊ ဘာေၾကာင့္လဲဆုိေတာ့ နံေဘးက အိမ္ေတြကလည္း ျပန္ မေဆာက္ေတာ့ဘဲ အားလုံး ေဆြမ်ိဳးသားခ်င္းေတြရွိတဲ့ တာခ်ီလိတ္တုိ႔၊ က်ိဳင္းတုံတုိ႔ကုိ ေျပာင္းေတာ့မွာျဖစ္ေၾကာင္း၊ ျပန္ေဆာက္ရမယ္ဆုိရင္ေတာင္ သူအေနနဲ႔ ဒီေနရာမွာ တအိမ္တည္းက်န္ခဲ့မွာကုိ မလုိလားေၾကာင္း စိတ္မေကာင္းစြာနဲ႔ ရွင္းျပပါတယ္။
“တာေလၿမိဳ႕မွ ႀကိဳဆုိပါ၏” ဆုိတဲ့ ဆုိင္းဘုတ္ထိပ္ကေန မုိင္းလင္းသြားတဲ့လမ္းအထိ အပ်က္အစီးေတြကုိ လာၾကည့္တဲ့သူေတြ၊ ေဆြမ်ိဳးမိတ္ေဆြေတြဆီကုိ ကူညီဖုိ႔၊ သတင္းေမးဖုိ႔ လာတဲ့သူေတြ၊ တာခ်ီလိတ္၊ က်ိဳင္းတုံ၊ မယ္ဆုိင္ၿမိဳ႕က အကူအညီေပးဖို႔လာတဲ့ တသီးပုဂၢလ အလႉရွင္ေတြ၊ နာေဟာင္းမူး၊ ေဟာင္လိတ္ အစရွိတဲ့ ေက်းရြာ ရပ္ကြက္ေတြက စုေပါင္းၿပီး လာလႉဒါန္းတဲ့သူေတြ၊ ၾကက္ေျခနီ တံဆိပ္ကုိ ရင္ဘတ္နဲ႔ေက်ာမွာ ခ်ိတ္ထားသူေတြဟာလည္း လမ္းမႀကီးေပၚမွာ အျပည့္ပါပဲ။
ယမန္ေန႔ကေတာ့ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီးဌာနက ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္သန္းထြဋ္နဲ႔ လူမႈဝန္ထမ္း၊ ကယ္ဆယ္ေရးႏွင့္ ျပန္လည္ေနရာခ်ထားေရး ၀န္ႀကီး ဦးေမာင္ေမာင္ေဆြ လာေရာက္ေပမယ့္ ဘာမွမယ္မယ္ရရ လုပ္ကုိင္ေပးသြားတာ မရွိေသးပါဘူးလုိ႔ ေဒသခံေတြက ဆုိပါတယ္။
တခါတေလ ရွားရွားပါးပါး World Vision လုိ႔ အမည္တပ္ထားတဲ့ ကုလသမဂၢ ကူညီကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔ ၀တ္စုံ၀တ္ ၀န္ထမ္းတခ်ိဳ႕သာ ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေခါက္ဆြဲေျခာက္ထုတ္နဲ႔ေရ၊ တျခားစားေသာက္ဖြယ္ရာေတြကုိ ေ၀ျခမ္းေနတာေတြ႔ရတယ္။ မုိးရြာလုိ႔ ခ်မ္းေအးေနေပမယ့့္ ေစာင္နဲ႔ အိပ္ရာခင္းေတြကုိ ေပးေဝၾကတာ မရွိေသးဘူးလုိ႔ သိရတယ္။
တာခ်ီလိတ္က မုိးကာဖ်င္ေရာင္းတဲ့ ဆုိင္ေတြမွာ ေရာင္းစရာလက္က်န္ မရွိေတာ့ဘူးလုိ႔ ဆိုပါတယ္။
ကယ္ဆယ္ေရးအေနနဲ႔ ကုလသမဂၢ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးအဖြဲ႔ေရာ တျခားပုဂၢလိက အဖြဲ႔ေတြပါ ေ၀ျခမ္းေရး၊ ကူညီေရးအတြက္ စာရင္းေကာက္ခံေပမယ့္ ထိထိေရာက္ေရာက္ မလုပ္ႏုိင္ေသးတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။
အစုိးရရဲ႕ အကူအညီေတြကုိ ေလာက္ေလာက္လားလား မေတြ႔ရေသးသလုိ ႏုိင္ငံတကာအကူအညီလည္း မလာေသးပါဘူး။ ဒီေန႔ေတာ့ ထုိင္းအစုိးရ ကူညီကယ္ဆယ္ေရးကားေတြ လာေပမယ့္ စစ္အစိုးရအာဏာပိုင္ေတြက ႏွစ္ႏုိင္ငံ နယ္စပ္တံတားေပၚမွာပဲ ကယ္ဆယ္ေရး ပစၥည္းေတြကုိ လက္ခံခဲ့တယ္။ ၿပီးမွသာ ေဒသခံ ဒုကၡသည္ေတြကုိ ျပန္ၿပီးေပးမွာလုိ႔ သိရပါတယ္။
ဗုိလ္ခ်ဳပ္ ေအာင္သန္းထြဋ္နဲ႔ တုိ္င္းမႉးပါ ေရာက္ေနတဲ့အတြက္ လုံၿခဳံေရးအရ ထိုင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ကေန က်ိဳင္းတုံအထိ ကမာၻလွည့္ ခရီးသြားမ်ားရဲ႕ ခရီးစဥ္ကုိ ပိတ္ထားလုိက္ၿပီလုိ႔ သိရတယ္။
ဒုကၡသည္ေတြအားလုံးဟာ ေနစရာမရွိျဖစ္ေနၿပီး ယမန္ေန႔ညက မုိးသည္းထန္စြာ ရြာတဲ့အတြက္ ဗြက္ေပါက္ေနတဲ့ ကြင္းျပင္ႀကီးထဲမွာ အျပာေရာင္နဲ႔ အျဖဴေရာင္ ၾကားထားတဲ့ ရြက္ဖ်င္တဲႀကီးေတြ၊ ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႔ကေပးတဲ့ ရြက္ဖ်င္တဲ အျဖဴႀကီးေတြနဲ႔ ေအးစက္ေနတဲ့ ေျမျပင္မွာ ေနေနရပါတယ္။
ၿမိဳ႕ပ်က္ႀကီးတၿမိဳ႕လုိျဖစ္ေနတဲ့ တာေလၿမိဳ႕ တေနရာမွာေတာ့ ၈ ႏွစ္အရြယ္ မိန္းကေလးတေယာက္ဟာ အပ်က္အစီးပုံထဲက ျပန္ေတြ႔ရတဲ့ သူရဲ႕ဓာတ္ပုံေလးကုိ ေခ်ာင္းေရနဲ႔ တယုတယ အေသအခ်ာေဆးေနတာကုိ ေတြ႔ခဲ့ရပါတယ္။
တာေလ လမ္းမတေလွ်ာက္ ဘယ္ေနရာ ဘယ္အိမ္ပဲ ၾကည္လုိက္ၾကည့္လုိက္ အေကာင္းပကတိ က်န္ခဲ့တယ္ဆုိတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ၿမိဳ႕လယ္က တာေလဘုန္းႀကီးေက်ာင္းရဲ႕ ဓမၼာ႐ံုႀကီးဟာလည္း ေျမျပင္မွာ ျပားျပား၀ပ္ဆင္းေနပါၿပီ။ အပ်က္အစီးပုံရဲ႕ေရွ႕မွာေတာ့ ကုိရင္ သုံးပါး၊ ငလ်င္ေၾကာင့္ နဖူးမွာ ဒဏ္ရာရလုိ႔ ပလာစတာကပ္ထားတဲ့ ကပၸိယတေယာက္တို႔ အလႉခံပုံးခ်ၿပီး အလႉခံေနတာကုိ ေတြ႔ရပါတယ္။
ကပၸိယႀကီး ေျပာတာကေတာ့ တသက္နဲ႔တကုိယ္ တခါမွ မႀကဳံဘူးတဲ့ ေဘးဆုိးႀကီးတဲ့။ အသက္ ကုိးဆယ္ရွိတဲ့ အေမႀကီးတေယာက္ကုိလည္း ႀကဳံဖူးသလားလို႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ မႀကဳံဖူးဘူး ဆုိၿပီး ငလ်င္လႈပ္တုန္းက သူအေတြ႔အႀကဳံေတြကုိ တုန္တုန္ခ်ိခ်ိနဲ႔ ေျပာျပေနပါတယ္။
ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းက ကုိရင္ေတြကေတာ့ ငလ်င္လႈပ္လုိ႔ ဓမၼာရုံႀကီး ၿပိဳက်ခ်ိန္မွာ သူတုိ႔က တီဗီၾကည့္ၿပီးလုိ႔ အျပင္မွာ ေဆာ့ေနတာ၊ ဓမၼာရုံႀကီး ၿပိဳက်သြားတာကုိ ေၾကာက္လုိ႔ မၾကည္ရဲဘူးလို႔ ေျပာၾကပါတယ္။
ရယက စာေရး ကုိစုိးေ၀ကလည္း ရ၀တ႐ံုးကအဆင္းမွာ ေျမႀကီးနိမ့္က်သြားသလုိ ခံစားရၿပီး လူလည္း ႐ံုးအုတ္နံရံနဲ႔ ႐ုိက္မိသြားတယ္၊ ေဘးႏွစ္ဘက္ ေျမျပင္ကေန ေရေတြ ပန္းထြက္လာတယ္၊ သူလည္း ေသြး႐ူးေသြးတန္းနဲ႔ လမ္းမကုိ ထြက္ေျပးခဲ့တယ္လုိ႔ ဆုိပါတယ္။ ကိုစိုးေဝမွာလည္း တကိုယ္လံုး ဒဏ္ရာေတြ ဗလပြနဲ႔ ေတြ႔ရပါတယ္။
တာေလၿမိဳ႕နဲ႔ တဆက္တည္းျဖစ္တဲ့ မုိင္းလင္းေက်းရြာကိုသြားတဲ့ လမ္းတေလွ်ာက္မွာလည္း အိမ္ေတြ ၿပိဳလဲေနတာကုိ ျမင္ေတြရပါတယ္။ မုိင္းလင္းက အိမ္ေတြက သစ္သားအမိုး၊ သစ္သားအကာေတြနဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့ ေရွးအိမ္ေတြ ျဖစ္လုိ႔ ငလ်င္ဒဏ္ေၾကာင့္ အားလုံးဟာ လဲလုိ႔တမ်ိဳး၊ ေစာင္းလုိ႔တဖုံ ရွိေနၾကပါတယ္။
ရြာလမ္းမေပၚေတြမွာ ရြက္ဖ်င္တဲေတြ ထုိးေနရတဲ့ မိသားစုေတြကုိ လမ္းတေလွ်ာက္ ျမင္ေတြ႔႔ေနရတယ္။ ေဟာင္လိတ္၊ နာေကာင္းမူး စတဲ့ ရြာေတြကလာတဲ့ ဒုကၡသည္ ကယ္ဆယ္ေရးပစၥည္း ေ၀ျခမ္းေရး ကားေတြလာရင္ လူေတြက ေနာက္က အတင္းေျပးလုိက္ၿပီး ပစၥည္းေတြ ေတာင္းယူေနၾကသလုိ အားလုံးကလည္း ဘယ္က ေ၀ျခမ္းေရးကားလာမလဲဆုိတာကုိ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနၾကတာေတြ႔ရတယ္။ ကားတစီးလာရင္ ေ၀ျခမ္းေရးကားထင္ၿပီး ေျပးလုိက္တဲ့ အပ်ိဳအရြယ္ေတြသာမက အဘုိးႀကီး၊ အဘြားႀကီးေတြလည္း အမ်ားႀကီးပါပဲ။
ကယ္ဆယ္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ မုိင္းလင္းမွာလည္း စနစ္တက် လုပ္ကုိင္ေပးႏုိင္တာကုိ မေတြ႔ရေသးပါဘူး။ တာခ်ီလိတ္ ခ႐ုိင္ရဲမႉးနဲ႔အဖြဲ႔ရဲ႕ ကားေပၚမွာေတာ့ ေ၀ျခမ္းပစၥည္းေတြကုိ ေတြ႔ေနရေပမယ့္ ေ၀ျခမ္းမႈ မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒုကၡသည္ေတြက ေ၀ျခမ္းမလားဆုိၿပီး ေမွ်ာ္တလင့္လင့္ျဖစ္ေနတာကုိလည္း ျမင္ရပါတယ္။
မုိင္းလင္းနဲ႔ တာေလ သြားလမ္းေပၚက ၿပိဳပ်က္ေနတဲ့ ဘုန္းႀကီးေက်ာင္းထဲမွာေတာ့ အာဏာပုိင္ေတြက ဒုကၡသည္စခန္းဆုိၿပီး ဖြင့္လွစ္ထားေပမယ့္ ဒုကၡသည္ေနဖုိ႔၊ ထုိင္ဖုိ႔ အကူအညီေပးတဲ့ ပုံမရွိဘဲ ကလားဖ်င္းထဲမွာ ပလတ္စတစ္ ကုလားထုိင္ေတြကုိသာ ခ်ထားတာကုိ ျမင္ရပါတယ္။ အထဲမွာေတာ့ စစ္၀တ္စုံ၀တ္ စစ္အရာရွိမ်ားနဲ႔ စစ္သားေတြကုိသာ ျမင္ရတယ္။
မုိင္းလင္းရြာက က်န္းမာေရးမႉးလည္း ၿပိဳပ်က္ေနတဲ့ သူအိမ္ေရွ႕က ရြက္ဖ်င္တဲထဲမွာ ဒီအတုိင္းေနရတာကုိ ေတြ႔လို႔ ေျမႀကီးက စုိစြတ္ေအးေနတာ၊ အေအးပတ္မွာ မစုိးရိမ္ဘူးလားလုိ႔ ေမးၾကည့္ေတာ့ ေအးတာက ျပႆနာ မဟုတ္ဘူး၊ အခုဟာက အကုန္မပ်က္ေသးတဲ့ အေဆာက္အဦထဲ သြားေနရင္ ငလ်င္လႈပ္သံၾကားတုိင္း ထြက္ေျပးေနရေတာ့ ေကာင္းေကာင္းအိပ္လုိ႔ မရဘူးလုိ႔ ျပန္ေျဖပါတယ္။
မုိင္းလင္းေက်းရြာ ဥကၠ႒ ဦးေအာင္ျမကေတာ့ သူအိမ္လည္း ကြ်မ္းထုိးေမွာက္ခုံျဖစ္၊ စပါးက်ီေတြလည္း ဖိတ္က်မို႔ ရြာမွာေတာ့ စပါးလည္းဆံုး၊ သားလည္းဆုံးပဲတဲ့။ အိမ္ကုိ ျပန္ေဆာက္ႏုိင္ပါဦးမလားလုိ႔ ေမးေတာ့ မေဆာက္ႏုိင္ေလာက္ေတာ့ပါဘူးလုိ႔ ေျပာပါတယ္။
အေသအေပ်ာက္ကုိ ေမးၾကည့္တဲ့အခါ မုိင္းလင္း အေရွ႕ အေနာက္ရြာမွာတင္ စာရင္းအရ လူဦးေရ ၄၀ ရွိေနၿပီး အနီးအနားက ရြာေတြကစာရင္း မပါေသးေၾကာင္း၊ မုိင္းလင္းနဲ႔ တာေလ ၂ ေနရာေပါင္းရင္ ၁၃၀ နီးပါး ရွိႏိုင္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။
ရြာထဲ၀င္လုိက္ရင္လည္း အိမ္တုိင္းက ရွမ္းဘာသာနဲ႔ သူတုိ႔အိမ္ ဘယ္ေနရာက အက္သြားတယ္၊ ငလ်င္ေၾကာက ဘယ္ေနရာေလာက္က ျဖတ္သြားတာ၊ ဘယ္သူအိမ္ေတာ့ ဘာျဖစ္သြားၿပီဆုိတာကုိ အေမတေကာနဲ႔ ရွင္းျပေနၾကတယ္။
ရြာဦးဆရာေတာ္လည္း ငလ်င္ေၾကာင့္ ကြင္းျပင္ထဲက မ႑ပ္ထဲမွာပဲ သီတင္းသုံးေနရတယ္။ ဓမၼာ႐ုံႀကီးကေတာ့ မ်က္ႏွာက်က္ေတြ ျပဳတ္က်ေနပါတယ္။
ငလ်င္ဆုိတဲ့ သဘာ၀ ကပ္ေဘးႀကီးက မုိင္းလင္း ေတာင္ေပၚေစတီကိုလည္း အလြတ္မေပးပါဘူး။ ေတာင္ထိပ္မွာ တည္ထားတဲ့ ေရႊေရာင္၀င္း၀င္းနဲ႔ ေစတီလည္း ငွက္ေပ်ာဖူးက ေအာက္ကုိ ငုိက္႐ံုသာမက ေဖာင္းရစ္ပါ တပုိင္းျပတ္ထြက္သြားပါတယ္။ ေစတီအ၀င္ မုခ္ဦးလည္း ၿပိဳက်သြားလုိ႔ စစ္သား ၁၀ ေယာက္ေလာက္က ၀ုိင္း၀န္းရွင္းလင္းေနတာကုိ ျမင္ရတယ္။ ေစတီႀကီးကိုေတာ့ မရွင္းလင္းႏုိင္ေသးပါဘူး။
ငလ်င္ဒဏ္ အဆုိးဆုံးခံရတဲ့ တာေလၿမိဳ႕ အေနာက္ဘက္ ေတာင္တန္းေပၚမွာရွိတဲ့ က်ကူနီရြာကုိေတာ့ ကယ္ဆယ္ေရးေတြ မေရာက္ႏုိင္ေသးပါ။ လားဟူ ျပည္သူ႔စစ္ေတြ ေနထုိင္တဲ့ အထက္ က်ကူနီရြာဟာ ငလ်င္ဒဏ္ကုိ ဆုိးဆုိးရြားရြား ခံရတယ္လုိ႔ တာေလ ျပည္သူစစ္အဖြဲ႔၀င္တဦးက ေျပာပါတယ္။
ကယ္ဆယ္ေရး မသြားႏုိင္ေသးတာကလည္း လုံၿခဳံေရး အေျခအေနေၾကာင့္လုိ႔ ရွင္းျပတယ္။ နယ္ေျမအေျခအေနက ၀တပ္ဖြဲ႔ေတြအျပင္ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္ (ေတာင္ပိုင္း) လည္း ဒီေနရာေတြမွာ လႈပ္ရွားေနတဲ့အတြက္ စစ္တပ္က ကယ္ဆယ္ေရး မသြားေသးတာ ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း၊ ဒါ့အျပင္ ရာသီဥတုကလည္း မုိးဆက္တုိက္ရြာေနလုိ႔ ေတာင္ေပၚလမ္း ပ်က္ေနတဲ့အတြက္ သြားလုိ႔မရေသးတာလည္း ျဖစ္ႏုိင္ေၾကာင္း ျပည္သူစစ္အဖြဲ႔၀င္က ေျပာတယ္။
ကယ္ဆယ္ေရး အဖြဲ႔ေတြ မသြားႏုိင္ေသးတဲ့အတြက္ အခုအခိ်န္အထိေတာ့ က်ကူနီရြာရဲ႕ အေသအေပ်ာက္စာရင္းကုိ အတိအက် မသိႏုိင္ေသးဘူးလုိ႔ သိရပါေၾကာင္း။ ။
No comments:
Post a Comment