ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ားနဲ႔ မတူပဲ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးေပါင္းစံု ေနထုိင္ၾကလို႔ တိုင္းရင္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးဟာ အလြန္အေရးႀကီးပါတယ္။ နအဖ အေနနဲ႔ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုး ညီၫြြတ္ေရးကို ဒုိ႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါးအျဖစ္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ရပ္တည္ေအာ္ဟစ္ေနေပမဲ့ လက္ေတြ႔မွာေတာ့ လက္နက္ႏွင့္ အာဏာကို ေရွ ႔တန္းတင္ကာ စီးပြားေရးနဲ႔ လဲလွယ္ၿပီး မမွန္မကန္ ႏိုင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္ဖို႔သာ ႀကံစည္ခဲ့တာေၾကာင့္ အစစ္အမွန္ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုး ညီၫြြတ္ေရးဟာ အလွမ္းေ၀းေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ တုိင္းရင္းသား ပါတီ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဟာ နအဖရဲ ႔ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၀င္ေရာက္ ေရြးခ်ယ္ခံျခင္း မျပဳဖို႔ သေဘာထား ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔မ်ား ကံၾကမၼာ အပိုင္း (၁) နဲ႔ (၂) ကို ေဖာ္ျပခဲ့ၿပီးတဲ့ေနာက္ ဒီေန႔မွာေတာ့ အပုိင္း (၃) ကုိ ဆက္လက္ တင္ျပသြားပါမယ္။ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ တိုင္းရင္းသားလက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔မ်ားအား ဘယ္လို နည္းဗ်ဴဟာ သံုးၿပီး၊ ဆက္ဆံေရး ခ်ဥ္းကပ္တဲ့ ပံုစံသစ္ကုိ ေျပာင္းလဲ အသံုးျပဳလာၾကတယ္။ သူတုိ႔ရဲ ႔ မဟာဗ်ဴဟာ မူ၀ါဒေရာဘယ္လို ရွိလာတယ္၊ စစ္အာဏာ ရွင ္ထိပ္ပိုင္း အခ်င္းခ်င္း သေဘာကြဲလြဲမႈရိွၿပီး တိုင္းရင္းသားေတြအေပၚ သေဘာထားမွန္ကန္မႈ မရွိပံု၊ ႐ိုးသားမႈ မရွိပံု စတာေတြကို ဆက္လက္ တင္ျပသြားပါမယ္။
ယခင္ မဆလ စစ္အာဏာရွင္ဦးေန၀င္း လက္ထက္က တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ ေတြအေပၚ ေတာက္ေလွ်ာက္ “အႂကြင္းမဲ့့ လက္နက္ခ်ေရး” မူကိုသာ တရားေသ ဆုပ္ကိုင္ထားလို႔ အျပန္အလွန္ယံုၾကည္စြာ ဆက္ဆံမႈ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလိုအေျခအေနကို သံုးသပ္ၿပီး န၀တ စစ္ေခါင္းေဆာင္ ဗိုလ္ေစာေမာင္က တဆင့္ေလ်ာ့ကာ၊ ဆက္ဆံေရးခ်ဥ္းကပ္ ပံုစံေျပာင္းၿပီး အခင္းအက်င္း နည္းဗ်ဴဟာ စတင္ျပင္ဆင္ခဲ့ပါတယ္။
“လက္နက္ကိုင္ခြင့္ ဆက္လက္ခြင့္ျပဳေပးထားေသာ္လည္း သူတို႔ကို စီးပြားေရး အခြင့္အလမ္း မက္ေလာက္ေအာင္ လုပ္ေပးထားရင္ ဇိမ္ခံတတ္လာၿပီး ေပ်ာ္လာပါက လက္နက္ဟာ တုတ္ေလာက္မွ တန္ဖိုးမရွိေတာ့တဲ့ အေနအထား ျဖစ္ေအာင္ဖန္တီးကာ တျဖည္းျဖည္းခ်င္း လက္နက္ေတြကို သိမ္းဖို႔ နည္းဗ်ဴဟာ” ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။ အႂကြင္းမဲ့ လက္နက္ခ်ေရးကို လံုး၀မေျပာေတာ့ပဲ ပထမဦးဆံုး အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔မ်ားျဖစ္ၾကတဲ့ ကိုးကန္႔နဲ႔ “၀” UWSA၊ ကခ်င္ KIA တို႔နဲ႔ ေဆြးေႏြးၾကတဲ့အခါ န၀တရဲ ႔ မဟာဗ်ဴဟာ မူ၀ါဒအရ ဒို႔တာ၀န္ အေရးသံုးပါးကို တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႔ေတြအေနနဲ႔ လက္ခံလို မလို အရင္္ဆံုး ေမးျမန္းပါတယ္။ အဲဒီအပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြက သေဘာတူ လက္ခံၿပီဆိုေပမဲ့ တိုင္းရင္းသားကိစၥ၊ ႏိုင္ငံေရးကိစၥေတြကို ဆက္တိုက္ ေတာင္းဆိုလာခဲ့ပါတယ္။ ကကလွမ္းက တိုင္းရင္း သားအေရးနဲ႔ ႏိုင္ငံေရးကို ေျပာခြင့္မျပဳခဲ့ပါ။ “ငါတို႔ဟာ စစ္သားျဖစ္တယ္၊ ႏိုင္ငံကို စစ္ဥပေဒနဲ႔ အုပ္ခ်ဳပ္ေနတာ ျဖစ္တယ္။ တိုင္းရင္းသားေတြကို အဲဒီကိစၥေတြ ကတိေပးတယ္ ဆိုတာ သဘာ၀မက်ဘူး၊ ငါတို႔ဟာ ေရြးေကာက္ခံထားတဲ့ သူလည္းမဟုတ္ဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ဒီကိစၥ ေဆြးေႏြးလို႔လည္း တရားမ၀င္ဘူး၊ ဒီကိစၥေတြကို အမ်ိဳးသားညီလာခံက်မွ ဆက္လက္ ေဆြးေႏြးၾကပါ” လို႔ ျပန္ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။
အဲဒီေနာက္ ဒို႔တာ၀န္အေရး “၃” ပါး ကို တုိင္းရင္းသား အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြက လက္ခံ သေဘာတူၿပီးေနာက္ နယ္ေျမသတ္မွတ္မႈ အျပန္အလွန္ လုပ္ပါတယ္။ မိမိပိုင္ နယ္ေျမကို ၀င္လာမယ္ ဆုိပါက ဆက္ဆံေရး႐ံုး (ယခင္ ေထာက္လွမ္းေရးတပ္မ်ား) ေတြကုိ အေၾကာင္းၾကား ခြင့္ေတာင္းၿပီးမွ ၀င္ရန္နဲ႔ လက္နက္ ကိုင္ေဆာင္ၿပီး “မ” ၀င္လာရန္ ဆိုတဲ့ စည္းကမ္း သတ္မွတ္ခ်က္မ်ား ထားပါတယ္။
လက္နက္ကိုင္ လမ္းစဥ္ကို စြန္႔လႊတ္ၿပီး ဥပေဒ ေဘာင္ကို ၀င္တယ္ ဆုိတဲ့ စကားလံုးကိုေတာ့ အေက်အလည္ ရွင္းလင္းေဆြးေႏြး ခဲ့ၾကရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ ဆုိေတာ့ အပစ္ရပ္ တိုင္းရင္းသားေတြဟာ လက္နက္ကိုင္ေဆာင္ထားတဲ့ အတြက္ ျမန္မာႏုိင္ငံ နယ္ေျမအတြင္း ျပည္မ ၿမိဳ ႔ေတာ္ေတြကို ၀င္ေရာက္လာခ်င္တယ္ဆုိရင္ေတာ့ စစ္အစုိးရက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ နယ္ေျမတရား ဥပေဒသကုိ လိုက္နာၾကမွ ျဖစ္မယ္ဆုိၿပီး ေဆြးေႏြးကာမွ သူတုိ႔က လက္ခံလာတဲ့အတြက္ လမ္းပြင့္သြားခဲ့ရပါတယ္။
အရင္ဆံုး ၀င္လာတဲ့ အဖြဲ႔ေတြကို “ရဲ” တပ္ဖြဲ႔ရဲ ႔ ရာထူးနဲ႔ အဆင့္မေပးပဲ လစာနဲ႔ ရိကၡာကိုေတာ့ ေထာက္ပံ့ေပးမယ္ဆုိေပမဲ့ ေနာက္ပိုင္းမွာ နအဖက မတတ္ႏုိင္ေတာ့ပဲဲ ကတိပ်က္လာၾကသလို တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြကလည္း စည္းကမ္းေဖာက္လာတာေတြလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ န၀တဟာ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး စတင္ အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့ရာ ဗုိလ္ေစာေမာင္က ဗုိလ္ခင္ၫႊန္႔ ကို စတင္တာ၀န္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဗုိလ္ခင္္ၫႊန္႔ရဲ ႔ ကိုးကန္႔အဖြဲ႔ကုိ စတင္ ေတြ႔ဆံုခဲ့စဥ္က ရင္ဆိုင္ရတ့ဲ ျပႆနာ တခ်ဳိ ႔ ကိုတင္ျပခ်င္ပါေသးတယ္။
ကိုးကန္႔ အဖြဲ႔ဟာ ဗုိလ္ခင္ၫႊန္႔ရဲ ႔ အနီးကပ္ လံုၿခံဳေရး တပ္ဖြဲ႔ေတြကို အ၀င္မခံပဲ ျဖစ္ေနရာ လူႀကီးလံုၿခံဳေရး အတြက္ စိတ္ပူကာ ရမခ တုိင္းမႉးကေတာင္ တင္းမာတဲ့ မူ၀ါဒ စြဲကိုင္ၿပီး မိမိတို႔ဘက္က မေလ်ာ့ဖို႔ တင္ျပပါေသးတယ္။ ဒီေနရာမွာ ဗုိလ္ခင္ၫႊန္႔က ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအတြက္ စြန္႔စားၿပီး သူ႔လံုၿခံဳေရး လက္နက္ကိုင္ေတြြ ကို ထားခဲ့ကာ သူနဲ႔ PA ႏွစ္ဦးသာ ၀င္သြားျခင္းျဖင့္ ယံုၾကည္မႈနဲ႔ ေလးစားမႈ စတင္တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ န၀တ ထိပ္ပိုင္း စစ္အာဏာရွင္ေတြ အခ်င္းခ်င္းအၾကား အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသား အဖြ႔ဲေတြ အေပၚထားရွိတဲ့ သေဘာထားမူ၀ါဒေတြ ကြဲလြဲေနတာ ကိုလည္း တင္ျပပါအံုးမယ္။ ထုိစဥ္က တပ္မေတာ္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ျဖစ္ေန တဲ့ ဗိုလ္ေစာေမာင္ရဲ ႔ အရွိန္အ၀ါေၾကာင့္ ဗုိလ္သန္းေရႊ၊ ဗိုလ္ေမာင္ေအးနဲ႔ ဗုိလ္သိန္းဟန္ တို႔ဟာ တိုင္းရင္းသားေတြနဲ႔ ညိႇႏိႈင္းမွာကို မလႊြဲမေရွာင္သာပဲ ျပန္မေျပာရဲလို႔ လက္ခံရေပမဲ့ သူတုိ႔ စိတ္ထဲမွာေတာ့ ဘ၀င္ မက်မႈေတြ မယံုၾကည္မႈေတြ ျပည့္ႏွက္လ်က္ ရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ဗုိလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗုိလ္သိန္းဟန္တို႔ဟာ ကာကြယ္ေရး ဦးစီးခ်ဳပ္ (ၾကည္း) ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ေအးကို လက္ထက္က ဗိုလ္ေအးကိုရဲ ႔ တပည့္ရင္း ေတြ ျဖစ္ခဲ့ၾကၿပီး ကက (ၾကည္း) စစ္ဦးစီးမႉး (ပထမတန္း) တာ၀န္ကို္ ထမ္းေဆာင္ခဲ့သူမ်ား ပီပီ ရင္းႏီွးခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
တပ္မ (၈၈) မွာ ဗုိလ္သန္းေရႊ တပ္မမႉး ျဖစ္ခဲ့စဥ္ကလည္း ဗုိလ္သိန္းဟန္က ဒု တပ္မမႉး အျဖစ္ အတူတူ ေနခဲ့ၾကသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။ အလားတူ ဗုိလ္ေမာင္ေအးကလည္း “၀” နဲ႔ KNPP၊ တာကလယ္ရဲ ႔ “ရလလဖ” အဖြဲ႔ေတြလိုမိ်ဳး အပစ္ရပ္ အဖဲြ႔မ်ားအား မ်က္စိ ဆံပင္ေမႊး “စူး” ေနၿပီး “၀” န႔ဲ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္လာခ်ိန္မွာလည္း ဟန္႔တားမႈေတြ အမ်ားအျပား လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။
န၀တ၊ နအဖ ေခတ္ အဆက္ဆက္ေတြမွာ ဗုိလ္သန္းေရႊ၊ ဗုိလ္ေမာင္ေအးတို႔ဟာ ဒီ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြကို သီးျခားစီ လက္ခံ ေတြ႔ဆံုခဲ့တဲ့ အခမ္းအနားမ်ိဳးကို သတင္းေတြမွာ ေဖာ္ျပထားတာ မရွိခဲ့ေၾကာင္း ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ျပည္ေထာင္စုေန႔ ကဲ့သုိ႔ မလႊဲဲမေရွာင္သာ တုိင္းရင္းသား စည္းလံုးညီၫြတ္ေရးကို ဟန္ျပလုပ္ရမဲ့ အခမ္းအနားမ်ိဳးေတြမွာသာ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႔ေတြကို စုေပါင္းၿပီး “ၿပီးစလြယ္” အခ်ိန္တုိတုိနဲ႔ လက္ခံေတြ႔ဆံုတဲ့ အႀကိမ္မ်ိဳးေတာင္ အလြန္နည္းပါး ပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ ဗုိလ္သန္းေရႊနဲ႔ ဗုိလ္ေမာင္ေအးတုိ႔ဟာ သူတုိ႔ရဲ ႔ စစ္ေရး ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္လုိ႔ အၾကပ္အတည္း ေတြ႔လာၿပီ ဆုိရင္ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြကို လိုရင္ လိုသလို အသံုးခ် ခိုင္းေစကာ ရပ္တည္ေရး၊ စား၀တ္ေနေရး၊ တုိင္းရင္းသား အခြင့္အေရးမ်ား ကိုေတာ့ ေပးဖို႔ လက္တုံ႔ေႏွးကာ ကတိပ်က္ ပစ္ပယ္ခဲ့ၾကတာ တပံုတပင္ႀကီး ေတြ႔ရွိႏိုင္ပါတယ္။
လိုရင္းေျပာရရင္ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ သူတို႔ မႏိုင္လို႔ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း အိမ္ၾကက္ခ်င္း အိုးမဲသုတ္ ခြပ္ခိုင္းတဲ့ နည္းဗ်ဴဟာနဲ႔ အခြင့္အေရးတန္းတူ မေပးပဲဲ ေသြးခြဲအုပ္ခ်ဳပ္ စည္းလံုးညီၫြြတ္မႈ မရွိေအာင္ လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရး တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႔ေတြ အေနနဲ႔ စစ္မွန္တဲ့ ႏိုင္ငံေရး ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈ အတြက္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကရင္း ဒီမိုကေရစီစနစ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ၾကဖို႔ တိုက္တြန္းတင္ျပလိုက္ ရပါတယ္။
No comments:
Post a Comment