ေတာတြင္းဥပေဒ၊ မုဆိုးရာသီႏွင့္ လြတ္ေျမာက္ေရးတုိက္ပဲြ

ကြန္းအိန္

ေတာတြင္း ဥပေဒသမွာ ႐ွင္းသည္။ အင္အားၾကီး သူက အင္အား ငယ္သူအေပၚ အႏူိင္ယူမည္။ သတ္ျဖတ္စား ေသာက္မည္။ အုပ္စု ေတာင့္တင္းသည္႕ အဖဲြ႕က အုပ္စုငယ္မ်ား အေပၚ လုယက္ တိုက္ခိုက္မည္။ တရား စြဲစရာ တရား႐ုံးမ႐ွိ။ တိုင္ တန္းစရာမ႐ွိ။ ကိုယ္ေပ်ာ့ လွ်င္ကိုယ္ခံ၊ ကိုယ္မာလွ်င္ အႏူိင္ယူ စာတမ္း။လူအဖဲြ႕ အစည္းအတြင္း သမိုင္း မတင္မီ ကာလ ကဆိုလွ်င္လည္း စားက်က္၊ နယ္ေျမမ်ား ကိုလုယက္၍ ၄င္း၊ အုပ္စုေတာင့္တင္း သူက အုပ္စုငယ္မ်ား အေပၚ အႏူိင္ယူ ၾကသည္။

လူယဥ္ေက်းမူေပၚထြန္းခ်ိန္၌လည္း ပေဒသရာဇ္မင္းတို႕သည္ ဘုန္းအာဏာ ျပိဳင္ဆိုင္ခ်င္၍၄င္း၊ နယ္ပယ္ခ်ဲ႕ထြင္လို၍၄င္း၊ သာသနာျပဳလို၍၄င္း ၊ စစ္ပဲြမ်ား ဆင္ႏြဲေနၾကသည္။ ယေန႕ေခတ္ကာလ တြင္လည္းတပါးႏိူင္ငံ၏ ေျမေပၚေျမ ေအာက္ သယံဇာတကို ေလာဘေဇာ တိုက္လိုခ်င္း၍၄င္း ၊ တပည့္ေမြးလို၍၄င္း၊ ဝါဒေရးရာအရ၄င္း၊ စစ္ပဲြမ်ားဆင္ ႏြဲေနၾကသည္။ ယခင္ေတာတြင္း ဥပ ေဒသႏွင့္ဘာမ်ားကြာျခားပါသနည္း။ အေျခအေန၊ ပစၥည္းကိရိယာ၊ နည္းပရိ ယာယ္မ်ားသာ ကြာျခားမည္။ အႏွစ္ သာရခ်င္းကအတူတူပင္ မဟုတ္ပါေလာ။

ဒတ္ခ်္ေပၚတူဂီတို႕က နယ္ပယ္ေဒသသစ္႐ွာယင္း ဟင္းခတ္အေမြးအႀကဳိင္ ရလိုမူအတြက္အိႏိၵယကိုကုန္စည္ ကူးသန္းမူ အစျပဳၿပီး တိုက္ခိုက္ခဲ့သည္။ အဂၤလိပ္တို႕လည္း ေရေကာင္းသုံးသေဘာၤတည္ေဆာက္ရန္ ကြ်န္းသစ္ရလိုမူ အတြက္ ျမန္မာျပည္ကို တိုက္ခိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ့သည္။ အာဖရိကတိုက္႐ွိ စိန္တြင္းမ်ား ရလိုမူအတြက္ အဂၤလိပ္ ျပင္သစ္ဒတ္ခ်္မ်ား အလုအယက္ တိုက္သိမ္းပိုက္ခဲ႕သည္။ အဘယ္ေၾကာင္းနည္။ လူသားတို႕၏ အ႐ုိင္း ဆန္ေသာ သဘာဝေၾကာင့္ပင္ျဖစ္သည္။

ေခတ္ကားမည္မွ်ပင္ ေျပာင္းလဲပါေစ၊ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားဟူေသာ သဘာဝပူဆာမူကိုမည္သူမွ် တြန္းလွန္ႏူိင္ခင္း မ႐ွိေသးပါ။ ယေန႕ထက္တိုင္ ယမ္းေငြ႕ တေဝေဝႏွင့္ ေသနတ္သံမ်ား ဆူညံေနသည္က သက္ေသသာဓကတခု မဟုတ္ ပါလား။ အစၥေရးဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေဟာင္း႐ွီမြန္ပီးရက္က မုဆိုးရာသီကုန္ခဲျပီး လက္နက္ေလးျမွားကို စြန္ေလာ့ဟု တာဝန္စ ယူခ်ိန္တြင္ႁမြက္ၾကားခဲ့သည္။ ယင္းစကားသည္ ေလထဲ၌သာ လြင့္ပါးသြားသည္။ လက္ေတြ႕ဘာမွ ျဖစ္မလာခဲ႕ပါ။

ယခုဂါဇာကမ္းေျမာင္ေဒသတြင္ စစ္ခင္းေနၾကေသာ အစၥေရး တပ္ဖဲြ႕ဝင္မ်ားႏွင့္ ပါလက္စတိုင္းတပ္ဖဲြ႕ဝင္မ်ားၾကား ယုံတမ္းစကားပမာျဖစ္ခဲ႕သည္။ ေလထဲတိုက္အိမ္ေဆာက္ေသာ စကားမုထင္ေကာင္း ထင္ျမင္ေနၾကေပလိမ့္မည္။ အဘယ္ေၾကာင့္ဆိုေသာ္ဆႏၵႏွင့္ လက္ေတြ႔ဘဝကား မည္သို႕ေသာအခါမွ ထပ္တူမက်ႏူိင္ပါ။

အစဥ္အဆက္ဆက္ျဖစ္ပြားခဲ႕ေသာ စစ္ပဲြတိုင္းတြင္ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြါးရယူလိုမွဳႏွင့္ ကာကြယ္မွဳအတြက္ဟု ဆိုလွ်င္ မွား မည္မထင္ပါ။ ျဖစ္ပြါးခဲ့ေသာ ပထမကမၻာစစ္္၊ ဒုတိယကမၻာစစ္ကိုျပန္ၾကည့္လွ်င္ ကိုလိုနီအၿပဳိင္ ႐ွာေဖြခ်ဲ႕ ထြင္ျခင္းဟူေသာ အဓိကအေၾကာင္းအရင္းကို ေတြ႕ရေပမည္။ တပါးသူ၏နယ္ေျမေဒသတို႕ကို အျပဳိင္အဆိုင္လုယက္ သိမ္းပိုက္ျပီး နယ္ခ်ဲဲ႕ႏူိင္ငံ အခ်င္းခ်င္းယွဥ္ျပဳိင္ တိုက္ခိုက္ခဲ့ေသာ စစ္ပဲြမ်ားပင္ ျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုစစ္ပဲြမ်ား၏ အက်ဳိးအဆက္ေၾကာင့္ လူအမ်ားအျပား ေသေၾကပ်က္စီးခဲ့ရသည္။ လင္ေသ၊ သားကြဲ မုဆိုးမမ်ား၊ မိတ ဆိုးကေလးအမ်ားအျပား ေပၚထြက္ခဲ့ သည္။ စစ္ပဲြဦးစီးခဲ့ေသာႏူိင္ငံၾကီးမ်ားမွာ ေဆာရီး တခြန္းထဲႏွင့္ ႏွစ္သိမ့္္ခဲ့ေသာ္ လည္း ခံရသူႏူိင္ငံမ်ားမွာ ဖြတ္ဖြတ္ ေၾကမြကာ အသဲထည္းတြင္ စြဲမွတ္ က်န္ရစ္ေနခဲ့သည္။

ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားကာကြယ္ေရးစံနစ္သည္ ယေန႕ထက္တိုင္ ႐ွင္သန္ၾကီးထြားေနဆဲျဖစ္သည္။ ျပီးခဲ့ေသာ ပင္လယ္ေကြ႕ စစ္္ပဲြ ၊ အီရတ္စစ္ပဲြမ်ားကို ျပန္သုံးသပ္ၾကည္႕လွ်င္ ေတြ႕႐ွိႏူိင္ပါေသးသည္။ ယခင္ကဟင္း ခတ္အေမႊးအၾကဳိင္၊ ဆန္စပါး၊ ကြ်န္းသစ္၊စိန္မ်ားအစား ေရနံက အေရးတၾကီး လိုအပ္ခ်က္ျဖစ္ေနသည္။ စက္မူလုပ္ငန္း မ်ားအတြက္ လိုအပ္ခ်က္ အေ႐ြ႕ ေျပာင္းသြားခဲ့သည္။

ေရနံရယူလိုမူအတြက္ အျပဳိင္အဆိုင္ၾကဳိးပမ္း ခဲ့ၾကသည္။ ေရနံကိုထိန္းခ်ဴပ္လိုေသာ အီရတ္ႏွင့္ ေရနံကို အေရးတ ၾကီးလိုအပ္ေသာ အေမရိကန္တို႕ ဆက္ဆံေရးတင္းမာ လာခဲ့သည္။ ေနာက္ဆုံး အနီးကပ္ဆုံး အေျခအေနအေၾကာင္း ျပခ်က္ျဖင့္ ႏွစ္ႏူိင္ငံ စစ္ခင္းခဲ႕သည္။ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူအခြင့္ေရး၏ အကာအကြယ္ ယူ၍ ကိုယ္က်ဳိး စီးပြားစစ္ပဲြကို ဆင္ႏြဲခဲ့သည္မွာ ယေန႕တိုင္အကင္း မေသေသးေပ။ ေနရာတကာ အၾကမ္းဖက္မူမ်ား၊ ၿခဳံခိုေျပာက္ က်ားတိုက္ခိုက္ မူမ်ား႐ွိေနဆဲပင္။ လိုအပ္ခ်က္အေ႐ြ႕အတြက္ လူအသက္မ်ားကို စစ္ပလႅင္္တြင္ စေတးခံ ယဇ္ပူ ေဇာ္ေနဆဲျဖစ္သည္။

ယေန႕ကမၻာေပၚတြင္ စစ္ေအးတိုက္ပဲြျပီးဆုံး၍ ဆိုဗီယက္႐ု႐ွားႏူိင္ငံသည္ စူပါဝါအဆင့္မွ ေလ်ာ့က်ခဲ့သည္။ ႏူိင္ငံအမ်ား အျပားခဲြထြက္၍ အင္အားအရေသာ္၄င္း၊ စီးပြါးေရးအရေသာ္၄င္း ခ်ိနဲ႕ခဲ့သည္။ ဤျဖစ္စဥ္ကို ကြန္ျမဴနစ္ေဟာင္း မ်ား၊ ႏူိင္ငံေရးသမားမ်ား နာက်ည္းၾကသည္။ ယခင့္အဆင့္အတန္းျပန္မွီေအာင္ တဖန္ၾကဳိးပမ္းေနၾကသည္ကို ေတြ႕ရသည္။

ကမၻာအင္အားႀကီးႏူိင္ငံမ်ားက စစ္ပဲြမ်ားကိုိဆန္႕က်င္ယင္း စစ္ပြဲကို ဆင္ႏဲႊေနဆိုတာ ေမ့ေပ်ာက္ဘို႕မသင့္ေခ်။
အေမ ရိကန္ႏူိင္ငံကအစ လက္နက္ဖ်က္သိမ္းေရး စကားေျပာဆိုယင္း ႏူိင္ငံေရး၊ စီးပြါးေရးအရ စစ္ပဲြမ်ားဆင္ႏႊဲ
ေနဆဲပင္။ ဒစ္ပလိုေမစီႏွင့္ ပဲ့ျပားပင္ေလယူတိမ္းေပၚလစီကို က်င့္သုံးေနဆဲျဖစ္သည္ကို အထင္အ႐ွား ေတ႔ြျမင္ႏူိင္ေသးသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ ျမန္မာျပည္တြင္ ေရပမ္းစားေနေသာ စကားတစ္ခြန္းမွာ လက္နက္ကိုင္ တိုက္ပဲြေခတ္ မစားေတာ့၊ ေတြ႕ဆုံေဆြးေႏြးျခင္းျဖင့္ ႏုိင္ငံေရးျပႆနာ အေျဖ႐ွာတာအေကာင္းဆုံးဟု ေနရာတကာ အသံမ်ား ၾကားေနရသည္။ ဤသို႕ျဖင့္လွ်င္သာ လြန္၍အေကာင္ဆုံးပင္။ သို႕ေသာ္ျဖစ္ႏုိင္ေျခ အဘယ္မွ်႐ွိ မည္နည္း။ အာဏာ႐ွင္ တို႕မည္သည့္အဆိုးအဝါးဆုံး အေျခအေနမေရာက္မခ်င္း လက္ခံေဆြးေႏြးမည္ မဟုတ္ပါ။

ေနာက္ဆုံး အေျခအေနေရာက္မွ ရာဇပလႅင္တည္ၿမဲမူအတြက္ေစ့စပ္ေဆြးေႏြးမည္ျဖစ္သည္။ အာဏာ႐ွင္တို႕အတြက္ အာဏာခဲြေဝမူဟူေသာစကားမွာ ေဆးခါးႀကီးထက္ ခါးသက္ေနမည္ပင္။ နအဖအစိုးရ အေနႏွင့္ အဘက္ဘက္မွခြ်တ္ၿခံက် မူမ်ား႐ွိေနသည္ကို သိေနေသာ္လည္း ရာဇပလႅင္ ေပၚမွဆင္းဘို႕ စဥ္စားမည္မဟုတ္ပါ။ မုန္႕သာေဝစားမည္ အာဏာကို ေဝမွ်သူမ်ား မဟုတ္ပါ။ ျဖစ္တဲ့နည္းနဲ႕ အေသဆုပ္ကိုင္ထားမည္ျဖစ္သည္။

အတိုက္အခံေတြဘက္ကေရာ စစ္အစုိးရျပဳတ္က်ႏုိင္စြမ္း႐ွိေအာင္ ဘာမ်ားထူးထူးျခားျခား လုပ္ႏုိင္ဘာသလဲ။အသင္း မ်ားဖြဲ႕၊ အစည္းအေဝးထိုင္၊ ဆုံးျဖတ္ခ်က္ခ် ေၾကာညာခ်က္ထုတ္ယုံႏွင့္ စစ္အစိုးရျပဳတ္က် မည္မဟုတ္ပါ။ လက္ေတြ႕ က်ေသာ လုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ေဆာင္ရာ၌ ထိေရာက္မူ အားနည္းသည္ကို ေတြ႕ရသည္။ ဒီမိုကေရစီေရး၊ လူ႕အခြင့္ေရးႏွင့္ အမ်ဳိးသားေရးအျမင္မ်ား ေရာေထြးၿပီး အျမင္မတူညီမွ်မ်ား ႐ွိေနသည္က္ိုလည္း ေတြ႕ရသည္။

ဒီမိုကေရစီဝိုင္းေတာ္သားမ်ားအေနႏွင့္ တိုင္းရင္းသားတို႕၏ အမ်ဳိးသားလြတ္ေျမာက္ေရး တိုက္ပဲြမ်ားအေပၚ အေရးမထား၊ ဒီမိုကေရစီလက္ေအာက္ခံျဖစ္ၿပီး အကယ္၍စစ္အစိုးရ ျပဳတ္က်ၿပီး ဒီမိုကေရစီအစိုးရတက္ပါက တိုင္းရင္း သားအေရးမ်ားလည္း ေျပလည္သြားမည္ဟု အေပၚယံေၾကာသုံးသပ္ ထင္ျမင္ၾကသည္။ တိုင္းရင္းသားမ်ား အဖဲြ႕မွလည္း ျပည္တြင္းစစ္သည္ ဒီမိုကေရစီအစိုးရလက္ထက္တြင္ ေတာက္ေလာင္ခဲ့ျခင္းျဖစ္သည္။ စစ္အစိုးရ လက္ထက္မွာမွျဖစ္ပြါးခဲ့သည္မဟုတ္။

ဒီမိုကေရစီအ စိုးရ၏ လူမ်ဳိးၾကီးဝါဒ ဆုတ္ကိုင္ ထားမူ၊တိုင္းရင္း သားမ်ား အေပၚဖိႏွိပ္မူေၾကာင့္ ေတာ္လွန္စစ္ ဆင္ႏဲႊခဲ့သည္ဟု ဆိုၾကသည္။ ဤျဖစ္စဥ္ကိုသမိုင္းက သက္ေသခံ သြားမည္ျဖစ္သည္။ လူသားတုိ႕၏ သေဘာ သဘာဝမွာ နာဂတ္တြင္ ေတာက္ပေသာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ မ်ား႐ွိလာလွ်င္ အက်ဳိးတူပူးေပါင္းၾကျပီး၊ တဦးေပၚတဦး သံသယဝင္ လာလွ်င္ အမ်ဳိးသားေရးအျမင္မ်ားဆီသို႕ ဦးတည္သြား တတ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ယုံၾကည္မူ တည္ေဆာက္ရာတြင္တဦး၏ ခံစားခ်က္ကို တစ္ဦး ေဝမွ်နားလည္ရန္ မ်ားစြာ လိုအပ္ေနေပသည္။ ငါေပးတာယူ၊ငါခိုင္းယင္လုပ္၊ ေစာဒက မတက္ၾကနဲ႕ ဟူေသာအျမင္ျဖင့္ ယုံၾကည္မူ တည္ေဆာက္၍ မရႏူိင္ပါ။

ေစာက္ေၾကာင့္ထိုင္တတ္ယုံႏွင့္ ေကသရာဇျခေသ့ၤမင္း မျဖစ္ႏူိင္ပါ။ ဘုံရန္သူကိုျဖဳတ္ခ်ႏူိင္ရန္ တူညီေသာ ရည္မွန္းခ်က္၊ အေတြးအေခၚ အယူအဆ၊ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား ႐ွိရေပမည္။ မ်က္ကန္းဆင္ စမ္းဝါဒအတိုင္း သြားလွ်င္ လိုရာခရီး ပန္တိုင္ကို ေရာက္မည္မဟုတ္ပါ။ စကၠဴျဖဴ၊ အြန္လိုင္း ေက်ညာခ်က္ေလာက္ႏွင့္ လြတ္ေျမာက္သြားေသာ ႏူိင္ငံမ႐ွိေသးပါ။ ေဆာင္းအိမ္မက္ အေတြးအေခၚထက္ လက္ေတြ႕က်ေသာ လုပ္ဟန္မ်ားက ပို၍အေရးႀကီးသည္။ ကၽြႏု္ပ္တုိ႔၏ အားနည္းခ်က္တခုမွာ ထြက္ေပၚလာေသာ သီဂရီ မ်ားအေပၚအထင္ႀကီး ယုံလြယ္ျခင္းျဖစ္သည္။

အမ်ားေယာင္တိုင္း ကိုယ္လုိက္မေယာင္ႏူိင္ပါက ေခတ္မမီဟု ထင္ျမင္တတ္ေသာ သေဘာသဘာဝ ႐ွိေနသည္။ အင္အား႐ွိေသာ ႏူိင္ငံမ်ားမွာ ဆန္႕က်င္ဘက္အင္အားစုကို ေျခမွဳန္းရာတြင္ စစ္ေရး၊ ႏူိင္ငံေရးႏွင့္သာမက စာေပဂီတ၊ ႐ုပ္႐ွင္၊ အေတြးအေခၚသီအိုရီ္ပိုင္းႏွင္႕ပါ ထိုးႏွက္တိုက္ခိုက္ေလ႕႐ွိသည္။

မွတ္မွတ္ ရရအျဖစ္အပ်က္တစ္ခုမွာ (၂၀၀၀) ျပည္႕ႏွစ္တြင္ အေမရိကန္ႏူိင္ငံမွ ကမၻာေက်ာ္ဂ်ိမ္း(စ္)ဘြန္းမင္းသား၊ စေကာ့ လူမ်ဳိး ေ႐ွာင္ကြန္နရီကို အေမရိကန္ဂုဏ္ထူးေဆာင္ ႏူိင္ငံသားအျဖစ္ ခ်ီးျမင့္ေပးၿပီး သမၼတဘီလ္ကလင္တန္က ခင္ဗ်ားတို႕သာ မပါရင္ ဒီကြန္႕ျမဴနစ္စံနစ္ကိုတိုက္ခိုက္ ေအာင္ျမင္ဘို႕ မလြယ္ဘူးဟု ေျပာဆိုခဲ့သည္။

ယခုလည္းလာမည့္(၂၀၁၀) ခုႏွစ္အတြက္ ေတာတြင္းအ႐ုိင္းစစ္ခ်ီဗုံသံ၊ တုံးေခါက္သံၾကား စျပဳေနၿပီး။ ေလးျမွား စြန္႕မည္ေလာ။ လာမည့္ေဘးကိုရဲရဲ ေျပးေတြ႕မည္ေလာ။ အတိုက္အခံအဖဲြ႕ အျပဳိင္တုိးခ်ဲ႕ၿပီး ေလလွဳိင္းစစ္ ပဲြဆင္ႏဲြ မည္ေလာ။ က်စ္လစ္ခိုင္မာေသာအဖဲြ႕ျဖင့္ စည္းလုံးညီညြတ္ေသာ အင္အားႏွင့္ ရင္ဆိုင္မည္ေလာ။ ဤအဆုံးအျဖတ္မွာ ကိုယ့္အေပၚတြင္သာ တည္သည္။ လူတို႕သည္ ကိုယ့္သမိုင္း ကိုယ္ေရး၍ ကိုယ့္အေတြးကို ကိုယ္သာလွ်င္ပိုင္သည္္။

ေက်ာက္ဆစ္႐ုပ္ကိုလည္း မိမိကိုယ္တိုင္ ထုႏူိင္သည္။ သို႕မဟုတ္ ေရေပၚ၌လည္း ႐ုပ္ပုံလွလွမ်ား ဆြဲခြင့္႐ွိသည္။ ေဆာင္းတြင္းအိမ္မက္ကိုလည္း မက္ခြင့္႐ွိသည္။ ဤကားလူတို႕၏ေမြးရာပါေ႐ြးခ်ယ္မူ အခြင့္အေရး တစ္ရပ္ပင္ မဟုတ္ပါေလာ။