၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ နီးလာေလေလ တခ်ိဳ႕လူေတြ မ႐ိုးမရြျဖစ္ေလ ျဖစ္ေနတာကို ဒီေန႔ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ျပည္သူလူထုက နည္းနည္းမွ စိတ္မဝင္စားတဲ့ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို အင္အားစုေပါင္းစံုက အမ်ိဳးမ်ိဳး တုံ႔ျပန္ ေနၾကပံုေတြဟာ စိတ္ဝင္စားစရာေတာ့ အေကာင္းသားလို႔ ေျပာရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ အျပတ္အသတ္အႏိုင္ရၿပီးမွ စစ္အစိုးရက အသိအမွတ္ျပဳတာ ျငင္းပယ္ျခင္းခံရတဲ့ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရ စီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္က ဒီကိစၥကို စကားထဲေတာင္ ထည့္အေျပာမခံပါဘူး။ ျပည္ပေရာက္ အင္အားစုေတြထဲမွာ တခ်ိဳ႕က ေရြးေကာက္ပြဲကို အသိ အမွတ္မျပဳဘူးလို႔ ေၾကညာေနၾကသလို တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း “ႏွစ္ခါေခၚမွ” ဆိုတာမိ်ဳး ညိဳျမလုပ္ေနၾကပါတယ္။ ျပည္တြင္းမွာလည္း နအဖက အသံေလးေပး လိုက္တာနဲ႔ ခ်ိဳ(ဂ်ိဳ) ႂကြေနၾက သူေတြဟာ ေ႐ြးေကာက္ပြဲဝင္ေရးစီမံကိန္းေတြကို ေျပာင္ေၾကညာ လုပ္ကိုင္ေနၾက ပါၿပီ။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့လည္း ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ ထြက္မလာေသးလို႔ဆိုၿပီး လည္ပင္းကိုးေတာင္ေက်ာ္ ေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္ လုပ္ေနၾက ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ျပည္တြင္းေရာျပည္ပမွာပါ နအဖကေတာင္ ေမာင္ေမာင္မေခၚေသးဘူး ‘ဗ်ာ’ ထူးၿပီးေနၿပီ ဆိုတဲ့လူမ်ိဳးေတြလည္း မနည္းဘူး ေတြ႕ေနရပါတယ္။
ေျပာရရင္ ဒီေမွ်ာ္ေတာ္ေယာင္လုပ္ေနသူေတြအဖို႔ေတာ့ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒဟာ ဘာမွျပႆနာမရွိပါဘူး။ သူတို႔အဖို႔ သူတို႔လိုခ်င္တဲ့ အမတ္ေနရာေလး တခုႏွစ္ခုကိစၥပဲ အေရးႀကီးပါတယ္။ တျပည္လံုး ဘာျဖစ္သြားမလဲ ဆိုတာ အေရးမႀကီးပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ကဆိုရင္ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႕ခ်ဳပ္ဝင္မပါတဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မဲဆႏၵ႐ွင္ ေတြဟာ နအဖဘက္ရဲ႕ အမတ္ေလာင္းနဲ႔ ယွဥ္ၿပိဳင္ အေ႐ြးခံသူ ဘယ္သူ႔ကိုမဆို မဲေပးမွာပဲ။ ဒါေၾကာင့္ ႏိုင္ဖို႔ အလားအလာ အမ်ားႀကီးရွိတယ္လို႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ တြက္ၾကဟန္တူပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔တေတြက တက္ႂကြေနၾကတာပါ။ ဒါေပမယ့္ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႕စည္းပံုကို အေျခခံက်က် ဆန္႔က်င္သူေတြက်ေတာ့ နအဖရဲ႕ ဒီဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒဟာ တကယ့္ျပႆနာႀကီး ျဖစ္ေနပါတယ္။
စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက ေသနတ္ျပၿပီး မဲထည့္ခို္င္းထားတဲ့ ဒီဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒမွာ နိဒါန္းကေန ေနာက္ဆံုး အခန္း (၁၅) အထိ ျပႆနာေတြ ဒင္းၾကမ္းပဲျဖစ္ပါတယ္။ နိဒါန္းတခုလံုးရဲ႕ အႏွစ္သာရဟာ သူတို႔ရဲ႕ “အမ်ိဳးသားညီလာခံ” ဆိုတာႀကီးက ခ်မွတ္တဲ့ အေျခခံမူေတြ၊ အေသးစိတ္မူေတြကို အတင္းလက္ခံခိုင္းၿပီး “ျပည္လံုးကၽြတ္ဆႏၵခံယူပြဲ” ရလဒ္ကို အတည္ျပဳေပးပါတယ္လို႔ အတင္းလက္ခံ သေဘာတူခိုင္းတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ သူတို႔ႀကိဳက္တဲ့ လူေတြနဲ႔ ႀကိဳက္သလိုလုပ္ခဲ့ၾကတဲ့ “အမ်ိဳးသားညီလာခံ” ဆိုတာႀကီးကိုပါ အသိအမွတ္ျပဳခိုင္းတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ အခန္း (၁၄) မွာက်ေတာ့ နဝတ-နအဖ အာဏာရစစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြက မာရွယ္ေလာ ေခတ္မွာ တတိုင္းျပည္လံုး ေျဗာင္းဆန္ေအာင္ သူတို႔လုပ္ခ်င္တိုင္း လုပ္ခဲ့သမွ်ကို သင္ပုန္းေခ်၊ လြတ္ၿငိမ္းခြင့္ ေပးထားတာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔ထုတ္ျပန္ခဲ့တဲ့ ဥပေဒအမိန္႔ေတြကိုလည္း ဆက္လက္အတည္ျပဳ လက္ခံသြားရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုထားပါတယ္။ ဒါက ဒီ ဖြဲ႕စည္းပံုအေျခခံဥပေဒရဲ႕ ထိပ္နဲ႔ဘိတ္ကိုသာ အလြယ္ျမင္သာေအာင္ ေထာက္ျပထားတာျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္က်ေတာ့ ဒီဥပေဒတခုလံုး၊ တအုပ္လံုး၊ အခန္းတိုင္းကို ေသခ်ာၾကည့္လုိက္ရင္ ဗမာျပည္မွာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ တည္ၿမဲေနေရးအတြက္ ေရးထားတာ ခ်ည့္ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ ဒီဖြဲ႕စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒကို ဘယ္လိုသေဘာထားတယ္၊ ၾကည့္ျမင္တယ္ဆိုတာဟာ ဒီေန႔ ႏိုင္ငံေရးမွာ အင္မတန္ အဓိကက်တဲ့ စံတခုျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒီတေကြ႕မွာ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံုဥပေဒကို ေထာက္ခံတယ္ (နအဖ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ေနရလို႔ ေျပာင္မဆန္႔က်င္ႏိုင္သူေတြကို မဆိုလိုပါ)၊ မေထာက္ခံဘူးဆိုတာဟာ ရပ္တည္ခ်က္ ျပႆနာျဖစ္ေနပါတယ္။ မူဆိုင္ရာျပႆနာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ေရရွည္ကမၻာတည္ေအာင္ စီမံထားမွန္း ဒါေလာက္သိသာေနပါလ်က္နဲ႔ ဒီဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု ဥပေဒကို ေထာက္ခံတယ္ဆိုတာဟာ သာမာန္သေဘာထား ျပႆနာ မဟုတ္ပါဘူး။ နအဖနဲ႔ ေတြ႕ဆံုစကားေျပာေရးကို ေတာင္းဆိုေနၾက တဲ့အခ်ိန္မွာ မေတြ႔ဆံု၊ စကားမေျပာရဘဲ သူတို႔ခ်ျပတဲ့ အခ်က္ေတြကိုပဲ တခ်ိဳးတည္း လက္ခံလိုက္တာမ်ိဳးျဖစ္ေနေတာ့ ဒါဟာ ဘယ္အဓိပၸာယ္သက္ေရာက္သလဲ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ တဖက္ကပစ္ေပးတာကို အလံုးလိုက္ အခဲလိုက္ မ်ိဳခ်သလိုျဖစ္ေနတာကို အားမနာတမ္းေျပာရရင္ ဒါဟာ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္အေရးေတာ္ပံုနဲ႔ လက္ရွိျပည္သူ႔အေရးေတာ္ပံု တို႔ကို သစၥာေဖာက္ရာက်ပါတယ္။ ေထာင္ထဲေရာက္ဖူးသူေတြ အေနနဲ႔ဆိုရင္ “ေပးတာယူ၊ ေကၽြးတာစား၊ စကား မမ်ားနဲ႔”ဆိုတဲ့ အင္မတန္နားခါးစရာ ေကာင္းတဲ့ ဆူေငါက္သံေတြကို ျပန္သတိရၾကမွာပါ။ေနာက္ေတြ႔ေနရတာတခုက ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းကိုပဲေျပာၿပီး လူေတြကို ဒီကိစၥထဲမွာပဲနစ္ေန၊ အာ႐ံုေမ်ာေန ေအာင္လုပ္တာပါပဲ။ အဓိကလုပ္ရမယ့္ နအဖဆန္႔က်င္ေရးကြန္ရက္တည္ေဆာက္ေရး၊ တက္ႂကြသူေဖာ္ထုတ္ေရး၊ ကြန္ရက္ေတြခ်ိတ္ဆက္ေရး စတဲ့လုပ္ငန္းေတြကို ေဘးခ်ၿပီး ဒီေရြးေကာက္ပြဲကိစၥကိုပဲ ေရးႀကီးခြန္းက်ယ္၊ တကယ့္ႏိုင္ငံေရးလုပ္ငန္းႀကီးလို ျဖစ္ေအာင္ တမင္လုပ္ေနသူေတြ ႐ွိေနပါတယ္။ သူတို႔ဟာ နအဖက ခိုင္းလို႔မ်ား လုပ္ေနတာလားလို႔ေတာင္ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကဆိုရင္ ဒါဟာ ေနာက္ဆံုးရထား မမီလိုက္မရွိေစနဲ႔လို႔ လက္ယပ္ေခၚလို႔မ်ားေတာင္ ေနပါတယ္။
အခုအခ်ိန္အထိ နအဖစစ္အစုိးရက ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒ၊ ပါတီထူေထာင္ခြင့္ဥပေဒ စတာေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမေျပာေသးတာဟာ သူတို႔စစ္တပ္ထဲက ဘယ္သူေတြကို ဘာတာဝန္ယူခိုင္းရမယ္၊ ဘာပါတီနာမည္ခံခိုင္းရမယ္၊ ဘယ္ေဒသမွာ အမတ္ဝင္ေရြးခိုင္းရမယ္၊ ဘာဝန္ႀကီးလုပ္ရမယ္ စတဲ့ ေနရာခ်ထားမႈေတြ မၿပီးျပတ္ေသးလို႔သာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ တပ္တြင္းေရာ၊ တပ္ျပင္ပါ အမ်ားႀကီး ကုလားဖန္ထိုးရအုန္းမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတခါ က်င္းပမယ့္ ေလးလပတ္အစည္းအေဝးမွာေတာင္မွ ျပတ္ပါ့မလား မသိပါဘူး။ ဒါမ်ိဳးဟာ အေဝမတည့္ရင္တသက္လံုး မေျပႏိုင္တဲ့ရန္ညႇိဳးျဖစ္သြားႏိုင္တယ္၊ ဂိုဏ္းဂဏႀကီးေတြ ျဖစ္သြားႏိုင္တယ္ဆိုတာ အာဏာရွင္စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အသိဆံုးပဲျဖစ္ပါတယ္။
နအဖစစ္အစိုးရဟာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို လာေရာက္စစ္ေဆးႏိုင္ပါတယ္လို႔ “အင္မတန္သေဘာထားႀကီးစြာ” ေျပာေနတာ၊ ျပည္တြင္းျပည္ပရွိ ဗမာႏိုင္ငံသားေတြ၊ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႔ေတြအပါကို ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ဖို႔ တိုက္တြန္းေနတာ စတာေတြကို ေထာက္ရင္ ဒင္းတို႔တေတြ ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေပၚမွာ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ အမ်ားႀကီး ထားတယ္ဆိုတာကို ေတြ႔ႏိုင္ပါမယ္။ သူတို႔အေနနဲ႔ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ျဖတ္သန္းလိုက္တာနဲ႔ သူတို႔ရဲ႕စစ္အာဏာရွင္ အစိုးရဟာ နတ္ေရကန္ထဲခုန္ခ်လိုက္သလို ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းထဲမွာ ဝင္ဆံ့တဲ့ အရပ္သားအစိုးရတရပ္ ျဖစ္သြားမယ္လို႔ ယူဆေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူတို႔လူေတြသာ ေနရာမ်ားမ်ားအႏိုင္ရလိုက္လို႔ကေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊ တို႔တေတြက “သားေရႊအိုး ထမ္းလာတာေတြ႕ရတယ္” လို႔ ယူဆသြားမွာပါ။
ဒီေတာ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္မယ္တကဲကဲလုပ္ေနသူေတြ အေနနဲ႔ အစာကိုပဲငမ္းၿပီး အရမ္းတိုးဝင္ရင္ ေထာင္ေခ်ာက္ထဲ ေရာက္သြားလိမ့္မယ္ဆိုတာ သတိျပဳသင့္ပါတယ္။ တဘဝလံုးလုပ္ခဲ့ သမွ် ဒီတလွမ္း၊ ဒီတကြက္နဲ႔ ပ်က္စီးသြားႏိုင္ပါတယ္။ ကိုယ္ေသၿပီး တဲ့ေနာက္ေတာင္မွ အမည္းကြက္ႀကီးအျဖစ္က်န္ရစ္ခဲ့မွာပါ။ ဘယ္လိုမွဖ်က္မရႏိုင္ပါဘူး။ တခ်ိဳ႕ အႀကိမ္ႀကိမ္လက္နက္ခ်ေနသူ ေတြကိုၾကည့္ၿပီး လက္နက္ခ်တာမ်ား ခက္တာမွတ္လို႔ ဆိုတာမ်ိဳး မလုပ္သင့္ပါဘူး။ အင္မတန္အစဥ္အလာႀကီးပါတယ္ဆိုတဲ့ လူေတြ လက္နက္တခါ ခ်လိုက္တာနဲ႔ ဘဝတခုလံုး လုပ္ခဲ့တာေတြအပါ ေျမာင္းထဲေရာက္သြားတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။အတိုက္အခံေတြထဲမွာ ဒီေရြးေကာက္ပြဲအေၾကာင္းျပၿပီး ကတၱီပါလမ္းခြဲျဖစ္သြားတာ၊ ေက်ာခိုင္းၾကတာ၊ ဒါမွမဟုတ္ မိတ္ေဆြအျဖစ္ကေန ရန္သူျဖစ္သြားတာမ်ိဳးေတာင္ ျဖစ္လာႏိုင္ပါတယ္။ တခ်ိဳ႕လက္နက္ကိုင္ အင္အားစုေတြထဲမွာ ေတာင္မွ ဒါမ်ိဳးေတြကို မၾကာမၾကာေတြ႔ေနရပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ရဲေဘာ္ရဲဘက္ခ်င္း၊ မိတ္ေဆြခ်င္း၊ ဘယ္သူမွ အဲဒီလိုမျဖစ္ခ်င္ၾကပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဒီသမိုင္းတေကြ႕ဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ ထူးျခားတဲ့အေကြ႕ႀကီးတခု မဟုတ္ပါလား။
No comments:
Post a Comment