ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း

ဤေခါင္းစဥ္ကား ယခု ထြက္ခြာမည့္ သေဘၤာၾကီး ၏ ခရီးစဥ္ျဖစ္သည္။ သေဘာၤၾကီးကား ငါ့ျမင္းငါစိုင္း ဟု အမည္တြင္၏။ မာလိန္မႉးကား သေဘၤာ ဆိပ္ကမ္းက မခြာမီ ယူနီေဖာင္း အျပည့္အစံု ၀တ္ဆင္လ်က္ သေဘၤာဦးရွိ ကုလားထိုင္ ေပၚတြင္ ဇိမ္က်က်၊ စတိုင္က်က် ထိုင္ လ်က္ ၀ီစကီကို က်ဳိက္၊ စီးကရက္ကို ဖြာရႈိက္လ်က္ရွိသည္။

ကမ္းေပၚတြင္မူ ဂုဏ္သေရရွိ လူၾကီးလူေကာင္းမ်ား သူ႔အုပ္စုႏွင့္သူ ရွိေနၾကသည္။ သေဘၤာထြက္ခြာမည့္ ခရီးစဥ္ကို မၾကိဳက္ႏွစ္သက္သလို ၾကိဳဆိုဧည့္ခံ ေနရာခ်ထားေရးမွာလည္း ည့ံဖ်င္းလွသျဖင့္ လိုက္ရေကာင္းႏိုး၊ ေနာက္တစီးကို ေစာင့္ရေကာင္းႏို္း ျဖစ္ေနေလ၏။ ဤေနရာတြင္မူ သေဘာၤတစီးႏွင့္တစီး အခ်ိန္ကြာျခားခ်က္မွာ အႏွစ္ ၂၀ ခန္႔ ၾကာေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေစာင့္ရဖို႔မွာလည္း စိတ္ေမာစရာေကာင္းသလို လိုက္ရဖို႔မွာလည္း စိတ္တိုင္းက်စရာ မရွိသည့္ ခရီးစဥ္ ျဖစ္ေနသည္။

ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ တခ်ဳိ႕က သေဘၤာေပၚတက္ဖို႔အေရး လူၾကီးလူေကာင္း ဂုဏ္အဂၤါႏွင့္ ေလ်ာ္ညီစြာ ဧည့္ခံခင္းက်င္းေစလိုသည္။ ေရႊထီး၊ ေရႊဖိနပ္၊ ေရႊေ၀ါ၊ ေရႊကုလားထိုင္တို႔ျဖင့္ သိုက္ၿမိဳက္စြာ တက္လိုသည္။ ျဖစ္ႏို္င္လွ်င္ ေရႊကုန္းေဘာင္ပါ ထိုးေပးေစလိုသည္။ မာလိန္မႉးမွာမူ ယဥ္ေက်းဖြယ္ရာ မရွိေသာ မ်က္ႏွာထားျဖင့္ ေတာင္းဆိုခ်က္မွန္သမွ်ကို တြင္တြင္ၾကီး ပယ္ခ်လ်က္ ၀ီစကီက်ိဳက္မပ်က္၊ စီးကရက္ ရိႈက္မပ်က္ ရွိေလသည္။

တျဖည္းျဖည္းႏွင့္ သေဘၤာထြက္ခြာရန္ ေရတက္ခ်ိန္ ေရာက္လာၿပီး သတ္မွတ္ခ်ိန္ ၂၀ နာရီ ၁၀ မိနစ္တြင္ ထြက္ခြာမည့္အေၾကာင္း စပီကာႏွင့္ ေအာ္ဟစ္ေလသည္။ သူတစု၊ ကိုယ္တစု ေတာင္ရွည္ပုဆိုးၾကီးမ်ားႏွင့္ ေခါင္းေပါင္းစ တေထာင္ေထာင္ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားမွာ တခ်ဳိ႕က ခပ္တင္းတင္းပင္ ေတာင္းဆိုတာမရလွ်င္ ေနခဲ့ၾကမည္ဆို၏။ တခ်ဳိ႕က ခရီးစဥ္ကို မၾကိဳက္ေသာ္လည္း မာလိန္မႉး၏ ငါ့ျမင္းငါစိုင္း သေဘာၤၾကီးကို မႏွစ္သက္ေသာ္လည္း ေနာက္တၾကိမ္ သေဘၤာဆိုက္ဖုိ႔ ႏွစ္ ၂၀ မက ၾကာေကာင္းၾကာမည္ျဖစ္ရာ ယခုလက္ရွိ သေဘာၤႏွင့္ ေရာက္သေလာက္ လုိက္သြားၿပီးမွ ကိုယ့္ခရီးကိုယ္ဆက္ဖို႔ စီစဥ္ၾကေလ၏။

သေဘၤာၾကီးကား ထြက္ခြာကာနီးၿပီျဖစ္၍ အခ်က္ေပးဥဩ ဆြဲေလသည္။ တခ်ဳိ႕လည္း ေတာင္ရွည္ပုဆိုးမ၍ ကသုတ္ကရက္ ေျပးတက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ၾက၏။ တခ်ဳိ႕လည္း လိုက္ရမည္လို၊ ေနရစ္ရမည္လို ေ၀ခြဲမရ။ ေနာက္လာမည့္ သေဘၤာကို လွမ္းေမွ်ာ္ကာၾကည့္ရင္း သက္ျပင္းခ်ၾက၏။ သေဘၤာကပၺတိန္ မာလိန္မႉးၾကီးကား စုတ္ပဲ့စြာ ၿပံဳးရင္း သူ႔စိတ္ၾကိဳက္ ခရီးစဥ္ကို စဥ္းစားၾကည္ႏူးေနေလ၏။

တစုေသာ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖ တဖြဲ႔ကား သားကတဖက္၊ သမီးကတဖက္၊ ေယာကၡမက တဖက္ႏွင့္ အုတ္အုတ္က်က္က်က္ ျဖစ္လ်က္ တြန္းတြန္းထိုးထိုး ရွိၾကေလ၏။ ေယာကၡမၾကီးတုိ႔ကား လူၾကီးပီပီ ရသမွ်ႏွင့္ တင္းတိမ္ဖို႔၊ လူငယ္တုိ႔ကား အျပည့္မွ မရလွ်င္ တ၀က္ႏွင့္ မေက်နပ္ႏို္င္ ဆို၏။ တခ်ဳိ႕ကား ကိုယ့္လူကိုယ့္ဘက္သား၏ အရိပ္အကဲကို အကဲခတ္လ်က္ရွိ၏။

ေရႊထီး၊ ေရႊက်ဳိင္း၊ ေရႊသိုင္း၊ ေရႊေ၀ါ၊ ေရႊထိုင္ခံု ပါမွ အခမ္းအနားပါမွဟု တင္းခံရစ္သူတို႔က မရမေန ဇြဲၾကီးေနေလ၏။ မာလိန္မႉးကား လႈပ္လီလႈပ္လဲ့ရွိေသာ ကုန္းေဘာင္ကို ထိုးေပး၏။ ညစ္ပတ္ေပေရေနေသာ ေနရာထိုင္ခင္းတု႔ိျဖင့္ ဧည့္ခံ၏။ ထိုင္ခ်င္ထိုင္ မထိုင္ခ်င္ေန၊ လုိက္ခ်င္လိုက္ မလိုက္ခ်င္ေန သေဘၤာကား သတ္မွတ္ခ်ိန္အတိုင္း အတိအက် ထြက္ခြာမည္ဟု သေဘာရေန၏။

ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖတို႔ေနာက္မွ အကဲခတ္ေနၾကေသာ ၿမိဳ႕ခံလူအုပ္ၾကီးကား ကိုယ့္လူၾကီးမ်ား ဘယ္သို႔ဘယ္ပံု လွမ္းၾကမည္ကို စိတ္ေစာေန၏။ ဟန္မွဟန္ပါ့မလား ေတြးၾက၏။ ကိုယ့္လူၾကီးမ်ား ေတာင္းဆိုေနၾကေသာ ေရႊထီး၊ ေရႊခမ္းေရႊလမ္းတို႔ကား ေပၚလာမည္မထင္။ သေဘၤာေပၚတြင္လည္း ဘယ္တုန္းကမွ မရွိခဲ့ဘူး။ ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖတို႔ကား ေတြေ၀ေန၏။ ၿမိဳ႕ခံလူအုပ္ၾကီးကား ျပဴးေၾကာင္ၾကည့္ေန၏။ ငါးမရလည္း ေရခ်ဳိးျပန္မည့္သူမ်ားကား သေဘၤာေပၚ အလုအယက္ တက္ၾက၏။ သေဘၤာဦးမွ မာလိန္မႉးၾကီးကား မည္သူ႔ကိုမွ် အေရးစိုက္ဟန္ မရွိေသာ္လည္း ေက်နပ္ႏွစ္သိမ့္ေနပံု ရေလ၏။ ငါ့ျမင္းငါစိုင္း သေဘၤာၾကီးကား ေရွ႕တြင္ ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ လိႈင္းၾကားေလၾကား၊ မုန္တိုင္းၾကား ဇြတ္တုိးသြားမည္ ျပင္ေန၏။ ေရွ႕တြင္ေစာင့္ေမွ်ာ္ေနေသာ ေက်ာက္ေဆာင္ ေက်ာက္တန္းတို႔ကို ေခါင္းခံၿပီး တိုက္မည့္ ပဲ့ကိုင္ႏွင့္ ေရေၾကာေလေၾကာ နားမလည္ေသာ ခရီးသြားတုိ႔ကား အေၾကာင့္အၾက ကင္းေနသည္ေလာ။ စိတ္ေဖာက္ေနသည္ေလာ အမွန္ေျပာဆိုရန္ ခက္ေပလိမ့္မည္။

လူတခ်ဳိ႕ကား သေဘၤာခရီးစဥ္ မွားေနၿပီဟု ေျပာဆိုေနၾက၏။ သည္ခရီးသည္ မိမိတို႔လိုရာသို႔ မေရာက္ႏိုင္ဟု ၾကီးမားလွေသာ ဉာဏ္ျဖင့္ သံုးသပ္ၾကေလသည္။ တခ်ဳိ႕ကား ေနာက္သေဘၤာေစာင့္ရင္း အလုပ္မပ်က္ လုပ္ကိုင္ရင္း ကြ်ဲကူးေရပါ စခန္းသြားလိုၾက၏။ ၿမိဳ႕ခံလူထုၾကီးကား ၿမိဳ႕မိၿမိဳ႕ဖမ်ားကို မွာစရာရွိသည္မ်ား မွာၾကားထားၿပီျဖစ္၍ ခရီးဘယ္လိုဆက္မည္ ဆိုသည္ကို သိလိုၾက၏။ သည္လမ္း၊ သည္စခန္းတြင္ ကို္ယ္ပိုင္သေဘၤာလည္း မေဆာက္ႏိုင္၊ မ၀ယ္ႏိုင္၊ ခရီးၾကံဳသေဘာၤကိုလည္း စိတ္တိုင္းမက် ေစာင့္ရမည္ကိုလည္း မႏွစ္သက္၊ မေထြးႏိုင္ မမ်ဳိႏို္င္ ျဖစ္ေနေလသည္။

မည္သို႔ဆိုေစ ၂၀ နာရီ ၁၀ မိနစ္အတြင္း ထြက္ခြာမည့္ ေရႊျပည္ေတာ္ ေမွ်ာ္တိုင္းေ၀း သေဘာၤခရီးစဥ္ၾကီးကို ေမာင္းႏွင္ေတာ့မည့္ ငါ့ျမင္းငါစိုင္း သေဘာၤၾကီးကား ဘယ္လူးညာလူးရင္း လိႈင္းအထပ္ထပ္ထဲ တိုး၀င္သြားေပေတာ့မည္။