ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ (သို႔မဟုတ္) သဇင္နီ - (အပိုင္း ၁၁)

(၄၅)
၁၃ ရက္ၾကာသည့္ အထက္ ျမန္မာျပည္ခရီးစဥ္မွ ျပန္ေရာက္ၿပီးစ, ရက္မ်ားမွာပင္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္အတြင္း၌ ျပႆနာအခ်ဳိ႕ ရွိေနၿပီဟူသည္အား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သိထားခဲ့၏။ ျပႆာနာက အတြင္းစည္း ျပႆနာ။ ပထမတြင္မူ…တိုးတိုးတိတ္တိတ္….။ သိုးသိုးသန္႔သန္႔ႏွင့္….။


ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ အထက္ျမန္မာျပည္ ခရီးထြက္ခဲ့သည့္ ဝန္းက်င္ရက္မ်ားမွာပင္ ဦးေအာင္ၾကီးသည္လည္း ရွမ္းျပည္နယ္သို႔ စည္း႐ုံးေရးခရီး ထြက္၏။ ထုိခရီးစဥ္အတြင္း …. ဦးေအာင္ၾကီးက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဗဟိုတြင္ ကြန္ျမဴနစ္မ်ား ၾကီးစိုးေနၿပီဟု စြပ္စြဲရာမွ စသည္။ စြပ္စြဲခ်က္က … တုိးတုိးမွသည္ က်ယ္လာ၏။ အမည္မ်ားတပ္၍ပင္ စြပ္စြဲလာ၏။ ဦးဝင္းတင္၊ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္၊ ဦးေအာင္လြင္၊ ဦးကိုယု၊ ဦးခ်မ္းေအး (ေမာင္စူးစမ္း)၊ ဦးမုိးသူ၊ ဦးထြန္းတင္၊ ဦးတင္ေရႊ (မံုရြာတင္ေရႊ) ….။

စုစုေပါင္း ၈ ဦး…။
ဦးဝင္းတင္၊ ဦးေအာင္လြင္ႏွင့္ ေဒၚျမင့္ျမင့္ခင္တုိ႔က အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားျဖစ္ၿပီး က်န္သည့္ ပုဂၢိဳလ္ ၅ ဦးက …. ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ဗဟုိဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ား….။ အားလံုးေသာ ပုဂၢိဳလ္မ်ားက အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အား စတင္ဖြဲ႔စည္းရာတြင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ အမည္တင္သြင္းထားသည့္ တတ္သိပညာရွင္ ၁၃ ဦးထဲမွ ၈ ဦး ျဖစ္ေန၏။

ဦးေအာင္ၾကီးက ထုိ ၈ ဦးအား ကြန္ျမဴနစ္မ်ားဟု ပုတ္ခတ္စြပ္စြဲ႐ုံႏွင့္ ရပ္၍မေန….။ တဆင့္တက္၍ ေတာင္းဆုိလာ၏။ ဥကၠ႒အေနႏွင့္ ထုိ ၈ ဦးအား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွ ထုတ္ေပးပါရန္ ေတာင္းဆုိလာျပန္သည္။ မရေတာ့….။ ျပႆနာက ၾကီးလာၿပီ။ မကိုင္တြယ္၍ မရေတာ့….။ အပ္ႏွင့္ ထြင္း၊ ထြင္း ….. ေဆာက္ႏွင့္ ထြင္း၊ ထြင္း …. ထြင္းမွရေတာ့မည့္ ျပႆနာျဖစ္၍ လာၿပီ။ မည္သို႔ ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းမည္နည္း။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ ႏုိင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝး ေခၚမည္။ အစည္းအေဝးတြင္ စြပ္စြဲခံရသူမ်ားက တဦးခ်င္းစီ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးၾကမည္။ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕ဝင္မ်ားက ၾကားနာၿပီး ဆႏၵေပးၾကရမည္။ ဦးေအာင္ၾကီး စြပ္စြဲခ်က္အတုိင္း ကြန္ျမဴနစ္မ်ားျဖစ္သည္ဟု ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားက ဆံုးျဖတ္လွ်င္ … ထိုပုဂၢဳိလ္မ်ားအား အဖြဲ႕ခ်ဳပ္မွ ထုတ္ပယ္မည္။ စြပ္စြဲခ်က္က ေၾကာင္းက်ဳိးမခိုင္ခံ့ဟု ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားက ဆံုးျဖတ္ခဲ့လွ်င္မူ ….. စြပ္စြဲသူဦးေအာင္ၾကီးသည္ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒အျဖစ္မွ ႏုတ္ထြက္ေပးရမည္။ ၿပီးလွ်င္ … အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ အဖြဲ႕ဝင္အျဖစ္မွလည္း ထုတ္ပယ္မည္။ ဤသို႔ …. ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔မွ သေဘာထားခ်၏။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာ ၃ ရက္ေန႔တြင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ႏုိင္ငံလံုးဆိုင္ရာ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ အစည္းအေဝး ေခၚယူ၏။

တုိက္တုိက္ဆိုင္ဆုိင္ပင္ ထုိေန႔က ၆၈ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ ျဖစ္၏။ စြပ္စြဲခံရသူမ်ားက ဦးေအာင္ၾကီး၏ စြပ္စြဲခ်က္အား တုိတုိက်ဥ္းက်ဥ္းပင္ ေျဖရွင္းခ်က္ေပးၾက၏။ ၿပီးလွ်င္ ….ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔ဝင္မ်ားက တဦးခ်င္းစီ ဆႏၵေပးၾကသည္။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စတင္ဖြဲ႔စည္းစဥ္က ဦးေအာင္ၾကီး အမည္စာရင္း ထည့္သြင္းခဲ့သည့္ ဦးေအာင္ၾကီး၏ အစုမွ ပါဝင္ခဲ့ေသာ ဦးၾကည္ေမာင္သည္ပင္လွ်င္ …. ဦးေအာင္ၾကီး၏ စြပ္စြဲခ်က္သည္ အေျခအျမစ္ မရွိေၾကာင္း ဆႏၵေပးခဲ့၏။ အဆံုးတြင္မူ ….ဦးေအာင္ၾကီး၏ စြပ္စြဲခ်က္သည္ မခိုင္လံုေၾကာင္း….. ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႔က ဆံုးျဖတ္လိုက္ၾက၏။

ဦးေအာင္ၾကီး၏ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ဥကၠ႒သက္တမ္းက ၆၈ ရက္ႏွင့္ပင္ ဆံုးခန္းတုိင္သြားခဲ့ေတာ့သည္။ ဦးေအာင္ၾကီး၏ ဓမၼႏၲရယ္အေရးကေတာ့ ၿပီးၿပီ။

အစည္းအေဝးၿပီးသည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ၆၈ ႏွစ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ အထိမ္းအမွတ္ ၾသဝါဒခံယူပြဲသို႔ တက္ေရာက္ရျပန္သည္။ မိန္႔ခြန္း ေျပာရျပန္သည္။ ဦးေအာင္ၾကီး၏ ဓမၼႏၲရာယ္အေရးက ေျဖရွင္း၍ ၿပီးသည္မွာ ပူပူေလာင္ေလာင္ပင္ ရွိေနေသး၏။ အဖြဲ႔ဝင္ထုအား၊ မဟာမိတ္မ်ားအား၊ လူထုအား ရွင္းျပသင့္သည္တုိ႔ကို ထုတ္၍ေျပာျပရန္လိုမည္။ အရိပ္အျမြက္မွ်ျဖစ္ျဖစ္ ၾကိဳတင္ခ်ျပထားဖုိ႔ လိုမည္။ ဤသို႔ …. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေတြးထင္မိ၏။ ထုိအတြက္ပင္ …. ၆၈ ၾကိမ္ေျမာက္ အမ်ဳိးသားေအာင္ပြဲေန႔ မိန္႔ခြန္း၌ …..

“ဒီလို ဒီမုိကေရစီရရွိေရးအတြက္ လက္တြဲလုပ္ေနတဲ့ လူမွန္သမွ်ကို က်မတို႔က လက္တြဲၿပီးေတာ့ ေခၚသြားခ်င္ပါတယ္။ လက္တြဲတယ္ဆိုတာလည္း မတြဲခ်င္၊ တြဲခ်င္ တြဲနည္းမ်ဳိးကို ေျပာတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ေပါင္းစိတ္ခြာ မဟုတ္ပါဘူး။ စိတ္တူသေဘာတူ လက္တြဲၿပီး ခ်ီတက္သြားတဲ့ နည္းမ်ဳိးကို က်မတို႔ ေျပာလုိပါတယ္။ ဒီလုိအမ်ဳိးသားေရးကို လုပ္တဲ့အခါက်လုိ႔ရွိရင္ ဒီပုဂၢိဳလ္စြဲတုိ႔၊ ဆႏၵစြဲတို႔ မရွိဖို႔ဆိုတာ က်မတို႔ရဲ႕ အေျခခံ စည္းမ်ဥ္းဥပေဒထဲမွာလည္း ပါပါတယ္။ အဲ့ဒီေတာ့ ပုဂၢိဳလ္စြဲေတြ မထားၾကပါနဲ႔၊ ဒါ ေကာင္းတဲ့ အစဥ္အလာေတြ မဟုတ္ပါဘူး”


(၄၆)
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၃ ရက္၊ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ ႏိုင္ငံလံုးဆုိင္ရာ ဗဟိုဦးစီးအဖြဲ႕မွ ဦးေအာင္ၾကီးအား NLD ၏ ဥကၠ႒အျဖစ္မွ ထုတ္ပယ္ပစ္ခဲ့ေသာ္လည္း ဦးေအာင္ၾကီးမွာမူ သူသာလွ်င္ …. ဥကၠ႒ဟု ေျပာေနေသး၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ထံသို႔လည္း စာတုိ၊ စာရွည္မ်ားေရး၍ အိတ္ဖြင့္ေပးစာမ်ား ပို႔ေနျပန္၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကမူ ….ဦးေအာင္ၾကီး၏ အေရးေတာ္ပံုႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျပတ္ျပတ္ရွင္းရွင္းပင္….။

“က်မတို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ကေနၿပီးေတာ့ ဦးေအာင္ၾကီးကို တရားဝင္ ထုတ္ပစ္လိုက္ၿပီးပါၿပီ။ ထုတ္ပစ္လုိက္ၿပီးတဲ့သူကို ဘယ္ေတာ့မွလည္း ျပန္ၿပီးေတာ့ လက္ခံမွာမဟုတ္ပါဘူး။ အဲ့ဒီေတာ့ ဦးေအာင္ၾကီးအေနနဲ႔ မိမိရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကို မထိန္းသိမ္းဘဲ ငါသာ ဥကၠ႒လို႔ ေျပာေနတာေတာ့ မတတ္ႏိုင္ပါဘူး။ က်မတို႔ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အေနနဲ႔ေတာ့ ရွင္းရွင္းပါပဲ။ ဦးေအာင္ၾကီး အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကေန ထြက္သြားတာ ဘာမွ အက်ဳိးမယုတ္ဘူးလုိ႔ ယံုၾကည္တယ္။ ဦးတင္ဦးလို အင္မတန္မွ သမာသမတ္ရွိတဲ့ ပုဂၢိဳလ္တေယာက္ ဥကၠ႒ ျဖစ္လာတဲ့အခ်ိန္မွာ က်မတို႔ အဖြဲ႕ခ်ဳပ္ရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာကလည္း တက္လာတယ္။ စည္း႐ုံးေရးဟာလည္း မ်ားစြာ ပိုၿပီးေတာ့ ေအာင္ျမင္လာပါတယ္။ လူတဦးတေယာက္ရဲ႕ အာဏာရရွိေရး၊ ေနရာရေရးအတြက္ လုပ္တာဟာ ဒီမိုကေရစီရရွိေရးအတြက္ လုပ္တာ မဟုတ္ပါဘူး”

ဤသို႔ပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က မွတ္ယူထား၏။ ၿပီးလွ်င္ …. ဦးေအာင္ၾကီးႏွင့္ ပတ္သက္၍ အကဲျဖတ္စဥ္းစားထားခ်က္က … “ဦးေအာင္ၾကီးဆိုတာ အမွန္တရားကို သိပ္ၿပီးေတာ့ နားလည္တဲ့သူ မဟုတ္ဘူး” ဟူ၍ …..။


(၄၇)

အာဏာသိမ္းစစ္အုပ္စုတြင္ ရင္ဆုိင္ေနရေသာ အက်ပ္အတည္းေပါင္းမ်ားစြာအနက္ …. ႏိုင္ငံျခားေငြျပတ္လပ္မႈက စစ္အုပ္စု၏ အာဏာအေျခအား နဲ႔၍ ယိုင္ေစ၏။ အာဏာသိမ္းၿပီး၍ ရက္ေပါင္း ၆ဝ အၾကာတြင္ စစ္အုပ္စုလက္ထဲ၌ ႏုိင္ငံျခားေငြ ၁ဝ သန္းမွ်သာ ရွိေတာ့သည္ဟု သတင္းမ်ားက ဆုိသည္။

ႏုိင္ငံျခားေငြ ရရွိေရးအတြက္ စစ္အုပ္စုသည္ အပူတျပင္း ၾကိဳးစား၏။ နည္းလမ္းမ်ားအား တခုၿပီးတခု ရွာၾက၏။ အေျပးအလႊားႏွင့္ ဉာဏ္ေရာင္စံုထုတ္ၾက၏။ ဂ်ပန္၊ ဂ်ာမဏီ၊ ၿဗိတိန္စသည့္ ႏိုင္ငံမ်ားကလည္း ယခင္ေပးေနခဲ့သည့္ အကူအညီမ်ားအားလံုးကို ရပ္စဲလုိက္ၾကသျဖင့္ …. စစ္အုပ္စုအတြက္ အပူေပၚ အပူဆင့္ေန၏။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၃ဝ ရက္ေန႔ ရက္စြဲႏွင့္ စစ္အုပ္စုမွ ေၾကညာခ်က္တေစာင္ ထုတ္ျပန္သည္။

“လြတ္လပ္ေသာ ႏုိင္ငံျခားရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ” ထုတ္ျပန္ေၾကညာသည္။ ဥပေဒက …. ႏုိင္ငံျခားကုမၸဏီမ်ားအား ျမန္မာႏုိင္ငံတြင္ လာေရာက္၍ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံရန္ ခြင့္ျပဳ၍ ဖိတ္ေခၚသည္။ ဖက္စပ္လုပ္ငန္းၾကီးမ်ားတြင္လည္း ၃၅ ရာခိုင္ႏႈန္းအထိ ပါဝင္ျမႇဳပ္ႏွံခြင့္ျပဳေၾကာင္း ဆုိ၏။ ႏုိင္ငံျခားပိုင္ လုပ္ငန္းမ်ားကိုလည္း ျပည္သူပိုင္သိမ္းမည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ကတိေပးၿပီး၊ ႏုိင္ငံျခားလုပ္ငန္းရွင္မ်ားက အျမတ္အစြန္းမ်ားကိုလည္း ျပန္ပို႔ခ်င္သည့္ တုိင္းျပည္မ်ားသို႔ ပို႔ေဆာင္ခြင့္ျပဳမည္ဟု ဆို၏။ ၿပီးလွ်င္ …. အခြန္ကင္းလြတ္ခြင့္အား ၃ ႏွစ္ေပးထား၏။

စစ္အုပ္စုက ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈ ဥပေဒ ထုတ္ျပန္ခဲ့ၿပီး၊ ေမွ်ာ္လင့္ျခင္းၾကီးစြာႏွင့္ ဝင္ေရာက္လာမည့္ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈမ်ားအား ေမွ်ာ္၏။

ႏုိင္ငံတကာရွိ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက စစ္အုပ္စု၏ ေၾကညာခ်က္အား သတိထား၍ ဖတ္၏။ စစ္အုပ္စု၏ လက္ကား… ေစးပ်စ္ေနေသာ ေသြးတုိ႔ႏွင့္ မေျခာက္ေသး…..။ တိုးတက္ေသာ ကမၻာ့အသိုင္းအဝိုင္းက လက္ခံႏုိင္သည့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ေနသည့္ အစုိးရမ်ဳိးမဟုတ္….။ ဤသို႔ေသာ …. အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔ႏွင့္ တြဲဖက္၍ ရင္းႏွီးျမႇဳပ္ႏွံမႈလုပ္ငန္းမ်ား ျပဳလုပ္ပါက ေရရွည္တြင္ ဆိုးက်ဳိးမ်ားသာ ေပၚေပါက္လာေပလိမ့္မည္။

ဤသို႔ …. ႏုိင္ငံတကာမွ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားက ယံုၾကည္ထား၏။ ဤအတြက္ …. မည္သည့္ ႏိုင္ငံျခားလုပ္ငန္းရွင္မွ ျမန္မာျပည္သုိ႔ ေျခမလွမ္း….။ အေဝးကသာ သတိၾကီးၾကီးထား၍ ေစာင့္ၾကည့္ေနၾကၿမဲ….။

ဤတြင္ ….. စစ္အုပ္စု၏ ေရႊဉာဏ္ေတာ္က …. တိုင္းျပည္၏ သဘာဝ သယံဇာတမ်ားအား အိမ္နီးခ်င္း ႏုိင္ငံမ်ားသို႔ ေစ်းေပါေပါႏွင့္ ထုတ္ေရာင္းရန္ အၾကံေပါက္၏။

အိ္မ္နီးခ်င္းေကာင္း ပီသစြာႏွင့္ ေခ်ာင္းေနသည့္ ႏုိင္ငံမ်ားကလည္း အသင့္…။

ထုိင္း ဒုတိယႏုိင္ငံျခားေရးဝန္ၾကီး “ပရာပတ္စ္လင္ပါဖန္” က ရန္ကုန္သို႔ သြားရန္ အထုပ္အပိုး တျပင္ျပင္ႏွင့္…။ ထုိင္းေက်ာင္းသားမ်ားႏွင့္ ထုိင္းလူအခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ားက ကန္႔ကြက္ေနၾကသည့္အတြက္ ရန္ကုန္ခရီးအား ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၁၂ ရက္ေန႔တြင္ ဖ်က္သိမ္းထားရ၏။

မေလးရွားႏုိင္ငံ သံအမတ္က သူ၏ သံအမတ္ခန္႔အပ္လႊာအား ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ႏုိဝင္ဘာလ ၂၄ ရက္ေန႔တြင္ အာဏာသိမ္း ေခါင္းေဆာင္ထံသို႔ ေပးအပ္ခဲ့ၿပီး … စစ္အုပ္စုႏွင့္ ပထမဆုံး သံတမန္ဆက္သြယ္လုိက္သည္။ မဟာသီယာက ဗိုလ္ေစာေမာင္ႏွင့္ ေရႊလမ္းေငြလမ္း ေဖာက္လိုက္ၿပီ။

ထုိင္းတုိ႔ေနာက္တြင္ က်န္ေနခဲ့၍မျဖစ္။ မေလးရွားတုိ႔ထက္ လက္ဦးမႈရဖုိ႔ လိုမည္။ ထုိင္း လူ႔အခြင့္အေရး လႈပ္ရွားသူမ်ား၏ ကန္႔ကြက္ေနမႈအား ဂ႐ုစိုက္ေန၍ မျဖစ္….။ ထိုင္း အမ်ဳိးသားအက်ဳိးစီးပြားကိုသာ ၾကည့္ရမည္။

“GONE WITH THE WIND” ဝတၳဳရွည္ၾကီးထဲမွ ဇာတ္ေကာင္ ေရာဘတ္ေတလာ ေျပာသကဲ့သို႔ …. စီးပြားရွာရန္ ေကာင္းေသာ အခ်ိန္က ႏွစ္ခ်ိန္သာရွိ၏။ တိုင္းျပည္ပ်က္ေနသည့္အခ်ိန္ႏွင့္ တိုင္းျပည္ထူေထာင္သည့္အခ်ိန္….။

ျမန္မာႏိုင္ငံ၏ အေျခအေနက တိုင္းျပည္ပ်က္ေနသည့္အခ်ိန္ …. ဤအခ်ိန္မ်ဳိးတြင္ စီးပြားရွာရမည္။

ဤသို႔ … ထုိင္း ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီး “ခ်ာဗလစ္ ေယာင္ခ်ာယြတ္” စဥ္းစားမိဟန္တူ၏။ ရန္ကုန္သို႔ သြားရမည္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးေစာေမာင္ႏွင့္ ေတြ႔မည္။ စီးပြားေရးကိစၥမ်ား ေဆြးေႏြးမည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီး ခ်ာဗလစ္ ဆံုးျဖတ္လိုက္၏။ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ ရန္ကုန္သို႔ တရားဝင္ခရီးအျဖစ္ သြားမည္။


(၄၈)
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔တြင္ စတင္မည့္ ခရီးစဥ္အတြက္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ ျပင္ဆင္စရာမ်ားအား ျပင္ဆင္ေနရသည္။ ဦးခ်မ္းေအး (စာေရးဆရာ ေမာင္စူးစမ္း)၊ ဦးလြန္းတင္ (ယခု NLD ဗဟိုအလုပ္အမႈေဆာင္အဖြဲ႔ဝင္)၊ ဦးေအးမင္း၊ ဦးရဲထြဋ္ (NLD ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္၊ က်ဳိက္ထို မဲဆႏၵနယ္) တို႔ႏွင့္ အစီအစဥ္မ်ား ေရးဆြဲ၏။ ခရီးစဥ္က…. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္သည့္ NLD ၏ ဒုတိယေျမာက္ စည္း႐ုံးေရးခရီးစဥ္ ျဖစ္သည္။ မြန္ျပည္နယ္ ၁ဝ ၿမိဳ႕နယ္သို႔ သြားမည္။ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔မွ စ၍ထြက္မည္။

ခရီးစဥ္တြင္ …. ဦးလြင္လည္း ပါမည္။ ျပန္ၾကားေရး၊ လံုၿခံဳေရး၊ အဖြဲ႔မ်ားလည္း ပါမည္။ စုစုေပါင္း ၃၂ ေယာက္….။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၁၄ ရက္ေန႔ နံနက္ေစာေစာပင္ ရန္ကုန္မွ စ၍ထြက္ၾက၏။ မဂၤလာဒံု၊ ေမွာ္ဘီ၊ လွည္းကူး၊ အင္းတေကာ္ …. တၿမိဳ႕ၿပီးတၿမိဳ႕ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့၏။ နံနက္ေစာေစာျဖစ္၍လားမသိ၊ ပဲခူး-ရန္ကုန္ကားလမ္းက ရွင္း၍ေနသည္။ ႏွင္းက ပိန္းပိတ္ေအာင္ သိပ္သည္း၍မေန….။ ပါးပါးက်ဲက်ဲသာ ရွိ၏။ လမ္းေဘးဝဲယာအား ျမင္ရ၏။ မဂၤလာဒံုမွ အင္းတေကာ္အၾကားတြင္မူ လမ္းေဘးဝဲယာ၌ တပ္စခန္းအသီးသီးကို ေတြ႔ရ၏။ မဂၤလာဒံုႏွင့္ အင္းတေကာ္အၾကားက တပ္နယ္ဟုပင္ ေျပာ၍ရမည္။ တပ္နယ္ေျမျဖစ္၍လားမသိ လမ္းေဘးဝဲယာတြင္…

“ဘယ္သူခြဲခြဲ ဒို႔မခြဲ အၿမဲစည္းလံုးမည္” ၊ “ဒုိ႔တာဝန္ အေရးသံုးပါး …..” “တပ္မေတာ္သည္ အမ်ဳိးသားေရးအား ဘယ္ေတာ့မွ သစၥာမေဖာက္”…. “ တပ္မေတာ္ၿဖိဳခြဲသူ ဒို႔ရန္သူ” ၊ “တပ္မေတာ္သာ အမိ၊ တပ္မေတာ္သာ အဖ” …. စသည့္… ဆိုင္းဘုတ္ၾကီးမ်ားအား အရြယ္အစားအမ်ဳိးမ်ဳိးႏွင့္ ျပဴးျပဴးၿပဲၿပဲ ေထာင္ထားသည္ကို ေတြ႔ရ၏။

၈၈ ၏ ဒီဇင္ဘာနံနက္ဦးက စိမ့္၍ေအးစက္မေန….။ ဖြဖြေလး ေအး၏။ ပဲခူးေကာလိပ္သည္ နံနက္ခင္း ေနေရာင္ျခည္ေအာက္၌ အထီးက်န္စြာႏွင့္ ထီးထီးၾကီး ရွိေန၏။ ပဲခူးလိပ္ျပာကန္အရပ္ရွိ NLD ႐ုံးတြင္ပင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စည္း႐ုံးေးရးမႉးမ်ား၊ အဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ေဆြးေႏြး၏။ ပဲခူးလူထုအား ေဟာေျပာ၏။

ဘုရားၾကီးလမ္းခြဲအား လြန္သည္ႏွင့္ လမ္းသည္ က်ဥ္း၍သြားသည္။ ယာဥ္ ၂ စီး လြတ္႐ုံမွ်သာ…။ ယာဥ္ၾကီးမ်ားႏွင့္ တုိးလွ်င္ …လမ္းေဘးသို႔ ဘီးတျခမ္း ဆင္းေပးရ၏။ ခ်ဳိင့္ခြက္မ်ားႏွင့္ လမ္းသည္ ၾကမ္း၏။ ေဝါ၊ သိမ္ျဖဴဇရပ္၊ မုပၸလင္၊ ကၽြန္းေတာရြာတို႔အား အစဥ္လုိက္ ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့၏။ ျဖတ္ခဲ့သည့္ ေနရာမ်ား၌ လူထုက လမ္းေဘးမွ ထြက္ရပ္၍ ၾကိဳၾက၏။ လႈိက္လႈိက္လွဲလွဲ…..။

“ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ က်န္းမာပါေစ”

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က လူထုအား ကားေပၚမွပင္ ႏႈတ္ဆက္စကားဆိုရ၏။ အခ်ိန္ကမရ….။ က်ဳိက္ထုိ၊ သထံု၊ ေပါင္၊ မုတၱမတို႔၌ ေဟာေျပာပြဲမ်ား၊ ေဆြးေႏြးပြဲမ်ား ဆက္တုိက္က်င္းပသြားရန္ ရွိ၏။ နံနက္စာကိုမူ သထံုတြင္စားရန္ စီစဥ္ထားၾက၏။