(၅၁)
မြန္ျပည္နယ္ စည္း႐ုံးေရးခရီးက ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔တြင္ ၿပီးဆံုးခဲ့၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔အဖြဲ႔ ဒီဇင္ဘာလ ၁၈ ရက္ေန႔ည ၇ နာရီခန္႔တြင္ ရန္ကုန္သုိ႔ ျပန္ေရာက္ခဲ့ၾက၏။ ၅ ရက္ၾကာ ခရီးစဥ္က ေခ်ာေခ်ာေမာေမာႏွင့္ ေအာင္ျမင္စြာ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္ဟု ဆုိရမည္။
၁၈ ရက္ေန႔အျပန္ခရီး၌ သထံုႏွင့္ ဘီးလင္းအၾကား “ကမာစိုင္” ရြာေလးအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၏ ယာဥ္တန္းျဖတ္ရာတြင္ …. လမ္းလုံၿခံဳေရးယူထားသည့္ ေျခလ်င္တပ္ခြဲ႐ုံးမွ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔၏ ယာဥ္တန္းအျဖတ္တြင္ မုိးေပၚသို႔ေထာင္၍ ေသနတ္ပစ္ေဖာက္သည္ေတာ့ ရွိ၏။ ထားေတာ့။
ဤမွ်ေသာ ေႏွာင့္ယွက္မႈကိုမူ …. စစ္အုပ္စု၏ အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္က ….. ေႏွာင့္ယွက္မႈဟု ယူဆ၍မရ…..။ ဤအတြက္ပင္ …. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မြန္ျပည္နယ္ခရီးစဥ္အား ေအာင္ျမင္ေခ်ာေမြ႔စြာႏွင့္ ၿပီးဆံုးခဲ့သည္ဟု ဆုိရျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ …..
သို႔ေသာ္က ….. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မြန္းခရီးစဥ္ၿပီးဆုံးမွ စသည္။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ ခရီးစဥ္အတြင္း တာဝန္ယူေဆာင္ရြက္ေပးခဲ့ၾကသည့္ ေဒသခံအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ စည္း႐ုံးေရးမႉးမ်ားအား စစ္အုပ္စုက ခရီးစဥ္ၿပီးသည္ႏွင့္ ဖမ္းေတာ့၏။
၂/၈၈ အား ေဖာက္ဖ်က္က်ဴးလြန္သည္ဟူ၍ ဖမ္းျခင္း ျဖစ္သည္။ စစ္အုပ္စု၏ ၂/၈၈ က ….
“ဆူပူလႈံ႔ေဆာ္လုိေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ျဖင့္ျဖစ္ေစ၊ လူ ၅ ေယာက္ႏွင့္အထက္ပို၍ လမ္းမ်ားေပၚတြင္ စုေဝးျခင္း၊ လမ္းေလွ်ာက္ျခင္း၊ စီတန္းလွည့္လည္ျခင္း၊ ေအာ္ဟစ္ေၾကြးေၾကာ္ျခင္း၊ လံႈ႔ေဆာ္ျခင္း၊ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျပဳျခင္း၊ မျပဳလုပ္ရ …” … ဟူ၍ ျဖစ္သည္။ ေဒၚေအာင္္္္ဆန္းစုၾကည္၏ ခရီးစဥ္မ်ားတြင္က လူထုသည္ ေထာင္ႏွင့္ ေသာင္းႏွင့္ခ်ီ၍ လမ္းေပၚသို႔ထြက္၍ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အား ၾကိဳဆိုၾက၏။ ၅ ေယာက္ထက္ေတာ့ ပို၏။ သို႔ေသာ္ …. ဆူပူလႈံ႔ေဆာ္လိုေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္ႏွင့္ မဟုတ္ ….။ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ျဖစ္ျခင္းမ်ဳိးလည္း မရွိ…..။ စည္းကမ္းရွိရွိ ….. ေသေသဝပ္ဝပ္ႏွင့္ပင္ ျဖစ္၏။ ေအာ္ဟစ္ေၾကြးေၾကာ္ျခင္းေတာ့ ရွိ၏။ “ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ….က်န္းမာပါေစ” ဤမွ်ပင္….။ သို႔ေသာ္ …. စစ္အုပ္စုက မရ…။ ၂/၈၈ အား က်ဴးလြန္ပါသည္ဟူ၍ စြပ္စြဲၿပီး …. ဖမ္းေတာ့၏။
က်ဳိက္ထုိ၊ ဘီးလင္း၊ သထံု၊ ေပါင္ၿမိဳ႕နယ္မ်ားမွ ရပ္ေက်းႏွင့္ ၿမိဳ႕နယ္အဆင့္ရွိ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ စည္း႐ုံးေရးမႉးမ်ားအား ဖမ္းျခင္းျဖစ္သည္။ က်ဳိက္ထုိမွ …. ေဒါက္တာ ေအးဇံ (ယခု က်ဳိက္ထုိၿမိဳ႕နယ္အမွတ္ ၂ - NLD ျပည္သူ႔လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္)၊ ဦးတုိးေက်ာ္ (က်ဴရွင္ဆရာ)၊ ဘီးလင္းမွ ဦးတင္ေအး (ဗဟိုတရား႐ုံးေရွ႕ေန)၊ ကိုရဲလင္းထြန္း (လူငယ္)၊ ဦးစိုး (ဆန္စက္ပိုင္ရွင္)၊ ဦးၾကီးမင္း (ယခင္ မဆလေခတ္ ဘီးလင္းၿမိဳ႕နယ္ လုပ္ငန္းစစ္ေဆးေရး ဥကၠ႒ေဟာင္း) တို႔ အပါအဝင္ စုစုေပါင္း ၁၃ ေယာက္ အဖမ္းခံၾကရ၏။ သထံုၿမိဳ႕ ေထာင္ၾကီးခ်ဳပ္၌ ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားၿပီး သထံုခ႐ုိင္ တရား႐ုံး၌ တရားစြဲဆို၏။
အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ မြန္ျပည္နယ္စည္း႐ုံးေရး ခရီးစဥ္တြင္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၏ တာဝန္အရွိဆံုးျဖစ္သည့္ ဗဟိုေခါင္းေဆာင္မ်ား၊ ျပည္နယ္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား ဖမ္းဆီးျခင္းမျပဳဘဲ …. ၿမိဳ႕နယ္ႏွင့္ ရပ္ေက်းအဆင့္ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္စည္း႐ုံးေရးမႉးမ်ားအား ေရြးခ်ယ္၍ ဖမ္းျခင္းက …… စစ္အုပ္စု၏ ေသနဂၤဗ်ဴဟာသည္ ….. “ေက်းလက္ကို အေျခခံ …. ၿမိဳ႕ေတာ္ကို သိမ္း” ဟူ၍ ျဖစ္သည္ဟု ဆိုရမည္။
(၅၂)
မြန္ျပည္နယ္ စည္း႐ုံးေရးခရီးမွ ျပန္ေရာက္သည္ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္သည္ မိခင္ျဖစ္သူ ေဒၚခင္ၾကည္ လဲေလ်ာင္းေနသည့္ အိပ္ခန္းဆီသို႔ ဦးစြာသြား၍ မိခင္ၾကီး၏ ေဝဒနာအေျခအေနအား ၾကည့္၏။
ဆီးခ်ဳိ၊ ေသြးတုိး၊ ေက်ာက္ကပ္ႏွင့္ ေလသင္တုန္းျဖတ္ထားသည့္ ဒဏ္ရာဒဏ္ခ်က္တို႔ေၾကာင့္ ေဒၚခင္ၾကည္၏ ကိုယ္လက္အဂါၤအခ်ဳိ႕က လႈပ္ရွား၍မရေတာ့ ….။ အိပ္ယာထက္တြင္ပင္ လဲေလ်ာင္း၍ေနရ၏။
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဧၿပီလအစတြင္ အေရးေပၚေဆး႐ုံသို႔ တင္ခဲ့ရၿပီးသည္မွစ၍ ေဒၚခင္ၾကည္၏ က်န္းမာေရးက ျပန္၍မေကာင္းေတာ့…။ အိမ္ႏွင့္ ေဆး႐ုံ ကူးခ်ီသန္းခ်ီႏွင့္ပင္ ရွင္သန္ေနခဲ့ရ၏။
ရန္ကုန္ေဆာင္း၏ အေအးဒဏ္ေၾကာင့္လား မသိ ….. ေဒၚခင္ၾကည္၏ က်န္းမာေရးသည္ ပို၍ဆိုးဝါးလာ၏။ မိသားစုဆရာဝန္မ်ားႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ေတြ႔ၿပီး မိခင္၏ အေျခအေနအား ေမးျမန္း၏။ တိုင္ပင္၏။ အေျခအေနက မရႏုိင္ေတာ့….။ သမားေတာ္ၾကီးမ်ားက ေဒၚခင္ၾကည္အား ညင္သာစြာႏွင့္ ဘဝကူးေျပာင္းႏုိင္ေရးအတြက္ကိုပင္ အာ႐ုံစိုက္၍ ျပဳစုကုသေပးၾက၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ရသမွ် အခ်ိန္မ်ားတြင္ မိခင္၏ အနား၌ေန၍ မိခင္ၾကီးအား ျပဳစု၏။ ေန႔ …. ေန႔ ….။ ည …. ည ….။
တကၠသုိလ္ရိပ္သာ လမ္းဘက္ဆီမွ ခရစ္စမတ္ဓမၼေတးသံအား သဲ့သဲ့ၾကားရ၏။ ညသည္ တေစၦတေကာင္အလား ေအးစက္စက္ႏွင့္ ညဥ့္ဦးယံအား ျဖတ္ေက်ာ္ခဲ့၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ေဒၚခင္ၾကည္၏ အခန္းရွိ ခန္းစီးလိုက္ကာမ်ားအား ေစ့ေစ့ …. ခ်လုိက္၏။ မိခင္ၾကီးက အိပ္ယာထက္၌ မိန္းေမာ၍ေန၏။ ၿငိမ္ၿငိမ္သက္သက္ ….။ တိတ္ဆိတ္ေသာည ….။ ေအးစက္ေသာည ….။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ….. မိခင္အား ၾကည့္႐ႈေစာင့္ေရွာက္ရင္း …. ေဒၚခင္ၾကည္၏ အခန္းအတြင္း၌ပင္ ကဗ်ာတပုဒ္အား ေရး၏။
မိခင္လူမမာ၏အနားတြင္ ေရးဖြဲ႕ေသာ ကဗ်ာ….။
ကဗ်ာက …. မိခင္ျဖစ္သူအား တုိင္တည္၍ သစၥာျပဳေသာ ကဗ်ာဟု ဆုိရမည္။ ပထမဦးစြာ ကဗ်ာ၏ ပထမအပိုဒ္အား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ခ်ဳ၍ေရး၏။ ေခါင္းစဥ္ကိုမူ မေပးရေသး….။
“မိခင္၏ ေႏွာင္ၾကိဳးကို ေျဖပါအံ့၊
သည္းစြာေသာ အနာအား ကုပါအံ့၊
သမီး၏ လံု႔လ ဝီရိယျဖင့္
နာလန္ထူပါေစအံ့”
စကားလံုးမ်ားက ေရွာေရွာရႉရႉ …. က်စ္က်စ္လ်စ္လ်စ္ႏွင့္ပင္ ကေလာင္ဖ်ားမွ အံက်လာ၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္မွ ေရး၍ ၿပီးသြားေသာ ကဗ်ာပုိဒ္အား ျပန္၍ ဖတ္ၾကည့္၏။ ျပင္စရာမရွိ…။ ေဝါဟာရမွ အစ …. တို႔ထိစရာမလို ….။ တေခါက္ျပန္ဖတ္ၿပီး … ဒုတိယအပုိဒ္အား ဆက္၍ေရးျပန္သည္။
“ေမြးေက်းဇူးကို မသိတတ္ေသာ
ထိုထိုေသာ သူတို႔အား
သိနားလည္ေအာင္
ဆြဲေဆာင္ႏုိင္စြမ္းကို
သမီးအား ေပးပါေလာ့”
“ေတြ႔ရေသာ ေဘးရန္တုိ႔ကို
သမီးထီမည္မဟုတ္”
တကၠသိုလ္ရိပ္သာ လမ္းမဆီမွ ေမာ္ေတာ္ကားသံ ၾကားရ၏။ ျပည္လမ္းမဘက္ဆီသို႔ ေမာင္းသြားးသည့္ ကားသံျဖစ္မည္။ အသံက TE.11 ၏ အသံ ….။ စစ္သားတုိ႔ ကင္းလွည့္ေနျခင္း ျဖစ္မည္။
ညမထြက္ရအမိန္႔ေၾကာင့္ ….. ရန္ကုန္၏ ညမ်ားတြင္ လမ္းမ်ားေပၚ၌က စစ္သားတို႔သည္သာ မင္းမူ၊ စိုးမုိး၍ေနၾက၏။
“တ ဘဝ တခါ ေသရသည္ျဖစ္၍
အဘယ္နည္းႏွင့္ ေသရမည္ျဖစ္ေစ
သမီး၌ မထူးျခား”
“သမီး၏ စိတ္ကူးသည္
အကယ္အျဖစ္သို႔ ေရာက္ေသာအခ်ိန္တြင္
အသင္တို႔သည္လည္း ေပ်ာ္ျမဴးၾကရမည္”
မိခင္ၾကီးဆီမွ လူးလြန္႔သံၾကားရသျဖင့္ ေရးလက္စ ကဗ်ာအား ရပ္၍ မိခင္၏ ကုတင္ရွိရာဆီသုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ထ၍သြားသည္။ ေျပေလ်ာ့က်ေနသည့္ ေစာင္အား ရင္ဘတ္ေပၚသို႔ ျပန္၍ ဆြဲတင္ေပး၏။ ေစာင္အတြင္းရွိ မိခင္ၾကီး ေျခဖ်ားမ်ားအား ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စမ္းၾကည့္၏။
ေအးစက္စက္ အေတြ႔အား ခံစားရ၏။ မိခင္၏ ေျခဖ်ားမ်ား ေအးစက္ေနသည္ကို ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ သေဘာမက် ….။ ေႏြးေႏြးေထြးေထြး ျဖစ္လာေစရန္ ဘာလုပ္ေပးရင္ ေကာင္းမည္နည္း ….။ စဥ္းစားရၿပီ။
ပထမ ေျခစြပ္အား ယူ၍ မိခင္၏ ေျခေထာက္ႏွစ္ဖက္အား ေျခစြပ္ စြပ္ေပးၾကည့္၏။ ခ်က္ခ်င္း ေႏြးေထြး၍ မလာေသး။ ေရေႏြးအိပ္ကပ္ေပးလွ်င္ ေကာင္းမည္။ ေရေႏြးအိတ္ကပ္ေပးရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ျပင္၏။ ေရေႏြးအိတ္ႏွင့္ …၊ ေျခစြပ္ႏွင့္ ထားလိုက္ေတာ့ …. ေျခဖ်ားမ်ား ျပန္ေႏြးလာသည္။ ေဒၚခင္ၾကည္က …. အိပ္ယာထက္၌ ပက္လက္အေနအထားႏွင့္ ၿငိမ္သက္စြာ လဲေလ်ာင္းေနသည္။
အသက္ရႉသည္မွာ ….. ညႇင္းညႇင္းသြဲ႔သြဲ႔ႏွင့္ ညင္သာလြန္းလွ၏။ အခန္းသည္ တိတ္ဆိတ္ေနသည္။ အုပ္ၾကြပ္မိုးေပၚသို႔ ႏွင္းေပါက္မ်ား က်သံကိုပင္ အခန္းတြင္းမွ ၾကားေနရ၏။
ေရးလက္စကဗ်ာအား ဆက္၍ေရးရန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ စာေရးစားပြဲတြင္ ျပန္ထုိင္သည္။ ေရးၿပီးသည့္ ကဗ်ာပုဒ္မ်ားအား ျပန္ဖတ္၏။ ၿပီးလွ်င္ … ဆက္ေရးျပန္သည္။
“အျခား၊ အျခားေသာ သူတုိ႔၏
ရႈတ္ခ်ျခင္း၊ ကဲ့ရဲ႕ျခင္း
မုန္းတီးရံြရွာျခင္း၊ နာမည္ဖ်က္ျခင္းကို
သမီးအလ်ဥ္းဂ႐ုမျပဳ”
“မိခင္ထံမွ
ဒါမွ ငါ့သမီး ဟူေသာ
က်ဴးရင့္သံကိုသာ ေတာင့္တပါ”
“ေလာကတြင္
မိခင္၏ ေက်းဇူးကို အသိရဆံုး ျဖစ္ရပါလုိ၏”
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က … ကဗ်ာအား အဆံုးသတ္လိုက္၏။ အစအဆံုး တပိုဒ္ခ်င္း ျပန္၍ ဖတ္ၾကည့္၏။ မၾကိဳက္သည့္ စကားလံုးအား ျပန္၍ျပင္၏။ တေခါက္ … ႏွစ္ေခါက္ …. ျပန္၍ …. ထပ္၍ ဖတ္ၾကည့္၏။ ရၿပီ ….။ ကဗ်ာေတာ့ ၿပီးၿပီ။ ေခါင္းစဥ္အား ဘာေပးမည္နည္း စဥ္းစား၏။ ၿပီးလွ်င္ ….. ကဗ်ာေခါင္းစဥ္အား ခ်ေရးလုိက္၏။
“ဒါမွ ငါ့သမီး”
(၅၃)
၁၉၈၈ ခုႏွစ္ ဒီဇင္ဘာလ ၂၇ ရက္ေန႔တြင္ ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္၏။ အမွတ္ ၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္၌ပင္ ကြယ္လြန္ခဲ့၏။ ခ်က္ခ်င္းပင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မိခင္ ေဒၚခင္ၾကည္ ကြယ္လြန္သည့္ သတင္းကား ရန္ကုန္ၿမိဳ႕အတြင္း ပ်ံ႕ႏွံ႔သြားသည္။ ေတာမီးပမာ….။
ျပည္သူခ်စ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္၏ ဇနီး ….။ ျပည္သူခ်စ္ေသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ မိခင္ …..။
နာေရးသတင္းေၾကာင့္ ရန္ကုန္လူထုသည္ အမွတ္ ၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္၏ အျပင္ဘက္တြင္ စု႐ုံးလာၾကသည္။ လူထုႏွင့္ တကၠသုိလ္ရိပ္သာလမ္း တခုလံုး ျပည့္၍သြားသည္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အေနျဖင့္ ပထမဦးစြာ စဥ္းစားရသည္က …. မိခင္၏ ႐ုပ္ကလာပ္အား မည္သည့္ေနရာတြင္ ဂူသြင္းသၿဂၤိဳဟ္မည္နည္း ….။ တုိင္ပင္သင့္သည့္သူမ်ားႏွင့္ ဤအေရးအား ေဆြးေႏြးတုိင္ပင္၏။ ၿပီးလွ်င္ …. အာဏာသိမ္း စစ္အုပ္စုႏွင့္လည္း ညိႇႏႈိင္းရမည္။ ေနာက္ဆံုး ….. အားလံုးက ေရႊတိဂံု ေစတီေတာ္ျမတ္ၾကီး၏ ေျခေတာ္ရင္းရွိ ကမၻာ့ကုလသမဂၢ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး ဦးသန္႔၏ အုတ္ဂူအနီးတြင္ ေဒၚခင္ၾကည္၏ ႐ုပ္ကလာပ္အား ဂူဗိမာန္ျပဳလုပ္၍ ဂူသြင္းသၿဂၤိဳဟ္ရန္ သေဘာတူၾက၏။
ကိစၥတစ္ရပ္ေတာ့ၿပီးၿပီ။
ဒုတိယျပႆနာက မိခင္ၾကီး၏ စ်ာပနအား ရက္မည္မွ်ထားမည္နည္း….။ ေဒၚခင္ၾကည္ႏွင့္ ပတ္သက္၍ သားသမီးဟူ၍ သားၾကီး ဦးေအာင္ဆန္းဦးက အေမရိကန္ ျပည္ေထာင္စု ကယ္လီးဖုိးနီးယားတြင္ ရွိ၏။ ဦးေအာင္ဆန္းဦး လာႏုိင္မည့္ရက္အား ေမးျမန္းရသည္။ ၿပီးလွ်င္ …. ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္၏ စ်ာပနအား လူထုကလည္း တတ္ေရာက္၍ ဂါဝရျပဳလုိၾကမည္။ ဤအတြက္ အခ်ိန္ေပးရန္လိုသည္။ အဖက္ဖက္က စဥ္းစားၿပီးသည့္ေနာက္ …. မိခင္ၾကီး၏ စ်ာပနအား အမွတ္ ၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္တြင္ပင္ ျပည္သူလူထုၾကီးမွ လာေရာက္၍ အသုဘရႈ ဂါဝရျပဳႏိုင္ရန္ ၇ ရက္ထားမည္ဟု ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဆံုးျဖတ္လိုက္သည္။
ပထမဦးစြာ စစ္အုပ္စု၏ ျပည္ထဲေရးႏွင့္ သာသနာေရးဝန္ၾကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဖုန္းျမင့္ အမွတ္ ၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္သို႔ လာေရာက္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ ေတြ႔၏။ ေဒၚခင္ၾကည္ စ်ာပန ေခ်ာေခ်ာေမာေမာ ျဖစ္ေရးအတြက္ ညိႇႏႈိင္းတုိင္ပင္ၾက၏။ အကူအညီမ်ားလည္း ေပးသည္။ တပ္မေတာ္အရာရွိၾကီးမ်ား၊ တပ္မေတာ္သားမ်ားအား လႊတ္ၿပီး စ်ာပနတြင္ ကူညီေစ၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္၏ စိတ္တြင္း၌လည္း …. “ဒီအေရးဟာ အားလံုး လက္တြဲၿပီး လုပ္ရမယ့္ကိစၥ၊ နဝတနဲ႔၊ တပ္မေတာ္နဲ႔၊ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ႔ အျခား ဒီမိုကေရစီအင္အားစုေတြနဲ႔ ျပည္သူလူထုနဲ႔ အားလံုး စုေပါင္းၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ရမယ့္ကိစၥ ျဖစ္တယ္” ဟူ၍ သေဘာေပါက္ နားလည္ထား၏။
အခ်ဳိ႕ အင္အားစုမ်ားက … ဦးသန္႔စ်ာပနကဲ့သို႔ … အေလာင္းထမ္း၍ ဆႏၵျပခ်င္ၾက၏။ ဤသည္ကိုလည္း ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကပင္ ေဖ်ာင္းေဖ်ာင္းဖ်ဖ်ႏွင့္ ထိန္းထားခဲ့ရသည္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၁ ရက္ေန႔တြင္ အမွတ္ ၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္သုိ႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးေစာေမာင္၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ႏွင့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဖုန္းျမင့္တို႔ ၃ ဦး လာေရာက္ၾက၏။ ေဒၚခင္ၾကည္၏ ႐ုပ္ကလာပ္အား ဂါဝရျပဳ၏။ ဝမ္းနည္းေၾကာင္း မွတ္တမ္းတြင္ လက္မွတ္ေရးထုိးၾက၏။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က …. အာဏာသိမ္း စစ္ေခါင္းေဆာင္ ၃ ဦးအား လက္ဖက္ရည္ပြဲႏွင့္ တည္းခင္းဧည့္ခံ၏။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးေစာေမာင္၊ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ခင္ညြန္႔ႏွင့္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ပထမဆံုး ဆံုေတြ႔မႈ ျဖစ္သည္။
လက္ဖက္ရည္ သံုးေဆာင္ရင္း …. ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တုိ႔ စကားစျမည္ေျပာၾက၏။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က …. ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးေစာေမာင္အား လြတ္လပ္၍ တရားမွ်တေသာ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ား က်င္းပရန္ႏွင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္ ျပန္လည္ေဖာ္ေဆာင္ရန္အတြက္ စစ္တပ္မွ ကတိေပးထားသည္တုိ႔အား တုိက္တြန္းသတိေပးခဲ့၏။
(၅၄)
၁၉၈၉ ခုႏွစ္ ဇန္နဝါရီလ ၂ ရက္ေန႔ …..။
ေဒၚခင္ၾကည္၏ စ်ာပနအခမ္းအနားအား စတင္၏။ ေဒၚခင္ၾကည္၏ ႐ုပ္ကလာပ္အား အမွတ္ ၅၄ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းမွစ၍ သယ္ေဆာင္ၾကသည္။ ဂူသြင္းျမႇဳပ္ႏွံမည့္ ေရႊတိဂံုေျခေတာ္ရင္းဆီသို႔ ….။ လြမ္းသူ႔ပန္းေခြမ်ား၊ ဆိုင္းဘုတ္မ်ားႏွင့္ …..။ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္အလံေတာ္၊ သံုးေရာင္ျခယ္အလံ၊ တုိက္ပြဲဝင္ ခြပ္ေဒါင္းအလံတို႔က ေလတြင္ ယိမ္းယိမ္းႏြဲ႔ႏြဲ႔၊ ျမင့္ျမင့္မားမားႏွင့္ လႊင့္ထူရင္း ခ်ီတက္ၾက၏။ လူထုက ၅ သိန္းခန္႔ ရွိမည္။ အားလံုးက စည္းကမ္းစနစ္က်စြာႏွင့္ ခ်ီတက္ေနၾက၏။ လံုၿခံဳေရးႏွင့္ စည္းကမ္းထိန္းသိမ္းေရးအား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္မွပင္ တာဝန္ယူ၏။ စစ္သားမ်ားက အေဝးမွ ေသနတ္မ်ား ကိုင္ေဆာင္ရင္း ေစာင့္ေနၾက၏။
“ကမၻာမေၾကဘူး” သီခ်င္းကို ခ်ီတက္ရင္း သီဆိုၾက၏။
သီခ်င္းသံက ….. ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၏ ေျမဝသုန္အား လႈပ္ခါ၍ တုန္ဟီးေစ၏။ ေတာ္လဲသည့္အလား ….။
“ကမၻာမေၾကဘူး …. ငါတို႔ေသြးနဲ႔ ေရးခဲ့ၾကတဲ့ ေမာ္ကြန္းေတြ….”
“ေတာ္လွန္ေရး … ဒီမိုကေရစီတိုက္ပြဲအတြင္းမွာ က်ဆုံးေသာ ….”
“သူရဲေကာင္းတုိ႔ေရ …. အာဇာနည္ေတြ ေနတဲ့ တုိင္းျပည္ …..”
“ရဲရဲေတာက္ တုိ႔ဗမာေတြ …..”
“သခင္ေအာင္ဆန္း….ရာဇဝင္ေတြလည္း ႐ိုင္းခဲ့ရၿပီ အဖေရ႕ …..”
No comments:
Post a Comment