စစ္သားေကာင္း ပီသၾကပါေစ

ဗိုလ္ထက္မင္း

႐ုရွားႏိုင္ငံကို သြားေရာက္ပညာဆည္းပူးခဲ့တဲ့ DSA ေက်ာင္းဆင္း ညီေတာ္ေတြကို အရင္ေခတ္ တပ္မေတာ္အရာရွိေတြရဲ႕ စိတ္ဓာတ္နဲ႔ ခံယူခ်က္ထားရွိပံုေတြကို ရွင္းျပလိုပါတယ္။ တို႔တေတြ ေက်ာင္းဆင္းလာေတာ့ ပခုံးေပၚမွာ တင္ထားတဲ့ တပြင့္တည္းေသာၾကယ္ပြင့္ ေလွ်ာက်သြားမွာစိုးလို႔ ဆဲြဆဲြတင္ေနလိုက္ရတာ အေမာပဲဆိုတာကို ရွင္းျပလိုတာပါ။ ၿပီးေတာ့ တို႔တိုင္းျပည္အတြက္ ဘာလုပ္မယ္ ညာလုပ္မယ္ဆိုၿပီးေတာ့ လက္သီးလက္ေမာင္းတန္းရင္း ႀကိမ္း၀ါးမိတာလည္း ရွိပါေသးတယ္။

အရာရွိအခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေျပာင္ေျပာဆိုေနၾကပုံက အဲဒီအပြင့္ကို ညႇစ္လိုက္ရင္ ေခြၽးေတြ၊ ေသြးေတြ က်လာရမယ္။ ေရွ႕တန္းမွာ မတိုက္ရဘဲ ေနာက္တန္းမွာ ႏွပ္ေနရတာမ်ဳိး၊ သင္တန္းေတြပဲ လိွမ့္တက္ေနရတာမ်ဳိးနဲ႔ရတဲ့ အရာရွိရဲ႕ အပြင့္ကိုေတာ့ ညႇစ္လိုက္ရင္ ‘ပဲ’ ေတြပဲ က်လာမယ္ အထင္မႀကီးဘူးလို႔လည္း ရိတိတိ ေျပာတတ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

တပ္ရင္းကို ေရာက္သြားေတာ့လည္း တို႔တေတြဟာ ကာဘိုင္ေသနတ္ကို ေရြးရတာ ေခါင္းအကိုက္ရဆုံးပါပဲ။ ရန္သူနဲ႔ေတြ႔ရင္ ျပန္ပစ္ႏိုင္ဖို႔ရာ Zero inch ေျဖာင့္တန္းမႈရယူထားတဲ့ ကာဘိုင္ကို အလိုခ်င္ၾကဆုံး ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႕တပ္ခဲြ တပ္ၾကပ္ႀကီးေတြရဲ႕ ကာဘုိင္ဒင္ သစ္သားပိုင္းက ေပါလစ္သုတ္ထားလို႔ ေျပာင္ေနတာကိုေတြ႔ရင္ အရာရွိေပါက္စေတြက ရင္သပ္႐ႈေမာ ကိုင္တြယ္ၾကည့္ၾကတာ ညီေတာ္တို႔ သိေစခ်င္ပါတယ္။

Equipment လို႔ေခၚတဲ့ စစ္ခ်ပ္၀တ္တန္ဆာအပိုင္းမွာ ခါးပတ္နဲ႔ ေရဘူးဆိုရင္ အေမရိကန္ထုတ္ ခါးပတ္၊ ေရဘူးမွ ၀တ္ဆင္ၾကပါ တယ္။ အရာရွိတဦး US Equipment အျပည့္အစုံ ၀တ္ထားၿပီဆိုရင္ က်န္တဲ့အရာရွိေတြက ရင္သပ္႐ႈေမာနဲ႔ ဘယ္ေလာက္ေပး ရလဲ ဘယ္မွာ၀ယ္လဲ စသျဖင့္ အလုအယက္ ေမးျမန္းလာၾကတာလည္း ေတြ႔ရပါတယ္။ အဲဒီအရာရွိေတြ တပ္ေျပာင္းခဲ့ရင္ US Equipment ကို အမွတ္တရ လက္ေဆာင္အျဖစ္ သိမ္းပိုက္ဖို႔ ႀကံစည္ၾကတဲ့အထိ အရာရွိေတြက မက္မက္ေမာေမာ ရွိၾကပါတယ္။

ေက်ာင္းဆင္းအရာရွိေတြဟာ တပ္ရင္းရွိ တပ္စုတစုကို ကိုင္တြယ္ဖို႔ တပ္ခဲြမႉးက အပ္ႏွံခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ၊ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးတဦးက ၎တပ္စုကို သတိဆဲြကာ မိမိထံသို႔ အေလးျပဳၿပီး သတင္းပို႔ခဲ့ရင္ျဖစ္ေစ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ရင္ထဲမွာ ငါဟာ လူ (၃၀) ကို အုပ္ခ်ဳပ္ရ တဲ့ အရာရွိေပါက္စတဦး မၾကာခင္ ျဖစ္ေတာ့မွာပါလားဆိုတဲ့ ရင္ထဲက ပီတိကို ညီေတာ္ေတြအား မွ်ေ၀ေပးခ်င္ပါတယ္။

ေရွ႕တန္းေရာက္ရင္ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးလုပ္သူ ဆရာႀကီးက နယ္ေျမနဲ႔ ရန္သူသတင္းေတြကို စိတ္ရွည္လက္ရွည္ ရွင္းျပပုံ၊ ရြာေတြေရာက္ခဲ့လို႔ အိမ္ေတြမွာ ညအိပ္ခဲ့ရင္ ကိုယ့္္ထက္အသက္ႀကီးတဲ့ တပ္စုတပ္ၾကပ္ႀကီးက အိမ္ေအာက္မွာ အနစ္နာခံ အိပ္ခဲ့ပံု၊ မိမိကိုေတာ့ အိမ္ေပၚမွာ ဇိမ္က်က် အိပ္ခြင့္ေပးခဲ့ပုံ … စသျဖင့္ အတူတူစား အတူတူသြားလာၾကတဲ့ သံေယာဇဥ္နဲ႔ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ေတြ ႀကီးမားလွပံုကို ေျပာျပခ်င္ပါတယ္။

တပ္ခဲြမႉးကိုဆိုရင္ ကိုယ့္္ရဲ႕ အကိုႀကီးတေယာက္လို ခင္တြယ္မိကာ ထမင္းလက္ဆုံ စားၾကတဲ့အခါမ်ဳိး စစ္နည္းဗ်ဴဟာေတြကို လက္ေတြ႔နယ္ပယ္မွာ အပ္က်မတ္က် သင္ၾကားေပးခဲ့ပံုေတြကအစ ေနာက္ဆုံး ညီေတာ္ေတြ ပိုက္ဆံမရွိလို႔ ေနာင္ေတာ္ေတြက မုန္႔ဖိုးအျဖစ္ ေပးသုံးခဲ့ပုံေတြ၊ ရန္သူနဲ႔ နင္လား ငါလား တိုက္ပဲြေတြျဖစ္လာရင္ တပ္ခဲြမႉးက အေတြ႔အႀကဳံနည္းတဲ့ ေက်ာင္းဆင္း မိမိတို႔ တပ္စုမႉးေတြကို ေခ်မႈန္းေရးတပ္စုမွာ မထားဘဲ တပ္ခဲြမႉး႐ုံးရဲ႕ အနီးကပ္တပ္စုအျဖစ္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကစြာ ေျပာင္းလဲထားခဲ့ပုံေတြ ဒါေတြကိုလည္း အခုေခတ္ ညီေတာ္ေတြ သိေစခ်င္တယ္။

ေနာက္တန္းျပန္ေရာက္လို႔ လူပ်ဳိအရာရွိရိပ္သာေရာက္ၿပီဆိုရင္ စီနီယာေနာင္ေတာ္ တပ္ခဲြမႉးဗိုလ္ႀကီးေတြက ဦးေဆာင္ၿပီး စားေသာက္ဖြယ္ရာေတြ အပါအ၀င္ အေထြေထြ ကုန္က်စရိတ္အားလံုး အကုန္အက်ခံပုံေတြ၊ သူတို႔ကိုယ္တိုင္က မင္းတို႔တပ္စုမႉးေတြ ပိုက္ဆံရွိၾကတာမဟုတ္ဘူး၊ ငါတို႔အႀကီးေတြပဲ ေပါင္းၿပီး ရွင္းေပးလိုက္မယ္ဆိုတဲ့ ၾကင္နာမႈစကားသံေတြ၊ ၿမိဳ႕ထဲကို ကားတစီးနဲ႔ ထြက္လည္ၾကလို႔ စားေသာက္ဆိုင္ကို ေရာက္ၿပီး ရွင္းၾကၿပီဆိုရင္လည္း စီနီယာအရာရွိေတြက က်ေနာ္တို႔ ဂ်ဴနီယာအရာရွိေတြကို လက္ကာၿပီး သူတို႔ပဲ ရွင္းေပးၾကပုံေတြ၊ အကိုႀကီး အဖအရာဆိုသလို တပ္ထဲမွာ ေနထိုင္ျပဳမူက်င့္ႀကံပုံ၊ ဆိုင္ရာေတြကို ဆိုဆုံးမပုံေတြဟာ ယေန႔ထက္တိုင္ ရင္ထဲအသည္းထဲ စြဲၿမဲေနပါတယ္။

တိုက္ပဲြမွာ တပ္ခဲြမႉးျဖစ္ျဖစ္၊ တပ္စုမႉးျဖစ္ျဖစ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရလို႔ျဖစ္ေစ ပိတ္ဆိို႔ခံရလို႔ျဖစ္ေစ ဘယ္လိုမ်ဳိး အခက္အခဲေတြ က်ေရာက္ေနပါေစ ညီေတာ္ေနာင္ေတာ္ေတြက မျဖစ္ျဖစ္ေအာင္ ေဖာက္ထြက္ၿပီး ကူညီေဖးမ ကယ္တင္တတ္တဲ့ ေရွ႕တန္းရဲ ႔ ရဲရဲေတာက္ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ေတြကိုလည္း ညီေတာ္ေတြ သိေစခ်င္ပါတယ္။ အခုေတာ့ ဒါေတြဟာ ပံုျပင္ေတြလို ျဖစ္ေနၿပီး တို႔တပ္မေတာ္ဟာ ရာထူးအာဏာ မက္ေမာမႈနဲ႔အတူ စီးပြားေရး၊ ႏိုင္ငံေရးမွာ ထဲထဲ၀င္၀င္ ပတ္သက္ခ်ဳပ္ကို္င္လာတာနဲ႔အမွ် တုိင္းျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးအတြက္ဆိုတာဟာ တပ္မေတာ္နဲ႔ ဘာမွမသက္ဆိုင္ေတာ့တဲ့အထိ ရာဇ၀င္႐ိုင္းခဲ့ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

တို႔ ေက်ာင္းဆင္းၿပီးၿပီးခ်င္း ေရွ႕တန္းမွာ (၉) လ ဆက္တိုက္ၾကာသြားေတာ့ မိခင္ျဖစ္သူက တပ္ရင္းမႉးဆီ စာေရးေျပာတယ္။ အဲဒီအခါက်မွ တပ္ရင္းမႉးက သတိရၿပီး ခြင့္ေခၚေပးလို႔ မိခင္အိမ္ကို ျပန္ခြင့္ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေရွ႕တန္းမွာ ႐ုန္းရင္းကန္ရင္း ေပေပေတေတ ေနလိုက္တာ ပင္ပန္းရမွန္းမသိဘဲ အခ်ိန္ကုန္သြားခဲ့တာျဖစ္တယ္။ တပ္ရင္းမႉးက ခြင့္ေခၚေပးမွသာ (၉) လ ၾကာၿပီဆုိတာကို သိရတာျဖစ္တယ္။

ေရွ႕တန္းမွာက တပ္ခဲြမႉးက အစစအရာရာ ေကြၽးေမြးေနေတာ့ ဘာကုန္က်မႈမွမရွိဘူး။ ဒါေၾကာင့္ အိမ္ျပန္တဲ့အခါ ဘဏ္ (၆) မွာ လစာကို တလုံးတခဲတည္း ထုတ္ရတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္မွာ ခံစားခဲ့ရတဲ့ပီတိ၊ အဲဒီလစာေတြထဲက မိခင္ကို ကန္ေတာ့လိုက္ရတဲ့ ပီတိ၊ အရင္က ေက်ာင္းေနဖက္သူငယ္ခ်င္းျဖစ္ခဲ့တဲ့ RIT ေက်ာင္းသား သူငယ္ခ်င္းထံသြားၿပီး သူ႔ကို RIT ကင္တင္းရိပ္သာမွာ ကိုယ္ရတဲ့လစာနဲ႔ ေကြၽးေမြးျပဳစုရတဲ့ ေပ်ာ္ရႊင္မႈပီတိ ခံစားခ်က္ေတြကို ငါ့ညီေတာ္ေတြ သိေစခ်င္တယ္။

ငါတို႔ဟာ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားဘ၀က လာခဲ့တာမို႔ ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ ဘ၀ကို ျပန္လည္တမ္းတမိရင္း အတူတူလက္တဲြခဲ့တဲ့ တကၠသိုလ္ေက်ာင္းသားေတြနဲ႔ ေရွ႕တန္းမွာ မေသလို႔ ျပန္လည္ဆုံေတြ႔ခဲ့ရတဲ့ ငါတို႔ရဲ ႔ အမွတ္တရ ပဲြေလးကို ဘယ္ေတာ့မွ ေမ့ေပ်ာက္မွာ မဟုတ္သလို ေက်ာင္းသားေတြရဲ႕ တန္ဖိုးနဲ႔ ရဲစြမ္းသတၱိကိုလည္း ခံစားနားလည္တယ္။ တို႔တပ္ေတြမွာ အရင္က ေရွ႕တန္းမွာ ပင္ပန္းဆင္းရဲလြန္းအားႀကီးၿပီဆိုရင္ သင္တန္းတခုခု တက္ခြင့္ရတာကိုပဲ အနားယူတဲ့ သေဘာလို႔ ယူဆၾကတယ္။

အခုညီေတာ္ေတြက်ေတာ့ အဲဒီလိုျဖတ္သန္းမႈမ်ဳိးမရွိခဲ့လို႔ တပ္မေတာ္ရဲ႕ သံမဏိစိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ဘာမွန္းမသိ၊ ရဲေဘာ္ရဲဘက္စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ဘာကိုဆိုလိုရမွန္းမသိ ျဖစ္ေနၾကတယ္။ အဆိုးဆံုးက စစ္တပ္ကို လက္ကိုင္တုတ္သဖြယ္ အသံုးခ်ေနတဲ့ တပ္မေတာ္သမိုင္းကို ဖ်က္ဆီးေနသူ အာဏာရွင္ထိပ္ပိုင္းတစုရဲ႕ လုပ္ရပ္ေတြေၾကာင့္ ညီေတာ္ေတြဟာ သန္လ်က္ကို ေရထင္၊ ေရႊသမင္ အလိုက္မွားေနၾကတယ္။

ညီေတာ္ေတြဟာ DSA သုံးႏွစ္ ေက်ာင္းဆင္းၿပီးကတည္းက ေျခလ်င္တပ္ကို ေရာက္ရွိသတင္းပို႔တာနဲ႔ ေရွ႕တန္းမွာ ေက်ာပူေအာင္ လမ္းမေလွ်ာက္ၾကရေတာ့ဘဲ MSC ဆိ္ုတဲ့ (၂) ႏွစ္ သင္တန္းႀကီးကို မျဖစ္မေန ဆက္လက္တက္ေရာက္ၾကပုံေတြ၊ အဲဒီကမွတဆင့္ အဆင့္မီလို႔ ႐ုရွားကို ပညာဆည္းပူးခြင့္ ဆက္လက္တက္ေရာက္ခြင့္ရၾကပုံေတြ၊ ျပန္လာၾကေတာ့လည္း ျပင္ဦးလြင္မွာ ကြန္ပ်ဴတာနဲ႔ နပန္းလုံးၿပီး ဒီမိုကေရစီဘက္ေတာ္သား ၀က္ဆိုက္ေတြကို အဖ်က္အေမွာင့္လုပ္ခဲ့ပုံေတြ ၾကားသိရေတာ့ ညီေတာ္ေတြရဲ႕ က်ပ္မျပည့္တဲ့ စစ္သားတပိုင္းဘ၀ကို သနားမိပါတယ္။

အခုေတာ့ ညီေတာ္ေတြထဲက အရာရွိတဦးကို DSA မွာ နည္းျပအျဖစ္ ေရာက္ေနတဲ့ ႐ုရွားနည္းျပ အမ်ဳိးသမီးလွလွတဦးက အျပာဇာတ္လမ္းေတြနဲ႔ မွတ္ေက်ာက္တင္ေပးလိုက္တယ္လို႔ ၾကားသိရလို႔ စိတ္မေကာင္းျဖစ္မိတယ္။ စစ္သားရဲ႕ မွတ္ေက်ာက္တင္မႈဟာ ေရွ႕တန္းစစ္ဆင္ေရး နယ္ေျမသာျဖစ္လို႔ ညီေတာ္ေတြရဲ႕ မွတ္ေက်ာက္ကို ဘယ္ေနရာမွာ တင္ရမလဲ ဆိုတာ စဥ္းစားလို႔မရေအာင္ကို ျဖစ္ရတယ္။

မင္းတို႔သိၿပီးသား တို႔တေတြရဲ႕ “ေဆာင္ပုဒ္” ရွိပါတယ္။ ျပန္ေျပာျပမယ္။ “ဘာလုပ္ေနလဲ - ေလ့က်င့္ေနတယ္၊ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ - တိုက္ပဲြ၀င္ဖို႔၊ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ - ျပည္သူ႔အတြက္၊ ဘာစိတ္ဓာတ္လဲ - သံမဏိစိတ္ဓာတ္” ဆိုၿပီး ငါတို႔ ဆိုရတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ ရွိပါတယ္။ အခုေတာ့ ညီေတာ္ေတြေခတ္မွာ အဲဒီေဆာင္ပုဒ္ကို ျပင္ရမလို ျဖစ္ေနပါတယ္။

“ဘာလုပ္ေနလဲ - ဒီမို၀က္ဆိုက္ ဖ်က္ဆီးေနတယ္၊ ဘာလုပ္ဖို႔လဲ - ရာထူးအာဏာ မတရားယူူဖို႔၊ ဘယ္သူ႔အတြက္လဲ - နအဖ စစ္အာဏာရွင္ေတြအတြက္၊ ဘာစိတ္ဓာတ္လဲ - မစၦရိယစိတ္ဓာတ္” လို႔ ျပင္ရမလို ျဖစ္ေနတယ္။

ညီေတာ္ေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္၊ စိတ္ဓာတ္ေတြဟာ ယခင္ေနာင္ေတာ္ေတြရဲ႕ ခံယူခ်က္ စိတ္ဓာတ္ေတြနဲ႔ မိုးနဲ႔ေျမလို ကြာျခားတာနဲ႔အမွ် တပ္မေတာ္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာလည္း မဲေမွာင္လ်က္သာ ရွိေနမွာျဖစ္ေၾကာင္း တင္ျပလိုက္ရပါတယ္။