ေမွာင္ရိပ္ေအာက္မွာ ပုံေဖာ္ခြင့္ မသာ

ပႏြတ္က်ား

"ေဟ့ ….. တစ္ေယာက္မွ ထြက္မေျပး ၾကနဲ႔။ မင္းတို႕ ကို ဧည့္စာရင္း စစ္မယ္ ……။ နာမည္ ေခၚရင္ ဒီအထဲ နာမည္္ မပါတဲ့ လူေတြ ဒီဘက္ျခမ္း ကိုလာခဲ့။ မင္းတို႕က ဘာလုပ္ ေနတာလဲ။ ဘာျဖစ္လို႕ ဧည့္စာရင္း မတိုင္ တာလည္း….. '' ေအာ္ေငါက္ သံႏွင္႕အတူ တည္းခိုခန္း တစ္ခန္းမွ ထြက္ေပၚ လာေသာ အသံသည္ ေဘးပတ္ဝန္းက်င္ႏွင့္ ညသန္ေခါင္ယံကို ပ်ံ႕လြင့္သြား ပါသည္။


“ဟုတ္ကဲ့ဆရာ သမီးတို႕က ေရာက္လာတာလည္း သိပ္မၾကာေသးဘူး၊ သမီးတို႕ကို ဒီမွာလာခိုင္းတာပဲသိတာ၊ ေနာက္ျပီးေတာ့…” “ ဟို..ဒီဒီ…. ဘာမွ ရွင္းျပမေနနဲ႕၊ ရုံးေရာက္မွ ရွင္းေပေတာ၊့ ကဲ ကားေပၚတက္” ဟု ဆိုျပီး ရဲက ေစာင္းငန္းငန္းနဲ႕ေအာ္ျပီး စကားကို ေကာက္ျဖတ္ကာ တည္ခိုခန္းရွိ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေနေသာ မိန္းကေလးမ်ားအား ကားေပၚတက္ခိုင္းျပီး ရဲစခန္းသို႔ ေခၚသြားၾကပါသည္။

“သြားျပီရွင့္….စိတ္ညစ္စရာပဲ၊ ဒီ ေခြးသားတိရိစၧာန္ရဲေတြက ဟိုညကတည္းက ေငြလာေတာင္းေနတာ၊ ဒီလိုလုပ္မယ္ ဆိုတာ မထင္ခဲ့မိပါဘူး၊ အေျပာကေတာ့ ကူညီပါရေစတဲ့ ဟင့္” ဟု မာလာ (အမည္အရင္းမဟုတ္သူ) က စိတ္ပ်က္လက္ပ်က္ျဖင့္ သက္ျပင္းမ်ားခ်ကာ ဘယ္အခ်ိန္က ေခ်ာဆြဲထားမွန္းမသိေသာ ဟိုင္းလက္ကားေပၚ ပါသြားေလေတာ့သည္။

လြန္ခဲ႕ေသာ ၃ ရက္ကတည္းက ေမာ္လၿမိဳင္ျမိဳ႔ ေမာင္ငံရပ္ရွိ တည္းခိုခန္းတစ္ခုတြင္ ရဲစခန္းႏွင့္ ညိွႏိႈင္းမႈ မရွိပဲ အလြတ္တန္း လုပ္စားေနေၾကာင္း သတင္းရရွိထားသည့္အတိုင္း စခန္းအမိန္႕အရ စစ္ေဆးေမးျမန္းၿပီး ရဲသားေမာင္သူရိန္ ေငြလာေတာင္းခဲ့ေသးသည္။ ေနာက္ဆုံးေတာင္းမရ၍ ယခုညတြင္ ၎တို႕ရဲအဖြဲ႕မွ တည္းခိုခန္းကို စီးနင္းဝင္ေရာက္ကာ လိင္အေပ်ာ္ညအိပ္မိန္းကေလးမ်ားကို ဖမ္းသြားၾကပါသည္။

ရဲစခန္းတြင္ နာရီေပါင္းမ်ားစြာ စစ္ေဆးရင္း “မင္းတို႕ တစ္ေယာက္ကို ဒဏ္ေငြ ၅ဝဝဝ၀ က်ပ္ ေဆာင္ရမယ္။ မေဆာင္နုိင္ရင္ေတာ့ အခ်ဳပ္ထဲမွာေနခဲ့ရမွာ၊ ေဆာင္နိုင္ရင္ေတာ့ ျပန္လႊတ္ေပးမယ္….ဒါပဲ။ မင္းတို႕ကို ေထာင္လည္း မခ်ခ်င္ဘူး၊ ႐ႈပ္တယ္” ဟု မာဗဲလ္စီးကရက္တိုကို တအား႐ွိဳက္ရင္း ရဲအရာရွိတစ္ဦးက မ်က္နွာမာမာႏွင့္ ေအာ္ေျပာလိုက္သည္္။

အားကိုးခိုကိုးရာမဲ့ခ်ိန္တြင္ အားငယ္စြာျဖင့္ ပိုမိုခံစားတတ္ေသာ မိန္းမသား၏ သဘာဝအတိုင္း ယိုစီးလာေသာ မ်က္ရည္စမ်ားကို သုတ္ရင္း စခန္း၏အမိုးကို ေမာ့ၾကည့္ကာ အဘယ္မွာ ထိုက်ပ္ေငြငါးေသာင္းကို ခ်က္ခ်င္းရႏုိင္ပါ့မလဲဟု စိတ္ထဲတြင္ တမ္းတရင္း အရသာမဲ့တံေတြးကို မ်ဳိခ်ကာ အားငယ္စြာျဖင့္ အေမွာင္ညကို ရဲအခ်ဳပ္ခန္းမွာ လြန္ေျမာက္ေစခဲ့ရပါသည္။

ဂ်ဴးဂ်ဴး (နာမည္ရင္းမဟုတ္) တစ္ေယာက္ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖေရးရုံးတစ္ရုံးမွာ လုပ္ကိုင္သူတစ္ဦး ျဖစ္သည္။ သူ႕ဘဝအစမွာေတာ့ ၁၀ တန္းေအာင္ၿပီး တကၠသိုလ္တက္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။ အိမ္က ေငြမတတ္ႏိုင္သျဖင့္ ဘီယာဘားတစ္ခုတြင္ ညပိုင္း အလုပ္လုပ္ခဲ့ရပါသည္။ အိပ္ေရးလည္းပ်က္ အိေျႏၵသိကၡာလည္း တခါတရံ ထိပါးခံခဲ့ရပါသည္။ လစာကလည္း တစ္လရွင္းၿပီးရင္ ဘာမွလည္းမက်န္၊ ေနာက္ဆုံး အေျပာင္းအလဲတစ္ခုကို သူမ လုပ္ခ်င္ခဲ့သည့္အတိုင္း အလုပ္လုပ္ခြင့္ ရခဲ့ပါသည္။

ပြဲစားတစ္ေယာက္အိမ္တြင္ ေစာင့္ေနရင္း ဂ်ဴးဂ်ဴးတစ္ေယာက္ ႏွလုံးခုန္သံ ပိုပိုျမန္လာသည္။ အေၾကာင္းမွာ ပြဲစားအန္တီ ေျပာစကားအရ ယခုည ၇း၃၀ တြင္ သူမႏွင့္ ေတြ႕ခ်င္သူကို ဤေနရာမွာ ခ်ိန္းထားေသာေၾကာင့္ ျဖစ္သည္။ ၇း၃၀ ေက်ာ္မွ ကားတစ္စီး ေရာက္လာၿပီး သူမကို အျပင္သို႔ ေခၚထုတ္သြားခဲ့ပါသည္။

သိပ္မၾကာမီ ဟိုတယ္တစ္ခုေရွ႕ကို ေရာက္ေနေၾကာင္း သူမသိလိုက္ပါသည္။ ဟိုတယ္ေပၚတက္ကာ အခန္းတစ္ခန္းသို႕ ကားေမာင္းသမား လိုက္ပို႕ေပးခဲ့ပါသည္။ အခန္းတစ္ခန္းေရွ႕ ေရာက္ခ်ိန္တြင္ တံခါးႏွစ္ခ်က္ ေခါက္ရင္း တစ္စုံတစ္ေယာက္က တစ္ခါးကို လာဖြင့္ေပးခဲ့ပါသည္။ သူမကို အခန္းထဲသို႕ ဝင္လာရန္ ရင္းႏွီးစြာ ၎က ဖိတ္ေခၚလိုက္သည္။ ထိုသူသည္ “ဝ” သူေဌးတစ္ဦး ျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေတြ႔အၾကဳံမရွိေသာ သူမကုိ ဧည့္သည္က မညွာမတာ ဆက္ဆံခဲ့သျဖင့္ ေဝဒနာအျပင္းအထန္ ခံစားရၿပီး ထိုရေသာေငြက်ပ္ ၁၅၀၀၀ ျဖင့္ တစ္ပတ္မ်ွ အလုပ္မလုပ္ႏိုင္ေသးပဲ နားေနခဲ့ရေၾကာင္း သူမက သူ႕ဘဝျဖတ္သန္းခဲ့ရပုံကို ရုိးသားစြာ ဖြင့္ေျပာျပသည္။

ယခုလက္ရွိစားေသာက္ဆိုင္၊ အႏွိပ္ခန္းစေသာ ေဖ်ာ္ေျဖေရးလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စီးပြားေရး ပ်က္ကပ္ေၾကာင့္ ေဖာက္သည္မ်ား ပုံမွန္မလာေရာက္ႏိုင္ၾကေတာ့ပဲ ၎ဆိုင္အားလုံးနီးပါးတို႕တြင္ ရွိေနၾကေသာ အမ်ဳိးသမီးငယ္မ်ားတို႕သည္သည္လည္း ရရာလုပ္ငန္းကို လုပ္ကိုင္ၾကရသည့္အေျခအေနသို႕ ေရာက္ရွိၾကရသည္။ ညဥ့္ပိုင္းတြင္ အဆင္ေျပသလို နီးကပ္ရာ ဟိုတယ္၊ တည္းခိုခန္းတို႕တြင္ လိင္ပိုင္းဆိုင္ရာ ေဖ်ာ္ေျဖမႈလုပ္ငန္းမ်ားကို လုပ္ကိုင္ေနၾကရေၾကာင္း ေမာ္လၿမိဳင္ျမိဳ႕ ေျမနီကုန္းရပ္ကြက္ရွိ တည္းခိုခန္း မန္ေနဂ်ာတစ္ဦးက ေျပာသည္။

ထိုေျမနီကုန္း ခရီးသြားအေဝးေျပးကားဝင္းတြင္ မထသ၊ စည္ပင္၊ ရဲနွင့္ လုံျခဳံေရးအတြက္ စစ္တပ္မ်ားကိုလည္း ထားရွိထားပါသည္။ ထိုကားဝင္းအတြင္းရွိ စားေသာက္ဆိုင္မ်ား၊ အျခားေမွာင္ခို ယိုးဒယား (ထိုင္း) ပစၥည္းမ်ား တင္ေဆာင္လာေသာ ကုန္တင္ကားမ်ား၊ ကုန္သည္မ်ားနွင့္ လိင္ေဖာ္အမ်ဳိးသမီးမ်ားကို ထားရွိေသာ စားေသာက္ဆိုင္ တည္းခိုခန္းတို႕မွ ရရွိေသာေအာက္ဆိုဒ္္မ်ားသည္ ရဲမ်ားအတြက္ ဝန္ထမ္းလစာနွင့္စာလ်ွင္ မ်ားစြာ ကြာျခားလွပါသည္။

၄င္းဆိုင္ခန္းေတြ တစ္ႏွစ္စာ အခြန္အေနျဖင့္ အနည္းဆုံး အေရာင္းအဝယ္မရွိေသာ ဆိုင္ဆိုလ်ွင္ တစ္နွစ္စာ နွစ္ေသာင္းေပးရျပီး ကုန္ပစၥည္းအစုံတင္ထားလ်ွင္ ေျခာက္ေသာင္းအထက္ ေပးရပါသည္။ ထိုေငြေကာက္ခံရာတြင္ စည္ပင္စေသာ သက္ဆိုင္ရာ အဖြဲ႕အစည္းမ်ားမွ လာေရာက္ေကာက္ခံျခင္း မဟုတ္ဘဲ တစ္ဦးတည္းသာ လာေရာက္ေကာက္ပါသည္။ သတ္မွတ္ေစ်းႏႈန္း ႐ုံစည္းရုိက္ထားျခင္းလည္း မရွိ၊ အေပးအယူ အတင္းေလ်ာ့ကို ဆိုင္ရွင္ႏွင့္ ထိုေငြလာေရာက္ေကာက္ခံသူတို႔က ၫွိၾကရပါသည္။ တိတိက်က်လည္း မရွိပါ၊ ေငြမရွိ၍ “ဆရာတို႕႐ုံးခန္းကို အေမျပန္ေရာက္ရင္္ သြားပို႕ေပးမယ္ေလ….” ဟု ဆိုင္ရွင္ ေကာင္ေလးက ေျပာေတာ့ "မရဘူး၊ သြားေပးလို႕ ရမလား၊ ငါလာေကာက္တာ မင္းငါ႕ကိုပဲ ေပးရမွာေပါ့ ဟုတ္ျပီလား သြားမပို႕နဲ႕ ငါလာယူမယ္ ဟုတ္ျပီလား” အေလာတၾကီးျဖင့္ ထိုစည္ပင္ဝန္ထမ္းက ႐ုံးသို႕သြားမပို႕ရန္ တားျမစ္လိုက္ပါသည္။ ထိုလုပ္ငန္း လိုင္စင္တြင္ ေရးထားသည္မွာ က်ပ္ႏွစ္ေသာင္း ျဖစ္ေသာ္လည္း အမွန္တကယ္ ေပးရသည္မွာ နွစ္ေသာင္းခြဲ ျဖစ္သည္။ အပိုငါးေထာင္က စာရြက္ေၾကးဟု ဆိုပါသည္။

ဆိုင္ခန္းတစ္ခန္းကို တစ္လလ်ွင္ တစ္သိန္းမွ တစ္သိန္းခြဲထိ ေစ်းၾကီးစြာ ငွားရန္းရသည့္အတြက္ စားေသာက္ဆိုင္ဖြင့္ေနေသာ ဆိုင္တစ္ဆိုင္မွ ဆုိင္ရွင္က “အမ်ဳိးသမီးေတြကို လခေတာ့ မတတ္ႏုိင္ဘူး။ ထမင္းပဲ ေကြၽးမယ္၊ ကိုယ့္ဘာသာ ကိုယ့္ေဖာက္သည္ေတြနဲ႕ အဆင္ေျပေအာင္ ေရရွည္ေအာင့္ျပီးေတာ့ ကိုယ့္နည္းကိုယ့္ဟန္နဲ႕ ဆက္သြယ္ၾက” ဟု ဆိုင္ရွင္က ေျပာသည္။ ထိုေနရာတစ္ဝိုက္မွာ တည္းခိုခန္းေျမာက္ျမားစြာ ရွိၿပီး ညဥ့္ေနေစာင္းတြင္ ေထာ့မဲပါ၊ ရာမညစေသာ တကၠစီသမားမ်ားက heaven တည္းခိုခန္းဆီသို႕ အေလာတႀကီး ဦးတည္ဆိုက္ေရာက္လာၾကၿပီး ဆိုင္ရွင္မွာထားသည့္အတိုင္း မိန္းသမီးမ်ားကို တင္ေဆာင္ျပီး ကိုယ္စီထြက္သြားၾကပါသည္။

ထိုအမ်ိဳးသမီးမ်ား ဝတ္စားဆင္ယင္ထားသည္မွာ ႐ုတ္တရက္ ၾကည့္လိုက္ပါက အေနာက္တိုင္းသူ တစ္ဦးဟု ထင္မွားမိပါလိမ့္မည္။ လမ္းေလ်ာက္လ်ွင္လည္း ကိုယ္လုံးကို ဟိုဘက္ရမ္းလိုက္ ဒီဘက္ရမ္းလိုက္ႏွင့္ ၾကည့္ရသည္မွာ ပတ္ဝန္းက်င္နွင့္ လိုက္ဖက္မႈ ကင္းေနပါသည္။ ေဖာက္သည္မ်ားကို ဟိုေစာင္း ဒီေစာင္းႏွင့္ ၾကည့္ရသည္မွာ သားေကာင္မ်ားကို အလြတ္မေပးသည့္ မုဆိုးအတုိင္းပင္ ျဖစ္သည္။

ကာင္တာက ဖုန္းႏွင့္ေအာ္ဒါမွာထားေသာ ဧည့္သည္မ်ား ေရာက္မလာေသး၍ “မာလာတို႕အဖြဲ႕ ခဏေစာင့္နွင့္ဦး၊ ခဏေနၾကရင္ ဧည့္သည္ေတြ ေရာက္လာလိမ့္မယ္” ဟု တည္းခိုခန္းေကာင္တာက ေျပာေတာ့ မာလာက “ရပါတယ္ ကြ်န္မတို႕ ဘယ္အခန္းမွာ ေစာင့္ေနရမွာလဲ” ။ ဆိုင္ရွင္က အခန္းညြန္ေပးျပီး မၾကာခင္မွာပဲ Super saloon မီးခိုေရာင္ကားေလးတစ္စီး heaven တည္းခိုခန္းဆီသို႔ ေရာက္လာခဲ့ပါသည္။ ထိုလူသည္ တည္းခိုခန္းထဲရွိ ေကာင္တာႏွင့္ စကားေျပာျပီး အခန္းထဲကို တန္းဝင္သြားပါသည္။ ဘီယာ၊ အရက္ႏွင့္ စားစရာေတြကို အခန္းထဲရွိဖုန္းျဖင့္ operator 0 ႏွိပ္ျပီး စိတ္ၾကိဳက္မွာယူႏုိင္ပါသည္။

ေမာ္လျမိဳင္ျမဳိ႕ အႏွံ႕တြင္ စားေသာက္ဆိုင္၊ အႏွိပ္ခန္းႏွင့္ လိင္ေဖ်ာ္ေျဖသည့္ဆိုင္ မ်ားစြာ ရွိၾကပါသည္။ ထိုဆိုင္မ်ားမွ အမ်ိဳးသမီးမ်ားမွာ လက္ခံရသည့္ ဧည့္သည္တစ္ေယာက္မွ ရေသာေငြ၏ ငါးပုံ ႏွစ္ပုံကိုသာ ၄င္းတို႕ ရရွိၾကျပီး က်န္သည့္သုံးပုံမွာ ဆိုင္ရွင္မ်ားက ရၾကပါသည္။

ညပိုင္းအိပ္္မငိုက္ေအာင္ ခံနုိင္ရည္ရွိေအာင္ ေဆးေျခာက္၊ ျမင္းေဆးေတြကိုလည္း ဆိုင္ရွင္မ်ားက သုံးခိုင္း၍ ဘုမသိဘမသိႏွင့္ ၄င္းတို႕ သုံးၾကရေသးသည္ဟု မာလာက ေျပာသည္။

“အိမ္မွာ မာလာတို႕ အေမက အသက္ၾကီးေနပါျပီ။ အေဖက သမီးတို႕ငယ္ငယ္ကတည္းက အရက္တအားေသာက္လို႕ ေအာက္ပိုင္းေလျဖတ္ေနတယ္။ ဘာမွ လုပ္လို႕မရေတာ့ဘူး အေဖကေတာ့။ မိသားစုတစ္ခုလုံးတာဝန္ကို အေမက တာဝန္ယူခဲ့ရပါတယ္။ ေမာင္ႏွမေတြ ၃ ဦးရွိေတာ့ ေမာင္ေလးနဲ႕ ညီမေလးေတြေက်ာင္း ေနစရိတ္အတြက္ သမီးက (၇) တန္းကတည္းက အေမ့ကို ကူညီဖို႕ ေက်ာင္းထြက္ခဲ့ရပါတယ္။ အစက ရန္ကုန္အပ္ခ်ဳပ္႐ုံ တစ္ခုမွာ အလုပ္လုပ္တယ္၊ ဒါေပမယ့္ လစာလည္းနည္းေတာ့ အလုပ္ရွာရင္း အလုပ္ေကာင္းေကာင္းနဲ႕ လစာေကာင္းေကာင္းရမယ္ဆုိျပီး ဒီကိုေရာက္လာတာ၊ အစပိုင္းက ဒီလိုအလုပ္ကို လုပ္ရမယ္လို႕ မစဥ္းစားခဲ့မိပါဘူး။ ဒီဘက္ကို တစ္ခါမွ မေရာက္ဖူးေတာ့ ဘယ္လိုမွ အလုပ္သစ္ကို ရွာလို႕မလြယ္ဘူး ျဖစ္ေနတာ။ ေနာက္ပိုင္းေတာ႕လည္း မတတ္ႏိုင္ေတာ့ ဒီအလုပ္ကို လက္ခံခဲ့ရပါတယ္။ မာလာတို႕အေမက သူ႕သမီးဘဝ ဒီလိုျဖစ္ေနတာကိုသိရင္ သူရင္က်ိဳးလိမ့္မယ္၊ ဘယ္လိုမွ သူယုံႏုိင္မွာ မဟုတ္ဘူး” ဟု မိသားစုဝန္တစ္ခုလုံးကို ရင္နာေသာ ညပုံရိပ္ေလးနွင့္ မာလာ ေရးဆြဲခဲ့ရပါၿပီ။

မာလာကဲ့သို႕ေသာ မိန္းကေလးမ်ားခမ်ာ က်န္းမာေရးဗဟုသုတလည္း မရွိ။ သူတို႕မွာ HIV ေရာဂါပိုးမ်ားကို လက္ခံသူႏွင့္ ပြားမ်ားေအာင္ ျဖန္႕ေဝေပးေနသူကဲ့သို႕ ျဖစ္ေနပါသည္။ သူတို႕ဘဝအတြက္ ေငြလုံးမ်ားသာ အဓိကျဖစ္ျပီး ေနာက္ပိုင္းျဖစ္ေပၚလာမည့္ ဆိုးက်ိဳးကို မရွိ မသိဟု ခံယူထားသည့္ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္နွာက ရဲေဘာ္မ်ားကဲ့သို႕ ေတြေဝျခင္းမရွိ၊ ရင္ဆိုင္တိုက္ခိုက္ရန္ အသင့္။ လူေပါင္းစုံနွင့္ ဘဝရဲ႕အဓိပၸါယ္ကို ပုံေဖၚခဲ့ၾကပါျပီ။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ရဲမ်ားက လူၾကီးလာတယ္ဆိုျပီး အလကား သြားျပဳစုေပးရတဲ့ အခ်ိန္ေတြမွာဆိုရင္ မာလာလို မိန္းကေလးမ်ားအတြက္ အဆိုးဆုံးျဖစ္တဲ့ ညတစ္ညပါပဲ။ ။