ေဒါက္တာညို
ေနြရာသီ ေက်ာင္းပိတ္ ရက္တ ေန့ပါ။ အဲဒီ ေန့က အေမ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း ဥပုသ္ သြားေစာင့္ တယ္။ အေဖနဲ့ က်ေနာ္တို့ ျခံထဲ ဆင္းျပီး အလုပ္ လုပ္ၾက တယ္။
တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္က ဘာမွ သိပ္မလုပ္ ပါဘူး။ အေဖ ကသာ အဓိက ျခံရွင္းလင္း ေရးေတြ လုပ္တယ္။ သစ္ပင္ ေအာက္က သစ္ရြက္ေတြကို က်ေနာ္ လွဲ တယ္။ အေဖက သစ္ကိုင္း ေျခာက္ေတြကို စုတယ္။ ေနာက္ အေဖက တြင္းတခု တူးျပီး သစ္ရြက္ေတြ၊ ျမက္ေျခာက္ေတြ၊ သစ္ကိုင္း ေျခာက္ေတြကို ပံုျပီး ထည့္တယ္။
“အေဖ မီးမရွိဳ့ ဘူးလား။” “ဟင့္အင္း၊ သစ္ေဆြး ေတြဟာလည္း ေျမဩဇာ လုပ္လို့ ရတာ ပဲ။”
က်ေနာ္တို့ မြန္ျပည္ နယ္က လူေတြဟာ သစ္ေဆြး ေတြကို ေျမၾကီး နဲ့အတူ မီးရွိဳ့ကာ ေျမက်က္ လုပ္ၾက တယ္။ ေျမက်က္ ဆိုတာ ေျမဩ ဇာပဲလို့ သူတို့ ဆိုၾက တယ္။ တကယ္လည္း ေျမက်က္ ဆိုတာ အရြက္ ေတြကို မီးရွိဳ့တဲ့ အတြက္ အဲဒီ သစ္ရြက္ ေတြက ေလာင္က်ြမ္းျပီး ထြက္လာ တဲ့ ျပာအ မ်ားစုဟာ Mineral (သတၲု ေအာက္ဆိုဒ္) ေတြ ျဖစ္တယ္။ သစ္ပင္ အတြက္ အသံုး ဝင္တယ္။ ေနာက္တ ခုက အပင္ ကိုဖ်က္တဲ့ ပိုးေတြ၊ ျခေတြဟာ ေျမၾကီး မီးဖုတ္ လိုက္ရင္ ေသကုန္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေျမက်က္ကို မြန္ ေဒသက လူေတြ ၾကိုက္ၾက တယ္။
သို့ေသာ္ ဒီေျမက်က္ဖုတ္တဲ့အခါ ေျမဆီလႊာေတြပ်က္တယ္။ နိုက္ထရိုဂ်င္ ျဒပ္ေပါင္းေတြ ပ်က္စီးတယ္။ နိုက္ထရိုဂ်င္ထုတ္ေပးတဲ့ ဘက္တီးရီးယားေတြလည္း ေသတယ္။ ေျမၾကီးကိုပြေစတဲ့ တီေကာင္ေတြ တီဥေတြလည္း ေသၾကတယ္တဲ့။ ဒီေတာ့ သဘာဝ ေျမေဆြး လုပ္တဲ့နည္းကို သေဘာက်တယ္လို့ အေဖက ေျပာတယ္။
အေဖရဲ့ညီ (က်ေနာ္တို့ ဦးေလး) ဟာ စိုက္ပ်ိဳးေရးအရာရွိပါ။ အေဖက ဦးေလးကို ေလးစားပါတယ္။ ဦးေလးက ရန္ကုန္ရံုးခ်ုပ္မွာ ရံုးထိုင္ တယ္။ အေဖက ဦးေလး ဘီလူးက်ြန္းကိုလာရင္ စိုက္ပ်ိဳးေရးနဲ့ ပတ္သက္ျပီး ေဆြးေနြးတတ္တယ္။ ဦးေလးက သစ္ေတာျပုန္းတီးတဲ့အေၾကာင္းကို ေျပာတယ္။ ေတာမီးေတြေၾကာင့္ သဘာဝေတြ ပ်က္တယ္ေျပာေတာ့ အေဖက ရယ္တယ္။
အေဖက “ေတာမီးေလာင္တာဟာ သဘာဝပဲ” လို့ ေျပာေတာ့ ဦးေလး ေခါင္းညိတ္တယ္။
“အရင္ကေတာ့ ဟုတ္ပါတယ္။ တို့မသိတာေတြ အမ်ားၾကီးပဲကြ။ ျမစ္ေရၾကီးတာလည္း ခ်ိန္ခြင္ညွာထားတဲ့ သဘာဝပဲ” အဲဒီတုန္းက အေဖ တို့ေျပာတာကို က်ေနာ္ ဘာမွ သိပ္ျပီး နားမလည္ပါ။ အေဖ့ကို သဘာဝအေၾကာင္းေမးေတာ့ “သဘာဝဆိုတာ တို့ေန့စဉ္ ေတြ႕ေနၾကံုေနရ တာေတြကို ခ်ိန္ခြင္လိုညွိထားတာေတြကြ” လို့ ေျပာျပတတ္တယ္။
အေဖ့ကို “ေတာမီးေလာင္တာ သဘာဝပဲ” ဆိုတာကို ျပန္ရွင္းခိုင္းတယ္။
ေရွးအခါက သစ္ေတာေတြထဲမွာ အပင္ေတြမ်ားလာတယ္။ ေနာက္ထပ္ တိုးပြားလာမယ့္ သစ္ပင္ငယ္ေလးေတြအတြက္ ေနရာမရွိေတာ့ဘူး။ တပင္နဲ့ တပင္ ပြတ္တိုက္တယ္။ ပြတ္တိုက္တဲ့အခါ အပူေတြ ထြက္လာတယ္။ မီးေတြပြင့္ျပီး အပင္ေတြဟာ မီးေလာင္လာတယ္။ ဒီေတာ့ တခါတခါမွာ ေတာတေတာလံုး ကုန္သြားတဲ့အထိ ေလာင္သြားတယ္”
“ဆိုးတယ္ေနာ္အေဖ။ သစ္ပင္ေတြအားလံုး ကုန္သြားရင္ ေတာၾကီး မျဖစ္လာေတာ့ဘူးေပါ့။” “သစ္ပင္အားလံုး ကုန္မသြားဘူး သားရဲ့။ တခ်ိဳ့ေတာ့ အသက္ရွင္ရပ္တည္ က်န္ရစ္တာပဲ။”
က်ေနာ္ ေခါင္းညိတ္ပါတယ္။ ေက်ာင္းမွာ က်ေနာ္တို့ ဇီဝေဗဒဆရာက သဘာဝ မွာ ေရြးခ်ယ္တတ္တဲ့ တရားရွိတယ္လို့ ရွင္းျပခဲ့တယ္။ အ သန္စြမ္းဆံုးသာလ်ွင္ အသက္ရွင္ရပ္တည္မယ့္သေဘာကို ေျပာတာပါပဲ။
အေဖက ဆက္ရွင္းျပတယ္။ သစ္ေတာေတြ မီးေလာင္တဲ့အခါ အခ်ိဳ့အပင္ေတြက ပိုျပီး သန္စြမ္းလာတယ္ကြ။ သူတို့ဟာ လြတ္လြတ္ လပ္ လပ္ ၾကီးထြားသန္စြမ္းခြင့္ ရလာတယ္။ ေျမဩဇာေတြလည္း အပိုင္ရရွိျပီး ေကာင္းေကာင္း သံုးလာနိုင္တယ္။
“အေဖေျပာသလို မဟုတ္ဘဲ မီးဟာ ေတာက္ေလ်ွာက္မရပ္ဘဲ ေလာင္တာမ်ိဳး မရွိဘူးလား။”
“ရွိတာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တေတာလံုးေတာ့ ေျပာင္ေလ့မရွိပါဘူး။ ဒီလို ေတာမီးေလာင္ရင္ ပတ္ဝန္းက်င္မွာ မီးခိုးေတြနဲ့ လူေတြေရာ၊ တိရစၧာန္ေတြပါ ဒုကၡေရာက္တယ္”
“သဘာဝက ထူးဆန္းတယ္ေနာ္”
“ေအးကြ။ သဘာဝဆိုတာ သတၲဝါတမ်ိဳး၊ အပင္တမ်ိဳးအတြက္ မဟုတ္ဘူးကြ။ အားလံုးအတြက္ဘဲ။ မသင့္ေတာ္တဲ့ သူေတြ ကမ႓ာၾကီးကေန ေပ်ာက္သြားတာပဲ။”
“ဦးေလးနဲ့ အေဖတို့ေျပာသြားတဲ့ စကားတခုကို သတိရေနတယ္။ ေရၾကီးတာ သဘာဝတရားဆိုတာ က်ေနာ္ သေဘာေပါက္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္လိုမ်ိဳး ခ်ိန္ခြင္ညွာက ညွိထားတာလဲ။ က်ေနာ္ ရုပ္ရွင္ေတြထဲမွာ ေတြ႕ဖူးတယ္။ ျမစ္ေရၾကီးလာလို့ ကမ္းနားက အိမ္ေတြ ျပို က်တယ္။ သစ္ပင္ေတြ ျမစ္ထဲပါသြားတယ္။ လူေတြ၊ တိရစၧာန္ေတြလည္း ေသတာပဲမဟုတ္လား။
ေအး၊ ဟုတ္တယ္ေလ။ လူေတြက ျမစ္ကမ္းကေန ေဝးေဝးသြားၾကရတယ္။ သူတို့ဟာ ျမစ္ကမ္းေတြ မျပိုေအာင္ ေက်ာက္ေတြ ခ်တယ္။ သဲအိတ္ေတြနဲ့ ကာကြယ္ၾကတယ္ေပါ့။ ဒါေပမယ့္ ျမစ္ေရ တကယ္တမ္းတိုးလာရင္ မတတ္နိုင္ၾကဘူး။ ကမ္းေတြျပိုတယ္၊ ေရေတြလ်ွံေတာ့ တာပဲကြ။ ဥပမာ – အီဂ်စ္က နိုင္းျမစ္ဆိုပါေတာ့။ ႏွစ္စဉ္လိုလို ေရၾကီးတယ္။ ဒီေတာ့ဘာျဖစ္လဲ။ နိုင္းျမစ္ကမ္းဟာ ေျမဩဇာ အင္မတန္ ေကာင္းတယ္။ စိုက္ပ်ိဳးေရးအတြက္ အင္မတန္ အေရးၾကီးတယ္ကြ။
အဲဒီတုန္းကတည္းက အေဖေျပာတဲ့ နိုင္းျမစ္ကို က်ေနာ္ ၾကားဖူးခဲ့ပါတယ္။ သဲကနၲာရထဲမွာ ျဖတ္စီးသြားတဲ့ ျမစ္ပတ္ဝန္းက်င္ဟာ စိုက္ပ်ိဳးျဖစ္ထြန္းတဲ့ေဒသၾကီး ျဖစ္ခဲ့တယ္။
က်ေနာ္တို့ ျမန္မာနိုင္ငံရဲ့ ဧရာဝတီျမစ္၊ ခ်င္းတြင္းျမစ္၊ သံလြင္ျမစ္၊ မဲေခါင္ျမစ္တို့ဟာ က်ေနာ္တို့ နိုင္ငံကို စိုက္ပ်ိဳးေရး နိုင္ငံျဖစ္ေစတဲ့ အ ခ်က္တခုပဲလို့ သေဘာေပါက္ပါတယ္။
ဥပမာ – မဲေခါင္ျမစ္ဆိုပါေတာ့။ နိုင္ငံငါးနိုင္ငံကို ျဖတ္စီးသြားတယ္။
အဲဒီျမစ္ကို အမွီျပုေနသူေတြဟာ ၆၄ သန္းေက်ာ္ရွိတယ္။ က်ေနာ္တို့ နိုင္ငံ လူဦးေရေလာက္ပဲ ျဖစ္တယ္။ သူတို့ဟာ ျမစ္တခိုသာ မွီျပီးေန ထိုင္ၾကတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း အရင္ေခတ္က ေရၾကည္ရာ ျမက္နုရာ သြားေရာက္ ေျပာင္းေရႊ့ေနထိုင္ၾကတယ္လို့ ဆိုၾကတာပဲ။ က်ေနာ္တို့ ရဲ့ ဘိုးဘြားဘီဘင္ေတြ ဒီလို ေနၾကတာပါပဲ။
အေဖေရ . . . အီဂ်စ္နိုင္ငံ နိုင္းျမစ္ဝွမ္းမွာ ေရကာတာ ေဆာက္လိုက္တာကိုေရာ သိလား။”
အေဖက “သိတာေပါ့ . . . သားရယ္။ အာဆြမ္ဒမ္လို့ ေခၚတယ္။ ကမ႓ာ့ဘဏ္က ေခ်းေငြ ေဒၚလာဘီလီယံေပါင္းမ်ားစြာ ထုတ္ယူျပီး ေဆာက္တာပဲ။ က်ြမ္းက်င္သူ ပါရဂူမ်ားက ေထာက္ခံျပီး အေကာင္းဆံုး ေဆာင္ရြက္ခဲ့တာပဲ သား။ အဲဒီဆည္ဟာ ကနၲာရအလယ္က အိုေအစစ္လို အၾကီးၾကီးေပါ့ သား။” အေဖ မဆံုးမီေလးတင္ အေဖ့ကို က်ေနာ္ ေမးဖူးတာပါ။
အဲဒီဆည္အေၾကာင္း က်ေနာ္ ေျပာခ်င္လို့ပါ။ “ပညာရွင္ (Experts) ေတြ မွားသြားတာ အေဖသိလား။” “ဟုတ္လား . . . သား။ ဘယ္လိုျဖစ္ တာလဲ” “အေဖေျပာသလို ျမစ္အေပၚက ဆည္ေဆာက္လိုက္ေတာ့ ျမစ္ေရေတြ နည္းသြားတယ္။ ေရမလ်ွံေတာ့ နိုင္းျမစ္ဝွမ္းမွာ သီးႏွံ ေကာင္းေကာင္း မစိုက္နိုင္ၾကဘူး။ ေရဟာလည္း လိုသေလာက္ မတက္လာေတာ့ ေရေပးေဝမႈေတြ ေႏွာင့္ေႏွးရတယ္။ ျမစ္ထဲက ငါးေတြ လည္း ဥမခ်နိုင္ၾကဘူး။”
အေဖ့ကို နိုင္းျမစ္က ေဆာ္လမြန္ငါးေတြအေၾကာင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
“ေဆာ္လမြန္ငါးေတြ ျမစ္ညာတက္ ဥခ်လို့ မရေတာ့ဘူးေပါ့ အေဖရယ္။ သူတို့ျပန္စရာ ဘယ္ရွိမလဲ။”
အေဖျပံုးတယ္။
“မင္းက ခင္ဝမ္းရဲ့ပရိသတ္ပဲကိုး။” အေဖ့ကို က်ြန္ေတာ္ေခါင္းညိတ္ ျပလိုက္ပါတယ္။
အေဖေရ ေလာကၾကီးမွာ တခါတခါ မွားတာေတြရွိတယ္။ ဒါေပမယ့္ သဘာဝနဲ့ ပတ္သက္ျပီး မွားတာဆိုရင္ေတာ့ ျပုျပင္ရခက္တယ္။ ယေန့ အေဖမရွိေတာ့ျပီ။
အေဖမရွိေတာ့ေပမယ့္ အေဖေပးတဲ့ သဘာဝအသိေတြ က်ေနာ့္ကို ဖမ္းစားေနဆဲပါပဲ။
က်ိဳတိုေဆြးေနြးပြဲ သေဘာတူညီခ်က္ . . .
ကိုပင္ေဟဂင္ ေဆြးေနြးပြဲ . . .
ေနာက္ကင္ကြန္း ေဆြးေနြးပြဲ ..အေျဖရွာညွိႏွိဳင္းဖို့အတြက္ အခ်ိန္သိပ္မရွိေတာ့ဘူးေလ။
တကယ္ေတာ့ အေဖတို့လက္ထက္က သဘာဝနဲ့ ယေန့ သဘာဝ . . . ဘယ္ေလာက္ ကြာျခားေနပါသလဲ။ အားလံုးသိၾကပါတယ္။ ကာဗြန္ေျခရာ ခံေနၾကတယ္လို့ ဆိုတာပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ေလေအးစက္ေတြဖြင့္ကာ စဉ္းစားေနၾကတဲ့ အစည္းအေဝးခန္းမေတြက သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ အေျဖေတြ ထိေရာက္ပါ့မလား။
အင္ဒိုနီးရွားမွာ ေတာမီးေတြ ေလာင္ေနဆဲပါပဲ။
ကမ႓ာၾကီးပူေနြးလို့ မဲေခါင္ျမစ္လည္း ေရနည္းလာသတဲ့။
ေဆာ္လမြန္ငါးမ်ား ျပန္နိုင္ပါေတာ့မလား။
No comments:
Post a Comment