မင္းေဆြသစ္
(၁)
နအဖရဲ႕ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ သစ္မွာ ႏို္င္ငံေတာ္ကို ျပည္ေထာင္စု စနစ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္း တည္ေထာင္ တယ္လို႔ ဆိုတယ္။ ဒီေတာ့ … ̏ ̏ျပည္ေထာင္စု စနစ္ ̋ ဆိုတာ ဘာလဲ ဆိုတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သိရေအာင္ ႏုိင္ငံတကာက ႏို္င္ငံေတြရဲ႕ အေျခခံ ဥပေဒ ေတြကို ေလ့လာၾကည့္ ရေအာင္ပါ။
တိုင္းျပည္တည္ေဆာက္ပံုနဲ႔ ပတ္သက္ရင္ ပံုစံ ၂ မ်ဳိးပဲ ရွိတာကို ေတြ႔ရပါမယ္။ တခုက တျပည္ေထာင္စနစ္ျဖစ္ၿပီး ေနာက္တမ်ဳိးက ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တျပည္ေထာင္စနစ္က အာဏာဟာ ဗဟုိတခုထဲမွာပဲ ရွိတယ္။ အဲဒီဗဟိုကပဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးတခုလံုးကို ေဆာင္ရြက္တယ္။ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာကို ဗဟိုက ခ်ေပးတယ္။ လက္ေအာက္ခံ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာပိုင္ေတြရဲ႕ လုပ္ကိုင္မႈေတြကို ဗဟိုက သေဘာမက်ရင္ အာဏာေတြကို ဗဟိုက ခ်က္ခ်င္း ျပန္႐ုပ္သိမ္းပစ္ႏုိင္တယ္။ အဂၤလန္၊ ျပင္သစ္၊ အီတလီ၊ အင္ဒိုနီးရွား စတဲ့ ႏို္င္ငံေတြဟာ တျပည္ေထာင္စနစ္ က်င့္သံုးတဲ့ ႏုိင္ငံေတြ ျဖစ္ၾကတယ္။
ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုစနစ္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးဆိုတာကေတာ့ ဗဟိုနဲ႔ ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းရာမွာ ပါဝင္ၾကတဲ့ ျပည္နယ္ေတြအၾကားမွာ ႏုိင္ငံေတာ္ရဲ႕ အာဏာကို ေစ့ေစ့စပ္စပ္ အေသးစိတ္ ခြဲေဝထားၾကတယ္။ ပါဝင္တဲ့ ျပည္နယ္ေတြဟာ ကိုယ့္ေဒသအက်ဳိးအတြက္ အာဏာက်င့္သံုးႏုိ္င္ဖို႔ အထူးသီးသန္႔ အခြင့္အာဏာေတြလည္း ရွိၾကၿပီး ဖယ္ဒရယ္အဆင့္မွာေတာ့ သီးသန္႔အာဏာကို ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စုအတြင္းမွာ ခြဲျခမ္းထားရွိျပန္တယ္။ ဥပေဒျပဳေရး၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ စီမံခန္႔ခြဲေရး စတဲ့ လုပ္ငန္းရပ္ေတြ အားလံုးကို ၾကီးၾကပ္ထိန္းကြပ္ဖို႔ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးစနစ္ကိုလည္း ထူေထာင္ထားရွိျပန္တယ္။ ဒီေတာ့ …ျမန္မာႏုိ္င္ငံရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အေျခအေန အရပ္ရပ္အရ အေကာင္းဆံုးျဖစ္မယ့္ ႏိုင္ငံေတာ္ တည္ေဆာက္ေရး ပံုစံတခုခုဟာ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒသစ္မွာ ပါရွိပါရဲ႕လား ….။
(၂)
ျမန္မာႏုိင္ငံဟာ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေပါင္းစံု စုေပါင္းေနထုိင္ၾကတဲ့ ႏုိင္ငံျဖစ္တာနဲ႔အညီ ဒီႏိုင္ငံနဲ႔ သင့္ေတာ္မယ့္ အေျခခံဥပေဒကို ေရြးခ်ယ္ၾကရာမွာ ႏုိင္ငံရဲ႕ အတိတ္သမိုင္းမွာ ၾကံဳေတြ႔ခဲ့ၾကရတဲ့ အေၾကာင္းအရင္းအမွန္ ျပႆနာေတြကို ေဖာ္ထုတ္ၿပီး ထည့္တြက္စဥ္းစားဖုိ႔ လိုပါမယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းအုပ္ခ်ဳပ္ပံု အေျခခံဥပေဒရဲ႕ ႏုိင္ငံေတာ္ ဖြဲ႔စည္းတည္ေဆာက္မႈကို ျပည္ေထာင္စုစနစ္လုိ႔ သတ္မွတ္ေခၚဆိုၾကေပမယ့္ အမွန္မွာေတာ့ ဖယ္ဒရယ္တပိုင္းသာျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိရမွာပါ။ အဲဒီအေျခခံဥပေဒသစ္ဟာ ႏုိ္င္ငံသားတဦးခ်င္းစီရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္ေစာင့္ေရွာက္မႈ ေပးခဲ့တာ ရွိခဲ့ေပမယ့္လည္း တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြအတြက္ေတာ့ တန္းတူအခြင့္အေရးဆုိရာမွာ ထိထိေရာက္ေရာက္ အာမခံတာမ်ဳိး မရွိခဲ့ပါဘူး။
ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေနဝင္း ေရးဆြဲခဲ့တဲ့ ၁၉၇၄ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒကို ၾကည့္ရင္ ဖြဲ႔စည္းမႈ ပံုသ႑ာန္မွာ ျပည္နယ္၊ တုိင္း ၇ ခုစီနဲ႔ ဖြဲ႔စည္းထားတာကို ေတြ႔ရမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ --- တပါတီစနစ္ရဲ႕ တင္းက်ပ္တဲ့ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္မႈနဲ႔ ဖိႏွိပ္ထားၿပီး တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြဟာ တန္းတူအခြင့္အေရးဆိုတာ လံုးဝ မရွိခဲ့ၾကပါဘူး။ ေနာက္ထပ္ ဆိုးတာက လူတဦးခ်င္းစီရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြပါ ဆံုးရႈံးေနရတာပါပဲ။
(၃)
ျမန္မာႏုိ္င္ငံမွာေတာ့ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ဆိုတာဟာ… အျငင္းပြားစရာအျဖစ္ဆံုး ကိစၥျဖစ္ေနတယ္။ ဒါကလည္း ခြဲထြက္ခြင့္ ရွိတယ္၊ မရွိဘူးဆိုတဲ့အေပၚ အဓိပၸယ္ဖြင့္ဆုိရလုိ႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ႏွစ္ေပါင္း ၅ဝ ေက်ာ္ လက္နက္ကိုင္တုိက္ပြဲ ဝင္ေနၾကတဲ့ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုအသီးသီးကေတာ့ ဖယ္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စုအတြင္းကပဲ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းခြင့္ ရရွိဖို႔ လုိအပ္တယ္လို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ ဒီေတာ့ ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ ကိုယ္ပိုင္ျပ႒ာန္းႏိုင္ခြင့္ က်င့္သံုးႏုိင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ အေျခခံမူထဲမွာ ဗဟိုနဲ႔ု ျပည္နယ္ ဥပေဒျပဳအဖြဲ႔ေတြအၾကားမွာ ဘယ္လုိ အာဏာခြဲေဝမလဲဆုိတာေတြကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ေဖာ္ျပဖုိ႔ လိုပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္မွာ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြအၾကား ဥပေဒျပဳေရးအာဏာ၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအာဏာေတြ ခြဲေဝေရးနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာျပ႒ာန္းခ်က္မွ မေတြ႔ရပါဘူး။ ျပည္ေထာင္စုကပဲျဖစ္ျဖစ္၊ ျပည္နယ္ေတြကပဲျဖစ္ျဖစ္ က်င့္သံုးႏုိင္တဲ့ အာဏာစာရင္းဆိုၿပီး မရွိပါဘူး။ ေနာက္ၿပီး ျပည္ေထာင္စုကလာၿပီး မထိပါးႏုိင္တဲ့ျပည္နယ္ေတြအတြက္ အာဏာမ်ားဆိုတာကိုလည္း သတ္မွတ္ေပးထားတာ မေတြ႔႔ရျပန္ပါဘူး။ ဘ႑ာေငြေၾကးနဲ႔ သက္ဆုိင္ရင္လည္း ျပည္နယ္ေတြရဲ႕ စီမံခန္႔ခြဲႏုိင္တဲ့ ပိုင္ခြင့္ေတြကိုလည္း မေဖာ္ျပထားပါဘူး။ အဲဒါေတြအျပင္ကို ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္မွာ ျပည္ေထာင္စုနဲ႔ ျပည္နယ္ေတြအၾကားမွာ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး ဆက္စပ္မႈေတြကိုလည္း ေဖာ္ျပထားဖုိ႔ လိုပါတယ္။
ေနာက္ လူမ်ားစုရဲ႕ ဗဟိုခ်ဳပ္ကိုင္ အႏုိင္က်င့္မႈေတြကို တားဆီးတဲ့ ျပ႒ာန္းခ်က္ဆိုတာေတြလည္း ပါရွိသင့္ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အခုစစ္အုပ္စုရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္က အဲဒီကိစၥေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘာမွမေဖာ္ျပထားဘဲ ရွိေနပါတယ္။ ထားေတာ့။ ဒီေတာ့ မေဖာ္ျပထားတာကို မၾကည့္ေတာ့ဘဲ နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္ကိုပဲ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ေတာ့၊ ဘယ္လိုျပည္ေထာင္စုမ်ဳိးနဲ႔ ဘယ္လိုအာဏာခြဲေဝထားသလဲ ဆိုတာကိုပါ တျဖည္းျဖည္း ႐ုပ္လံုးေပၚလာမွာပါ။
နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္အရဆုိရင္ ႏုိင္ငံေတာ္သမၼတက ျပည္နယ္ရွိ လႊတ္ေတာ္အမတ္ေတြထဲကေနၿပီး ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ေရြးေပးရပါမယ္။ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္ရဲ႕ အၾကံျပဳခ်က္ကို ယူရမယ္ဆုိတာ ပါေပမယ့္ သမၼတက ေရြးေပးမယ့္ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ေလာင္းဟာ အရည္အခ်င္း မျပည့္မီသူျဖစ္ေၾကာင္း ေဖာ္ျပႏုိ္င္မွ ျငင္းပယ္လို႔ ရပါတယ္။ အရည္အခ်င္းဆုိတာကလည္း အသက္အရြယ္တို႔၊ ပညာအရည္အခ်င္းတုိ႔ ဆိုတာေလာက္ပါ။ ဒီေတာ့ ျငင္းပယ္ဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ဘူး။
သမၼတက ခန္႔တယ္ဆိုတဲ့သူကို ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳေပး႐ုံပါပဲ။ ၿပီးရင္ သမၼတခန္႔ထားတဲ့သူလုိ႔ ေျပာလို႔ရတဲ့ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က ျပည္နယ္လံုၿခံဳေရးနဲ႔ နယ္စပ္ေဒသေရးရာ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးႏွစ္ေနရာကို စစ္တပ္က စစ္သားကို ခန္႔ေပးထားရမယ္။ ၿပီးေတာ့ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးေတြ ခန္႔တဲ့ေနရာမွာလည္း ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က အမည္စာရင္းေပးတဲ့သူေတြကို ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳေပးရပါမယ္။ ျငင္းပယ္ခြင့္ ရွိတယ္ဆုိေပမယ့္လည္း အရည္အခ်င္းမျပည့္မွီသူလို႔ ခိုင္လံုေၾကာင္းတခုထဲနဲ႔ပဲ ျငင္းလုိ႔ရပါတယ္။
ေနာက္ဆံုးေတာ့ သမၼတက ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ကို ခန္႔ၿပီးေတာ့ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္က ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးအဖြဲ႔ကို ခန္႔ဆိုတာပါပဲ။ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးေတြကလဲ သမၼတကိုပဲ တာဝန္ခံၾကရပါတယ္။ ျပည္နယ္ဥပေဒအရာရွိေတြကို ခန္႔အပ္ရာမွာလည္း ျပည္နယ္ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္နဲ႔ ျပည္နယ္လႊတ္ေတာ္က အတည္ျပဳၿပီးရင္ေတာင္ မရေသးပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး သမၼတက သေဘာတူအတည္ျပဳမွ ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဗဟိုကျဖစ္တဲ့ သမၼတမွာ အာဏာအျပည့္ ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာ ေပၚလြင္လြန္းလွေနပါၿပီ။
(၄)
တန္းတူေရးုဆိုတဲ့ ျပႆနာဟာ… ျမန္မာႏိုင္ငံ လြတ္လပ္ေရး ရခဲ့ၿပီးတဲ့ အခ်ိန္ကစၿပီး စိန္ေခၚေနခဲ့တဲ့ ကိစၥပါပဲ။ ဒီကိစၥကို အခုအေျခခံမူေတြက ဘယ္လိုအာမခံခ်က္ ျပဳထားပါသလဲ။ ဒါ အေရးအၾကီးဆံုး ေမးခြန္းပဲ။ တန္းတူညီမွ်ခြင့္ကို ဥပေဒျပဳေရးအဖြဲ႔၊ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးအဖြဲ႔၊ တရားစီရင္ေရး စတဲ့ ႏိုင္ငံေတာ္ အေဆာက္အအံုအားလံုးရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းမႈမွာ က်င့္သံုးရမွာ ျဖစ္တယ္။
နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္မွာ ေရြးခ်ယ္တင္ေျမာက္တဲ့စနစ္ကို ေဖာ္ျပထားတာ မေတြ႔ရပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ မဲေပးစနစ္ျဖစ္တဲ့ မဲအမ်ားစုရသူႏုိင္တဲ့ စနစ္ကိုပဲ က်င့္သံုးမွာပဲလို႔ ထင္ရပါတယ္။ ဒီေတာ့ လူဦးေရမ်ားတဲ့ ဗမာလူမ်ဳိးေတြက တျခားတုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးစုေတြအေပၚ အသားစီးရၿပီး လႊတ္ေတာ္ ၂ ရပ္ရဲ႕ ၇၅ ရာခိုင္ႏႈန္းေနရာမွာ အမ်ားစုရဖို႔ ေသခ်ာေနပါတယ္။ ဒီအတုိင္းဆုိရင္ တန္းတူညီမွ်ေရးဆိုတဲ့ အေရးဟာ ေျပလည္ႏုိင္ပါ့ဦးမလား။ ဒီေတာ့ တန္းတူညီမွ်ေရးျပႆနာကို ေျဖရွင္းေျပလည္ဖုိ႔ဆုိရင္ မဲေပးမႈပံုစံစနစ္မွာ “အခ်ဳိးက်ကိုယ္စားျပဳစနစ္” တခုကို က်င့္သံုးဖို႔ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ ျပ႒ာန္းထားဖို႔ လုိပါမယ္။
(၅)
နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္အရ ႏိုင္ငံေတာ္ကို တည္ေဆာက္ဖြဲ႔စည္းရာမွာ ျပည္ေထာင္စုစနစ္နဲ႔ ဖြဲ႔စည္းမွာ ျဖစ္တယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဖြဲ႔စည္းမႈပုံသ႑ာန္ကိုေတာ့ ျပည္နယ္ ၇ ခု၊ တုိင္း ၇ ခု ပံုသ႑ာန္အတုိင္း ျပည္ေထာင္စုကို ပံုပ်က္ပန္းပ်က္နဲ႔ လုပ္လာေနျပန္ပါတယ္။ ၁၉၄၇ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုမွာ မရွိခဲ့တဲ့ ျပည္ေထာင္စုနယ္ေျမဆိုၿပီး ျပည္ေထာင္စု ဖြဲ႔စည္းရာမွာ ထည့္လာပါတယ္၊ နအဖရဲ႕ ဖြဲ႔စည္းပံုကိုၾကည့္ရင္ ျပည္နယ္ ၇ ခု ၊ တုိင္း ၇ ခုတုိ႔ဟာ တခုခ်င္းစီ အဆင့္အတန္း တူညီၾကတယ္လုိ႔ သတ္မွတ္ပါတယ္။ တုိင္းေဒသ ၇ ခုရဲ႕ တည္ရွိရာ ေဒသတုိင္းမွာက ဗမာလူမ်ဳိးအမ်ားစု ေနထုိင္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီေတာ့ တုိင္းရင္းသား လူမ်ဳိးတခုစီရဲ႕ ျပည္နယ္ တခုစီဟာ တုိင္းေဒသ ၇ ခုနဲ႔မွ တန္းတူညီမွ်သလို ျဖစ္ေနရပါေတာ့တယ္။ တုိင္းရင္းသားလူမ်ဳိးစု ၁ ခုနဲ႔ ဗမာလူမ်ဳိး ၇ ခုနဲ႔ တန္းတူညီမွ်မႈရယ္လုိ႔ ျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး တုိင္းျပည္အတြင္းမွာရွိတဲ့ တုိင္းေဒသၾကီးေတြ၊ ျပည္နယ္ေတြ၊ ျပည္ေထာင္စုနယ္ေျမေတြ၊ ကို္ယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ ေဒသေတြဟာ ႏုိင္ငံေတာ္ကေနၿပီး ဘယ္ေတာ့မွ ခြဲမထြက္ေစရဘူးလို႔ ဆိုထားပါတယ္။
ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ စစ္အုပ္စုရဲ႕ ခ်ဥ္းကပ္ပံုအျမင္ဟာ အပ်က္သေဘာေဆာင္တဲ့ဘက္မွ ရႈျမင္ေနတာ ျဖစ္တယ္လို႔ ယူဆရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလိုျပ႒ာန္းထားတာမ်ဳိးဟာ ႏို္င္ငံတကာမွာရွိတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုေတြထဲမွာဆိုရင္ အရင္ကရွိခဲ့တဲ့ ဆိုဗီယက္ျပည္ေထာင္စု တႏုိင္ငံထဲမွာပဲရွိခဲ့၊ ျပ႒ာန္းခဲ့ဖူးပါတယ္။ တကယ္မွာေတာ့ ဖယ္ဒရယ္စနစ္နဲ႔ ကိုက္ညီတဲ့ အေျခခံဥပေဒတခုကို အျပဳသေဘာေဆာင္တဲ့ ထူေထာင္မႈမ်ဳိး ရွိခဲ့ရင္ ျပည္ေထာင္စုမွ ခြဲထြက္ေရးဆုိတာ ေပၚေပါက္လာစရာ မရွိပါဘူး။ နအဖ စစ္အုပ္စုအေနနဲ႔ ကမၻာေပၚမွာရွိတဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံဥပေဒေတြကို ႏႈိင္းယွဥ္ေလ့လာၿပီး ျမန္မာႏို္င္ငံရဲ႕ အေျခအေနနဲ႔ တူညီတာ ကြဲျပားတာေတြကို ၾကည့္ရႈသံုးသပ္ၿပီး မိမိတို႔ႏိုင္ငံရဲ႕ ထူးျခားတဲ့ အေျခအေနေတြကို စူးစမ္းေလ့လာၿပီး ဖယ္ဒရယ္ျပည္ေထာင္စု ႏုိ္င္ငံတခုကို ထူေထာင္လုပ္ေဆာင္သြားဖုိ႔ပဲ ရွိပါတယ္။ ဒါမွသာ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ၊ စုေပါင္းညီညႊတ္မႈေတြနဲ႔ ဖြံ႔ျဖဳိးတိုးတက္မႈေတြဆီကို ဦးတည္ေစႏုိင္မယ္ဆုိတာ ေကာက္ခ်က္ခ်လို႔ ရပါလိမ့္မယ္။
(၆)
ၿမိဳ႕ေတာ္ျဖစ္တဲ့ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ကို ျပည္ေထာင္စု နယ္ေျမအျဖစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုသစ္မွာ သတ္မွတ္ထားတယ္။ သမၼတရဲ႕ တုိက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွိရမယ္။ သမၼတက ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ေကာင္စီကို တည္ေထာင္ဖြဲ႔စည္းရမွာ ျဖစ္တယ္။ ေကာင္စီဥကၠ႒ အပါအဝင္ ေကာင္စီဝင္ဦးေရကို သမၼတက သတ္မွတ္ေပးရမယ္။ ေကာင္စီထဲမွာ လံုၿခံဳေရးအတြက္ဆိုၿပီး စစ္တပ္က စစ္ဗိုလ္ပါရမယ္။ ေကာင္စီဥကၠ႒နဲ႔ ေကာင္စီဝင္အားလံုးဟာ ႏုိ္င္ငံေရးပါတီဝင္ေတြထဲကေတာ့ တေယာက္မွ ပါဝင္ခြင့္ မရွိျပန္ဘူး။ ေကာင္စီဥကၠ႒ဟာ ျပည္ေထာင္စု ဝန္ၾကီးတဦးအဆင့္နဲ႔ အတူတူပါပဲ။ အဆိုးဆံုးက --- လိုအပ္ရင္ ေကာင္စီဝင္အားလံုးကို စစ္တပ္က စစ္ဗိုလ္ေတြနဲ႔ပဲ ခန္႔လို႔ရတယ္ ဆုိတာပါပဲ။ သမၼတက ေကာင္စီဝင္ေတြထဲက ျဖဳတ္မယ္ဆုိရင္ ကာကြယ္ေရးဦးစီးခ်ဳပ္က သေဘာတူအတည္ျပဳမွ ရတယ္။ ဒီေတာ့ တုိင္းျပည္ရဲ႕ အေရးအၾကီးဆံုး ဗဟိုခ်က္မကို စစ္တပ္က ခ်ဳပ္ကိုင္ထားလိုက္တာပဲ ျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာရမွာ ျဖစ္တယ္။
(၇)
နိဂံုးခ်ဳပ္ပါေတာ့မယ္ ..... နိဂံုးခ်ဳပ္ကို ျပက္လံုးတခုနဲ႔ ခ်ဳပ္ပါရေစ။ ျပက္လံုးတခုျဖစ္ေပမယ့္ ေလးနက္ပါတယ္။ တခါက .... ဦးေလးျဖစ္သူက သူ၏ တူျဖစ္သူကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ပါတယ္ .....
``က်ဳပ္တူက လူေကာင္းဗ်၊ တခုပဲ ခ်ဳိ႕ယြင္းတယ္၊ `ေကာင္းမႈ´ နဲ႔ `မေကာင္းမႈ´ ကို ခြဲျခားမသိျခင္းဘဲ´´ လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဗုဒၶရဲ႕ အဆံုးအမထဲက… `သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာ´ တရားေတာ္ဟာ `ေကာင္းမႈ´ နဲ႔ `မေကာင္းမႈ´ တုိ႔ကို ခြဲျခားသိဖုိ႔ ၫႊန္းဆိုဆံုးမတဲ့ တရားျဖစ္တယ္လုိ႔ နားလည္မိပါတယ္။
၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံုအရ ျပဳလုပ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ တုိင္းရင္းသားအေရးဆုိတာက ... ဗမာ ၇ က်ပ္၊ တုိင္းရင္းသားမ်ား ၁ က်ပ္ဆိုတဲ့ တန္းတူေရးပါ။ အဲဒီေတာ့ … ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ၾကမယ့္ တုိင္းရင္းသား ေခါင္းေဆာင္ ဆိုသူတုိ႔အေနနဲ႔က … `သံုးဆယ့္ရွစ္ျဖာ မဂၤလာ´ တရားရဲ႕ အဆံုးအမမွာ တည္ၿပီး `ေကာင္းမႈ´ `မေကာင္းမႈ´ ကို အနည္းဆံုးေတာ့ ခြဲၿပီး သိဖို႔ လိုပါမယ္။
`ေကာင္းမႈ´ နဲ႔`မေကာင္းမႈ´ ရဲ႕ အလယ္မွာ `ၾကား´ ဆိုတာ မရွိပါဘူး။
No comments:
Post a Comment