ေနာ္ဆဲကလယ္(ေဆာင္းပါး)
အသက္ ၅၈ႏွစ္အရြယ္ရွိၿပီျဖစ္တဲ့ နန္႔ေအးၾကည္ဟာ သူမ ၁၄ႏွစ္အရြယ္ကတည္းက အိမ္တြင္းလုပ္သားအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့သူ ျဖစ္ ပါတယ္။ သူမဟာ ဧရာ၀တီတိုင္းေဒသႀကီး၊ ေက်ာင္းကုန္းၿမိဳ႕နယ္ကေန ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွာ လာေရာက္အလုပ္လုပ္ေနခဲ့ရတာျဖစ္ၿပီး အဲဒီတုန္းက လခ ၃၀က်ပ္ပဲ ရခဲ့ပါတယ္။
“အိမ္အကူဆိုေတာ့ သူမ်ားမ်က္ႏွာၾကည့္ၿပီး ေနခဲ့ရတယ္။ အိမ္ရွင္အမ်ဳိးမ်ဳိးနဲ႔ ေတြ႕ခဲ့ရတယ္။ အင္းစိန္၊ ေတာင္သူကုန္းမွာ စလုပ္ ခဲ့တုန္းက ေက်ာင္းထားေပးမယ္ေျပာၿပီး ရြာကေနေခၚလာတာ။ ေက်ာင္းထားေပးေပမယ့္ မိုးလင္းကေန မိုးခ်ဳပ္ အိမ္အလုပ္မျပတ္ လုပ္ရေတာ့ ေက်ာင္းခန္းထဲမွာ အိပ္ငိုက္တယ္။ ေက်ာင္းကျပန္ရင္ ေစ်းမွာ ဘာ၀ယ္ရမလဲ၊ ဘာလဲ ဒီလိုပဲ ေတြးေနမိတာ။ ဒါနဲ႔ ဆရာမ ခနခန ဆူေတာ့ အလုပ္ရွင္ကိုေျပာၿပီး ေက်ာင္းထြက္လိုက္တယ္”လို႔ နန္႔ေအးၾကည္က ေျပာပါတယ္။
နန္႔ေအးၾကည္ဟာ ၁၉၉၀ခုႏွစ္ေလာက္က အိမ္နီးခ်င္းႏိုင္ငံကို အိမ္တြင္းလုပ္သား သြားလုပ္ဖို႔ ပြဲစားေတြလာေခၚေပမဲ့ မသြားရဲခဲ့ပါ ဘူး။ သူမဟာ အိမ္တြင္းအလုပ္လုပ္ရင္း အိမ္ရွင္အမ်ဳိးသားရဲ႕ ေစာ္ကားမႈကို ခံခဲ့ရေပမဲ့ ကံေကာင္းေထာက္မစြာ လြတ္ေျမာက္ခဲ့ရ သလို တခ်ဳိ႕အိမ္ေတြမွာဆို နားခ်ိန္မရွိလို႔ အိမ္သာခန္းထဲမွာ ေနာက္ေဖးသြားဟန္ေဆာင္ၿပီး အိပ္ခဲ့ရတာလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။
အခုဆိုရင္ သူမဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕၊ ၾကည့္ျမင္တိုင္က ေခါက္ဆြဲစက္ရံုေထာင္ထားတဲ့ ေနအိမ္မွာ တစ္လ ၆၀,၀၀၀က်ပ္နဲ႔ အိမ္အ လုပ္ကိုလုပ္ေနတာ ၁၀ႏွစ္ရွိၿပီမို႔ အိမ္ရွင္ေတြနဲ႔ မိသားစု၀င္လိုျဖစ္ေနၿပီလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ သူမ ဘ၀တစ္ေလွ်ာက္ လံုး အိမ္အလုပ္လုပ္သာ လုပ္ခဲ့ရတဲ့အတြက္ အျခားအလုပ္ေတြကို မလုပ္တတ္ေတာ့ဘူးလို႔လည္း ေျပာပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ အိမ္အလုပ္လုပ္သူေတြကို “အိမ္ေစ”လို႔ လူမႈအသိုင္းအ၀ိုင္းက ေခၚေ၀ၚၾကေပမဲ့ အိမ္ရွင္ေတြ ခိုင္းေစသမွ် လုပ္ရ တဲ့သူလို႔ သတ္မွတ္ထားတဲ့သေဘာနဲ႔ ေနာက္ပိုင္းမွာ “အိမ္ေဖာ္”လို႔ ေခၚလာၾကတာက နည္းနည္းယဥ္ေက်းလာတဲ့သေဘာလို႔ လူ႔အခြင့္အေရး ပညာေပးဌာန ဒါ႐ိုက္တာ ဆရာေအာင္မ်ဳိးမင္းက ေျပာပါတယ္။
သူက “အဂၤလိပ္လိုေတာ့ Domestic worker (အိမ္တြင္းလုပ္သား)လို႔ သံုးၾကတယ္။ တန္ရာတန္ေၾကး အခေၾကးေငြယူၿပီး အိမ္ တြင္းလုပ္ငန္းေတြ လုပ္ကိုင္ေပးတဲ့လုပ္သားလို႔ အသိအမွတ္ျပဳတာပါ။ သူ႔ကို အလုပ္သမားတစ္ေယာက္အေနနဲ႔ အသိအမွတ္ျပဳ ၿပီး သူ႔ဖက္ကလည္း ထိုက္သင့္တဲ့ ၀န္ေဆာင္မႈေတြ ေပးရမယ္ဆိုတဲ့သေဘာ ျဖစ္လာပါၿပီ”လို႔ ဆိုပါတယ္။
အိမ္တြင္းလုပ္သားေတြဟာ အမ်ားအားျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးနဲ႔ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ မိန္းကေလးေတြသာ ျဖစ္ၾကၿပီး စက္႐ံု၊ အလုပ္ ႐ံု အလုပ္သမေတြလို မဟုတ္ဘဲ လုပ္အားခကို အသားတင္ရရွိတဲ့ အလုပ္မ်ဳိးျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ေတြဟာ စက္႐ံုအလုပ္သမေတြ လိုပဲ လုပ္အားကို လစာနဲ႔ ယူၾကတဲ့ အလုပ္သမားမ်ဳိးပါ။ စက္႐ံုမွာက ကုန္ထုတ္စြမ္းအားနဲ႔ လုပ္အားတန္ဖိုးသတ္မွတ္သလို အိမ္ အလုပ္လုပ္သူေတြကိုလည္း လုပ္အားတန္ဖိုးနဲ႔ပဲ သတ္မွတ္ပါတယ္။
“ကဲြျပားတာက စက္ရံုအလုပ္သမားေတြက်ေတာ့ အလုပ္ခ်ိန္ သတ္မွတ္မႈရွိတယ္။ အိမ္တြင္းအလုပ္သမားကေတာ့ အလုပ္နဲ႔ ေန ထိုင္တာက ေနရာတခုတည္းမို႔ အလုပ္ခ်ိန္ သတ္မွတ္မႈမရွိတာအျပင္၊ အျပင္ထြက္ခြင့္ နည္းပါးတဲ့အတြက္ အိမ္ထဲမွာ ႀကံဳရတဲ့ လိင္ေစာ္ကားမႈေတြ၊ ႏွိပ္စက္တာေတြ၊ အလုပ္ခ်ိန္မ်ားတာေတြကို ပိုႀကံဳရတတ္တယ္။ အိမ္ရွင္ေတြက အျပင္ထြက္ခြင့္မေပးဘဲ ေလာကႀကီးနဲ႔ အဆက္ျဖတ္တာေတြလည္း ရွိပါေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ သူတို႔ကို အေသအခ်ာ ကာကြယ္ေပးတဲ့ အစီအစဥ္ေတြ အမ်ားႀကီးလိုအပ္တယ္။ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ကလည္း ေစာ္ကားမႈေတြ မႀကံဳရေအာင္ အဖဲြ႔အစည္းကြန္ယက္ေတြ လုပ္သင့္ပါတယ္” လို႔ ဆရာေအာင္မ်ဳိးမင္းက ရွင္းျပပါတယ္။
အေဒၚတေယာက္က ဆက္သြယ္ေပးလို႔ ၁၆ႏွစ္သမီးအရြယ္မွာ အိမ္အလုပ္လုပ္ခဲ့တဲ့ ရန္ကုန္တိုင္း၊ ေမွာ္ဘီၿမိဳ႕နယ္က ေနာ္မို႔မို႔က အိမ္ရွင္သံုးဦးထဲမို႔ အလုပ္သက္သာၿပီး ေနထိုင္စားေသာက္မႈကအစ တန္းတူထားေပမဲ့ စိန္ဆြဲႀကိဳး ေပ်ာက္သြားတဲ့အေပၚမွာ အိမ္ ရွင္ေတြက သူမကို စြပ္စြဲၿပီး ေရတိုင္ကီထဲ ေခါင္းႏွစ္တာ၊ တံျမက္စည္းနဲ႔ ႐ိုက္ႏွက္တာေတြေၾကာင့္ မ်က္ႏွာကို ေခ်ာ္ထိမိၿပီး ႏွာေခါင္း႐ိုး က်ဳိးသြားခဲ့ရပါတယ္။
အလားတူ ေတာင္ဥကၠလာပ ပါရမီရိပ္သာရွိ အိမ္တစ္လံုးမွာ အိမ္အလုပ္လာလုပ္ရတဲ့ ဧရာ၀တီတိုင္း၊ ပန္းတေနာ္ၿမိဳ႕နယ္က အသက္ ၃၀အရြယ္ ေနာ္ဦးကလည္း “အေဖက လယ္လုပ္တာ စပါးမေကာင္းဘဲ အေႂကြးတင္လို႔ ဒီအလုပ္လုပ္ရေပမဲ့ လမ္းစ ရိတ္၊ စားစရိတ္၊ ေနစရိတ္ မကုန္ဘူး။ က်မလုပ္ခက အပါးတို႔ တစ္လစာ ဆန္ဖိုးရတယ္ေလ။ ငယ္ငယ္ကတည္းက လယ္ပဲလုပ္ ခဲ့ေတာ့ အဆင္ေျပရင္ လယ္ပဲ ျပန္လုပ္ခ်င္တယ္”လို႔ ေျပာပါတယ္။
ဒါေပမဲ့ အခ်ဳိ႕အိမ္အကူေတြဟာ အိမ္အလုပ္ မႏုိင္နင္းသလို ရံဖန္ရံခါ ေငြခိုးယူမႈမ်ားလည္းရွိေၾကာင္း ဒဂံုၿမိဳ႕သစ္ ၃၅ရပ္ကြက္က အိမ္ရွင္ေက်ာင္းဆရာမတစ္ဦးေျပာတာက “ပြဲစားေတြက သိပ္ၫႊန္းတာပဲ။ အျခားအိမ္က လက္မခံတဲ့လူကို က်မဆီ လာထိုးေပး တာ ႀကံဳဖူးတယ္။ တခါတေလ အကူအညီမရတဲ့အျပင္ အိမ္အကူလုပ္သမွ် လိုက္ရွင္းရေသးၿပီး ေငြ ၃သိန္းနီးပါး ခိုးယူထြက္ေျပး သြားတာလည္း ႀကံဳရတယ္။ အဲလိုျပႆနာျဖစ္လာရင္ ပြဲစားက ဘာမွတာ၀န္မယူဘူး”လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဒါေၾကာင့္ အိမ္တြင္းအလုပ္သမား ရွာေဖြေပးတဲ့ ေအဂ်င္စီလုပ္ငန္းေတြကို စည္းကမ္းတက်နဲ႔ ဖဲြ႔စည္းသင့္ၿပီး ေအဂ်င္စီေတြက ကိုယ့္လုပ္သားေတြရဲ႕ စြမ္းရည္ေတြ တိုးတက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ေပးတာအျပင္ တစံုတရာ အႏၱရာယ္ႀကံဳလာရင္ အကူအညီ ေတာင္းႏိုင္တဲ့ နည္းလမ္းေတြနဲ႔ တေယာက္ကိုတေယာက္ ဆက္သြယ္ႏိုင္မဲ့လမ္းေၾကာင္းေတြ လုပ္ႏိုင္တယ္လို႔ ကိုေအာင္မ်ဳိးမင္း က အႀကံေပးပါတယ္။
ေအဂ်င္စီေတြရွိေတာ့ အိမ္တြင္းလုပ္သားေတြအတြက္ လံုၿခံဳမႈ၊ အာမခံမႈမ်ားလည္း ရွိလာႏိုင္ေပမဲ့ မိသားစု ဆင္းရဲမႈေၾကာင့္ မိခင္ကိုယ္တိုင္ ၁၁ႏွစ္၊ ၁၂ႏွစ္အရြယ္ သမီးငယ္ေတြကိုေတာင္ အိမ္အလုပ္လုပ္ခိုင္းတာေတြ ေတြ႕ရေၾကာင္း အလုပ္သ မားအေရး ေဆာင္ရြက္ေပးေနတဲ့ ၈၈မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားအဖြဲ႕၀င္ မမာမာဦးက ေျပာပါတယ္။ ဒီလိုအေျခအေနေတြေၾကာင့္ အရြယ္မေရာက္ေသးတဲ့ အိမ္အလုပ္သမေလးကို အိမ္ရွင္မက ျပင္းထန္စြာ ႏွိပ္စက္တာ၊ ေမာ္ဒယ္အမ်ဳိးသမီးက အကူမိန္းက ေလးကို ဒဏ္ရာေတြနဲ႔ အိမ္ထဲပိတ္ထားခဲ့တာ စတဲ့သတင္းေတြ ၾကားလာရပါတယ္။
ျမန္မာအမ်ဳိးသမီးေတြဟာ အိမ္တြင္းလုပ္သားအလုပ္ကို ျမန္မာျပည္မွာအျပင္ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြမွာပါ ႏွစ္ရွည္ၾကာ လုပ္ကိုင္ၾက ေပမဲ့ သူတို႔ရဲ႕ အခက္အခဲ၊ ျပႆနာေတြကလည္း တူညီၾကပါတယ္။ လက္ရွိ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးနဲ႔ လူေနမႈစနစ္ မတိုးတက္ေသးတဲ့ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးအေျခအေနမွာ ပညာရည္နိမ့္ပါးတဲ့ ျမန္မာတိုင္းရင္းသူေတြဟာ သာမန္အားျဖင့္ အိမ္ေဖာ္၊ အိမ္တြင္းလုပ္ သားဘ၀နဲ႔ ထင္သာျမင္သာ မရွိဘဲ အနာဂတ္မဲ့ သံသရာလည္ေနရပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္လည္း သူတို႔ေတြရဲ႕ အခြင့္အေရးေတြကို ကာကြယ္ေပးမဲ့ အသင္းအဖြဲ႕မ်ားမ်ား ေပၚေပါက္လာၿပီး သူတို႔ရဲ႕ ဘ၀လံုၿခံဳမႈ အာမခံခ်က္ေတြ ရရွိဖို႔ကို ေမွ်ာ္လင့္မိပါေတာ့တယ္။
(အိမ္တြင္းလုပ္သားမ်ားအား နာမည္အျပည့္အစံု မသံုးထားပါ။)
No comments:
Post a Comment