ေရႊဝါေရာင္တမ္းခ်င္း

ႏွင္းပန္းအိမ္

ရင္နဲ႔အမွ် ေၾကကြဲစရာ ေကာင္းလွတဲ့ ေန႔စြဲေတြနဲ႔ တထိတ္ထိတ္ ႐ုန္းကန္ခဲ့ရတဲ့ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္မွာ ေသြးစြန္းတဲ့ အထိမ္းအမွတ္ေန႔ေတြက အမ်ားၾကီးပါပဲ။ ဒီလိုေန႔ရက္ေတြထဲက စက္တင္ဘာသံဃာ့ အေရးအခင္းၾကီး ျဖစ္ေပၚခဲ့ရတာ ခုဆုိ ၃ႏွစ္ ျပည့္ေျမာက္ပါျပီ။

၂ဝဝ၇ စက္တင္ဘာ ၅ရက္မွာ ပခုကၠဴ သံဃာေတာ္ေတြက ျပည္သူလူထုအတြက္ စစ္အာဏာရွင္ဆီမွာ တရားမွ်တမႈကို ေတာင္းဆိုခဲ့တယ္။ ေတာင္းဆိုတာေတာင္ ေမတၱာပို႔ၿပီး ေတာင္းဆုိခဲ့တာပါ။ ျမန္မာ ္ျပည္သူလူထုေတြ စားဝတ္ေနေရး သိပ္ခက္ခဲေနတဲ့ၾကားက ေလာင္စာဆီ ေစ်းႏႈန္းက တရွိန္ထိုး ျမႇင့္တက္သြားလုိ႔ ၈၈မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားလူငယ္ေတြနဲ႔အတူ အမိ်ဳးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ဝင္ေတြပါ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵျပခဲ့ပါတယ္။

ဒီလမ္းေလွ်ာက္ဆႏၵျပပဲြ အႏွိမ္နင္းခံရၿပီး မၾကာခင္မွာ ပခုကၠဴ သံဃာေတာ္ေတြက ျပည္သူလူထုကိုယ္စား ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းခဲ့ၾကတယ္။ စစ္အာဏာရွင္ ျပန္ေပးလိုက္တာကေတာ့ ရက္စက္မႈေတြပါပဲ။ ေမတၱာပို႔တဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို ဓာတ္တုိင္မွာ ၾကိဳးခ်ည္ျပီး ႐ုိက္ႏွက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအျဖစ္အပ်က္ ဒီအေၾကာင္းအရာေတြက ျမင္ရသူ၊ ၾကားရသူ အေပါင္းကို ရင္နင့္ေစပါတယ္။

သံဃာေတာ္ေတြက စစ္အာဏာရွင္ေတြကုိ ဝန္ခ် ေတာင္းပန္ဖို႔ ေျပာခဲ့ေပမယ့္ စစ္အာဏာရွင္က တရားမဲ့မႈနဲ႔ တင္းခံခဲ့တယ္။ တိုင္းျပည္ မၿငိမ္သက္ေအာင္ ဘယ္သူကလုပ္တယ္၊ ဘယ္ဝါက လုပ္တယ္လို႔ စစ္အာဏာရွင္က တရားခံ ရွာတတ္ပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ လူထုအံုၾကြမႈ၊ အေရးအခင္းကို ဖိႏွိပ္သူ စစ္အာဏာရွင္က ျပ႒ာန္းတာပါ။ အဖိႏွိ္ပ္ခံ ျပည္သူလူထုက ျပ႒ာန္းတာ မဟုတ္ပါဘူး။ စစ္အာဏာရွင္ရဲ့ အဓမၼကို ျပည္သူလူထုက ဓမၼနဲ႔ ခုခံရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီ့ေနာက္ေတာ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႔မွာ သံဃာေတာ္ေတြ လမ္းေလွ်ာက္ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းၾကတယ္။ မိုးေရေတြၾကားမွာ တေနကုန္ လမ္းေလွ်ာက္ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတြရဲ့ အသံလႈိုင္းၾကီးက အေတာ့္ကို ျပင္းထန္ခဲ့ပါတယ္။ ေနအိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ က်ခံေနရတဲ့ လူထုေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုယ္တိုင္ လံုျခံဳေရးစစ္တပ္ အတားအဆီးေတြ ၾကားကေန တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္း ေနအိမ္ျခံေရွ႔မွာ ေစာင့္ၾကိဳျပီး ေမတၱာပို႔ လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ သံဃာေတာ္ေတြကို လက္အုပ္ခ်ီ ၾကည္ညိဳခဲ့ပါတယ္။

လမ္းေလွ်ာက္ ေမတၱာပို႔တဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြကို ေဆးဝါး၊ ေရသန္႔၊ အခ်ိဳေရ၊ မ်က္ႏွာသုတ္ပုဝါ ကပ္ႏိုင္ဖို႔ ႐ုပ္ရွင္သ႐ုပ္ေဆာင္ ကိုဇာဂနာ၊ ကိုေက်ာ္သူ၊ မေရႊဇီးကြက္၊ စာေရးဆရာမ သန္းျမင့္ေအာင္နဲ႔ အလႈရွင္ေတြ စုေပါင္း ၾကိဳးစားခဲ့ၾကတယ္။ ေရႊတိဂံု ေျခေတာ္ရင္းက ေၾကးသြန္းဘုရားမွာ သံဃာေတာ္ေတြကို ဆြမ္းကပ္တဲ့အခါ ႐ုပ္ရွင္၊ စာေပ၊ ဂီတအႏုပညာရွင္ေတြ အင္နဲ႔အားနဲ႔ ပါဝင္ခဲ့တယ္။ အားေပးေထာက္ခံတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြ ရဟန္းသံဃာေတြနဲ႔ လက္တြဲခဲ့တယ္။ ရန္ကုန္တၿမိဳ႔လံုး အဝါေရာင္ သကၤန္းေတြက လႈိင္းေတြလို တလိပ္လိပ္နဲ႔ စစ္အာဏာရွင္ တံတိုင္းကို ႐ိုက္ပုတ္ခဲ့တာ။

“ဒို႔ေမတၱာစြမ္းကမၻာလႊမ္းျငိမ္းခ်မ္းၾကပါေစ” ဆိုတဲ့ ရဟန္းသံဃာေတာ္ေတြရဲ႔ ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းသံက ျမန္မာျပည္ ျပည္သူလူထုကို ျငိမ္းခ်မ္းေစသေလာက္ စစ္အာဏာရွင္ကို ပူေလာင္ေစခဲ့ပါတယ္။ မနက္ဆြမ္းခံၾကြခ်ိန္ဆို ဆြမ္းေလာင္းတဲ့ ဒကာဒကာမေတြက သံဃာေတြကို ဆြမ္း၊ ဆြမ္းဟင္း ခါတိုင္းရက္ထက္ ဖြယ္ဖြယ္ရာရာ ခ်က္ျပဳတ္ၿပီး ျပည့္စံုေအာင္ ေလာင္းလႉၾကတယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ ေမတၱာပို႔ႏိုင္ဖို႔ လမ္းစရိတ္အတြက္ တတ္ႏို္င္သေလာက္ ကူပံ့ၾကတယ္။ ဆရာနဲ႔ ဒကာ လက္တြဲညီခဲ့ၾကတယ္။ ဆြမ္းဘုဥ္းေပးျပီးခ်ိန္ဆို ရန္ကုန္ျမိဳ႔ အႏွ႔ံက ရဟန္းသံဃာေတြ လိုင္းကားေတြမွာ ျပည့္သိပ္လို႔။ ဆူးေလေစတီ၊ ေရႊတိဂံုေစတီ၊ ကမၻာေအးေစတီဆီ ဦးတည္ သြားေနၾကတယ္။ ဒီျမင္ကြင္းက ျမင္ရသူအေပါင္းကို ၾကက္သီးျဖန္းျဖန္း ထေစပါတယ္။

တေန႔တျခား မ်ားျပားလာတဲ့ ရဟန္းသံဃာနဲ႔ ျပည္သူလူထုကို စစ္အာဏာရွင္က လက္နက္နဲ႔ ၿဖိဳခြင္းခဲ့ ပါတယ္။ ရဟန္းသံဃာေတြရဲ႔ သကၤန္းေတြ ေသြးစြန္းခဲ့ရတယ္။ ျပည္သူလူထုေတြရဲ႔ ေသြး ေျမက်ခဲ့ရတယ္။ ရဟန္းသံဃာနဲ႔ ျပည္သူလူထုက တႏိုင္ငံလံုး သိေအာင္၊ တကမၻာလံုး သိေအာင္ ျငိမ္းခ်မ္းေရး သံလြင္ခက္ကို ေဝွ႔ရမ္းျပေနခ်ိန္မွာ စစ္အာဏာရွင္က ရက္စက္မႈေတြကို ခ်ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ က်မတို႔ ျမန္မာျပည္ ျပည္သူလူထုေတြ တိုင္းျပည္ မျငိမ္သက္မႈကို ခံစားလာရတာ အခုအခ်ိန္အထိ မၿပီးဆံုးႏိုင္ေသးပါဘူး။ ေသနတ္သံ၊ ေျပးလႊားသံ၊ ငိုရႈိက္သံ၊ ညည္းညဴသံ၊ ေသြးကြက္၊ က်ည္္ဆံခြံ၊ ပိုင္ရွင္မဲ့ဖိနပ္ေတြက အေရးေတာ္ပံုေတြရဲ႔ ျမင္ကြင္း၊ အသံေတြ ျဖစ္ပါတယ္။

ေမတၱာပို႔ ဆုေတာင္းသံေတြကို ေသနတ္သံေတြနဲ႔ ေၾကျပဳန္းေအာင္ စစ္အာဏာရွင္က ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။ သာသနာ႔ နယ္ေျမကို ေရွ႔တန္း စစ္ေျမျပင္လို စစ္အာဏာရွင္က သေဘာထားခဲ့တယ္။ ဘုရား ဆင္းတုေတာ္ေတြကို ႐ိုက္ခ်ိဳး ဖ်က္ဆီး၊ ျပည္သူလူထု လႈထားတဲ့ လႈဖြယ္ပစၥည္းေတြကို မတရား သိမ္းပိုက္၊ ရဟန္းသံဃာေတြကို ႐ိုက္ႏွက္ ႏွိပ္စက္တဲ့ စစ္အာဏာရွင္ကို ျပည္သူလူထုက အသက္ေပးျပီး ကာကြယ္ခဲ့တာ ေတာင္ဥကၠလာ ေငြၾကာယံ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း အျဖစ္အပ်က္က သက္ေသခံခဲ့ပါတယ္။

ေတာင္ဥကၠလာ ေက်ာင္းေတြဆင္းတဲ့ ညေနခင္းမွာ လြယ္အိတ္ စလြယ္သိုင္းၿပီး သာသနာ့အလံကို လႊင့္ထူ ေမတၱာပို႔ ဆႏၵျပခဲ့တဲ့ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြကို စစ္အာဏာရွင္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္ခဲ့တယ္။ ေသနတ္ ဒဏ္ရာေတြက နားထင္၊ ရင္အံုတည့္တည့္ ေသေလာက္တဲ့ ေနရာကို စနစ္တက် ေရြးပစ္ခဲ့တာပါ။
ေသဆံုးသြားတဲ့ အျဖဴအစိမ္းဝတ္ ေက်ာင္းသား ေက်ာင္းသူေလးေတြရဲ႔ အေလာင္းကို သယ္ပိုးျပီး ဘယ္သူ႔ သားသမီးလဲလို႔ ေမးၾကျမန္းၾက၊ ေျပးၾကလႊားၾကတဲ့ အသံေတြ ကမၻာပ်က္မတတ္ပါ။ လမ္းေဘးေျမာင္း ေဘာင္ေပၚမွာ အဂၤာီ်အနီ ဝတ္ထားတဲ့ လူငယ္ေလးရဲ႔ အေလာင္းကို ရပ္ကြက္ထဲအထိ မသယ္ပိုးႏိုင္လို႔ ပ်က္စီးေနတဲ့ တံခါးေဘာင္ေပၚမွာ တင္ထားခဲ့ရတယ္။ လူငယ္ေလးရဲ႔ အိမ္အျပန္ကို ေမွ်ာ္ေနမယ့္ မိဘေဆြမ်ိဳးေတြရဲ႔ ေသာကအပူကို ထပ္တူထပ္မွ် ခံစားခဲ့ရပါတယ္။

ညအခ်ိန္မွာ စစ္တပ္က ညမထြက္ရ အမိန္႔ထုတ္ျပီး ဘုန္းၾကီးေက်ာင္းေတြကို စစ္တပ္က ဝင္စီးခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္က ရက္စက္စြာ ႏွိပ္စက္လို႔ ဒကာဒကာမေတြကို အကူအညီေတာင္းတဲ့ တုံးေခါက္သံကို နားေထာင္ျပီး ျပည္သူလူထုေတြ နာက်င္ေၾကကြဲခဲ့ရတယ္။

တံုးေမာင္းသံက ျမန္မာလူမ်ိဳးတို႔ရဲ႔ ယဥ္ေက်းမႈမွာ မဂၤလာရွိတဲ႔ အသံပါ။ စစ္အာဏာရွင္ေၾကာင့္ ယဥ္ေက်းမႈ ဓေလ့ထံုးစံေတြ အက်ည္းတန္ခဲ့ရတယ္။ ဘုရားရင္ျပင္္၊ ဘုန္းၾကီးေက်ာင္း သာသနာ့နယ္ေျမ အားလံုး စစ္တပ္က ကတုတ္က်င္းလုပ္ထားတယ္။ (အဂၤလိပ္ေခတ္က ေရႊတိဂုံအေနာက္မုခ္မွာ ခံတပ္နဲ႔ သခၤ်ိဳင္း ေဆာက္ထားတာကုိ ဖယ္ရွားေပးဖုိ႔ ဝုိင္းေတာင္းဆုိလုိ႔ ၁၉၃ဝေလာက္မွ ဖယ္ေပးပါတယ္-အယ္ဒီတာ) ရဟန္းသံဃာေတြကို ေနရပ္ ျပန္ခိုင္းခဲ့တယ္။ ဖိအားေပး ျပန္ပို႔ခံရတဲ့ ရဟန္းေတာ္ေတြ မီးရထား ဘူတာ႐ုံ၊ သေဘၤာဆိပ္၊ ကားဂိတ္မွာ ျပည့္သိပ္လို႔။ စစ္အာဏာရွင္ေၾကာင့္ သာသနာ ညိႈးမွိန္ခဲ့ရျပီ။

ရွစ္ေလးလံုး အေရးေတာ္ပုံၾကီး အျပီးမွာ စစ္တပ္ကအာဏာသိမ္းျပီး ၁၉၉ဝျပည့္ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ထြက္ေပါက္ ရွာခဲ့တယ္။ စက္တင္ဘာ သံဃာ့ အေရးအခင္း အျပီးမွာ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒနဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲလုပ္ဖို႔ စစ္အာဏာရွင္က ၾကိဳးစားခဲ့တယ္။ ၂ဝဝ၈ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒက စစ္အာဏာရွင္ကို အကာအကြယ္ေပးတဲ့၊ စစ္အာဏာရွင္ကို သက္ဆိုးရွည္ေစတဲ့ ဥပေဒ ျဖစ္ပါတယ္။

၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲကို သိဒၶိတင္ေပးမယ့္ အမတ္မင္းမ်ားက ျပည္သူလူထုအတြက္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ဝင္ရတာပါ။ ျပည္သူလူထုကို ကူညီမယ္၊ ျပည္သူလူထု အခက္အခဲေတြကို လႊတ္ေတာ္မွာ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုမယ္လို႔ ဆိုပါေသးတယ္။ လႊတ္ေတာ္မွာ ျပည္သူကိုယ္စား ဘာေတြေျပာမယ္ ဆိုတာကို ျပည္သူလူထုက မသိခ်င္ေသးပါဘူး။

ပခုကၠဴသံဃာေတာ္ေတြကို ဓာတ္တိုင္မွာ ၾကိဳးခ်ည္ျပီး ႐ိုက္ႏွက္ခဲ့တာ သံုးႏွစ္ျပည့္တဲ့ ၂ဝ၁ဝ စက္တင္ဘာ ၅ရက္က ပဲခူးက လူငယ္ႏွစ္ဦးကို စစ္တပ္က ေသနတ္နဲ႔ ပစ္သတ္သြားတဲ့ မတရားမႈကိုပဲ စစ္အာဏာရွင္ သိေအာင္ ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ထုတ္ေဖာ္ ေျပာဆိုၿပီး ျပည္သူလူထုကို အကာအကြယ္ ေပးပါလုိ႔ပဲ ေျပာပရေစ။ ျမန္မာျပည္ရဲ႔ လက္ရွိ လူမႈဘဝကို ေမ့ေပ်ာက္ထားခ်င္တဲ့၊ လူထု အေရးေတာ္ပုံေတြကို ဖုံးကြယ္ေနတဲ့ သူေတြကေတာ့ ျပည္သူလူထုရဲ႔ ထြက္ေပါက္က ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲလို႔ ဆိုၾကပါတယ္။ တကယ္ကေတာ့ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲက စစ္အာဏာရွင္ရဲ႔ ထြက္ေပါက္ပါ။

ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ေသြးစြန္းတဲ့ေန႔ေတြ ပ်က္သုဥ္းေစဖို႔ ျမန္မာျပည္ ျပည္သူလူထုကို ကူညီမယ့္ ကူေဖာ္မ်ား အဓြန္႔ရွည္ပါေစ၊ ေလာင္ဖက္မ်ား က်ဆံုးပါေစလို႔ စက္တင္ဘာ သံဃာ့အေရးအခင္းၾကီး သံုးႏွစ္ေျမာက္မွာ သစၥာဆိုပါရေစ။