၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရးအဖြဲ႕မ်ား ကံၾကမၼာ-၁

ဗုိလ္ထက္မင္း

နအဖရဲ ႔ အေျခခံဥပေဒအရ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲၿပီးရင္ တခုတည္းေသာ တပ္မေတာ္ ရွိရမည္ဆုိတဲ့ သတ္မွတ္ခ်က္ ရွိတာမို႔ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္ေတြကို လက္နက္ျဖဳတ္သိမ္းခိုင္းမလား၊ ဒါမွမဟုတ္ တပ္မေတာ္ရဲ ႔ ကြပ္ကဲမႈ ေအာက္ထဲကို ဆြဲထည့္မလားဆုိတာ နအဖအေနနဲ႔ အက်ပ္အတည္းျဖစ္ေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။

နအဖဟာ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕ေတြနဲ႔ ပထမဦးဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ယူခဲ့စဥ္က ေပၚေပၚတင္တင္ မလုပ္ရဲဘဲ သံသယ ရွိစြာနဲ႔ တုိးတုိးတိတ္တိတ္ လုပ္ေနရာမွ ႏုိင္ငံေရး အျမတ္ထုတ္တဲ့အေနနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ စစ္ဆင္ေရးနဲ႔ ၀ါဒျဖန္႔ နည္းဗ်ဴဟာ တရပ္အျဖစ္ အဲဒီသတင္းကို ဦးစားေပး ေခါင္းႀကီးပိုင္းေတြမွာ တခမ္းတနား လုပ္လာၾကပါေတာ့တယ္။

တကယ္တမ္းက်ေတာ့ နအဖရဲ ႔ သေဘာထား မမွန္တာေတြ၊ ကတိပ်က္ကြက္တာေတြ၊ တိုင္းရင္းသား အဖြဲ႕အခ်င္းခ်င္း အခြင့္အေရးေပးရာမွာ ဘက္လိုက္မႈ ရွိတာေတြ၊ လက္နက္နဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးဆုိၿပီး အမွန္ေတာ့ ဦးက်ိဳးေအာင္ နာမ္ႏွိမ္ေအာင္ လုပ္ခဲ့ပံုေတြ၊ တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြက ဘိန္းေၾကာင့္ ရရွိလာတဲ့ တရားမ၀င္ ေငြမည္းမ်ားကုိ ေငြျဖဴျဖစ္ေရး စစ္အာဏာရွင္ေတြနဲ႔ ပူးေပါင္းေဆာင္ရြက္ၾကပံုေတြ၊ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႕နဲ႔ နအဖရဲ ႔ သေဘာတူညီထားခ်က္ (၁၄) ခ်က္မွာ အမ်ားစုကုိ ေဖာက္ဖ်က္ၾကပံု စတာေတြကို တင္ျပသြားပါမယ္။

ပထမဦးဆံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ခဲ့တဲ့ ဖံုက်ားရွင္း ဦးစီးေသာ ရွမ္းေျမာက္ အထူးေဒသ (၁) ကုိးကန္႔ တိုင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖြဲ႕နဲ႔ ဦးစုိင္းလင္း ေခါင္းေဆာင္တဲ့ ရွမ္းအေရွ႕ မိုင္းလားေဒသ အထူးေဒသ (၄) အပစ္အခတ္ ရပ္စဲေရးအဖဲြ႕တုိ႔ဟာ သူတို႔ကို ျမန္မာတပ္မေတာ္ လက္ေအာက္သုိ႔ တပ္ရင္းအလိုက္ စုစုစည္းစည္း သြင္းပါ။ တပ္ရဲ ႔ အဆင့္၊ ရာထူး၊ လစာမ်ားကုိ ခံစားၿပီး ျမန္မာစစ္တပ္ရဲ ႔ အမိန္႔အတုိင္း နာခံမယ္လ႔ို အဆိုျပဳခဲ့ဖူးပါတယ္။

စစ္႐ံုးမွာ ရွိေနတဲ့ မ်ိဳးဆက္သစ္ လူငယ္တပ္မေတာ္ အရာရွိမ်ားက ဒီအတုိင္းဆို လက္ခံသင့္ေၾကာင္း ေမွ်ာ္လင့္ေနၾကေပမယ့္ မူလက မယံုသကၤာေတြ ရွိေနၾကတဲ့ တင္းမာတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္အခ်ိဳ ႔က လက္မခံဘဲ တဦးခ်င္း ခြဲထုတ္ကာ ျမန္မာတပ္မေတာ္ တပ္ရင္းေတြရဲ ႔ လက္ေအာက္ကို ျဖန္႔ခြဲေစလႊတ္မွာ ျဖစ္ေၾကာင္း ျပန္ၾကားခဲ့ပါ တယ္။ ကိုးကန္႔နဲ႔ ရွမ္းတပ္ေတြက တပ္ရင္းအလိုက္သာ တာ၀န္ထမ္းေဆာင္လိုတဲ့အတြက္ ညႇိမရဘဲ စိတ္ပ်က္စရာ ပ်က္ျပယ္သြားခဲ့ရပါတယ္။

နအဖဟာ ၂၀၀၇ သံဃာ့အေရးအခင္း မတုိင္ခင္က အႏၲရာယ္ အရွိဆံုး အနီးကပ္ရန္သူ စာရင္း (၅) မိ်ဳး သတ္မွတ္ထားပါတယ္။

နံပါတ္ (၁) ကေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးေဟာင္းခင္ၫြန္႔ ႏွင့္ ေထာက္လွမ္းေရးျပဳတ္မ်ား၊
နံပါတ္ (၂) ကေတာ့ KNU, KNPP ႏွင့္ လက္နက္ကိုင္ ေသာင္းက်န္းသူမ်ား၊
နံပါတ္ (၃) ကေတာ့ အပစ္ရပ္ လက္နက္ကိုင္ အဖြဲ႕အစည္းမ်ား၊
နံပါတ္ (၄) ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ႏွင့္ NLD အဖြဲ႕ဝင္မ်ား၊
နံပါတ္ (၅) ကေတာ့ မင္းကိုႏိုင္ႏွင့္ ၈၈ မ်ဳိးဆက္ေက်ာင္းသားမ်ားတုိ႔ပဲ ျဖစ္ၾကပါတယ္။

ဒါေၾကာင့္ အဆင့္ နံပါတ္ (၃) အျဖစ္ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကိုင္အဖဲြ႕မ်ားအား လွ်ိဳ ႔၀ွက္စြာ သတ္မွတ္ထားတာကိုက သံသယစိတ္ရွိၿပီး သတိထားေနတာ သိသာလြန္းလွပါတယ္။

အဲဒီ အပစ္ရပ္ တုိင္းရင္းသား လက္နက္ကုိင္ အဖြဲ႕ထဲမွာ နအဖရဲ ႔ အေၾကာက္ရြံ႕ဆံုး အဖဲြ႕ကေတာ့ ၀ျပည္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္မေတာ္ UWSA “၀” အဖဲြ႕ပင္ ျဖစ္ပါတယ္။

ရန္သူေတြ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ UWSA “၀” အဖြဲ႔က တကယ္ေတာ့ ဗကပ ကြန္ျမဴနစ္ အမာခံေတြ ျဖစ္ခဲ့ကာ မိုင္းေယာင္း သိမ္းပိုက္ခဲ့စဥ္က ခ်င္း (၃) တပ္ရင္း အိမ္ေထာင္သည္ လိုင္းရဲေမမ်ားကို မုဒိမ္းက်င့္ခဲ့သူမ်ားျဖစ္ၿပီး ဒီမိုကေရစီကို မလိုလားသူမ်ား ျဖစ္ပါတယ္။
န၀တ တက္လာစဥ္က ဘိန္းဘုရင္ ခြန္ဆာရဲ႕ MTA တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားဟာ အင္အားႀကီးမားတာေၾကာင့္ နအဖက အေသအလဲ တုိက္ခိုက္ေနခဲ့ရပါတယ္။ ဒီအခ်ိန္မွာ “၀” တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ မ႐ိုးသားတဲ့ အႀကံအစည္မ်ားနဲ႔ နအဖဘက္ကို ၀င္ေရာက္ကူညီၿပီး MTA ခြန္ဆာတပ္ဖြဲ႕မ်ားကုိ တုိက္ခိုက္ေပးခဲ့ပါတယ္။

တဖန္ နအဖကလည္း မ႐ုိးသားတဲ့ အႀကံအစည္မ်ားျဖင့္ ခြန္ဆာ လက္နက္ခ်ၿပီးတဲ့အခါမွ “၀” တပ္ဖြဲ႕တုိ႔ကုိ ထုိင္းႏုိင္ငံအား Buffer Zone ၾကားခံထားလို၍ လည္းေကာင္း၊ MTA မွ ခြဲထြက္ SSA ဗိုလ္မႉးႀကီး ရြက္ဆစ္ တပ္ဖြဲ႕ေတြကို တုိက္ခိုက္ခိုင္းလုိ၍လည္းေကာင္း ထုိးေကၽြးခဲ့ျပန္ပါတယ္။

UWSA တပ္ဖြဲ႕ေတြရဲ ႔ အႀကံအစည္မ်ားကေတာ့ ျပည္နယ္ ဖြဲ႕လို႔ရေအာင္ (၆) ၿမိဳ ႔နယ္ ရရွိေရးအတြက္ ရွမ္းအမ်ိဳးသမီးမ်ားကို ေငြေၾကး အင္အားသံုး၍ တမ်ိဳး၊ လက္နက္အားကိုး အႏိုင္က်င့္၍တဖံု အတင္းအက်ပ္ ေပါင္းသင္းဆက္ဆံရာမွ လူဦးေရ တုိးပြားေစၿပီး “၀” အင္ပါယာကို တုိးခ်ဲ႕ေစပါတယ္။

UWSA “၀” ေတြဟာ ရွမ္းျပည္နယ္ကို “၀ါး” မ်ဳိရန္ ႀကံစည္ေနၿပီး အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ ရွမ္းျပည္နယ္မႀကီးရဲ ႔ တုိက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္မႈေအာက္တြင္ မေနလိုေၾကာင္းႏွင့္ ဗဟုိက တုိက္႐ိုက္အုပ္ခ်ဳပ္တဲ့ ရွမ္းျပည္နယ္မွ ခြဲထြက္ၿပီး သီးျခားျပည္နယ္ သတ္မွတ္ေပးဖုိ႔ အမ်ိဳးသားညီလာခံက်င္းပေနခ်ိန္ ေတာင္းဆုိခဲ့ပါတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ၀ျပည္နယ္ခြဲထြက္ခြင့္ေတာင္းခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ စစ္အစုိးရဘက္က လက္မခံခဲ့ပါဘူး။

တဖန္ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္း ထုိင္း-ျမန္မာ နယ္စပ္ေတြမွာ ခ်ထားတဲ့ “၀” တပ္ဖြဲ႕ေတြဟာ သူတုိ႔ရဲ ႔ အင္အားကုိ တုိးခ်ဲ ႔ကာ အခိုင္အမာ ေျခကုပ္စခန္းမ်ား တည္ေဆာက္ခဲ့တာမို႔ နအဖလည္း လန္႔ျဖန္႔ကာ နယ္စပ္က UWSA ေတြ ျပန္႐ုပ္သိမ္းဖို႔ ႀတိဂံတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ တုိင္းမႉးက အမိန္႔ေပးတာေတာင္ ပထမဦးဆံုးအႀကိမ္ “အာခံ” ခဲ့သူမ်ားျဖစ္ပါတယ္။

တဖန္ AK – 47 လက္နက္စက္႐ံုမ်ားနဲ႔ ေလယာဥ္ပစ္ ဒံုးပ်ံမ်ား အပါအ၀င္ လက္နက္မ်ား တပ္ဆင္ကာ UWSA “၀” တပ္ဖြဲ႔၀င္ အင္အား (၂၀,၀၀၀) ေက်ာ္ ရွိလာဖုိ႔ ေယာက်္ားေလးေတြကို အရြယ္ေရာက္သူတုိင္း စစ္မႈထမ္း ခိုင္းခဲ့ပါတယ္။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံႏွင့္ နီးစပ္စြာ ထိေတြ႕ဆက္ဆံခဲ့ရာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ဒီမုိကေရစီ ရခဲ့ရင္ေတာင္ ထႂကြေသာင္းက်န္းမယ့့္ အရင္ဆံုး သူပုန္မ်ားလုိ႔ ဆုိရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ နအဖဟာ ကိုယ္ေမြးတဲ့ေမ်ာက္ ကိုယ့္ျပန္ေျခာက္တာ ခံေနရၿပီး ႏိုင္ငံတကာမွ မူးယစ္ေဆး၀ါး ျပစ္မႈအျဖစ္ ၀ရမ္းထုတ္ ဆုေငြထုတ္ထားတာေတာင္ ေပါက္ယူခ်မ္း၊ ေ၀ေရွာက္ခန္း စတဲ့ “၀” ေခါင္းေဆာင္မ်ားကို ဖမ္းဖုိ႔ တာ၀န္ ပ်က္ကြက္ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ပုိင္းမွာ နအဖနဲ႔ ေပါင္းၿပီး “၀” အဖြဲ႔ေတြရဲ ႔ စီးပြားေရး ေသာင္းက်န္းပံု ေတြကို ဆက္လက္တင္ျပသြားပါ့မယ္။ တကယ္ေတာ့ နအဖဟာ ဘိန္းဘုရင္ ခြန္ဆာဆီမွ “ေငြမည္း” မ်ား ရရွိခဲ့လို႔ အလိုတူ အလိုပါ အႀကိဳက္ေတြ႕သြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

နအဖ ဒုတိယေခါင္းခဲတဲ့ အဖြဲ႕ကေတာ့ မြန္ျပည္သစ္ပါတီ (NMSP) ျဖစ္ၿပီး အမ်ိဳးသား ညီလာခံမွာကတည္းက တင္းမာစြာ တု႔ံျပန္တာ ခံခဲ့ရပါတယ္။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး လုပ္ခဲ့စဥ္က NMSP ဥကၠ႒ ႏိုင္ေရႊက်င္ကုိ တပ္ခ်ဳပ္ ဗုိလ္သန္းေရႊ ကိုယ္တုိင္ လက္ခံ ႀကိဳဆုိခဲ့ရျခင္းမွာ KNU ကုိ ထိန္းခ်ဳပ္ႏုိင္ေအာင္ ေမွ်ာ္မွန္းတာရယ္၊ ထိုင္းနယ္စပ္ ႏွင့္ ဆက္စပ္ေနၿပီး ပင္လယ္ကမ္းေျခ ထြက္ေပါက္ကို ပိုင္စုိးတာရယ္၊ KIA ႏွင့္ UWSA ကဲ့သုိ႔ ေနာက္ပိုင္း မလံုၿခံဳတဲ့ အေနအထား မရွိတာေၾကာင့္ အခ်ိန္မေရြး ေတာထဲ ျပန္ေရာက္သြားႏုိင္တာမို႔ စည္း႐ံုးျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။

ယခုလည္း အမ်ိဳးသားညီလာခံမွာ နအဖက တုိင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြ (အပစ္အခတ္ရပ္စဲေရး ၁၃ ဖြဲ႕) တင္ျပခဲ့တဲ့ ကိုယ္ပိုင္အခြင့္အေရး ျပ႒ာန္းခ်က္မ်ားကို မလိုက္ေလွ်ာခဲ့လို႔ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႕ေတြရဲ ႔ ကိုယ္စီ ရင္ထဲမွာေတာ့ မေက်နပ္မႈေတြ အသီးသီး အနည္းနဲ႔အမ်ား ရွိေနၾကပါတယ္။

နအဖရဲ ႔ တတိယ အစုိးရိမ္ရဆံုး ေနာက္တဖြဲ႕ကေတာ့ ကခ်င္လြတ္ေျမာက္ေရးတပ္မေတာ္ (KIA) ျဖစ္ၿပီး ရွမ္းျပည္နယ္ ေျမာက္ပိုင္း KIA တပ္ဖြဲ႔၀င္ေတြကို နအဖ စစ္တပ္က အေၾကာင္းမဲ့ ပစ္သတ္တဲ့ ကိစၥမွာ အစာမေၾက ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။

KIA ဟာ အမ်ိဳးသားညီလာခံတက္ေနတဲ့ အခ်ိန္အခိုက္အတန္႔မွာ အဲဒီကိစၥ ျဖစ္တာရယ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫြန္႔နဲ႔ MI အဖြဲ႕ အေရးယူ ဖ်က္သိမ္းခဲ့ရလို႔ အသစ္ဖြဲ႕စည္းလုိက္တဲ့ “စရဖ” အႀကီးအကဲ ဗုိလ္ျမင့္ေဆြရဲ ႔ ကိုင္ တြယ္ေျဖရွင္းမႈ ညံ့ဖ်င္းတာရယ္ေၾကာင့္ ေက်နပ္မႈ မရွိဘဲ တင္းမာမႈ အထြဋ္အထိပ္ ေရာက္ေနခဲ့ပါတယ္။

KIA မွ ဒု-ဥကၠ႒ ေဒါက္တာ တူးဂ်ာကိုယ္တုိင္ နအဖ အႀကီးအကဲေတြကို စစ္႐ံုးမွာ ေတြ႔ခြင့္ရဖုိ႔ အခ်ိန္ၾကာျမင့္စြာ ေစာင့္ေနရလုိ႔ စိတ္မရွည္ႏိုင္ေတာ့ဘဲ ေဒါသတႀကီး တုံ႔ျပန္ေတာ့မွ ဒု-တပ္ခ်ဳပ္ ဗုိလ္ေမာင္ေအးက ၀င္ေရာက္ ေျဖရွင္းေပးလိုက္ရပါတယ္။

နအဖရဲ ႔ မေျပလည္ႏိုင္ေသးတဲ့ KNU ႏွင့္ Gentleman Agreement လည္း ယခုအခါ အလွမ္းေ၀းသြားၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။

KNU ရဲ ႔ ဗဟုိဌာနခ်ဳပ္ မာနယ္ပေလာကို တိုက္ခိုက္ႏိုင္ရန္ လမ္းျပေပးရတဲ့ ေက်းဇူးကုိ ေထာက္ထားၿပီး DKBA ကုိေတာ့ နယ္စပ္ဂိတ္မ်ားမွာ “အစာ” ခ်ေႂကြးကာ ေျမႇာက္စားလိုက္ျပန္ၿပီ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ KNU မွာ ယခင္က အရာခံဗိုလ္ အဆင့္သာရွိခဲ့ၿပီး DKBA မွာ စစ္ဦးစီးခ်ဴပ္ ျဖစ္ေနတဲ့ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေက်ာ္သန္းနဲ႔ ယခင္က ဆရာ့ ဆရာႀကီးမ်ားျဖစ္ခဲ့တဲ့ နအဖနဲ႔ ပူးေပါင္းထားေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ထိန္ေမာင္၊ ရင္းမႉး ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီး သမူဟဲ၊ ဖဒို ေအာင္ဆန္း စတဲ့အဖြဲ႕ေတြရဲ ႔ ရပ္တည္ေရး၊ စား၀တ္ေနေရး၊ ကရင္ျပည္နယ္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အာဏာခြဲေ၀မႈ ျပႆနာမ်ားကို နအဖဟာ ရင္ဆုိင္ေနရဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ ရင္းမႉး ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီး ေစာသမူဟဲနဲ႔ အဖြဲ႕ေတြ လက္နက္အားလံုးခ်ၿပီးမွ အလံုးစံု အလင္း၀င္ခဲ့ဲတဲ့ ျဖစ္စဥ္အေပၚ နအဖက တအံ့တၾသ ျဖစ္ခဲ့ရၿပီး တဂူထဲက ျခေသၤ့ႏွစ္ေကာင္ ျဖစ္ေသာ ဗုိလ္ေမာင္ေအးနဲ႔ ဗုိလ္ခင္ၫြန္႔တုိ႔ကေတာင္ တခါမွ မတြဲစဖူးတြဲလာကာ သူ႔အား ႀကိဳဆိုခဲ့ရဖူးပါတယ္။

ေစာသမူဟဲကိုေတာင္ ဦးစားမေပးဘဲ DKBA ဟာ “ဖား” တာ ေတာ္လြန္းရာမွာ ကရင္အခ်င္းခ်င္းေတာင္ သတ္ေပးလို႔ နအဖက မ်က္ႏွာသာေပး ဘက္လိုက္တာ သိသာလွပါတယ္။

နအဖအေနနဲ႔ အပစ္ရပ္အဖြဲ႕ေတြကို ကိုင္တြယ္ရာမွာ ဘက္လိုက္မႈမ်ားနဲ႔ ေသြးခြဲမႈမ်ား ရွိေနပါတယ္။ အခြင့္အေရး နည္းနည္း ေပးမိရင္ေတာင္ သတင္းေပါက္ၾကားမႈ ရွိတာေၾကာင့္ တခ်ိဳ႕ကို ဒီထက္ပုိၿပီး သာသာထုိးထုိး အခြင့္အေရး ပိုေပးထားလို႔ အပစ္ရပ္ အဖြဲ႕အတြင္းမွာလည္း မေက်နပ္မႈ ရွိေနၾကေၾကာင္း သိရပါတယ္။

(ဒုတိယပုိင္းကုိ လာမည့္ ေသာၾကာေန႔တြင္ ေဖာ္ျပမည္ျဖစ္ပါသည္)