သင္ကာ
ႏွစ္ဆယ္ရာစုေႏွာင္းပိုင္းႏွင့္ ႏွစ္ဆယ့္တစ္ရာစု အေစာပိုင္းတြင္ ကမာၻ႔ ပညာရွင္ အသိုင္းအ၀ိုင္း၌ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ နိ႒ိတံမႈ၊ နိဂံုးမ်ားအေၾကာင္း သံုးသပ္မႈမ်ား၊ အေထြေထြေသာ ေခတ္စနစ္တို႔၏ အစပ်ိဳးမႈမ်ားအေၾကာင္း ေဟာကိန္းထုတ္ခ်က္မ်ားႏွင့္ ထိုသံုးသပ္ခ်က္ ေဟာကိန္းမ်ားအေပၚ ေ၀ဖန္ဆန္းစစ္မႈမ်ား ပလူပ်ံခဲ့ပါသည္။
စနစ္တစ္ရပ္၊ ေခတ္တစ္ေခတ္၊ သေဘာတရားေရး အယူအဆတစ္ခု ေျပးလမ္းဆံုး မဆံုး၊ နိဂံုးဆိုက္မဆိုက္ ပညာရွင္တို႔ ေဆြးေႏြးၾကျခင္းဟု ဘေဘာေပါက္မိပါသည္။ "ကမာၻေျမ၏ နိဂံုး"ဟူေသာ ကြ်ႏ္ုပ္၏ အေတြးမွာ ပညာရွင္တို႔၏ စကား၀ိုင္းကို ၀င္ရန္ ရည္ရြယ္ျခင္း မဟုတ္ပါ။ သာမာန္လူတစ္ေယာက္အေနျဖင့္ ေတြ႕ျမင္သိေနရသည့္ အေျခအေနမ်ားအေပၚ တံု႔ျပန္ျဖစ္ေပၚလာေသာ ခံစားမႈ၊ လႈံ႕ေဆာ္လာေသာ အေတြးစမွ်သာ ျဖစ္ပါသည္။
ကမာၻ႔ ကိုးကြယ္ ယံုၾကည္ရာ ဘာသာတရားမ်ား၏ ေဒသနာ၊ က်မ္းစာ အသီးသီးတြင္ ကမာၻၾကီး၏ ေနာက္ဆံုးေန႔ကို ေဖာ္ျပထားၾကသည္။ အခ်ိန္ကာလႏွင့္ ပ်က္ပံုပ်က္နည္းသာ ကြာျခားျပီး ပ်က္စီးမည့္အေၾကာင္း ေဟာကိန္းကမူ တူညီသည္။ ခ်ဥ္းကပ္ပံု ခ်ဥ္းကပ္နည္းမတူေစကာမူ ေခတ္သစ္သိပၸံပညာရပ္ကလည္း ကမာၻၾကီး၏ ေနာက္ဆံုးခရီးကို အမ်ိဳးအမ်ိဳးတြက္ခ်က္ထားၾကျပီး ျဖစ္သည္။ ယေန႔ကမာၻၾကီး၏ အေနအထားကို ေစ့ေစ့ေပါက္ေပါက္ ဆင္ျခင္လိုက္ေသာအခါ ကမာၻေျမ၏ သက္တမ္းသည္ ေဒသနာက်မ္းထြက္၊ သိပၸံေဟာကိန္းတို႔ ဆိုထားၾကသေလာက္ ရွည္ၾကာေအာင္ ေတာင့္ခံႏိုင္ပါမည္လားဟု ထင္ျမင္စရာရွိသည္။
ကမာၻေျမသက္တမ္းေစ့မေနရေအာင္ ႏွိပ္စပ္ကလူျပဳေနေသာ၊ အာယုကပ္ ေစာေစာျပတ္ေအာင္ လုပ္ေနေသာ ေရာဂါမ်ားရွိေနေပသည္။ နီးစပ္ရာ ေကာက္ေျပာလိုက္ရလွ်င္ ႏူကလီးယားတည္းဟူေသာေရာဂါ၊ သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ပ်က္စီးယိုယြင္းလာမႈဟူေသာေရာဂါ၊ တီဘီ၊ ငွက္ဖ်ား၊ ဆားစ္၊ ၾကက္ငွက္တုပ္ေကြး၊ AIDS တည္းဟူေသာ မ်ိဳးျဖဳတ္မည့္ေရာဂါ၊ လက္ေျမွာက္အရံႈးေပးထားရသည့္ မၾကံဳစဖူး သဘာ၀ေဘးဒဏ္တည္းဟူေသာေရာဂါ စသည္တို႔ ျဖစ္ေပသည္။ ထို႔ေၾကာင့္ ေရာဂါမ်ိဳးစံုေနေသာ ကမာၻေျမသည္ ေသေန႔မေစ့ခင္မွာပင္ ၾကားကေဖာက္ေသာ ဒုတိယေရာဂါျဖင့္ ဘ၀ဆံုးရမည့္ဘက္သို႔ ပိုနီွးေနေပသည္။
အသိဉာဏ္တည္းဟူေသာ လက္နက္ျဖင့္ ကိုးကြယ္ရာ ဘုရားသခင္ကိုပင္ ဖန္တီးခဲ့ေသာ လူသားတို႔သည္ မိမိတို႔ အထြတ္တင္ခဲ့ေသာ ပညာ၏ ျခိမ္းေျခာက္စိန္ေခၚမႈကို မယွဥ္ႏိုင္ေသာ အေျချဖစ္သည္။ ေလာကနိဗၺာန္ကို ထူေထာင္ရန္ၾကံသည့္ လူသားသည္ လမ္းခရီး၌ မၾကာခဏ ခလုတ္တိုက္ကာ ေမာဟိုက္လ်က္ ရွိေပျပီ။ စိတ္ကူးမထားသည့္ ေျခထိုးခံမႈမ်ားကို ဖယ္ရွားရန္ ၾကိဳးပမ္းရင္း ေလာကနိဗၺာန္သည္ ေ၀၀ါး၍ သြားျပီဟု ထင္မွတ္ရသည္။
ျမင္းကို ခ်ိဳ (ဂ်ိဳ) တပ္သလို မျဖစ္ေအာင္ ၾကိဳးစားေနရသည့္ ႏူကလီးယား မျပန္႔ပြားေရးျပႆနာ၊ ဆိုင္းမဆင့္ ဗံုမဆင့္ ဒုကၡေပးတတ္ေသာ သဘာ၀ေဘးဒဏ္မွ ခုသာခံသာျဖစ္ေရး၊ အျမစ္ကုန္ေအာင္ ႏုတ္၍မရေသာ အစြန္းေရာက္ အၾကမ္းဖက္မႈကို အညႊန္႔ ေျခြေရး၊ ဤအေရးေပါင္းမ်ားစြာသည္ပင္ ယေန႔ကမာၻၾကီး၏ လက္ေတြ႕ဘ၀ျဖစ္ေတာ့သည္။
ယေန႔ဆိုက္ေနေသာ အေျခအေနမ်ားကို ျပန္လည္သံုးသပ္ေသာအခါ လူသားတို႔၏ အသိဉာဏ္ပညာ၊ တီထြင္ဖန္တီးႏိုင္မႈ၊ ေရရွည္ရႈေမွ်ာ္ဆင္ျခင္ႏိုင္မႈတို႔သည္ ထင္ထားသေလာက္မဟုတ္ဘဲ အတိုင္းအတာတစ္ခုအတြင္း၌သာရွိေၾကာင္း လက္ခံရမလို ရွိသည္။ အေကာင္းဆံုး ဦးေႏွာက္မ်ားက ထုတ္လုပ္ေပးလိုက္ေသာ ႏူကလီးယားသည္ ယခုအခါ ေအာက္ခ်ထား၍ မရဘဲ တစ္လက္ကတစ္လက္ ေျပာင္းေနရေသာ ျဗဟၼာၾကီးဦးေခါင္း ျဖစ္ေနသည္။ ပညာရွင္တို႔ ခန္႔မွန္းမထားမိသည့္ AIDS၊ ဆားစ္၊ ငွက္တုပ္ေကြးတို႔အတြက္ ေနာက္ဆံုးေပၚ ေဆးပညာ ရွိသည့္တိုင္ ႏိုင္နင္းမည့္ေဆးနည္းကို မေတြ႕ရေသး။ ကမာၻေပၚတြင္ နည္းပညာေရွ႕တန္းေရာက္ျပီး ၾကြယ္၀သည့္ ႏိုင္ငံၾကီးျဖစ္ေသာ အေမရိကန္သည္ ကတ္ထရီးနာဟာရီကိန္း၊ ရီတာဟာရီကိန္းတည္းဟူေသာ မုန္တိုင္းမ်ား၏ ႏွိပ္စက္မႈကို မရႈမလွခံခဲ့ရသည္။
ကုလသမဂၢ၏ နာမည္ေက်ာ္ ေထာင္စုႏွစ္ ဖြံ႕ျဖိဳးေရးပန္းတိုင္မ်ား (MDGs) သည္လည္း အရာမထင္ႏိုင္ေသး။ ႏိုက္ဂ်ာႏိုင္ငံတြင္ အစာေရစာျပတ္လပ္မႈမွာ ဆိုး၀ါးခဲ့ျပီး ဆူဒန္ႏိုင္ငံ ဒါေဖာ္တြင္လည္း ဥပေဒမဲ့ သတ္ျဖတ္ေနၾကဆဲ ျဖစ္သည္။ အီရန္ႏွင့္ ေျမာက္ကိုရီးယားသည္ ႏူကလီးယားအေရးတြင္ ေသြးတိုးစမ္း၍ စစ္တုရင္ ကစားေနၾကေသးသည္။
မၾကာေသးေသာႏွစ္မ်ားတြင္ မၾကံဳစဖူးေရၾကီးမႈ၊ အပူခ်ိန္ျမင့္တက္မႈ၊ မိုးေခါင္မႈ၊ ျမိဳ႕ျပၾကီးမ်ားတြင္ ေလထုညစ္ညမ္းျပီး ျမဴဆိုင္းမႈမ်ား ျမင့္တက္ျဖစ္ေပၚလာခဲ့သည္။ ၾကီးမားလွေသာ ျပည္နယ္ၾကီးမ်ားကို ညက္ညက္ေၾကေစသည့္ မုန္တိုင္းၾကီးမ်ား ျဖစ္ေပၚလာျခင္းသည္ ကမာၻၾကီးပူေႏြးမႈေၾကာင့္ဟု ပညာရွင္မ်ားက ေထာက္ျပသည္။ ကားတစ္စီးက ထုတ္လႊတ္လိုက္ေသာ မီးခိုး၊ လူတစ္ေယာက္က ေသာက္လိုက္ေသာ စီးကရက္အေငြ႕၊ အမႈမဲ့ အမွတ္မဲ့ ခုတ္ပစ္လိုက္ေသာ သစ္ပင္တစ္ပင္ စသည္တို႔သည္ မ်ားျပားရွည္ၾကာ စုေ၀းလာေသာအခါ ကမာၻေျမသည္ ယခု အေျခသို႔ ဘူတာဆိုက္ေတာ့သည္ဟု ေျပာရေပေတာ့မည္။
ဆိုခဲ့ျပီးေသာအခ်က္တို႔ကို ျပန္ေျပာင္းဆင္ျခင္ေသာအခါ အဆိုးျမင္၀ါဒ ဆန္လြန္းသည္ဟု ေစာဒက တက္ေကာင္းတက္ႏိုင္ပါသည္။ သို႔ေသာ္ မီဒီယာတည္းဟူေသာ အင္တာနက္၊ စာနယ္ဇင္း၊ ရုပ္သံျဂိဳလ္တု ျပတင္းေပါက္တို႔မွ ကမာၻေျမကို လွမ္းေမွ်ာ္ၾကည့္လိုက္ေသာအခါ ေတြးမိသမွ်၊ ေရးမိခဲ့သမွ်မွာ မလြန္တန္ရာဟု ထင္မွတ္မိပါသည္။
သင္ကာ
No comments:
Post a Comment