လွဒါနီ ေျပာခ်င္ေသးတယ္

(၁)


''ခင္ခင္ရဲ႕ မာလာပန္းလႊာမွာ၊ ေရႊတံခ်ဴနဲ႔ ခ်ဴပံုဆန္းတာ၊ ပ်ဳိ႕အသည္းကြ်မ္းေလာက္စရာ၊ ေမာင့္ေမတၱာေရဖ်န္းတာ''

ကုိယ္ပိုင္ေမတၱာ (၁၉၃၉)

ေဒၚေမရွင္ႏွယ့္ရွင္၊ နားရွက္စရာ ဒီလိုသီခ်င္းေတြ ဘယ့္ႏွယ့္ေၾကာင့္မ်ား ဆိုသြားတာပါလိမ့္။ ဒါနဲ႔မ်ား သူ႔ကို ဣေျႏၵရွင္ေလးဘာေလးနဲ႔ ၀ိုင္းခ်ီးမြမ္းေနၾကတဲ့ လူေတြမ်ား ခက္ပါဘိ။

ဟဲဟဲ ့ ့ ့ အဲဒီလိုမ်ား ဆိုလိုက္ရင္ ဟဟ... ဒီမိန္းမက ေတာ္ေတာ္ကို လွ်ာသရမ္းပါလား။ အုတ္ဂူထဲက အႏုပညာရွင္ႀကီးကိုေတာင္မွ သြားပုပ္ေလလြင့္ ေျပာေနတယ္လို႔ ေအာက္ေမ့ၾကပါလိမ့္မယ္။ မဟုတ္ပါဘူးရွင္။ အေၾကာင္းက ဒီလိုပါ။ ေမရွင္နဲ႔ ျပည္လွေဖႀကီးတို႔ ဆိုၾကတဲ့ ဂႏၳ၀င္အခ်စ္သီခ်င္း 'ခ်စ္ဗ်ဴဟာ' ကို ညစ္ညမ္းတယ္လို႔ ဆိုေနၾကလို႔ပါ။

ျမန္မာျပည္က ဂ်ာနယ္လစ္ေတြက ဟစ္ေဟာ့အဆိုေတာ္ ေဂ်ာက္ဂ်က္္ရဲ႕ သီခ်င္းေတြကို ညစ္ညမ္းတယ္ဆိုၿပီး ေ၀ဖန္မိလို႔တဲ့ရွင့္။ အဲဒါကို အေနာက္ကြ်န္းႀကီးမွာ ပညာေတာ္သင္ေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးသမား သတင္းစာဆရာႀကီးက ကေလးေတြကို လြတ္လပ္ခြင့္ေပးၾကပါ၊ ဒါ ဒီမိုကေရစီပဲ၊ ဒါမ်ဳိးမႀကိဳက္ရင္ ဖဲေမြ႔ယာသီခ်င္းေတြ နားေထာင္ ဆိုလို႔ပါ။႐ိုင္းလို႔ ႐ိုင္းတယ္ ေျပာမိတာပဲရွင္။ က်မတို႔ကို ေရွး႐ိုးစဲြ၊ အာဏာရွင္ေနာက္ၿမီးဆဲြ၊ အန္တီ (anti-) ဒီမိုခြတုပ္၊ ဗုဒၶမ်ဳိးခ်စ္ (Buddhist Nationalist) ဘဲြ႔ေတြကို စံုေနတာပဲ ႏွင္းလုိက္ၾကတာ။

ေျပာလို႔ေျပာတာ မဟုတ္ဘူးရွင့္။ က်မတို႔ ေတာ္လွန္ေရးသမားႀကီးေတြက သိပ္ခ်စ္စရာေကာင္းတာ။ ဇတ္ဇတ္ႀကဲေတြ။ မထင္ရင္ မထင္သလို စကားလံုးႀကီးေတြနဲ႔ လူေတြကို အေသေဆာ္ေတာ့တာ။

ျမင္ျမင္္ရာကို သူတို႔သိတဲ့ ႏုိင္ငံေရးပံုစံခြက္ႀကီးထဲ ထည့္ေဖ်ာ္ေတာ့တာပဲ။ ပုံးရည္ႀကီးမစ္ရွိတ္ေပါ့ရွင္။ ေခ်ာ့ကလက္နဲ႔ ကာလာမတူဘူးလား။


(၂)


က်မလား? ။ ဘာေမာ္ကြန္း၀င္မွ မဟုတ္ရေပါင္ရွင္။ ဗမာဘုရင္ေခတ္ကတည္းက ခုထက္ထိ ေကာင္းစား၊ အဲေလ ဟုတ္ပါဘူး။ နာမည္တလံုးနဲ႔ေနတဲ့ မ်က္ႏွာႀကီးမ်ဳိး႐ိုးထဲကေပါ့။ က်မတို႔ ဦးေလးဦးႀကီးေတြထဲမွာ အနီးေန အေဝးေရာက္ သူပုန္သူကန္ေတြလည္းပါ၊ ၀န္ႀကီးမွဴးႀကီး၊ တံတိုင္းႀကီးေတြလည္း ေပါသပ။ က်မကေတာ့ အားလံုးကို အမ်ဳိးလိုပဲ ေအာက္ေမ့ပါတယ္။ ရတဲ့ဘက္က လွည့္အခြင့္အေရးယူ... ဟုတ္ေသးဘူး။ ဒီလုိပဲ နားလည္ သည္းခံရတာေပါ့ရွင့္။ ေဆြေဆြမ်ိဳးမ်ိဳးဆုိတာ ျပတ္စေကာင္းတာမွ မဟုတ္ဘဲ။

က်မတို႔လည္း တိုင္းျပည္ခ်စ္တတ္တာေပါ့ ရွင့္။ ေဒၚလာ မစားဘဲ ခ်စ္ျပစမ္းပရေစလား။ တကယ္ပါ အဟုတ္ဘုရားရွဴး။

တိုင္းျပည္အတြက္လည္း ႏုိင္သေလာက္လုပ္ပါတယ္ရွင္။ မႏုိင္ေတာ့လည္း ခ်ထားလိုက္တာေပါ့။ ဟုတ္ဘူးလား။ အျပင္ကေန အာျပဲ လွ်ာျပဲနဲ့ ေအာ္ေနတဲ့ ကုိယ္ေတာ္ျမတ္ေတြေကာ ဘာမ်ားအားကုိးရလုိ့တုံး။ အႏွစ္ ၂၀ေက်ာ္မွေတာ့ ေမာင္ဘုန္းတုိ ့ကုိ သဇင္ဂမုန္းက မေမွ်ာ္ေတာ့ပါဘူးရွင္။

သူမ်ားေတြလိုလည္း ကမၻာလွည့္ တင္တင္စိန္ မလုပ္ဖူးပါဘူး။ ေယးလ္နဲ႔ ထား၀ယ္ သြားဖို႔ ေဝး၊ ကားမစီးႏိုင္လိ့ု္ မန္းေရႊၿမိဳ႕ႀကီးကိုေတာင္ မေရာက္တာ ၾကာၿပီေရာ။ ဒီေတာ့ က်မ သိတဲ့ ျဖဳတ္ဦးေႏွာက္ေလးနဲ႔ပဲ အစီရင္ခံပါရေစ။


(၃)


က်မတို႔သိတဲ့ သတင္းစာ၊ ဂ်ာနယ္ဆိုတာ ျပည္ႀကီးပုခံုး၊ ျပည္ႀကီးမ်က္လံုးဆိုတဲ့ လူထုဦးစိန္၀င္း ေျပာတာမ်ဳိးလို႔ပဲ ေအာက္ေမ့တာပါ။ တုိင္းျပည္မွာ မေတာ္မတဲ့တာေတြ႔ရင္ ပဲ့ျပင္ေ၀ဖန္ေပးဖို႔ မဟုတ္ဘူးလားရွင့္။

ဒီေတာ့ လူေတြေျပာေနၾကတဲ့ Biweekly ထဲက ေဆာင္းပါးဆိုတာ ရွာဖတ္ၾကည့္ပါတယ္။ သူတို႔ကေတာ့ နားရွက္စရာ ဖ႐ုႆ၀ါစာေတြကို သီခ်င္းလုပ္ဆိုေနတဲ့အတြက္ လူ႔အသိုင္းအ၀ိုင္းမွာ ဘယ္လိုဆိုးက်ဳိးေတြ ရွိတယ္ဆိုတာ၊ ဒီလို သီခ်င္းေတြကို သီဆိုေရာင္းခ်ထြက္ဆိုတဲ့ သူေတြကို ဘယ္လိုဥပေဒနဲ႔ အေရးယူလို႔ရတယ္ဆိုတာ ေရးထားတာပါပဲ။

အာဏာပိုင္နဲ႔ အဆုိေတာ္ေလးေတြကို ဘာမွ လွည့္တုိက္ေပးတာမ်ဳိးေတြကို မေတြ႔မိေပါင္ရွင္။ ဒါေပသိ ဥပေဒ ဥပဒက္စကားေတြ ေတြ႔ရေတာ့ ယားက်ိက်ိေတာ့ ႏုိင္သေပါ့။ ျဖစ္ကတတ္ဆန္း တုိင္းျပည္ႀကီးမွာ ဥပေဒကို ေမွ်ာ့ၾကိဳးလုိ လိုရာဆြဲၿပီး တစ္တီတူး တရားရွင္ႀကီးေတြက စစ္မွာေလာက္ေတာ့ ျမန္မာေတြက ရီတာေပါ့ရွင္။


(၄)


ေရးသင့္တာက ဒီလိုသီခ်င္းမ်ဳိးကို ကေလးေတြၾကားေအာင္ မဖြင့္ၾကနဲ႔။ အလွဴမဂၤလာေဆာင္မွာ ေအာ္လံနဲ႔ မလႊင့္နဲ႔။ နားက်ပ္နဲ႔ နားေထာင္ၾကေပါ့။ ဘႀကီးႏုေခတ္က အမဲသားကို တိုးတိုးသား ေခၚသလို တုိးတိုးသီခ်င္းေပါ့။ အခုေခတ္ ႏုိင္ငံေရးသီခ်င္း နားေထာင္သလို၊ ဟုတ္လား။

ဒီလို ဂ်ာနယ္ထဲထုတ္ေရးရတယ္ဆိုကတည္းက ေတာ္ေတာ့ကို ေခြးေလွးပ်ားေတာ ပ်ံ႕ေနလြန္းလို႔ ေနမွာပါ။ အစိုးရကိုယ္ႏႈိက္က သိသိႀကီးနဲ႔ လူေတြကို ကာမလမ္းလႊဲလုပ္ေပးထားတယ္လို႔ ျမင္တယ္ရွင့္။ ကေလးေလးေတြ ပညာရေစဖို႔ အမိအဖရဲ႕ ပံုသြင္ေပါ့ရွင္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ားရဲ႕ ေရႊေမတၱာ။

စစ္ဗိုလ္ေတြက တုိင္းျပည္ကို ဒီလို ဖ်က္ေနၾကတာကို အျပင္က ဒီမုိကေရစီ ၾကက္ဖႀကီးမ်ားကလည္း လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ျပခြင့္ေတြ၊ ပိတ္ပင္မႈ အလိုမရွိေတြနဲ႔ မီးေလာင္ရာ gas အိုးဖြင့္လုပ္ေနၾကေသး။ ေမးစမ္းပါရေစ၊ စကားမစပ္။ ရွင္တို႔ အေမဒိကန္ျပည္၊ ဘိလပ္ျပည္ေတြမွာေကာ လံုး၀ဥႆံု လြတ္လပ္ခြင့္ရွိတယ္လို႔ အာမခံသလားေတာ့။ ရွင္တို႔တုိင္းျပည္မွာ ကြန္ျမဴနစ္အေၾကာင္း၊ ဖက္ဆစ္ေကာင္းေၾကာင္း မီဒီယာေတြမွာ ထည့္ရဲလို႔လား။ အရင္းရွင္ႀကီးေတြနဲ႔ ျပည္သူ႔လြတ္လပ္ခြင့္ သမားေတြအၾကား လြန္ခဲ့တဲ့ ႏွစ္ ၄၀ မာတင္လူသာကင္းတို႔ေခတ္ထိ ဘယ္လိုတုိက္ပဲြ၀င္ခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ေမ့မပစ္လိုက္ၾကပါနဲ႔အံုး။

လြတ္လပ္စြာ ကဲြလဲြခြင့္ကို ယံုၾကည္ေပမယ့္ လြတ္လပ္စြာ ေဖာ္ထုတ္ခြင့္ဆိုၿပီး လမ္းေပၚ ခြ်တ္သြားေနရင္ မခက္ဘူးလား။ အၾကြင္းမဲ့ လြတ္လပ္မႈဆိုတာ ဘယ္တုိင္းျပည္မွ မရွိပါဘူး။

ဒီလိုပဲ သူတို႔တုိင္းျပည္ေတြမွာ ႐ိုးရာယဥ္ေက်းမႈ အထိန္းအကြပ္ေတြ ေခတ္ေျပာင္းလာတာနဲ႔အမွ် ဘယ္လိုေျပာင္းလဲ ပ်က္စီးကုန္တယ္ဆိုတာ ေရာက္ဖူးေပါက္ဖူးတဲ့ ဗမာေတြ ဟိုေရွးကတည္းက ေရးခဲ့ျပီးသားပဲ။

က်မတို႔ အမ်ဳိးသားတုိင္းျပည္ႀကီးမွာ အခုမွ လွည္းေခတ္ေလွေခတ္၊ သက္ဦးဆံပိုင္ေခတ္ပါရွင္။ ေနျပည္ေတာ္မွာ ရာဇဌာနီလမ္းမႀကီးနဲ႔ ဆုိသဟာမ်ိဳးေပါ့္။ ဒီမုိကေရစီတို႔၊ လူ႔အခြင့္အေရးတို႔ဆုိတာ ေရဒီယိုထဲမွာသာ ရွိတာပါ။ ေဆးစာရွိရာ ဖတ္ပါေလ။ ေရာဂါေပ်ာက္ႏိုးႏိုးဆိုတာမ်ဳိး မင္းေလာင္း ေမွ်ာ္တာနဲ႔ပဲ မိုးႀကီးခ်ဳပ္လွပါၿပီ။ ဒီလုိ ေခတ္ေနာက္က်တဲ့ တုိင္းျပည္ကုိ အေနာက္ေဖာ္နည္းကားေတြနဲ ့ အတင္းဇိကုပ္ျပီးနတ္ျပည္ပုိ ့ဖုိ ့ၾကံေနၾကတာ မခက္ဘူးလား။

တတိုင္းျပည္လံုး အဘက္ဘက္က ဆုတ္ယုတ္တဲ့အခ်ိန္မွာ ပညာေရးနဲ႔ ကိုယ္က်င့္တရားဆိုတာကေကာ ဘာမ်ား စြမ္းလို႔လဲ။ အရင္ဆံုး က်ဆုံးတာေပါ့။ အနာဂတ္လမ္းပိတ္ၿပီး ထြက္ေပါက္မဲ့ေနတဲ့ ကေလးေတြရဲ႕ အစာမေၾကတာဟူသေရြ ့ကို ဂီတမွာ လာေပါက္ကဲြ၊ အမ်ားျပည္သူ အၾကားမေတာ္တဲ့ သီခ်င္းေတြက ကေလးေပါက္စနေတြ ပါးစပ္ထဲေရာက္။ ဒါေတြကိုသာ ဆက္ၿပီး သာယာေနရင္၊ လ်စ္လွ်ဴ႐ႈထားရင္ ျမန္မာျပည္နဲ႔ လူမ်ဳိးဆိုတာ အေလ့က်ေပါက္ပန္းေတြလိုပဲ ထင္ရာစိုင္းေတြ ျဖစ္ကုန္မွာေပါ့။ အရည္အေသြးရွိတဲ့ ေက်ာက္ရုိင္းေလးေတြလည္း ဂဲလုံးျဖစ္ကုန္မေပါ့။

က်မလုိ ကေလးအေမ အအုိေတာင္မွ နားမုဒိမ္းက်င့္ခံေနရတာ၊ အပ်ိဳရြယ္ေလးေတြဆုိ ဘယ့္ႏွယ့္ လုပ္ပ။ ရွင္တုိ ့လုိ ရွစ္စပ္က ဂ်င္ဂ်င္လည္ေနတဲ့ ေယာကၤ်ားၾကီးနားနဲ ့ ပဲ အရာရာကုိ မၾကည့္နဲ ့ရွင့္။ သတင္းသမားဆုိတာ ဘက္စုံေဒါင့္စုံေအာင္ ျမင္တတ္မွေပါ့။

သခင္ကိုယ္ေတာ္မႈိင္း ကစလို႔ ေခတ္အဆက္ဆက္ ျမန္မာဂ်ာနယ္လစ္ေတြဟာ မေကာင္းရင္ဖယ္၊ ေကာင္းရင္တြယ္ ဆိုတဲ့ မူနဲ႔ပဲ တုိင္းျပည္အတြက္ ေပးဆပ္သြားၾကလို႔ တုိင္းျပည္ျပဳ ပုဂၢဳိလ္စာရင္း၀င္ၾကတာေပါ့။ ရွင္တို႔လိုသာ နားမေထာင္ခ်င္ရင္ ပိတ္ထားေပါ့ဆိုတဲ့ စိတ္မ်ဳိးနဲ႔သာဆိုရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေျပာတဲ့ တုိင္းျပည္ႀကီး ဟို အရင္ အႏွစ္ငါးဆယ္တုန္းကတည္းက ျဖစ္ေနမွာေပါ့။ ဒီသီခ်င္းေတြ နားေထာင္ရင္း သြားေလသူ ေမေမမာၾကီး(လူထုေဒၚအမာ) ကို ေအာက္ေမ့လုိက္တာ။ သူ ရွိေစခ်င္စမ္းပါဘိ။ ရွင္တို႔သီခ်င္းေတြမ်ားၾကားရင္ ေဒၚအမာေတာင္ ေသရြာက ျပန္ထလာေလာက္ပါရဲ႕။


(၅)


က်မတို႔ကုိ အျမင္က်ဥ္းေရွး႐ိုးစဲြဆိုေတာ့ ရွင္တို႔က ဇီးကြက္မ်က္ျပဴးေတြမို႔လို႔လား။ လာလာေခ်ေသး။ ဒီဗုဒၶမ်ဳိးခ်စ္၀ါဒေၾကာင့္ ရွင္တို႔ ကြ်န္တြင္းက လြတ္တာေပါ့။ မဟုတ္ရင္ ရွင္တုိ ့တေတြ ခ်စ္တီးအေဖ ေခၚေနရတာၾကာၿပီ မွတ္။ မေလးမွာ တရုတ္ေတြ အုပ္စီးထားသလုိေပါ့။ အခု တ႐ုတ္ႀကီးကို မီးဖုတ္ေနရတဲ့ စစ္အစိုးရကုိမ်ား မ်ဳိးခ်စ္ေတြလို႔ လူေတြက ထင္ေန မွတ္သလား။

က်မတို႔လည္း ငယ္ရာက ႀကီးလာတာပါ။ ဂီတနဲ႔ လူငယ္ဆိုတာ ေခတ္ရဲ႕ ပံုရိပ္ေတြမွန္း သိပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ညစ္ညမ္းဂီတ အလဇီၨ ဒုႆီလ ကာမရာဂကို စပယ္ရွယ္ဆြတဲ့ ဟာမ်ဳိးကိုေတာ့ လြတ္လပ္ခြင့္ဆိုတဲ့ ေဆးသၾကားအုပ္ၿပီး မသိက်ဳိးကြ်ံ မလုပ္သင့္ဘူးရွင္။ မျဖစ္သင့္တာေတြပါ။

သိုးေဆာင္းျပည္မွာ အေနၾကာေတာ့၊ အင္းေလ ဌာနီျပည္ၾကီးကလည္း ေ၀းသကိုး။ ရွင္တို႔ေရးတဲ့ စာကို ဖတ္ၿပီး လူငယ္ေတြမွာ ဟီရိၾသတပၸဆိုတာ ဘာမွန္း သိလာရေအာင္ ေရးႏိုင္တယ္ဆိုရင္ ရွင္တို႔ပံုကုိ ေဘာင္သြင္းၿပီး က်မ ကန္ေတာ့ပါ့မယ္။ ဘယ့္ႏွယ့္ေတာ္ ျပည္တြင္းက ဂ်ာနယ္လစ္ေတြမွာ ရတဲ့နည္းနဲ႔ မေတာ္တာကို မေတာ္မွန္း၊ မွားတာကို မွားမွန္း ေျပာတာပဲ။ ရွင္တို႔က သူတို႔ကို ေနျပည္ေတာ္နဲ႔ ေပးစားတယ္။

ဒီသီခ်င္းဆုိးေတြေၾကာင့္ အစကတည္းက လူငယ္ေတြ ရဲ့ ဆန္းသစ္တီထြင္မွုေတြအေပၚ မႏွစ္ၿမိဳ႕တဲ့ ေရွး႐ိုးစဲြေတြ၊ နအဖ အလိုေတာ္ရိေတြက ၀မ္းပန္းတသာနဲ႔ ေျမစမ္းခရမ္းပ်ဳိး ယဥ္ေက်းမႈသစ္ေတြကို ဖ်က္ခ်ဳိးပိတ္ဆို႔ၾကလိမ့္မယ္။ ရွင္တို႔က အဲဒီလို အားေပးအားေျမႇာက္လုပ္ရင္ ကေလးေတြကို ပုဆိန္႐ိုးလို႔ သမုတ္ၾကပါလိမ့္မယ္။


(၆)


စာလည္းရွည္ၿပီ။ စာရိတၱမ႑ိဳင္ႀကံ႕ခုိင္ေစရမည္ဆိုၿပီး ႀကံဳး၀ါးခဲ့တဲ့ ေရွးက ဂ်ာနယ္လစ္ လက္ေဟာင္းအဖိုးတန္ႀကီးေတြကိုပဲ လြမ္းရပါသရွင့္။

လြန္တာရွိ ၀ႏၵာမိပါ။

က်မ


လွဒါနီ

(ျမန္မာ မ်ိဳးခ်စ္ ဒီမုိကရက္စစ္စစ္)