ေဆာင္းဇြန္ေဝ
ကန္ေတာ္ႀကီး ကန္ပတ္လမ္းတေလွ်ာက္ ဒီႏွစ္က်မွ တည္ေဆာက္ခြင့္ေပးတဲ့ သၾကၤန္ေရကစား မ႑ပ္ၾကီးေတြမွာ အလြမ္းေျပ လာ ၾကည့္ၿပီး ေရကစားမယ့္သူေတြ၊ ဒီႏွစ္သၾကၤန္ ရန္ကုန္မွာ မစည္ပါဘူးဆိုတဲ့ စကားကို ေခ်ဖ်က္မယ့္သူေတြ၊ အမ်ားအားျဖင့္ ကားနဲ႔ လည္း ေလွ်ာက္မလည္ႏိုင္၊ သၾကၤန္မ႑ပ္ေတြေပၚမွာလည္း ေရမကစားႏိုင္တဲ့ အေျခခံလူတန္းစား အမ်ားစုနဲ႔ သြက္လက္လႈပ္ရွား ပ်ားပန္း ခတ္ေနတယ္။ သီခ်င္းသံေတြ ဆူညံေနတဲ့ ေနပူပူေအာက္မွာ လူအုပ္ၾကီး တိုးေဝွ႔ေနတယ္။
ဆံပင္ ထုိးထိုးေထာင္ေထာင္နဲ႔ ေဘာင္းဘီအက်ပ္ ဝတ္ထားတဲ့ လူငယ္တသိုက္က လမ္းေဘးမွာ ထိုင္သူထိုင္ ကသူကနဲ႔၊ ေျခသလံုးေပါင္တံေပၚေအာင္ ေဘာင္းဘီတို ဝတ္ထားတဲ့ ေကာင္မေလးကို လက္တြဲၿပီး လမ္းေလွ်ာက္လာတဲ့ အတြဲကေလးေတြ၊ အေအးပုလင္းအလြတ္ လက္ကဆြဲလာၿပီး ကေလးေလးကိုခ်ီရင္း မ႑ပ္ေတြေပၚမွာ ကခုန္ေနတဲ့ လူငယ္ေတြကို ေငးေမာၾကည့္ရႈေနတဲ့ မိသားစုကေလးေတြကလည္း သူ႔အာ႐ံုနဲ႔သူ။
လံုၿခံဳေရး တာဝန္ယူထားတဲ့ ရဲတပ္ဖြဲ႔နဲ႔ ၿမိဳ႕နယ္တာဝန္ရွိသူေတြကလည္း လမ္းအလယ္ ကၽြန္းေပၚကေန ဟိုၾကည့္ဒီၾကည့္။ ျပည့္က်ပ္ေနတဲ့ ယာဥ္တန္းကို လမ္းပိတ္ဆို႔မႈေတြ မျဖစ္ေအာင္ လမ္းရွင္းေပးေနတဲ့ လမ္းျပယာဥ္ထိန္းရဲေတြနဲ႔ အရန္မီးသတ္ေတြကလည္း မ႑ပ္ေတြေအာက္ကေနၿပီး တာဝန္ယူေနတယ္။ ျမဴးထူးကခုန္ေနတဲ့ ေရပတ္ခံကားေတြကို တစီးခ်င္း ရွင္းလင္းေနတယ္။
မ႑ပ္တခုေပၚမွာေတာ့ ေရပိုက္ေလးတရမ္းရမ္းနဲ႔ ခုန္ကေနတဲ့ မိန္းကေလးေတြ၊ ေယာက္်ားေလးေတြအားလံုး ဒီေဂ်က တင္ဆက္ေနတဲ့ စည္းခ်က္အလိုက္ ယိမ္းထိုးလိုက္ပါေနၾကတယ္။ ေပ်ာ္ရႊင္မႈဟာ အေတာမသတ္ေအာင္ သူတို႔ရင္တြင္းမွာ ေပၚထြက္ေနတယ္။ ပူေလာင္အိုက္စပ္တဲ့ ေႏြေနပူကို အန္တုတဲ့အေနနဲ႔ ေရေတြရႊဲေအာင္ ေလာင္းပက္ၿပီး ျမန္မာ့ယဥ္ေက်းမႈ ႏွစ္သစ္ကို ၾကိဳဆိုေနတယ္။ တႏွစ္တာလံုး ျပဳလုပ္ခ့ဲၾကတဲ့ ညစ္ႏြမ္းမႈေတြကို အတာေရနဲ႔ အားရေအာင္ ေဆးေၾကာေနၾကတယ္။
ေရကစားမ႑ပ္ေပၚကေန လွမ္းၾကည့္ရင္ သၾကၤန္နဲ႔ သီတင္းကၽြတ္ မွားယြင္း ေဆာ့ကစားေနသလား ထင္ေလာက္ေအာင္ မီးပန္းတခ်ဳိ႕က လူအုပ္ၾကားထဲမွာ ထြက္ေပၚလာတယ္။ မီးခိုးေငြ႔အခ်ဳိ႕ ထြက္ေပၚလာၿပီး ကားဘီးေပါက္သံနဲ႔ ဆင္တဲ့ ေပါက္ကြဲသံ ခပ္အုပ္အုပ္ဟာ က်ယ္ေလာင္စြာ ထြက္ေပၚေနတဲ့ တကၠႏိုတီးလံုးေတြ ၾကားကေန ထြက္ေပၚလာတယ္။ ႐ုတ္တရက္မို႔ လူေတြ ဘာမွသိလိုက္ၾက။ ၅ စကၠန္္႔ေလာက္ပဲ ျခားနားမယ့္ လက္ေျဖာက္ ၂ တြက္ခ်ိန္မွာေတာ့ ဆက္တိုက္ထြက္ေပၚလာတဲ့ ေပါက္ကြဲသံေတြေၾကာင့္ မ႑ပ္ေအာက္ကေန လူေတြ ႐ုန္းရင္းဆန္ခတ္ ျဖစ္သြားတယ္။
”ဝပ္ထား” ”ဝပ္ထား” ဆိုတဲ့ ေအာ္သံေတြေၾကာင့္ မ႑ပ္ေပၚက ေရကစားသူတခ်ဳိ႕ ေနာက္ျပန္လဲသူက လဲ၊ ဝမ္းလ်ားထိုးေမွာက္သူက ေမွာက္၊ တက္နင္းရင္ ေျခေခ်ာ္လဲသူက လဲနဲ႔၊ မ႑ပ္ေပၚက ဆင္းေျပးသူက ေျပးနဲ႔။
သူကေတာ့ ခါးေနာက္ပိုင္းမွာ ဆစ္ကနဲ ပူသလို ခံစားလိုက္ရတယ္။ ဒါေပမဲ့ မ႑ပ္လက္ရန္းေပၚက ခုန္ခ်လိုက္တဲ့ အရွိန္ေၾကာင့္ ႐ုတ္တရက္ ျပန္မထႏိုင္။ မ႑ပ္ေရွ႕ ကာထားတဲ့ vinyl ေအာက္ကေန လွမ္းျမင္လိုက္ရတာက လိုက္ေအ့စ္ ကားတစီး ပတ္လက္လန္သြားတယ္။ ကားေအာက္မွာ ပိေနသူတခ်ဳိ႕ ရွိေနတယ္။ ဦးတည္ရာမဲ့ ေျခဦးတည့္ရာကို ထြက္ေျပးသူေတြ။ တံုးလံုးပတ္လက္နဲ႔ မလႈပ္မယွက္ က်န္ခဲ့တဲ့ သူေတြက လမ္းမေပၚမွာ။
ကတၱရာလမ္းဟာ ေသြးေတြနဲ႔ စြန္းထင္းသြားတယ္။ ခုနက ယာဥ္ေၾကာရွင္းေနတဲ့ ယာဥ္ထိန္းရဲဟာ သူ ဝတ္ဆင္ထားတဲ့ ယူနီေဖာင္းျဖဴျဖဴကို ေသြးေတြနဲ႔ ခ်င္းခ်င္းနီေနၿပီး၊ လူက ပက္လက္အေနအထား ျဖစ္ေနတယ္။ သူ႔လည္ပင္းမွာ ေသြးေတြ ျမင္မေကာင္းေအာင္ ထြက္ေနတယ္။ အရန္မီးသတ္တေယာက္က ေမွာက္လ်က္လဲေနၿပီ။ ကၽြတ္က်န္ခဲ့တဲ့ ဖိနပ္ေတြ၊ ပလပ္စတစ္အိတ္၊ ေရသန္႔ဘူးနဲ႔ ပိုက္ဆံအိတ္ေတြ ဖ႐ိုဖရဲၾကားမွာ လူေတြ အတံုးအ႐ံုး လဲၿပိဳက်လို႔။ ေညႇာ္နံ႔လို အနံ႔ဆိုးတခုက ဝန္းက်င္တခုလံုးကို ဖံုးလႊမ္းရစ္သိုင္းလို႔။
အသိစိတ္ေတြဟာ လွ်ပ္စစ္လိုပဲ အလ်င္အျမန္ သူ႔ဆီ ဝင္ေရာက္လာတယ္။ ဒဏ္ရာရသူေတြကို ေျပးေပြ႔သူကေပြ႔။ ငိုတဲ့သူကငို။ ဘယ္သူက ေသတယ္၊ ဘယ္သူက ရွင္တယ္ဆိုတာ အေသအခ်ာ မသိေသးခ်ိန္မွာပဲ ညည္းညဴေအာ္ဟစ္သံေတြ ပြတ္ပြတ္ညံေနတယ္။
နီးစပ္ရာ နည္းေပါင္းစံုနဲ႔ တေယာက္ကုိတေယာက္ ေဖးမၾကတယ္။ မၾကာခင္ ေဆး႐ံုကားေတြ၊ ရဲကားေတြ ေရာက္လာတယ္။ လမ္းေတြကို ပိတ္လိုက္ၾကတယ္။ ဒဏ္ရာရသူေတြ၊ ေသဆံုးသူေတြကို ေဆး႐ံုကားေတြေပၚ အဆင္ေျပသလိုနည္းနဲ႔ ျပြတ္သိပ္တင္ေဆာင္ၿပီး တင္သြားၾကတယ္။ နီးစပ္ရာ လူတခ်ဳိ႕ကို လံုၿခံဳေရးေတြက လိုက္ဖမ္းလုပ္လို႔ ရပ္ၾကည့္ေနၾကသူေတြ ေနာက္ကို လွည့္ေျပးကုန္ၾကတယ္။
ရန္ကုန္ေဆး႐ံုၾကီး အေရးေပၚလူနာေဆာင္ကို ေရာက္လာတဲ့ လူနာေတြက တပံုတပင္။ သၾကၤန္ပြဲေတာ္ရက္မို႔ တာဝန္ခ်ထားတဲ့ ေဆးဝန္ထမ္းက ခ်က္ခ်င္း လံုေလာက္မႈ မရွိခင္မွာပဲ ခြဲစိတ္ဖို႔ လိုအပ္သူေတြကို ဓာတ္မွန္႐ိုက္၊ ေသြးသြင္းေဆးသြင္းနဲ႔ ေဆး႐ံုၾကီး အေရးေပၚဌာနဟာ တမဟုတ္ခ်င္း အလုပ္ေတြ ရႈပ္သြားတယ္။ ေတာက္တေခါက္ေခါက္နဲ႔ လူနာရွင္ေတြက ဗံုးေဖာက္ခြဲသူေတြကို ဆဲဆိုေရရြတ္ေနတယ္။ တခ်ဳိ႕ ဒဏ္ရာနည္းတဲ့ လူနာေတြက အျပင္ေဆးခန္းမွာ ျပမယ္ဆိုၿပီး ထျပန္ကုန္တယ္။ ဒီအထဲ သူလည္း တေယာက္အပါအဝင္ ျဖစ္တယ္။
မၾကခင္မွာပဲ ျမန္မာ့အသံနဲ႔ ျမန္မာ့႐ုပ္ျမင္သံၾကားကေန ေပါက္ကြဲမႈျဖစ္စဥ္ကို သတင္းေၾကညာတယ္။
ေဆး႐ံုမွာ လူနာေတြကို ပံုမွန္ကိုင္တြယ္ႏိုင္ဖို႔အတြက္ ၃၆ နာရီေလာက္ အခ်ိန္ယူလိုက္ရတယ္။ အေရးေပၚ လူနာေတြကို ၾကပ္မတ္ကုသၾကတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ အဆင့္ျမင့္အရာရွိၾကီးတေယာက္ ေသဆံုးခဲ့တယ္လို႔လည္း ၾကားသိရတယ္။ ဒါေပမဲ့ စာရင္းထြက္မလာခဲ့။ ေသဆံုးဒဏ္ရာရရွိသူ အေရအတြက္ေတြဟာ အခ်ိန္နဲ႔အမွ် ျမင့္တက္လာတယ္။ အျပင္ ေဆးခန္းမွာ ကုသခြင့္မရွိလို႔ ဒဏ္ရာရသူစာရင္း တက္လာတာလို႔လည္း ဆိုၾကတယ္။
တဆစ္ဆစ္ ကိုက္ခဲလာတဲ့ နာက်င္မႈေၾကာင့္ ေဆး႐ံုၾကီးကို မိုးခ်ဳပ္ေတာ့ ျပန္ေရာက္လာျပန္တယ္။ ဒဏ္ရာဟာ မၾကီးေပမယ့္ အေပါက္ျဖစ္သြားတယ္။ ေသြးက လံုးဝမတိပ္။ ေရာက္ေရာက္ခ်င္း ဓာတ္မွန္႐ိုက္တယ္။ ဝင္သြားတဲ့ ဗံုးစအတြက္ ခြဲစိတ္ဖို႔ လိုတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒီေန႔ညေတာ့ မျဖစ္ႏိုင္ေတာ့။ ခြဲစိတ္မႈ မ်ားလြန္းလို႔ ခြဲစိတ္ခန္းကို ပိုးျပန္သတ္ဖို႔ အခ်ိန္ေပးရမယ္လို႔ ဆိုလာတယ္။ အကိုက္အခဲ သက္သာေအာင္ ေဆးထိုးေပးၿပီး အစာလံုးဝ မစားရေတာ့ဘူးလို႔ တာဝန္က်ဆရာဝန္က မွာသြားတယ္။ ေပါက္ကြဲမႈအၿပီး ၂၄ နာရီၾကာတဲ့အခါ ဒဏ္ရာရသူ ၁၇ဝ အထိ ျဖစ္လာၿပီး ေသဆံုးသူ ၈ ေယာက္အထိ တရားဝင္ ထြက္ေပၚလာခဲ့တယ္။
အတြင္းလူနာအျဖစ္ မယက အဖြဲ႔ဥကၠ႒နဲ႔ ယာဥ္ထိန္းအရာရွိတေယာက္၊ အရန္မီးသတ္တေယာက္၊ စိုးရိမ္ရတဲ့ အေနအထားမွာ ရွိေနဆဲ။ လက္ရွိမွာ လူနာ ၅ဝ ကေန ၇ဝ နီးပါး ေဆး႐ံုကေန ျပန္ဆင္းသြားၾကၿပီျဖစ္တယ္။ ရဲသတင္းတခ်ဳိ႕အရ ေသဆံုးသူ အေရအတြက္ဟာ ဒီထက္ပိုေသးတယ္လို႔ သိရတယ္။
အတက္ေန႔မွာ ခြဲစိတ္ခံရလို႔ တေန႔လံုး၊ တညလံုး စိတ္တိုေနတယ္။ ဒဏ္ရာက ေသးေပမယ့္ အေတာ္ခံရခက္ေနတယ္။ ခြဲစိတ္မႈအၿပီးမွာေတာ့ လက္မခြံေလာက္ရွိတဲ့ သတၱဳစတခု ကိုယ္ခႏၶာထဲက ထြက္လာတယ္လို႔ အိမ္က ေျပာတယ္။ အခုလို လုပ္ရပ္ေတြဟာ အၾကမ္းဖက္မႈတခုသာမက လူမဆန္တဲ့ လုပ္ရပ္တခုျဖစ္ေၾကာင္း ရန္ကုန္ေန ျပည္သူလူထုရင္ထဲမွာ ကိန္းေကာင္းေနမွာပါ။
No comments:
Post a Comment