ရာဇဝင္ထဲက ဘုရင္မကို အကြက္ေရႊ႕မွားသည့္အခါ

သြင္ေအာင္

က်ေနာ္တို႔ငယ္ငယ္က မိုးေဝကဗ်ာေခတ္ဆိုတာ ရွိခဲ့ဖူးတယ္လို႔ အသက္ႀကီးလာတဲ့အခါ ျပန္ၾကားခဲ့ဖူး ပါတယ္။ အဲဒီ မိုးေဝ ကဗ်ာေခတ္ ဆိုၿပီး မိုးေဝမဂၢဇင္းမွာ ကဗ်ာဆရာေတြေရးခဲ့တဲ့ ကဗ်ာေတြက ဖိႏွိပ္မႈေတြကို ဆန္႔က်င္ေတာ္လွန္တဲ့ သက္ေရာက္မႈေတြနဲ႔ ေရးခဲ့ၾကတာလို႔ဆိုပါတယ္။

အဲတုန္းက ကဗ်ာတပုဒ္ကို အဲဒီေခတ္ကို ကိုယ္ေတြ႔ျဖတ္သန္းခဲ့ဖူးတဲ့ ေနာင္ေတာ္ တေယာက္ကျပန္ ေျပာျပလို႔ သိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီကဗ်ာကေတာ့ ဆရာေမာင္ေလးေအာင္ရဲ႕ “နစ္ဆင္ႏွင့္ စစ္တုရင္ထိုးျခင္း” ပါပဲ။ ကဗ်ာကေတာ့ ၁၉၆ဝ ေက်ာ္ ၇ဝ ကာလမ်ားက ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အေမရိကန္-ဗီယက္နမ္ စစ္ပြဲရဲ႕ ေနာက္ခံ အေၾကာင္းအရာကို ကဗ်ာဆရာက စိတ္ကူးဉာဏ္ ကြန္႔ၿပီးေတာ့ စပ္ထားခဲ့တာ ျဖစ္ပါတယ္။

ႏွစ္ပုိင္းကြဲေနတဲ့ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံမွာ ေျမာက္ပိုင္းက ကြန္ျမဴနစ္ႏိုင္ငံ ျဖစ္ေနၿပီး၊ ေတာင္ပိုင္းကေတာ့ အေမရိကန္ရဲ႕
ေက်ာကန္ေပးထားမႈနဲ႔ ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္တဲ့ ႏိုင္ငံျဖစ္ေနတာပါ။ တႏိုင္ငံလံုးကို ေပါင္းစည္းၿပီး ကြန္ျမဴနစ္
ႏုိင္ငံေတာ္ တည္ေထာင္ဖို႔ ေျမာက္ပိုင္းက ၾကိဳးစားလာတဲ့အခါမွာ အေမရိကန္တို႔က ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒ မျပန္႔ပြားေစဖို႔
ေတာင္ပိုင္းကေနကူတိုက္ဖို႔ ျပင္ဆင္ေနၾကခ်ိန္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေတာင္ဗီယက္နမ္က ျပည္သူေတြထဲမွာ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ ကို ေထာက္ခံတဲ့ ေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ရွိေန၊လႈပ္ရွားေနၿပီ ျဖစ္ေပမယ့္ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ျပည္သူ
ေတြက တခဲနက္ေထာက္ခံၿပီး အစကထက္ ေျမာက္ဗီယက္နမ္ ရဲ႕ ေပါင္းစည္းေရးလႈပ္ရွားမႈအတြက္ ပိုမိုတက္ႂကြစြာ လႈပ္ရွား လာေစခဲ့တဲ့ အျဖစ္အပ်က္ေလး တခုဟာ ေတာင္ဗီယက္နမ္ရဲ႕ ၿမိဳ႕ေတာ္ ဆုိင္ဂံုမွာ ျဖစ္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။

ကြန္ျမဴနစ္ဆန္႔က်င္ေရး မူဝါဒအရ အေမရိကန္ရဲ႕ လြမ္းမိုးမႈ ကိုခံေနရတဲ့ ေတာင္ဗီယက္နမ္က လူငယ္ အခ်ဳိ႕ဟာ အေမရိကန္ လႊမ္းမိုးမႈေအာက္က လြတ္ေျမာက္ၿပီး ကြန္ျမဴနစ္ဝါဒက်င္သံုးတဲ့ ဗီယက္နမ္တႏိုင္ငံတည္း ျဖစ္ေစဖို႔ ဗီယက္ေကာင္း (Vietcong) လို႔ေခၚတဲ့ အမ်ဳိးသား လြတ္ေျမာက္ေရး တပ္ဦးနဲ႔ ဆက္သြယ္ၿပီး ေျမေအာက္ လႈပ္ရွားမႈေတြ လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။

အဲဒီအထဲက လူငယ္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ငုယင္ဗန္ထၽြိင္းဟာ အသက္ ၁၇ ႏွစ္သာရွိေသးၿပီး သူဟာ ေတာင္ဗီယက္နမ္
ကို ၁၉၆၃ ခု ေမလအတြင္း အလည္အပတ္ လာေရာက္တဲ့ အေမရိကန္ ကာကြယ္ေရးဝန္ႀကီး ေရာဘတ္မဂၢနာမာရား
ကို လုပ္ၾကံဖို႔ၾကိဳးစားမႈနဲ႔ ေတာင္ဗီယက္နမ္ အစိုးရရဲ႕ ဖမ္းဆီးမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။ သူ႔ကို ေသဒဏ္ခ်မွတ္ခဲ့ပါတယ္။

၁၉၆၄ ခုေအာက္တိုဘာလ ၁၅ ရက္ေန႔မွာေတာ့ ခ်ီဟို (Chi Hoa) အက်ဥ္းေထာင္အတြင္း သတင္းေထာက္မ်ား
ေရွ႕ေမွာက္မွာ ေသနတ္နဲ႔ပစ္သတ္ၿပီး သူ႔ကိုကြပ္မ်က္ခဲ့ပါတယ္။ အျခားေျမေအာက္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ
ေၾကာက္လန္႔သြားေအာင္ သင္ခန္းစာေပးမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ သတင္းေထာက္အမ်ားေရွ႕မွာ ကြပ္မ်က္ဖို႔ အေမရိကန္ရဲ႕ အၾကံေပးခ်က္အရ ေတာင္ဗီယက္နမ္အစိုးရဟာ စဥ္းစားလုပ္ကိုင္ခဲ့တာလို႔ ယူဆခဲ့ၾကပါတယ္။

သူ႔ျပည္သူေတြကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း၊ သူ႔တုိင္းျပည္ကို ဘယ္ေလာက္ခ်စ္ေၾကာင္း သတင္းေထာက္ေတြ
ကို ရဲရဲဝံ့ဝံ့ ေအာ္ေျပာရင္း ကိုယ္ထဲကို ေသနတ္က်ည္ဆန္ ေဖာက္ဝင္သြားတဲ့အခ်ိန္မွာေတာင္ အဖ ဗီယက္နမ္ နိင္ငံေတာ္ အဓြန္႔ရွည္ပါေစလို႔ ေနာက္ဆံုးထြက္သက္အထိ ရဲရင့္စြာ ျပည္သူေတြအတြက္ ေႂကြးေၾကာ္သြားခဲ့တဲ့ ငုယင္ဗန္ထၽြိင္းဟာ အေမရိကန္နဲ႔ ေတာင္ဗီယက္နမ္ အစိုးရတို႔ရဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ကို မွန္းခ်က္နဲ႔ ႏွမ္းထြက္မကိုက္
ေစခဲ့ပါဘူး။

သူ႔ရဲ႕ ရဲရင့္တဲ့ ႐ုပ္ပံုလႊာဟာ ျမင္ရ၊ၾကားရသူ ေတာင္ဗီယက္နမ္ ျပည္သူတိုင္း၊ လူငယ္တုိင္းကို ဗီယက္နမ္
ႏုိင္ငံေတာ္အတြက္ ႏိုးထဖို႔ ေစ့ေဆာ္ေပးႏိုင္ခဲ့ပါၿပီ။ အဲလိုနဲ႔ ေတာင္ဗီယက္နမ္ျပည္သူေတြဟာ အေမရိကန္
ဆန္႔က်င္ေရး၊ ဗီယက္နမ္ႏိုင္ငံ တခုတည္း ထူေထာင္ေရးတို႔မွာ ေရွ႕တန္းက စြန္႔စြန္႔စားစား တိုက္ပြဲဝင္လာခဲ့ၾကၿပီး
ကမၻာ့ စူပါပါဝါ အေမရိကန္တပ္ေတြ ေနာက္ဆံုးေတာ့ ဗီယက္နမ္ကေန အကြဲကြဲ အၿပဲၿပဲ ျပန္ဆုတ္ေပးရတဲ့ အထိ
ျဖစ္ခဲ့ရပါတယ္။

အဲဒီအျဖစ္ေလးကို ကဗ်ာဆရာေမာင္ေလးေအာင္ က “နစ္ဆင္ႏွင့္ စစ္တုရင္ထုိးျခင္း" ဆိုၿပီး ကဗ်ာဉာဏ္ ကြန္႔ျမဴးလို႔
ေရးခဲ့တဲ့ မိုးေဝေခတ္ ကဗ်ာေလးတပုဒ္ကို က်ေနာ္သိခြင့္ရခဲ့တာပါ။

ဆရာေမာင္ေလးေအာင္က အဲဒီ အခ်ိန္က အေမရိကန္သမၼတျဖစ္တဲ့ နစ္ဆင္ဟာ ငုယင္ဗန္ထၽြိင္းရဲ႕ ကိစၥကို အျခား
ေတာ္လွန္ေရးသမားေတြ ေၾကာက္သြားေအာင္ သတင္းသမားေတြေရွ႕မွာ သင္ခန္းစာအျဖစ္ ကြပ္မ်က္ခိုင္းလိုက္တာ
ဟာ စစ္တုရင္ပြဲတခုမွာ အကြက္ေရႊ႕မွားသြားတာမ်ဳိးပဲျဖစ္ၿပီး အဲဒါေၾကာင့္လဲ တပြဲလံုး႐ႈံးသြားရသလို စစ္႐ႈံးသြားရတာ လို႔ ႏႈိင္းယွဥ္ၿပီး စိတ္ကူးဉာဏ္ ကြန္႔ျမဴးေရးထားတဲ့ ကဗ်ာေလးပါ။

အခ်ိန္ေတြၾကာလာေတာ့ အဲဒီကဗ်ာေလးကို ေမ့ေတာင္ေနပါၿပီ။ ဒါေပမယ့္ တိုက္တုိက္ဆိုင္ဆိုင္ပါပဲ အဲဒီလို အျဖစ္အပ်က္ေလးတခု အခုျဖစ္ေနၿပီလို႔ ခံစားလိုက္ရလို႔ ကဗ်ာေလးကို က်ေနာ္ျပန္ အမွတ္ရ လာမိပါတယ္။

အခုတၾကိမ္ အကြက္ေရႊ႕မွားသြားတာကေတာ့ ျမန္မာျပည္က မ်က္ႏွာဖံုး အမ်ဳိးမ်ဳိးေျပာင္းတပ္ေနတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ တစုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတုိ႔ဟာ ေတာ္႐ံု အကြက္မွားေရႊ႕တာ မဟုတ္ပါဘူး။ တဘက္က ဘုရင္မႀကီးကို အပိုင္ဆိုၿပီး သြားခ်က္(Chess Mate) လိုက္ကာမွ ကိုယ့္ဘုရင္ႀကီးကို အစားခံရမယ့္အကြက္ (တခါတည္း႐ႈံး မယ့္အကြက္) ပြင့္ထြက္ သြားရတာပါ။ တကြက္တည္းနဲ႔ မဟုတ္ေတာင္ ေနာက္ႏွစ္ကြက္၊ သံုးကြက္ထက္ မပိုေတာ့ပါ။ ႐ႈံးကြက္ ပြင့္သြားခဲ့ရပါၿပီ။

သူတို႔အပိုင္ဆိုၿပီးသြား ခ်က္လိုက္တဲ့ ဘုရင္မႀကီးကေတာ့ျမန္မာျပည္က ရာဇဝင္မ်ားရဲ႕ သတို႔သမီး ဧရာဝတီျမစ္ႀကီး ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဧရာဝတီ ျမစ္ႀကီး ေမြးဖြားရာ ျမစ္ဆံုအရပ္မွာ ဆည္ႀကီးေဆာက္ၿပီး လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အားေတြထုတ္ဖို႔ တ႐ုတ္
ႏုိင္ငံနဲ႔ သေဘာတူခဲ့တာပါပဲ။ တကယ္ေတာ့ အဲဒီလုပ္ရပ္ဟာ ႐ိုး႐ိုးအမွားတခုတင္ မဟုတ္ပါဘူး။

အေမရိကန္ ႏိုင္ငံသားေတြဟာ မစၥစပီျမစ္ႀကီးအတြက္ ဂုဏ္ယူၾကပါတယ္။ အီဂ်စ္ေတြကလဲ ႏိုင္းလ္ ျမစ္ႀကီး
ေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူပါတယ္။ တ႐ုတ္ျပည္သားေတြကလဲ ယန္စီျမစ္ႀကီးေၾကာင့္ေပါ့။ ႏိုင္ငံသားတုိင္းဟာ သူတို႔
ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ အဓိက ျမစ္ႀကီးေတြေၾကာင့္ ဂုဏ္ယူ ဝင့္ႂကြား ၾကပါတယ္။ ကုိရီးယားသားေတြကလဲ ဟန္ျမစ္ႀကီးေပါ့။
ျမစ္ႀကီးေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး အိပ္ရာဝင္ပံုျပင္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး ေမြးဖြားခဲ့ၾကပါတယ္။ ႏိုင္ငံရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈ တခု အေနနဲ႔လည္း တန္ဖိုးထားၾကပါတယ္။

ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးဟာ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈကိုျပၫႊန္းေနရာ သက္ရွိျပတိုက္ႀကီး တခုပါပဲ။ ဧရာဝတီျမစ္ဟာ
ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အသက္ေသြးေၾကာ ဆိုတာကိုလဲ ျမန္မာျပည္မွာေမြး၊ ျမန္မာျပည္မွာ ႀကီးတဲ့သူတိုင္း သိၾကပါတယ္။
ျမစ္ႀကီးကိုမီွၿပီး ေရလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ စားေသာက္ေနၾကရတယ္။ လယ္ယာ စုိက္ပ်ဳိး လုပ္ကိုင္ေနၾကရတယ္။ လမ္းပန္း ဆက္သြယ္ေရးေတြ ေျဖာင့္ျဖဴးေနၾကရတယ္။သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ စိမ္းလန္းေနၾကရတယ္။ ရာသီဥတုေတြ မွန္ကန္ေနၾကရတယ္။ ပတ္ဝန္းက်င္ေဂဟ စနစ္ေတြ မွ်တေနရတယ္။ တိရစာၦန္မ်ဳိးစိတ္ေတြ ရွင္သန္ေနၾကရတယ္။

ျမစ္ဆံုဆိုတာ အားလံုးသိၾကတဲ့အတုိင္း ေမခနဲ႔မလိခ ျမစ္ႏွစ္သြယ္ေပါင္းၿပီး ဧရာဝတီျမစ္ဆိုတာ စတင္ျဖစ္ေပၚရတဲ့
ေနရာပါ။ အဲဒီ ဧရာဝတီျမစ္ႀကီးေၾကာင့္လည္း အထက္ကေျပာခဲ့သလို အက်ဳိးေက်းဇူးေတြရေန ၾကရတာပါ။ ျမစ္ဆံုမွာ အခုေတာ့ စကၤာပူႏိုင္ငံ အက်ယ္အဝန္းထက္ ႀကီးတဲ့ဆည္ႀကီးတခု ေဆာက္ေတာ့မယ္လို႔ စစ္အုပ္စုက လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ အဲ့လိုလုပ္လို႔ ျပည္သူေတြဘာျဖစ္မလဲ တခ်က္ၾကည့္ၾကည့္ရေအာင္။

အရင္ဆံုးေတာ့ ဆည္ေဆာက္မယ္ဆိုတဲ့ ေနရာကေက်းရြာေပါင္း ၅ဝ နီးပါးနဲ႔ ေက်းရြာေနလူထု ၂ ေသာင္းေက်ာ္က သူတို႔ေမြးရပ္ေနရာေဒသေတြကို စြန္႔ခြာၿပီး ေရႊ႕ေျပာင္းေပးၾကရမွာပါ။ ဘိုးစဥ္ေဘာင္ဆက္ ေနလာခဲ့တဲ့ေနရာေတြကို ႐ုတ္တရက္စြန္႔ခြာၿပီး ေနရာစိမ္းမွာ ဘဝတခုကိုခ်က္ခ်င္း တည္ေဆာက္ဖို႔ဆိုတာ လံုးဝမလြယ္ပါဘူး။ ဒါက ပထမဆံုး ဒုကၡေရာက္ၾကရမယ့္ ဘဝေတြပါ။

ေနာက္တခုကေတာ့ ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္က လူထုရဲ့ကံၾကမၼာပါပဲ။ ဆည္ႀကီးက ေရေတြကိုထိန္း လိုက္ၿပီဆုိေတာ့
ျမစ္ရဲ႕ေရစီးေရလာက ဆည္ႀကီးက ေရလြတ္ေပးမႈေပၚကိုပဲ တည္သြားမွာပါ။ အဲ့ေတာ့ တခါတေလေရစီးမယ္။ တခါတေလ ေရမရွိဘဲေနမယ္။ တခါတေလ ေရေတြတလေဟာထုိးစီးမယ္။ စီးလာမယ့္ေရက ဆည္ထဲကေလွာင္ေရ
ေတြမို႔ သန္႔ရွင္းမွာ မဟုတ္ပါ။

အဲ့ေတာ့ ေရေၾကာင္းသြားလာေရးပ်က္မယ္။ ေရေတြႀကီးမယ္။ ျမစ္ကိုမွီၿပီးေနတဲ့ တိရစာၦန္ေတြ ေသေၾကမယ္။ ေရလုပ္ငန္း လုပ္ေနတဲ့သူေတြ ထမင္းငတ္မယ္။ ျမစ္ထဲမွာ ေရမရွိလို႔
ျမစ္ဝကြ်န္းေပၚမွာ ပင္လယ္ေရေတြ ဝင္လာမယ္။ စိုက္ပ်ဳိးေရး လုပ္ငန္းေတြ ပ်က္ကုန္မယ္။ ေရာဂါဘယေတြ ထူေျပာမယ္။
ျမစ္ေရနဲ႔ေပါက္တဲ့ ဒီေရေတာေတြ ေသမယ္။ ျမစ္ကိုမီွေနရတဲ့ သစ္ေတာေတြ ေသေၾကမယ္။ ရာသီဥတုေဖာက္ျပန္မယ္။
ေနာက္ထပ္ "နာဂစ္"ေတြ အမ်ားႀကီး ေရာက္လာဦးမယ္။

အဓိက,ကေတာ့ ျမန္မာျပည္သူေတြရဲ့ အသဲႏွလံုးကို ရင္ထဲ
က ဆြဲထုတ္သြားတာပါပဲ။ ဒီလိုေတြ ျဖစ္လာရင္ေတာ့ နိင္ငံ ဂုဏ္ေဆာင္ျမစ္ႀကီး ေကာရေတာ့မွာပါ။ ေသဆံုးရေတာ့မွာ
ပါ။ ျမစ္ႀကီးနဲ႔အတူ ေမြးဖြားလာတ့ဲ ဧရာဝတီ ပံုျပင္ေတြ၊ သီခ်င္းေတြ၊ ကဗ်ာေတြဟာ ျမစ္ႀကီးနဲ႔ အတူ ေသဆံုး သြားရေတာ့မွာပါ။

ဒီေနရာမွာ တခ်ိန္ကေတာ့ ဧရာဝတီဆိုတဲ့ ျမစ္ႀကီးတစင္း ရွိခဲ့ဖူးတယ္ေျပာတာပဲ ဆိုတဲ့ စကားေလးပဲ က်န္ခဲ့ေတာ့
မွာပါ။ ဘဝေတြ၊ အသက္ေတြ၊ တည္ၿငိမ္မႈေတြ ေပ်ာက္ဆံုးသြားရေတာ့မွာပါ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စပါးက်ီကို တြန္းလွဲ ခံၾကရေတာ့မွာပါ။ ျမန္မာျပည္သားေတြ ဂုဏ္ယူခဲ့ရတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈကို ကြပ္မ်က္ပစ္ၾကေတာ့မွာပါ။ ဧရာဝတီ
ေသဆံုးရေတာ့မွာပါ။

စစ္အုပ္စုက အဲဒီျမစ္ႀကီး ေမြးဖြားရာအရပ္မွာ ျမစ္ကိုသင္းသတ္ဖို႔ ၾကံေနၾကပါၿပီ။ အဲဒီဆည္ကရမယ့္ လွ်ပ္စစ္ဓါတ္အား ကိုလည္း တ႐ုတ္ျပည္ကိုပဲ တင္ပို႔ေရာင္းခ်မွာပါ။ ရရွိမယ့္အက်ဳိးဆက္ ဓါတ္အားေတြက ျမန္မာျပည္သူေတြ အတြက္
ျဖစ္ဦး၊ ဒီလိုကုိယ့္အိမ္ေခါင္ ကိုယ္မီးနဲ႔႐ႈိ႕မယ့္ အလုပ္ကိုေတာ့ ဘယ္သူမွ အားေပးမွာမဟုတ္။ အခုေတာ့ ရရွိမယ့္ အက်ဳိးရလဒ္ကလည္း သူမ်ားဆီသြားဦးမည္တဲ့။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အိတ္ထဲေတာ့ ၿမိဳးၿမိဳးမ်က္မ်က္ ဝင္မွာေပါ့။ ဒီကိစၥကို စစ္အုပ္စုက အပိုင္ဆိုၿပီး လုပ္ေနၾကၿပီ။

အပိုင္တြက္ လုပ္ေပမယ့္ သူတို႔႐ႈံးရေတာ့မွာကို တဘက္က ထင္ရွားစြာျပေနေလၿပီ။ ျပည္သူက ၿငိမ္မေနေတာ့။ တျခားဟာဆို ေၾကာက္လို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ စိတ္ကုန္လြန္းေနလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ ေရငံုေန၊ မ်က္စိပိတ္ေနခ်င္ေနၾကမည္။ ဒါကို
ေတာ့ ဆြံအမေနၾကေတာ့။ အသံေတြက က်ယ္ေလာင္လာၾကၿပီ။ ဆင္းရဲသည့္ဒါဏ္ကို ခါးစည္းခံေနၾကရေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၿငိမ္ေနခဲ့ၾကသည္။

စစ္ေဘးစစ္ဒါဏ္ေတြကို ဆိုးရြားစြာ ခံေနၾကရေပမယ့္ ဥပကၡာ ထား၍ ေခါင္းငံု႔ေနခဲ့ၾကသည္။ ခ်စ္ေသာသူမ်ား ၾကက္ကေလး၊ ငွက္ကေလးလို ေသေၾက ေနၾကရသည္ကို မ်က္ရည္ဝဲလ်က္ အံၾကိတ္ခံေနခဲ့ၾကသည္။ ယခုကေတာ့ ေနာက္ဆံုးခံတပ္ကို
ထိပါးလာေနသည္ကို အားလံုးခံစားအသိႏွင့္ သိေနၾကပါၿပီ။ ဒုကၡတြင္းထဲ တြန္းခ်ထား႐ံု အားမရေသးဘဲ တသက္လံုးျပန္ မတက္ႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေနသည္ကို ၿငိမ္ေန၍ မရေတာ့မွန္း သိေနၾကပါၿပီ။ လူကိုဒုကၡေပးယံုနဲ႔ အားမရဘဲ ရင္ဘတ္ထဲ
အထိ ဒုကၡေပးရန္လုပ္ေနၾကတာကို ျမင္ေနၾကၿပီ။ အလႊာစံုက တံု႔ျပန္ၾကေတာ့မယ္။

ျပည္သူေတြ လုပ္သင့္တာကို လုပ္ေနၾကပါၿပီ။ တ႐ုတ္ႏိုင္ငံကိုယ္တုိင္ပင္ ဧရာဝတီျမစ္ဆံုဆည္ ေဆာက္ရန္ကိစၥကို ျပည္သူေတြ ဤမွ်ေလာက္ အသံထြက္၍ ကန္႔ကြက္လာလိမ့္မည္ မထင္ခဲ့။ ယခုမ်က္ျမင္ေတြ႔ရခ်ိန္တြင္ အံအား သင့္သြားၾကေလၿပီ။ ဧရာဝတီကို အေၾကာင္းျပဳ၍ ျပည္သူေတြ မိမိတို႔မွာရွိေနတဲ့ ေမ့ေလ်ာ့ေနၾကတဲ့ အားေတြကို
ျပန္လည္ အမွတ္ရ၊ သိရွိခံစားမိလာၾကပါေတာ့မယ္။

၁၉၈၈ တုန္းက ျပည္သူ႔အင္အားေတြ၊ အစြန္းကုန္ ရက္စက္တဲ့ အာဏာရွင္ေတြကို ေရာ္ဝါရြက္ေႁခြသလို ေႁခြပစ္ခဲ့တဲ့ မိမိတို႔အားေတြ အျပည့္ရွိေနေသးတာကို ဉာဏ္ အလင္းရသလို သိရွိလာၾကေတာ့မယ္။ ဒါဆိုလွ်င္ ဧရာဝတီကိုေရမစီးႏိုင္ေအာင္ လုပ္ေနသူေတြကို ဧရာဝတီေရစီးတြင္ ေမွ်ာပစ္ႏိုင္ရန္ မေဝးေတာ့ပါၿပီ။ ျပည္သူမ်ားမွ မိမိတို႔အားကို မိမိတို႔ ယံုယံုၾကည္ၾကည္ႏွင့္ ေနာက္အကြက္မ်ား ဆက္ေရႊ႕ရန္သာ လိုပါေတာ့တယ္။ စစ္အုပ္စု၏ အကြက္ေရႊ႕ အမွားကား စစ္အာဏာရွင္တို႔၏ ေန႔ရက္မ်ားကို ကုန္ဆံုးေစေတာ့မည္မွာ အမွန္မလြဲပင္ ျဖစ္ေနပါၿပီဟု ေလးစားစြာ တင္ျပလုိက္ရပါတယ္။