“ေဟ့ … ေကာင္မေလးကို လႊတ္လိုက္” ဟူေသာ ဟီး႐ိုး ဇာတ္လမ္းဆန္ဆန္ စံုေထာက္မင္းႀကီး၏ ဟိတ္တလံုးႏွင့္ ပြခဲ့ေသာ သတင္း သည္ သူကိုယ္တိုင္ လူဆိုးႀကီး ျဖစ္ေနရကား ဒုလႅဘ ရဟန္းခံ လိုက္ျခင္း ျဖင့္ အီလည္လည္ ၿပီးသြားသည္။ ဇာတ္ညႊန္းေရးသူကလည္း သူေရး တုန္းက “ဤ” ျဖစ္ၿပီး သတင္းစာက “ကြ်ဲ” လုပ္ျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း၊ ေဆြးေႏြးခ်က္ကို သူက အသံမဖမ္းခဲ့ရဘဲ ဦးပဇၥ်င္းလူထြက္ တျဖစ္လဲ စံုေထာက္ မင္းႀကီး ကသာ အသံဖမ္း ထားလိုက္ ေၾကာင္းျဖင့္ ဝန္ခံ လိုက္ရ ေလေတာ့၏။ စံုေထာက္ မင္းႀကီးကား ဉာဥ္မေပ်ာက္ ေသးေပ တကားဟု ဦး႐ုကၡစိုး ညည္းတြား မိေပသည္။
သႀကၤန္မတိုင္မီကေလးက ဒီမိုကေရစီ မိခင္ႀကီး၏ ပါတီကို သီခ်င္းဆို၍ ကူညီမိသျဖင့္ ခြက္ခြက္လန္ ျခေသၤ့ပါတီက မည္သို႔ လုပ္လိုက္ သည္မသိ၊ အဆိုေတာ္မ်ား စင္ေပၚမတက္ရ ျဖစ္ကုန္သည္ကလည္း လူ ေျပာမ်ားေလ၏။
သႀကၤန္တြင္း တိုင္လံုးပြတ္အက၊ ဓာတ္တိုင္ဖက္အက၊ စင္ေပၚတက္ကာ ေဘာင္းဘီတိုတို စကတ္တိုတိုႏွင့္ ကရာေတးသိုင္းအက၊ ေသြးပူ ေလ့က်င့္ခန္း လုပ္သကဲ့သို႔ ေကာ့ေကာ္ကန္ကား အက ဓာတ္ပံုတို႔ကား ဓာတ္ပံု ဆရာ တို႔၏ ထူးေသာ ဝီရိယ ျဖင့္ မုခစာ အုပ္ဝယ္ ဗြက္ထ ေနေလ၏။
ဒီမိုကေရစီဆိုတာ ဒါလားဟု ညည္းသူ ညည္း၏။ ဤပံုေတြ အင္တာနက္ေပၚ မတင္သင့္ဟု ဆိုသူဆို၏။ ေနာင္အရွက္ရၿပီး ဆင္ျခင္ေအာင္ တင္ရမည္ဟု ေျပာသူေျပာ၏။ ဤသို႔အားျဖင့္ “ယဥ္ေက်းမႈမ်ား လႈပ္ ခြ်တ္မိျခင္း” ဟူေသာ ေရးသားေဆြးေႏြးမႈမ်ား ေပၚေပါက္လာဦးလတၱံ႔ဟု ဦး႐ုကၡစိုး ေဟာကိန္းထုတ္မိေလသည္။
ေရေလာင္းေရပက္ မူးခ်က္ကယ္ လန္ေနေသာ ဤသႀကၤန္ကာလဝယ္ လွ်ပ္စစ္မီးပိုေနသျဖင့္ ေရာင္းစားထားပါသည္ဟု ေၾကညာၿပီး တိုင္း ျပည္ကို ေစာေစာ အိပ္ေအာင္ မီးမွိတ္ ထားေပး ေလေသာ ေစတနာ ကို အသိ အမွတ္ မျပဳသည္ ျဖစ္၍ လွ်ပ္စစ္ ဝန္ကို ျဖဳတ္ေပး ပါဟု ေတာင္းဆိုသူကလည္း ဆို၏။ ဟိုးအရင္ ၁၅ သိန္းတန္ဖုန္းကို ၅ သိန္းႏွင့္ေရာင္းေသာ္လည္း ၅ ေထာင္ရမွ ဝယ္မည္ဟု ၅ ေထာင္ ကမ္ပိန္း လုပ္ေန သျဖင့္ ဆက္သြယ္ေရးမင္းႀကီးမွာလည္း ဆက္သြယ္မႈဧရိယာ ျပင္ပသို႔ ေရာက္ရွိ တိမ္းေရွာင္ေနရဟန္ တူေလသည္။
ဒီမိုကေရစီေခတ္၌ လူေတြသည္ ငံု႔မခံၾကေတာ့ပါကလားဟု ဦး႐ုကၡစိုးကား ေတြးေတာ အားတက္မိေလသည္။ ဒီမိုကေရစီေခတ္ဦးဝယ္ လူေတြက အေဝဖန္လည္း အလြန္သြက္လက္ၾကေပသည္ဟု ဦး႐ုကၡစိုး ေကာက္ခ်က္ခ်မိ၏။ ဥပမာတခုပဲ ၾကည့္ၾကစို႔ …။ က်န္းမာေရး အားျဖင့္ အျဖစ္မွ အပ်က္သို႔ ေရြ႕ေလ်ာေနသည္ဟု ဆိုၾကေလေသာ အၿငိမ္းစား ႏိုင္ငံေတာ္ ေသနာ ပတိက မေနႏိုင္ မထိုင္ႏိုင္ “ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကို အ ၾကည္ညိဳ ဆံုးပါ” ဟု အာေခ်ာင ္ခဲ့မိေလ သတတ္။
ယင္းသတင္းကို ရဟန္းရွင္လူတို႔ ၾကားလတ္သည္ရွိေသာ္ “ဟိုသင္းပါးစပ္က ဟိုဟာထြက္”၊ “ယိုသူမရွက္ ျမင္သူရွက္”၊ “ယုန္တေကာင္လံုး ငံုေျပာေတာင္ မယံု”၊ “ပလီစိေခ်ာက္ခ်က္” ဟူေသာ စကားပံုတို႔ျဖင့္ ေကာင္းခ်ီးေပးသည္ကို ေတြ႔ရေလသတတ္။ အျပတ္ကို ေဝဖန္ၾက ေလေတာ့ သည္။
ေဝဖန္ေလကန္ၾကသည့္အထဲ သိၾကားမင္းလည္း အဆစ္ပါေသး၏။ အကုသိုလ္ျပဳသူမ်ားကို ပုရပိုက္ျဖင့္ မွတ္မည္ရွိေသာ္ ပုရပိုက္မွာ “မိတ္ အင္ စိန္႔တိုင္း” ျဖစ္ရသည့္အထဲ ေရးမွတ္မရေအာင္ ဘယ္သူက ဖ ေယာင္းသုတ္ထားသည္ မသိ ဟူသတတ္။ သိၾကားမင္းမွာ အိုင္ပက္ ဆိုသည့္ ေက်ာက္သင္ပုန္း ရွိေသာ္လည္း ျမန္မာျပည္ မီးပ်က္ေနသျဖင့္ ခ်ာခ်င္သြင္း၍ မရႏိုင္ရကား ေရွးအစဥ္အလာအတိုင္း ပုရပိုက္ျဖင့္ မွတ္ရျခင္းဟု ခိုင္လံုေသာ သတင္းရပ္ကြက္က ဆိုေပ၏။
ဤၾကားထဲ ပါးတခါ႐ိုက္လွ်င္ ၁ ေဒၚလာေက်ာ္ေက်ာ္သာ ဒဏ္တပ္သည္ဟု လည္းေကာင္း၊ အရက္ပုန္းကို ပီပါလိုက္ ေရာင္းလွ်င္လည္း ၁ ေဒၚလာေက်ာ္ေက်ာ္သာ ဒဏ္ေငြသင့္သည္ဟု လည္းေကာင္း သ တင္းမ်ား ဖတ္ရၿပီးလွ်င္ ကမာၻအရပ္ရပ္မွ ရန္အျဖစ္သန္ေသာ ငါးစိမ္း သည္မ်ားသည္လည္းေကာင္း၊ အရက္ပုန္းခ်က္သူ ဓာတုေဗဒပညာရွင္ အေက်ာ္အေမာ္တို႔သည္လည္းေကာင္း ျမန္မာျပည္၌ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ားကို ေျပာင္းေရႊ႕အေျခစိုက္ၾကၿပီးလွ်င္ ဒဏ္ေၾကးေပ်ာ္ေပ်ာ္ေပးၾကမည္ဟုလည္း ဦး႐ုကၡစိုး ၾကားသိေနရေပသည္။
သို႔ျဖစ္ရကား ျမန္မာျပည္ဝယ္ “ပါး႐ိုက္လွ်င္ ေစ်းကိုက္ သည္” ဟုလည္းေကာင္း၊ “အရက္ ဆိုင္ေထာင္ အိုေတာင္ မဆင္းရဲ” ဟုလည္း ေကာင္း စကားပံု အသစ္ မ်ားလည္း ထြက္ေပၚ လာႏိုင္ဖြယ္ ရွိသည္ ဟု ဦး႐ုကၡစိုး ေတြးမိ ေလသည္။။
ဤသို႔ ဆိုလွ်င္ ၅ ထပ္အျမင့္ ႐ံုးမွ ျပဳတ္က်၊ တြန္းခ် လိုက္ေသာ္ ဘယ္ႏွ ေဒၚလာ၊ မီးပူႏွင့္ ကပ္ေသာ္ ဘယ္ေလာက္ ေစ်းသက္သာ ဟူေသာ စီရင္ ထံုးမ်ား ဆက္လက္ ထြက္ေပၚ လာလွ်င္ မူကားဟု ဦး႐ုကၡစိုး ေတြးမိလွ်င္ ၾကက္သီးမ်ား ထမိ ေလေတာ့၏။
“ေၾသာ္ … ငါ့ႏွယ္ အင္တာနက ္ႀကီးထဲ ဝင္လိုက္၊ မုခစာ အုပ္ထဲ ဖတ္လိုက္နဲ႔ သီလေတြလည္း ယိုင္နဲ႔ကုန္ပါၿပီ” ဟု သတိ ဆယ္မိ ေသာေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုး စႀကၤ ံထေလွ်ာက္ မည္ႀကံဆဲ ႐ံုးပိတ္ ထားသည္ ဆို ေသာ ေဒဝါလီ မဂၢဇင္းမွ တက္လာသည့္ သတင္း တပုဒ္ ေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုး မ်က္လံုး ျပဴးသြား ေလသည္။
သတင္းေခါင္းစဥ္ကား “ဦး႐ုကၡစိုး သႀကၤန္ကာလအတြင္း နတ္သမီးေလးေတြ တဖက္ေလးငါးရာႏွင့္ ေပ်ာ္ပါးေန၊ သိၾကားမင္းက မွတ္ခ်က္ယူ” ဟူသတတ္။
“ဒါဘယ္ေကာင့္ လက္ခ်က္ပါလိမ့္၊ ဖိုး႐ႈပ္နဲ႔ ႂကြက္စုတ္ သႀကၤန္မလည္ဘဲ ငါ့ကို တေနရာက ေခ်ာင္းၿပီး ေဆာ္လိုက္သလား” စသည္ျဖင့္ စသည္ျဖင့္ ဦး႐ုကၡစိုးဟာ ေဒါမနႆမ်ား ျဖစ္ေနရင္း ေဒဝါလီမဂၢဇင္းသို႔ ဖုန္းဆက္ရာ အယ္ဒီျပာမ်ားႏွင့္ ေတြ႔ေလၿပီ။ အယ္ဒီျပာမ်ားကား ခ်င္းမိုင္ သႀကၤန္ပူပူကို ဘီယာေအးေအးႏွင့္ အာခံေနၾကေသာအခိုက္ ျဖစ္ေလသည္။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ေဟ့ ငါ နတ္သမီးေလးေတြ တဖက္ေလးငါးရာနဲ႔ သႀကၤန္မွာ ကဲေနတယ္ဆိုတာ ဘယ္သူေရးတာတုန္းကြ။
အယ္ဒီျပာမ်ား ။ ။ က်ေနာ္တို႔လည္း ဖတ္ေနတာ၊ ဦး႐ုကၡစိုး ေကာင္းစားေနတယ္ဆိုၿပီး ဖတ္ၾကည့္ေနတာ။ ဘယ္အခ်ိန္ တင္လိုက္မွန္းေတာင္ မသိဘူး။
ဦး႐ုကၡစိုး ။ ။ ဘာ … မင္းတို႔ ေဒဝါလီမဂၢဇင္းဆိုဒ္ေတာ့ အဟက္ခံရၿပီထင္တယ္ကြ။ ဘယ့္ႏွယ့္ ငါ ဥပုသ္ေစာင့္ေနတာ ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕က တခါမွ မထဘူး။
အယ္ဒီျပာ မ်ားလည္း “ဟိုက္” ခနဲ ျဖစ္ၿပီးလွ်င္ ဝက္ဘ္ မာစတာ အေက်ာ္ အေမာ္တို႔ ေရာက္ရာ အရပ္ အျမန္ဆံုး ကြန္ပ်ဴ တာေရွ႕လာရန္ ဆင့္ေခၚကာ သတင္း ျဖဳတ္ခ်ၿပီး ဟက္ခ္ ကာကို တားဆီးေရး အေျပး အ လႊား လုပ္ရေလေတာ့၏။
သႀကၤန္ကာလ ကားၾကပ္၊ လူၾကပ္ႏွင့္ ေရာက္ရာအရပ္က ျပန္ရေသာ ဝက္ဘ္ဆရာမ်ား ကြန္ပ်ဴတာေရွ႕ ေတာ္ေတာ္ႏွင့္ မေရာက္ႏိုင္ရွိရာ သတင္းမျဖဳတ္ႏိုင္ေသးသည္ႏွင့္အမွ် ဦး႐ုကၡစိုးကား ခ်င္းမိုင္သႀကၤန္ ေနပူပူဝယ္ ေဒါသတဆူဆူ ျဖစ္ေနေလေတာ့သတည္း။
No comments:
Post a Comment