ၾကံဳရဆံုရ ေရႊဝါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး အၾကိဳကာလ (အပိုင္း - ၅)

ကိုေမာ္

၂ဝဝ၇ ၾသဂုတ္လ ၁၉ ရက္ ေန႔တြင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္ တို႔ ၈၈ - မ်ိဳးဆက္ ေက်ာင္းသားမ်ား ဦးေဆာင္ေသာ ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵ ထုတ္ေဖာ္ပြဲမ်ား စတင္ေပၚေပါက္ခဲ့သလို မိမိတို႔သံဃာထုအတြင္း၌လည္း ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္လာမႈ ျပႆနာကို ေျပလည္ ေအာင္ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ေရးအတြက္ ျဖစ္ႏိုင္ေခ်ရွိသည့္ နည္းလမ္းမ်ားအား အျပန္အလွန္အၾကံျပဳသံုးသပ္ၾကကာ ညႇိႏိႈင္းေဆြးေႏြးမႈမ်ား မၾကာခဏ ျပဳလုပ္ျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။

ထို႔အတူ ေျမလတ္ေဒသအတြင္း အေျခစိုက္ေနထိုင္ၾကေသာ သံဃာတခ်ိဳ႕ထံသို႔လည္း ျငိမ္းခ်မ္းစြာ လမ္းေလွ်ာက္ ဆႏၵထုတ္ေဖာ္မႈၾကီးအတြင္း သံဃာထုအေနျဖင့္ ပါဝင္ အားျဖည့္ႏိုင္ဖို႔အေရး ဆက္သြယ္ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကေသး၏။

မိမိတို႔အေနျဖင့္ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္မႈ ျပႆနာသည္ အမိျမန္မာျပည္တြင္းရွိ လူထုလူတန္းစား အလႊာအသီးသီးသို႔ တိုက္႐ိုက္ထိခိုက္မႈရွိသည့္ ျပႆနာတရပ္ျဖစ္ေၾကာင္းကို နားလည္သေဘာေပါက္မိခဲ့ၾကသလို သံဃာ့ထုအတြင္းသို႔လည္း တစတစထိခိုက္မႈ ရွိလာျပီျဖစ္သည္ကို ရက္ပိုင္းအတြင္းမွာပင္ ေတြ႔ၾကံဳခံစားခဲ့ရ၏။ သို႔ျဖစ္၍ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္းျမင့္တက္မႈ ျပႆနာသည္ တတိုင္းျပည္လံုး အေနအထားအရ ဆင္းရဲတြင္း နက္သထက္နက္ကာ ငတ္ျပတ္ရမည့္ အေနအထားဟုပင္ သာမန္အျမင္ျဖင့္ မွတ္ယူခဲ့ၾကသည္။

ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔ ညအခ်ိန္တြင္ ကိုမင္းကိုႏိုင္တို႔ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ား အပါအဝင္ တက္ၾကြလႈပ္ရွားသူ ၁၃ ဦးကို နအဖ အာဏာပိုင္မ်ားမွ ဖမ္းဆီးလိုက္ျပီျဖစ္ေၾကာင္း ျမိဳ႕ေတာ္ခန္းမတြင္ အလုပ္လုပ္ေနသူ ဝန္ထမ္းကတဆင့္ ၾကားသိခဲ့ရသည္။ ဤသည္မွာ လူထုပါဝင္လာမႈ ၾကီးမားလာမည့္ အလားအလာကို ဟန္႔တားႏိုင္ရန္အတြက္ ရည္ရြယ္သည္ဟု နားလည္ထားမိ၍ အေျခအေနကို မ်က္ေခ်ျပတ္မခံဘဲ ဂ႐ုတစိုက္ ေစာင့္ၾကည္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ထိုလႈပ္ရွားမႈမ်ားကား တြန္႔ဆုတ္ရပ္တန္႔သြားျခင္းမရွိဘဲ က်န္ေခါင္းေဆာင္မ်ားမွ ေနာက္ပိုင္းရက္မ်ားတြင္လည္း အားတက္သေရာ လမ္းမေပၚထြက္ကာ ျပည္သူကို လႈ႔ံေဆာ္စည္း႐ုံးႏိုင္ခဲ့ၾကသည့္အတြက္ အေျခအေနသည္ တစံုတရာ အတိုင္းအတာတခုအထိ ျပည္သူကို ႏိုးၾကြေစၿပီဟု ယူဆမိခဲ့ၾကသည္။

ၾသဂုတ္လ ၂၈ ရက္ေန႔တြင္ ဦးဂု႐ုေနထုိင္ရာ စာသင္တိုက္သို႔ မိမိ ေရာက္ရွိခဲ့ပါသည္။ ထိုရက္ပိုင္းအတြင္း ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္မႈမ်ားကို အေျခခံေသာ ကုန္ေစ်းႏႈန္း က်ဆင္းေရး ေၾကြးေၾကာ္ျပီး ေတာင္းဆိုဆႏၵျပမႈမ်ား အရွိန္အဟုန္ ျမင့္တက္ေနခ်ိန္ကာလျဖစ္၍ ဦးဂု႐ုႏွင့္ မိမိလည္း လႈပ္ရွားမႈၾကီးအတြင္း သံဃာထုအေနျဖင့္ ပါဝင္အားျဖည္ႏိုင္ဖို႔အေရး ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ ၾကားျဖတ္အေနနဲ႔ ဦးဂု႐ုက မိမိကို စာတေစာင္ ေပးဖတ္ပါသည္။ စာမူသည္ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ (ရန္ကုန္) အေနျဖင့္ သံဃာထုသို႔ ေလွ်ာက္ထားပန္ၾကားစာျဖစ္ျပီး လတ္တေလာ ေလာင္စာဆီေစ်းႏႈန္း ျမင့္တက္မႈမ်ားကို တာဝန္ရွိသူ ႏိုင္ငံေတာ္အစိုးရအေနျဖင့္ တာဝန္ယူ ေျဖရွင္းေပးႏိုင္ဖို႔ သံဃာထု၏ ဖိအားတခုကို ေဖာ္ေဆာင္ရန္ျဖစ္ေၾကာင္း မိမိ နားလည္မိသည္။ ထို႔အတူ တပါတည္း သေဘာတူလက္ခံလိုက္၏။

သို႔ေသာ္ ထိုေလွ်ာက္ထားစာသည္ မူၾကမ္းအေနျဖင့္ ထုတ္ထားသည္ျဖစ္ေစ မူေခ်ာအေနျဖင့္ ထုတ္ျပီးသည္ျဖစ္ေစ အားနည္းခ်က္မ်ားကို အတတ္ႏိုင္ဆံုး ျပင္ဆင္တည္းျဖတ္ရန္ ဦးဂု႐ုကို ေတာင္းဆိုမိသည္။

ဦးဂု႐ုက ဤေလွ်ာက္ထားစာသည္ ဦးဂမၻီရ၏ စာမူရင္းကို သူ ထပ္မံတည္းျဖတ္ထားတာျဖစ္ျပီး ေလာေလာဆယ္ မူၾကမ္းအဆင့္သာျဖစ္ေၾကာင္းဆိုကာ ဦးဂမၻီရႏွင့္ေတြ႔မွ ထပ္မံညိႇႏိႈင္းျပင္ဆင္ဖို႔ သေဘာထားျပန္ေပးခဲ့သည္။ ထို႔အတူ သူ႔အေနျဖင့္လည္း ရန္ကုန္ႏွင့္ နီးစပ္ရာျမိဳ႕မ်ားကို လွည့္လည္ျဖန္႔ေဝျပီး လံႈ႔ေဆာ္စည္႐ုံးမွာျဖစ္သလို မိမိကိုလည္း ေျမလတ္ေဒသအတြင္းသို႔ သြားေရာက္ကာ ျဖန္႔ေဝျပီး ထိေရာက္သည့္ သံဃာ့လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ား အဆင့္ဆင့္ ျဖစ္ေပၚႏိုင္ေရးအတြက္ ၾကိဳးစားသင့္ေၾကာင္းကို အၾကံေပးတိုက္တြန္းခဲ့ပါသည္။ မိမိအေနနဲ႔လည္း ထိုလုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကို လုပ္ကိုင္ဖို႔အတြက္ ရည္ရြယ္ထားေၾကာင္းႏွင့္ ေျမလတ္ေဒသတြင္း စည္း႐ုံးေရးႏွင့္ လႈပ္ရွားမႈ လုပ္ငန္းစဥ္ တခ်ိဳ႕ကို ခ်ျပေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့သည္။

ထိုေန႔မွာပင္ စစ္ေတြသံဃာေတာ္မ်ား၏ လမ္းေလွ်ာက္ၾကြခ်ီကာ ေမတၱာပို႔သခဲ့ၾကသည္ကို ေမွ်ာ္လင့္မထားမိေသးဘဲ ၾကားသိခဲ့ရသည့္အတြက္ ပိုမိုအားတက္ခဲ့ရ၏။

ၾသဂုတ္လ ၂၉ ရက္ေန႔ မနက္ ဦးဂု႐ုဆီေရာက္ေတာ့ ဦးဂမၻီရႏွင့္ ၃ဝ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပိုင္း ေတြ႔ဆံုဖို႔ အဆင္သင့္ ျပင္ထားေစလိုေၾကာင္းေျပာကာ ျမိဳ႕တြင္းလႈပ္ရွားမႈမ်ားအေပၚ ေဝဖန္သံုးသပ္ခဲ့ၾကသည္။

ၾသဂုတ္လ ၃ဝ ရက္ေန႔ ေနလည္ ၁ နာရီ ဝန္းက်င္ခန္႔တြင္ ေျမနီကုန္း မွတ္တိုင္အနီးရွိ ေရႊလက္ဖက္ရည္ဆိုင္၌ ဦးဂမၻီရႏွင့္ ေတြ႔ဆံုခဲ့၏။ ထိုသို႔ေတြ႔ဆံုမႈကတဆင့္ မိမိတို႔ လုပ္ငန္းစဥ္မ်ားကိုပါ ေဆြးေႏြးျဖစ္ခဲ့ၾကသည္။ မိမိက သံဃာထုသို႔ ေလွ်ာက္ထားပန္ၾကားစာနဲ႔ ပတ္သက္ျပီး ထိုစာသည္ စကားလံုး ေဖာင္းပြမႈရွိသည့္အျပင္ စာမ်က္ႏွာ စာလံုးပံုစံကအစ ျပင္ဆင္ထားမႈ အားနည္းလွသည္ျဖစ္၍ သာမန္အေနျဖင့္ စိတ္ဝင္စားမႈ ရွိႏိုင္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း၊ တခ်ိဳ႕အျမင္အရ ေလးနက္မႈမရွိဘဲ ျပီးစလြယ္ လုပ္ထားသည္ဟုပင္ ေဝဖန္သံုးသပ္ႏိုင္ေၾကာင္း အၾကံဳျပဳေဆြးေႏြးသည့္အခါ ဦးဂမၻီရမွ လက္ခံကာ အတတ္ႏိုင္ဆံုး ၾကိဳးစားျပီး ျပင္ပါမည္ဟု ဆိုခဲ့၏။

ထို႔ေနာက္ မိမိအေနျဖင့္ ထပ္မံေဆြးေႏြးသည္မွာ မိမိတို႔သည္ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ (ရန္ကုန္) ဆိုတဲ့ အမည္နာမကိုသံုးျပီး ျဖန္႔ေဝမည့္အျပင္ စာသင္၊ စာခ် သံဃာမ်ားကိုသာ ရည္ညႊန္းျခင္း မျပဳဘဲ ေက်ာင္းထိုင္၊ ေက်ာင္းပိုင္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ား၊ အဆင္သင့္ရင္ျဖင့္ သံဃာ့ဝန္ေဆာင္ ဆရာေတာ္ၾကီးမ်ားအထိကိုပါ ေပးပို႔ေလွ်ာက္ထားႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကမည့္အတြက္ စာလံုးပံုစံ ရွင္းရွင္းလင္းလင္းနဲ႔ စနစ္တက် အခ်ိန္ယူလုပ္ျပီး စာအိတ္မ်ားတြင္ ဘြဲ႔ေတာ္မ်ားကုိပါတပ္ကာ တုိက္႐ိုက္ေပးပို႔ႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားရင္ ေကာင္းမည္ဟု အၾကံျပဳေျပာၾကားခဲ့သည္။

ဦးဂမၻီရ အေနျဖင့္လည္း မိမိ၏ အၾကံျပဳခ်က္ကို လက္ခံျပီး အဆင္ေျပေအာင္ ျပင္ဆင္ပါ့မယ္ဟုဆိုကာ စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ မူေခ်ာထုတ္ႏိုင္ရန္ ၾကိဳးစားဖို႔ သေဘာတူ၍ ၂ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ ၁ နာရီဝန္းက်င္ေလာက္ကို သူေနထိုင္ရာ တိုက္ခန္းတြင္ ေတြ႔ဆံုရန္ ခ်ိန္းဆိုျဖစ္ခဲ့၏။

ထို႔အျပင္ ခရီးထြက္ဖို႔အစီအစဥ္ႏွင့္ ပတ္သက္၍လည္း မိမိအေနျဖင့္ စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔ကို ခရီး စတင္ထြက္ဖို႔ သေဘာတူခဲ့ျပီး ဦးဂမၻီရအေနျဖင့္လည္း စက္တင္ဘာလ ၅ ရက္ေန႔တြင္ မႏၲေလးသို႔ ခရီးထြက္ျပီး စည္း႐ုံးေရးလုပ္ငန္းမ်ားနဲ႔ လႈပ္ရွားမႈကို အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေရး ၾကိဳးစားဖို႔ လ်ာထားျဖစ္ခဲ့သည္။

စက္တင္ဘာလ ၂ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ မိမိေရာက္ေတာ့ ဦးဂမၻီရက “အားလံုးအဆင္ေျပျပီ ကိုယ္ေတာ္။ အရွင္ဘုရားလည္း သေဘာက်မယ္ထင္ပါရဲ႕။ အကယ္၍ မက်ခဲ့သည္ရွိေသာ္ေတာင္မွ ရပ္ထားဖို႔ သင့္ျပီဗ်။ ဒီစာေလးနဲ႔တင္ အခ်ိန္မကုန္သင့္ဘူး၊ မွန္းထားတာက ဒီလအတြင္း လႈပ္ရွားမႈတခုခု ေပၚကိုေပၚရမယ္ဆိုတဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ရွိေတာ့ တျခားဘက္ကိုလည္း အခ်ိန္ေပးရေအာင္” ဟု ဆိုကာ စာမူပရင့္ ထုတ္ဖို႔အတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကေလေတာ့သည္။

၂ ရက္ေန႔ ညေနေမွာင္ရီပ်ိဳးစ အခ်ိန္မွစ၍ မိမိတို႔သည္ အင္တာနက္ဆိုင္ႏွင့္ မိတၱဴဆိုင္မ်ားသို႔ ေလွ်ာက္ထားလႊာ မူေခ်ာထုတ္ႏိုင္ရန္ အေျခအေနအရ တဆိုင္ဝင္ တဆိုင္ထြက္ ၾကိဳးစားခဲ့ၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕ဆိုင္မ်ားကလည္း စက္ပစၥည္းကို အေၾကာင္းျပကာ ျငင္းပယ္ခဲ့ၾကသည္မ်ားရွိသလို လိုလိုလားလား ကူညီလႉဒါန္းသူမ်ားႏွင့္လည္း ၾကံဳခဲ့ရ၏။

ည ၁ဝ နာရီ ပတ္ဝန္းက်င္ေလာက္တြင္ ေဇယ်ဝတီစာသင္တိုက္အနီး အေအးဆိုင္တခု၌ ထိုင္ရင္းက သမဂၢတံဆိပ္႐ိုက္ႏွိပ္ဖို႔ အၾကံေပးေတာ့ တံဆိပ္တံုးက ေနရာအေျပာင္းအေရႊ႔မွာ ေပ်ာက္ဆံုးေနေၾကာင္း ရွင္းျပခဲ့သည့္အတြက္ မိမိအေနျဖင့္ ၃ ရက္ေန႔ အျပီးရႏိုင္ေအာင္ ၾကိဳးစားၾကည့္မယ္ဟုဆိုကာ ပံုစံအေနအထားကို ဆြဲခိုင္းျပီး ျပန္ခဲ့ၾကသည္။

၃ ရက္ေန႔ မနက္၌ သမဂၢတံဆိပ္တံုးတခု အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ရန္အတြက္ ဆူးေလေစတီ အနီးဝန္းက်င္တဝိုက္တြင္္ ၾကိဳးစားခဲ့၏။ ထိုသို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ရာတြင္ တံဆိပ္တံုး႐ိုက္ႏွိပ္ရန္အတြက္ သံဃာ့ မဟာနာယကအဖြဲ႕ (မဟန) ၏ ခြင့္ျပဳမိန္႔ေထာက္ခံစာ လိုအပ္ေၾကာင္း လမ္း ၃ဝ ႏွင့္ အေနာ္ရထာလမ္းေဒါင့္အနီးရွိ ရာဘာဘေလာက္တံုးဆိုင္မွ ပိုင္ရွင္တဦးက ေျပာဆိုခဲ့သည္။ မိမိကလည္း “က်ဴပ္တို႔ ရဟန္းပ်ိဳအဖြဲ႕ဆိုတာက ဗုဒၵဘုရားရွင္၏ ဆံုးမၾသဝါဒကို နာခံထားသည္မွလြဲ၍ မည္သည့္ လူပုဂိၢဳလ္၊ အဖြဲ႕အစည္း၏ ၾသဝါဒတစံုတခုကိုခံယူျပီး ဖြဲ႕စည္းထားတာ မဟုတ္ေၾကာင္း စာသင္သား ရဟန္းပ်ိဳမ်ားအေနျဖင့္ သံဃာထုအခြင့္အေရးကို ဗုဒၶ၏ ဝိနည္းေတာ္ႏွင့္အညီသာ ကာကြယ္သြားရန္ ရည္ရြယ္ထားသည့္အတြက္ မည္သည့္အဖြဲ႕၏ ခြင့္ျပဳခ်က္တစံုတရာကိုမွ ေတာင္းခံခဲ့ျခင္းမရွိသလို လိုလည္းမလိုအပ္ေၾကာင္း” စသည္ကို ရွင္းျပကာ ထိုဆိုင္ပတ္ဝန္းက်င္အနီးမွ အျမန္ျပန္ထြက္ခဲ့ရသည္။

ထို႔ေနာက္ ရာဘာဘေလာက္တံုးဆိုင္တခုကို တံဆိပ္တံုး အျမန္ရရွိေရးနဲ႔ လိုခ်င္တဲ့ပံုစံ သြင္းႏိုင္ဖို႔အေရး တျခားဆိုင္တဆိုင္ကို ဝင္ေရာက္ညိႇႏိႈင္းရာမွ အဆင္ေျပေခ်ာေမြ႔ကာ ၃ ရက္ေန႔ ေန႔လည္ပိုင္းမွာပင္ သမဂၢတံဆိပ္တံုးကို ရရွိခဲ့သည္။ ျပီးမွ ဦးဂမၻီရ ေခတၱ ေနထိုင္ရာ သီရိမဂၤလာေစ်းအနီးရွိ တိုက္ခန္းသို႔ ျပန္လာခဲ့ရ၏။

ဦးဂမၻီရ တိုက္ခန္း၌ သံဃာထုသို႔ ေလွ်ာက္ထားစာလႊာမ်ားကို ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ ရန္ကုန္ဆိုတဲ့ တံဆိပ္ ႐ိုက္ႏွိပ္ႏိုင္ေရးအတြက္ ျပင္ဆင္ခဲ့ၾကသည္။ ည ၁၂ နာရီဝန္းက်င္ေလာက္မွ အဆံုးသတ္ႏိုင္ျပီး မိမိေနထိုင္ရာ ေက်ာင္းတိုက္ဝန္းသို႔ ဦးဂမၻီရကိုယ္တိုင္ လိုက္ပို႔ခဲ့၏။

စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔မနက္တြင္မွ ဦးဂမၻီရ တိုက္ခန္းတြင္းရွိ ေလွ်ာက္ထားစာရြက္ထုပ္ၾကီးႏွင့္ အၾကမ္းမဖက္ လူထုလႈပ္ရွားမႈ မွတ္တမ္းေခြမ်ားကို သယ္ေဆာင္ကာ ေျမလတ္ေဒသသို႔ ခရီးစတင္ခဲ့ပါေတာ့သည္။

ဦးဂမၻီရလည္း မႏၲေလးမွ မိတ္ေဆြမ်ားႏွင့္ လတ္တေလာ ဆက္သြယ္ရရွိမႈ အေနအထားမွ (မိမိ စိတ္အထင္) တစံုတရာ ထူးျခားမႈေၾကာင့္ ထိုေန႔ (စက္တင္ဘာလ ၄ ရက္ေန႔) ေန႔လည္ပိုင္းမွာပင္ ခရီးစတင္မည့္အေၾကာင္း သိခဲ့ရသည္။

မိမိ၏ခရီးစဥ္သည္ ေျမလတ္ေဒသတခြင္လံုး အတိုင္းအတာထိ မရည္ညြန္းေသာ္လည္း မိမိတို႔ မိတ္ေဆြ အေပါင္းအသင္းမ်ားရွိရာ၊ ရဟန္းပ်ိဳသမဂၢ(ေျမလတ္) အဖြဲ႕ဝင္မ်ားအေျခစိုက္ရာ ေဒသမ်ားကို ဦးစြာပထမ အေရာက္သြားဖို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့သည္။ ထိုသို႔ရည္ရြယ္ခ်က္ အရင္းခံအရ သံဃာထုအား ေကာင္းရာ၊ မိမိတို႔အဖြဲ႔ဝင္ မိတ္ေဆြမ်ား အေျခစိုက္ရာ ေဒသျဖစ္သည့္ ပခုကၠဴျမိဳ႕ ပတ္ဝန္းက်င္ကို အဓိက သြားေရာက္ႏိုင္ဖို႔ အစပိုင္းက စဥ္းစားမိခဲ့၏။

သို႔ေသာ္ စက္တင္ဘာလ ၃ ရက္ေန႔တြင္ မိမိတို႔ ေျမလတ္အဖြဲ႕ဝင္ ရဟန္းေတာ္မ်ားအတြင္း ဆက္သြယ္ရရွိမႈ သတင္းအရ ပခုကၠဴျမိဳ႕သည္ မိမိတို႔ ေျမလတ္သံဃာထု၏ လႈပ္ရွားမႈ ဦးတည္ရာ ဗဟုိအခ်က္အခ်ာအျဖစ္ မၾကာေသာ ကာလအတြင္းမွာပင္ အေကာင္အထည္ ေပၚလာႏုိင္မည့္အေရး ၾကိဳေတြးမိလိုက္သည္။ သို႔အတြက္ေၾကာင့္ ထိုေဒသသို႔ မိမိေရာက္ရွိေအာင္ အခ်ိန္မီသြားဖို႔ရန္အတြက္ လိုမလိုနဲ႔ သင့္မသင့္ကို ျပန္လည္စဥ္းစားဆင္ျခင္ခဲ့ရေတာ့၏။

ပခုကၠဴျမိဳ႕သည္ မိမိတို႔ေဒသတြင္း သံဃာထုအားေကာင္းရာ ေဒသၾကီးတခုျဖစ္သလို စာေပေပါက္ေျမာက္သည့္ က်မ္းတတ္အေက်ာ္အေမာ္ ဆရာေတာ္မ်ား၏ ဘူမိနက္သန္ ေနရာမွန္လည္း ျဖစ္ခဲ့သည္။ ႏိုင္ငံအႏွံ႔ စာခ် စာသင္အလုပ္နဲ႔ သာသနာျပဳေနၾကသည့္ ဆရာေတာ္ အေက်ာ္အေမာ္အမ်ားစုသည္ ပခုကၠဴထြက္မ်ားပင္ ျဖစ္သည္။ မိမိတို႔ ၾကားဖူးခဲ့ရသည္ စာခ်ိဳးအရ ဆိုရလွ်င္မူ “ပခုကၠဴမေရာက္ စာမေပါက္” ဟုပင္ စပ္ဆိုရေလာက္ေအာင္ စာေပအရာ၌ သမိုင္းအစဥ္အလာၾကီးမားခဲ့ေၾကာင္း ထင္ရွား၏။

ထို႔အျပင္ ထုိေဒသသည္ ဦးဂမၻီရ၏ ဇာတိခ်က္ေခြ် ေမြးရပ္ေျမသဖြယ္ ျဖစ္သည့္အျပင္ ပခုကၠဴအလယ္တိုက္ဆိုရင္လည္း စာဝါစတင္လိုက္စားရာ မိခင္စာသင္တိုက္ၾကီးျဖစ္ခဲ့သည္။ မိမိေရာက္သြားမွ တစံုတရာ ထူးျခားမႈျဖစ္စဥ္မ်ား ႐ုတ္တရက္ ျဖစ္ပြားခဲ့သည္ရွိေသာ္ ျမိဳ႕မွ ျပန္အထြက္ခက္ျပီး တျခားခရီးစဥ္မ်ား လစ္ဟာမႈ ရွိသြားႏိုင္သည္ကိုလည္း မျဖစ္မေနကို ထည့္သြင္းစဥ္းစားခဲ့ရ၏။ ထိုသို႔အခ်က္အလက္မ်ားေၾကာင့္ မိမိ၏ ပထမဆံုးသြားေရာက္မည့္ ခရီးစဥ္ကို ပခုကၠဴမွလြဲ၍ တျခားေဒသမ်ားကို စဥ္းစားခဲ့ရေတာ့သည္။