အက်ဳိးစီးပြားရွာေဖြၾကသူမ်ား … ဤသို႔ကြဲျပား၏

ကုိေမာ္

ေလာက၌ မည္သည့္ သတၱဝါမဆို ခ်မ္းသာလုိၾကသည္ခ်ည္းျဖစ္ေလရာ လူသည္လည္း သတၱဝါအစုတြင္ ပါဝင္သျဖင့္ ခ်မ္းသာလိုၾကသည္ပင္ ျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ လူသည္ မိမိဘဝ ခ်မ္းသာဖို႔အတြက္ မလြဲမေသြ ရွာေဖြအားထုတ္ရမည္ျဖစ္သည္။

ထိုသို႔ ဘဝ၏ခ်မ္းသာျခင္းကို ရွာေဖြအားထုတ္ရာတြင္ ေလာဘအေပၚ အေျခတည္၍ အားထုတ္သည္လည္း ရွိသလို အေလာဘအေပၚ အေျခတည္၍ အားထုတ္သည္လည္း ရွိၾက၏။ မည္သို႔ေသာ နည္းလမ္းျဖင့္ ရွာေဖြအားထုတ္သည္ ျဖစ္ေစကာမူ ရည္မွန္း ခ်က္ပန္းတိုင္သည္ကား မိမိတို႔ဘဝခ်မ္းသာမႈ (ဝါ) ဖြ႔ံၿဖိဳးတိုးတက္မႈကို ရရွိေအာင္ တည္ေဆာက္လိုျခင္းပင္ ျဖစ္သည္။ ဘဝဖြံ႔ၿဖိဳးတိုးတက္ျခင္းဟူသည္ အက်ိဳးစီးပြား မ်ားျပားမႈ အေပၚတြင္ အေျခတည္၏။ ထို႔ေၾကာင့္္ မိမိတို႔ဘဝ ဖြံၿဖိဳးတိုးတက္ဖို႔အတြက္ အက်ဳိးစီးပြား တိုးမ်ားေအာင္ ႀကိဳးစားအားထုတ္ၾကျခင္းျဖစ္၏။ သို႔ျဖစ္၍ အက်ိဳးစီးပြားတည္းဟူေသာ ဘံုရည္မွန္းခ်က္ ပန္းတိုင္ခ်င္း တူညီၾကသည္ဟု ဆိုဖြယ္ရာရွိ၏။


ထိုသုိ႔ ဘံုရည္မွန္းခ်က္တူ အက်ိဳးစီးပြားကို ရွာေဖြရာတြင္ ငါ့အတြက္၊ ငါ့မိသားစုအတြက္ စသျဖင့္ ငါေကာင္းစားဖို႔တည္းဟူေသာ ရည္ရြယ္ခ်က္မ်ားျဖင့္ ရွာေဖြျခင္း ျဖစ္ပါက ထိုရွာနည္းသည္ မိမိ၏ (အတၱ)ေလာဘကို အေျခခံသည္။ ေလာဘကို အေျခခံသည္ျဖစ္၍ အကုသိုလ္ အရင္းျပဳ၏။ အကုသိုလ္အရင္းျပဳ၍့ရေသာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားသည္လည္း အကုသိုလ္ဝန္းရံေနေပလိမ့္မည္။ အကုသိုလ္ဝန္းရံေနသည္ ျဖစ္သျဖင့္ တရားမွ်တစြာ ရွာေဖြ၍ရရွိေသာ အက်ိဳးစီးပြား ျဖစ္ဖို႔ရန္ အခြင့္အလမ္းနည္း၏။ သို႔ျဖစ္၍ စစ္မွန္ေသာ ခ်မ္းသာဟု ဆိုႏိုင္မည္မဟုတ္။

အေလာဘကို အေျခခံ၍ အက်ိဳးစီးပြားကို ရွာရာ၌ကား တမ်ိဳးျဖစ္၏၊ အစကတည္းကပင္ သူသည္ နဖူးမွေခြ်း ေျခမထိက်ေအာင္ အပင္ပန္းခံကာ ရွာေဖြပါေသာ္လည္း သူ၏ ကိုယ္က်ဳိးစီးပြားအတြက္ မရည္ရြယ္ဘဲ အမ်ားသူငွာ အက်ိဳးစီးပြားအတြက္ ရည္ရြယ္ခ်က္အရင္းခံရွိ၏။ ထိုသို႔ ရည္ရြယ္ခ်က္အရင္းခံသည္လည္း ကိုယ္က်ိဳးမဲ့မဟုတ္၊ အမ်ားတည္းဟူေသာ အက်ိဳးစီးပြားအတြင္း၌ မိမိအက်ိဳးစီးပြားသည္လည္း ပါဝင္ေနေၾကာင္း ေကာင္းေကာင္းနား လည္ထားၾကျပီးျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ နားလည္ၾကသည္္ျဖစ္၍ ငါတည္းဟူေသာ အတၱ(ဝါ) တဏွာေလာဘကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပယ္သတ္ျပီးျဖစ္၏။ တဏွာေလာဘကို ပယ္သတ္ႏုိင္ သည္ႏွင့္အမွ် ေသာကျငိမ္း၏၊ ေသာကျငိမ္းသည္ႏွင့္အမွ် စိတ္ေပါ့ပါးခ်မ္းသာ၏။ စိတ္ေပါ့ပါး ခ်မ္းသာသည္ႏွင့္အမွ် “စိတ္ပ်ိဳေတာ့ ကိုယ္ႏု” ဆိုသည့္ စကားရပ္အရ ဆိုလွ်င္ ႐ုပ္လည္း ခ်မ္းသာမည္ျဖစ္သည္၊ သို႔ျဖစ္ရကား စစ္မွန္ေသာ ဘဝခ်မ္းသာကို ရွာေဖြေနၾက သည္ဟု အမည္ျပဳအပ္၏။

ေလာက၌ အသက္ရွင္ေနသေရြ႔ကာလပတ္လံုး လူသည္ မိမိဘဝခ်မ္းသာေရးအတြက္ မျဖစ္မေန လုပ္ေဆာင္ရမည္ျဖစ္သည္။ ထိုသို႔လုပ္ေဆာင္ရာ၌ ကိုယ္အားျဖင့္ လုပ္ရသည္လည္း ရွိ၏၊ စိတ္အားျဖင့္ လုပ္ရသည္လည္း ရွိႏိုင္၏၊ ႏႈတ္အားျဖင့္လုပ္ရသည္လည္း ရွိႏိုင္၏၊ မည္သို႔ပင္ရွိရွိ အလုပ္ကို တမ်ိဳးမဟုတ္ တမ်ိဳးေတာ့ မေလ်ာ့ေသာဇြဲလံု႔ုလျဖင့္ လုပ္ရမည္သာျဖစ္သည္၊ ထုိသို႔လုပ္ရာတြင္ တကယ္တမ္း စစ္မွန္ေသာ ဘဝခ်မ္းသာကို ရခ်င္႐ိုးမွန္ပါလွ်င္ ငါေကာင္းစားေရးအတြက္ ေလာကကို အသံုးမခ်ဘဲ ေလာက ေကာင္းစားေရးအတြက္ ငါကိုအသံုးခ်ဖို႔လို၏။ ေလာကေကာင္းစားေရးအတြက္ ငါကိုအသံုးခ်ျခင္းသည္ ျမတ္ဗုဒၶ၏ က်င့္စဥ္ႏွင့္ ထပ္တူက်သည့္ အဆံုးအမပင္တည္း။

လက္ေတြ႔အားျဖင့္ အမိျမန္မာျပည္ကိုၾကည့္လွ်င္မူ အက်ိဳးစီးပြားကို ရွာေဖြေနႀကသည့္ လူသတၱဝါခ်င္း တူပါေသာ္လည္း ရွာေဖြပံုရွာေဖြနည္းနာအရ ကြဲျပားမႈေတြ မ်ားစြာရွိေနၾက၏။ ၄င္းတို႔အထဲမွ အထင္ကရအားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံလူတန္းစား ႏွစ္ရပ္္အတြင္း၌ ေတြ႔ျမင္ႏိုင္သည္။

အုပ္ခ်ဳပ္သူလူတန္းစားမ်ားျဖစ္ေနသည့္ စစ္ဗိုလ္တစုသည္ မိမိတည္းဟူေသာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားအတြက္ အမ်ားသူငွာ၏ အက်ိဳးစီးပြားမ်ားကို စေတးေစကာ အဓမၼ ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္ေနၾကသည္။ ၄င္းတို႔၏ အာဏာကို ထိပါးလာသူ မည္သူ႔ကိုမဆို ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ဖို႔ရန္ အသင့္ရွိေနၾက၏။ ၄င္းတို႔ ကိုးကြယ္ဆည္းကပ္ရာသည္ အာဏာပါဝါျဖစ္သည္ဟုသာ နားလည္ထားၾကသည္။ ထုိ႔ေၾကာင့္ မိမိတို႔ကိုယ္တိုင္ ယံုၾကည္ကိုးကြယ္ပါသည္ဟု ဆိုကာ လူသိရွင္ၾကား အက်ယ္တဝင့္ေျပာဆိုေနေသာ ဗုဒၶဘာသာ သာသနာကိုပင္ မေထမဲ့ျမင္ျပဳ အံတု၍ သာသနာ့ဝန္ထမ္း ရွင္ရဟန္းတို႔အား သတ္ျဖတ္ညႇဥ္းဆဲကာ ေထာင္သြင္းအက်ဥ္းခ်ေနၾကသည္။ ထိုအျပင္ ေရရွည္ ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္ျခင္းျဖင့္ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားရွာေဖြႏိုင္ရန္အတြက္ လမ္းစဥ္ (၇) ရပ္ ခ်မွတ္ကာ ဖြဲစည္းပံုအေျခခံဥပေဒကိုလည္း အဓမၼ အတည္ျပဳျပဌာန္းခဲ့ေသး၏။ အထင္အရွား ေပၚလြင္ခဲ့သည္ကား နာဂစ္ေဘးဆိုးႀကီးက်ေရာက္ကာ တိုင္းသူျပည္သားမ်ား အတိဒုကၡ ေရာက္ၾကရပါေသာ္လည္း ဂ႐ုမစိုက္အားဘဲ မိမိတို႔ ေရရွည္ ဗုိလ္က်အႏိုင္က်င့္ႏိုင္ေရးကိုသာ ႀကိဳးစားအားထုတ္ခဲ့ၾကျခင္းျဖစ္သည္။

ဗိုလ္က်အႏိုင္က်င့္ဝါဒဟူသည္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ကင္းမဲ့မႈအေပၚတြင္ အေျခခံ၍ ျဖစ္ေပၚလာေသာ ဝါဒပင္ျဖစ္၏။ ထိုေၾကာင့္ မည္သည့္လူသားမဆို ကိုယ္က်င့္သိကၡာကင္းမဲ့ေသာ ပတ္ဝန္းက်င္တြင္ မေနလိုၾကျခင္းျဖစ္သည္။ သို႔ေသာ္ မ်က္ေမွာက္ကာလ၌ကား အဖိႏွိပ္ခံ ျပည္သူမ်ားအေနျဖင့္ ဖိႏွိပ္ဗိုလ္က်ခံရမႈ သံသရာ၌ ပို၍နစ္မြန္းကာ က်ပ္တည္းခက္ခဲလာေစခဲ့၏။ ထိုအျပင္ ကမၻာႀကီးတခုလံုး တုန္လႈပ္ေျခာက္ျခားဖြယ္ရာ ေထာင္ခ်ပြဲႀကီးကိုလည္း လတ္တေလာကာလ၌ စစ္ဗိုလ္တစုက အႀကီးအက်ယ္ ဆင္ႏႊဲေနေလသည္။

ႀကီးမားေသာ ရာဇဝတ္မႈကို က်ဳးလြန္သည့္ ရာဇဝတ္သားလူမိုက္မ်ားအား အျပစ္ေပးရာတြင္ပင္ မၾကားခဲ့ မနာခဲ့ရေသာ တရားစီးရင္ေရး ဥပေဒပုဒ္မေပါင္းမ်ားစြာျဖင့္ စြပ္စြဲပုတ္ခတ္ကာ ကာယကံရွင္ အက်ဥ္းစံ ေခါင္းေဆာင္တို႔ ေနႏိုင္ဖို႔ရန္ က်န္ရွိသည့္ သာမာန္လူ႔သက္တမ္းထက္မကေသာ ေထာင္ဒဏ္မ်ားကို ခ်မွတ္၍ ႏိုင္ငံ့အစြန္းအဖ်ား အက်ဥ္းေထာင္မ်ားသို႔ အဓမၼ ပို႔ေဆာင္ေနၾကသည္။ ထိုသို႔ ပို႔ေဆာင္လိုက္ျခင္းအားျဖင့္ ကာယကံရွင္ အက်ဥ္းစံမ်ားတြင္ ေထာင္တြင္း၌ အမ်ိဳးမ်ိဳးေသာ ညႇဥ္းပန္းႏွိက္စက္မႈမ်ားေႀကာင့္ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈဒါဏ္၊ ေရခံေျမခံ မတူညီေသာေၾကာင့္ က်န္းမာေရးဆိုးဝါးစြာ ခံစားရသည္ဒါဏ္မ်ားအျပင္ ပံုမွန္ေထာင္ဝင္စာေတြ႔ကာ ဂ႐ုတစိုက္ျပဳစုေနၾကသည့္ မိသားစုအားလည္း စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရေရာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာအရပါ တၿပိဳင္နက္မွာပင္ ညႇဥ္းပန္းႏွိက္စက္တာ ခံရျပီးသားျဖစ္ေစခဲ့၏။

လူဟူသည္မွာ မိမိတစ္ေယာက္တည္းေန၍ ရသည္မဟုတ္၊ လူ႔ပတ္ဝန္းက်င္ လူ႔အသိုင္းအဝုိင္းမွာေနမွ သင့္ေတာ္သည့္ သတၱဝါမ်ိဳးျဖစ္္၏။ အနီးဆံုး ပတ္ဝန္းက်င္ျဖစ္သည့္ မိမိ၏အိမ္တြင္း၌ပင္ မိမိအျပင္ အျခား အိမ္သူအိမ္သားမ်ား ရွိၾကေသး၏။ ထို႔ေၾကာင့္ မိမိအေနျဖင့္ အျခားေသာ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားအေပၚ စိတ္မခ်မ္းမသာ မျဖစ္ရေလေအာင္ (ဝါ) အျခားသူမ်ား၏ အက်ိဳးစီးပြားကို မထိခိုက္ရေလေအာင္ ဆက္ဆံဖို႔လို၏။ အကယ္၍ မိမိ၏ အိမ္သူအိမ္သားမ်ားအေပၚ စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သြားေအာင္၊ ထိုသူတို႔၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္သြားေအာင္ ဆက္ဆံမိမည္ဆိုပါလွ်င္ ဗုဒၶေဒသနာေတာ္အရ မိမိ၏ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ ညစ္ႏြမ္းသြားႏိုင္သည္။

အလားတူပင္ မိမိအိမ္၏ ျပင္ပ၌လည္း အျခားသူမ်ား ရွိၾကေသး၏။ ထိုေၾကာင့္ ထိုသူမ်ားႏွင့္ ဆက္ဆံရေသာအခါ ထိုသူမ်ား စိတ္မခ်မ္းမသာ ျဖစ္မသြားရေလေအာင္ ထိုသူမ်ား၏ စိတ္ပိုင္းဆိုင္ရာ ႐ုပ္ပိုင္းဆိုင္ရာ အက်ိဳးစီးပြားကို ထိခိုက္မႈမရွိေစရန္ သတိျပဳဆက္ဆံဖို႔လို၏။ အကယ္၍ ထိုသူမ်ား စိတ္မခ်မ္းမသာျဖစ္သြားေအာင္ ဆက္ဆံမိျပီဆိုပါလွ်င္ ကိုယ္က်င့္သိကၡာ႐ႈေထာင့္အရ မိမိသည္ လူညံ႔သာျဖစ္၏၊ မယဥ္ေက်းသူသာ ျဖစ္ေပလိမ့္မည္။

လင္းတငွက္သည္ အေကာင္ပုပ္ကို နတ္သုဒၶါဟု ထင္သကဲ့သုိ႔ ဝက္တိရစၦာန္သည္ မစင္ပုပ္ကို ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အစားအစာဟု မွတ္ယူသကဲ့သို႔ အာဏာရွင္ စစ္ဗုိလ္တစုသည္လည္း ျပည္သူျပည္သား လူအမ်ားတို႔အား ကုိယ္ေရာစိတ္ပါ မခ်မ္းသာရေလေအာင္ ညႇဥ္းဆဲသတ္ျဖတ္ျပီးမွ ရယူထားေသာ အာဏာအစရွိေသာ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားတို႔ကိုလည္း ႏွစ္လိုဖြယ္ရာ အဆင္တန္ဆာအျဖစ္ ထင္မွတ္ကာ ေက်နပ္ေနၾက၏။ ထိုသို႔ ေက်နပ္ေနၾကသည္ျဖစ္၍ အကုသိုလ္ တိုးပြားရာတိုးပြားေၾကာင္း ေျမၾသဇာေကာင္းမ်ားျဖင့္ မိမိတို႔ ကိုယ္က်ိဳးစီးပြားတည္းဟူေသာ အကုသိုလ္ပင္စည္ႀကီး ရွင္သန္ႀကီးထြားေစရန္ ႀကံဖန္ေနႀကကုန္၏။

ေလာက၌ သဘာဝအားျဖင့္ အသာစံျခင္းႏွင့္ အနာခံျခင္းဟူ၍ ႏွစ္မ်ိဳးရွိေလရာ အနာခံျခင္းဟူသည္မွာ လြယ္ကူေသာ အလုပ္မဟုတ္၊ တကယ္တမ္းျမင့္ျမတ္သူတို႔သာ လုပ္ႏိုင္ေသာ အလုပ္မ်ိဳးျဖစ္သည္။ (အတၱ)ေလာဘအမွဴးရွိေသာ ကိေလသာမ်ားကို တတ္ႏိုင္သေလာက္ ပါးေအာင္ က်င့္ႏိုင္ပါမွျဖစ္၏၊ ကိေလသာပါးလာသည္ႏွင့္အမွ် အနာခံျခင္းသည္လည္း တိုးပြားလာမည္ျဖစ္သည္။

ဤကဲ့သို႔ ျမင့္ျမတ္သူတို႔သာ အစဥ္တစိုက္ လုပ္ႏိုင္ပါသည္ဟုဆိုေသာ အနာခံျခင္း (ဝါ) ေပးဆပ္ ျခင္းလုပ္ငန္းမ်ားကို တစိုက္မတ္မတ္ လုပ္ကိုင္ေနႀကသူမ်ားသည္ ယေန႔ျမန္မာျပည္၌ အမ်ားအျပားရွိၾကကုန္၏။ ထုိသူမ်ားသည္ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူဘက္မွ ရဲဝံ့စြာ ရပ္တည္ေနၾကသူမ်ားျဖစ္သည္။ ထိုသို႔ အဖိႏွိပ္ခံျပည္သူဘက္မွ ရပ္တည္ရင္ဆိုင္ေနျခင္းသည္ အမ်ားစုထဲ၌ သူလိုကိုယ္လို သာမာန္ရပ္တည္ေနၾကျခင္းမဟုတ္၊ ေရွ႕တန္းမွ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံကာ ဦးေဆာင္ရပ္တည္ျခင္းမ်ဳိးျဖစ္၏။

ထိုသူတို႔သည္ မိမိတို႔ တခဏတာရရွိလာသည့္ လူ႔ဘဝသက္တမ္းကာလ အတိုေလးအတြင္းမွာပင္ အမ်ိဳးဘာသာ သာသနာအက်ိဳး၊ တိုင္းက်ိဳးျပည္က်ိဳးတို႔အား အႏွစ္သာရရွိရွိျဖင့္ ရွင္သန္ႀကီးထြားေအာင္ မိမိအတြက္ မိမိမိသားစုအတြက္တည္းဟူေသာ ရည္မွန္းခ်က္တစံုတရာမရွိဘဲ ႀကိဳးစားအား ထုတ္ေနၾကသည္။ ထိုသို႔ ႀကိဳးစား အားထုတ္ရာတြင္လည္း တရားဓမၼ နည္းလမ္းမ်ားအရ အၾကမ္းမဖက္ သံမဏိစိတ္ဓါတ္ျဖင့္ အမ်ားသူငွာ၏ အက်ိဳးစီးပြားတို႔အား ထိခိုက္နစ္နာမႈ မရွိရေလေအာင္ ကိုယ္က်ိဳးစြန္႔အနစ္နာခံကာ လုပ္ေဆာင္ေန၏။ သို႔ျဖစ္၍ ထိုေခါင္းေဆာင္တို႔၏ လုပ္ရပ္သည္ ျမတ္ဗုဒၶအလိုေတာ္က် ေမတၱာဝါဒ၌ အက်ံဳးဝင္သည္။ ေမတၱာဝါဒ၌ အက်ံဳးဝင္သည္ျဖစ္ရကား အက်ိဳးမဲ့ ရံႈးနိမ့္ရျခင္းအလ်ဥ္းမရွိ။ အက်ိဳးအျမတ္ရွိရွိ ပိပိရိရိနဲ႔ ေအာင္ျမင္ျခင္းသာ ျဖစ္ေကာင္းရာ၏။

အမွန္အားျဖင့္ အုပ္ခ်ဳပ္သူႏွင့္ အုပ္ခ်ဳပ္ခံ လူတန္းစားႏွစ္ရပ္အၾကား အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာတြင္ တိုင္းျပည္ႀကီး ဖြ႔ံျဖိဳးတိုးတက္ေရးႏွင့္ မိမိတို႔ ရွင္သန္ႀကီးထြားရာ လူ႔ေဘာင္ လူ႔ေလာကႀကီး ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေရးအတြက္ ေရွးရႈျပီး အခ်င္းခ်င္း ၾကင္နာဖို႔လို၏၊ အနစ္နာခံဖို႔ လို၏၊ တဖက္သား၏ အက်ိဳးကို ရည္စူးဖို႔လို၏။ ဤအဂၤါသံုးရပ္အေပၚ အေျခခံျပီး အခ်င္းခ်င္း ဆက္ဆံရာတြင္ က်င့္သံုးပါက ဗုဒၶအဆံုးအမေတာ္အရ ကိုယ္က်င့္သိကၡာကို အႏွစ္သာရအားျဖင့္ ထိန္းသိမ္းျပီးသား ျဖစ္ေစေတာ့မည္။ ထို႔အျပင္ မိမိ၏ အက်ိဳးစီးပြားကို ေဆာင္ေသာသူမ်ားအေပၚ သက္ေရာက္အားႏွင့္ တန္ျပန္သက္ေရာက္မႈတို႔၏ နိယာမအရ မည္သူမွ မျငိမ္းခ်မ္းေအာင္ ျပဳလုပ္ေတာ့မည္မဟုတ္၊ ထိုအခါ အခ်င္းခ်င္းဆက္ဆံရာ၌ လူမႈ႔ဆက္ဆံေရးသည္ ေခ်ာေမြ႔ျပီး တိုင္းျပည္ (၀ါ) ေလာကႀကီးသည္ ျငိမ္းခ်မ္းသာယာေပ လိမ့္မည္။