မ်က္ေမွာက္ ဗမာ ျပည္ ႏိုင္ငံ ေရးရဲ႕ အဓိက ဆံုခ်က္ ဟာ နအဖ စစ္အစိုးရ က အတင္း ခ်ီတက္ ေနတဲ့ လမ္းျပ ေျမပံု (၇) ခ်က္ကို ဆန္႔က်င္ သူမ်ားနဲ႔ ေထာက္ခံ သူမ်ား အၾကားက ပဋိပကၡ ဆိုရင္ မမွား ပါဘူး။ ဒီဟာကို ထပ္ၿပီး အေသး စိတ္ေထာက္ ျပရရင္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံု အေျခခံ ဥပေဒ နဲ႔ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲ ကို အ ေကာင္းျမင္ သူနဲ႔ ဆန္႔က်င္ သူေတြ ရဲ႕ ပဋိပကၡ လို႔ ေျပာႏိုင္ ပါတယ္။ ေဒၚေအာင္ဆန္း စုၾကည္ ကို ေထာင္ခ်ဖို႔ ႀကိဳးပမ္း တာ၊ ဦးတင္ဦး နဲ႔ ဦးဝင္းတင္ ကို သက္ေသ ထြက္ခြင့္ မေပး တာတို႔ ကအစ လူေတြ တဖမ္း တည္းဖမ္း ေနတာ၊ ရယက ႐ံုးထဲမွာ ေသေအာင္ ႐ိုက္တာ စ တာ ေတြဟာ ဒီပဋိ ပကၡရဲ႕ ေဖာ္ျပခ်က္ ေတြျဖစ္ ပါတယ္။ တပါ တည္းမွာ ေျပာသင့္ တာက ဒီတေလာ ေပၚေပါက္ လာေနတဲ့ ေရြးေကာက္ ပြဲနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ အယူ အဆ အမ်ိဳးမ်ိဳး ပဲျဖစ္ ပါတယ္။ ဒါေတြ ဟာလည္း အဲဒီ ပဋိပကၡ ပတ္လည္ က မုန္တိုင္း မဟုတ္ေတာင္ ေလေပြ ေလး ေတြလို႔ ဆိုႏိုင္ ပါတယ္။ ဒီကာလမွာ ထင္ထင္ရွားရွားေပၚထြက္လာတာ၊ အာ႐ံုစိုက္ခံရတာတခုက ဦးဝင္းတင္ေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသစ္ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္က သူ႔ရဲ႕ ႏိုင္ငံေရးသစ္ဆိုတာကို အနက္ဖြင့္ရာမွာ “သူတို႔ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲတင္းကုပ္ထဲကို က်ေနာ္တို႔ကို ဆြဲေခၚေတာ့မယ္။ ျမက္ေကၽြးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နဖားႀကိဳးဆြဲလို႔ျဖစ္ျဖစ္ ဆြဲေခၚေတာ့မယ္” လို႔အစခ်ီခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ နအဖနဲ႔ နီးစပ္တဲ့ “ပညာရွင္” တဦးကေတာ့ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒ အာမခံခ်က္မရွိဘူး။ လာမယ့္ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ အေျခခံဥပေဒအာမခံခ်က္ရွိတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို ဝင္သင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဦးဝင္းတင္က သူ႔ရဲ႕ႏိုင္ငံေရးသစ္အတြက္ ႏိုင္ငံေရးအင္အားစုေတြ အသံညီဖို႔လိုတယ္လို႔ေျပာပါတယ္။ ဆိုလိုတာ ညီၫြတ္ေရး၊ အတုိက္အခံေတြဘက္က ညီၫြတ္ေရးရွိဖို႔ လက္ေတြ႔က်တယ္လို႔ သူထင္တဲ့ နည္းလမ္းတခုကို တင္ျပလိုက္တာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္က လူေတြကို မေၾကာက္တရားနဲ႔ စြန္႔လႊတ္မႈရွိၾကဖို႔လံႈ႔ေဆာ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ေစာေစာကေျပာခဲ့တဲ့ “ပညာရွင္” ကေတာ့ ေရြးေကာက္ပြဲဝင္ခိုင္း႐ံုမက ေရြးေကာက္ပြဲအၿပီးမွာ အသစ္တက္လာတဲ့ နအဖရဲ႕ စစ္အုပ္စုခ်ဳပ္ကိုင္မႈေအာက္က အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးလႈပ္ရွားမႈေတြကို ဖိႏွိပ္တာ၊ အႏၲရာယ္ေပးတာေတြ လုပ္လာရင္ ဒါဟာ “အသစ္ျဖစ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးစနစ္က ခြင့္မျပဳတာမဟုတ္ဘဲ အုပ္ခ်ဳပ္ေရးယႏၲရားရဲ႕ အသြင္းကူးေျပာင္းေရး မပီျပင္ေသးတာပဲျဖစ္မယ္” ဆိုၿပီး ေရြးေကာက္ပြဲလြန္ ဖိႏွိပ္မႈေတြအတြက္ေတာင္ ႀကိဳတင္ ေရွ႕ေနလိုက္ေပးလိုက္ပါေသးတယ္။ တနည္းေျပာရရင္ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအရကိုပဲ အခ်ိန္မေရြး အာဏာသိမ္းခြင့္ရွိေနမယ့္ ေနာင္တက္လာမယ့္အစိုးရကို ထင္ရာစိုင္းခြင့္ေပးလိုက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ဒီ “ပညာရွင္” ဟာ အဲဒီအင္တာဗ်ဴးမွာ “ႏိုင္ငံေရးကို အႏၲရာယ္ကင္းကင္းနဲ႔ ကိုယ္ကလုပ္ခ်င္တယ္ဆိုခဲ့ရင္၊ ဒါကို လုပ္မယ္ရည္စူးရင္ သက္ဆုိင္ရာ လံုၿခံဳေရးအဖြဲ႔အစည္းကို သာမန္အားျဖင့္ အသိေပးရန္ မလိုေသာ္လည္းပဲ အခုအခ်ိန္မွာ trust (ယံုၾကည္မႈ) တည္ေဆာက္တဲ့အေနနဲ႔ အသိေပးလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ သူတို႔အေနနဲ႔လည္းပဲ အသြင္းကူးေျပာင္းေရးကို အလြယ္တကူ ကူးေျပာင္းလို႔ရမယ္” လို႔ ေျပာပါေသးတယ္။ ဒါဟာ အဏာပိုင္ေတြကိုယ္တိုင္ကေတာင္ မေတာင္းဆိုဘဲနဲ႔ ကိုယ္ကသြားၿပီး သြားၿဖီးေလးနဲ႔ မ်က္ႏွာခ်ိဳေသြးဖို႔ ေျပာသလိုျဖစ္ေနပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး ပိုအေရးႀကီးတာက စစ္အစိုးရဘက္က ဒီေန႔အထိ ယံုၾကည္မႈ တည္ေဆာက္တဲ့လကၡဏာ ဘာတခုမွမျပေသးဘူးဆိုတဲအခ်က္ကို ဒီ “ပညာရွင္” ေတြ ဘာမွမေျပာၾကဘဲ တျခားႏိုင္ငံေရး အင္အားစုေတြက စစ္အစိုးရယံုၾကည္ေအာင္ လုပ္ျပရမယ္လို႔ ေတာင္းဆိုေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရက ယံုေအာင္ လုပ္ရမယ္ဆိုတာ ဘာလုပ္ရမွာလဲ။ စစ္အစိုးရကို၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို မဆန္႔က်င္ပါေၾကာင္း ယံုၾကည္ေအာင္လုပ္ရမွာလား။
သူရဲ႕ဒီစကားကိုလည္း ဆက္နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ “ထိုင္းႏိုင္ငံမွာ ထိုင္းတပ္မေတာ္က ဝင္ေရာက္စြက္ဖက္တာဟာ အာဏာ သိမ္းတာမဟုတ္ဘူး၊ အာဏာျဖဳတ္တာပဲ။ - - - - ဒါဟာ ထိုင္းစစ္တပ္ရဲ႕ ရင့္က်က္မႈကို ေဖာ္ျပတာပဲ” တဲ့။ ဒီလိုဆိုလိုက္တာဟာ ေနာင္ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးမွာ စစ္တပ္က ဘာမဆိုဝင္လုပ္ႏိုင္တယ္။ အာဏာသိမ္းတာေလာက္ကေတာ့ ထမင္းစား ေရေသာက္ပဲလို႔ စစ္တပ္လုပ္သမွ်ေထာက္ခံဖို႔ လမ္းခင္းထားတာမဟုတ္လို႔ ဘာမ်ားျဖစ္ရအုန္းမွာလဲ။
သူနဲ႔တခ်ိန္တည္းလိုလိုေျပာခဲ့တဲ့ တျခား “ပညာရွင္” တေယာက္နဲ႔ သူတို႔ခ်င္း အေျပာတူေနၾကတဲ့ အခ်က္တခုလည္း ေတြ႔ရ ပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ဗမာျပည္ ျပည္သူလူထုဟာ အသိပညာနိမ့္က်ေသးတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ပညာေပးဖို႔ လိုေသးတယ္။ ေနာက္ၿပီး အဲဒီလို အသိပညာေတြရွိမွပဲ ေရြးေကာက္ပြဲမွာ မွန္မွန္ကန္ကန္မဲေပးႏိုင္မယ္၊ လူေရြးခ်ယ္ႏိုင္မယ္ဆိုတာပါပဲ။ သူတို႔က ျပည္သူလူထုဟာ သူတို႔ေ႐ြးခ်ယ္မယ့္ပါတီ ဒါမွမဟုတ္ ကိုယ္စားလွယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေခါင္းေဆာင္ကို သူ႔ေပၚလစီဝါဒေတြကို ေသခ်ာေလ့လာနားလည္ၿပီး မဲေပးတာမ်ိဳး ျဖစ္သင့္တယ္လို႔ ဆိုပါတယ္။
ဟုတ္ပါတယ္။ ပညာလို-အိုသည္မရွိဆိုသလို လူတိုင္းတသက္လံုးပညာကို ဆည္းပူးေနရမွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီေန႔ဗမာျပည္မွာ ႀကံဳေတြ႔ေနရတဲ့ အေနအထားမွာ ေမးစရာျဖစ္လာတာက ျပည္သူလူထုဟာ ပညာေရခ်ိန္နိမ့္က်ၾကလို႔ ဒီအာဏာရွင္ေတြကို မင္းေျမႇာက္ထားတာလား။ ၁၉၉ဝ ျပည့္ႏွစ္တုန္းက ျပည္သူလူထုဟာ အသိေရခ်ိန္ နိမ့္က်လို႔ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို မဲေတြ ပံုေအာထည့္ခဲ့ၾကတာလား။ ဒီေန႔အေျခအေနမွာ အမွားအမွန္မခြဲႏိုင္တာ၊ လူဆိုးလူေကာင္းမခြဲႏိုင္တာဟာ ျပည္သူလူထုလား အဲဒီ “ပညာရွင္” လိုလူေတြလားဆိုတာပါပဲ။ ဗမာျပည္လို အင္မတန္ ရက္ရက္စက္စက္ အဖိႏွိပ္ခံေနရတဲ့ႏိုင္ငံမွာ ျပည္သူလူထုရဲ႕ အသိဆိုတာ အသည္းႏွလံုး ကတဆင့္ လာတယ္ဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဒါဟာ ပညာရွင္ေတြေပးမယ့္ အသိထက္ အမ်ားႀကီးေလးနက္ပါတယ္။ ေနာက္ေမးစရာတခုကလည္း အင္မတန္ ဒီမိုကေရစီ ထြန္းကားပါတယ္ဆိုဆို၊ လူေနမႈအဆင့္အတန္းျမင့္ပါတယ္ပဲ ေျပာေျပာ အေမရိကန္၊ အဂၤလန္ စတဲ့ႏိုင္ငံေတြမွာေရာ မဲေပးသူတိုင္းဟာ ေပၚလစီေတြ၊ လုပ္ငန္းစဥ္ေတြကို ဖတ္ၿပီး၊ ေလ့လာၿပီးမွ ေပးတယ္လို႔ ဆိုခ်င္တာလား။ အဲဒီႏိုင္ငံက သာမန္လူေတြမွာ ႏိုင္ငံေရးဗဟုသုတ၊ ႏိုင္ငံေရး ပထဝီအသိ စတာေတြကို စိတ္မဝင္စား၊ မေလ့လာလို႔ ဘာမွမသိသူေတြ အမ်ားႀကီးဆိုတာ မၾကားဖူးေလေရာ့သလား။ အိုဘားမားရရွိခဲ့တဲ့ လူမည္းေတြရဲ႕ မဲေတြထဲမွာ လူမည္းမို႔ေပးတဲ့ မဲဟာ ရာခိုင္ႏႈန္းမနည္းဘူးဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ဗမာျပည္သားေတြဟာ ကေန႔ပညာေရးေရခ်ိန္ထက္ နိမ့္က်တဲ့ေရခ်ိန္နဲ႔ အဂၤလိပ္ကိုလိုနီကို တြန္းလွန္ခဲ့ၾက၊ ဂ်ပန္ဖက္ဆစ္ကို တြန္းလွန္ခဲ့ၾကတာပါ။ အဂၤလိပ္အလိုေတာရိ ဆိုတာေတြဟာ စာတလံုးမွမတတ္တဲ့ လယ္သမားေတြ မဟုတ္ခဲ့ပါဘူး။ ပညာတတ္ ေတြထဲက ေပၚေပါက္ခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူလူထုကို အသိေရခ်ိန္ျမင့္ေစခ်င္ရင္ ျပည္သူလူထုရဲ႕ စီးပြားေရးအဆင့္အတန္း၊ ဝင္ေငြအဆင့္အတန္းစတာေတြကို ျမင့္ေအာင္အရင္လုပ္ဖို႔လိုတယ္ဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒီနအဖ စစ္အစိုးရလက္ေအာက္
မွာ လူေတြ ၾကာေလဆင္းရဲေလျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥကို ေျဖရွင္းဖို႔မေျပာဘဲ ပညာရည္နိမ့္က်တယ္ဆိုတာခ်ည္း ေျပာေနတာဟာ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုတာ ရွင္းေနပါတယ္။
ဒီႏွစ္ဦးအျပင္ အခုတေလာမွာ ဖတ္ရၾကားရတဲ့ ေျပာၾကားနည္းတခုက ျပည္သူလူထုကိုမေၾကာက္ေအာင္၊ သတၱိရွိေအာင္ လုပ္ေပးေရးဆိုတာပါပဲ။ အဲဒီလိုအျမင္နဲ႔ ေျပာင္းျပန္ လူထုကိုစိန္ဝင္းလို ပုဂၢိဳလ္ကေတာ့ ေၾကာက္ေနတာ၊ ေၾကာင္ေနတာဟာ ျပည္သူေတြမဟုတ္ဘူး၊ (တခ်ိဳ႕) ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြျဖစ္တယ္လို႔ ေျပာပါတယ္။ ဦးဝင္းတင္ေျပာတဲ့ “စိတ္ရွည္ရမယ္၊ သည္းခံရမယ္၊” ဆိုတဲ့စကားဟာ မခံမရပ္ႏိုင္ျဖစ္ေနတဲ့ လူထုႀကီးကို စိတ္ေနာက္ကိုယ္ပါမလုပ္မိဖို႔ သတိေပးေနတာျဖစ္ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး လႈပ္ရွားမႈႀကီးေတြဆိုတာဟာ ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြ၊ ေခါင္းေဆာင္ေတြက လံႈ႔ေဆာ္စတင္ၿပီး ျပည္သူလူထုက ေနာက္ကလိုက္ၾကတာ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုမဟုတ္ဘဲ ျပည္သူလူထုထြက္လာေတာ့မွ ေနာက္ကလိုက္မယ္၊ ဒါမွမဟုတ္ ေရွ႕မွာ ဝင္ေခါင္းေဆာင္မယ္ဆိုရင္ေတာ့ ဘယ္လိုပါတီ၊ ဘယ္လိုေခါင္းေဆာင္လဲ စဥ္းစားစရာျဖစ္ပါတယ္။
ရွင္းေနတာကေတာ့ ဗမာျပည္ရဲ႕ ဒီသမိုင္းအေကြ႔မွာ ဘယ္သူနဲ႔ လက္တြဲခ်ီတက္မလဲ ဆိုတာပဲျဖစ္ပါတယ္။ ျပည္သူနဲ႔လက္တြဲ ခ်ီတက္မယ့္လူက ေျပာနည္းနဲ႔ နအဖစစ္အုပ္စုနဲ႔ လက္တြဲခ်ီတက္မယ့္လူကေျပာနည္း ဘယ္လိုမွ မတူညီႏိုင္ပါဘူး။ ဦးဝင္းတင္ ေျပာသလို ေရြးေကာက္ပြဲတင္းကုပ္ထဲကို ျမက္ေကၽြးလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ နဖားႀကိဳးဆြဲလို႔ပဲျဖစ္ျဖစ္ အတင္းေခၚသြင္းၿပီဆိုရင္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲနဲ႔ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒကို ခ်ီးမြမ္းခန္းဖြင့္ေနသူေတြဟာ လူထုကို အဲဒီတင္းကုပ္ထဲ ေရာက္သြားေအာင္ နအဖအတြက္ ေတာေျခာက္ေပးေနတယ္လို႔ ဆိုရမွာပါ။
No comments:
Post a Comment