ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္း တပ္ေခါက္သြားၿပီ။ တပ္လန္ၿပီးဆုတ္သြားရတယ္ဆိုရင္ ပိုမွန္မလားပဲ။သူတပ္လန္သြားတယ္ဆုိတဲ့အတြက္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ ႏိုင္လိုက္တယ္လို႔ဆိုႏိုင္မလား။ စစ္ဆိုတာ တဖက္ကလန္ထြက္ သြားတာနဲ႔ ကိုယ္က ႏိုင္လိုက္ေရာလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး။ ကိုယ့္ဘက္မွာ ေသေက်က်န္ရစ္တာ၊ ေနာက္တပြဲတိုက္စရာ အင္အား မက်န္တာ စတဲ့အခ်က္ေတြဟာ ႏိုင္တဲ့လကၡဏာမဟုတ္ပါဘူး။ အလြန္ဆံုးအားျဖင့္ တေကြ႔ေတာ့ ေက်ာ္သြားပါပေကာလို႔သာ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
အခုလည္း မစၥတာဘန္ကီမြန္းေျပာသြားတဲ့ ေနာက္ဆံုးမွတ္ခ်က္စကားကို နားေထာင္ၾကည့္ပါ။ “သိပ္စိတ္ပ်က္ရတယ္” တဲ့။ ေနာက္ၿပီး “သူတို႔ (နအဖအစိုးရ) ႏိုင္ငံတကာအသိုင္းအဝိုင္းနဲ႔ အဆက္အသြယ္ရဖို႔အတြက္ အခြင့္အေရးေကာင္းတခု လြတ္သြားၿပီ” တဲ့။ ငယ္တုန္းကသမိုင္းစာအုပ္ထဲမွာပါတဲ့ က်န္စစ္သားက ေစာလူးမင္းကိုေျပာတဲ့ “ေခြးေသဝက္ေသ ေသရစ္” ဆိုတဲ့စကားကို သတိရစရာပါပဲ။ ဒီတပြဲမွာ နအဖလည္း မႏိုင္လိုက္တာ ေသခ်ာပါတယ္။ ဒါဟာ နအဖအဖို႔ ေနာက္ဆံုးရထားကို လြတ္သြားတာလားဆိုတာကေတာ့ ေစာင့္ၾကည့္ရမွာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။
မစၥတာဘန္ကီးမြန္း ေရာက္လာတာ၊ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ စကားေျပာတာ၊ ျပန္သြားတာ စတဲ့ကမာၻကအာ႐ံုစိုက္တဲ့ ျဖစ္စဥ္ႀကီး ျဖစ္ေပၚေနတာနဲ႔ တခ်ိန္တည္းမွာပဲ ဗမာျပည္မွာ လူအမ်ားအာ႐ံုစိုက္ရတဲ့ အျဖစ္အပ်က္တခုဟာလည္း တေရြ႕ေရြ႕လႈပ္ရွားၿပီး ပံုပီျပင္လာေနပါတယ္။ အဲဒါကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို မတရားဖမ္းခ်ဳပ္ၿပီး ႐ံုးတင္တရားစြဲေနတဲ့အမႈပါပဲ။ စကာစတုန္းက ဖုတ္ပူမီးတိုက္ ေနာက္ကက်ားလိုက္ေနသလို စစ္ေဆးခဲ့တဲ့အမႈဟာ အခုတေလာမွာ ႐ံုးခ်ိန္ေတြ ေရႊ႕ၿပီးရင္းေရႊ႕ ေနတာကို သတိျပဳမိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ ေသခ်ာေနတာကေတာ့ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြဟာ အႀကံပုပ္ဉာဏ္ယုတ္ေတြ ထုတ္ေနၾကျပန္ပါၿပီ။ သူတို႔အခ်ိန္ဆြဲတဲ့ နည္းပရိယာယ္ကို ျပန္သံုးေနပါတယ္။ ဒီအမႈကို အခ်ိန္ဆြဲခ်င္ေနၾကပါတယ္။ ဒါ ဘာေၾကာင့္ျဖစ္ႏိုင္ပါသလဲ။
ေသခ်ာေနတဲ့ အခ်က္ႏွစ္ခ်က္ရွိပါတယ္။ တခ်က္က နအဖစစ္အစိုးရ ဖန္တီးလိုက္တဲ့ဒီအမႈဟာ ဆင္ကြက္မွန္း၊ လိမ္ဆင္မွန္း အထင္းသားေပၚလြင္သြားတာပါပဲ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ထားတဲ့ရက္ အခ်ိန္ေစ့တာနဲ႔ တိုက္တိုက္ဆိုင္ဆိုင္ ေပၚလာတဲ့အမႈမို႔ အမႈစကတည္းက ျပည္တြင္းျပည္ပ လူတိုင္းက သံသယ႐ွိၾကပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ ဂၽြန္ယက္ေတာက ႐ံုးမွာထြက္ဆိုလိုက္တဲ့အခါက်ေတာ့ ကိစၥအားလံုးဟာ ဗူးေပၚသလိုေပၚကုန္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ၾကာေလပိုေပၚလာေလလိုလည္း ျဖစ္လာေနပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ လက္ရွိ႐ံုးေပၚက ထြက္ခ်က္ေတြအတိုင္းသာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပစ္ဒဏ္ခ်ရရင္ သူတို႔မတရားတာဟာ သိပ္ကို ေပၚလြင္ေနေတာ့မွာ ျဖစ္ေနပါတယ္။
ေနာက္အေၾကာင္းတခ်က္က ဒီအမႈနဲ႔ပတ္သက္လို႔ ျပည္တြင္းျပည္ပရဲ႕ တု႔ံျပန္မႈပါ။ တုံ႔ျပန္ၾကတာဟာ နအဖေမွ်ာ္လင့္မထားတဲ့ အတိုင္းအတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ေခတ္စကားနဲ႔ ရွင္းေအာင္ေျပာရရင္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အရမ္းဖ်ားသြားပါတယ္။ လံုးဝမေက်နပ္ႏိုင္တဲ့ လူေတြဟာ အင္းစိန္ေထာင္ဘူးဝမွာသာမကပဲ ၿမိဳ႕ေပါင္းမ်ားစြာမွာ လမ္းေပါင္းမ်ားစြာမွာ သူတို႔ရဲ႕ဆႏၵေတြကို နည္းလမ္းေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ ေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ ဆက္ခ်မယ္လို႔ တာစူေနတာေတြလည္း အေျမာက္အျမားေပၚလာခဲ့ပါတယ္။ ဒီအခါမွာ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြအဖို႔ သူတို႔ဘက္က ေနာက္တဆင့္လွမ္းလိုက္ရင္ ဘာျဖစ္မယ္ဆိုတာကို တြက္ဆလို႔ မရႏိုင္ေအာင္ ျဖစ္သြားပါတယ္။ တဖန္တပ္တြင္းမွာလည္း ဒီကိစၥအေပၚ မေက်နပ္သံေတြဟာ မၾကားခ်င္အဆံုး ၾကားလာရပါတယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ဥပေဒေတာင္မထုတ္ျပန္ႏိုင္ေသးဘဲ ေခါင္းေျခာက္ေနရတဲ့အခ်ိန္၊ ၿငိမ္းအဖြဲ႔ေတြကလည္း သူတို႔နဲ႔ ကီးမကိုက္ျဖစ္ေနလို႔ စိ္တ္ညစ္ေနရတဲ့အခ်ိန္မွာ နအဖစစ္ဗိုလ္ေတြ ၿမိဳ႕ေပၚ၊ လမ္းမေပၚက ျပႆနာေတြ မေပၚေစခ်င္ပါဘူး။ ဒါကျပည္တြင္းမွာပါ။
ျပည္ပမွာ ႏိုင္ငံတကာအဝန္းအဝိုင္းက တုံ႔ျပန္မႈေတြဟာလည္း နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို ဗမာျပည္သမိုင္းမွာ ဘယ္အစိုးရမွ မႀကံဳေတြ႔ဖူးေသးတဲ့ ဆန္႔က်င္သေဘာထားေတြနဲ႔ ရင္ဆိုင္ရပါတယ္။ ဒါသာမက သူတို႔က နအဖရဲ႕ေျခလွမ္းကို ေစာင့္ၾကည့္ေန ဦးမယ္၊ ဆက္အေရးယူတန္တာ ယူဦးမယ္ဆိုတာကို အသံျပဳလို႔တမ်ိဳး၊ အသံမျပဳဘဲတနည္း အမ်ိဳးမ်ိဳးေဖာ္ျပခဲ့ၾကပါတယ္။ တင္းတင္းမာမာ သတိေပးခဲ့တဲ့ အစိုးရေတြရွိသလို ဘာႀကိတ္ေျပာလိုက္မွန္းမသိရတဲ့ တ႐ုတ္လိုအစိုးရေတြလည္း ရွိေနပါတယ္။
ကုလသမဂၢခန္းမထဲမွာ ဗမာျပည္ရဲ႕အေရး ေရာက္သြားတယ္ဆိုတာဟာ သမိုင္းမွာ အရင္က တခါတည္းရွိခဲ့ဖူးပါတယ္။ အဲဒါက ၅ဝ စုႏွစ္မ်ား အေစာပိုင္းတုန္းက ဗမာျပည္ကို တ႐ုတ္ျဖဴ (ေကအမ္တီ) ေတြ က်ဴးေက်ာ္တဲ့ကိစၥတုန္းကပါ။ သတိထားသင့္တာက အဲဒီတုန္းက ဗမာျပည္အစိုးရဟာ တရားလိုပါ။ အခုေတာ့ နအဖဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လက္ခ်က္ေၾကာင့္ ဗမာျပည္ဟာ တရားခံ အျဖစ္နဲ႔ ဝက္ၿခံထဲမွာ ေရာက္ေနရပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး သူတကာလက္ညိႇဳးေငါက္ေငါက္ထိုးတာလည္း ခံေနရပါတယ္။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ဂုဏ္သိကၡာ ဘယ္တုန္းကမွ အခုကာလေလာက္ မက်ဆင္းခဲ့ဖူးပါဘူး။
ေနာက္ ေထာက္ျပသင့္တဲ့တခ်က္က ကုလသမဂၢအတြင္းေရးမႉးခ်ဳပ္ မစၥတာဘန္ကီမြန္းကို ဗိုလ္သန္းေရႊတေယာက္ လက္ခံ ေတြ႔ဆံုတယ္ဆိုတာဟာ တျခားတႏိုင္ငံက နားခ်လို႔ျဖစ္တယ္ဆုိတဲ့ကိစၥပါ။ ဒီအခ်က္ကိုေထာက္ရင္ ျပည္တြင္းမွာေမာက္မာလွတဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြဟာ ျပည္ပမွာက်ေတာ့ အၿမီးကုပ္ေခါင္းငံု႔ေနရတာကို ေဖာ္ျပေနပါတယ္။ ဗမာျပည္ကို ႏိုင္ငံတကာအသိုင္း အဝိုင္းက ပံုမွန္ခ်ဥ္းကပ္လို႔၊ ဆက္ဆံလို႔မရတဲ့ ႏိုင္ငံတခုအျဖစ္ သေဘာထားခံရတာကို ဒင္းတို႔တေတြ ဂုဏ္ယူစရာလို႔ ေအာက္ေမ့ေနသလားလည္း မေျပာတတ္ပါ။
အခု နအဖစစ္အစိုးရဟာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ႐ံုးတင္လိုက္တဲ့အတြက္ ဒီလိုျပည္တြင္းျပည္ပက ဆန္႔က်င္မႈေတြ အံုႂကြ ေပၚေပါက္လာတာကို အာ႐ံုလႊဲဖို႔၊ ေအးသြား၊ ၿငိမ္သြားေအာင္လုပ္ဖို႔ နည္းနာေပါင္းစံုရွာေနပါတယ္။ ေဘာ့လံုးပြဲေတြထဲ၊ ခ်ဲထီေတြ၊ ႏွစ္လံုးထီ၊ သံုးလံုးထီေတြထဲ အာ႐ံုေျပာင္းသြားေအာင္ လုပ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို တနပ္စားနည္းပရိယာယ္ေတြထဲမွာ အမႈကို အခ်ိန္ဆြဲၿပီး အၾကာႀကီးစစ္ေဆးတာလည္း ပါတယ္လို႔ ေျပာလို႔ရပါၿပီ။ ဒီအခ်က္ကိုၾကည့္လိုက္ရင္ပဲ ဒီအမႈဟာ အစကေန အဆံုး ရာဇဝတ္မႈမဟုတ္ဘဲ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ႀကံမႈတရပ္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာ ထင္ရွားသထက္၊ ထင္ရွားလာေနပါတယ္။
ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အျပစ္ေပးတာကို ျပည္တြင္းျပည္ပက အျပင္းအထန္တုံ႔ျပန္လာမွာစိုးလို႔ အခ်ိန္ဆြဲေနတာဆိုရင္ သူတို႔က ဘယ္လိုျပစ္ဒဏ္ခ်မွာမို႔လဲလို႔ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ ျပစ္ဒဏ္အႀကီးႀကီးေပးဖို႔ ႀကံစည္ထားတာမို႔ ဒီလိုအႀကီးအက်ယ္ စိုးရိမ္ေၾကာင့္ၾကေနတာလား၊ လႊတ္ေပးမွာဆိုရင္ ဘာမွေၾကာက္ေနစရာမလိုဘူးမဟုတ္လားလို႔ ေစာဒက တက္စရာ႐ွိပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းကို ေျဖရမယ္ဆိုရင္ ဒီအမႈဟာ ႏိုင္ငံေရးအမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ ျပည္တြင္းျပည္ပ ႏိုင္ငံေရးျဖစ္ေပၚမႈေတြနဲ႔ ဆက္ေနမယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။ သူတို႔ဟာ ျပစ္ဒဏ္မခ်ခင္ ျပည္တြင္းျပည္ပ အေနအထားေတြကို ထည့္သြင္းသံုးသပ္တာ မလုပ္ဘဲေနလို႔မရပါဘူး။
ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ ျပည္သူလူထုအေနနဲ႔ ဒီအမႈကိုနအဖက အျမန္စစ္ပါ၊ တရားစီရင္ပါလို႔ ေတာင္းဆိုလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီအမႈဟာ မတရားဆင္ထားတဲ့ အမႈျဖစ္တဲ့အတြက္ “႐ံုးတင္စစ္ေဆးေနတာေတြကို ခ်က္ခ်င္းရပ္ဆိုင္းၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးရမယ္” ဆိုတာကေန တျပားမွေလွ်ာ့လို႔ မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီအတိုင္းပဲ အစအဆံုးရပ္တည္ရမွာပါ။ ဒီအေတာအတြင္းမွာ နအဖက အခ်ိန္ဆြဲေနတာဟာ ကိုယ့္ဘက္က ျပင္ဆင္ရမွာေတြကို ျပင္ဆင္ဖို႔အတြက္ အခ်ိန္ရတာပဲလို႔ သေဘာထားၿပီး ျပင္ဆင္မႈေတြ လုပ္ၾကရပါမယ္။ ၂ဝ၁ဝ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ ဘီလူးစည္း လူစည္း ကြဲေတာ့မွာျဖစ္တဲ့အတြက္ အဲဒီအတြက္ ျပင္ဆင္တာလည္း တပါတည္း ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment