စစ္အစိုးရရဲ႕အေမြ ခ႐ိုနီစီးပြားေရး

ထက္ေအာင္

အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ မႉးႀကီး သန္းေရႊလက္ထက္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးမွာ စစ္အစိုးရရဲ႕အေမြအျဖစ္ တခုခုခ်န္ထားခဲ့တယ္ဆိုရင္ အဲဒါဟာ အဆမတန္ႀကီး ထြားလာတဲ့ ခ႐ိုနီစီးပြားေရး သို႔မဟုတ္ အာဏာရိွသူမ်ားနဲ႔ တြယ္တက္လာတဲ့ လက္တဆုပ္စာ စီးပြားေရးသမားတခ်ိဳ႕ ပူးေပါင္းၿပီး တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးဘ၀တခုလံုးကို အုပ္စီးခ်ဳပ္ကိုင္ထားျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရးသက္တမ္း ၂၂ ႏွစ္ကာလအတြင္း အကန္႔အသတ္မဲ့ ႀကီးထြားလာတဲ့ ခ႐ိုနီစီးပြားေရးရဲ႕ အေကာင္းဆံုးနမူနာကို ျပပါဆိုရင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ေရာ သူ႔မိသားစုနဲ႔ပါ ရင္းႏွီးတဲ့ဆက္ဆံေရးရိွတဲ့ အသက္ ၄၀ ေက်ာ္အရြယ္၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ႀကီး ဦးေတဇပိုင္ဆိုတဲ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

တကယ္ေတာ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးျဖစ္မလာခင္ ဇနီးသည္ ေဒၚသီတာေဇာ္ရဲ႕ မိသားစုပိုင္ “ထူးထရိတ္ဒင္း” ကို ဦးေဆာင္ၿပီး စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ ေရးေခတ္ဦး ၁၉၈၀ ေႏွာင္းပိုင္းကာလမွာ သစ္လုပ္ငန္း စတင္လုပ္ကိုင္ရင္း စီးပြားေရးနယ္ထဲ ေျခခ်ခဲ့တာပါ။ ဦးေတဇဟာ ဦးသန္းေရႊလို ထိပ္တန္းစစ္ေခါင္းေဆာင္နဲ႔ ရင္းႏွီးတဲ့ဆက္ဆံေရးကို အသံုးခ်ၿပီး ကုမၸဏီကို ႀကီးမားတဲ့ စီးပြားေရးအင္ပါယာႀကီးတခုအသြင္ ေျပာင္းလဲ ႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။

သူ႔ကို အခ်ိန္တိုတိုအတြင္း အလြန္ၾကြယ္၀တဲ့ သူေဌးႀကီးဘ၀ ေရာက္ရိွေစခဲ့တာကေတာ့ စစ္အစိုးရအတြက္ လက္နက္ပြဲစားအျဖစ္ လုပ္ကိုင္ခဲ့ျခင္းပါပဲ။ တိုက္ခိုက္ေရး ရဟတ္ယာဥ္မ်ားနဲ႔ ႐ုရွားလုပ္ အဆင့္ျမင့္မဟာဗ်ဴဟာ ဂ်က္တိုက္ေလယာဥ္မ်ား အပါအ၀င္ စစ္အစိုးရအလိုရိွေနတဲ့ စစ္လက္နက္ပစၥည္းေတြ ရရိွေအာင္ စြမ္းေဆာင္ေပးခဲ့ၿပီး ဦးေတဇဟာ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္မ်ားရဲ႕ ယံုၾကည္အားထားမႈကို ရယူခဲ့တယ္။

အျပန္အလွန္အားျဖင့္ အက်ိဳးအျမတ္ ႀကီးႀကီးမားမားရရိွမယ့္ တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကို စစ္အစိုးရက ဦးေတဇကို ရက္ရက္ေရာေရာ ေပးခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလို စစ္အစိုးရနဲ႔ နီးကပ္တဲ့ဆက္ဆံေရးေၾကာင့္ပဲ ဦးေတဇဟာ အေမရိကန္နဲ႔ ဥေရာပသမဂၢတို႔ရဲ႕ ပစ္မွတ္ထား စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈ စာရင္းထဲမွာ ထိပ္ဆံုးက ပါ၀င္ခဲ့ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ႏိုင္ငံတကာ အေရးယူပိတ္ဆို႔မႈက ဦးေတဇကရဲ႕ စီးပြားေရးေျခလွမ္းေတြကို ရပ္တန္႔သြားေအာင္ မစြမ္းႏိုင္ခဲ့ပါဘူး။ မၾကာေသးခင္က အေမရိကန္က သတင္းစာႀကီးတေစာင္ျဖစ္တဲ့ The Washington Times မွာ ေရးသားေဖာ္ျပခဲ့တဲ့ Burma's first billionaire no military bagman ဆိုတဲ့ ေဆာင္းပါးအတြက္ Stanley Weiss ဟာ ျမန္မာျပည္ကိုသြားေရာက္ၿပီး ဦးေတဇနဲ႔ ေတြ႕ဆံုခဲ့ပါတယ္။ Stanley Weiss ဟာ ၀ါရွင္တန္အေျခစိုက္ ၾသဇာႀကီးမားတဲ့၊ အစိုးရနဲ႔မပတ္သက္တဲ့ Business Executives for National Security အဖြဲ႕အစည္းႀကီးကို တည္ေထာင္သူ ဥကၠ႒တဦးျဖစ္ပါတယ္။

အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈကို မမႈခဲ့တဲ့ ဦးေတဇက Stanley Weiss ကို စီးပြားေရးပိတ္ဆို႔မႈေတြက ျမန္မာႏိုင္ငံက “လူခ်မ္းသာေတြကို မထိခိုက္ သေလာက္ပါပဲ” လို႔ ေျပာဆိုခဲ့ပါတယ္။ တကယ္လည္း သူ႔ရဲ႕ေျပာဆိုခ်က္ မွန္ကန္ေၾကာင္း သက္ေသျပေနတာကေတာ့ တေန႔တျခား ႀကီးထြားလာေနတဲ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လူခ်မ္းသာ အထက္တန္းလႊာေတြသာ ေနႏိုင္တဲ့ အင္းလ်ာလမ္းနဲ႔ တကၠသိုလ္ရိပ္သာလမ္းေထာင့္က ႀကီးမားက်ယ္၀န္းၿပီး အီတလီႏိုင္ငံလုပ္ ပရိေဘာဂပစၥည္းေတြအပါအ၀င္ အေနာက္တိုင္းက အဖိုးတန္းပစၥည္းေတြနဲ႔ တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ စံအိမ္ႀကီးမွာ ေလာကစည္းစိမ္းအျပည့္နဲ႔ ဦးေတဇ ေနထိုင္ပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဦးေတဇဟာ အလြန္ဆိုးရြားၿပီး ခ်ိဳင့္ခြက္ခလုတ္ခသင္းေတြနဲ႔ ျပည့္ႏွက္ေနတဲ့ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရဲ႕ လမ္းမေတြေပၚမွာ ေမာင္းႏွင္ဖို႔ မသင့္ေလ်ာ္တဲ့၊ ကမာၻ႔ တန္ဖိုးအႀကီးဆံုး Lamborghini, Bentley, Ferrari, Mercedes, Lexus စတဲ့ကားေတြကိုလည္း ၿခံ၀န္းထဲက ကားဂိုေဒါင္မွာ အစီအရီ ခင္းက်င္းထားပါေသးတယ္။

စစ္အာဏာရွင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊေခတ္အလြန္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး (အေမရိကန္ေဒၚလာ) ဘီလီယံနဲ႔ခ်ီ ၾကြယ္၀တဲ့ သူေဌးႀကီးဘြဲ႕ ခံယူဖို႔ ဦးေတဇတေယာက္ စိတ္အားထက္သန္ေနသလို ႏိုင္ငံတကာ စီးပြားေရးအသိုင္းအ၀န္းမွာ သူပိုင္ဆုိင္တဲ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးရဲ႕ ပံုရိပ္ကိုလည္း အေကာင္းဖက္ေျပာင္းသြားေအာင္ စိတ္အားထက္သန္စြာ ႀကိဳးပမ္းေနပါတယ္။

သတင္းဌာနေတြနဲ႔ ေ၀းေ၀းေရွာင္ေနတတ္သူျဖစ္တဲ့ ဦးေတဇဟာ မၾကာေသးခင္က အီတလီႏိုင္ငံ ေရာမအေျခစိုက္ La Repubblica သတင္းစာႀကီးရဲ႕ သတင္းေထာက္ Raimondo Bultrini ကို သူ႔ရဲ႕ေနအိမ္မွာ လက္ခံေတြ႔ဆံုခဲ့ပါတယ္။ ဦးေတဇက “ႏိုင္ငံျခား သတင္းေထာက္ တေယာက္ ေတြ႔ဆံုတာ က်ေနာ့္အတြက္ ဒါဟာ ပထမဆံုးပါပဲ။ ခင္ဗ်ားကို လက္ခံစကားေျပာရတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းရင္းက က်ေနာ္ဟာ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ အခ်မ္းသာဆံုးလူတေယာက္ ျဖစ္တယ္ဆိုတာကို လူေတြသိေအာင္ တခါတည္းေျပာလိုက္ခ်င္လို႔ပါပဲ” လို႔ ေျပာခဲ့တယ္။

သူေျပာသလို ဘယ္ေလာက္ ခ်မ္းသာတယ္ဆိုတာ သက္ေသျပတဲ့အေနနဲ႔ ဦးေတဇဟာ Bultrini ကို တပုလင္း ေဒၚလာ တေသာင္းတန္တဲ့ ၀ိုင္အရက္အေကာင္းစားနဲ႔ ဘီလီယံနာသူေဌးႀကီးတေယာက္လို ဧည္ခံခဲ့တာကို အီတလီ သတင္းေထာက္က ဘီဘီစီ ျမန္မာပိုင္းအစီအစဥ္နဲ႔ ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းတခုမွာ ျပန္ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻအဆင္းရဲဆံုး ႏိုင္ငံတခုက အခ်မ္းသာဆံုး သူေဌးတေယာက္ရဲ႕ ရက္ေရာတဲ့ေနထိုင္မႈပံုစံကို အဲဒီသတင္းေထာက္ တအံ့တၾသျဖစ္ခဲ့မွာ ေသခ်ာပါတယ္။

ေတြ႔ဆံုေမးျမန္းခန္းအတြင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြကေန တႏွစ္ကို ေဒၚလာ သန္းေပါင္း ၅၀၀ ၀င္ေငြရရိွေၾကာင္း ေျပာဆိုခဲ့တဲ့ ဦးေတဇရဲ႕ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးဟာ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ ေရႊတူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ ကၽြန္းသစ္နဲ႔ သစ္အေျခခံ လုပ္ငန္းမ်ား၊ ဟိုတယ္နဲ႔ အပန္းေျဖစခန္းမ်ား၊ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး ၁၀၀ ရာခိုင္ႏႈန္း ပုဂၢလိကပိုင္ ေလေၾကာင္းလိုင္း၊ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရးနဲ႔ အႀကီးစား စက္ယႏၲယား ငွားရမ္းတဲ့လုပ္ငန္းမ်ား၊ ဓာတ္ဆီနဲ႔ ဒီဇယ္အေရာင္းဆိုင္မ်ား၊ ေဆာက္လုပ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ အိမ္ၿခံေျမ ေရာင္း၀ယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ စိုက္ပ်ိဳးေရးလုပ္ငန္းမ်ား၊ ေဘာ္လံုးကလပ္တခုနဲ႔ FM ေရဒီယိုအသံလႊင္ဌာန တခုတို႔မွာ ရင္းႏွီးၿမဳပ္ႏွံ လုပ္ကိုင္ေနေၾကာင္း ဧရာ၀တီက ရရိွခဲ့တဲ့ ကုမၸဏီရဲ႕လုပ္ငန္းမ်ား ဖြဲ႔စည္းပံု အေထာက္အထားတခုမွာ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။

“ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးရဲ႕ ေနာက္ဆံုးရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈတခုကေတာ့ Asia Green Development Bank ကိုထူေထာင္ၿပီး ဘဏ္လုပ္ငန္းနယ္ပယ္ထဲကို ေျခလွမ္းစလွမ္းလိုက္တာပါပဲ။ အဲဒီဘဏ္အေနနဲ႔ ျမန္မာႏိုင္ငံမွာ ပထမဆံုး အြန္လိုင္း၀န္ေဆာင္မႈကို ေပးႏိုင္ဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနေၾကာင္းလည္း သိရတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲဒီအေထာက္အထားမွာ ေဖာ္ျပမထားတဲ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးရဲ႕ တျခားရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြလည္း ရိွပါေသးတယ္။ တေနတျခား ႀကီးထြားလာတဲ့ ျပည္တြင္း လက္ကိုင္ဖုန္းေစ်းကြက္ကို အစိုးရနဲ႔ပူးေပါင္းၿပီး ထိန္းခ်ဳပ္ထားသလို ဆက္သြယ္ေရး နည္းပညာနယ္ပယ္မွာလည္း မႏၲေလးတိုင္း ျပင္ဦးလြင္ၿမိဳ႕အနီး အသစ္တည္ေဆာက္ထားတဲ့ ရတနာပံု ဆိုက္ဘာစီးတီးမွာ အဓိက ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြလည္း လုပ္ထားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ စြမ္းအင္းေစ်းကြက္မွာလည္း ျပည္ပမွ ဓာတ္ဆီနဲ႔ ဒီဇယ္ဆီကို အဓိက တင္သြင္းျဖန္႔ျဖဴးေနသလို ေရကာတာေတြတည္ေဆာက္ၿပီး ေရအားလွ်ပ္စစ္ထုတ္လုပ္ေရး စီမံကိန္းမ်ားမွာလည္း ရင္ႏွီးျမွဳပ္ႏွံထားပါတယ္။

စီးပြားေရနယ္ပယ္ အမ်ားအျပားမွာ ရင္ႏွီးျမွဳပ္ႏွံထားတဲ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးရဲ႕ အဓိက အျမတ္အစြန္းႀကီးတဲ့ လုပ္ငန္းတခုက ကခ်င္ျပည္နယ္ ဖားကန္႔ေဒသက ေက်ာက္စိမ္းတူးေဖာ္ေရးလုပ္ငန္းျဖစ္ၿပီး ၂၀၀၇ ခုႏွစ္နဲ႔ ၂၀၁၀ ခုႏွစ္အၾကား တန္ခ်ိန္ ၃၀၀၀ ေက်ာ္ တူးေဖာ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီႏွစ္အေစာပိုင္း ေနျပည္ေတာ္မွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ေက်ာက္စိမ္းနဲ႔ ေက်ာက္မ်က္ရတနာ ေရာင္းခ်ပြဲကေန ေဒၚလာ သန္း ၂ ဘီလီယံေက်ာ္အထိ ေရာင္းခ်ခဲ့ရတာကိုၾကည့္ရင္ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးလည္း ေက်ာက္စိမ္းတူးေဖာ္ေရးကေန ဘယ္ေလာက္အက်ိဳးအျမတ္ ႀကီးႀကီးမားမားရခဲ့သလဲ ဆိုတာ ခန္႔မွန္းတြက္ဆၾကည့္ႏိုင္ပါတယ္။

“ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးဟာ ႏိုင္ငံအႏွံ႔မွာလည္း ေရႊ တူးေဖာ္ေရးလုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။ စစ္အစိုးရလက္ထက္အတြင္း ေရႊတူးေဖာ္ခြင့္ လိုင္စင္ေတြကို မႏၲေလးတိုင္းအတြင္းရိွ စဥ့္ကူၿမိဳ႕နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္ ကေလာၿမိဳ႕နယ္၊ ရွမ္းျပည္နယ္ေျမာက္ပိုင္း မဘိန္းၿမိဳ႕နယ္၊ စစ္ကိုင္းတိုင္းေဒသႀကီးအတြင္းရိွ ဗန္းေမာက္ၿမိဳ႕နယ္နဲ႔ မြန္ျပည္နယ္ သိမ္ဇရပ္ၿမိဳ႕နယ္တို႔မွာ ေရႊ တူးေဖာ္ ေနပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ခ်င္းတြင္းျမစ္နဲ႔ ဥ႐ုေခ်ာင္းတို႔မွာလည္း ေရႊတူးေဖာ္ေနပါတယ္။

ဦးေတဇကို စစ္အစိုးရရဲ႕ လက္နက္ကုန္သည္ ဒါမွမဟုတ္ ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ႕ ပထမဆံုး ပုဂၢလိကေလယာဥ္လိုင္း ပိုင္ရွင္ ဒါမွမဟုတ္ မၾကာေသးခင္က ထူေထာင္ခဲ့တဲ့ ပုဂၢလိကဘဏ္တခုရဲ႕ ဘဏ္လုပ္ငန္းရွင္ စသျဖင့္ လူသိမ်ားၾကေပမယ့္ သူဟာ လယ္ေျမဧက သိန္းခ်ီ ပိုင္ဆိုင္တဲ့ လယ္ပိုင္ရွင္ႀကီးတဦးဆိုတာကို လူေတြမ်က္စိေမွာက္ေနၾကပါေသးတယ္။

“ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးရဲ႕ အေစာပိုင္း ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံမႈေတြထဲမွာ တနသၤာရီတိုင္းေဒသႀကီးက ဆီအုန္းၿခံေတြလည္း ပါပါတယ္။ အခုဆိုရင္ ၿမိတ္ၿမိဳ႕နယ္အတြင္းရိွ ကုမၸဏီပိုင္ ဆီအုန္းစိုက္ခင္း ဧက ၃ သိန္း ၃ ေသာင္း ရိွေနပါၿပီ။ အဲ့ဒီ ဆီအုန္းစိုက္ခင္းေတြအတြက္ ေကာ္စတာရီကာ၊ မေလးရွားနဲ႔ ထိုင္းႏိုင္ငံက ဆီအုန္းမ်ိဳးေတြ မွာယူတင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ အဲ့ဒါအျပင္ စီးပြားျဖစ္ သီးႏွံအမ်ိဳးမ်ိဳးျဖစ္တဲ့ ႏွမ္းကအစ သရက္နဲ႔ ၀ါဂြမ္း အလယ္ ဇီ၀ေလာင္စာထုတ္လုပ္ႏိုင္တဲ့ ၾကက္ဆူပင္အဆံုး ရင္ႏွီးစိုက္ပ်ိဳး လုပ္ကိုင္ပါေသးတယ္။ ေစ်းေကာင္းရတဲ့ ျမန္မာ့ သနပ္ခါးစိုက္ပ်ိဳးေရးမွာလည္း “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးနဲ႔ မကင္းပါဘူး။

၂၀၀၀ ခုႏွစ္မ်ားရဲ႕ ပထမ ၅ ႏွစ္အတြင္းမွာ ဦးေတဇဟာ သူပိုင္ ဟိုတယ္ေတြနဲ႔ အပန္းေျဖစခန္းေတြမွာ လိုအပ္တဲ့ သစ္သီးေစ်းကြက္အတြက္ သစ္သီးၿခံမ်ားကိုလည္း ပိုင္ဆိုင္ရင္းႏွီးျမွဳပ္ႏွံခဲ့ပါေသးတယ္။ ရွမ္းျပည္နယ္ေတာင္ပိုင္က အင္းေတာ တိုက္နယ္အတြင္း သရက္နဲ႔ လိုင္ခ်ီးၿခံ ဧက ၈၀၀၀ ေက်ာ္ ပိုင္ဆိုသလို ျပင္ဦးလြင္နဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတြမွာ ထိုင္းနဲ႔ မကၠစီကိုႏိုင္ငံတို႔က မ်ိဳးေစ့မွာယူ စိုက္ပ်ိဳးခဲ့တဲ့ လိေမၼာ္သီးႏွင့္ နဂါးေမာက္သီးၿခံေတြလည္း ပိုင္ဆိုင္ပါတယ္။

အဲပုဂံ ေလေၾကာင္းလိုင္းအျပင္ ဟိုတယ္နဲ႔ အပန္းေျဖစခန္းေတြပါ ပိုင္ဆိုင္ထားတဲ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးအတြက္ ျမန္မာျပည္တြင္း ကမာၻလွည့္ခရီးသြားလုပ္ငန္းမွာ ထူးျခားျပည့္စံုေနပါတယ္။ ေလာေလာဆယ္ ျမန္မာျပည္အႏွံ႔ အဓိကၿမိဳ႕ႀကီး ၁၈ ၿမိဳ႕ကို အဲပုဂံေလေၾကာင္းလိုင္းက ေျပးဆြဲေနၿပီး ပုဂံ၊ ငပလီ၊ ေငြေဆာင္၊ ျပင္ဦးလြင္၊ ေနျပည္ေတာ္၊ အင္းေလး၊ ပူတာအို၊ ပုသိမ္၊ ပုပၸားနဲ႔ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ေတြမွာ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးပိုင္ Aureum Palace ဟိုတယ္နဲ႔ အပန္းေျဖစခန္းမ်ားနဲ႔ Myanmar Treasure Resort အပန္းေျဖစခန္းမ်ား ဖြင့္လွစ္ထားပါတယ္။ တေန႔ကို တေဒၚလာေအာက္သာ ၀င္ေငြရိွၿပီး ဆင္းရဲတဲ့ျပည္သူ သန္းနဲ႔ခ်ီ ေနထိုင္တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံက ဒီလိုတန္ဖိုးႀကီးမားတဲ့ အထက္တန္းက်က် တန္ဆာဆင္ထားတဲ့ ဟိုတယ္အိပ္ခန္းေတြမွာ တညတာ တည္းခိုဖို႔ ေဒၚလာ ၈၀၀ ကေန ၁၂၀၀ အၾကားေပးရပါတယ္။

စီးပြားေရးလုပ္ငန္းမ်ိဳးစံု လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးရဲ႕ အေစာဆံုးလုပ္ငန္းတခုက ေဆာက္လုပ္ေရး စက္ယႏၲယားႀကီးေတြ ငွားရမ္းတဲ့လုပ္ငန္းနဲ႔ ၀န္ႀကီးတဲ့လုပ္ငန္းသံုးပစၥည္းေတြ သယ္ယူပိုေဆာင္ေရးျဖစ္ၿပီး ၁၉၉၂ ခုႏွစ္ကတည္းက စတင္လုပ္ကိုင္ခဲ့ပါတယ္။ အခုဆိုရင္ အဲဒီလုပ္ငန္းတခုတည္းက ကုန္တင္ယာဥ္အစီး ၄၀၀၊ ၀န္ခ်ီစက္ ၃၃ စီး၊ ေရေၾကာင္းက သယ္ယူ ပို႔ေဆာင္ႏိုင္တဲ့ ဆြဲသေဘၤာ ၈ တြဲနဲ႔ ကုန္တင္ေရယာဥ္တခ်ိဳ႕ ပိုင္ဆိုင္ထားပါတယ္။ အဲဒီလုပ္ငန္းမွာ အဓိကအားျဖင့္ အစိုးရရဲ႕ ျမန္မာ့စီးပြားေရးေကာ္ပိုေရးရွင္း လက္ေအာက္က စက္႐ံုေတြအတြက္ ပစၥည္းသယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး ကန္ထ႐ိုက္ ရရိွထားပါတယ္။

ဒီလို စီးပြားေရးအင္ပါယာႀကီး တည္ေဆာက္တဲ့ေနရာမွာ ဦးေတဇဟာ အိမ္ၿခံေျမေစ်းကြက္က အခြင့္အလမ္းေတြကိုလည္း လက္လႊတ္မခံပါဘူး။ “ထူး” ကုမၸဏီစုႀကီးဟာ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕က မင္းဓမၼ အိမ္ယာစီမံကိန္း၊ Palm Court Villa အဆင့္ျမင့္ လံုးခ်င္း အိမ္ယာ စီမံကိန္းေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕ရဲ႕အခ်က္အျခာက်တဲ့ေနရာေတြမွာ ကြန္ဒိုမီနီယံေတြ ေဆာက္လုပ္ ေနပါေသးတယ္။ မင္းဓမၼအိမ္ယာ စီမံကိန္းမွာ အခန္းေပါင္း ၁၅၀ ပါတဲ့ ကြန္ဒိုမီနီယံ ၃ လံုးနဲ႔ အဆင့္ျမင့္ပရိေဘာဂေတြနဲ႔ အသင့္ေနႏိုင္တဲ့ လံုးခ်င္းအိမ္ယာ ၄၆ လံုးအျပင္ Palm Court Villa မွာ ၁၄ လံုး ေဆာက္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။

ၿခံဳၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ျမန္မာ့စီးပြားေရးမွာ ဦးေတဇလို ခ႐ိုနီစီးပြားေရးသမားေတြရဲ႕ က်ယ္ျပန္႔တဲ့ စီးပြားေရးအခန္းက႑တခုကို ၾကည့္ျခင္းျဖင့္ စစ္အစိုးရဟာ သူတို႔အာဏာခိုင္ၿမဲေရးအတြက္ ဆယ္စုႏွစ္ ၂ ခုအၾကား ခ႐ိုနီစီးပြားေရးကို မဟာဗ်ဴဟာခ်မွတ္ၿပီး အေကာင္အထည္ ေဖာ္ခဲ့တာပါ။ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြနဲ႔ ဆက္ဆံေရးေကာင္းတဲ့ လက္တဆုပ္စာ စီးပြားေရးသမားေတြကို တိုင္းျပည္ရဲ႕ စီးပြားေရးတခုလံုးကို လႊမ္းမိုးခြင့္ျပဳထားျခင္းျဖင့္ တဘက္မွာ အေနာက္ႏိုင္ငံေတြရဲ႕ စီးပြားေရး ပိတ္ဆို႔အေရးယူမႈကို ခုခံႏိုင္ စြမ္းရရိွေစခဲ့ၿပီး အရပ္ဘက္အသြင္ အစိုးရသစ္ကို အာဏာလႊဲေျပာင္းၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာလည္း ခ႐ိုနီစီးပြားေရးဟာ တုိင္းျပည္ကို ဆက္လက္လႊမ္းမိုးထား ပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊ ရာထူးေတြ လႊဲေပးတာနဲ႔အတူ ဦးေတဇရဲ႕ အရိွန္ၾသဇာလည္း က်ဆင္းလာႏိုင္သလို သူ႔ရဲ႕ေနရာမွာ တျခားခ႐ိုနီစီးပြားေရးသမားေတြျဖစ္တဲ့ မက္စ္ျမန္မာ ကုမၸဏီစုႀကီးပိုင္ရွင္ ဦးေဇာ္ေဇာ္၊ ေအးရွားေ၀ါ ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ စတီဗင္ေလာ (ေခၚ) ဦးထြန္းျမင့္ႏိုင္၊ International Group of Entrepreneurs (IGE) ကုမၸဏီပိုင္ရွင္ ဦးေနေအာင္တို႔ ေရွ႕တန္းေရာက္လာႏိုင္တယ္လို႔ စီးပြားေရးအသိုင္းအ၀န္းက တြက္ဆမႈေတြလည္း ရိွပါတယ္။

ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ သမၼတ ဦးသိန္းစိန္နဲ႔ အစိုးရသစ္ဟာ တိုင္းျပည္စီးပြားေရးကို ျမွင့္တင္ဖို႔အတြက္ ခ႐ိုိုနီစီးပြားေရးအေပၚ အႀကီးအက်ယ္ မွီခိုရပါလိမ့္မယ္။ အဲဒီလို အေျခအေနအရ ျမန္မာစီးပြားေရးကို လာမယ့္ကာလေတြမွာ လူတိုင္းတန္းတူ အခြင့္အေရးရၿပီး လုပ္ကိုင္ႏိုင္တဲ့ အေျခအေနတခုျဖစ္လာေအာင္ ဖန္တီးေပးႏိုင္မွာ မဟုတ္ပါဘူး။ အဲဒါေၾကာင့္ တိုင္းျပည္မွာ ဆင္းရဲႏြမ္းပါးမႈကို ေလွ်ာ့ခ်ႏိုင္စြမ္းရိွဖို႔ စီးပြားေရးကို အေျခခံက်က် ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲဖို႔ဆိုတာလည္း အခြင္အလမ္း နည္းပါလွပါတယ္။