ႏိုင္ငံေရးသစ္နိဒါန္း

ေက်ာ္ဗလ

ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္ကူး ႏွစ္ဦး အခါ သမယ ေတြမွာ အနာဂတ္ ျမန္မာ ့ဒီမိုကေရစီ ႏိုင္ငံေရး အတြက္ အားတက္စရာ အလား အလာ ေတြ၊ မဂၤလာ သတင္း ေကာင္းေတြ ထြက္ေပၚလာခဲ့ ပါတယ္။ အန္အယ္လ္ ဒီ ဌာနခ်ဳပ္မွာ ၉၀ ျပည့္ ႏွစ္က ေရြးေကာက္ တင္ေျမႇာက္ျခင္း ခံခဲ့ၾက ရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ ကိုယ္စားလွယ္ (၉၀) ေက်ာ္၊ တုိင္းနဲ႔ ျပည္နယ္ အ သီးသီးက ကိုယ္စား လွယ္ (၆၀) ေက်ာ္တို႔ ပါ၀င္ တက္ေရာက္ ခဲ့ၾကတဲ့ ပါတီ ကြန္ဖရင့္ႀကီး တရပ္ကုိ က်င္းပ ႏိုင္ခဲ့တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဌာန ခ်ဳပ္ ၀န္းက်င္ မွာ အနီေရာင္ တံခြန္ေတြ၊ အလံေတြ ရဲမာန္ႂကြလို႔ လႈပ္ရွား ျမဴးႂကြေန ၾကပါတယ္။

(၆) ႏွစ္ေက်ာ္ ကာလၾကာ မွ်အတြင္း အထိမ္းအမွတ္ အခမ္း အနား အခ်ဳိ႕ က်င္းပျခင္း ကလြဲလို႔ အမ်ား အားျဖင့္ တိတ္ဆိတ္ၿငိမ္ သက္၊ ေဒသ အသီးသီး နဲ႔ အဆက္ အစပ္ ေတြျပတ္ၿပီး လႈပ္ရွား မႈကင္းမဲ့ ေနတဲ့ အန္အယ္လ္ဒီ ပါတီရဲ႕ ႏိုင္ငံေရး အရ ျပန္လည္ရွင္ သန္ထ ေျမာက္ မႈ ေတြ ေတြ႔ျမင္ ခဲ့ၾကရလို႔ ဒီမိုကေရစီ လိုလားတဲ့ ျပည္သူေတြ အတြက္ ရႊင္လန္း အားတက္ စရာ အခ်ိန္ အခါပါပဲ။


ဒါ့ထက္ပိုၿပီး အားရတက္ႂကြဖို႔ေကာင္းတဲ့ မဂၤလာသတင္းကေတာ့ ‘ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းႀကီး’ ကို ထုတ္ျပန္ ေၾကညာႏုိင္ခဲ့ျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေၾကညာစာတမ္းႀကီးက ထြက္ေပါက္ပိတ္ဆို႔ေနတဲ့ ျမန္မာ့ႏိုင္ငံေရး ေရစီးေၾကာင္း အသစ္ျပန္လည္ၿပီး အားေကာင္းေကာင္းနဲ႔ စီးဆင္းႏုိင္ေရးအတြက္ အင္နဲ႔အားနဲ႔ တြန္းဖြင့္ေပးလုိက္တဲ့ နည္းပရိယာယ္ လုပ္ငန္း လမ္းၫႊန္စာတမ္းႀကီး ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီစာတမ္းက ျမန္မာ့ဒီမိုကေရစီေရးအတြက္ အနာဂတ္မွာ ဘယ္လို သေဘာထား၊ ဘယ္လိုေပၚလစီ မူ၀ါဒေတြနဲ႔ ဆက္စခန္းသြားရမယ္ဆိုတာကို ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျမင္သာေအာင္ မီးေမာင္းထုိးျပလုိက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေၾကညာစာတမ္းမွာ ပါ၀င္တဲ့ …

- ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ အပါအ၀င္ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသားမ်ားအားလံုးကို လႊတ္ေပးေရး၊
- ၉၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ ေရြးေကာက္တင္ေျမႇာက္ျခင္းခံရတဲ့ လႊတ္ေတာ္ကိုယ္စားလွယ္မ်ား ပါ၀င္တဲ့ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းတရပ္ က်င္းပေပးေရး၊
- အဆိုပါ လႊတ္ေတာ္အစည္းအေ၀းတြင္ နအဖက အတည္ျပဳ ျပ႒ာန္းလုိက္တဲ့ ဖြဲ႔စည္းပံုအေျခခံဥပေဒအေပၚ ျပန္လည္သံုးသပ္ ညႇိႏႈိင္းေဆြးေႏြးေရး၊
-၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္မွာ က်င္းပမယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ႏိုင္ငံတကာရဲ႕ ႀကီးၾကပ္ကြပ္ကဲမႈေအာက္မွာ က်င္းပခြင့္ျပဳေရး၊
- အထက္ပါ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြနဲ႔ ျပည့္စံုရင္ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲတြင္ အန္အယ္လ္ဒီ ပါ၀င္ေရး၊

… စတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြဟာ တရားမွ်တ မွန္ကန္တဲ့ နည္းပရိယာယ္လုပ္ငန္းစဥ္တရပ္ ျဖစ္႐ံုမွ်မက နအဖက အဓမၼ အာဏာသံုးၿပီး ခ်မွတ္ခဲ့တဲ့ လမ္းျပေျမပံု (Road Map) ဆိုတာကုိ ႏိုင္ငံေရးအရ စိန္ေခၚျပလုိက္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းႀကီး ထြက္ေပၚလာခ်ိန္မွာ တျခားေရြးခ်ယ္စရာမရွိလို႔ ေႂကြးေၾကာ္ေအာ္ဟစ္ ခဲ့ၾကတဲ့ နအဖ ေနာက္လုိက္ သေဘာတရားဆရာ၊ မီဒီယာဆရာတသိုက္လည္း ေခါင္းကို ႐ုိက္ခ်ခံလုိက္ရတဲ့ ေႁမြဆိုးလို ကုပ္က်ဳိးၿပီး တြန္႔လိမ္ ၿငိမ္က်သြားခဲ့ၾကပါတယ္။

ဒီမတိုင္ခင္ကေတာ့ မီဒီယာေလာကတခုလံုးမွာ တမိုးလံုး ေဖ်ာက္ဆိတ္ဆိုသလို ဖြဲ႔စည္းပံု လံုး၀မရွိတာထက္ တခုခု ရွိတာ ပိုေကာင္းပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပံုကို ျပည္သူ (၉၂) ရာခိုင္ႏႈန္းက ေထာက္ခံအတည္ျပဳသြားတာ ျဖစ္တယ္။ လမ္းျပေျမပံု ဖြဲ႔စည္းပံုကလြဲလို႔ တျခားေရြးခ်ယ္စရာ ဘာမွမရွိ ဆိုတဲ့ အသံဗလံေတြ ဟိန္းညံ ႀကီးစိုးေနခဲ့ တယ္။ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းႀကီးက အေျခအေနနဲ႔ ကိုက္ညီမွန္ကန္တဲ့ တျခားေရြးခ်ယ္စရာ စင္ၿပိဳင္လမ္းျပ ေျမပံုတရပ္ (Alternative Road Map) ကုိ တင္ျပလိုက္ခ်ိန္မွာေတာ့ နအဖ မီဒီယာဆရာေတြလည္း အားလံုး ေရငံုႏႈတ္ပိတ္ အသံေတြ တိတ္သြားၾကပါတယ္။ တကယ္ေတာ့ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းႀကီးက နအဖကို ႏုိင္ငံေရး အရ ထိထိမိမိ အ႐ႈိက္ထိုးခ်လိုက္တာပါပဲ။

လက္ေတြ႔မွာ ေရႊဂံုတိုင္ေၾကညာစာတမ္းပါ တရားမွ်တတဲ့ မွန္ကန္တဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြကို နအဖအေနနဲ႔ တျပားသားမွ လုိက္ေလ်ာမွာမဟုတ္သလို သူတုိ႔ရဲ႕ လမ္းျပေျမပံု ဖြဲ႔စည္းပံုေတြကိုလည္း တေရြးသားမွ် အထိခံမွာ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒီႏွစ္ဦးပိုင္းမွာ ကုလသမဂၢ အထူးကိုယ္စားလွယ္ မစၥတာ ဂမ္ဘာရီ လာခဲ့စဥ္က အန္အယ္လ္ဒီ ကိုယ္စားလွယ္အဖြဲ႔ရဲ႕ အဓိကနဲ႔ တခုတည္းေသာ အေရးႀကီးဆံုး ေတာင္းဆိုခ်က္က ဘာလဲလို႔ ေမးခဲ့စဥ္က ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္ေပးေရးပါလို႔ အားလံုးက တညီတၫြတ္တည္း ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဂမ္ဘာရီသာမက လံုၿခံဳေရးေကာင္စီတခုလံုးက ေတာင္းဆိုလည္း နအဖအေနနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို လႊတ္မေပးရဲပါဘူး။

ဒါ့ေၾကာင့္လည္း နအဖက ယက္ေတာအမႈဆိုတာကို ကိုလိုနီပုလိပ္ဉာဏ္နဲ႔ ခြင္ဖန္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဆက္လက္ေထာင္ခ်ထားႏိုင္ဖို႔ ၀ိုင္း၀န္းလုပ္ႀကံခဲ့ၾကတာပါ။ ဒီအမႈဟာ ေနျပည္ေတာ္ရဲ႕ အႀကံဉာဏ္၊ နအဖရဲ႕ အစီအမံ၊ ႏိုင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးဌာနရဲ႕ အႀကံအဖန္ေတြ ပူးေပါင္းထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈ တခုထက္ ဘာမွ မပိုပါဘူး။ ဒီႏုိင္ငံေရးလုပ္ႀကံမႈရဲ႕ အဓိကနဲ႔ တခုတည္းေသာ ဦးတည္ခ်က္ကေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဆက္လက္ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားဖို႔ပါပဲ။

အနည္းဆံုး ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲ အစီအစဥ္ေတြ မၿပီးေျမာက္မီမွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လႊတ္ေပးဖို႔ဆုိတာ နအဖအဖို႔ မစဥ္းစားရဲတဲ့ အရာျဖစ္ပါတယ္။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ နအဖအေနနဲ႔ ၂၀၁၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲကို ၉၀ ျပည့္ႏွစ္ ေရြးေကာက္ပြဲလို အျဖစ္မခံႏုိင္ပါဘူး။ တုိင္းျပည္ ျပာျဖစ္ခ်င္ ျဖစ္သြားပါေစ နအဖကေတာ့ မိေအးႏွစ္ခါနာ အျဖစ္မခံေတာ့ပါဘူး။ လမ္းျပေျမပံုအရ မူလအကြက္ခ်ထားတဲ့ အစီအစဥ္အတိုင္း ယူနီေဖာင္း၀တ္၊ ယူနီေဖာင္းခြၽတ္ ေတြ ဆက္လက္အာဏာတည္ၿမဲေရးအတြက္ ဘယ္ေလာက္ပဲ တန္ဖိုးေပးရေပးရ ဘယ္သူ႔ကိုပဲ စေတးရ စေတးရ နအဖကေတာ့ ကြၽင္းတူးမိုက္ၾကဦးမွာပါပဲ။

အခုအခါမွာေတာ့ ၁၉၆၀ ျပည့္ႏွစ္က ႏိုင္ရင္လည္း ႏုိင္ရမယ္။ ႐ံႈးရင္လည္း ႏုိင္ရမယ္ဆိုတဲ့ တည္ၿမဲရဲ႕ ေရြးေကာက္ပြဲ ေႂကြးေၾကာ္သံဟာ ေခတ္ေနာက္က်သြားခဲ့ပါၿပီ။ လက္ရွိ နအဖေႂကြးေၾကာ္သံက ဘယ္ေခတ္ ဘယ္စနစ္ေအာက္ မွာပဲျဖစ္ျဖစ္ စစ္တပ္အာဏာတည္ၿမဲေရးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေႂကြးေၾကာ္သံ အေကာင္အထည္ေဖာ္ႏိုင္ေရးအတြက္ အဓိက အတားအဆီးျဖစ္တဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆက္လက္ဖမ္းဆီးထားႏုိင္မွသာ အာမခံခ်က္ရွိမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ ယက္ေတာအမႈမွာ ဘယ္အခ်က္က မွန္ၿပီး ဘယ္အခ်က္က မွားတယ္ဆိုတဲ့ ကိစၥကို သိပ္ေခါင္း႐ႈပ္ခံၿပီး ေ၀ဖန္ေနစရာ မလုိပါဘူး။ ယက္ေတာ ဘာလဲ ဘယ္လဲ ဆိုတာေတြလည္း အေသးစိတ္ ေလ့လာစူးစမ္းမႈေတြ လုပ္ေနစရာအေၾကာင္းလည္း မရွိပါဘူး။ ေဒၚေအာင္္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆက္လက္ဖမ္းဆီးထားႏိုင္ဖို႔ ယက္ေတာအမႈ မေပၚခဲ့လည္း တျခားအမႈတခု ေပၚဦးမွာပဲ။ ဒီပုဒ္မနဲ႔ အလုပ္မျဖစ္ရင္ တျခားအလုပ္ျဖစ္တဲ့ ပုဒ္မတခုရွာၿပီး ျပဦးမွာပါပဲ။ အေၾကာင္းအခ်က္ေတြေနာက္ကို ဆန္စင္ရာ က်ည္ေပြ႔လိုက္ေနစရာ မလိုပါဘူး။

ဒါ့အျပင္ ဒီအမႈမွာ လိုက္ပါေဆာင္ရြက္ရတဲ့ ဆရာဦးၾကည္၀င္း၊ ဦးဉာဏ္၀င္း စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေတြဟာ ျမန္မာျပည္မွာ အေတြ႔အႀကံဳ အႂကြယ္၀ဆံုး၊ အေတာ္ဆံုး ေရွ႕ေနႀကီးေတြပါ။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔တေတြရဲ႕ ေလွ်ာက္လႊဲခ်က္ေတြ မိုးပ်ံေအာင္ ေကာင္းေနလည္း ဒီအမႈဟာ ႐ံႈးမွာပါပဲ။ ဘာ့ေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆက္လက္ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ထားဖို႔ ေနျပည္ေတာ္က ဆံုးျဖတ္စီရင္ခ်က္ ခ်ထားၿပီးျဖစ္လို႔ပါ။ အခုအခါ ကိစၥေတြကို ရွင္းရွင္းျပတ္ျပတ္ ျမင္ထား ျပင္ထားဖို႔ လိုပါလိမ့္မယ္။

ဒါေပမယ့္ နအဖအေနနဲ႔ ယက္ေတာအမႈ ခြင္ဆင္လိုက္တာဟာ “ျမက္ျမက္ကေလး စားရမလားလို႔ ဆိုင္းထဲလိုက္မိပါတယ္။ ႏွဲႀကီးတက္နင္းမိလို႔ ေလ်ာ္လိုက္ရတယ္” ဆိုတဲ့ ကိန္းမ်ိဳးလည္း ဆိုက္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဘာေၾကာင့္လဲဆိုေတာ့ ဒီအမႈနဲ႔ ပတ္သက္တဲ့ ႏုိင္ငံတကာတုံ႔ျပန္မႈနဲ႔ ဖိအားက နအဖအေနနဲ႔ တုန္လႈပ္ေခ်ာက္ခ်ားစရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ျပင္းထန္ႀကီးမားပါတယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ေပးၿပီး အမ်ဳိးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရးအတြက္ အလ်င္အျမန္ ေဆြးေႏြးၾကဖို႔ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီဥကၠ႒ရဲ႕ ေၾကညာခ်က္ကို နအဖရဲ႕ ေဆြမ်ိဳးေပါက္ေဖာ္ႀကီးျဖစ္တဲ့ တ႐ုတ္ျပည္ကေတာင္ မကန္႔ကြက္ခဲ့ပါဘူး။ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီမွာ နအဖအတြက္ အၿမဲဗီတိုအာဏာသံုးၿပီး ကာကြယ္ခဲ့တဲ့ ႐ုရွားကိုယ္စားလွယ္လည္း ယက္ေတာအမႈ စစ္ေဆးပံုကို လာေရာက္ေလ့လာခဲ့တယ္။

ျပည္တြင္းေရး မစြက္ဖက္ေရး အေၾကာင္းျပခ်က္ေပးၿပီး နအဖနဲ႔ ပူးစားခဲ့ၾကတဲ့၊ ေပါင္းစားခဲ့ၾကတဲ့ အာဆီယံႏုိင္ငံမ်ား အဖြဲ႔ရဲ႕ လက္ရွိဥကၠ႒ ထုိင္းႏုိင္ငံကလည္း ေၾကညာခ်က္ထုတ္ျပန္ ကန္႔ကြက္ခဲ့တယ္။ အေမရိကန္ သမၼတ အုိဘားမား ကေတာ့ သမား႐ိုးက်ပံုစံအတိုင္း ဥပေဒပုဒ္မေတြ တရားေရးစနစ္ေတြကို ဟန္ျပေလာက္ လုပ္ျပမေနပါနဲ႔၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုသာ ခ်က္ခ်င္းလႊတ္ျပလိုက္ပါလို႔ ရွင္းလင္းျပတ္သားစြာ ေတာင္းဆိုပါတယ္။

အမွန္ေတာ့ နအဖက ယက္ေတာအမႈကို တက္သုတ္႐ိုက္စစ္ေဆးကာ ေမလ (၂၇) ရက္ေန႔ အက်ယ္ခ်ဳပ္ခ်ရက္ မေစ့မီမွာ ခပ္ျမန္ျမန္ စီရင္ခ်က္ခ်ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဆက္လက္ဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားလုိက္ၾကဖို႔ပါပဲ။ ဒါေပမယ့္ ထင္ထားတာထက္ ႏုိင္ငံတကာရဲ႕ တံု႔ျပန္ေ၀ဖန္ခ်က္ေတြက ျပင္းထန္လြန္းေနတာေၾကာင့္ နအဖအေနနဲ႔ မနည္းဘရိတ္နင္းၿပီး အရွိန္ေလွ်ာ့ခ်လိုက္ရတာပါ။ ဒါေတာင္ ဇြန္လ (၁) ရက္ေန႔မွာ ေန႔ခ်င္းၿပီး ေလွ်ာက္လႊဲခ်က္ေပး၊ ခ်က္ခ်င္း စီရင္ခ်က္ခ်ႏုိင္ဖို႔ စိုင္းျပင္းလုိက္ၾကပါေသးတယ္။

ဒါေပမယ့္ အဲ့ဒီအခ်ိန္က ေတာင္ကိုရီးယားႏိုင္ငံ ေဂ်ဂ်ဳးၿမိဳ႕မွာ က်င္းပေနတဲ့ အာဆီယံ + ၁ ထိပ္သီးအစည္းအေ၀းပြဲ တက္ေရာက္ေနတဲ့ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္သိန္းစိန္အတြက္ မ်က္ႏွာပ်က္စရာျဖစ္ေနမွာ စိုးရိမ္ရတဲ့အတြက္ စီရင္ခ်က္ခ်မွတ္ ရမယ့္ေန႔ကို တရက္ၿပီးတရက္ ဆက္ေရႊ႕ေနလိုက္ရျခင္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဘယ္လိုပဲျဖစ္ျဖစ္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဆက္လက္ ဖမ္းဆီးခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခြင့္ရဖို႔ အေႏွးနဲ႔အျမန္ ဆိုသလုိ စီရင္ခ်က္ခ်မွာကေတာ့ ေသခ်ာပါတယ္။

ဒီလိုအခ်ိန္ ဒီလိုအေနအထားမ်ိဳးမွာ ဘာလုပ္ၾကမွာလဲ၊ ဘာလုပ္ေနၾကလဲ။ ဆရာဦး၀င္းတင္ကေတာ့ ‘ႏိုင္ငံေရးသစ္’ လုပ္ၾကရမယ္လို႔ ဆုိပါတယ္။ ဆရာဦး၀င္းတင္ ဘာလုပ္ေနသလဲဆိုေတာ့ အမႈစစ္တဲ့ ေန႔တုိင္းမွာ အင္းစိန္ေထာင္ သြားလမ္းကို ပိတ္ဆို႔ထားတဲ့ လံုၿခံဳေရးဂိတ္ေရွ႕မွာ အန္အယ္လ္ဒီအဖြဲ႔၀င္ေတြ လူငယ္ေတြ၊ လူထုေတြနဲ႔ ထိုင္ၿပီး ေဆြးေႏြးေျပာဆိုရင္း အေျခအေနကို ေစာင့္ၾကည့္ေနေလ့ရွိပါတယ္။

ဒီလို ဆရာဦး၀င္းတင္ လမ္းေဘးမွာ လူငယ္ေတြ၊ လူထုေတြနဲ႔ ေန႔စဥ္ထုိင္ေနတာကို မၾကည္လင္တဲ့ ဟန္နဲ႔ ေျပာေနသံ တခ်ဳိ႕လည္း စိတ္မေကာင္းစြာ ၾကားခဲ့ရပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္ဆုိတာ ေခါင္းေဆာင္လုိ ေနရမွာေပါ့ဗ်။ ဘာျဖစ္လို႔ လမ္ေဘးက လူအုပ္ထဲမွာ ေန႔တိုင္းသြားထုိင္ေနရမွာလဲ၊ ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ ဒီလိုအေရးမပါတဲ့ အေသးအဖြဲကိစၥေတြ အတြက္ နစ္ေနရမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဆရာဦး၀င္းတင္ကို အင္းစိန္ေထာင္ေရွ႕က လမ္းေဘးမွာ ဆရာ ဘာျဖစ္လို႔ ေန႔တုိင္း သြားထိုင္ေနရတာလဲလို႔ ေမးေတာ့ ဆရာက မတရားဖမ္းဆီး ခ်ဳပ္ေႏွာင္ထားခံရတဲ့ က်ေနာ္တို႔ေခါင္းေဆာင္ကို ဆက္လက္ေထာင္ခ်ဖို႔ အခုလို ႐ံုးတင္စစ္ေဆးေနခ်ိန္မ်ိဳးမွာ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ ေထာက္ခံေၾကာင္း ဘက္စံုက ျပသဖို႔ လိုတယ္ဗ်။ ဒီလိုေထာက္ခံအားေပးေနတဲ့ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ေတြ၊ လူငယ္ေတြ၊ လူထုေတြနဲ႔လည္း တသားတည္း ရွိေနရမွာေပါ့ဗ်ာလို႔ ေျဖပါတယ္။

ဆရာ့ရဲ႕ အေျဖစကားကို ၾကားရေတာ့ အားရွိတာနဲ႔အမွ် မွတ္သားနာယူစရာအျဖစ္နဲ႔ ခံစားခဲ့မိပါတယ္။ ေခါင္းေဆာင္မႈ ျပႆနာထဲမွာ မတူတဲ့ လုပ္ဟန္ ျပႆနာလည္း ရွိမယ္လို႔ နားလည္မိလိုက္ပါတယ္။ အာဏာရွင္လုပ္ဟန္နဲ႔ လူထု ေခါင္းေဆာင္လုပ္ဟန္၊ ျဗဴ႐ိုကရက္လုပ္ဟန္နဲ႔ ႏိုင္ငံေရးလုပ္ဟန္ေတြဟာ မိုးနဲ႔ေျမလို ကြာျခားႏုိင္ပါတယ္။

ျပည္သူလူထုကို အလုပ္အေကြၽးျပဳမယ့္ ႏိုင္ငံေရးေခါင္းေဆာင္ေတြမွာ လူထုလုပ္ဟန္ ရွင္သန္ေနဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ လူထုလုပ္ဟန္မရွိဘဲ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ မျဖစ္ႏိုင္ပါဘူး။ လူထုေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ လူထုအျမင္၊ လူထုအသံ၊ လူထု မီဒီယမ္ေတြကို ခံစားနားလည္ႏိုင္ေရး လူထုၾကားမွာရွိေနဖို႔ လိုအပ္ပါလိမ့္မယ္။ ဒါ ဆရာဦး၀င္းတင္ ေျပာတဲ့ ႏိုင္ငံေရးသစ္ရဲ႕ အေရးႀကီးတဲ့ မ်က္ႏွာစာတခုျဖစ္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ယူဆရပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ႏိုင္ငံေရးသစ္ နိဒါန္းလို႔လည္း ဆိုရပါလိမ့္မယ္။