နာမည္က Kai တဲ့။ သူက အခုလို အမွတ္ ေကာင္းေကာင္းနဲ႔ ေအာင္ဖို႔ ဘာက်ဴရွင္မွ မယူခဲ့ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က သူ႔ကို သိတာက လန္ဒန္က ပြဲေတြမွာ သူတို႔ မိသားစုနဲ႔ စံုရင္းနဲ႕သိခဲ့တာ။ သူတို႕မိသားစုက အႏုပညာလည္း ေတာ္ေတာ္ ဝါသနာပါေတာ့ ကေလးမကို ေက်ာင္းစာမွာ အဲဒီေလာက္ ေတာ္ေနလိမ့္မယ္လို႕မထင္ထားဘူး။ ေကာင္မေလးက ကိုယ္တိုင္လည္း ျမန္မာ႐ိုးရာ အကတို႕၊ ရခိုင္ ႐ိုးရာ အကတို႕က တက္တယ္။ အီတလီမွာ လုပ္တဲ့ Oriental Festival မွာလည္း ဟိုက ဖိတ္လို႕ ရခိုင္ ဆီးမီးခြက္ အက သြားကေသးတယ္၊ ျပီးေတာ့ ျမန္မာ ဆိုင္းဝိုင္းေတာင္ တီးတတ္ေသး။ အားကစားမွာလည္း ဘတ္စကက္ေဘာေရာ၊ ေဘာလုံးမွာပါ ေက်ာင္းလက္ေရြးစင္၊ အေျပးျပိဳင္ပြဲေတြမွာ ဆုေတြ ဘာေတြလည္း ရတယ္။
ဘက္စံုေတာ္တဲ့ ကေလးေပါ့ဗ်ာ။ ဒါေပမဲ့ သူေျဖသြားတဲ့ အင္တာဗ်ဴးမွာ စိတ္ဝင္စားဖို႔ ေကာင္းတာက သူက ခုခ်ိန္ထိ ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာ မေသခ်ာေသးဘူးတဲ့။ ဒီကေလးမ ဘာေၾကာင့္ ဘာလုပ္မယ္ ဆိုတာ မေသခ်ာ ေသးဘူးလို႔ ေျပာလဲ ကြၽန္ေတာ္ မသိဘူး။ ဒါေပမဲ့ အဲဒီလို ေျဖတာကို သေဘာက်တယ္။ ကြၽန္ေတာ္တို႕မ်ား ဆိုရင္ ငယ္ငယ္ကထဲက စစ္ဗိုလ္ၾကီး လုပ္မယ္၊ ဆရာဝန္ၾကီး လုပ္မယ္၊ အင္ဂ်င္နီယာၾကီး လုပ္မယ္ ဆိုျပီး ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ ေသခ်ာ ခဲ့ၾကတယ္။
အမွန္ေတာ့ မိဘက လုပ္ေစခ်င္တဲ့ ဟာေတြထဲက တစ္ခုခုကို ဖက္တြယ္ မိသြားတာလား၊ လူအထင္ၾကီးႏိုင္မဲ့ ေက်ာင္းကို တက္ခ်င္ ခဲ့မိတာလားေတာ့ မသိဘူး၊ ကြၽန္ေတာ္ကေတာ့ ဝိုင္အိုင္တီ (Y.I.T) ကို ေရာက္သြားခဲ့တယ္။ အဲဒီ အခ်ိန္တုန္းကေတာ့ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ အင္ဂ်င္နီယာ ျဖစ္ခ်င္တယ္လို႔ ထင္ခဲ့တာ။ ေက်ာင္းသြားၿပီး သြားတယ္။ ဘဝမွာ တခါမွ အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ မလုပ္ခဲ့ရဘူး။ ေက်ာင္းတက္ ေနရင္း အင္ဂ်င္နီယာ အလုပ္ကို စိတ္မဝင္စားေတာ့လို႕အိုင္တီ (I.T) ေျပာင္းေလ့လာတယ္။
ေက်ာင္းျပီး သြားေတာ့လည္း အိုင္တီနဲ႕ပါတ္သတ္တဲ့ အလုပ္ေတြပဲ လုပ္ခဲ့တယ္။ အခုေတာ့ မလုပ္လည္း မလုပ္ခ်င္ေတာ့ဘူး။ မလုပ္လည္း ဆက္မလုပ္ျဖစ္ေတာ့ဘူး။ ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္း၊ ဘာလုပ္ခ်င္မွန္းကို မသိေတာ့တာ။ အမွန္ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္က ဒီကေလးမ အရြယ္မွာ ကထဲက ဒီကေလးမလို ကိုယ္ဘာျဖစ္ခ်င္မွန္း (ဒါမွမဟုတ္) ကိုယ္ဘာအလုပ္နဲ႕ အသက္ေမြး ဝမ္းေၾကာင္း ျပဳခ်င္မွန္း ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္ မသိခဲ့ဘူး ဆိုတာ သိခဲ့ဖို႔ ေကာင္းတယ္။ ဒါပါပဲကြယ္။
"Kai is unsure about her future occupation but for now she is staying on at school to study A levels in biology, chemistry, further maths and history."
မ်ိဳးေဇယ်ာဦး
No comments:
Post a Comment