နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ေျပာင္းလဲဖဲြ႔စည္းဖို႔ အခုခ်ိန္အထိ ျငင္းဆန္ေနတဲ့ အပစ္ခတ္ရပ္ တိုင္းရင္းသားအဖဲြ႔အစည္းေတြအနက္ ရွမ္းျပည္နယ္ အထူးေဒသ (၂)၊ ၀ျပည္ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးတပ္မေတာ္ ေခၚ ၀တပ္ဖဲြ႔ဟာ သက္တမ္းအႏုဆံုးအဖဲြ႔ ျဖစ္ေသာ္ျငား နအဖနဲ႔ ေဆြးေႏြးရာမွာေတာ့ တင္းတင္းမာမာ အျဖစ္ဆံုးပါ။
ဒီလိုျဖစ္ေနတာကလည္း မိမိရဲ႕လူသူလက္နက္အင္အား၊ တိုက္ခိုက္စြမ္းရည္ကို ယံုၾကည္တာထက္ မိမိတို႔ရဲ႕နယ္ေျမ၊ ပစၥည္းဥစၥာဓန ကာကြယ္လိုစိတ္အေပၚ အေျခခံထားတယ္ဆိုတာကို ၀တပ္မႉးေတြနဲ႔ စကားေျပာခြင့္ႀကံဳတိုင္း သတိထားမိပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ မိမိေဒသကာကြယ္ေရး တရားေသာစစ္ပဲြ ဆင္ႏဲႊဖို႔အတြက္ စိတ္ဓာတ္ေရးရာအရ ျပင္ဆင္ထားေနၾကပံုရပါတယ္။
၀တပ္ဖဲြ႔ဟာ ျပည္သူ႔စစ္တပ္ဖဲြ႔အပါအ၀င္ လက္နက္ကိုင္စစ္သည္အင္အား (၃) ေသာင္း၀န္းက်င္ ရိွႏိုင္တာမို႔ အျခားေသာ အပစ္ရပ္အဖဲြ႔ေတြထက္ အင္အားအေတာင့္တင္းဆံုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ တကယ္တမ္းေျပာရရင္ ဒီအင္အားနဲ႔ စစ္အာဏာသိမ္း အႏွစ္ (၂၀) ေက်ာ္ကာလတေလွ်ာက္လံုး အင္အားတိုးခ်ဲ႕၊ လက္နက္တပ္ဆင္မႈေတြ အၿမဲမျပတ္လုပ္လာခဲ့တဲ့ နအဖတပ္ကို ေရရွည္ခုခံတိုက္ခိုက္ဖို႔ဆိုတာ လံုေလာက္တဲ့ အင္အားေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ဒါေပမယ့္လည္း မိမိနယ္ေျမနဲ႔ ဥစၥာပစၥည္းဓန အဆံုး႐ံႈးမခံရေရးအတြက္ စစ္ပဲြကို မတိုက္လိုေသာ္ျငား တိုက္ပဲြ၀င္ဖို႔ေတာ့ အသင့္ျပင္ထားၾကပါတယ္။
၀တပ္ဖဲြ႔အေနနဲ႔ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖဲြ႔စည္းေရးကို လက္မခံေသးတဲ့ အဓိကအေၾကာင္းတခုက နအဖဘက္က ေပးထားတဲ့ ႏိုင္ငံေရး၊ စီးပြားေရးနဲ႔ စစ္ေရးဆိုင္ရာ ကတိက၀တ္ေတြ ခ်ဳိးဖ်က္ခံထားရၿပီး ယံုၾကည္မႈ ကင္းမဲ့ေနလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ၁၉၈၉ ခုႏွစ္၊ ဧၿပီလမွာ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီကို အာဏာသိမ္း၊ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး လုပ္ၾကေတာ့ ႏိုင္ငံေရးကိစၥကို ေနာင္တက္လာမယ့္ အစိုးရနဲ႔သာ ေဆြးေႏြးမယ္ဆိုတဲ့ အေျခခံမူေအာက္မွာ အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရး ျပဳလုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ အခုအခါမွာေတာ့ ေနာင္တက္လာမယ့္ အစုိးရ ဆိုတဲ့စကားကို နအဖဘက္က လက္မခံေတာ့ဘဲ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပဲြမတိုင္မီ ေျဖရွင္းမယ္ဆိုၿပီး ဖိအားေပး အက်ပ္ကိုင္ေနပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုး ဒီႏွစ္မကုန္ခင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ ဖဲြ႔စည္းဖို႔ အေၾကာင္းျပန္ရမယ္လို႔ ဖိအားေပးေနပါတယ္။
အပစ္ခတ္ရပ္စဲေရးလုပ္တဲ့အခ်ိန္က စီးပြားေရးကို လြတ္လပ္စြာ လုပ္ခြင့္ရတဲ့ အေျခအေနေအာက္မွာ ၀တပ္ဖဲြ႔က မူးယစ္ေဆး၀ါး ထုတ္လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ထြက္ရိွလာတဲ့ မူးယစ္ေဆး၀ါးေတြကို ျပည္တြင္းလမ္းေၾကာင္းေတြကသာ သယ္ယူေနခဲ့တာမို႔ နအဖ ေဒသဆိုင္ရာ တိုင္းမႉး၊ တပ္မႉးအပါအ၀င္ ေဒသဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြလည္း ဘိန္းဆက္ေၾကးေတြ ရခဲ့မွာပါ။ အထူးသျဖင့္ အေရွ႕ေျမာက္တိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉးေတြျဖစ္ခဲ့တဲ့ ယခု နအဖ အတြင္းေရးမႉး (၁) ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သီဟသူရတင္ေအာင္ျမင့္ဦး၊ ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာနက ဒုတိယဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ျမင့္လိႈင္၊ ကြတ္ခိုင္စစ္ဗ်ဴဟာမႉး လုပ္သြားခဲ့တဲ့ ဗိုလ္မႉးႀကီး စိုးရီနဲ႔ စံေရႊသာတို႔ဟာ ၀တပ္ဖဲြ႔ဆီက လာဘ္ေငြေတြ ရသြားခဲ့တယ္လို႔ ၀တပ္ဖဲြ႔သတင္းရပ္ကြက္က အခိုင္အမာ ေျပာေနပါတယ္။ အေမရိကန္အစိုးရက ၀ေခါင္းေဆာင္ေတြကို ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္လာတာနဲ႔ တ႐ုတ္အစိုးရရဲ႕ ေျပာဆိုဖိအားေပးမႈေတြေၾကာင့္ မူးယစ္ေဆး၀ါးလုပ္ငန္းကို ရပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္၊ ဇြန္လမွာ ဘိန္းကင္းလြတ္ဇုန္ (Opium free Zone) အျဖစ္ ေၾကညာၿပီး တဘက္ကလည္း ဘိန္းအစားထိုးသီးႏံွ စိုက္ပ်ဳိးေရးစီမံကိန္းေတြကို ႏိုင္ငံတကာ အန္ဂ်ီအိုအဖဲြ႔စည္းေတြ အကူအညီနဲ႔ ေဆာင္ရြက္ခဲ့ၾကပါတယ္။
၀ေတြအေနနဲ႔ ဒီလိုအျပဳသေဘာေဆာင္တာေတြ လုပ္ခဲ့ေပမယ့္ နအဖဘက္က လ်စ္လ်ဴ႐ႈခဲ့တာေတြ ရိွခဲ့ပါတယ္။ ဘိန္းအစားထိုးသီးႏံွ ပန္းဂ်ဳံစိုက္ပ်ဳိးေရး စီမံကိန္းဆိုတာေတြကလည္း နအဖဘက္က ပံ့ပိုးကူညီမႈ မရိွတာေၾကာင့္ ပ်က္စီးသြားရပါတယ္။ ဘိန္းစိုက္ေတာင္သူေတြကို ကုလသမဂၢ ဒဗလ်ဴအက္ဖ္ပီက နအဖကတဆင့္ ဆန္ေထာက္ပံ့ဖို႔ ေငြေၾကးေပးေပမယ့္ နအဖက ဆန္အက်ဳိးအေၾကေတြ၊ သဲ၊ ခဲေတြ ပါတဲ့ ဆန္ညံ့ေတြကို ၂၀၀၇ ခုႏွစ္က ေထာက္ပံ့ခဲ့ပါတယ္။ ဆန္ညံ့ေတြ ေပးလာတဲ့ လုပ္ရပ္အေပၚ အေတာ္ေလး မေက်မလည္ ျဖစ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒီလိုျဖစ္လာေတာ့ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြက္ တ႐ုတ္အစိုးရကတဆင့္ ေပးခိုင္းရတဲ့အထိ ျဖစ္လာပါတယ္။ ၂၀၀၉ ခုႏွစ္အတြက္က်ေတာ့ မစားရတဲ့အမဲ သဲနဲ႔ပက္ ဆိုသလို နအဖဘက္က သေဘာတူလက္မွတ္မထိုးလို႔ ေထာက္ပံ့ဆန္ မရရိွေတာ့ပါဘူး။
စစ္ေရးအရ ၾကည့္မယ္ဆိုရင္လည္း ခြန္ဆာ ဦးေဆာင္တဲ့ MTA တပ္ဖဲြ႔ေတြ လက္နက္ခ်လာေအာင္ စစ္ေရးအရ နအဖက ဖိအားေပးတဲ့ေနရာမွာ ၀တပ္ေတြကို ဆဲြထုတ္အသံုးခ်ခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္က ခြန္ဆာတပ္ဖဲြ႔ေတြ တိုက္တဲ့ေနရာမွာ ၀ စစ္သည္အင္အား ရာနဲ႔ခ်ီ က်ဆံုးခဲ့ရပါတယ္။ ရြက္ဆစ္ ဦးေဆာင္တဲ့ ရွမ္းျပည္တပ္မေတာ္နဲ႔ တိုက္တဲ့ေနရာမွာလည္း စစ္သည္ (၃၀၀) ေက်ာ္ က်ဆံုးကာ (၇၀၀) ေက်ာ္ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရခဲ့ပါတယ္။ အဲဒါေတြဟာ သူတို႔ ႏိုင္ငံေရးနားမလည္ေတာ့ နအဖရဲ႕ အသံုးခ်တာကို ခံလိုက္ရတယ္လို႔ ၀တပ္မႉးက ေျပာပါတယ္။
အခု ႏိုင္ငံေတာ္၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ က်ိဳင္းတံုအေျခစိုက္ ႀတိဂံေဒသတိုင္းစစ္ဌာနခ်ဳပ္ တိုင္းမႉးအျဖစ္ ေဆာင္ရြက္စဥ္တုန္းက ၀တပ္ေတြဟာ ပန္ဆန္းကေန ကားတန္းေတြနဲ႔ ေနေရာညပါ ခ်ီတက္ၿပီး ရွမ္းတပ္မေတာ္နဲ႔ သြားတိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီအခ်ိန္တုန္းက နအဖတပ္ေတြရဲ႕ တိုက္ရည္ခိုက္ရည္ ညံ့ဖ်င္းပံုအေၾကာင္း ၀တပ္မႉးရဲ႕ ေျပာျပခ်က္ကလည္း စိတ္၀င္စားစရာပါ။
“က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြက ေတာင္ကုန္း (၂၂) ကုန္း သိမ္းၿပီးခ်ိန္မွာ ဗမာတပ္က ေတာင္ကုန္း (၁) ကုန္းမွ မသိမ္းႏိုင္ေသးဘူး။ အဲဒီေတာင္ကုန္းကိုလည္း က်ေနာ္တို႔တပ္ေတြနဲ႔ ေပါင္းၿပီးသိမ္းမွ ရလိုက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ရဲေဘာ္ေတြ ေသေက်၊ ထိခိုက္ဒဏ္ရာရတာ (၁,၀၀၀) ေလာက္ရိွတယ္၊ က်ိဳင္းတံုေဆး႐ံုမွာပဲ တင္ခဲ့ရတယ္။ အဲဒီတုန္းက က်ည္ေတြဆိုလည္း နအဖဘက္က လိုသေလာက္ ထပ္ျဖည့္ေပးတယ္။ ရိကၡာေတြ၊ ေဆး၀ါးေတြ အစံုေထာက္ပံ့ေပးေနတယ္။ ၀ေတြ ဒီေလာက္တိုက္ေနတာေတာင္ သူတို႔က မတိုက္ႏိုင္ရေကာင္းလား၊ တပ္မေတာ္ သိကၡာက်တယ္ဆိုၿပီး ဗိုလ္ေမာင္ေအးက က်ဳိင္းတံုကို လာၿပီး သိန္းစိန္ကို ဆူပူႀကိမ္းေမာင္းသြားေသးတယ္” လို႔ ၀တပ္မႉးက ႐ိုး႐ိုးသားသား ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။
နအဖဘက္က စစ္မတိုက္တတ္ဟန္ေဆာင္ၿပီး ၀ကို ပရိယာယ္ဆင္ စစ္တိုက္ခိုင္းကာ ေသေက်ခိုင္းခဲ့တယ္ဆိုရင္ေတာ့ ၀ေတြအေပၚ နအဖရဲ႕အေႂကြးက နည္းနည္းေနာေနာမွ မဟုတ္ဘဲေနာ။
ရွမ္းတပ္မေတာ္နဲ႔ တိုက္ခဲ့ရတဲ့ ကာလ၀န္းက်င္ကတည္းက ထိုင္းနယ္စပ္မွာ ၀တပ္ေတြ အေျခခ်ေနပါၿပီ။ အမွန္မွာေတာ့ ဗမာျပည္ကြန္ျမဴနစ္ပါတီရိွစဥ္ ၁၉၈၀ ကာလမ်ားကတည္းက ဘိန္းစားက်က္လုရင္း လြယ္ေမာ္ တပ္ဖဲြ႔ေတြကို တိုက္ကတည္းက ဗကပအလံေအာက္မွာ ၀ေတြ အေျခခ်ေနခဲ့တာပါ။ ၁၉၉၅ ခုႏွစ္ေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ယခုအခါ အဖမ္းခံထားရသူ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီး ခင္ၫြန္႔နဲ႔ တ႐ုတ္အစိုးရတို႔ရဲ႕ အစီစဥ္နဲ႔ ရွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္းက ၀မိသားစုေတြ ထိုင္းနယ္စပ္ ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္းကို ေရႊ႕ေျပာင္းေရးစီမံကိန္းကို ျပဳလုပ္ခဲ့ပါတယ္။
ဖုန္းဆုိးျမက္႐ိုင္းေတာႀကီးေတြ ခုတ္ထြင္ရွင္းလင္းၿပီး ႏွစ္တို၊ ႏွစ္ရွည္ သီးႏံွပင္ေတြ စိုက္ပ်ဳိးဖို႔ လူဦးေရ (၁) သိန္းေက်ာ္ ပို႔ေဆာင္အေျခခ်ေစခဲ့ပါတယ္။ ရာသီဥတု အေျပာင္းအလဲေၾကာင့္ ဖ်ားနာေသဆံုးမႈေတြကလည္း ေထာင္နဲ႔ခ်ီရိွခဲ့ပါတယ္၊ ထိုင္းနယ္စပ္ ၀မ္ဟုန္ေဒသမွာ ၀တပ္ဖဲြ႔ရဲ႕ တပ္မဟာ (၁၇၁) ရဲ႕ ထိန္းခ်ဳပ္မႈေအာက္မွာ ရွမ္းေျမာက္က ၀ေတြဟာ ၿမိဳ႕ျပတခုလို ထူေထာင္၊ စီးပြားေရးေတြ လုပ္ကိုင္ေနပါတယ္။ အခုအခါမွာေတာ့ တပ္မဟာ (၁၇၁) ကို ပန္ဆန္းကို ေရႊ႕ေျပာင္းဖို႔ နအဖက ေျပာေနေတာ့ က်န္ခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးေတြအတြက္ ဘယ္လိုအာမခံခ်က္ေပးမလဲ ဆိုတဲ့အေပၚ ၀တပ္ဖဲြ႔မိသားစုေတြ ေမးခြန္းထုတ္ေနၾကပါၿပီ။
နအဖရဲ႕ ေညာင္ႏွစ္ပင္ဖဲြ႔စည္းပံုကေန ဗကပလက္ထက္ကတည္းက လက္လႊတ္ခဲ့ရတဲ့ ဟိုပန္နဲ႔ မက္မန္းၿမိဳ႕နယ္ကို ၀တိုင္းေဒသႀကီးထဲ ဆဲြထည့္ေပးလိုက္ေပမယ့္ အဲဒီေနရာေတြဟာ ၀တပ္ဖဲြ႔မိသားစုရဲ႕ စီးပြားေရးရင္းႏံွျမႇဳပ္ႏံွမႈ မရိွတဲ့ေနရာမို႔ ၀တပ္ဖဲြ႔အတြက္ မက္ေမာစရာ ရိွမယ္မထင္ပါဘူး။
၀တပ္ဖဲြ႔က ေတာင္းဆိုေနတဲ့ မိုင္းေပါက္၊ မိုင္းဖ်န္ကို မိုင္းေပါက္ၿမိဳ႕နယ္အျဖစ္ သတ္မွတ္ၿပီး ၀ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရ တိုင္းေဒသထဲ ထည့္ေပးဖို႔ ေျပာေနတာဟာ လံုၿခံဳေရးအာမခံခ်က္အတြက္ပါ။ မိုင္းေပါက္၊ မိုင္းဖ်န္ဆိုတာ ဗကပေတြနဲ႔ ၀တပ္ဖဲြ႔ အစဥ္အဆက္ တပ္စဲြလာခဲ့တဲ့ ေဒသျဖစ္ၿပီး အခုေလာေလာဆယ္ ၀ေတြရဲ႕ မိသားစု၀င္ေတြ ရာဘာစိုက္ခင္းအပါအ၀င္ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြ ရင္းႏီွးျမႇဳပ္ႏံွထားတဲ့ ေဒသလည္းျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီနယ္ေျမေတြကို ၀တပ္ဖဲြ႔က စြန္႔လႊတ္လိုက္ရရင္ က်န္ခဲ့တဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ငန္းေတြရဲ႕ လံုၿခံဳမႈအေပၚ စိုးရိမ္ေနတာျဖစ္ပါတယ္။
ဒါ့အျပင္ မိုင္းေပါက္နဲ႔ ၀ဌာနခ်ဳပ္ ပန္ဆန္းအၾကားမွာ ပန္ဆန္းၿမိဳ႕ကို စိုးမိုးထားတဲ့ ေတာင္ကုန္းရိွေနၿပီး စစ္ေရးအရ အေရးပါတဲ့ ေတာင္ကုန္းကို မစြန္႔လႊတ္ခ်င္တာလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာဆိုရင္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ကို ၀တပ္ဖဲြ႔ လက္ခံမယ္ဆိုရင္ေတာင္ ေနာင္တခ်ိန္ စစ္ျပန္တိုက္ေကာင္းတိုက္ရမယ္ဆိုတဲ့ ၀ေခါင္းေဆာင္ေတြရဲ႕ စစ္ေရးအျမင္ေၾကာင့္ျဖစ္ၿပီး နအဖအေပၚ ယံုၾကည္မႈမရိွတာကို ျပသေနတာပဲ မဟုတ္ပါလား။
တကယ္ေတာ့ နအဖရဲ႕ တနပ္စားဉာဏ္ေၾကာင့္ စိတ္နာက်င္ ခံစားလိုက္ရတဲ့ ၀လူမ်ိဳးေတြအေနနဲ႔ ဗမာလူမ်ိဳးအေပၚမွာ ယံုၾကည္မႈကင္းမဲ့သြားရင္ ျပည္ေထာင္စုႀကီးအတြက္ အလားအလာ မေကာင္းတာေတာ့ ေသခ်ာတယ္။
No comments:
Post a Comment