ဧရာ၀တီ
ျမန္မာႏိုင္ငံ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ ပုဂၢလိက အလႉေငြ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး လႉဒါန္းလိုက္သည္ဆိုေသာ ေငြက်ပ္ သိန္း ၅၀၀ ကို လက္ခံလိုက္ျခင္းအားျဖင့္ အားယူခါစ သတင္းစာနယ္ဇင္း ေလာကတြင္ လက္ခံရန္ သင့္၊ မသင့္ အျပင္းအထန္ ျငင္းခုံၾကကာ ေသြးခြဲခံခဲ့ရသည္။
ယင္းသို႔ ရည္ရြယ္ခဲ့လွ်င္ ရည္ရြယ္ခ်က္ ေအာင္ျမင္သည္ဟု ဆိုရမည္။ ထိုသို႔ မဟုတ္ပါက သမၼတ ဦးသိန္းစိန္၏ အလႉေငြသည္ စာနယ္ဇင္း ေကာင္စီ၏ ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္ေစေရး ရည္ရြယ္ ဦးတည္သည္ ဆိုေသာ္ အနာတျခား ေဆးတျခားဟု ဆိုခ်င္သည္။
အေၾကာင္းမွာ လြတ္လပ္၍ တက္ႂကြေသာ စတုတၳမ႑ိဳင္ကို အားေပးတည္ေဆာက္ လိုလွ်င္ သတင္းသမားမ်ား၏ ဓမၼဓိဌာန္ က်စြာ လုပ္ေဆာင္ရမည့္ သတင္းလုုပ္ငန္းကိုု အနည္းႏွင့္အမ်ား ဆိုုသလိုု ထိခိုုက္လာေစႏုိင္ေသာ ပုဂၢိဳလ္ေရး ဩဇာလႊမ္းေစရန္ ႀကိဳးစားခ်က္ တရပ္အျဖစ္ ႐ႈျမင္သြားေစမည့္ အျပဳအမူကို ေရွာင္ရွားသင့္ေသာ ေၾကာင့္ပင္။
အမွန္တကယ္ လုပ္ေဆာင္သင့္သည္မွာ သတင္း စာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ႏွင့္ သတင္းစာသမားမ်ား၏ လံုၿခံဳေရးကို အေျခခံ က်က် အာမခံ ေပး႐ုံရွိသည္။ ယခု ထိုသို႔မဟုတ္ဘဲ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီမွ ကနဦးတင္ျပထားေသာ မီဒီယာဥပေဒကို ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနမွ အမ်ိဳးမ်ိဳး အတိုက္အခံလုပ္ ေႏွာင့္ယွက္ေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံေရး ေခါင္းေဆာင္မ်ား၏ ေထာက္ခံမႈကို အကူအညီ ရွာေဖြရန္ ေရာက္လာသူမ်ားကို ေစ်းစစ္ၿပီး လာဘ္ေပး ျမႇဴဆြယ္သကဲ့သုိ႔သာ ျဖစ္ခဲ့သည္။
သတင္းစာမ်ားအား အစိုးရက တိုုင္းျပည္၏ ဒီမိုုကေရစီ ယႏၱရား တခုုအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳပါက ယခုကဲ့သို႔ ရွင္းလင္းမႈ မရွိသည့္ တခါသုံး ေပးကမ္းျခင္း မဟုတ္ဘဲ ေရရွည္ ခိုင္မာမည့္ သတင္းစာနယ္ဇင္း လြတ္လပ္ခြင့္ကို အေျခခံ ဥပေဒအားျဖင့္ အာမခံ ရမည္ျဖစ္ၿပီး အကယ္၍ ေငြေၾကးေထာက္ပံ့လိုပါကလည္း လြတ္လပ္ေသာ သတင္းစာနယ္ဇင္း ဖြံ႕ၿဖိဳးတိုးတက္လာေစေရး ရန္ပံုေငြ တရပ္ကို ဥပေဒျဖင့္ ျပ႒ာန္းၿပီး လႊတ္ေတာ္မ်ား၏ အတည္ျပဳ ထိန္းၫွိမႈႏွင့္ ျပည္သူ႕ဘ႑ာေငြျဖင့္ မ တည္သင့္ေပသည္။
ပုဂၢလိကႏွင့္ အစိုးရ၏ ဩဇာမွ လြတ္ကင္းေသာ လြတ္လပ္ၿပီး မိမိအလုပ္ကိုသာ ပီပီျပင္ျပင္ လုပ္ေဆာင္သည့္ လူထုဝန္ေဆာင္ သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းမ်ားလည္း ဒီမိုကရက္တစ္ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ခိုင္ခိုင္မာမာ ျဖစ္ထြန္းေစခ်င္သည္။
ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနက လတ္တေလာ ေႂကြးေၾကာ္ေနေသာ အစိုးရပိုင္ မီဒီယာ လုပ္ငန္းမ်ားကို “အမ်ားျပည္သူ ဝန္ေဆာင္မႈ” လုပ္ငန္းမ်ားအျဖစ္ ေျပာင္းလဲမည့္ အစီအစဥ္ကိုမူ သံသယရွိသည္။
အေၾကာင္းမွာ အခုအခ်ိန္အထိ တိုင္းျပည္၏ အခြန္ဘ႑ာ မ်ားႏွင့္ ပိုင္ဆိုင္မႈပစၥည္းမ်ားကို အသုံးျပဳၿပီး ျပည္သူ႔ဝန္ကို ေဆာင္ရန္ထက္ အခက္အခဲေပါင္း မ်ားစြာကို ရင္ဆိုင္ကာ ေငြေၾကးအ႐ႈံးခံ လုပ္ကိုင္ေနရသည့္ ပုဂၢလိက သတင္းစာမ်ားကို တဖက္သက္ ခ်ဳပ္ကိုင္၍ အႏိုင္ယူရန္သာ ပိုမို အားထုတ္ေနသေလာဟု ေမးစရာ ျဖစ္လာေစေသာေၾကာင့္ပင္။
တျခားတဘက္မွ ျပန္လည္ သုံးသပ္ၾကည့္မည္ဆိုလွ်င္လည္း ပုဂၢလိက သတင္းႏွင့္စာနယ္ဇင္း သမားမ်ားက သတင္းစာ လြတ္လပ္ခြင့္အား ခ်ဳပ္ကိုင္သည့္ ဥပေဒမ်ားကို ကန္႔ကြက္ရန္ သြားေသာ ခရီးတြင္ သမၼတထံမွ ေငြေၾကး လက္ခံယူျခင္းသည္ မသင့္ေလ်ာ္ဟု ဆုိခ်င္သည္။ အေျခအေနႏွင့္ အခ်ိန္အခါ လုံးဝ မွားယြင္းေနသည္။ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းမ်ားႏွင့္ အသင္းအဖြဲ႕ ေရးရာ အေတြ႕အႀကဳံမ်ား အားနည္းေနေသးသည့္ ျမန္မာ့ သတင္းႏွင့္ စာနယ္ဇင္းေလာကသည္ ယခုကဲ့သို႔ သမၼတက မတည္ေပးေသာ အရင္းအႏွီးကို အားျပဳ ထူေထာင္မည္ဆိုလွ်င္ လြတ္လပ္ၿပီး ဓမၼဓိ႒ာန္က်စြာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္မည့္ စာနယ္ဇင္း႐ုံး ျဖစ္လာမည္ မထင္၊ သမၼတ လူထုဆက္ဆံေရး ဌာန႐ုံးသာ ျဖစ္ဖို႔ရန္ ရွိသည္။
ျမန္မာျပည္မွ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား အားလံုးကို ကိုယ္စားျပဳေသာ စာနယ္ဇင္းေကာင္စီ ဆိုပါက လူ ၃ ဦး၏ သေဘာျဖင့္ ေငြလက္ခံျခင္းမွာ မွားသည္။ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား၏ အသံကို နားေထာင္ၿပီးမွသာ ယူသင့္ မယူသင့္ ဆံုးျဖတ္ရမည္၊ စာနယ္ဇင္းသမားမ်ား အခ်င္းခ်င္း ေသြးကြဲျခင္းကို ဦးမတည္ေစသင့္ေပ။
မည္သို႔ဆိုေစ သမၼတ အေနျဖင့္ ဒီမိုကေရစီစနစ္တြင္ အုပ္ခ်ဳပ္ေရး၊ တရားစီရင္ေရးႏွင့္ ဥပေဒျပဳေရး မ႑ိဳင္မ်ားကို ေစာင့္ၾကည့္ ေဝဖန္ အႀကံျပဳမည့္ စတုတၳမ႑ိဳင္ကို အမွန္တကယ္ လိုလားပါက ျပန္ၾကားေရး ဝန္ႀကီးဌာနက လုပ္ေဆာင္ေနသကဲ့သို႔ ပံုႏွိပ္ ထုတ္ေဝသူမ်ားႏွင့္ သတင္း စာနယ္ဇင္းမ်ား အၾကား ခြဲထုတ္ျခင္း၊ ယခုကိစၥ ကဲ့သို႔ေသာ သတင္းစာသမား အခ်င္းခ်င္းအၾကား ခြဲထုတ္ျခင္း ကဲ့သို႔ေသာ လုပ္ရပ္မ်ား မျပဳအပ္။
“သမၼတႀကီး ေကာင္းပါသည္” ဟု ေရးေပး၊ ထုတ္ေဝေပးမည့္ လူေမြးျခင္းကို ဧရာဝတီအေနျဖင့္ အားမေပးေၾကာင္း ေဖာ္ျပလုိက္ရေပသည္။
No comments:
Post a Comment