ဦးျမေသာင္ကဲ့သုို႔ အျခားသူမ်ားလည္း ပုံး၊ ဇကာမ်ားကိုင္ကာ ေက်ာက္စရစ္က်င္ေနၾက သည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ မုံရြာၿမိဳ႕အနီး ခ်င္းတြင္းျမစ္ေၾကာင္း တေလွ်ာက္ရွိ ေသာင္ေျမမ်ားေပၚတြင္ ေက်ာက္စရစ္က်င္သည့္ အလုပ္မွာ လက္ခုပ္ပင္ ေက်းရြာသားမ်ား၏ စားဝတ္ေနေရးကို ေျဖရွင္း ေပးေနသည့္ အဓိက အသက္ေမြးဝမ္းေက်ာင္း လုပ္ငန္းဟု ဆိုပါသည္။
ႏွစ္စဥ္ ႏိုဝင္ဘာလ မွ ဇြန္လ ဆန္းပိုင္း အထိ ယင္း ျမစ္ေၾကာင္းတေလွ်ာက္ ေသာင္ထြန္းေလ့ရွိၿပီး ေသာင္ေျမ ေပၚလာတုိင္း တျခား အလုပ္အကိုင္ ရွားပါးၾကသည့္ လက္ခုပ္ကုန္းရြာ တရြာလုံး ေသာင္ေျမေပၚတြင္ ေက်ာက္စရစ္ခဲ မ်ား က်င္ယူၾကသည္ဟု ဆိုသည္။ ေက်ာက္စရစ္ တက်င္းခဲြ လွ်င္ ၂၀၀၀၀ က်ပ္ႏႈန္းျဖင့္ ေက်ာက္၀ယ္ပဲြစားသို႔ ျပန္လည္ ေရာင္းခ်ၾကၿပီး ေန႔စဥ္ဝင္ေငြ ရွာေဖြၾကသည္ဟု သိရသည္။
“မိသားစု တစုလုံး ဖိဖိစီးစီးလုပ္ရင္ေတာ့ ၃ ရက္မွာ ေက်ာက္တက်င္းေလာက္ရတယ္၊ ပုံမွန္ ဝင္ေငြဆိုရင္ေတာ့ တေန႔ကို ၂၀၀၀၊ ၃၀၀၀ က်ပ္ေလာက္ရတယ္၊ စားေလာက္႐ုံေပါ့”ဟု ဦးျမေသာင္က ရွင္းျပသည္။
ဇြန္လ မွ စက္တင္ဘာ လကုန္အထိ မိုးကာလတြင္ တံတားေအာက္ေျခရွိ ေသာင္ေျမမ်ားေပၚသို႔ လူႀကီးတရပ္ခန္႔ အထိ ေရတက္လာတတ္ သျဖင့္ ေက်ာက္စရစ္က်င္သည့္ အလုပ္ကို ေခတၱနားထားရၿပီး၊ ထင္းဆယ္သည့္ အလုပ္ကို လုပ္ကိုင္ၾကသည္ဟု သိရသည္။
“အဲဒီ အခ်ိန္ဆိုရင္ေတာ့ ျမစ္ေရနဲ႔ ေမ်ာပါလာတဲ့ ထင္းေခ်ာင္းေတြကို ဆယ္တယ္၊ ျဖတ္ေတာက္ၿပီးေတာ့ သစ္တတန္ ကုိ (က်ပ္) ၈၀၀၀၊ ၁၀၀၀၀ ေလာက္နဲ႔ ျပန္ေရာင္းစားတယ္၊ ရြာမွာက မိုးဆို ထင္းဆယ္၊ ေႏြဆို ခဲက်ဳံးေပါ့” ဟု လက္ခုပ္ကုန္းရြာ ေဒသခံ ဦးျမေသာင္က သူတို႔၏ အလုပ္ကိုင္အေၾကာင္း ေျပာျပသည္။
စစ္ကိုင္းတိုင္း ေဒသႀကီး၊ မုံရြာမွ ကေလးဝ-ယာႀကီး လမ္းပိုင္ရွိ ခ်င္းတြင္းျမစ္ကူး တံတားႀကီးကုိ ၂၀၀၃ ခုႏွစ္ ဝန္းက်င္ က ဖြင့္လွစ္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။ ယင္းသို႔ ဖြင့္လွစ္ၿပီးေနာက္ ၃ ႏွစ္ခန္႔ အၾကာတြင္ ခ်င္းတြင္း ျမစ္ေၾကာင္းရွိ မံုရြာ၊ ေမာ္လုိက္၊ ကနီ၊ မင္းကင္း၊ ကေလးဝ၊ ေဖာင္းျပင္၊ ဟုမၼလင္း၊ ခႏီၲး စသည့္ ေဒသမ်ားတြင္ ေသာင္ေျမမ်ား ေပၚထြန္း လာခဲ့သည္ ဟု ေဒသခံမ်ားက ေျပာဆိုသည္။ ျမစ္၏ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ေရအနက္ ၁၂ ေတာင္၊ ၁၃ ေတာင္ေလာက္သာ ရွိၿပီး ေရတိမ္ လာၿပီဟု လည္း သိရသည္။ ယင္းသို႔ ျဖစ္ရျခင္းမွာ တံတားေဆာက္ျခင္းေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သိရသည္။
“တံတား ေဆာက္တဲ့အခါမွာ ဆိုးက်ိဳးျဖစ္တာက ေသာင္ေတြ ေပၚလာတာပဲ၊ အဲဒါကိုေတာ့ ဘယ္လုိမွ တားလို႔ရမွာ မဟုတ္ဘူး၊ ေရ ပုံမွန္စီးဆင္းႏႈန္းကို တားဆီးသလို ျဖစ္သြားတာေၾကာင့္ တံတားမွာ ေရကာေတြ ဘယ္လို ထည့္ထား ပါေစ၊ ေသာင္ထြန္းတာေတာ့ ျဖစ္မွာပဲ။ အဓိက ကေတာ့ ေသာင္ေျမေတြ ျဖစ္လာရင္ ျပန္တူးေဖာ္ သင့္တယ္”ဟု လမ္းတံတား ကၽြမ္းက်င္အင္ဂ်င္နီယာ ဦးေစာဝင္းက ရွင္းျပသည္။
ခ်င္းတြင္း ျမစ္ကူးတံတား (မုံရြာ) ေအာက္ေျခတြင္ ေသာင္ေျမမ်ား ျဖစ္ေပၚထြန္းေနသည္မွာ ျမစ္ကူးတံတား၏ ၃ ပုံ ၂ ပုံခဲြခန္႔ ရွိေနၿပီ ျဖစ္သည္။ တခ်ိဳ႕ေနရာမ်ားတြင္ ဟိုဘက္ကမ္း၊ ဒီဘက္ကမ္းသို႔ လမ္းေလွ်ာက္ သြားလာ ႏုိင္သည္ကို လည္း ေတြ႔ရသည္။ ေသာင္ေျမ၏ ထုထည္မွာလည္း ၁၀ ေပနီးပါးခန္႔ ရွိသည္။
“ခ်င္းတြင္းျမစ္ရဲ႕ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြက သာမန္ ေခ်ာင္းေလာက္ေတာင္ မက်ယ္ေတာ့ဘူး။ ေသာင္ေျမေတြ ေပၚလာတာ တံတားႀကီး ေဆာက္ၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွာပါ။ ဒီႏွစ္မွာေတာ့ ရွားရွားပါးပါး ေသာင္ေျမက ျမစ္အျပည့္နီးပါးပဲ”လို႔ခ်င္းတြင္းျမစ္ရဲ႕ ေသာင္ေျမေပၚမွာ ေက်ာက္စရစ္ က်င္ေနသည့္ေဒသခံ ဦးျမေသာင္က ေျပာျပသည္။
လက္ခုပ္ပင္ ေက်းရြာ ေဒသခံ မေအးဝင္းကေတာ့ သူတို႔ငယ္စဥ္က ျမစ္အတြင္း ေက်ာက္စရစ္ က်င္သည့္အခါ စက္ေလွမ်ားကို အသုံးျပဳခဲ့ရသည္ဟု ေျပာျပသည္။
မံုုရြာအနီး၀န္းက်င္ ေဒသအနီး ခ်င္းတြင္းျမစ္ပိုင္းတြင္ သဲေသာင္ခံုုမ်ား ျဖစ္ထြန္းမႈေၾကာင့္ ေရေၾကာင္း သြားလာေရး အခက္အခဲမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္ဟု ေရေၾကာင္း သယ္ယူပိုု႔ေဆာင္ေရး လုုပ္ကိုင္ေနသူမ်ားက ဆိုုသည္။
“ေမာ္ေတာ္ႀကီးေတြ သြားမရတာၾကာၿပီ။ ကုုန္တင္ ေမာ္ေတာ္ႀကီးေတြက ေရစႀကိဳေအာက္နားက ပခန္းႀကီးအထိပဲ ေရာက္ေတာ့တာ။ မံုုရြာအထိေတာင္ မေရာက္ႏိုုင္ေတာ့ဘူး။ အရင္ကဆိုု ဆင္ျဖဴရွင္ တံတားနား အထိ ရေသးတယ္။ အခုုေတာ့ ေရွာ္တယ္ (စက္ေလွငယ္) ေတြနဲ႔ပဲ ကေလး၀ ခႏၲီးကိုု တက္ေနရတာၾကာၿပီ။ ဒါေတာင္ ေသာင္တင္ရင္ ဟိုုတြန္း ဒီတြန္းနဲ႔ ဒီလိုုပဲ ေရာက္သြားရတယ္။ တခ်ိဳ႕ေနရာေတြဆိုု ေျခက်င္ေတာင္ ကူးလိုု႔ရေနတယ္” ဟုု ကုုန္တင္ ေမာ္ေတာ္ ပိုုင္ရွင္ တဦးက ေျပာသည္။
“ေသာင္ေပၚလာရင္ တန္ ၆၀ ေက်ာ္တဲ့ သေဘာၤေတြ သြားလို႔ မရေတာ့ဘူး။ ျမစ္ ေအာက္ဘက္ပိုင္းကေန အထက္ဘက္ တက္တဲ့ ေရယာဥ္ေတြလည္း ေမာ္လိုက္ (႐ိုးလာ) ေလာက္ကို ေရာက္ရင္ ေရေၾကာင္းက်ပ္ၿပီး ပိတ္ကုန္ေရာ” ဟု ခ်င္းတြင္း ျမစ္ေၾကာင္းတြင္း ေမာ္ေတာ္ေခါက္ျပန္စား လုပ္ကိုင္ေနသူ ဦးတင္လိႈင္က သူ၏အေတြ႔အႀကဳံကို ေျပာျပသည္။
ခ်င္းတြင္းတံတား (မုံရြာ) ေအာက္ဘက္ ေသာင္ေျမ တဖက္ျခမ္းတြင္လည္း ႏုိင္ငံေတာ္ပုိင္ဟု ဆိုသည့္ သစ္လုံးႀကီးမ်ားကို သေဘၤာႀကီး၊ ငယ္မ်ားျဖင့္ သယ္ေဆာင္သြားလာလ်က္ ရွိသည္ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ေဒသခံမ်ားကေတာ့ ႏိုင္ငံျခားကို တင္ပို႔သည့္သစ္မ်ားဟု ဆိုသည္။ ထို သစ္လုံးတင္ေဆာင္ရာ ေရယာဥ္မ်ားႏွင့္ အနီးတဝိုက္ေနရာသို႔ ေဒသခံမ်ားသြားလာခြင့္ ပိတ္ထားသည္ဟုလည္း သိရသည္။
တံတားအနီး တြင္လည္း ငါးဖမ္းသေဘၤာအခ်ိဳ႕ ေက်ာက္ဆူးခ် ရပ္ထားသည္ ကိုလည္း ေတြ႔ရသည္။ ေရေၾကာင္း တိမ္လာသျဖင့္ ရပ္ထားရျခင္း ျဖစ္သည္ဟု ေဒသခံတခ်ိဳ႕က ေျပာျပသည္။
ယခုုကဲ့သို႔ ျမစ္ေရက်ဆင္းမႈႏွင့္ ျမစ္ေၾကာင္းပိတ္ဆိုု႔မႈ ဆိုုးရြားလာျခင္း၊ ေသာင္ေျမမ်ားေပၚထြန္းလာျခင္းသည္ ကမၻာႀကီး ပူေႏြးလာျခင္း၊ ဧရာ၀တီႏွင့္ ခ်င္းတြင္းျမစ္ မ်ား၏ ေရေ၀ေရလဲ ေဒသမ်ားရွိ သစ္ေတာမ်ား ျပဳန္းတီးျခင္းမ်ား ေၾကာင့္ ျဖစ္ေၾကာင္း သဘာ၀ပတ္၀န္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ပညာရွင္မ်ားက ေျပာသည္။
“သစ္ေတာေတြ ျပဳန္းတီးလာတယ္၊ ျမစ္တြင္းကို ႏႈန္းေျမ က်တာေတြ ပိုမ်ားလာတယ္၊ ေရႊတူးေဖာ္လုပ္ငန္း၊ သတၳဳ တူးေဖာ္လုပ္ငန္း ေတြေၾကာင့္ ျမစ္ေတြက ေကာလာတယ္၊ ေသလာတယ္” ဟု သဘာဝပတ္ဝန္းက်င္ ထိန္းသိမ္းေရး ပညာရွင္ ဦးဝင္းမ်ိဳးသူက သုံးသပ္သည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္ႏွင့္ ဧရာဝတီျမစ္သည္ အနာဂတ္တြင္ လုံးဝေသဆုံးသြားႏုိင္သည့္ အေနအထားတြင္ ရွိၿပီး လက္ရွိရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရွိ ပန္းလိႈင္ျမစ္မွာလည္း တိမ္ေကာေနသည့္ အေနအထားကို ေတြ႕ေနရၿပီဟု ၎က ဆက္ေျပာသည္။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္က ခ်င္းတြင္းျမစ္၏ အႀကီးဆုံး ျမစ္လက္တက္ျဖစ္သည့္ ဥ႐ုေခ်ာင္းအတြင္း ေရႊတူးေဖာ္သည့္ လုပ္ငန္းမ်ား ေၾကာင့္ လယ္ယာေျမမ်ား၊ သီးႏွံစိုက္ခင္းမ်ား ပ်က္စီးဆုံးရႈံးရသျဖင့္ ေဒသခံမ်ားက တရားစဲြဆိုျခင္းေၾကာင့္ ကုမၸဏီ ၆ ခု ပိတ္သိမ္းခဲ့ရသည္။
ခ်င္းတြင္းျမစ္သည္ ဧရာဝတီျမစ္ အတြင္း စီး၀င္သည့္ အႀကီးဆံုး ေရေ၀ျမစ္တစင္း ျဖစ္ၿပီး၊ ၁,၂၀၇ ကီလိုမီတာ ရွည္လ်ားၿပီး ထံမသီ၊ ဟုမၼလင္း၊ ေမာ္လိုက္၊ ကေလးဝၿမိဳ႕၊ ကေလးၿမိဳ႕၊ မင္းကင္းၿမိဳ႕ႏွင့္ မံုရြာၿမိဳ႕ မ်ားကို ျဖတ္သန္း၍ စီးဆင္းၿပီး ေနာက္ ပခုကၠဴၿမိဳ႕ အထက္နား၌ ဧရာ၀တီျမစ္အတြင္းသို႔ စီးဆင္းေပါင္းဆံုသည္။
ကမၻာ့တ၀ွမ္းရာသီဥတု ေဖာက္ျပန္ ပ်က္စီးျခင္းေၾကာင့္ ျမစ္ေခ်ာင္းမ်ား တိမ္ေကာျခင္း၊ ျမစ္ေၾကာင္းမ်ား ေျပာင္းလဲ စီးဆင္းျခင္းမ်ား ျဖစ္ေပၚေနသည္ကို ေတြ႔ရသည္။ ျမစ္ကို အမွီျပဳ ေနရသူမ်ားသည္လည္း ေျပာင္းလဲလာသည့္ အေနအထားအလိုက္ ပုံစံတမ်ိဳးေျပာင္း၍ ျမစ္ကို အမွီျပဳေနၾကရဦးမည္သာ ျဖစ္သည္။ ။
No comments:
Post a Comment