မစၥတာယက္ေတာ အင္းလ်ားကန္အတြင္း ခုန္ဆင္းျခင္း

ဧရာဝတီ

ဝီလ်ံ ယက္ေတာ အခ်ဳပ္ခန္း နံရံကုိ မီွၿပီး ထုိင္ေန သည္။ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ အင္းလ်ားကန္ အတြင္း အဖမ္းခံ ရသည္မွာ ယေန႔ ဆုိလွ်င္ ၇ ရက္ ျပည့္ၿပီ။ ၇ ရက္ အတြင္း ႏွစ္ႏွစ္ ၿခဳိက္ၿခိဳက္ အိပ္ စက္ရသည့္ အခ်ိန္က ၇ နာရီ မျပည့္ေသး။ ျမန္မာျပည္ ေထာက္လွမ္းေရး တုိ႔၏ စစ္ေၾကာေရး လုပ္ပုံ လုပ္နည္း အေၾကာင္း ဖတ္ရႈခ့ဲသမွ် အမွန္ေတြ ပါပဲလား ဟုလည္း ဆင္ျခင္ မိသည္။ ထုိအခုိက္ အခ်ဳပ္ခန္း အတြင္းသုိ႔ ကုိယ္ေရာင္ ကုိယ္ဝါ ေတာက္ပသူ တေယာက္ ဝုန္းခနဲ ေရာက္လာ သည္။

ယက္ေတာ။ ။ ဟာ … လန္႔လုိက္တာဗ်ာ၊ ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ငါလား၊ ငယ္နာမည္ ၾကက္ေတာ၊ အဲေလ ေယာင္လုိ႔ က်ဳပ္က ႐ုကၡစိုးဗ်ာ။ သစ္ပင္ေစာင့္နတ္ ဆုိပါေတာ့။

ယက္ေတာ။ ။ တံခါးလည္း မဖြင့္ဘဲနဲ႔ ခင္ဗ်ား ဘယ္အေပါက္ကေန ဝင္လာတာလဲ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဒါကုိေတာ့ ေျပာလုိ႔ ဘယ္ျဖစ္မလဲ။

ယက္ေတာ။ ။ လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ ဒီကုိ ေရာက္လာတယ္ဆုိေတာ့ အျပင္မွာ အေစာင့္ေတြ မရိွဘူးလား။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာလုိ႔ မရိွရမွာလဲ၊ ရဲ အေယာက္ ၃ဝဝ ေလာက္ အေစာင့္ ခ်ထားတယ္ အျပင္ဘက္မွာ။ မင္းေတာင္ အေစာင့္ေတြၾကားက ေရကူးတတ္ရင္ ငါက ပုိေတာင္ လုပ္တတ္ေသးတယ္။

ယက္ေတာ။ ။ က်ေနာ္က ရမ္ဘုိကုိ ေမွ်ာ္ေနတာ။ ခင္ဗ်ားက ျမန္မာရမ္ဘုိလား။ ခင္ဗ်ား … ခင္ဗ်ားက က်ေနာ့္ကုိ လာကယ္တာေပါ့။ (မ်က္လုံးကုိ ျပဴးေၾကာင္ေၾကာင္လုပ္ၿပီး ေမးလုိက္သည္။)

႐ုကၡစိုး။ ။ ထပ္သရီး၊ ငါက မင္းကုိ ကုိယ္ေဖ်ာက္ေပးလုိ႔ မရဘူး ကြ။ ကယ္လုိ႔ ရလည္း မင္းကုိေတာ့ မကယ္ႏုိင္ပါဘူးကြာ။ မင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အိမ္ကုိ ထပ္သြားမယ္ဆုိရင္ ကိြဳင္ပဲ။ အမႈေတြ ထပ္တုိးၿပီး အိမ္အက်ယ္ခ်ဳပ္ဘဝနဲ႔ပဲ သူ႔ခမ်ာ နိဂုံးခ်ဳပ္ေတာ့မယ္။

ဦး႐ုကၡစိုးက သူ႔ကုိ မကယ္ထုတ္ႏုိင္ဟု ဆုိသျဖင့္ ေရကူးခ်န္ပီယံ ယက္ေတာ ေခါင္းငုိက္စုိက္ က်သြားသည္။

႐ုကၡစိုး။ ။ စိတ္ဓာတ္မက်ပါနဲ႔ကြာ။ မင္းက အခုဆုိ ကမၻာေက်ာ္ပုဂၢိဳလ္ ျဖစ္ေနၿပီ။ သံရုံးကလည္း ေထာင္ဝင္စာ လာေတြ႔မွာပါ။ ေရကူးတ့ဲ ရုိဟင္ဂ်ာေတြလည္း ကမၻာေက်ာ္သြားသလုိ၊ မင္းလည္း ကမၻာေက်ာ္သြားၿပီ ဆုိေတာ့ လူေတြလည္း ေရကူးသင္တန္းတက္ဖုိ႔ ျပင္ေနၾကတယ္ ဆုိပဲ။

ယက္ေတာ။ ။ က်ေနာ္ အဲဒီေလာက္အထိ မရည္ရြယ္ပါဘူးဗ်ာ။

႐ုကၡစိုး။ ။ မင္း မရည္ရြယ္တာ ခဏ ထားလုိက္ဦး၊ အခု မင္း ေရအကူးေကာင္းလုိ႔ အစုိးရကေတာင္ ႏုိင္ငံျခား ခရီးသည္ေတြကုိ ဗီဇာ တင္းက်ပ္လုိက္ၿပီ ကြ။ ေရကူးတတ္ရင္ ဗီဇာ မေပးဘူး တ့ဲ။ ဧရာ၀တီက ဟန္ေလးေတာင္ အဲဒီ အေၾကာင္း ကာတြန္း ဆဲြထားေသးတယ္။ ကဲ … မင္းက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္အိမ္ကုိ ဘာေၾကာင့္ သြားရတာလဲ ေျပာစမ္းပါဦး၊ အျပင္မွာေတာ့ မင္းရဲ႕ စြန္႔စားခန္း အေၾကာင္း အားလုံးက သိခ်င္ေနတယ္။

ယက္ေတာ။ ။ က်ေနာ္ မသြားပါဘူး၊ ဒါေပမယ့္ အျဖစ္မွန္ကုိ ေျပာရမယ္ ဆုိရင္ေတာ့ အရွည္ႀကီးေပါ့ဗ်ာ။

႐ုကၡစိုး။ ။ လုိရင္းေျပာပါကြာ။ အခ်ိန္မရိွဘူး။ မင္းကုိ စစ္ေၾကာေရး ဝင္ဖုိ႔ လာေခၚၾကဦးမယ္ ထင္တယ္။

ယက္ေတာ။ ။ ဒီလုိဗ်။ က်ေနာ့္ကုိ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးက ငွားထားတာ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာလဲ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ လုပ္ႀကံဖုိ႔လား။

ယက္ေတာ။ ။ စကားဆုံးေအာင္ နားေထာင္ပါဦး။ က်ေနာ္က စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ဆရာဝန္ပါ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊ စိတ္ေရာဂါရေနတာကုိ ကုေပးဖုိ႔ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ေမာင္ေအးက အကူအညီေတာင္းလုိ႔ ဒီကုိ လာရတာပါ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … လက္စသတ္ေတာ့ ေမာင္ရင္က ဆရာဝန္ ျဖစ္ေနတာကုိး။

လူတခ်ဳိ႕ ထင္ၾကသက့ဲသုိ႔ မစၥတာယက္ေတာက စီအုိင္ေအ ေရကူး ခ်န္ပီယံ မဟုတ္ဘဲ စိတ္ေရာဂါ အထူးကု ဟု ဆုိသျဖင့္ ဦး႐ုကၡစိုးက အထင္ႀကီးသြားသည္။

ယက္ေတာ။ ။ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊရဲ႕ စိတ္ပုိင္းဆုိင္ရာ အေျခအေနက ေတာ္ေတာ္ေလး ဆုိးေနတယ္။ အထူးသျဖင့္ ဒီႏွစ္ထဲမွာ ပုိဆုိးလာတယ္လုိ႔ သိရတယ္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္လား၊ ဘယ္ေလာက္အထိ ဆုိးေနလုိ႔လဲ။ မႏွစ္တုန္းကေတာ့ အုန္းသီးထဲ ဘယ္သူ ေရထည့္သလဲ လုိ႔ စာေရးဆရာ ေဘာဂေဗဒကုိ ဖုန္းဆက္ၿပီး လွမ္းေမးတယ္ တ့ဲ။ ဆရာေဘာက ေျဖရခက္လုိ႔ ဆုိၿပီး အေမရိကန္အထိ သြားၿပီး စေတးေရွာင္ေနရတယ္။

ယက္ေတာ။ ။ အုန္းသီးထဲ ဘယ္သူ ေရထည့္သလဲ သိခ်င္တာက ေတာ္ေသးတာေပါ့၊ အခုဟာက အဲဒီထက္ ဆုိးတယ္။ ျမန္မာျပည္မွာ ဆန္စပါး ေတာင္ပုံ ရာပုံ ျဖစ္ေနၿပီလုိ႔ ေလွ်ာက္ေျပာေနတာ မၾကားလုိက္ဘူးလား။ ၿပီးေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွာ ၿမိဳ႕သစ္ ၅ ၿမိဳ႕ တိုးခ်ဲ႕ေတာ့ နာမည္ေတြကုိ ဒကၡိဏသီရိ၊ ပုပၺသီရိ စသျဖင့္ သာမန္ မဟုတ္တ့ဲ နာမည္ေတြ ေပးတယ္လုိ႔ ေျပာတယ္။

မစၥတာယက္ေတာ၏ ရွင္းျပခ်က္ေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုး စိတ္ေလသြားသည္။

႐ုကၡစိုး။ ။ အင္း … ေရာဂါက မေသးပါလား။ ရာသီဥတုကလည္း ပူတာကုိး … ။

ယက္ေတာ။ ။ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္လည္း စိတ္တုိေနတယ္၊ ၿမိဳ႕သစ္ ၅ ခုရဲ႕ နာမည္ေတြမွာ သီရိ ဆုိတာကုိ ထည့္ထားတာ သူ မႀကိဳက္ဘူး။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာမႀကိဳက္စရာ ရိွသလဲကြ၊ သီရိ ဆုိတာ က်က္သေရ ရိွျခင္း၊ တင့္တယ္ျခင္းကုိ ေျပာတာပဲ။

ယက္ေတာ။ ။ အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္ မသိဘူး၊ ေဒၚႀကိဳင္ႀကိဳင္ကေတာ့ သူ႔ကုိ ေန႔တုိင္း စကားနာ ထုိးေနတယ္ ေျပာတာပဲ၊ ဒါ ရွင့္ရဲ႕ ငယ္ရည္စား နာမည္ မဟုတ္လား ဘာညာ ေပါ့ဗ်ာ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေခၚရခက္တ့ဲ နာမည္ေတြ ေပးထားတာ ဆုိေတာ့ အင္း … ဒီစိတ္ကူးကေတာ့ အေတာ့္ကုိ ပုံမွန္မဟုတ္တာဘဲ။ ခက္တယ္ … ခက္တယ္ … ဘုရင္ရူးနဲ႔ ေလွလူးနဲ႔ ဆုိေတာ့ ခက္ကုန္ၿပီေပါ့။ ဒီေတာ့ မင္းကေရာ သူ႔ကုိ ေဆးကုေပးခ့ဲရဲ႕လား။

ယက္ေတာ။ ။ ေဆးပညာခ်ည္းပဲ အားကုိးလုိ႔ မရဘူး ဗ်။ စိတ္ပညာလည္း သုံးရတယ္။ သူ႔ေရာဂါက ေနျပည္ေတာ္ေတြ ဘာေတြ တည္ေဆာက္တာကုိ ခေရဇီျဖစ္တ့ဲ ဘုရင္ရူး ဆုိေတာ့ ဒါဟာ ျမန္မာျပည္ ႏုိင္ငံေရးနဲ႔လည္း ဆက္စပ္ ေနတာေၾကာင့္ ႏုိင္ငံေရး ဂုရုႀကီးတခ်ဳိ႕ကုိလည္း ခ်ည္းကပ္ရတယ္။ က်ေနာ္ Turd Group လုိ႔ ေခၚတ့ဲ အုပ္စုေတြနဲ႔ ေတြ႔ခ့ဲတယ္။ အဆင္ေျပတ့ဲ ကုထုံးတခု ရလုိရျငား သူတုိ႔ကုိ ခ်ဥ္းကပ္ရတာေပါ့။

ယက္ေတာေျပာသည့္ Turd Group ဆုိသည့္ စကားလုံးကုိ ဦး႐ုကၡစိုး မသိပါ၊ Third Group ႏွင့္ အတူတူပဲ ျဖစ္မည္ဟု ေတြးလုိက္မိသည္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရးမွာေတာ့ Turd Group ေတြ၊ Elite ေတြရဲ႕ ေရႊေခတ္ပဲေဟ့။

ယက္ေတာ။ ။ သူတုိ႔ေျပာတ့ဲအတုိင္းဆုိ သူတုိ႔က ရုိးရုိး Elite မဟုတ္ဘဲ စီးပြားေရး ပိတ္ဆုိ႔မႈ ရုပ္သိမ္းသြားဖုိ႔ စည္းရုံး လႈံ႔ေဆာ္ေပးမယ့္သူေတြ ျဖစ္ကုန္ၿပီ တ့ဲ။ အရင္က နအဖ ငွားခ့ဲတ့ဲ အေမရိကန္က DCI တုိ႔ထက္ ေျခတံလက္တံ ရွည္တယ္ ဆုိပဲ။ ဝါရွင္တန္က လူေတြကုိေတာင္ ခါးပုိက္ထဲ ထည့္ထားႏုိင္တယ္ တ့ဲ။

႐ုကၡစိုး။ ။ အတုိက္အခံေတြ သုံးမရေတာ့လည္း ဒီ Turd Group ေတြ ေခတ္ေကာင္းတာေပါ့ကြာ။ အတုိက္အခံ ဆုိတာက အၿမဲတမ္း အတုိက္အခုိက္ပဲ ခံေနတာကုိး။ ကဲ … Turd Group ေတြထဲက ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေတြ႔ခ့ဲလဲ။

ယက္ေတာ။ ။ Exclusive Elite စာေစာင္ ထုတ္တ့ဲ ေဒါက္တာ ထိပ္ေျပာင္ နဲ႔ ေတြ႔တယ္။ ထိပ္ေျပာင္ဆီက ဘာ အႀကံဉာဏ္မွ မရပါဘူးဗ်ာ။ သူက က်ဳပ္ကုိ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး တတိယအုပ္စုထဲ ဝင္ၿပီး လုပ္ဖုိ႔ပဲ စည္းရုံးတယ္။ တတိယအင္အားစု အားေကာင္းရင္ ျမန္မာျပည္ဟာ ျပႆနာ အကုန္လုံး ေျပလည္ၿပီး ေထာင္တက္သြားမယ္ တ့ဲ။

ကုထုံးရွာခါမွ ေနာက္ထပ္ ေဝဒနာသည္ တေယာက္ႏွင့္ ဆုံရၿပီဟု ဦး႐ုကၡစိုး စဥ္းစားမိၿပီး ၿပဳံးလုိက္သည္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ထိပ္ေျပာင္ဆီက အုိင္ဒီယာ မရေတာ့ ဘယ္ကုိ သြားလဲ။

ယက္ေတာ။ ။ အန္ဟူး နဲ႔ ေတြ႔တယ္၊ သူက ဥေရာပ အေျခစုိက္ ႏုိင္ငံေရးသမား တ့ဲ၊ သူ အခု ရန္ကုန္ ေရာက္ေနတယ္ဆုိပဲ။ သူကေတာ့ ေရကူးဖုိ႔ အစီအစဥ္ မရိွဘူး။ ဒါေပမယ့္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔ေတာ့ ေဂါက္သီး ရုိက္ဖုိ႔ ခ်ိန္းထားတယ္ လုိ႔ေတာ့ ေျပာတယ္။ ေဂါက္ရုိက္ရင္းနဲ႔ အမ်ဳိးသား ျပန္လည္ သင့္ျမတ္ေရး လုပ္မယ္လုိ႔ ဆုိတယ္။

မစၥတာယက္ေတာ စကားေၾကာင့္ ဦး႐ုကၡစိုး မ်က္လုံး ျပဴးသြားသည္။

ယက္ေတာ။ ။ ၿပီးေတာ့ အန္ဟူးက ေျပာတယ္၊ ဗုိလ္သန္းေရႊက ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကုိ ဖမ္းထားတယ္ ဆုိတာ ေၾကာက္လုိ႔ ဖမ္းထားတာကြ တ့ဲ။ ဗုိလ္သန္းေရႊက ေၾကာက္တယ္ဆုိေတာ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ဆီမွာ အစြမ္းထက္တ့ဲ ေဆးရိွရင္ ရိွမယ္၊ ေဆးမရိွေတာင္ အနည္းဆုံး အႀကံဉာဏ္ေလးေတာ့ ေပးႏုိင္မယ္ လုိ႔ ေျပာတယ္။ က်ေနာ္လည္း ေဆးေတြ ကုထုံးေတြ ရဖုိ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ခ်င္ပါတယ္။ ဆရာဝန္တေယာက္အတြက္ လူနာက အေရးအႀကီးဆုံး မဟုတ္လား။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ … ကုထုံးရွာတာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ၊ မင္းက ဗုိလ္သန္းေရႊကုိ ေတြ႔ၿပီးၿပီလား၊ စမ္းသပ္ၿပီးၿပီလား။

ယက္ေတာ။ ။ ေတြ႔ပါ့ဗ်ာ၊ ေတြ႔ပါ့။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္လား ဘယ္အိမ္မွာ ေတြ႔တာလဲ၊ ရန္ကုန္အိမ္လား၊ ေနျပည္ေတာ္အိမ္လား။

ယက္ေတာ။ ။ အိမ္မဟုတ္ဘူးဗ်၊ နန္းေတာ္ႀကီး၊ နန္းေတာ္ႀကီး။ က်ဳပ္ေတြ႔ဖူးတ့ဲ လူနာေတြထဲမွာ ဒီလူနာက အေနအထိုင္ အခမ္းနားဆုံး၊ အေတာက္ေျပာင္ဆုံးပဲ။

႐ုကၡစိုး။ ။ သူနဲ႔ေတြ႔ေတာ့ ဘာေျပာလဲ၊ ေရာဂါ အေျခအေန ဘယ္လုိ ရိွလဲ။

ယက္ေတာ။ ။ က်ေနာ္လည္း ေခ်ာ့ေမာ့ၿပီး ေျပာရတာေပါ့။ အေျခအေနကေတာ့ သိပ္မေကာင္းဘူး။ သူ႔ကုိ စစ္ေဆး စမ္းသပ္ဖုိ႔ အခ်ိန္ အေတာ္ၾကာေအာင္ ညိွရတယ္၊ ေျပာရတယ္။ ေနာက္ဆုံးမွ သေဘာတူညီခ်က္တခုနဲ႔ စစ္ေဆးခြင့္ ရသြားတယ္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္လား၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္သန္းေရႊနဲ႔ သေဘာတူညီခ်က္တခု ရတ့ဲအထိ ညိွႏုိင္တယ္ ဆုိေတာ့ မင္း ထပ္ၿပီးေတာ့ ကမၻာေက်ာ္ေတာ့မယ္၊ ႏုိဗဲလ္ဆုေတြေတာင္ ရခ်င္ ရႏုိင္တယ္၊ ေျပာပါဦး ဘာ သေဘာ တူညီခ်က္ ရသြားတာလဲ။

ယက္ေတာ။ ။ သူ႔ က်န္းမာေရးကုိ စစ္ေဆးခြင့္ ရခ်င္ရင္ ခ်စ္မၿငီးတ့ဲ သူ႔သမီးေတာ္ထဲက တေယာက္ေယာက္ကုိ လက္ဆက္ရမယ္ လုိ႔ ေျပာတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္လည္း စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႔ ရန္ကုန္ ျပန္လာတယ္၊ အင္းလ်ားကန္ထဲ ခုန္ခ်ၿပီး ကုိယ့္ကုိယ္ကုိယ္ အဆုံး စီရင္လုိက္တယ္။ ကံဆုိးခ်င္ေတာ့ ရဲက ဖမ္းၿပီး အမႈဆင္လုိက္ေတာ့ ယက္ေတာရဲ႕ဘဝ အခုလုိ ဇာတ္သိမ္းရေတာ့တာပါပဲ။

ထုိသုိ႔ ေျပာဆုိၿပီး မစၥတာ ယက္ေတာသည္ တဟီးဟီးျဖင့္ ဟီးခ် ငုိေၾကြးေလသည္။ ။