Saturday, February 28, 2009

ေနျပည္ေတာ္မွာ က်ဳပ္တို႔ဘဝ “အသား” က်ေနၿပီ

စြာက်ယ္

ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ေပၚခါစကေန အခုဆိုရင္ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ (၃) ႏွစ္ အတြင္း ခ်င္းနင္းဝင္ေရာက္လာလို႔ ဒို႔ေရႊဗမာဝန္ထမ္းေတြ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွာေနရ၊ ထုိင္ရ၊ သြားရ၊ လာရ၊ စားရ၊ ေသာက္ရ အေျခက်သလို ျဖစ္ေနၿပီေပါ့လို႔ ရန္ကုန္ကိုျပန္ရင္း ဒီေမးခြန္း အေမးခံရတယ္။

ေသခ်ာတာေပါ့၊ က်ဳပ္တို႔ အခုေနျပည္ေတာ္မွာ ဘယ္နားသြားရင္ ဘာရိွတယ္၊ ဘယ္စားစရာက ဘယ္မွာဝယ္လို႔ရတယ္၊ ဘာပစၥည္းဆိုရင္ ဘယ္မွာရတယ္၊ ေဆး႐ံုဆိုရင္ ဘယ္ေလာက္ေဝးတယ္၊ ဘယ္လိုသြားရတာ ခက္တယ္နဲ႔ အခုဆို ၿမိဳ႕မသုသာန္က ဘယ္ကိုေရႊ႕လိ႔ု ဘယ္ကို ေရာက္သြားၿပီဆိုတာေတြပါ သိၾကၿပီ၊ ၾကားၾကရၿပီ၊ ကိုယ္ေတြြ႔လဲျမင္ရၿပီဆိုေတာ့ ေစာေစာက ေမးခြန္းကို ဘာမွမစဥ္းစားရဘဲ ပ်ဥ္းမနားေနျပည္ေတာ္အေၾကာင္း ေျပာႏိုင္ၾကၿပီ။

ပ်ဥ္းမနား-ေတာင္ညိဳကားလမ္းက ေသးေသးေလး။ ဒါ ဟိုးလြန္ခဲ့တဲ့ကာလေတြကေပါ့၊ ပ်ဥ္းမနား ဆင္႐ုပ္ရိွတဲ့ေနရာကေန အေနာက္ယြန္းယြန္းဆီ ဦးတည္ေနတာ။ ေတာင္ညိဳကေန ဆက္သြား ရင္ေတာင္တြင္းႀကီး၊ ဒါဆိုရင္ ဒီလမ္းက ဘယ္ေရာက္တယ္ဆိုတာ ေျပာစရာမလိုေတာ့ဘူး။ ေတာကေစ်းပတ္ကားေတြနဲ႔ ၿမိဳ႕တက္ေစ်းလာဝယ္တဲ့ ကတၱရာစပ္စပ္သာရိွတဲ့ လမ္းေသးပါပဲဲ။ လမ္းဆိုေပမယ့္ လမ္းဆိုး၊ လမ္းၾကမ္း၊ လမ္းေသး၊ ပ်ဥ္းမနားကေန ေတာင္တြင္းႀကီးဘက္ကို အရင္တုန္းက ဌာနဆိုင္ရာကားေတြသာ အလ်င္လိုရင္ သုံးတဲ့ျဖတ္လမ္း ျဖစ္ေပမယ့္ လမ္းဆိုးလို႔ သိပ္အသံုးမမ်ားခဲ့တဲ့လမ္း။ ခန္႔မွန္း ၉၂-၉၃ ခုႏွစ္ေလာက္က။ အဲဒီတုန္းက အႀကီးအကဲ ျဖစ္ကာစအခ်ိန္ေပါ့။

အခုလိုပဲ မွန္ေျပာင္းႀကီးတကားကားနဲ႔ အမိုးဖြင့္ကားကေန ပ်ဥ္းမနား-ေတာင္ညိဳလမ္း၊ ေတာင္ေၾကာပတ္လမ္းေတြကို ၾကည့္ခဲ့ဖူးတာကို တီဗြီမွာ ျပန္အမွတ္ရျမင္ေနမိတယ္။ အဲဒီလိုၾကည့္ခဲ့လို႔ အခုဒီေနရာမွာ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ႀကီး ေပၚလာရတယ္လို႔ဆိုရင္ ရပါလိမ့္မယ္။

အခုပ်ဥ္းမနားကေန အေနာက္ (၆) မိုင္ခန္႔ေဝးတဲ့ ၾကပ္ေျပးရြာေလးကိုဖယ္ရွား။ သေျပကုန္း ဆိုတဲ့ ပန္းပင္အလွအပေတြ ခ်ယ္သထားတဲ့ အဝိုင္းႀကီးေဆာက္လုပ္။ ဒီေနရာကေန ေတာင္သို႔လားေသာ္ ဟိုတယ္ဇံုတဲ့။ အေနာက္သို႔လားေသာ္ ေတာင္ညိဳေခၚသတဲ့။ ေျမာက္သို႔ လားေသာ္ ငါးလိုက္ေခ်ာင္း ေက်ာ္လို႔ ေဖာက္ထားတဲ့ အရွည္ဆံုးကြန္ကရိလမ္းႀကီးေတြ။ ဒီလမ္းႀကီးေတြကေန ဝန္မင္းႀကီး၊ ဝန္မင္းေလးတို႔ရဲ႕ ႐ံုးေပါင္းစံုကို ေရာက္တယ္။ ဒါေၾကာင့္ ၾကပ္ေျပး သေျပကုန္းေနရာက၊ အလယ္က်၊ အခရာက်တဲ့ေနရာ၊ ဒီေနရာက မူလအိမ္ေျခရိွတဲ့ ရပ္ကြက္ကို ေနျပည္ေတာ္ၿမိဳ႕မ သေျပကုန္းရပ္ကြက္လို႔ မွည့္ေခၚၿပီး ၾကပ္ေျပးအမည္ေပ်ာက္၊ သေျပကုန္းအမည္ေရာက္ေစ။

ၾကပ္ေျပးအမည္ေပ်ာက္ေပမယ့္ ပ်ဥ္းမနားကေနလာရင္ အရင္ဆံုးေတြ႔ရတဲ့ ျပန္ကေျပး ရြာကေတာ့ ''ျပန္ကေျပး'' ပါပဲဲ။ ေတာ္ဝင္လို႔မွည့္ေခၚတဲ့ ဦးပိုင္က လိုင္းကားစီးရင္ ''ျပန္ကေျပး'' ပါသလားလို႔ မွတ္တိုင္ေမးတဲ့ရြာပါ။ ညဆိုရင္ ပ်ဥ္းမနားကေန ေနျပည္ေတာ္ကို ဦးတည္လာတဲ့လမ္းမႀကီး တစ္ေလွ်ာက္လံုး ေမွာင္မဲေနတာ ဘာမွမဆန္းပါဘူး။ သေျပကုန္းၿမိဳ႕မ ရပ္ကြက္ေရာက္ခါနီး ေနျပည္ေတာ္ စည္ပင္သာယာေရးေရာက္မွ ထိန္ထိန္ၿငီးတဲ့ မီးတိုင္ေတြစထူထားတာ။

ဦးေရႊ ဗမာဝန္ထမ္းေတြကေတာ့ ေစာေစာကေျပာတဲ့ သေျပကုန္းအဝိုင္းႀကီးကေန ႐ံုးမ်ားသို႔ လိို႔ ၫႊန္ျပထားတဲ့ ဆိုင္းဘုတ္အျပာေနာက္ကို လိုက္တဲ့ ကြန္ကရိလမ္းႀကီးအတိုင္း နိစၥဓူ၀ ဖယ္ရီစီး၊ ဟိုေငးဒီေငးနဲ႔ ေန႔စဥ္ (၈) နာရီခြဲ ႐ံုးကို ေရာက္ရတယ္။

ေတာင္ကုန္းေတာင္စြယ္ေတြကို ပုန္းကြယ္ၿပီး အေၾကာင္းဗ်ဴဟာနဲ႔ ေဆာက္ယူထားတဲ့ ဒင္းတုိ႔ ဝန္မင္းႀကီး၊ ဝန္မင္းေလးေတြရဲ႕႐ံုးေတြကို ေရျပင္ညီကေနၾကည့္ရင္ ဘယ္႐ံုးမွမျမင္ရဘူး။ ကုန္းေစာင္းရိွတဲ့ ခ်ိဳင့္ေနရာေတြကိုေရြး။ သံုးထပ္ရိွတဲ့႐ံုးအေဆာက္အဦး အလယ္ထပ္ကို ကုန္းကမ္းပါးမွာ ေမးတင္ၿပီးေဆာက္ထားေတာ့ ေအာက္ဆံုးထပ္ဝန္ထမ္းေတြ အေပၚထပ္တက္ မွ ေျမျပင္ကိုေရာက္တဲ့ပံုစံ၊ “ခင္ဗ်ားတို႔႐ံုးေတြက အလိုလိုေနရင္း ေအာက္ဆံုးတစ္ထပ္က ေျမမ်ိဳေနတာ” လို႔က်ဳပ္တို႔ အေျပာခံရေပမယ့္ အခုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဘဝက အသားက်ေနၿပီ။

ဒီမွာက ႐ံုးေတြက ပံုစံတူ၊ အရြယ္တူ၊ ဆိုက္တူေတြ၊ အက်ယ္အဝန္းတူေတြမွာ က်ဳပ္တို႔အတူတူ ေနၾကၿပီး၊ ဘယ္ကိုမွထြက္လို႔မရေအာင္ ဆယ္ေပခန္႔အကြာ ပတ္ခ်ာလည္မွာ သံဇကာၿခံစည္း႐ိုးအေပၚမွာ သြပ္ဆူးႀကိဳးတထပ္၊ ထပ္ပတ္ထားလိုက္ေသး။

ကမာၻစစ္ကို ျပန္႐ိုက္ထားတဲ့ ဂ်ာမန္စစ္ကားထဲက သုံ႔ပန္းစခန္းေတြလိုလိုနဲ႔ ေန႔စဥ္ တိတ္ေနတဲ့အသံ၊ ႀကိတ္ၿပီးခံေနတာ၊ အခုဆို ႏွစ္ႏွစ္ေက်ာ္လာၿပီေလ၊ အခုေတာ့ က်ဳပ္တုိ႔ဘဝက အသားက်ေနၿပီ။

႐ံုးေရာက္ေတာ့ ဖယ္ရီကားကို ကားကြင္းမွာရပ္၊ ၿခံစည္း႐ိုးအဝင္ဂိတ္တံခါးကို တစ္ေယာက္ျခင္း တန္းစီ ဝင္ျဖတ္ၾကရတာ။ ဟိုးအရင္တုန္းက ေအာင္ဆန္းအားကစားကြင္း ေတာင္ဘက္ ပြဲၾကည့္စဥ္တန္းကို ဒလက္ဂိတ္လွည့္ ဝင္ခဲ့ရတာကိုေတာင္ ျပန္ၿပီးသတိရစရာပ။

တစ္ခ်ဳိ႕႐ံုးေတြ ကေတာ့ တစ္ေယာက္ဝင္ရင္ တတီတီၿမီတဲ့အသံ ထည့္ထားတဲ့ စက္တပ္ထားလိုက္ေသးလို႔ က်ဳပ္တို႔ကို အၾကမ္းဖက္သမားလို႔ ထင္ေရာ့သလား။ ညေန (၄) နာရီ (၄၅) မွာ ဘဲလ္တိီးရင္ သဲႀကီးမဲႀကီး ႐ံုးမွာလုပ္မေနေတာ့နဲ႔ ဖယ္ရီမမီွရင္ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီကို စီးရ။ အလကား မရဘူး။ ႐ံုးကေန အေဆာင္ေတြဆီကုိ အနည္းဆံုးေပးရမွာက (၁,၅ဝဝ) က်ပ္။

႐ံုးဆင္းကားနီး ကားကြင္းမွာ ကားေတြတန္းစီရပ္ထားရ။ ခရာသံၾကားမွ ကားစတတ္ႏိုးရၿပီး စထြက္ရတယ္။ ကားေတြမထြက္မီ တန္းစီရပ္ထားတဲ့ ကားေတြေပၚမွာထိုင္ၿပီး ကားထြက္ခ်ိန္ ေစာင့္ရတဲ့ျမင္ကြင္းက အတင္းေျပာရရင္ ထိန္ပင္လိုလို ေရေဝးလိုလိုနဲ႔ ေနခ်ိဳမွ ေန႔စဥ္ျပန္ရတဲ့ က်ဳပ္တို႔ဘဝ အသားက်ေနၿပီ။

ဒီ႐ံုးေတြက တေနရာနဲ႔တေနရာ မျမင္ရေပမယ့္ ၾကာလာေတာ့ ဘယ္႐ံုးက ဘယ္နားမွာ၊ ဘယ္ေလာက္ ေဝးတယ္ဆိုတာ က်ဳပ္တို႔ထက္ပိုသိေနတဲ့ ဆိုင္ကယ္ကယ္ရီေတြက ဒက္ကနဲခ်က္ကနဲ သြက္ကနဲမို႔ သူတို႔ကိုပဲ အားကိုးသြားလာေနၾကရတာ။

ဒါဟာလဲ တဒုုကၡပဲေလ။ မင္းတို႔မေက်နပ္ရင္ ထြက္လာၾကည့္ပါလား။ ႐ံုးေတြကေန တန္းစီလွည့္လည္ၿပီး ေအာ္ၾကည့္ပါလား။ ဘယ္႐ံုးက ထြက္လာထြက္လာ မင္းတို႔ ေဇယ်ဌာနီလမ္းမႀကီးအတိုင္းပဲ လာရမွာ။ ဘယ္ေလာက္ေဝးေဝး လမ္းေလွ်ာက္လာၿပီး မေက်နပ္တာ ေအာ္ၾကည့္။ အေဖာ္မရိွဘူး၊ မခံႏိုင္ေပါင္ အလံတိုင္ေထာင္ၿပီး ခ်ီတက္ၾကည့္ပါလား။ အဲဒီေဇယ်ဌာနီလမ္းမႀကီးက သေျပကုန္းအဝိုင္းကိုပဲဲ လာဆံုရမွာ။ အဲဒီသေျပကုန္း အဝိုင္းမေရာက္မီ၊ ေတြ႔လား ဟုိမွာ။ မင္းတို႔သတၱိရိွရင္ ရဲခ်ဳပ္႐ံုး။ ထပ္ေက်ာ္လာရင္ ငလိုက္ေခ်ာင္းတံတား။ ဘယ္လိုမ်ား ေက်ာ္လို႔ရမတုန္း။ ျပည္ထဲေရးဝန္မင္းႀကီး႐ံုးက ထိပ္ဆံုးကေစာင့္ေနတာ အသင့္။ မင္းတို႔- မင္းတို႔ ဘယ္လိုမွ ေျပးစရာေျမမရိွဘူးေဟ့လုိ႔ အကြက္က်က်နဲ႔ ေဆာက္ထားတဲ့႐ံုးေနရာေတြ။ ပုန္းေနတာလိုျဖစ္ေအာင္ လုပ္ထားလိို႔ က်ဳပ္တို႔ဘဝအသားက်ေနၿပီ။

႐ံုးပိတ္ရက္မွာ ဟိုး (၁ဝ) မိုင္ေလာက္ေဝးတဲ့ ပ်ဥ္းမနားကုိသြားၿပီး ေစ်းဝယ္စရာမလိုဘူး။ ၿမိဳ႕မေစ်းႀကီး “ငါ”တို႔စီစဥ္ထားတယ္။ ငါတုိ႔ ကိုယ္စီကိုယ္စီ ဆိုင္ခန္းေတြယူထားၿပီး ျပန္ငွားထားတဲ့ ဆုိင္ေတြမွာ “မင္း”တို႔ဝယ္ဖို႔အတြက္ စားစရာေတြရွိတယ္၊ ေသာက္စရာေတြရိွတယ္၊ ဝတ္စရာရွိွတယ္၊ လုိတာေတြအားလံုး ေရာင္းေပးဖို႔ ရိွတယ္။ ဘာပူစရာလိုေသးလို႔လဲ။

အေဆာင္ကေန သြားဖို႔လာဖို႔လဲ ငါတို႔စီစဥ္ထားတဲ့ ေတာ္ဝင္ဆိုတဲ့ အဲယားကြန္းကားႀကီးေတြ။ ဒါေပမယ့္ အဲယားမြန္းလို႔ေခၚၾကတာ မဆန္းဘူးေလ။ လူေတြနဲ႔ ျပည့္ၾကပ္ၿပီးမွ ေမာင္းတဲ့ကား။ ဒီၿမိဳ႕မေစ်း စည္ကားေအာင္ ဘယ္ကလာလာ ဒီေတာ္ဝင္ကားေတြက ဒီမွာ ဂိတ္အစံုလုပ္ထားၿပီး ဒီမွာတင္ ကားေျပာင္းစီးရတယ္။ ဒီမွာ ဆင္းရတယ္။ ဒီမွာ ေစ်းဝယ္ရတယ္။ ဒီကပဲ လွည့္ျပန္ရတာ။

ဘယ္မွဆက္မသြားရေတာ့ ပ်ဥ္းမနားဆိုတာ မင္းတို႔သြားစရာမလိုတဲ့ ေနရာေပါ့။ ႐ံုးပိတ္ရက္ စေန၊ တနဂၤေႏြမွာ အဲဒီ ႐ံုးေပါင္းစံုဆီသြားတဲ့ ေဇယ်ဌာနီလမ္းမႀကီးေပၚမွာ ဘယ္ေတာ္ဝင္ကား မွမသြားၾက၊ မလာၾက၊ အဆက္ျဖတ္ထားၾကေတာ့ ေျခာက္ကပ္ကပ္နဲ႔ အခုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဘဝ အသားက်ေနၿပီ။

ၾကပ္ေျပးေျမေရာက္စက ရန္ကုန္ေျမ ျပန္ခ်င္ေပမယ့္ အခုေတာ့ ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းေတြ ျပန္စရာ သြားစရာထက္ စားစရာက ပိုၿပီးအေရးႀကီးေနလို႔ ရန္ကုန္ကို ျပန္ခ်င္စိတ္ေတြ ေလ်ာ့့နည္းလာၾကၿပီ။

လစာနည္း ေအာက္ေျခဝန္ထမ္းအမ်ားစုက လစာ (၃) ေသာင္းေက်ာ္ (၄) ေသာင္းနဲ႔ ဘယ္လိုျပန္ၾက၊ ဘယ္လိုစားၾကမလဲ။ လက္လီစားေသာက္ကုန္ေတြက နဂိုေစ်းႏႈန္းကေန လားလားမွမက်ေလေတာ့ က်ဳပ္တို႔အပတ္စဥ္႐ံုးမွာ ခ်ဥ္ေပါင္းဟင္းနဲ႔ ဘဲဥေၾကာ္၊ င႐ုပ္သီးေလွာ္ၿပီး လွ်ာပူပူတုိက္ေနၾကရတဲ့ ဝန္ထမ္းမ်ား ႐ံုးေတြမွာေအာ္ေနၾကၿပီ ေပါ့။ အခုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဘဝ အသားက်ေနၿပီ။

ဟုတ္ၿပီ-- အဲဒီလို အသားက်ေနရေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဘဝေတြကို ခံႏိုင္ရည္ရွိရိွနဲ႔ ေပ်ာ္ရာမွာမေနရ၊ ေတာ္ရာမွာေနရဆိုတဲ့ စကားအတိုင္းဆိုေပမယ့္ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွာ ေပ်ာ္လဲမေပ်ာ္ရ၊ ေတာ္ရာေနရာလဲ မဟုတ္တဲ့ေနရာမွာ ေန႔စဥ္၊ အပတ္စဥ္၊ လစဥ္ အခ်ိန္ေတြကုန္ခဲ့ရၿပီ။

က်ဳပ္တို႔အတြက္ အခုဆိုရင္ ကြင္းႀကီးဆိုတဲ့ ေနရာ ဟိုး ဥတၱသီရိၿမိဳ႕သစ္ကိုေက်ာ္သြားၿပီး အၾကာႀကီး ကားေမာင္းသြားရတဲ့ေနရာ၊ ေကြ႔ပတ္တဲ့ေတာင္ကုန္း ေတာင္ေစာင္းေတြကေန ဆင္း-ဆင္းသြားၿပီး ဘံုကြဲေခ်ာင္းဆည္လို႔ေခၚမယ့္ လွ်ိဳကိုေက်ာ္၊ ကားေတာ္ေတာ္ ေမာင္းၿပီးမွ ေျမာက္ပိန္းေခ်ာင္းဆည္ သတ္မွတ္မယ့္ေနရာမေရာက္ခင္ လွ်ဳိလိုလို ေျမာင္လိိုလို ျဖစ္ေနတဲ့ ကြင္းႀကီးဆိုတဲ့ေနရာမွာ မီးသၿဂိဳဟ္စက္ေဆာက္ၿပီး ေစာင့္ေနၿပီဆိုေတာ့ က်ဳပ္တို႔ဘဝ ပိုၿပီးအသားက်ေနၿပီေပါ့။

အခုေတာ့ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္ႀကီးမွာ (၂) ႏွစ္ေက်ာ္ (၃) ႏွစ္ထဲေရာက္လာၾကတဲ့ က်ဳပ္တို႔ ေအာက္ေျခ ဝန္ထမ္းအမ်ားစုက အညာေနပူပူ ေလပူပူမွာေနရလို႔ နဂိုကအသားလတ္တဲ့လူက အသားေတြညိဳ၊ အစားေတြကလဲ “ခ်ဳိ” စားရေတာ့ အသားအေရကပါ မစိုႏိုင္။ အေသြးအေရာင္က ေပြးေျခာက္ ေပါင္မွာစြဲသလို မြဲေျခာက္ေျခာက္ အေရာင္နဲ႔ဘယ္လို စိုၿပီး ေျပာင္ႏိုင္ပါ့မလဲ၊၊

ဂ်ိဳးျဖဴေရ ေသာက္သံုးခဲ့ၾကတဲ့ က်ဳပ္တို႔ရန္ကုန္လူမ်ိဳးေတြ ဒီၾကပ္ေျပးမွာ နိစၥဓူ၀ေနရ၊ ထိုင္ရ၊ သြားရ၊ လာရ၊ စားရ ေသာက္ရတဲ့ အေျခအေနေတြက ေလေပြထဲပါသြားသလို။ က်ဳပ္တို႔ ဘဝေတြထဲမွာ ဟိုသူကပိန္ ဒီသူကပါးနဲ႔ “အသား”မရိွေတာ့။

ဟိုသူက်ေတာ့ ရန္ကုန္ေဆးျပန္ကု၊ အခုတေယာက္က်ေတာ့ ေနျမင္ညေပ်ာက္နဲ႔ မေန႔ကပဲ ရက္လည္ဆြမ္းသြတ္တယ္သတဲ့။ ေပါင္ (၁၄ဝ) ေလာက္ရိွတဲ့လူ ရန္ကုန္ျပန္ေရာက္မွ ေပါင္ခ်ိန္ၾကည့္လို႔သိရတာ ေပါင္ (၁ဝဝ) ေက်ာ္ ႐ံုပဲ ရိွေတာ့တယ္။

က်ဳပ္တို႔ဘဝေတြရဲ႕ အဆီေတြ အေသြးေတြ အသားေတြ ေလ်ာက်လာတာ အေသအခ်ာဆို ေတာ့ ေနျပည္ေတာ္မွာက်ဳပ္တို႔ဘဝ “အသား” က်ေနၿပီ ေလ။

ဒဂုံတကၠသုိလ္ေက်ာင္းသားမ်ား ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းတြင္ ရုိက္ႏွက္ခံရ

မုိးမခအေထာက္ေတာ္ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၈၊ ၂၀၀၉

ၿပီးခ့ဲသည့္ တနဂၤေႏြေန႔က ဒဂုံတကၠသုိလ္ တတိယႏွစ္ ဘူမိေဗဒ ေက်ာင္းသား ၄ ဦး ႏွင့္ နည္းျပဆရာ တဦး တုိ႔ကုိ အရက္သမားတခ်ဳိ႕က ရုိက္ႏွက္ခ့ဲသည္။

ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္းရိွ ဒုိ႔ရုိးရာ လက္ဖက္ရည္ဆုိင္မွ အထြက္တြင္ အနားရိွ အရက္ဆုိင္္အတြင္းမွ လူ ၇ ဦးက ရန္စၿပီး ကုိေ၀ၿဖိဳးေက်ာ္ (တတိယႏွစ္ ဘူမိေဗဒ) အား စတင္ ထုိးႀကိတ္ခ့ဲသည္။ ၀င္ေရာက္ တားဆီးေသာ နည္းျပဆရာ ဦးေအာင္မင္းဦးလည္း ေနာက္မွ ရုိက္ႏွက္ခံခ့ဲရသည္။

ထုိ႔ေနာက္ အျခားေက်ာင္းသားမ်ား ျဖစ္ေသာ ကုိျပည့္ႏုိင္ၿဖိဳး၊ ကုိေအာင္ဖုန္း၊ ကုိေနလင္းထက္ တုိ႔လည္း ရုိက္ႏွက္ခံရသည္။

ကုိေ၀ၿဖိဳးေက်ာ္က ထြက္ေျပးလြတ္ေျမာက္သြားၿပီး ေစာ္ဘြားႀကီးကုန္း ပဲြရုံတန္း ရယကရုံးသုိ႔ သြားေရာက္ တုိင္ၾကားၿပီး အကူအညီ ေတာင္းခ့ဲသည္။ ရယက ရုံးရိွ ဆယ္အိမ္ေခါင္း ကုိနီတြတ္က ကုိေ၀ၿဖိဳးေက်ာ္အား ၄ ခ်က္ခန္႔ ပါးရုိက္ၿပီး “ဘာ ေက်ာင္းသားလဲ” ဟု ေအာ္ဟစ္လုိက္သည္ဟု ဆုိသည္။ ရယက ရုံးတြင္ ေရာက္ေနေသာ ရဲတပ္ဖဲြ႔၀င္တဦးက ကုိေ၀ၿဖိဳးေက်ာ္ကုိ လက္ထိပ္ခတ္လုိက္ၿပီး ထပ္မံရုိက္ႏွက္ၾကသည္ဟု ဆုိသည္။

ေက်ာင္းသား ၄ ဦး အျပင္းအထန္ ဒဏ္ရာရသြားၿပီး ကုိေအာင္ဖုန္း၊ ကုိေနလင္းထက္ တုိ႔ကုိ အင္းစိန္ၿမိဳ႕ျပည္သူ႔ေဆးရုံတြင္ အတြင္းလူနာအျဖစ္ ကုသေပးထားသည္ဟု သိရသည္။

နည္းျပဆရာသည္လည္း ခြ်န္ထက္သည့္ သတၳဳေခ်ာင္းတခုျဖင့္ ထုိးႏွက္ခံရသည္ဟု ဆုိသည္။

၃ ရက္အၾကာ ဗုဒၶဟူးေန႔တြင္ ဒဂုံတကၠသုိလ္ ဒုတိယ ပါေမာကၡခ်ဳပ္ ဦးမ်ဳိးသိန္းႀကီး၊ စီမံဌာနမွဴး ဦးခင္ေမာင္သန္္း၊ ေမာ္ကြန္းထိန္း ဦးဘေဖတုိ႔က ရုိက္ႏွက္ခံခ့ဲရသူမ်ားကုိ ေခၚယူ စစ္ေဆးခ့ဲသည္။ ထုိ႔ေနာက္ ေနာင္တြင္ ခုိက္ရန္ျဖစ္ပြားျခင္းမျပဳရန္ အတင္းအက်ပ္ ၀န္ခံကတိ လက္မွတ္ေရးထုိးခုိင္းသည္ဟု ဆုိသည္။

ရုိက္ႏွက္ခံရသူမ်ားကုိ ၾကာသပေတးေန႔တြင္လည္း ထပ္မံ ေခၚယူၿပီး စစ္ေဆးခ့ဲသည္။

ရုိက္ႏွက္မႈ က်ဴးလြန္သူမ်ားမွာ အေရးယူခံရျခင္းမရိွေသးေၾကာင္း သိရသည္။

ထုိျဖစ္ရပ္ေၾကာင္း ဒဂုံတကၠသုိလ္ ေက်ာင္းသူေက်ာင္းသားမ်ားအၾကားတြင္ မေၾကနပ္မႈမ်ား ျဖစ္ပြားေနသည္။ ေက်ာင္းသားမ်ားအား ကာကြယ္ေပးျခင္းမရိွေသာ ေက်ာင္းအာဏာပုိင္မ်ားကုိ ေဒါသထြက္ေနၾကသည္။

အဆုိပါအမႈကုိ အင္းစိန္ၿမိဳ႕နယ္ ရဲစခန္းတြင္ တုိင္ခ်က္ဖြင့္ထားသည္။ အမႈလုိက္ အရာရိွမွာ ဒုရဲအုပ္ တင္ညြန္႔ျဖစ္သည္။ သုိ႔ေသာ္ ယမန္ေန႔က စုံစမ္္းသိရိွရသည္မွာ အမႈကုိ ပိတ္သိမ္းလိုက္ၿပီဟု ဆုိသည္။

၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အုံၾကြမႈ အေစာပုိင္းကာလ ေက်ာင္းသား ကုိဖုန္းေမာ္ ေသဆုံးမႈေနာက္ဆက္တဲြ ေက်ာင္းသားဆႏၵျပမႈက့ဲသုိ႔ေသာ လႈပ္ရွားမႈမ်ား ျဖစ္ပြားလာမည္ကုိ စုိးရိမ္သျဖင့္ အမႈပိတ္ျခင္း၊ သတင္းပိတ္ျခင္းမ်ားျပဳလုပ္ရျခင္းျဖစ္ေၾကာင္း ပါေမာကၡခ်ဳပ္ရုံးႏွင့္ နီးစပ္သည့္ သတင္းရပ္ကြက္က ဆုိသည္။

နစက ပစ္ခတ္လို႔ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံသား တဦး ေသဆံုး

ၿငိမ္းခ်မ္း စေနေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ 28 2009

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ (မဇၩိမ)။ ။ ျမန္မာနယ္စပ္ နတ္ျမစ္အတြင္း နယ္စပ္ေဒေသ စိစစ္ၾကီးၾကပ္ေရး - နစက က ပစ္ခတ္သျဖင့္ ယခုလ ၂၄ ရက္ေန႔က ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ႏိုင္ငံသား တံငါသည္တဦး ေသဆံုးကာ၊ တဦး ဒဏ္ရာ ရရွိခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ျခမ္း ေမာင္ေတာသို႔ ေလွတစီးျဖင့္ ငါးဝယ္သြားစဥ္ နံနက္ ၆ နာရီခန္႔တြင္ ငခူရ အေျခစိုက္ အမွတ္ ၄ နစက ပစ္ခတ္ခဲ့သျဖင့္ ဝိုက္ေက်ာင္းေက်ရြာေန ၃ဝ ႏွစ္အရြယ္ စူလတန္ အာမက္ (Sulatan Armad) ေသဆံုးခဲ့ၿပီး ၃၂ ႏွစ္အရြယ္ စိုးယြတ္ဟူဆင္ (Soyout Hossain) မွာ ညာဘက္ရင္ဘတ္တြင္ ဒဏ္ရာရခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

“ငခူရ နစက လွမ္းပစ္တာ ေသနတ္ သံုးခ်က္ပစ္တယ္။ ပထမ တခ်က္မွာ က်ေနာ့္ ရင္ဘတ္ကိုမွန္ၿပီး ဒဏ္ရာရသြားတဲ့ အခ်ိန္မွာ စူလတန္က ေလွကို က်ေနာ္တို ႔ႏိုင္ငံဘက္ကို ျပန္လွည့္တဲ့အခ်ိန္မွာ တတိယ က်ည္ဆံက သူ႔ကို မွန္ၿပီးေတာ့ ေရထဲကို က်သြားတယ္” ဟု ေသနတ္ဒဏ္ရာျဖင့္ ေဆး႐ံုတင္ခံထားရသူ စိုးယြတ္ဟူဆင္ (Soyout Hossain) က မဇၩိမကို ေျပာသည္။

အခင္းျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ အျခား ငါးဖမ္းေလွမ်ားက ရင္ဘတ္တြင္ ဒဏ္ရာရခဲ့သူ စိုးယြတ္ဟူဆင္ ေလွကို ဘဂၤလားေဒ့ရွ္သို႔ ဆြဲလာၿပီး ေကာ့စ္ဘာဇာ ေဆး႐ံုသို႔ ပို႔ခဲ့ၾကသည္။ ယခုအခါ စိုးရိမ္ဖြယ္ရာ အေျခအေန မရွိေတာ့ပါ။

ပစ္ခတ္မႈႏွင့္ ပတ္သက္၍ ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ အမွတ္ ၄၃ ႐ိုင္ဖယ္က ဗိုလ္မႉး ေဟလာခမ္း (BDR of Major Hallakhan) ဦးေဆာင္ၿပီး ေသဆံုးသူ၏ ေက်းရြာအုပ္စု ဥကၠ႒၊ ေက်းရြာ ဥကၠ႒ႏွင့္ ဇနီးျဖစ္သူ ဘဲဂြန္းခါလက္တို႔က အခင္းျဖစ္သည့္ေန႔ ညေနပိုင္းတြင္ နစက ႏွင့္ ေတြ႔ဆံုကာ ေသဆံုးသူ၏ ႐ုပ္အေလာင္းကို ျပန္ေတာင္းခဲ့သည္။

ေသဆံုးသြားသူႏွင့္ ေဆြးမ်ဳိးေတာ္စပ္သူ မူဟာမက္ ယူစြတ္က (MD, Usout) “က်န္ရစ္သူ မိသားစုကလည္း ေသဆံုးသြားတဲ့ အေလာင္းကို လိုခ်င္တယ္၊ ျမင္ခ်င္တယ္။ ခင္ပြန္းသည္ရဲ့ ေနာက္ဆံုး သြားရာလမ္းမွာ အေလာင္းကို မူစလင္ ထံုးစံအရ လုပ္ခ်င္လို႔ အေလာင္းကို ျပန္ေတာင္းေနတာ မရဘူး။ သူတို႔က ငါတို႔ဆီမွာ မရွိဘူးလို႔ ေျပာတယ္” ဟု မဇၩိမကို ေျပာသည္။

တကၠနာၿမိဳ႔နယ္ ေထာက္လွမ္းေရး မူဟာမက္ ႏိုဒူ (MD, Nodu) ကလည္း “ေဆြးေႏြးပြဲမွာ အေလာင္းျပန္ရဖို႔၊ ေနာက္ထပ္ ဒီျပႆနာမ်ဳိး မျဖစ္ဖို႔ ေဆြးေႏြးၾကတယ္။ ဘယ္အခ်က္ကိုမွ သေဘာတူညီခ်က္ မရေသးဘူး” ဟု ဆိုသည္။

ေနာက္ဆက္တြဲသတင္းအရ ေသဆံုးသူ၏ ႐ုပ္ကလာပ္ကို ယခု ၂၆ ရက္ေန႔တြင္ တကၠနာၿမ့ဳိအနီး နတ္ျမစ္အတြင္းက ျပန္ရခဲ့ၿပီး လက္ဝဲဘက္ ရင္အံုတြင္ က်ည္ဆံ ထိမွန္ခဲ့ေၾကာင္း ယူစြတ္က အတည္ျပဳ ေျပာဆိုသည္။

ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ ႏိုင္ငံသားမ်ားသည္ ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္းသို႔ တရားမဝင္ လာေရာက္ သစ္ခုတ္သျဖင့္ နစက တပ္၏ ပစ္ခတ္မႈေၾကာင့္ ၿပီးခဲ့တဲ့ ႏွစ္အတြင္းက ေသဆံုးမႈအခ်ဳိ့ ရွိခဲ့သည္။

ျမန္မာျပည္ လူ႔အခြင့္အေရးကို စိန္ေခၚျခင္း (မစၥတာ ကြင္တားနားႏွင့္ အင္တာဗ်ဴး)

မဇၩိမသတင္းဌာန

အျခား အက်ဥ္းသား ၆ဝဝဝ ေက်ာ္ႏွင့္အတူ ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၄ ဦးမွ် လႊတ္ေပးလိုက္ျခင္းသည္ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနမ်ား ထူးထူးျခားျခား တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာျခင္းဟု ေျပာဆိုရန္ မလံုေလာက္ေၾကာင္း မၾကာေသးခင္က ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ၆ ရက္ၾကာ သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ကုလသမဂၢ လူ႔အခြင့္အေရး ကၽြမ္းက်င္သူ ေတာမတ္စ္အိုေဟး ကြင္တားနား - Tomas Ojea Quintana က ေျပာဆိုလိုက္သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံသို႔ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၁၄ ရက္မွ ၁၉ ရက္အထိ ဒုတိယအၾကိမ္ သြားေရာက္ခဲ့သည့္ မစၥတာ ကြင္တားနားက ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနမ်ား တိုးတက္မႈ ရွိသည္ကို သူ မျမင္ေတြ႔ခဲ့ရပါဟု ေျပာသည္။

လူ႔အခြင့္အေရး ျပႆနာမ်ားကို ကိုင္တြယ္ ေျဖရွင္းရန္ လိုလိုလားလား ရွိေၾကာင္း ျပသသည့္ အေနႏွင့္ သူ၏ ေထာက္ခံတင္ျပထားခ်က္မ်ားကို ျမန္မာစစ္အစိုးရက အေကာင္အထည္ေဖာ္ရန္ လုိအပ္သည္ဟုလည္း သူက ေျပာသည္။

သို႔ေသာ္ ခန္႔မွန္းေျခအားျဖင့္ လာမည့္ ေႏြရာသီ အေစာပိုင္း ကာလေလာက္တြင္ သြားေရာက္ႏိုင္ဖြယ္ရွိသည့္ ေနာက္တၾကိမ္ ခရီးစဥ္အတြင္း သူ၏ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္မ်ားကို အေကာင္အထည္ ေဖာ္ရန္ ျမန္မာစစ္အစိုးရကို ဆက္လက္၍ တြန္းအားေပးသြားမည္ဟု မစၥတာ ကြင္တားနားက ဆိုသည္။

သူ၏ မၾကာေသးခင္က သြားေရာက္ခဲ့သည့္ ခရီးစဥ္ႏွင့္ပတ္သက္၍၎၊ သူ စစ္ေဆးၾကည့္ရႈခဲ့ေသာ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္၍၎ ပိုမိုသိရွိႏိုင္ရန္ မဇၩိမသတင္းေထာက္ ေဆာ္လမြန္က မစၥတာ ကြင္တားနားႏွင့္ သီးသန္႔ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းမႈ ျပဳလုပ္ခဲ့သည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ထင္ပါသလဲ။ မၾကာေသးခင္က သြားေရာက္ခဲ့တဲ့ ျမန္မာႏိုင္ငံ ခရီးစဥ္အေပၚ ေက်နပ္မႈ ရွိပါသလား။

က်ေနာ္ ေျပာႏိုင္တာကေတာ့ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းက လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြဟာ တိုးတက္မႈ မရွိေသးဘူး ဆိုတာပါပဲ။ ဒီအေၾကာင္းကို ရန္ကုန္ၿမ့ဳိမွာ က်င္းပခဲ့တဲ့ ပထမဆံုးအၾကိမ္ သတင္းစာ ရွင္းလင္းပြဲမွာလည္း ေျပာခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ခရီးစဥ္ အစီအစဥ္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ေျပာရရင္ေတာ့ တခ်ဳိ႔ အစိတ္အပိုင္းေတြအေပၚမွာ သေဘာက် ေက်နပ္မႈ ရွိပါတယ္။ လြတ္လပ္တဲ့ တရားစီရင္ေရးနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တရားသူၾကီးခ်ဳပ္ ဦးေအာင္တိုးနဲ႔ ေဆြးေႏြးၿပီး နားလည္မႈ ရခဲ့တာမ်ဳိးေပါ့။ သူက က်ေနာ့္ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္ေတြကို လက္ခံပါတယ္။

ခင္ဗ်ားရဲ့ ခရီးစဥ္မွာ အဓိကရည္မွန္းခ်က္က ဘာလဲခင္ဗ်။ ဘာေတြ ေအာင္ျမင္ခဲ့ပါသလဲ။

ဒါ က်ေနာ္ရဲ့ ဒုတိယခရီးစဥ္ပါ။ က်ေနာ္ အစိုးရကို ေမတၱာရပ္ခံခဲ့တဲ့အတိုင္း ႏိုင္ငံတြင္း လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြကို ေလ့လာ အကဲျဖတ္ဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ က်ေနာ္ အင္းစိန္ေထာင္ကိုသြားၿပီး ၄ နာရီေက်ာ္ၾကာ ေနခဲ့ပါတယ္။ ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ၂ နာရီ ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းမႈေတြ လုပ္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ခရီးစဥ္ရဲ့ ရည္မွန္းခ်က္တရပ္က က်ေနာ့္ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္ေတြကို ျမန္မာအစိုးရက ဘယ္ေလာက္အထိ တံု႔ျပန္ ေဆာင္ရြက္လိုစိတ္ ရွိသလဲဆိုတာကို တိုင္းတာ အကဲျဖတ္ဖုိ႔ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ့္ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္ေတြထဲက တခုကေတာ့ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြကို လႊတ္ေပးဖို႔ပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီလုပ္ငန္းကို အခုပဲ ခ်က္ခ်င္း စတင္သင့္တယ္လို႔ က်ေနာ္ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း နားလည္ထားပါတယ္။

ခင္ဗ်ားက ႏိုင္ငံေရး အက်ဥ္းသားတခ်ဳိ႔နဲ႔ ေတြ႔ခဲ့ရတယ္ဆိုေတာ့ သူတို႔ အေျခအေနနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ခင္ဗ်ားရဲ့ အကဲျဖတ္ခ်က္က ဘယ္လိုပါလဲ။

ဟုတ္ပါတယ္၊ လက္ရွိ အေျခအေနအရ က်ေနာ့္အျမင္အရ ေျပာရမယ္ဆိုရင္ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြ တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာျခင္း မရွိေသးပါဘူး။ အစုိးရအေနနဲ႔ တိုင္းျပည္တြင္းက လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေန အားလံုးကို ကိုင္တြယ္ေျဖရွင္းတာမ်ဳိး လုပ္သင့္ပါတယ္။ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြအတြက္ခ်ည္း ေျပာေနတာ မဟုတ္ပါဘူး။ နယ္စပ္မွာ ျဖစ္ပြားေနတဲ့ လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡေၾကာင့္ အရပ္သားေတြကို ထိခိုက္နစ္နာေစတဲ့ ကရင္ျပည္နယ္က အေျခအေနေတြလည္း ပါပါတယ္။ ေဒသခံ မူဆလင္ေတြ ေနထိုင္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္ေျမာက္ပိုင္းက ရခိုင္ျပည္နယ္ အေျခအေနေတြလည္း ပါပါတယ္။ ဒါေတြဟာ က်ေနာ္ရဲ့ ေယဘုယ်အျမင္ေတြပါ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာင္စီကို မတ္လမွာ တင္ျပတဲ့အခါက်ရင္ စံက်တဲ့ ျပႆနာေတြကို တင္ျပေဆြးေႏြးသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

သြားခ်င္တဲ့ေနရာ အကုန္လံုးကို သြားခြင့္ရခဲ့ပါသလား။ ေတြ႔ခ်င္တဲ့သူ အားလံုးနဲ႔ေရာ ေတြ႔ခြင့္ရခဲ့ရဲ့လား။

က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ က်ေနာ့္ ျပႆနာေတြက က်ေနာ့္ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ အားလံုးကို အစိုးရက လက္မခံခဲ့တာပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ကိုေတာ့ လက္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီေပၚမွာ က်ေနာ္ ဆက္လက္ ေဆာင္ရြက္ေနဆဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီႏွစ္ထဲ ေနာက္တၾကိမ္ သြားႏိုင္ဖို႔ စတင္ ေဆြးေႏြးေနပါၿပီ။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ္ထင္ပါတယ္၊ အခု က်ေနာ့္ လုပ္ပိုင္ခြင့္ကို အတားအဆီး ျဖစ္ေနတဲ့ ကိစၥေတြ ေျပလည္သြားေအာင္ ဒီနည္းနဲ႔ပဲ လုပ္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ တိုင္းျပည္တြင္းကို သြားၿပီး ကိုယ္တိုင္ကိုယ္က် သက္ေသ အေထာက္အထားေတြကို ရရွိဖို႔ဟာ က်ေနာ့္အတြက္ အလြန္ အေရးၾကီးပါတယ္။ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ။ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြ တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာေရးအတြက္ က်ေနာ့္ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္ေတြကို အစိုးရက အေကာင္အထည္ ေဖာ္ေရးအတြက္ ေဆြးေႏြးႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။

ေနာက္တၾကိမ္ ဘယ္ေတာ့သြားမွာလဲ ခင္ဗ်ာ။

ဒီကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေန႔ရက္အတိအက် မရွိေသးပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ္ေျပာခဲ့တဲ့ အတိုင္းပါပဲ၊ က်ေနာ့္ ဒုတိယ အၾကိမ္ခရီးစဥ္အတြင္း ဒီႏွစ္ထဲမွာ တတိယအၾကိမ္ေျမာက္ ခရီးစဥ္ သြားေရာက္ႏိုင္ဖို႔ စတင္ ေဆြးေႏြးခဲ့ပါတယ္။ ေႏြရာသီ အေစာပိုင္းမွာ ျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။

ခင္ဗ်ားရဲ့ ခရီးစဥ္ကို အစိုးရက ထိန္းခ်ဳပ္ထားတယ္လို႔ ခံစားမိပါသလား။

မွန္ပါတယ္။ ျပႆနာက အစိုးရနဲ႔ ေဆြးေႏြးညႇိႏိႈင္းျခင္း ဆုိတဲ့ ျပႆနာပါ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ခရီးစဥ္နဲ႔ ပတ္သက္လို႔ကေတာ့ က်ေနာ္ ကရင္ျပည္နယ္က ဘားအံေထာင္နဲ႔ ရန္ကုန္က အင္းစိန္ေထာင္တုိ႔ကို သြားေရာက္ႏိုင္ခဲ့တယ္။ က်ေနာ့္ရဲ့ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္ေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ သက္ဆိုင္ရာ အာဏာပိုင္ေတြနဲ႔ က်ေနာ္ ေဆြးေႏြးမႈေတြ လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီအစီအစဥ္ဟာ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ က်ေနာ့္ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ တခ်ဳိ႔ကိုေတာ့ ျဖည့္ဆီးေပးႏိုင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တၾကိမ္ ခရီးစဥ္အတြင္း ပိုမိုေကာင္းမြန္တဲ့ အစီအစဥ္ေတြ ရရွိဖို႔ ေမွ်ာ္လင့္ထားပါတယ္။

ျမန္မာႏိုင္ငံရဲ့ အက်ဥ္းေထာင္ အေျခအေနေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ဘယ္လိုထင္ပါသလဲ။

သာမန္ အက်ဥ္းသားေတြနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ေျပာရရင္ သူတုိ႔က အစားအေသာက္နဲ႔ တျခားလိုအပ္တဲ့ အသံုးအေဆာင္ ပစၥည္းပစၥယေတြရဖို႔ သူတို႔မိသားစုေတြအေပၚမွာပဲ မွီခိုေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါ တကယ့္ ျပႆနာပါ။ တခ်ဳိ႔ အက်ဥ္းသားေတြက ဒီလို အစားအေသာက္နဲ႔ ပစၥည္းေတြ ပို႔ေပးမယ့္ မိသားစုေတြ မရွိၾကပါဘူး။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ေရာ ခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါေသးသလား။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖုိ႔ က်ေနာ္ ခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ အစိုးရက က်ေနာ့္ရဲ့ ေမတၱာရပ္ခံခ်က္ကို ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။ ဒါေပမဲ့ ေနာက္တၾကိမ္ ခရီးစဥ္အတြင္း ထပ္ၿပီး ေတြ႔ခြင့္ေတာင္းပါဦးမယ္။

ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္မေပးတာ ဘာေၾကာင့္လို႔ ထင္ပါသလဲ။

ဒီကိစၥကို က်ေနာ္ မေျပာတတ္ပါဘူး။ ဘာ့လို႔လဲဆိုေတာ့ အစုိးရက ဘာအေၾကာင္းျပခ်က္မွ မေပးလို႔ပါပဲ။ ဒါေပမဲ့ က်ေနာ့္ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့အတိုင္းပါပဲ၊ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဖမ္းဆီး အေရးယူထားတာဟာ စည္းမဲ့ကမ္းမဲ့ အရမ္းကာေရာ အေရးယူထားတာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါဟာ ႏိုင္ငံတကာ လူ႔အခြင့္အေရး စံခ်ိန္ေတြကို ဆန္႔က်င္ေန႐ံုသာ မကပါဘူး၊ ျပည္တြင္း ဥပေဒကိုလည္း ဆန္႔က်င္ၿပီး အေရးယူခံထားရတာ ျဖစ္ပါတယ္။ သူမဟာ လက္လြတ္စပယ္ ဖမ္းဆီး ထိန္းသိမ္းခံထားရတယ္ ဆိုတာကို ဒီခရီးစဥ္အတြင္း က်ေနာ္ ရွင္းလင္း ေျပာျပခဲ့ပါတယ္။ သူမဟာ ဘယ္တရား႐ံုးကိုမွလည္း သြားေရာက္ တိုင္တန္းခြင့္ မရခဲ့ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာင္စီက လူ႔အခြင့္အေရး ကၽြမ္းက်င္သူ တေယာက္ရဲ့ လုပ္ပိုင္ခြင့္အေနနဲ႔ ဒီလို လက္လြတ္စပယ္ ထိန္းသိမ္းထားျခင္းကို ေလ့လာ စံုစမ္းသြားမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

အမ်ဳိးသား ဒီမုိကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖို႔ေကာ ခင္ဗ်ား ခြင့္ေတာင္းခဲ့ပါေသးသလား။

အမ်ဳိးသား ဒီမိုကေရစီ အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ အပါအဝင္ တျခား ႏိုင္ငံေရးပါတီေတြရဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ အမ်ားအျပားနဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရဖို႔ က်ေနာ္ ေမတၱာရပ္ခံခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါကို ခြင့္မျပဳခဲ့ပါဘူး။

အစိုးရက အက်ဥ္းသား ၆ဝဝဝ ေက်ာ္ကို လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးတာနဲ႔ ပတ္သက္လို႔ ခင္ဗ်ား ဘယ္လို ထင္ပါသလဲ။ ခင္ဗ်ားရဲ့ ခရီးစဥ္အၿပီး ျဖစ္ထြန္း တိုးတက္မႈ တရပ္အျဖစ္ ခင္ဗ်ား ရႈျမင္ပါသလား။

ဟုတ္ကဲ့၊ က်ေနာ့္ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္တခုက ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြကို ဆက္လက္ၿပီး လႊတ္ေပးေနဖို႔ ျဖစ္ပါတယ္လို႔ က်ေနာ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ အခုလို အစိုးရက ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေပါင္း မ်ားစြာကို လႊတ္ေပးဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္တာဟာ က်ေနာ့္ ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္ကို တစိတ္တပိုင္း ျဖည့္ဆီးေပးျခင္းပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ က်ေနာ့္ ေနာက္ဆံုးအစီရင္ခံစာထဲမွာ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းခ်ခံေနရသူေပါင္း ၂ဝဝဝ ေက်ာ္ ရွိတယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားခဲ့ပါတယ္။ အခုထိ က်ေနာ္ သိရသေလာက္၊ က်ေနာ္ရရွိတဲ့ သတင္း အခ်က္အလက္ေတြအရ အက်ဥ္းသား ၆ဝဝဝ ေက်ာ္ လႊတ္ရာမွာ ဒီလို အက်ဥ္းသားမ်ဳိးက ၂၄ ဦးပဲ ပါတယ္လို႔ သိရပါတယ္။

လူ႔အခြင့္အေရး သံတမန္တဦးအေနနဲ႔ လြတ္လပ္မႈ ျပႆနာကို က်ေနာ္ ကိုင္တြယ္ ေဆာင္ရြက္ရပါမယ္။ လြတ္လပ္စြာ ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆိုခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ စုေဝးခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ႏိုင္ငံေရး လုပ္ငန္းေတြမွာ ပါဝင္ေဆာင္ရြက္ခြင့္ စတဲ့ အျပည္ျပည္ဆုိင္ရာ လူ႔အခြင့္အေရး ေၾကညာစာတမ္းၾကီးမွာ ေဖာ္ျပထားတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ေတြပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ အဲဒီလိုပဲ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြရဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္ အခြင့္အေရးေတြ က်င့္သံုးခြင့္ရေရး အတြက္လည္း က်ေနာ္ ကိုင္တြယ္ ေဆာင္ရြက္ရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြ တိုးတက္ ေကာင္းမြန္လာေရးအတြက္ ျမန္မာစစ္အစုိးရကို ဘာမ်ား အၾကံေပးခ်င္ပါသလဲ။

ဟုတ္ကဲ့၊ ဒီအခ်က္ကို ခင္ဗ်ား က်ေနာ့္ အစီရင္ခံစာထဲမွာ ေတြ႔ႏိုင္ပါတယ္။ က်ေနာ္ လူ႔အခြင့္အေရး ေကာင္စီနဲ႔ အေထြေထြ ညီလာခံကို တင္ျပထားတာပါ။ က်ေနာ့္ အစီရင္ခံစာထဲမွာ အစိုးရအေနနဲ႔ ယံုၾကည္ခ်က္ေၾကာင့္ အက်ဥ္းက်ေနသူေတြကို စတင္ၿပီး လႊတ္ေပးသင့္တယ္လို႔ တင္ျပထားပါတယ္။ ဒုတိယ အခ်က္အေနနဲ႔ တရားစီရင္ေရး စနစ္ကို ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြ လုပ္ေဆာင္သင့္တယ္လို႔ ေဖာ္ျပထားပါတယ္။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ အခုအေျခအေနမွာ တရားစီရင္ေရး စနစ္ဟာ လြတ္လပ္မႈလည္း မရွိ၊ ဘက္လိုက္ျခင္းလည္း မကင္းလို႔ပါ။ ဒါေၾကာင့္ တရား ဥပေဒစုိးမိုးေရးကို ႏိုင္ငံတြင္းမွာ က်င့္သံုးသင့္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တရားစီရင္ေရး စနစ္မွာ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲမႈေတြကို အခုခ်က္ခ်င္း စလုပ္သင့္ပါတယ္။

တတိယအခ်က္အေနနဲ႔ ဥပေဒျပဳေရး က႑ဆိုင္ရာ ကိစၥအားလံုးကို အစိုးရအေနနဲ႔ ျပန္သံုးသပ္တာ လုပ္သင့္ပါတယ္။ စတုတၳ အခ်က္အေနနဲ႔ စစ္တပ္နဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကို လူ႔အခြင့္အေရးေတြ ေလးစား လိုက္နာေရးအတြက္ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲေရး လုပ္ငန္းေတြကို အစိုးရက စလုပ္သင့္ပါတယ္။ က်ေနာ္ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ ႏိုင္ငံတြင္းက တခ်ဳိ႔ေဒသေတြမွာ လူ႔အခြင့္အေရးအတြက္ အလြန္ အႏၲရာယ္ၾကီးမားတဲ့ အေျခအေနနဲ႔ ၾကံဳေနရပါတယ္။ တခ်ဳိ႔ေသာ အေျခအေနေတြမွာ စစ္တပ္နဲ႔ ရဲတပ္ဖြဲ႔ကိုယ္တိုင္ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ဳိးေဖာက္မႈေတြမွာ ပါဝင္ေနႏိုင္တာေတြ ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဒီအခ်က္ေတြကို ေဆာင္ရြက္ဖို႔ လိုတယ္လို႔ က်ေနာ္ ေထာက္ခံ တင္ျပခဲ့ပါတယ္။

ဘယ္အခ်က္ေတြမွာ တိုးတက္မႈေတြ ရွိတယ္လို႔ ျမင္ပါသလဲ။ ပထမ ခရီးစဥ္အတြင္း ေထာက္ခံ တင္ျပခ်က္ေတြထဲမွာ အစိုးရက ဘာေတြ တံု႔ျပန္ေဆာင္ရြက္ထားပါသလဲ။

က်ေနာ္ အျမဲတမ္း ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္းမွာ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေနေတြဟာ တိုးတက္မႈ မရွိေသးပါဘူး။ က်ေနာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ထြက္ခြာလာတဲ့အခါ အစိုးရက ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား ၂၄ ဦး အပါအဝင္ အက်ဥ္းသား ၆ဝဝဝ ေက်ာ္ကို လႊတ္ေပးခဲ့ပါတယ္။ ဒါ အေရးၾကီးတယ္လို႔ က်ေနာ္ ေျပာပါမယ္၊ ဒါေပမဲ့ ဒါေလာက္နဲ႔ေတာ့ မလံုေလာက္ပါဘူး။

ကရင္ျပည္နယ္ ခရီးစဥ္အတြင္း ကရင္ၿငိမ္းခ်မ္းေရး အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ ေတြ႔ခဲ့တယ္လို႔ သိရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ခင္ဗ်ား ကရင္အမ်ဳိးသား အစည္းအ႐ံုး (KNU) နဲ႔ မေတြ႔ခဲ့ဘူးလို႔ ဆိုပါတယ္။ ဘာလို႔ KNU နဲ႔ မေတြ႔ခဲ့တာလဲ။ ဒါမွမဟုတ္ KNU နဲ႔ ေတြ႔ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့ပါေသးသလား။

လက္နက္ကိုင္ ပဋိပကၡ ျဖစ္ေနတဲ့ အေျခအေနကို သြားေရာက္ စူးစမ္းေလ့လာဖို႔ က်ေနာ္ ကရင္ျပည္နယ္ကို သြားေရာက္ဖို႔ ၾကိဳးစားခဲ့တယ္ဆိုတာ မွန္ပါတယ္။ ဒီခရီးစဥ္အတြင္း အစိုးရနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ရယူထားတဲ့ အဖြဲ႔ေတြနဲ႔ပဲ က်ေနာ္ ေတြ႔ခဲ့ပါတယ္။ ေနာက္ခရီးစဥ္အတြင္း KNU နဲ႔ ေတြ႔ခြင့္ရေအာင္ က်ေနာ္ ၾကိဳးစားပါမယ္။

တျခား ေနာက္ထပ္ေျပာခ်င္တာမ်ား ရွိပါေသးသလားခင္ဗ်ာ။

က်ေနာ္ ေျပာခဲ့သလိုပါပဲ၊ က်ေနာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံက ထြက္ခြာလာၿပီးတဲ့ေနာက္ အက်ဥ္းသားေတြကို လႊတ္ဖို႔ အစိုးရက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ ဒါနဲ႔ မလံုေလာက္ပါဘူး။ က်ေနာ္တုိ႔ဟာ အာဆီယံ အပါအဝင္ အိမ္နီးခ်င္း ႏိုင္ငံေတြ၊ အစိုးရတို႔နဲ႔ အတူတကြ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္သင့္ပါတယ္။ ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္း လူ႔အခြင့္အေရး နယ္ပယ္ အားလံုးမွာ တိုးတက္မႈေတြ ရရွိဖို႔ ျမန္မာအစိုးရနဲ႔ ပူးေပါင္း ေဆာင္ရြက္ဖို႔အတြက္ အာဆီယံဟာ ေဒသတြင္း အင္အားေကာင္းတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းတရပ္ ျဖစ္ပါတယ္။

ေကအိုင္အိုထိန္းခ်ဳပ္ရာ နယ္ေျမအတြင္း မီးေလာင္၊ လူေနအိမ္မ်ား မီးသင့္လုျဖစ္

သတင္းႏွင့္မီဒီယာ ကြန္ယက္။

တရုတ္-ျမန္မာနယ္စပ္ ကခ်င္ျပည္လြတ္လပ္ေရးအဖဲြ႕ထိန္းခ်ဳပ္ရာ မိုင္ဂ်ာယန္ေက်းရြာ အနီးတြင္ ယေန႕ေန႕လည္ ပိုင္းက ႀကံခင္း မီးရိႈ႕ရာမွ ရြာအနီးနားသို႕ မီးကူးစက္ေလာင္ရာ ေဒသခံလူထုႏွင့္ အတူ တရုတ္ႏိုင္ငံဘက္မွ မီးသတ္ကားမ်ား လာေရာက္ၿငိမ္း သတ္ခဲ့ရသည္။

မီးေလာင္ေနစဥ္အတြင္း ေလမ်ား တိုက္ခတ္ေနသျဖင့္ မိုင္ဂ်ာယန္ေက်းရြာသို႕ မီးကူးစက္ လာမွာကို စိုးရိမ္ပူပန္ မႈမ်ားရိွေနခဲ့ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ားက ေျပာသည္။

ေန႕လည္မြန္းလဲႊပိုင္းအတြင္း မိုင္ဂ်ာယန္ၿမိဳ႕ျပင္ရိွ ေတာင္ကုန္းမ်ားေပၚတြင္ရိွသည့္ ႀကံစိုက္ခင္းမ်ားတြင္ ႀကံခုတ္ၿပီး က်န္ရိွသည့္ ႀကံရြက္အေျခာက္ႏွင့္ အမိႈက္သရိုက္မ်ား မီးရိႈ႕ရာမွ စတင္ကူးစက္ ေလာင္ကြ်မ္းခဲ့သည္ဟု ေဒသခံ တဦးက ေျပာသည္။

“တရုတ္ေတြကို ဌားရမ္းေပးထားတဲ့ ေျမေတြမွာ တရုတ္ကႀကံေတြ စိုက္တာရိွတယ္။ ေကအိုင္အိုက ငွား သလား၊ ရြာကဘဲ ငွားသလား ဆိုတာေတာ့ မေျပာတတ္ဘူး။ ေတာင္ေပၚ ေတြမွာ တရုတ္ေတြက အခင္းေတြလုပ္တာရိွတယ္၊ အဲဒီမွာ ႀကံခင္းမွာ မီးရိႈ႕ေနတုန္း ေလကလည္း တိုက္ေနေတာ့ ရြာကိုေရာက္လာတာ။ အိမ္ေတြေတာ့ မပါဘူး။ မီးသတ္ကားေတြ တရုတ္ဘက္က ေနသြားတယ္။ ဒီတရုတ္ က်န္းဖုန္းဘက္ကေန သြားရတာေပါ့။”

ႀကံခင္းမီးမွာ လူေနအိမ္မ်ားသို႕ ကူးစက္လုနီးျဖစ္ခဲ့သည္ဟု မီးေလာင္ေနစဥ္အတြင္း ဖုန္းအဆက္အသြယ္ရသူ ေရႊလီေဒသခံတဦးက အခုလိုေျပာသည္။

“က်မသူငယ္ခ်င္းက အဲဒီမွာ မီးေလာင္ေနတုန္း ဖုန္းဆက္လာတာ။ စိုးရိမ္ေနၾကတာတဲ့။ က်မ သူငယ္ခ်င္း အိမ္နားအထိကို မီးေရာက္လာ တာတဲ့။ ေလကလည္း အရမ္းတိုက္တယ္တဲ့။ အခုေတာ့ တရုတ္မီးသတ္ကားေတြေကာ ေရာက္ေနၿပီတဲ့။ ေနအိမ္ေတြေတာ့ မီးမကူးဘူးတဲ့။ မိုင္ဂ်ာယန္ အျပင္ ဘက္မွာ ျဖစ္တာတဲ့။ ”

မိုင္ဂ်ာယန္ေက်းရြာဟု ဆိုေသာ္လည္း ကာစီႏိုေလာင္ကစားရံုမ်ား၊ တိုက္တာ အေဆာက္ အဦမ်ား၊ စတိုးဆိုင္မ်ားရိွသလို ေကအိုင္အိုအဖဲြ႕မွ ဖြင့္လွစ္သည့္ ကြန္ျပဴတာနွင့္ ဆိုင္သည့္ သင္တန္း၊ တရုတ္စာသင္တန္း၊ အဂၤလိပ္စာသင္တန္းမ်ား ေပးေနသည့္ေနရာလည္း ျဖစ္၍ ေကအိုင္အိုအတြက္ ႏိုင္ငံေရးႏွင့္ စီးပြားေရးအရ အေရးပါသည့္ေနရာလည္း ျဖစ္သည္။

မၾကာေသမီးက မိုင္ဂ်ာယန္ရိွ ကာစီႏိုေလာင္ကစားရံုတြင္ တရုတ္ႏိုင္ငံသားမ်ားအား ေလာင္းကစားရံုမွ ျပန္ေပး ဆဲြသည့္သတင္း ေပၚထြက္ခဲ့ၿပီးေနာက္ ေကအိုင္အိုနွင့္ တရုတ္ အာဏာပိုင္မ်ား အၾကား ေတြ႕ဆံုေဆြးေႏြး ေနရသလို ေလာင္းကစားရံုမ်ားကို ပိတ္ဖို႕ ဖိအားေပးသည့္ အေနျဖင့္ တရုတ္ဘက္မွ မိုင္ဂ်ာယန္သို႕ေပးေနသည့္ လ်ပ္စစ္မီးမ်ား အခုလ အေစာပိုင္းက ျဖတ္ေတာက္ထားခဲ့သည္။

ယခုလ ၁၈ ရက္ေန့က ျမန္မာနိုင္ငံဘက္ျခမ္းတြင္ ေတာင္ယာမီးရိႈ႕ရာမွ စတင္ေလာင္ေနခဲ့ၿပီး (၂၂)ရက္ေန႕တြင္ တရုတ္ျပည္ဘက္သို႕ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ မီးကူးစက္လာခဲ့ရာ တရုတ္ႏိုင္ငံ ဘက္မွ နယ္ျခားေစာင့္တပ္ႏွင့္ မီးသတ္ အင္အား ၃၀၀၀ ေက်ာ္ ၿငိမ္းသတ္ခဲ့ရသည္။


Than Shwe blocked cyclone aid

နာဂစ္အလြန္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို အေရးယူရန္ေတာင္းဆို

ႏြယ္ေလး။

နာဂစ္မုန္တိုင္းလြန္ကာလတြင္ ျမန္မာစစ္အစိုးရက က်ဴးလြန္ခဲ့ေသာ လူအခြင့္အေရးခ်ဳိး ေဖာက္မႈမ်ားကို ေဖာ္ျပ သည့္ အစီရင္ခံစာ တေစာင္ကို အေရးေပၚကူညီေပးေရးအဖဲြ႕ (ျမန္မာႏိုင္ငံ) ႏွင့္ ဂၽြန္ေဟာပ္ကင္းတကၠသိုလ္က ျပည္သူ႕က်န္းမာေရးႏွင့္ လူအခြင့္အေရး ဌာနက ယေန႕ ထုတ္ျပန္လိုက္သည္။

(After the Storm: Voice form the Delta) မုန္တိုင္းအလြန္ ျမစ္၀ကြ်န္းေပၚေဒသမွ ထြက္ေပၚသံမ်ားဟု အမည္ေပးထားေသာ ယင္းအစီရင္ခံစာကို ထိုင္းႏိုင္ငံဘန္ေကာက္ၿမိဳ႕ရိွ ႏိုင္ငံျခားသတင္းစာဆရာမ်ား အသင္း တုိက္တြင္ သတင္းစာရွင္းလင္းပဲြက်င္းပကာ ထုတ္ေ၀လိုက္ျခင္း ျဖစ္သည္။

နာဂစ္လြန္ကာလ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ိဳးေဖာက္မႈမ်ားကို အေရးေပၚကူညီေရးအဖြဲ႕ (ျမန္မာႏုိင္ငံ) ၏ အတြင္းေရးမွဴး ဆရာမန္းမန္း က ယခုလုိ ေျပာသည္။

“အဓိကကေတာ့ ကူညီပစၥည္းေတြ ထိေရာက္တဲ့ ေနရာမေရာက္တာေတြ၊ ကူညီပစၥည္းဖြက္ ထားတာ ေရာင္းစားတာေတြရယ္၊ သြားေရာက္ကူညီမယ့္ေနရာကို ကန္႕သတ္မႈေပးတာေတြ၊ အဓမၼလုပ္အားေပး အထူးသျဖင့္ အမ်ဳိးသမီးနဲ႕ ကေလးေတြကို အဓမၼျပဳက်င့္မႈေလးေတြကို ေထာက္ျပတယ္။”

ယင္းအစီရင္ခံစာထုတ္ျပန္ရျခင္းသည္ နာဂစ္ျဖစ္ၿပီးေနာက္ပိုင္း လူထုမ်ား ခံစားရသည့္ လူ႕အခြင့္အေရး ခ်ဳိး ေဖာက္မႈနွင့္ ယခုခ်ိန္ထိ ကူညီေထာက္ပံ့မႈ လံုေလာက္မႈ မရရွိေသးသည့္ လူထုအျဖစ္မွန္ကို ေဖာ္ထုတ္ႏိုင္ရန္၊ ႏိုင္ငံတကာက ထိထိေရာက္ေရာက္ အေရးယူ ေဆာင္ရြက္ႏိုင္ရန္ ရည္ရြယ္သည္ဟု ဆိုသည္။

ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ လူ႕အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈ ျဖစ္ပြားသည့္ လူသားတာ၀န္မေက်မႈကို ႏိုင္ငံတကာမွ အေရး ယူေဆာင္ရြက္ေပးႏိုင္ရန္နွင့္ အာစီယံ၏ ျပည္တြင္းေရး ၀င္ေရာက္ မစြက္ဖက္ေရးမူမွာ မွားယြင္းေၾကာင္း လူသားခ်င္းစာနာမႈသည္ လူသားတိုင္းႏွင့္ သက္ဆိုင္ သည္ဟု ဆရာမန္းမန္း က ေထာက္ျပေျပာဆိုသည္။

နာဂစ္မုန္တိုင္းျဖစ္ပြားၿပီးေနာက္ပိုင္းတြင္ ပါ၀င္ကူညီသည့္ လူရြင္ေတာ္ ဇာဂနာတို႕ ကဲ့သုိ႕ေသာ လူမႈအဖြဲ႕အစည္း မ်ားကို ဖမ္းဆီးေထာင္ခ်ျခင္းမ်ား မျပဳလုပ္ရန္၊ လူမႈေရး ကူညီသည့္ စုစည္းမႈနွင့္ လူမႈအဖဲြ႕အစည္း ဖဲြ႕စည္းခြင့္၊ လြတ္လပ္စြာ ကူညီခြင့္ေပးရန္ အာစီယံမွ ျမန္မာအစိုးရအား ဖိအားေပးရန္ ေတာင္းဆိုိသည္။

ယမန္ႏွစ္ ေမလ ၂ ရက္ေန႕တြင္ နာဂစ္ဆုိင္ကလုန္းမုန္တုိင္း တုိက္ခတ္မႈေၾကာင့္ အေသအေပ်ာက္ ၁သိန္း ၄ေသာင္းခန္႕ရွိၿပီး လူေပါင္း ၆ သန္းခန္႕ အိုးမဲ့အိမ္မဲ့ ျဖစ္ခဲ့ရသည္။


ယေန႔ ျမန္မာ့ေရးရာ သတင္းမ်ား Feb,28th,2009

( 30 )We'll take Bengalis, not Rohingya

( 29 )ျမန္မာ့အေရး ေဟြဟင္တြင္ စက္ဘီးစီး ဆႏၵျပ

( 28 )Civic groups barred from Asean meeting

( 27 )Anger as rights activists barred from ASEAN talks

( 26 )Burma claims it will take back Rohingya's

( 25 )ေရႊ႔ေျပာင္း ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားကို လက္ခံရန္ ျမန္မာက စည္းကမ္းသတ္မွတ္

( 24 )လယ္သမားကို ဓါတ္ေျမၾသဇာ အခမဲ့ ေပးပါလ်က္ အာဏာပိုင္က ၾကားမွ ေငြေတာင္း

( 23 )Rights activists barred from talks with ASEAN leaders

( 22 )Myanmar, Cambodia bar rights activists from talks

( 21 )ဘဂၤလားေဒ့ရွ္ စစ္ရဲတပ္တြင္း ပုန္ကန္မႈ က်န္တပ္မ်ားကို ကူးစက္ပ်ံ႕ႏွံ႔

( 20 )Junta to take Rohingya back

( 19 )ASEAN relevancy questioned

( 18 )မူဆယ္တြင္ ( ၄၃ ) ၾကိမ္ေျမာက္ မဟာသတိပဌာန္ ညီလာခံပြဲ ၾကီးက်င္းပ

( 17 )နားေကာင္းမူး အုပ္စုတြင္း လမ္းျပဳျပင္မြမ္းမံ ေဒသခံမ်ား ပိုက္ဆံ သိန္းခ်ီ ထည့္ရ

( 16 )စိတ္ႂကြေဆးထုတ္လုပ္မႈ ျမန္မာျပည္ ထိပ္ဆုံး

( 15 )Myanmar's stand on refugees

( 14 )Myanmar to cooperate on Rohingya refugee issue

( 13 )အာဆီယံက ျမန္မာကို ဖိအားေပးမည္ မဟုတ္

( 12 )တရုတ္မီးသတ္သမား(၅၀၀)ေက်ာ္ ျမန္မာႏိုင္ငံဘက္ ၀င္ေရာက္မီးၿငိမ္းေပး၊ ျမန္မာဖက္ျခမ္းတြင္ ေလာင္ကြ်မ္းဆဲျဖစ္

( 11 )Activists demand Asean action against Myanmar

( 10 )ကုန္ေစ်းႏႈန္း၊ နယ္စပ္ ကုန္သြယ္ေရး

( 9 )Myanmar curbs cyclone plan ahead of election

( 8 )Asean all at sea over Rohingya problem

( 7 )ျပည္ပ အလုပ္အကိုင္ေတြ ရွား၊ ေအဂ်င္စီ တခ်ိဳ႕ရပ္နား

( 6 )Countries threaten boycott on rights talks

( 5 )Independent observer allege abuse of Cyclone Nargis victims

( 4 )ေလွစီးေျပးေတြ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေနထိုင္ေၾကာင္း အေထာက္အထား ျပႏုိင္ရင္ ျပန္လက္ခံမည္

( 3 )Production sidetracks raw talent

( 2 )Push boat people back

( 1 )အဓမၼအလုပ္ခုိင္းေစမႈ တိုင္ၾကားေရး႐ံုး ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ဆက္ထားမည္

Friday, February 27, 2009

ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕နယ္မ်ားရွိ ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားထံမွ လမ္းေလ်ာက္ စကားေျပာစက္ေတြကို စစ္တပ္ကသိမ္း

Narinjara News

ရခို္င္ျပည္နယ္ ဘူးသီးေတာင္ႏွင့္ ေမာင္ေတာျမိဳ႕နယ္မ်ားမွ ျပည္သူ႕ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္ေတြ ကိုင္ေဆာင္ေနေသာ လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာ စက္မ်ားကို စစ္တပ္က သိမ္းယူေနေၾကာင္း သတင္း ရရွိသည္။

ယခုကဲ့သို႕ သိမ္းယူရျခင္းမွာ အဆိုပါ လမ္းေလွ်ာက္ စကားေျပာစက္မ်ားကို အသံုးျပဳျပီး ရဲတပ္သားမ်ားက စၤီးပြားေရး သမားမ်ားႏွင့္ ေမွာင္ခိုသမားမ်ားထံမွာ လာဒ္ေငြ ရွာေဖြေန၍ ျဖစ္သည္ဟု အမည္မေဖၚလိုသူ စစ္တပ္ႏွင့္ နီးစပ္သူ တဦးက ေျပာသည္။


သူက “ လမ္းေလွ်ာက္စကားေျပာစက္ေတြနဲ႕ သူတို႕က ေမွာင္ခိုသမားေတြဆီက ပိုက္ဆံ ယူျပီး အကာအကြယ္ လုပ္ေပးေနတာမ်ိဳးေတြ ရွိေနတယ္။ တခ်ိဳ႕ရဲေတြ ဆိုရင္လည္း ေမွာင္ခိုသမားေတြဆီက ေငြယူျပီး လမ္းေၾကာင္း ရွင္းေပးတာမ်ိဳး လုပ္တာေတြလည္း ရွိတယ္။ သူတို႕က စကားေျပာစက္ ကိုင္ထားေတာ့ ခ်က္ခ်င္း သတင္းပို႕နိုင္တယ္ေလ။” ဟု ေျပာသည္။

ရဲတပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ား စကားေျပာစက္မ်ားကို လာဒ္ေပး လာဒ္ယူမူမ်ားေၾကာင့္ စစ္တပ္က သိမ္းပိုက္ေနေသာ္လည္း စစ္တပ္အရာရွိမ်ားကမူ လာဒ္ေပးလာဒ္ယူမူကို ဆက္လက္ က်ဴးလြန္ေနဆဲ ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

၀န္ႀကီးေအာင္ေသာင္းအား႐ုိဟင္စစ္ဆင္ေရး တာ၀န္ေပး

NEJ /၂၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၉

႐ုိဟင္ဂ်ာ ဒုကၡသည္မ်ား ကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာစစ္အစိုးရအေပၚ အာဆီယံႏုိင္ငံ အခ်ိဳ႕က ဖိအားေပးေျပာေနခ်ိန္တြင္ ျပန္လည္ေခ်ပ ႏုိင္ရန္ အေျခခံ အခ်က္အလက္မ်ား ရွာဖို႔အတြက္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊက စက္မႈ (၁) ၀န္ႀကီးဦးေအာင္ေသာင္းအား ရခုိင္ျပည္နယ္သို႔ စစ္ဆင္ေရးပုံစံျဖင့္ လွ်ိဳ႕၀ွက္ တာ၀န္ေပးထားသည္။

လြန္ခဲ့သည့္ ေဖေဖာ္၀ါရီလဆန္းမွ စၿပီး ၀န္ႀကီးေအာင္ေသာင္းႏွင့္ အဖြဲ႔ ရခုိင္ျပည္နယ္သို႔ သြားေရာက္ခဲ့ၿပီး ျပည္နယ္တခုလုံးရွိ ႐ိုဟင္ဂ်ာ ရြာမ်ားကုိ အေသးစိတ္ စုံစမ္းေနၿပီး ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ား ေနာင္ မျပန္႔ပြားေအာင္ မည္သို႔ လုပ္ကုိင္သင့္သည္ စသည့္အခ်က္မ်ား ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊထံ တုိက္႐ုိက္တင္ျပရမွာ ျဖစ္သည္ဟု ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္႐ုံးႏွင့္ နီးစပ္သည့္ သတင္းရပ္ကြက္က ေျပာသည္။

မၾကာခင္ရက္ပုိင္းအတြင္း ၀န္ႀကီး ဦးေအာင္ေသာင္း ရခုိင္ျပည္နယ္သို႔ ႐ုိဟင္ဂ်ာ ကိစၥအတြက္ ထပ္မံသြားေရာက္ဦးမွာ ျဖစ္သည္ဟု ၄င္း၏ လက္ေထာက္အရာရွိ တဦးက ေျပာသည္။ ရခုိင္ျပည္နယ္မွ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ားႏွင့္ ပတ္သက္သည့္ အေထာက္အထားမ်ား အၿပီးသတ္ စုေဆာင္းၿပီးခ်ိန္တြင္ ႏုိင္ငံေတာ္လုံၿခံဳေရး အစည္းေ၀းသို႔ ဦးေအာင္ေသာင္းက ျပန္လည္တင္ျပမွာ ျဖစ္သည္ဟု စုံစမ္းသိရသည္။

ေရႊႀတိဂံမွာ မူးယစ္ဂိုဏ္းနဲ႔ ျမန္မာစစ္တပ္ တုိက္ပဲြျဖစ္

ကို၀ုိင္း ေသာၾကာေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ 27 2009

ခ်င္းမုိင္ (မဇၥ်ိမ)။ ။ ေရႊႀတိဂံ ေဒသ အတြင္းရွိ ျမန္မာႏိုင္ငံ ရွမ္းျပည္နယ္ မိုင္းဖုန္း ေဒသ အတြင္း ျမန္မာစစ္တပ္ႏွင့္ ေဒသအတြင္း လႈပ္ရွား ေနေသာ မူးယစ္ဂိုဏ္း တခုအၾကား ယခုလ ၁၈ ရက္ေန႔က တိုက္ပြဲျဖစ္ပြား ခဲ့သည္။

ေျချမန္တပ္ရင္း ၅၂၆၊ ၃၅၉ တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ားႏွင့္ ကြယ္လြန္သြားျပီျဖစ္ေသာ ဘိန္းရာဇာ ခြန္ဆာ၏ အမ္တီေအ တပ္မွ လက္က်န္ စိုင္းေနာ္ခမ္း တပ္ဖြဲ႔ဝင္မ်ား အၾကား ျဖစ္ပြားခဲ့သည္။

“နအဖ ဘက္က ခမရ ၅၂၆ နဲ႔ ၃၅၉။ တိုက္ပြဲက မိုင္းဖုန္းတိုက္နယ္ထဲမွာ ျဖစ္တာ။ သူ႔ (စိုင္းေနာ္ခမ္း) ကို အခုထိ မမိေသးဘူး။ သူနဲ႔အတူ အင္အား ၃၀-၄၀ ေလာက္နဲ႔ ပါသြားတယ္” ဟု ထိုင္းႏုိင္ငံအေျခစိုက္ သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္ သတင္းဌာန လက္ေထာက္ အယ္ဒီတာ ဦးစိန္ၾကည္က မဇၩိမကို ေျပာသည္။

ရွမ္းျပည္ေတာင္ပိုင္း တပ္မေတာ္ (SSA-S) ေျပာခြင့္ရသူ ဗိုလ္မႉးၾကီး စိုင္းေလာဝ္ဆုိင္ကလည္း အဆိုပါ တိုက္ပြဲ ျဖစ္ပြားမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး “အဲဒီဘက္မွာ တိုက္ပြဲျဖစ္တာက အမ္တီေအ အၾကြင္းအက်န္ စိုင္းေနာ္ခမ္းတို႔ တပ္ဖြဲ႔နဲ႔ တိုက္ပြဲျဖစ္တယ္လို႔ပဲ ၾကားသိရပါတယ္။ အဲဒီ သတင္းကို ဒီလ ၂၂ ရက္ေလာက္တုန္းက ၾကားသိရတာပါ။ ျဖစ္တဲ့ေနရာက ေရႊႀတိဂံဂြင္ထဲက မိုင္းဖုန္းရဲ႕ အေပၚပိုင္း ဝမ္းပံုရြာေဘးနားမွာလို႔ ေျပာပါတယ္” ဟု သူက ေျပာသည္။

တိုက္ပြဲေၾကာင့္ မဲေခါင္ျမစ္အတြင္း ျဖတ္ေမာင္းေနသည့္ တ႐ုတ္သေဘၤာတစီးကို လက္နက္ၾကီး ထိမွန္ခဲ့သည္ဟု ေဒသတြင္း ေစာင့္ၾကည့္ ေလ့လာေနသူမ်ားက ေျပာသည္။ တ႐ုတ္ သေဘၤာသားတဦး ေသဆံုး၍ သံုးဦး ဒဏ္ရာရသြားသည္ဆိုေသာ သတင္းမ်ား ေပၚထြက္ေနသည္။

စိုင္းေနာ္ခမ္းသည္ ယခင္က တာခ်ီလိတ္ၿမိဳ႕ေပၚတြင္ ေနခဲ့စဥ္ကတည္းက မူးယစ္ေဆးလုပ္ငန္း လုပ္ကိုင္ေနသူျဖစ္ၿပီး ေဒသခံ အာဏာပိုင္မ်ားႏွင့္ နီးစပ္ခဲ့ေသာ္လည္း ေနာက္ပိုင္း၌ မူးယစ္ေဆး အေျမာက္အျမားႏွင့္ လက္နက္မ်ား ဖမ္းမိသြားရာမွ ထြက္ေျပးခဲ့ရသူျဖစ္သည္ဟု ဦးစိန္ၾကည္က ေျပာသည္။

ယခုအခါ ျမန္မာ၊ ထို္င္းႏွင့္ လာအိုတို႔ ထိစပ္ရာ ေရႊႀတိဂံေဒသ ျမန္မာဘက္ မိုင္းဖုန္းတိုက္နယ္အတြင္း၌ မူးယစ္ေဆးႏွင့္ ကုန္သည္မ်ားထံမွ ဆက္ေၾကး ေကာက္လ်က္ရွိျပီး သူ၏ လက္နက္ကိုင္မ်ားကို ေဒသခံ ရြာသားအမ်ားစုျဖင့္ ဖြဲ႔စည္းထားျခင္း ျဖစ္သည္ဟု သိရသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံ ေျမာက္ဘက္ ဝႏွင့္ မိုင္းလားေဒသမ်ားဘက္မွ ထိုင္းႏွင့္ လာအိုႏိုင္ငံမ်ားသို႔ တင္သြင္းမည့္ မူးယစ္ေဆးဝါးမ်ားအား မဲေခါင္ျမစ္တေလွ်ာက္ တ႐ုတ္သေဘၤာမ်ားႏွင့္ ခိုးသယ္လာေလ့ရွိၿပီး၊ စိုင္းေနာ္ခမ္းတို႔အဖြဲ႔က ၾကိဳတင္သတင္းရရွိလွ်င္ တားဆီး၍ အခြန္ေကာက္ေလ့ရွိေၾကာင္း အခြန္မရပါက ပစ္ခတ္ေလ့ရွိေၾကာင္း ဦးစိန္ၾကည္က ေျပာသည္။

ေရႊႀတိဂံနယ္ေျမအတြင္း၌ ထိုင္း၊ လာအို၊ တ႐ုတ္ႏွင့္ ျမန္မာက ၄ ႏိုင္ငံ မူးယစ္ေဆးဝါး ပူးေပါင္းႏွိမ္နင္းေရး စီမံကိန္းမ်ား လုပ္ေဆာင္ေနသည္။

စိုင္းေနာ္ခမ္းသည္ ၿပီးခဲ့သည့္ႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ ၂၅ ရက္ေန႔က မဲေခါင္ျမစ္အတြင္း ကင္းလွည့္ေနေသာ တ႐ုတ္စစ္သေဘၤာကို ပစ္ခတ္ခဲ့ဖူးၿပီး၊ တ႐ုတ္အရာရွိ ၃ ဦး ဒဏ္ရာရခဲ့ေၾကာင္း သွ်မ္းသံေတာ္ဆင့္သတင္းတြင္ ေဖာ္ျပထားသည္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးသိန္းစိန္ အာဆီယံစည္းေ၀းတက္မည္ျမန္မာ ႐ုိဟင္ဂ်ာျပႆာနာေရွာင္ေနဟု စြပ္စြဲခံရ

NEJ /၂၇ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၀၀၉


ထုိင္းႏုိင္ငံ ဟြာဟင္းတြင္ က်င္းပေနသည့္ (၁၄) ႀကိမ္ေျမာက္ အာဆီယံ ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲ တက္ေရာက္ရန္အတြက္ နအဖ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္ ယေန႔ ေနျပည္ေတာ္မွ ထြက္ခြာလာခဲ့ေသာ္လည္း ႐ုိဟင္ဂ်ာ ျပႆနာကုိ ျမန္မာ စစ္အစုိးရ ေျဖရွင္းရမည္ဟု မေလးရွားက ေတာင္းဆုိထားမႈႏွင့္ ရင္ဆုိင္ရမည္ျဖစ္သည္။

နအဖ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ႀကီး သိန္းစိန္ ထုိင္းႏုိင္ငံ လာေရာက္ျခင္းသည္ ထုိင္း၀န္ႀကီးခ်ဳပ္ အာဘီဆစ္ ၀ိဇၨာဇီ၀ အာဏာရၿပီး ပထမဆုံးအႀကိမ္ လာေရာက္သည့္ ျမန္မာစစ္အစိုးရအဖြဲ႔၀င္ ထိပ္ပုိင္းေခါင္းေဆာင္ျဖစ္သည္။

႐ုိဟင္ဂ်ာ ျပႆနာသည္ ေဒသတြင္း ျပႆနာျဖစ္လာသည့္ အေလ်ာက္ ျမန္မာစစ္အစုိးရ ဘက္က တစုံတရာ ေျဖရွင္းေစလုိေၾကာင္း ယမန္ေန႔ည အာဆီီယံ ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးမ်ား ညစာစားပြဲတြင္ မေလးရွား ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီး ဒါတြတ္ ဆရီ ေဒါက္တာ ေရစ့္ယာတင္းက ထုတ္ေဖာ္ေျပာဆုိလုိက္သည္။

ျမန္မာႏုိင္ငံမွ ထြက္ေျပးလာသည့္ ပင္လယ္ေမ်ာ ႐ုိဟင္ဂ်ာမ်ား ကိစၥႏွင့္စပ္လ်ဥ္း၍ ျမန္မာ စစ္အစုိးရဘက္က ျပႆနာကို ေရွာင္ရွားေနပုံရသည္ဟု မေလးရွား ႏုိင္ငံျခားေရး၀န္ႀကီးက ေျပာဆုိသည္။ အဆုိပါကိစၥႏွင့္ ပတ္သက္၍ ျမန္မာ စစ္အစုိးရအား ေျပာဆုိရာတြင္ အင္ဒုိနီးရွား ႏွင့္ မေလးရွား ပူးေပါင္းသင့္သည္ဟုပါ ေဒါက္တာေရစ့္က ဆက္လက္ ေျပာဆုိသည္။

“ျမန္မာ စစ္အစုိးရ နားလည္ထားရမွာက ဒီျပႆနာဟာ ျမန္မာ ျပႆနာျဖစ္သလုိ က်ေနာ္တုိ႔ တေတြရဲ႕ ျပႆနာလည္း ျဖစ္တယ္။ ႐ုိဟင္ဂ်ာေတြကို ျမန္မာႏုိင္ငံက ထြက္ခြာဖို႔ အားေပး ခံရတယ္ဆုိတာ က်ေနာ္တုိ႔ နားလည္ေပမယ့္ တကယ့္အျဖစ္အပ်က္ကုိ က်ေနာ္တုိ႔ မသိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ ႐ုိဟင္ဂ်ာကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာ စစ္အစုိးရဘက္က ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာဆုိ ေစခ်င္ပါတယ္” ဟု ေဒါက္တာေရစ့္က ေျပာသည္။

ျမန္မာ စစ္အစိုးရဘက္မူ ႐ုိဟင္ဂ်ာကုိ ျမန္မာတုိင္းရင္းသားဟု မယူဆေသာ္လည္း ပင္လယ္ေမ်ာ ႐ိုဟင္ဂ်ာမ်ားအနက္ ျမန္မာႏုိင္ငံမွာ ေမြးဖြားသူမ်ားျဖစ္ေၾကာင္း၊ အေထာက္ အထားျပႏုိင္သူမ်ားကုိ ျမန္မာႏုိင္ငံသို႔ ျပန္လည္ေခၚဖို႔ သေဘာတူေၾကာင္း ထုိင္းႏုိင္ငံျခားေရး ၀န္ႀကီး ကာာဆစ္က အာဆီယံ အစည္းေ၀း၌ သတင္းေထာက္မ်ားကုိ ေျပာသည္။


မေအာင္ျမင္ေသာ ကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွွအေဝးေျပးကားလမ္းမႀကီးေဖာက္လုပ္ေရးစီမံကိန္းႏွင့္ ဆက္စပ္သည့္ လူ႔အခြင့္အေရးခ်ဳိးေဖာက္မႈမ်ား

မင္းထက္ေအာင္

၁၉၉၇ ခုႏွစ္ ဧၿပီလမွစ၍ ၁၉၉၈ခုႏွစ္ေဖေဖာ္ဝါရီလအထိK.T.D Kanchanaburi Tavoy Development ႏွင့္ K.L.N Kyaw Lynn Naing ကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွအေဝးေျပးကားလမ္းပိုင္းျဖစ္သည့္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္မွ ထားဝယ္ၿမိဳ႕အေ႐ွ႕ဘက္ေမတၱာေက်းရြာအထိ (ယခုေမတၱာၿမိဳ႕နယ္ခဲြ) ကားလမ္းအူေၾကာင္း လမ္းၾကမ္းကုိ စတင္ေဖာက္လုပ္ခဲ့ၾကသည္။

၁၉၉၈ ခုႏွစ္ ေဖေဖၚဝါရီလလယ္တြင္ K.T.D ႏွင့္K.N.Lကုမၼဏီတို႔ ေဒသအတြင္းလံုၿခံဳမႈမ႐ွိဟုအေၾကာင္းျပကာ ကားလမ္းေဖာက္ေနမႈမ်ားကို ယာယီရပ္ဆိုင္းပစ္ခဲ့ၾကသည္။သုိ႔ေသာ္လည္း ၁၉၉၈ မွ ၂ဝဝ၄ ခုႏွစ္အထိ ကမ္း႐ုိးတမ္းေဒသတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္ (ကရခ) အစီအစဥ္ျဖင့္ ျမန္မာနယ္စပ္အတြင္းပိုင္း႐ွိ လမ္းကို ေဒသခံမ်ား လုပ္အားေပးေခၚယူ၍၎၊ ရဲဘက္အက်ဥ္းသား လုပ္အားမ်ားျဖင့္၎၊ ေခ်ာဆဲြေခၚယူခဲ့သည့္ ေပၚတာလုပ္အား မ်ားျဖင့္၎ ျပဳျပင္ေဖာက္လုပ္ခဲ့ၿပီး ေ႐ွ႕တန္းတပ္မ်ားအတြက္ ကါးမ်ားျဖင့္ ရိကၡာမ်ားပို႔ေပးႏုိင္ခဲ့သည္။

၂ဝဝ၄ -၂ဝဝ၆ ခုႏွစ္မ်ားအတြင္း ကရခခြင့္ျပဳခ်က္ျဖင့္ ထိုင္း K.T.D ကုမၼဏီသည္ ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ေဒသ႐ွိ “မယ္တမီ” နယ္စပ္ လမ္းေၾကာင္းမွတဆင့္ ထားဝယ္ၿမိဳ႕နယ္အေ႐ွ႕ေတာင္ဘက္ “အမိုး” ေက်းရြာအထိ ကီလိုမီတာ ၂ဝခန္္႔ ကားလမ္းၾကမ္းကို ေဖာက္လုပ္ၿပီးစီးခဲ့ေသာ္လည္း မိုးရာသီတြင္ယာယီရပ္ဆိုင္းခဲ့ျပန္သည္။

ကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွအေဝးေျပးကားလမ္း ေဖာက္လုပ္မႈစီမံကိန္းႀကီး အထေျမာက္ ေအာင္ျမင္မႈမ႐ွိ ျဖစ္ေနရျခင္းမွာ ထိုင္းအေပၚထား႐ွိသည့္ နအဖ၏မ႐ုိးသားမႈကုိ လက္ေတြ႕သက္ေသျပေနသည္ဟု ဆုိရေပမည္ ။ ထိုင္းႏိုင္ငံအေပၚထား႐ွိသည့္ သေဘာထားမမွန္ကန္ေနသည္ကိို ထိုင္းကုန္သည္မ်ားက ထိုင္းအစိုးရကိုေထာက္ျပေနၾကပါသည္။ ဤစီမံကိန္းေၾကာင့္ အနာဂါတ္ကာလတြင္ ထိုင္းအစိုးရ ရ႐ွိလာမည့္ အက်ိဳးအျမတ္ကုိ တြက္ဆမိၿပီး နအဖ မနာလုိျဖစ္ေနဟန္တူသည္။

စီမံကိန္းႀကီးမစတင္မီတြင္ ထိုင္းအစိုးရထံမွ နအဖတုိ႔ ေငြမ်ားေခ်းယူရာ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါ။ သုိ႔ေသာ္ နအဖကုိ ေခ်းေငြမ်ား ထုတ္ေခ်းေပးခဲ့ေသာ စင္ကာပူႏိုင္ငံအစိုးရကို မ်က္ႏွာသာေပးၿပီး ဤစီမံကိန္းႀကီး ေႏွာက္ေႏွး ႀကံ႕ၾကာေစရန္ အခ်ိန္ဆဲြေနျခင္းလည္းျဖစ္ႏုိင္ပါသည္။ ဤစီမံကိန္းႀကီး ၿပီးေျမာက္ပါက ထားဝယ္ခ႐ုိင္၊ေလာင္းလံုးၿမိဳ႕နယ္တြင္ ပင္လယ္ေရနက္ဆိပ္ကမ္းတခုေပၚေပါက္လာမည္ကို မေလး႐ွားႏိုင္ငံႏွင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတုိ႔ မလိုလားၾကေပ။ နအဖကုိ ေခ်းေငြမ်ားထုတ္ေခ်းေပးျခင္း၊ စစ္လက္နက္ပစၥည္းမ်ားႏွင့္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အပိုပစၥည္းမ်ားတို႔ကို အေၾကြးစနစ္ျဖင့္ ေရာင္းခ်ေပးေသာေၾကာင့္ ႏိုင္ငံျခားရင္းႏွီးျမွပ္ႏွံမႈ လုပ္ငန္းမ်ားတြင္ မေလး႐ွားႏွင့္ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံတုိ႔ကို နအဖက ပိုမိုဦးစားေပးေနသည္ ေတြ႕႐ွိရသည္။ လက္႐ွိထိုင္းႏိုင္ငံ ပင္လယ္ျပင္ ေရေၾကာင္း ကုန္သြယ္မႈလုပ္ငန္းမ်ားတြင္ စင္ကာပူႏိုင္ငံ႐ွိ ေရနက္ဆိပ္ကမ္းနွင့္ မေလး႐ွားႏိုင္ငံ႐ွိ “မာလာကာ” ေရလက္ၾကားကို အားထားေနရၿပီး ထုိင္းတို႔ ကိုယ္ပုိင္ေရနက္ဆပ္ကမ္းတခု တည္ေဆာက္ႏိုင္ပါက မေလး႐ွားႏွင့္ စင္ကာပူ ႏိုင္ငံတို႔ကို အားထားစရာမလိုေတာ့ပါ။ ဘဂၤလားပင္လယ္ေအာ္ကိုျဖတ္၍ အေ႐ွ႕ေတာင္အာ႐ွေဒသတြင္း ေရေၾကာင္းကုန္သြယ္ေရးလုပ္ငန္းမ်ား၌ မေလး႐ွားႏွင့္ စင္ကာပူႏိုင္ငံတို႔ကို ရင္ေဘာင္တန္းယွဥ္ၿပိဳင္လာႏိုင္ေတာ့မည္ဟု ထုိင္းတုိ႔ ေမွ်ာ္လင့္ယံုၾကည္ ေနၾကသည္။

ဤကန္ခ်နဘူရီ-ထားဝယ္ အာ႐ွွအေဝးေျပးကားလမ္းမႀကီး ေဖာက္လုပ္ေရးစီမံကိန္းႀကီးေၾကာင့္ ကရခမွ KNU တပ္မဟာ(၄)ဌာနခ်ဳပ္ႏွင့္ ၿမိတ္ထားဝယ္ခရုိင္္စခန္းတုိ႔ကုိ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္လာခဲ့သည္။ KNU ထိန္းခ်ဳပ္ထားသည့္ ေဒသမ်ားကုိ ျဖတ္သန္းသြားရသည့္အတြက္ေၾကာင့္ ကရခသည္ တပ္မ(၅၅) အကူအညီကိုရယူကာ ၉၊၂၊ ၁၉၉၇ ရက္ေန႔တြင္စတင္တုိက္ခုိက္ၿပီး KNU တပ္မဟာ(၄)ဌာနခ်ဳပ္ “မယ္တမီ” စခန္းအပါအဝင္ တပ္မဟာ(၄)ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္စခန္းမ်ား အားလံုးကို ၂၆၊ ၂၊ ၁၉၉၇ ရက္ေန႔တြင္ အၿပီးအပိုင္တိုက္ခုိက္ သိမ္းယူႏုိင္ခဲ့သည္။

ကရခ၏ ထိုးစစ္မ်ားေၾကာင့္ စစ္ဆင္ေရးၟဧရိယာ က်ေရာက္ေနေသာ ထားဝယ္ခ႐ုိင္ အေ႐ွ႕ဘက္နယ္စပ္ ေဒသေက်းရြာမ်ားကို ကရခမွေ႐ႊ႕ေျပာင္းပစ္ခဲ့ရာ ၉၊၂၊ ၁၉၉၇ ခုႏွစ္မွ ယေန႔(၁၂)ႏွစ္တာ ကာလအတြင္း ၎မူရင္းေက်းရြာမ်ားသို႔ ျပန္လည္ေနထိုင္ခြင့္မရၾကေသးေပ။ စစ္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္း တေလွ်ာက္႐ွိ ေက်း႐ြာမ်ားကိုလည္း မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီီးခဲ့ျခင္းေၾကာင့္ ေဒသခံမ်ား ထိုင္းနယ္စပ္အတြင္းသို႔ ထြက္ေျပးတိမ္းေ႐ွာင္ခဲ့
ၾကရသည္။ ေဒသခံမ်ားမွာ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ထိုင္းႏိုင္ငံ၊ လွခ်ဘူရီခ႐ိုင္၊ စြန္ဖီးၿမိဳ႕နယ္၊ သကိုးလန္းေက်း႐ြာ အနီး႐ွိ “ထန္းဟင္” ဒုကၡသည္စခန္းႏွင့္ ကန္ခ်နဘူရီခ႐ုိင္၊ စံခလဘူရီၿမိဳ႕နယ္၊ “တြန္းယံ”ဒုကၡသည္ စခန္းမ်ားတြင္ ခိုလံႈေနထိုင္ေနၾကရဆဲျဖစ္ၿပီး အခ်ိဳ႔မွာ UNHCR ၏အစီအစဥ္ျဖင့္ တတိယႏိုင္ငံမ်ားသို႔ ေ႐ႊ႕ေျပာင္းေနထိုင္ ခဲ့ၾကရပါသည္။

ဤ ကန္ခ်နပူရီ- ထားဝယ္ ကားလမ္းစီမံကိန္းသည္ ၁၉၉၇ခုႏွစ္ ေဖေဖာ္ဝါရီလ၂၆ မွ ယေန႔အခ်ိန္အထိ ၁၂ ႏွစ္တိတိ ကာလတြင္ ထိုင္းဘက္မွျမန္မာနယ္စပ္အတြင္းပိုင္း ကားလမ္းကီလိုမီတာ ၂ဝ ခန္႔သာ ေဖာက္လုပ္ႏုိင္ခဲ့သည္၊ မၿပီးဆုံေသးသည့္ ျပည္တြင္းစစ္ေႀကာင့္ နယ္ေျမမတည္ၿငိမ္မႈႏွင့္ ေရ႐ွည္ကာလတြင္ လုံၿခဳံေရးအစီအမံမ်ား မျပဳလုပ္ႏုိင္၍ အၿပီးသတ္ မေအာင္ျမင္ႏုိင္သည္ကုိ နအဖအေနျဖင့္ အေၿခအေနမွန္မ်ား သိနားလည္ေသာ္ျငား ထုိင္းတုိ႔ထံမွ ေငြမ်ားႏႈိက္ယူကာ အလုပ္တန္လန္းျဖစ္ေစၿပီး မီးစင္ၾကည့္ကသည့္ ေပၚလစီကုိ သုံးေနပါသည္။ ထုိင္းတုိ႔ အခက္ႀကဳံေလ နအဖတုိ႔ သေဘာေတြ႕ေလျဖစ္သည္။ ဤသည္မွာ ေခတ္အဆက္ဆက္က ျမန္မာအစုိးရမ်ားကဲ့သုိ႔ပင္ နအဖက ထိုင္းအေပၚထား႐ွိသည့္ လက္႐ွိမူရင္းသေဘာထားကုိ ေပၚလြင္ထင္ဟပ္ေစပါသည္ဟု ဆုိပါရေစ။

မင္းထက္ေအာင္


အထက္ပါစစ္ဆင္ေရးကာလတြင္ ထားဝယ္ခ႐ုိင္၊ ေမတၲာၿမဳိ႕နယ္ခြဲ႐ွိ ေက်း႐ြာမ်ားသုိ႔ အတင္းေျပာင္းေ႐ြ႕ခံခဲ့ရသည့္ ေက်း႐ြာမ်ား
၁။ ကမိေက်းရြာ၊ အိမ္ေျခ ၃၇ ၊ လူဦးေရ ၂၂၈ ဦး၊ ေညာင္တံုးေက်းရြာသုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၂။ ေက်းသားအင္းေက်း႐ြာ၊ အိမ္ေျခ ၅၇ ၊ လူဦးေရ ၃၂ဝ ဦး၊ သျဗဳေခ်ာင္းေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၃။ ႀကံတလံုးေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၂ဝ၊ လူဦးေရ ၇ဝ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊ ၊
၄။ ေခါင္းေဆးေခ်ာင္းေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃၅၊ လူဦးေရ ၂၁၄ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၅။ ကလစ္ႀကီးေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅၇၊ လူဦးေရ ၂၈၉ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၆။ ဆာမူေထာ္ေက်းရြာ ၊ အိမ္ေျခ ၉ဝ၊ လူဦးေရ ၃၉ဝ ဦး ၊ ေမတၱာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၇။ ဆိတ္ကူးေက်းရြာ အိမ္ေျခ ၊ ၇၅၊ လူဦးေရ ၃၂ဝ ဦး ၊ ေမတၱာေက်း႐ြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၈။ ေက်ာက္တြင္းေက်းရြာ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၂၄၆ ဦး၊ ေဖာင္းေတာေက်း႐ြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၉။ ဖြတ္လက္တိုေက်း႐ြာ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅ဝ ဦး၊ ေဖာင္းေတာေက်း႐ြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊
၁ဝ။ ပ်ားသားေခ်ာင္းေက်း႐ြာ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၃ဝ ဦး ၊ ေဖာင္းေတာေက်းရြာ သုိ႔ေ႐ြ႕ေျပာင္း၊

၁၉၉၇ ခု KNU တပ္မဟာ(၄)ဌာနခ်ဳပ္ကုိ ထိုးစစ္ဆင္တိုက္ခိုက္ခဲ့စဥ္ ကရခႏွင့္ တပ္မ(၅၅) ကြပ္ကဲမႈေအာက္ တပ္မ်ား စစ္ဆင္ေရးလမ္းေၾကာင္းတေလွ်ာက္ မီး႐ႈိ႕ဖ်က္ဆီီးခဲ့ေသာ ထားဝယ္ခ႐ုိင္၊ ေမတၱာၿမိဳ႕နယ္ခဲြမွ ေက်း႐ြာမ်ား
၁။ ကနဲဖိုးက်ဲေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၄၆ ဦး
၂။ ဘဝေ႐ွာင္ေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၂ဝ ၊လူဦးေရ ၁ဝဝ ဦး
၃။ ထီးဖိုးဖလးေက်း႐ြာ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅ဝ ဦး
၄။ အိုင္ဝိုင္းေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၃၅ဝ ဦး
၅။ ဆင္ျဖဴတိုင္ေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၃၃၅ ဦး
၆။ အမိုးေက်း႐ြာ၊ အိမ္ေျခ ၆ဝ၊ လူဦးေရ ၃၉၆ ဦး
၇။ ထီးထာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၁ဝဝ၊ လူဦးေရ ၇၅ဝ ဦး
၈။ အမလာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၄ဝ၊ လူဦးေရ ၂ဝဝ ဦး
၉။ အထူေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၄ဝ ဦး
၁ဝ။ ေမာထာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၅ဝ၊ လူဦးေရ ၂၅ဝ ဦး
၁၁။ ေခါသကေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅ဝ ဦး
၁၂။ မင္းထိုင္ထာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၂ဝ၊ လူဦးေရ ၉၄ ဦး
၁၃။ မင္းထိုင္ခီးေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၄ဝ၊ လူဦးေရ ၁၈၅ ဦး
၁၄။ ေထာင္းမျဖဴးေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၇ဝ၊ လူဦးေရ ၃၈၅ ဦး
၁၅။ ေထာင္းမေမာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၆၅ ဦး
၁၆။ ေခမာခီးေက်း႐ြြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၆ဝ ဦး
၁၇။ ေလးကဗ်ာေက်း႐ြာ ၊ အိမ္ေျခ ၃ဝ၊ လူဦးေရ ၁၅၅ ဦး
အထက္ေဖာ္ျပပါေက်း႐ြာမ်ားမွာ ကရင္လူမ်ိဳးမ်ားေနထိုင္ၾကေသာ ေက်း႐ြာမ်ားျဖစ္ၿပီး KNU ၿမိတ္/ထားဝယ္ခ႐ိုင္ ကြပ္ကဲမႈေအာက္႐ွိ ေခါသကၿမိဳ႕နယ္၏ ကြပ္ကဲမႈေအာက္ေက်း႐ြာမ်ားျဖစ္ၾကသည္။ ထုိစဥ္က ထုိင္းႏုိင္ငံသုိ႔အားလုံး ထြက္ေျပးၾကရၿပီး ဒုကၡသည္စခန္းမ်ားတြင္ ေနထုိင္ၾကလၽွက္ အခ်ဳိ႕မွာ တတိယႏုိင္ငံမ်ားသုိ႔ ေျပာင္းေ႐ြ႕သြားၾကသည္။

မွတ္ခ်က္။ ။ျမန္မာႏုိင္ငံ အလုပ္သမားသမဂၢမ်ားအဖြဲ႕ FTUB ၏အစီရင္ခံစာတရပ္ကုိ မွီျငမ္းပါသည္။


၃၃ နာရီၾကာ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ တပ္ဖြဲ႕ ပုန္ကန္မူ ျပီးဆံုးအနည္းဆံုး လူေပါင္း ၃၀ ခန္႕ ေသဆံုးခဲ့

Narinjara News 2/27/2009

၃၃ နာရီၾကာ ျဖစ္ပြားခဲ့ေသာ ဘဂၤလာေဒခ်္႕ ရိုင္ဖယ္ တပ္ဖြဲ႕ ပုန္ကန္မူမွာ ယမန္ေန႕က ျပီးဆံုးသြားခဲ့ျပီ ျဖစ္သည္။

အဆိုပါ ပုန္ကန္မူ အတြင္း စစ္တပ္အရာရွိၾကီးမ်ား အပါအ၀င္ လူေပါင္း ၂၁ ဦးအေလာင္းကို ရွာေဖြေတြ႕ရွိထားသည္ဟု သက္ဆိုင္ရာ တာ၀န္ရွိသူမ်ားက ေျပာသည္။

ထိုအထဲတြင္ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ တပ္ဖြဲ႕မွ အဆင့္ျမင့္ စစ္ဘက္အရာရွိ (၉)ဦး၊ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ တပ္သား (၇)ဦး၊ အရပ္သား (၄)ဦးႏွင့္ တျခားအမည္ အဆင့္မသိသူ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ အဖြဲ႕ ၀င္ တဦးတို႕ ျဖစ္သည္။

တျခား စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အရာရွိ ၁၀၀ အေျခအေနကိုမူ တိက်စြာ မသိရေသးေၾကာင္းႏွင့္ သူတို႕မွာ ယခုအခ်ိန္ထိ ေပ်ာက္ဆံုးေနေၾကာင္း သတင္းမ်ားက ေဖၚျပသည္။

ယခုအခ်ိန္တြင္ ဘီဒီအာရ္ေခၚ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ တပ္ဖြဲ႕ ဌာနခ်ဳပ္အား ၀င္ေရာက္ထိမ္းသိမ္းထားလိုက္နိုင္ျပီ ျဖစ္ေၾကာင္းႏွင့္ ရဲတပ္ဖြဲ႕ ၀င္မ်ား က ရွင္းလင္းေရးမ်ား ျပဳလုပ္ေနေၾကာင္း သိရသည္။

၀န္ၾကီးခ်ဳပ္ ခ်စ္ခါးဆီးနာမွ ပုန္ကန္သူ ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ တပ္ဖြဲ႕၀င္မ်ားကို လက္နက္ခ်ျပီး မိမိတပ္စခန္းသို႕ ျပန္ရန္ႏွင့္ မလိုက္နာကပါ ျပင္းထန္ေသာ ဆိုးက်ိဳးမ်ားကို ရင္ဆိုင္ရလိမ့္မည္ ျဖစ္ေၾကာင္း ေျပာၾကားျပီးေနာက္ ပုန္ကန္သူမ်ားမွာ ဘီဒီအာရ္ဌာနခ်ဳပ္မွ ထြက္ေျပးသြားခဲ့သည္ဟု သိရသည္။

ယခုကဲ့သို႕ ပုန္ကန္မူ ျဖစ္ပြားရျခင္းမွာ ပုန္ကန္သူမ်ားႏွင့္ စစ္ဘက္ဆိုင္ရာ အရာရွိမ်ား အျငင္ပြားမူမွ စတင္ခဲ့ျခင္း ျဖစ္ျပီး အဓိကအားျဖင့္ လစာ မလံုေလာက္မူႏွင့္ အထက္ အရာရွိမ်ား၏ ဖိႏွိပ္မူႏွင့္ အရာရွိၾကီးမ်ား ျခစားမူတို႕ အေပၚ ဆန္႕က်င္ရာမွ ပုန္ကန္မူ ျဖစ္ပြားခဲ့ျခင္း ျဖစ္သည္။

ပုန္ကန္မူ အတြင္း ဘဂၤလာရိုင္ဖယ္ တပ္ဖြဲ႕ ၏ အၾကီးဆံုး Director General မွာေသဆံုးသြားေၾကာင္း သိရသည္။

ယခုအခ်ိန္ထိ ပုန္ကန္သူ ဘီဒီအာရ္ တပ္သား ၄၂ ဦးကို ဖမ္းဆီးထားေၾကာင္း စစ္ဘက္ဆို္င္ရာ တာ၀န္ရွိသူ တဦးက ေျပာသည္။


ေအာင္ပြဲကို အတူႏႊဲမယ့္ ကရင္အမ်ိဳးသားေန႔


ေဆာင္းရက္ ကုန္ခါနီးခ်ိန္ျဖစ္တဲ့ ေဖေဖာ္ဝါရီလမွာ ႐ုတ္တရက္ အေအးဓာတ္က ပိုလာတယ္။ ျမဴေတြဆိုင္းေနတဲ့ ႏို႔ဖိုး ဒုကၡသည္ စခန္းေလးကို ေတာေတြ ေတာင္ေတြၾကားမွာ ေတြ႔ရမယ္။ ေတာေတာင္အလယ္က ျပားဝပ္ေနတဲ့ စခန္းေလးကိုျမင္ရင္ က်မစိတ္ထဲ လြမ္းရမလို၊ ေဆြးရမလိုနဲ႔ တမ်ဳိးပဲ ခံစားရတယ္။ အႏွစ္ ၄၀ ေက်ာ္ ျဖတ္သန္းခဲ့ရတဲ့ က်မဝန္းက်င္နဲ႔ လားလားမွမတူတဲ့ ဒီဝန္းက်င္ကို ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ႔ ေရာက္ေနရတဲ့အျဖစ္က က်မအတြက္ အိပ္မက္ထဲ လမ္းေလွ်ာက္ေနရသလိုပါပဲ။

ဘဝရဲ႕ အခ်ဳိးအေကြ႔ေတြထဲမွာ ဒုကၡသည္ဆိုတာကို ေတြးထင္မထားခဲ့ဘူး။ ဒီဘဝကို က်မက ေရြးခ်ယ္ခဲ့တာ မဟုတ္ဘဲ၊ အေျခအေနေတြက က်မကို ေရြးခ်ယ္ခဲ့တယ္။

ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ က်မတို႔ဘဝေတြကို ဘယ္အခ်ိန္ထိ ျမႇဳပ္ႏွံထားရမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွ တတိယႏိုင္ငံ ထြက္ရမယ္၊ ဘယ္အခ်ိန္မွ အမိေျမကို ျပန္ခြင့္ရမယ္ဆိုတာ ဘယ္သိပါ့မလဲ။ က်မရဲ႕ ဘဝေတြကို ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးမွာ ေပးဆပ္ခဲ့ရတယ္ဆိုရင္ သိပ္မ်ား ၾကီးက်ယ္သြားမလား။ ၾကီးက်ယ္တယ္လို႔ မထင္ပါနဲ႔။ စစ္အာဏာရွင္တံတိုင္းကို ဘဝနဲ႔ ႐ိုက္ခ်ဳိးျပခဲ့တဲ့ ဖခင္နဲ႔ ခင္ပြန္းသည္တို႔ရဲ႕ သမီးဘဝ၊ ဇနီးသည္ဘဝနဲ႔ ျမန္မာျပည္ ဒီမိုကေရစီေတာ္လွန္ေရးကို ျဖတ္သန္းခဲ့ရတာ က်မအသက္ ၄၂ ႏွစ္တိုင္တဲ့ ဒီကေန႔ အခ်ိန္အထိပါပဲ။

က်မတို႔ဘဝေတြထက္ ဆိုးရြားတဲ့ ကရင္တိုင္းရင္းသား လူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ဘဝကလည္း ေၾကကြဲနာက်င္စရာ။ ေတာေတာင္ထဲမွာ အိုးအိမ္စြန္႔ခြာၿပီး စစ္ေျပးဒုကၡသည္အျဖစ္ ေနေနရတာ ျပည္တြင္းစစ္ ႏွစ္ ၆၀ ေက်ာ္တဲ့ ဒီကေန႔အထိပါပဲ။ ကို္ယ့္အိမ္ကိုယ့္ယာ ကိုယ့္လယ္ေျမမွာ စိတ္ခ်လက္ခ် စိတ္ေအးလက္ေအး မေနႏိုင္တဲ့ ဘဝေတြ၊ စာသင္ခန္းထဲ ဝင္ႏိုင္ဖို႔ထက္ ဗမာစစ္သားျမင္ရင္ ေျပးရမယ္ဆိုတဲ့ ဘဝအသိနဲ႔ ၾကီးျပင္းရတဲ့ ကေလးေတြ၊ ေျမၾကီးေပၚ ထမင္းပံုၿပီး စစ္ေျပးရင္း ပုန္းရင္း စားရတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ေတြ၊ ကေလးေတြကို ေမာင္းထဲထည့္ေထာင္း၊ မိန္းမပ်ဳိေလးေတြကို အဓမၼက်င့္၊ မီးဖိုထဲ အရွင္လတ္လတ္ မ်က္ႏွာအပ္ အသတ္ခံရသူေတြ အို --- နာက်င္စရာ ေကာင္းလိုက္တာ။



ေက်ာင္းစာသင္ခန္းနဲ႔ ဆရာ၊ ဆရာမကို သူတို႔ကေလးဘဝမွာ မျမင္ခဲ့ရဖူးတဲ့၊ ပလိုင္းေတြထဲ လြယ္ပိုးၿပီး ဆင့္ထက္ကဲ ခ်ီပိုးေျပးရတဲ့ စစ္ေျပးဒုကၡသည္ဘဝနဲ႔ ၾကီးျပင္းရတဲ့ သူတို႔ မ်က္ႏွာစိမ္းတဲ့သူကို သတိထားဆက္ဆံတတ္တယ္။ စစ္ေရးအျမင္နဲ႔ ၾကည့္ျမင္တတ္သူေတြ ဒုကၡကို ခံစားရပံုခ်င္း မတူေပမယ့္ ဒုကၡေရာက္ရတာခ်င္းက်ေတာ့ အတူတူပါပဲ။

က်မတို႔ရဲ႕ ဒုကၡနဲ႔ သူတို႔ဒုကၡေတြ ေပါင္းစည္းသြားေတာ့ က်မတို႔ တသားထဲ ျဖစ္သြားပါေတာ့တယ္။ သဘာဝတရားကလည္း ေတာေတာင္ေရေျမကို ေလာကလက္ေဆာင္အျဖစ္ ေပးၿပီး၊ က်မတို႔ ဒုကၡသည္စခန္းေလးကို သာယာေအာင္ ဖန္တီးေပးတယ္။

ႏို႔ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းေဘးက ေတာင္ၾကီးကို အေဝးကၾကည့္ရင္ ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိန္းမ ပက္လက္လွန္အိပ္ေနသလို ျမင္ရမယ္။ ေက်ာက္ေတာင္ၾကီးရဲ႕ထိပ္ အဖုအထစ္ေတြက သဘာဝအတိုင္း ကိုယ္ဝန္ေဆာင္မိခင္ရဲ႕ သားျမတ္အသီးေလးအတိုင္း ရွိေနတာလည္း အံ့ၾသစရာ။

အဲ့ဒီေတာင္ၾကီးေဘးမွာ သက္ကယ္၊ အင္ဖက္မိုး၊ ဝါးခင္း၊ ဝါးကပ္ကာ အိမ္ မည္ကာမတၱ တဲေလးေတြထဲမွာ ဒုကၡသည္ေတြရဲ႕ ဘဝမ်ဳိးစံု ရွိပါတယ္။ အေရာင္အေသြးစံု၊ ဘဝစံု၊ ရည္ရြယ္ခ်က္အစံုနဲ႔ စိတ္ကူးေတြကလည္း ႏို႔ဖိုးေတာင္ထက္ ၾကီးပါတယ္။ ညေနေစာင္းရင္ ျမန္မာျပည္ဘက္ကို တေျဖးေျဖး နိမ့္ဝင္သြားတဲ့ ေနလံုးၾကီးကိုၾကည့္ၿပီး က်မတို႔ လြမ္းရျပန္ေရာ။

ျမန္မာျပည္အလြမ္းေတြနဲ႔ က်မတို႔ ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္ေန႔ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ကို ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာပဲ က်င္းပခဲ့ၾကတယ္။ မနက္ေစာေစာမွာေတာ့ စခန္း႐ံုးထဲမွာ လူေတြ ျပည့္ေနၿပီ။ ႐ိုးသားပြင့္လင္း ကရင္လူမ်ဳိးေတြ ႐ိုးရာအဝတ္အစားေတြနဲ႔ လွပတင့္တယ္ေနၾကတယ္။ စင္ေပၚမွာေတာ့ ဖားစည္ပံုပါတဲ့ ကရင္အမ်ဳိးသားအလံက ဝင့္ဝင့္ၾကြားၾကြား။

ကရင္အမ်ဳိးသားၾကီးေတြက လြယ္အိတ္လြယ္သူ၊ ေခါင္းေပါင္းေပါင္းသူနဲ႔ ေဆးတံကိုက္သူကိုက္ လြတ္လြတ္လပ္လပ္ ထိုင္ေနၾကတယ္။ မ်က္ႏွာေပၚမွာ အေရးအေၾကာင္းေတြ ေပၚေနတဲ့ ကရင္အဖိုးအိုက ကရင့္ ေတာ္လွန္ေရးသမားေဟာင္းၾကီးလို႔ ေျပာပါတယ္။ အသက္အရြယ္နဲ႔အမွ် စူးရွေတာက္ပတဲ့ မ်က္ဝန္းေတြကလည္း ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး မၿပီးဆံုးေသးဘူးလို႔ ေျပာေနသေရာင္။



ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔အတြက္ အခမ္းအနား စတင္တဲ့အခါ စခန္းဥကၠ႒ ဦးလွေရႊက ဒုကၡသည္ေတြကို ခိုလံႈခြင့္ျပဳတဲ့ ထိုင္းေတာ္ဝင္ အစိုးရနဲ႔ စခန္းတာဝန္ရွိသူေတြကို ေက်းဇူးတင္ေၾကာင္း ေျပာပါတယ္။ တက္ေရာက္လာသူေတြကို “ဝါေလးေက” လို႔ ကရင္လို ႏႈတ္ဆတ္လိုက္ေတာ့၊ ပရိသတ္ကလည္း “ဝါေလးေက” လို႔ ျပန္ႏႈတ္ဆတ္လိုက္တာ ခန္းမတခုလံုး ဟိန္းထြက္သြားတယ္။ “ဝါေလးေက'' ဆိုတာ ကရင္လို ''မဂၤလာနံနက္ခင္းပါ” လို႔ အဓိပၸာယ္ရပါတယ္။

ဦးလွေရႊ ျမန္မာလို ေျပာတဲ့အထဲမွာ “ကရင္လူမ်ဳိးေတြကို အၿမဲတမ္း ဖိႏွိပ္သတ္ျဖတ္ညႇဥ္းဆဲတဲ့ ဗမာစစ္အစိုးရကို မုန္းသလို ဗမာလူမ်ဳိးေတြကိုလည္း မုန္းခဲ့တယ္။ ကရင္ေတြကိုမွ ဗမာစစ္အစိုးရက ညႇဥ္းပန္းတာ သတ္ျဖတ္တာလို႔ ထင္ခဲ့ေပမယ့္ ၁၉၈၈ ခုႏွစ္ အေရးအခင္းျဖစ္လာေတာ့မွ ဗမာျပည္သူလူထုပါ သတ္ျဖတ္ႏွိပ္စက္ ခံရတာလို႔ သိခဲ့ရတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗမာနဲ႔ ကရင္ အတူတူပါပဲ” လို႔ ေျပာသြားတယ္။

KNU ဗိုလ္ခ်ဳပ္မန္းေက်ာ္ေဖကေတာ့ ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ ျဖစ္ေပၚပံုကို ေျပာျပပါတယ္။ အခုတတ္ေရာက္ေနတဲ့ စခန္းထဲက လူမ်ဳိးစံုေတြကိုျမင္ေတာ့ ပင္လံု ညီလာခံလားလို႔ ထင္ျမင္မိတဲ့အေၾကာင္း စတင္ေျပာပါတယ္။

“ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္ေန႔ကို ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔လို႔ ဘာေၾကာင့္ သတ္မွတ္ရသလဲဆိုေတာ့ ၁၉၄၈ ခု ေဖေဖာ္ဝါရီ ၁၁ ရက္မွာ ျမန္မာတျပည္လံုး ကရင္လူမ်ဳိး ၄ သိန္းေက်ာ္ ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ ဆႏၵျပခဲ့ၾကတယ္။ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြက (၁) ကရင္ျပည္ ခ်က္ခ်င္းေပး၊ (၂) ကရင္တက်ပ္၊ ဗမာတက်ပ္ ခ်က္ခ်င္းျပ၊ (၃) လူမ်ဳိးေရးအဓိက႐ုဏ္း အလိုမရွိ၊ (၄) ျပည္တြင္းစစ္ အလိုမရွိ ဆိုတဲ့ ေတာင္းဆိုခ်က္ေတြပါပဲ။

ကရင္ေတြ ေသြးတစက္မွမက်ဘဲ ကရင္ျပည္ရေအာင္ ေတာင္းမယ္လို႔ ေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးၾကီးက ေျပာခဲ့တယ္။ ဒါကိုၾကည့္ျခင္းအားျဖင့္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ လိုလားတယ္ ဆိုတာကို ျပသေနပါတယ္။ ကရင္ေတြရဲ႕ ေတာင္းဆိုခ်က္ကိုၾကည့္ရင္ အၾကမ္းဖက္တာကို မလိုလားပါဘူး။ စစ္အစိုးရရဲ႕ အၾကမ္းဖက္ဖိႏွိပ္မႈေၾကာင့္ ကရင့္အမ်ဳိးသား ၿငိမ္းခ်မ္းေရးနဲ႔ ကိုယ့္အမ်ဳိးသားကို ကာကြယ္ဖို႔ လက္နက္ကို္င္လမ္းစဥ္ကို မေရွာင္မလႊဲသာ လိုက္ခဲ့ရပါတယ္။ ေရြးစရာလမ္းမရွိလို႔ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို ေရြးခဲ့ရတာပါ” လို႔ ေၾကေၾကကြဲကြဲ ေျပာသြားပါတယ္။

ဗိုလ္ခ်ဳပ္ဆိုေပမယ့္ ဘာအေဆာင္အေယာင္မွ မရွိရွာဘူး။ တင္းတိမ္ေရာင့္ရဲမႈေတြ၊ ျဖဴစင္မႈေတြသာရွိတဲ့ ေတာ္လွန္ေရးေခါင္းေဆာင္မ်ားပါ။

ေခါင္းေတြ ေဖြးေဖြးျဖဴေနတဲ့ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရး ေခါင္းေဆာင္တေယာက္ျဖစ္တဲ့ ဦးဗလာဒူးက “ဟိုတုန္းက က်ေနာ္တို႔ ကရင္ေတြနဲ႔ ဗမာေတြက ၃ နဲ႔ ၄ ပါ။ အခုအခ်ိန္မွာ စစ္အစိုးရရဲ႕ ဖိႏွိပ္ကို အတူခံေနရတဲ့အတြက္ ၄ နဲ႔ ၃ ျဖစ္သြားပါၿပီ” တဲ့။

က်မတို႔ ဒုကၡသည္စခန္းထဲမွာ ကခ်င္၊ ခ်င္း၊ ကရင္၊ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ မြန္၊ ရွမ္း တိုင္းရင္းသားေတြလည္း ႐ိုးရာဝတ္စံုေတြနဲ႔ ကရင့္အမ်ဳိးသားေန႔ကို တတ္ေရာက္အားေပးၾကပါတယ္။ တေယာက္ကိုတေယာက္ မွီတြယ္ေပါင္စည္းလ်က္ရွိတဲ့ ခြန္အားေတြ၊ စိတ္ဓာတ္ေတြက ျမစ္ၾကီးတခုထဲကို ေရေပါင္းမ်ားစြာ ေပါင္းစပ္စီးဆင္း ေနသလိုပါပဲ။



႐ိုးရာအစားအစာေတြကိုလည္း ျပပြဲလုပ္သြားပါတယ္။ ကရင္လူမ်ိဳးတို႔ရဲ႕ ႐ိုးရာအမွတ္အသား အစားအစာျဖစ္တဲ့ “တာလေပါ” ဟင္းကို ကရင္စာသင္တဲ့ ေက်ာင္းဆရာၾကီးက ရွင္းျပေတာ့ က်မမွာ အံ့ၾသခ်ီးမြမ္း တုန္လႈပ္သြားရတယ္။ ေျပာတတ္လိုက္တာလို႔လည္း ႏႈတ္က ဖြင့္ဟမိတဲ့အထိပါ။

“က်ေနာ္တို႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြမွာ ဖူလံုတဲ့ အစားအစာနဲ႔ မဖူလံုတဲ့ အစားအစာဆိုၿပီး ႏွစ္မ်ဳိး ရွိပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ ကရင္လူမ်ဳိးေတြကို ႏွိမ့္ႏွိမ့္ခ်ခ် တာလေပါစားၾကီးတဲ့ ေကာင္ေတြလို႔ ေျပာၾကတယ္။ တာလေပါဆိုတာ ဆန္ကိုေလွာ္ၿပီး အသီးအႏွံမ်ဳိးစံုနဲ႔ ခ်က္တဲ့ဟင္းကို ေျပာတာပါ။ က်ေနာ္တို႔ ေဒသေတာင္ယာေတြက ထြက္တဲ့ ဆန္၊ အသီးအႏွံေတြ ေရာခ်က္ထားတဲ့၊ ဖူလံုရင္ေတာ့ အသားငါး ထည့္ပါတယ္။ တာလေပါထဲမွာ ၾကိမ္ဖူးလည္း ပါပါတယ္။ ၾကိမ္ဖူးက ဆိမ့္သက္ၿပီး စိတ္ဓာတ္ခြန္အား ေပးပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ေရွ႕တန္းစစ္မ်က္ႏွာျပင္မွာ တာလေပါထဲကို ၾကိမ္ဖူးထည့္ေပးတယ္။ တာလေပါစားၿပီး ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးကို တိုက္ပြဲဝင္ေနၾကတာ ႏွစ္ေပါင္း ၆၀ ေက်ာ္ပါၿပီ။

တာလေပါစားၿပီး အသက္ဆက္ရတဲ့ ကရင့္ေတာ္လွန္ေရးက ေၾကကြဲဖြယ္ရာ တာလေပါအေၾကာင္း နားေထာင္ၿပီးေတာ့ ပရိသတ္က ၿငိမ္သက္သြားတယ္။

က်မတို႔ ဗမာအစားအစာကေတာ့ ၾကက္သားနဲ႔ ဘူးသီး ကာလသားခ်က္နဲ႔ လက္ဖက္ပြဲပါ။ ၾကက္သားနဲ႔ ဘူးသီးကို အလြယ္တကူမို႔သာ ခ်က္ရတယ္။ ႐ိုးရာဟင္းေတာ့ မဟုတ္ပါဘူး။ ႐ိုးရာမဟုတ္ေပမယ့္ ေပ်ာ္စရာအျဖစ္ ကာလသားေတြ ၾကက္ခိုး၊ ဘူးသီးခိုးၿပီး အေပ်ာ္ခ်က္စားၾကပါတယ္။ ၾကက္သားခ်က္ရင္ ဆရာၾကီးေသာ္တာေဆြ ေျပာတဲ့ စကားကို သတိရမိပါတယ္။ သဘာဝအေလ်ာက္ ေပ်ာ္ရႊင္ေနတဲ့၊ ေသရမယ္မွန္းမသိတဲ့ ၾကက္က ပိုခ်ဳိတယ္တဲ့။ ဒါေၾကာင့္ ထင္ပါရဲ႕၊ ေတာရြာေတြေရာက္လို႔ ေဆြမ်ဳိးေတြ ခ်က္ေၾကြးတဲ့ ၾကက္သားဟင္းက သိပ္စားလို႔ ေကာင္းပါတယ္။ ၾကက္ဆိုရင္ ေတာင္ပံ၊ ဆီဖူး လူမဦးေစနဲ႔လို႔ အဆိုရွိပါတယ္။ ကာလသားခ်က္က ဆီနည္းနည္းနဲ႔ အရည္ေသာက္ဟင္းမို႔ ထမင္းမိန္ၿပီး စားေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေဒၚႏြယ္ႏြယ္ဝင္းက ေျပာသြားပါတယ္။

ဗမာအသင္းတာဝန္ခံ ကိုထိန္လင္းေအာင္ က က်မကို လက္ဖက္ပြဲအေၾကာင္း ေျပာျပေပးပါတဲ့။ တာလေပါဟင္းအေၾကာင္းလို ရသစံုေအာင္ ေျပာႏိုင္ဖို႔ က်မဘက္က ၾကိဳတင္ျပင္ဆင္မထားႏိုင္ေပမယ့္ အတတ္ႏိုင္ဆံုးေတာ့ ၾကိဳးစားေျပာခဲ့ပါတယ္။

တာလေပါအေၾကာင္း နားေထာင္ေနတုန္းက က်မရင္ထဲ ခံစားရပါတယ္။ ေဒသအစားအစာဆိုတာ ကိုယ့္ေဒသထြက္တဲ့ ထြက္ကုန္ေပၚမွီၿပီး အသက္ရွင္ ရပ္တည္ၾကရတာမို႔လား။ ေတာင္ယာစိုက္ခင္းမ်ားမွ၊ ရာသီဥတုေကာင္းပါမွ ေဒသခံမ်ား ဖူဖူလံုလံု စားရတာပါ။ က်မေရာက္ဖူးတဲ့ ပံုေတာင္ပံုညာ ေယာနယ္ဘက္မွာ ရာသီဥတု မေကာင္းလို႔၊ စိုက္ပ်ဳိးစရာ ေတာင္ယာနည္းလို႔ သံုးလြန္းတင္စားရတယ္ ၾကားေတာ့ ဘာ့လို႔ သံုးလြန္းတင္ေခၚလည္း ေမးၾကည့္မိတယ္။ ေၾကြဥ၊ ေျပာင္း၊ ဆန္အနည္းငယ္ေရာၿပီး ခ်က္ရတယ္။ ဆန္တမ်ဳိးထဲ မစားႏိုင္ပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္ သံုးလြန္းတင္လို႔ ေခၚတာပါတဲ့။

ဒီအေၾကာင္းကို ျမန္မာျပည္မွာ စာေရးေဖာ္ျပခြင့္ မရွိပါဘူး။ ဒါ့ေၾကာင့္ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ဒီအေၾကာင္းကို မသိၾကပါဘူး။ တကယ္ဆင္းရဲၾကသူေတြ ထမင္းႏွစ္နပ္ စားခြင့္ မရွိပါဘူး။ မနက္စာ၊ ညစာ ေပါင္းၿပီး တနပ္ထဲ စားရသူေတြ ေတာရြာေတြမွာတင္ မဟုတ္ပါဘူး။ ၿမိဳ႕ျပေတြမွာလည္း ရွိပါတယ္။ အာဟာရခမ္းေျခာက္ၿပီး ဘဝလမ္းေပ်ာက္ေနရတဲ့ ျပည္သူလူထုေတြ ျမန္မာျပည္မွာ အမ်ားၾကီးပါ။

လက္ဖက္ကို ဘယ္အခ်ိန္ကတည္းက စတင္စားသံုးတယ္ ဆိုတာကိုေတာ့ က်မ မသိပါဘူး။ လက္ဖက္ကေတာ့ က်မတို႔ ျမန္မာလူမ်ဳိးေတြရဲ႕ ႐ိုးရာအစားအစာတင္ မဟုတ္ဘဲ ႐ိုးရာနတ္တင္ ကေတာ့ပြဲျပင္ရင္ လက္ဖက္နဲ႔ တင္ရပါတယ္။လက္ဖက္ကို ၾကားခံ သံခင္း၊ တမန္ခင္းအျဖစ္ အသံုးျပဳၾကတာ ျမန္မာ့႐ိုးရာဓေလ့လို ျဖစ္ေနပါၿပီ။ အလႉပြဲ၊ မဂၤလာပြဲမ်ားမွာ ဧည့္သည္ကို မြန္ျမတ္တဲ့ အစားအစာအျဖစ္ လက္ဖက္နဲ႔ ဧည့္ခံပါတယ္။

ေက်းလက္ေတြမွာ တရားတေဘာင္ျဖစ္လို႔၊ ပဋိပကၡျဖစ္လို႔ တဖက္နဲ႔ တဖက္ ေက်ေအးခ်င္လို႔ ေက်ေအးမယ္ဆိုရင္ လက္ဖက္ပြဲ ျပင္သြားၾကပါတယ္။ လက္ဖက္ပြဲကို တဖက္လူက ဖြင့္စားတယ္ဆိုရင္ အမ်က္ေျပ ေက်ေအးတယ္လို႔ ယူဆပါတယ္။

ဒါ့ေၾကာင့္ က်မတို႔ လက္ဖက္ပြဲကို ကရင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္ ကရင္အမ်ဳိးသားမ်ား စားၿပီး ဗမာျပည္သူလူထုကို အမ်က္ေျဖၾကပါ။ ဒီလက္ဖက္ပြဲကို ၾကည့္ရင္ လက္ဖက္ပြဲလို႔ ထင္ၾကမယ္။ ႐ိုး႐ိုးလက္ဖက္ မဟုတ္ပါဘူး။ လက္ဖက္အသားက ရွမ္းျပည္က ထြက္ပါတယ္။ ၾကက္သြန္ေၾကာ္၊ ႏွမ္း၊ ပဲေၾကာ္က က်မတို႔ အညာေျမလတ္က ထြက္ပါတယ္။ ဒီျငဳပ္သီးေလးက ႏို႔ဖိုးဒုကၡသည္စခန္းက ကရင္အမ်ဳိးသမီးေလးေတြ စိုက္ထားတဲ့ ျငဳပ္သီးမို႔ က်မတို႔ ေမွ်ာ္လင့္ေနတဲ့ ဖက္ဒရယ္ ျပည္ေထာင္စု လက္ဖက္ပြဲဆိုရင္ မမွားပါဘူး။

ကရင္အမ်ဳိးသားေန႔ကို ဒုကၡသည္အျဖစ္နဲ႔ က်င္းပရေပမယ့္ ကရင္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးၾကီး အေၾကာင္းကို သီဆိုတီးမႈတ္ ေဖ်ာ္ေျဖသြားၾကသူေတြက ရခိုင္အမ်ဳိးသားအဆိုေတာ္၊ တေယာထိုးသူက ခ်င္းအမ်ဳိးသား၊ ဂစ္တာ ဒရမ္တီးသူေတြက ကရင္အမ်ဳိးသားေတြ တပ္မဟာ ၂၄ က ေတာ္လွန္ေရးသမားမ်ား။ ဗမာ၊ ရခိုင္၊ မြန္္ အမ်ဳိးသားေတြ ဝိုင္းဝန္းသီဆိုသြားပါတယ္။ သီခ်င္းသံက စခန္းအတြင္းက ပရိသတ္ပါ အားမာန္တက္ၾကြ ျမဴးခုန္ၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ေကာင္းကင္က လမင္းနဲ႔ ၾကယ္ေတြပါ ကခုန္ေနၾကတာမ်ား ၾကယ္ေတြဆိုတာ တဖ်ပ္ဖ်ပ္နဲ႔။

ေခါင္းေဆာင္ဆိုတာ တိုက္ပြဲၾကားက ေပၚခဲ့တယ္ဆိုတာ ကရင့္အမ်ဳိးသားေခါင္းေဆာင္ ေစာဘဦးၾကီးက သက္ေသျပခဲ့ပါၿပီ။

ကရင့္အမ်ဳိးသားေတြ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လိုခ်င္ေပမယ့္ အေျခအေနက လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေရးကို တြန္းပို႔ခဲ့တယ္ဆိုတာကို က်မတို႔ နားလည္ခံစားခဲ့ရတဲ့ ေန႔ပါပဲ။

ဆက္လုပ္သင့္တဲ့ Credentials Challenge လႈပ္ရွားမႈ

မိုးခ်မ္း

ယေန ့ ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ ႏုိင္ငံေရး ေရခ်ိန္ဟာ ျမင့္တက္လို႔လာ ေနပါၿပီ။ ၂၀၁၀ ေရာက္ဖို ့ (၁၀) လပဲ က်န္ပါေတာ့တယ္။ ၂၀၁၀ ေရြးေကာက္ပြဲကို ေခါင္းမာမာနဲ ့ ဆက္လက္က်င္းပ သြားမယ္ ဆိုရင္ က်ေနာ္တို ့ ျပည္သူေတြအားလံုး ရင္တထိတ္ထိတ္နဲ႔ နအဖရဲ႕ အႏၱရာယ္ကုိ ရင္ဆိုင္ရ ေတာ့မွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ေသခ်ာတာကေတာ့ ၂၀၁၀ ကို နအဖ လက္ထဲ မအပ္ဘဲ ကိုယ့္ျပည္သူလက္ထဲ ေရာက္ဖို ့ အထူးလိုအပ္ ေနပါတယ္။

၁၉၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲတုန္းက တိုင္းျပည္ဟာ ျပည္သူ ့လက္ထဲ ေရာက္ၿပီလို ့ အမ်ားျပည္သူေတြ အေနနဲ ့ ယူဆခဲ့ၾကတာပါ။ မဲရုံသြားခဲ့တဲ့ (၈၀) ရာခိုင္ႏႈန္း ထက္မကတဲ့ ျပည္သူေတြက သူတို႔အတြက္ ကမာၻ႔အလယ္မွာ ကိုယ္စားျပဳဖို ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ဦးေဆာင္တဲ့ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ကို တရား၀င္ ေခါင္းေဆာင္မ်ားအျဖစ္နဲ႔ ေရြးခ်ယ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေနာက္ပိုင္း ျပည္ပေရာက္လာတဲ့ ဒီမိုကေရစီ ေခါင္းေဆာင္မ်ားကအစ၊ ျမန္မာႏုိင္ငံ လြတ္ေျမာက္ေရး စိတ္အားထက္သန္စြာ ၀င္ေရာက္ႏႈိးေဆာ္ေပးတဲ့ Activists မ်ားကပါ အမ်ိဳးသား ဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္ ကသာလွ်င္ မဲႏုိင္ခဲ့တဲ့ပါတီ ျဖစ္တဲ့အတြက္ နအဖက တရား၀င္ အာဏာလႊဲေပးရမယ့္ တာ၀န္ရွိတယ္ ဆိုတဲ့အထိ ႏုိင္ငံတကာမွာ ေျပာဆိုခဲ့ရပါတယ္။ အဲဒီကေနတဆင့္ နအဖက ေဒၚစုတို ့နဲ ့ Dialogue လုပ္ဖို ့ အတြက္ပါ ႏႈိးေဆာ္ခဲ့ရပါတယ္။ ျပည္ပမွာ ဒီလို ႏႈိးေဆာ္ခဲ့တာ (၁၈) ႏွစ္ၾကာခဲ့ၿပီလို႔ ဆိုႏုိင္ပါတယ္။

၉၀ ေရြးေကာက္ပြဲ ၿပီးလို႔ (၁၈) ႏွစ္အၾကာ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လမွာ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံ အမ်ိဳးသားေကာင္စီက ဦးေဆာင္ၿပီး ကုလသမဂၢမွာ Credentials Challenge လႈပ္ရွားမႈကို လုပ္ေဆာင္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ ရည္ရြယ္ခ်က္ကေတာ့ တရား၀င္ အစိုးရ မဟုတ္တဲ့ နအဖက ကုလသမဂၢမွာ ျမန္မာႏုိင္ငံ ျပည္သူေတြရဲ႕ ကိုယ္စားလွယ္ မျဖစ္သင့္ေၾကာင္းနဲ ့ ဒါကုိ ျပန္လည္ ဆန္းစစ္ၿပီးေတာ့ တရား၀င္ ျပည္သူ႔ကိုယ္စား လွယ္နဲ ့ အစားထိုးႏုိင္ဖ႔ိုပဲ ျဖစ္ပါတယ္။

က်ေနာ္တို႔လည္း ဒီိကိစၥအေပၚ ကိုယ့္ကိုယ္ကို ျပန္လည္ဆန္းစစ္လိုရပါတယ္။ ဘာလဲဆိုေတာ့ နအဖက က်ေနာ္တို႔ ျပည္သူနဲ႔ ႏုိင္ငံကို တကယ္ပဲ ကိုယ္စားျပဳေနသလား။ သူတို ့က ျမန္မာႏုိင္ငံရဲ႕ တရား၀င္ အစိုးရလား။ De-facto အစိုးရပဲ ေျပာအံုးေတာ့ သူတို ့အႏွစ္ (၂၀) ေလာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ရွိသလား။ ျပည္တြင္း လႈပ္ရွားမႈနဲ႔ ကမာၻရဲ႕ ဖိအားေပးမႈေတြမရွိခဲ့ရင္ ေနာင္အႏွစ္တစ္ရာမက အုပ္ခ်ဳပ္ ပါလိမ့္မယ္။ ဒါ့ေၾကာင့္ လႈပ္ရွားမႈတစ္ရပ္အေနနဲ႔ ဒီလို Credentials Challenge လုပ္ေဆာင္ခ်က္က အေရးႀကီးပါတယ္။ ဒီလုပ္ရပ္ ေအာင္ျမင္ခဲ့ရင္ နအဖေခါင္းေဆာင္မ်ား အက်ပ္႐ိုိက္ၿပီ ဆိုတာ ေသခ်ာသေလာက္ပဲ။

မႏုိင္ခဲ့ရင္ ဘာျဖစ္မလဲဆိုတဲ့ အေတြးလည္း ရွိႏုိင္ပါတယ္။ လြတ္လပ္ေရးလိုခ်င္ပါတယ္ဆိုတဲ့ ျပည္သူေတြအတြက္ မရမခ်င္း တုိက္ရမဲ့ တာ၀န္ဟာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုးရဲ႕ တာ၀န္ပဲ ဆိုတာ အခိုင္အမာ ႏွလံုးသြင္းထားဖို႔လိုပါ လိမ့္မယ္။ ကိုယ့္လူမ်ိဳးအခြင့္အေရး အတြက္ တိုက္ခဲ့တဲ့ Martin Luther King၊ ေတာင္အာဖရိက အေရးမွာ လူမည္း လြတ္ေျမာက္ဖို ့ တိုက္ခဲ့တဲ့ Nelson Mandela၊ အိႏိၵယ က ဂႏၵီ တို႔ိုကို စံနမူနာ ယူရဦးမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အေကာင္အထည္ မေဖၚရေသးပဲနဲ ့ ႐ံႈးဖို ့ကို ေတြးမေနသင့္ပဲ၊ ႏုိင္မယ္ဆိုတာ ဘယ္သူကမွ အတပ္မေျပာႏုိင္ ေပမဲ့လို ့ အမွန္တရားက ကိုယ့္ျပည္သူေတြဘက္မွာ ရွိေနတယ္ဆိုတာ ကမာၻကျငင္းလို ့ မရပါဘူး။

ဒီလိုလႈပ္ရွားမႈဟာျဖင့္ အခုမွ စတင္တာ မဟုတ္ပါဘူး။ ၂၀၀၀ ခုႏွစ္တုန္းကလည္း UNseat Campaign ဆိုၿပီး Free Burma Coalition အဖြဲ ့က လုပ္ခဲ့ပါေသးတယ္။ ဒီလႈပ္ရွားမႈကလည္း Activists မ်ားရဲ ့ ႐ႈေထာင့္ကေနၿပီး ကုလသမဂၢမွာ ထိုင္ေနတဲ့ နအဖ သံအမတ္ကို “ျမန္မာ” ဆိုတဲ့ ထိုင္ခံုကေန ဖယ္ရွားဖို ့ဆိုၿပီး ႀကိဳးစားခဲ့တာပါ။ အဲဒီတုန္းကလည္း ေထာက္ခံတဲ့လူ ေတြရွိခဲ့သလို ျငင္းပယ္တဲ့ လူေတြလည္း ရွိခဲ့ေသးတယ္။ ဘာလို ့မေထာက္ ခံတယ္ ဆိုတာ ဃဂဏန မသိခဲ့ရေပမယ့္ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံအမ်ိဳးသားၫြန္ ့ေပါင္းအစိုးရရဲ႕ ကုလသမဂၢ႐ံုးက လက္မခံလို ့ဆိုၿပီး ရပ္လိုက္ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့ လက္မခံလဲလို ့ ေမးခဲ့ေတာ့ တိက်တဲ့ အေျဖကို မရခဲ့ပဲ FBC ရဲ ့ အထက္က တာ၀န္ရွိသူမ်ားရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္နဲ ့ ေနာက္လိုက္ေတြလည္း ရပ္ခဲ့ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ က်ေနာ့္အေနနဲ ့ အႀကံျပဳခ်င္တာက ျပည္ေထာင္စု ျမန္မာႏုိင္ငံအမ်ိဳးသားညြန္ ့ေပါင္းအစိုးရရဲ႕ ကုလသမဂၢ႐ံုးကလည္း ေျဖရွင္းခ်က္ေတြ ရွိလာႏုိင္ပါတယ္။ အားလံုးတိတိက်က် ေလ့လာၿပီးမွ ေကာက္ခ်က္ခ်ၾကဖို႔ု လည္း စာဖတ္သူမ်ားကို သတိေပးပါရေစ။

တဖန္ ယခုျပဳလုပ္တဲ့ Credentials Challenge က်ျပန္ေတာ့ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံၫြန႔္ ေပါင္း အစိုးရက “မူအရ” ေထာက္ခံတယ္ဆိုၿပီး လက္ေတြ ့မွာ မေထာက္ခံတာ ရွင္းရွင္းလင္းလင္း ျဖစ္သြားပါၿပီ။ ျပည္ေထာင္စုျမန္မာႏုိင္ငံၫြန္႔ေပါင္း အစိုးရက ထုတ္ျပန္ထားတဲ့ ၂၀၀၈ ၾသဂုတ္ (၁) ရက္ စာရဲ႕့ ေနာက္ဆံုး အပိုဒ္မွာေတာ့ “ျမန္မာ့ ဒီမိုကေရစီ အင္အားစုမ်ားက နအဖ စစ္အုပ္စု၏ တရားမ၀င္မႈႏွင့္ ျမန္မာျပည္သူတို႔အား ကုလသမဂၢ၌ ကိုယ္စားျပဳခြင့္မရွိျခင္းအား စိန္ေခၚသည့္ လႈပ္ရွားမႈမ်ားသည္ ႏုိင္ငံေရးအရ၊ မူအရ မွန္ကန္ေသာ ဦးေဆာင္လႈပ္ရွားမႈမ်ားအျဖစ္ မိမိတို ့ အမ်ိဳးသားၫြန္ ့ေပါင္းအစိုးရ က သေဘာတူ ႀကိဳဆိုပါေၾကာင္း ထုတ္ျပန္အပ္ပါသည္” လို ့ ေဖၚျပထားပါတယ္။ ဒီလိုေဖၚျပထားျခင္းဟာ တကယ္ေတာ့ က်ေနာ္တို ့ အခ်င္းခ်င္းလုပ္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈကို အားေပးသလိုျဖစ္ၿပီး ညီညြတ္ေရးသို႔ ဦးတည္ေစပါတယ္။ ညီၫြတ္ေရးရဖို ့ဆိုရင္ လူတစ္ေယာက္ (၀ါ) တစ္ဖြဲ ့ ရဲ႕ မွန္ကန္တဲ့ လုပ္ရပ္ကို ေနာက္တစ္ေယာက္ (၀ါ) တစ္ဖြဲ ့က ေထာက္ခံအားေပး သို ့မဟုတ္ အသိအမွတ္ျပဳမႈကို မလြဲမေသြ လုပ္ရပါလိမ့္မယ္။

Credentials Challenge လုပ္ရျခင္း အေၾကာင္းကို က်ေနာ္ ေလ့လာထားသေလာက္ အတိုခ်ဳံးၿပီး တင္ျပလိုက္ပါတယ္။ က်ေနာ္တို ့ CC လုပ္ဖို ့ စျပင္ခဲ့တဲ့ အခ်ိန္မွာ ဒီ လႈပ္ရွားမႈနဲ ့ ပတ္သက္လို ့ ေနာက္ခံသမိုင္းေတြ၊ ကုလသမဂၢနဲ ့ပတ္သက္တဲ့ အေၾကာင္းအရာေတြ ေလ့လာခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။ ကမာၻ႔သမိုင္း ပညာရွင္မ်ား နဲ ့ ကမာၻ ့ဥပေဒ ပညာရွင္တို ့ရဲ႕ မွတ္တမ္းေဖၚျပခ်က္ေတြအရ ကုလသမဂၢမွာ ၁၉၄၅-၁၉၉၀ ထိ (၄၅) ႏွစ္ သက္တမ္းမွာ ႀကီးက်ယ္တဲ့ Credentials Challenge လႈပ္ရွားမႈ အနည္းဆံုး (၇) ႀကိမ္ ျဖစ္ခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလႈပ္ရွားမႈ (၇) ႀကိမ္ဆိုရာမွာ ေတာင္အာဖရိကႏုိင္ငံ၊ တ႐ုတ္၊ ဟန္ေဂရီ၊ ကြန္ဂို၊ ယီမင္ နဲ ့ ကေမာၻဒီးယား အေရး (၂) ႀကိမ္ တို႔ပဲျဖစ္တယ္။ ၁၉၉၀-၂၀၀၀ ၾကားကာလမွာေတာ့ Credentials Challenge လႈပ္ရွားမႈ (၄) ႀကိမ္ေလာက္ရွိခဲ့တယ္။ ပါ၀င္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံေတြကေတာ့ အာဖဂန္နစၥတန္၊ ကေမာၻဒီးယား (တတိယအႀကိမ္)၊ ေဟတီ နဲ ့ စီရဲရား လီယုမ္း (Sierra Leone) တို ့ပဲျဖစ္ပါတယ္။

ဒီေနရာမွာ တခ်ိဳ႕ ႏုိင္ငံေတြရဲ႕ Credentials Challenge နဲ ့ပတ္သက္တဲ့ လႈပ္ရွားမႈေတြ ဘယ္လို ရွိခဲ့သလဲ ဆိုတာ တင္ျပပါ့မယ္။ ကမာၻ ့ဥပေဒ ပညာရွင္ေတြ ေဖၚျပထားတာကိုပဲ ကိုးကား ေဖၚျပ လိုက္ပါတယ္။ အခုလို ေဖၚျပလိုက္ျခင္းက CC နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး စာဖတ္သူတို႔ရဲ႕ စဥ္းစား ေတြးေခၚပံုကို အက်ိဳးျပဳေစလိမ့္မယ္လို ့ ထင္ပါတယ္။

ပထမေဖၚျပခ်င္တာကေတာ့ CC လုပ္ၿပီဆိုရင္ ကုလသမဂၢမွာ ဘယ္လိုအဆင့္ေတြကို ျဖတ္ေက်ာ္ ရသလဲေပါ့။ ဒီေနရာမွာ ဗဟုသုတ အျဖစ္ ေ၀မွ်ခ်င္တာက အဲဒီလုပ္ငန္း အဆင့္ဆင့္ ဘယ္လို လုပ္ရသလဲဆိုတာ က်ေနာ္တို ့ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြ သာမက တျခား ကုလ သံအရာရွိ တခ်ိဳ႕့လည္း ဃဂဏန နားမလည္တာေတြရွိခဲ့တယ္လို ့သိလိုက္ရပါတယ္။ သူတို ့ေတြလည္း ဥပေဒပညာရွင္ေတြနဲ ့ အၿမဲတိုင္ပင္ ေမးျမန္းၾကရတယ္။ ဒါဟာ က်ေနာ္တို႔ အားလံုး စံနမူနာယူရမယ့္ အခ်က္ပါပဲဲ။ ဘာျဖစ္လို ့ လဲဆိုေတာ့ ကမာၻႀကီးမွာ သိသလိုလို နဲ ့ မသိတာေတြ အမ်ားႀကီးရွိတဲ့အတြက္ မသိသူက နားလည္ တတ္ကၽြမ္းတဲ့သူေတြနဲ ့ ေတြ႔ဆံု ေမးျမန္းၿပီး ေဆြးေႏြးမွ စစ္မွန္တဲ့ အခ်က္အလက္ေတြ ရမွာပါ။ ဒါမွ ကုိယ္က ဆံုးျဖတ္ခ်က္ခ် တဲ့အခါ မွန္ကန္မႈ ရာခိုင္ႏႈန္းအား ပိုေကာင္းၿပီး ရလာဒ္ေကာင္းေတြ ထြက္ေပၚလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။

CC နဲ ့ပတ္သက္ၿပီး ကုလသမဂၢမွာ တာ၀န္ယူ ဆံုးျဖတ္ရတဲ့ အဆင့္ (၃) ဆင့္ရွိပါတယ္။ စင္ၿပိဳင္အစိုးရ ပဲျဖစ္ျဖစ္၊ အာဏာရ အစိုးရပဲျဖစ္ျဖစ္ မိမိကို တရား၀င္ ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္နဲ ့ ကုလသမဂၢက အသိအမွတ္ျပဳဖို ့ ပထမဦးစြာ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး႐ုံးသို ့ တင္သြင္းရပါ တယ္။ ၿပီးေတာ့ ဒီတင္သြင္းခ်က္ကို ကုလသမဂၢရဲ႕ ဥပေဒေဘာင္၀င္မ၀င္ အေထြေထြအတြင္း ေရးမႉး႐ုံးက စစ္ေဆးၿပီး ေဘာင္၀င္ရင္ေတာ့ ဒုတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ Credentials Committee သို႔ပို႔ပါတယ္။ အကယ္၍ ကုလရဲ႕ ဥပေဒေဘာင္မ၀င္ဘူးလို ့ အေထြေထြအတြင္းေရးမႉး႐ုံးက ဆံုးျဖတ္ခဲ့ရင္ေတာင္မွ Credentials Committee ထဲပါတဲ့ ႏိုင္ငံမ်ားအေနနဲ ့ ေတာင္းဆို စစ္ေဆးခြင့္ ရွိၿပီး ေဆြးေႏြးလို ့ ရပါတယ္။ (Credentials Committee ထဲမွာ ႏုိင္ငံေပါင္း (၉) ႏုိင္ငံရွိပါတယ္။ ပံုမွန္အားျဖင့္ U.S., China, Russia တို ့ပါ၀င္ၿပီး က်န္တဲ့ (၆) ႏုိင္ငံကိုေတာ့ တႏွစ္ တစ္ခါ General Assembly ဆိုတဲ့ အေထြေထြညီလာခံက ေရြးခ်ယ္ပါတယ္။) ၿပီးေတာ့ Credentials Committee ကေန မဲခြဲ ဆံုးျဖတ္ၿပီး ႐ံႈး႐ံႈးႏုိင္ႏုိင္ တတိယအဆင့္ျဖစ္တဲ့ အေထြေထြညီလာခံသို ့ တင္ျပရပါတယ္။ အေထြေထြညီလာခံ အေနနဲ ့ ပံုမွန္အားျဖင့္ Credentials Committee က ဆံုးျဖတ္တဲ့အတိုင္း လိုက္ၿပီး ဆံုးျဖတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ အကယ္၍ ကုလအဖြဲ ့၀င္ အျခားႏုိင္ငံတစ္ခုကေန Credentials Committee ရဲ႕ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ကို ျငင္းမယ္ဆို ျငင္းခြင့္ ရွိပါတယ္။ ေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကုလအဖြဲ ့၀င္ အားလံုး တက္ေရာက္တဲ့ အေထြေထြညီလာခံကေန မဲခြဲၿပီး ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပးရပါတယ္။

ယေန ့အေျခအေနမွာေတာ့ ျမန္မာႏုိင္ငံျပည္သူေတြရဲ ့ အေရးကို မိမိကိုယ္တိုင္ အားႀကိဳးမာန္တက္ မလုပ္ရင္ေတာ့ ဘာရလာဒ္မွ မရွိႏုိင္ပါဘူး။ ဆိုလိုတာက ကုလသမဂၢရဲ႕ အဆင့္တိုင္းမွာ လမ္းစေတြ ဖြင့္ထားပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔မွာ လုပ္မယ္ဆိုရင္ တကယ္လုပ္ စရာေတြ အမ်ားႀကီးပါ။ စည္း႐ုံးေရးက အစျပဳပါတယ္။ ယေန ့ ျမန္မာ့အေရးမွာ က်ေနာ္တို႔ ဘက္က အမွန္တရားဆိုတာရွိေနရဲ႕သားနဲ႔ ကမာၻ႔အလယ္ နအဖကို စိန္မေခၚ၀ံ့ဘူး ဆိုရင္ ျပည္သူေတြကို ေက်းဇူးမဆပ္ပဲ လစ္လ်ဴ႐ႈ ထားတယ္လို ့ ေျပာမယ္ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး။

ဥပမာအေနနဲ ့ ကုလသမဂၢမွာ Credentials Challenge လုပ္ေဆာင္ခဲ့တဲ့ ႏုိင္ငံတခ်ိဳ႕ရဲ႕ လႈပ္ရွားမႈ ေတြကို ၾကည့္ႏုိင္ပါတယ္။ ဥပေဒပညာရွင္ေတြ အဆိုအရ ၁၉၉၀ မတိုင္ခင္ ကုလသမဂၢ Credentials Committee က တိုင္းျပည္တျပည္ရဲ႕အစိုးရလို ့ အသိအမွတ္ျပဳဖ႔ို ဆိုရင္ အဲဒီအစိုးရက အာဏာ ထိန္းခ်ဳပ္ထားႏုိင္ရမယ္၊ ၿပီးေတာ့ နယ္ေျမရွိရမယ္ ဆိုတဲ့ အခ်က္ေတြအေပၚ အဓိကထားၿပီး ေထာက္ခံဆံုးျဖတ္ေလ့ရွိပါတယ္။ အဲဒီေနာက္ပိုင္းမွာေတာ့ ေျပာင္းလဲမႈေတြရွိလာၿပီး ၁၉၉၂ ကာလ ေလာက္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ေဟတီႏုိင္ငံရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္၊ ၁၉၉၆-၂၀၀၀ အတြင္း ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အာဖဂန္နစၥတန္ ႏုိင္ငံရဲ႕အျဖစ္အပ်က္၊ ၁၉၉၇ ကာလေလာက္က ျဖစ္ခဲ့တဲ့ ကေမာၻဒီးယားနဲ ့ စီရဲရား လီယုမ္း (Sierra Leone) တို႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကေတာ့ က်ေနာ္တို ့ ေလ့လာအတုယူစရာ သက္ေသ အေနနဲ ့ ရွိခဲ့ပါတယ္။

အတုယူစရာ သက္ေသမ်ားအနက္ က်ေနာ္ ေဟတီနဲ ့ ကမ္ေဘာဒီးယားႏုိင္ငံ တို႔ရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ကို အနည္းငယ္ ေ၀မွ်လိုက္ပါတယ္။ ဘာလို ့ ဒီႏွစ္ႏုိင္ငံရဲ႕ အျဖစ္အပ်က္ေတြကို ေရြးခ်ယ္ရသလဲ ဆိုေတာ့ သူတို ့ဟာ ျမန္မာ့ႏုိင္ငံေရး အေျခအေနနဲ ့ ခပ္ဆင္ဆင္ ျဖစ္ေနခဲ့ၿပီး၊ ကုလသမဂၢ Credentials Committee ရဲ႕တုံ႔ျပန္ခ်က္္မ်ားကို နားလည္ထားျခင္းအားျဖင့္လည္း ျမန္မာ့အေရး အတြက္ အက်ိဳးျပဳတန္ေကာင္း၏ ဆိုၿပီး တင္ျပလိုက္ပါတယ္။

၁၉၉၁ စက္တင္ဘာ ေလာက္မွာ ေဟတီႏုိင္ငံရဲ႕ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္တဦးဟာ ၿပီးခဲ့တဲ့ ၁၉၉၀ ဒီဇင္ဘာလ တုန္းက ဒီမိုကေရစီနည္းနဲ ့ ျပည္သူလူထုက တင္ေျမႇာက္ခဲ့တဲ့ သမၼတ ေရွာင္ဘာထရမ္း အာရစ္ထီဒ္ (Jean-Bertrand Aristide) ကို ဖယ္ၿပီး အာဏာသိမ္း လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ အာဏာသိမ္းခံ ရတဲ့ သမၼတဟာ ျပည္ပသို ့ ထြက္ေျပးခဲ့ရ ပါတယ္။ အာဏာသိမ္းလိုက္တဲ့ စစ္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ကေတာ့ ေဟတီႏုိင္ငံကို ဆက္လက္ ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ပါတယ္။ လက္ရွိ ျမန္မာ နအဖလို ဖိႏွိပ္အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ ေဟတီ အာဏာရွင္ေတြဟာ ကုလသမဂၢက သူတို႔ကို တရား၀င္ အစိုးရအျဖစ္ အသိအမွတ္ျပဳဖို ့တင္ျပခဲ့ရာမွာ Credentials Committee က လက္ခံဖို ့ ျငင္းဆိုခဲ့ပါတယ္။ ၁၉၉၃ ခုႏွစ္အတြင္း အေမရိကန္ သမၼတ ကလင္တန္ က ကုလသမဂၢနဲ႔ ေပါင္းၿပီး ေဟတီအာဏာရွင္နဲ႔ ျပည္ပေရာက္ သမၼတ တို႔ကိုို ညႇိႏႈိင္း ေပးပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ မေအာင္ျမင္ခဲ့ပါဘူး။ ၁၉၉၄ ဇူလိုင္လမွာ ေဟတီျပည္သူေတြ ဟာ ပိုၿပီး ဖိႏွိပ္ ခံရတာက တေၾကာင္း၊ စစ္အာဏာရွင္ေတြက ကုလသမဂၢနဲ႔ မပူးေပါင္းတာက တေၾကာင္းတို႔ေၾကာင့္ လံုၿခံဳေရးေကာင္စီက ကုလျပ႒ာန္းခ်က္ အခန္း (၇) ပါ ဥပေဒအတိုင္း ေဆာင္ရြက္ဖို႔ ဆံုးျဖတ္လိုက္ပါတယ္။ တနည္းအားျဖင့္ ေဟတီ အာဏာရွင္ေတြက ပတ္၀န္းက်င္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထိပါးလာၿပီး ရန္လိုသူအျဖစ္ သတ္မွတ္ခံရလို႔ လံုၿခံဳေရး ေကာင္စီက ႏုိင္ငံတကာ စစ္အင္အားေတြ စုစည္းဖို႔ ဆံုးျဖတ္ခ်က္ေပးခဲ့ၿပီး အေမရိကန္ရဲ႕ ဦးေဆာင္မႈနဲ ့ေဟတီကို ၀င္ေရာက္ခဲ့ပါတယ္။ ျပည္ပေရာက္ ေရွာင္ဘာထရမ္း အာရစ္ထီဒ္ (Jean-Bertrand Aristide) လည္း ၁၉၉၄ ေအာက္တိုဘာမွာ သမၼတအျဖစ္နဲ ့ ေဟတီႏုိင္ငံကို ျပန္လည္ အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ရခဲ့ပါတယ္။

ဆက္လက္ၿပီး ကေမာၻဒီးယား အေနအထားကို တင္ျပပါ့မယ္။ ၁၉၉၇ တုန္းက ကေမာၻဒီးယား ႏုိင္ငံက သူ ့ကို တရား၀င္အစိုးရအျဖစ္ ကုလသမဂၢက အသိအမွတ္ျပဳဖို႔ တင္သြင္းျခင္းနဲ ့ ပတ္သက္ၿပီး တတိယအႀကိမ္ အျငင္းပြားခဲ့ရပါတယ္။ ဘာျဖစ္လို ့လဲဆိုေတာ့ အစိုးရအျဖစ္ တင္သြင္းတာ ႏွစ္ဖြဲ ့ျဖစ္ေနလို ့ပါပဲ။ Ranariddh’s Royalist Party နဲ ့ Hun Sen’s CCP ဆိုတဲ့ ႏွစ္ဖြဲ ့ က ကုလသမဂၢအေနနဲ ့သူတို႔ကို အသိအမွတ္ျပဳဖို ့ အၿပိဳင္တင္သြင္းခဲ့ပါတယ္။ အေမရိကန္ ႏုိင္ငံက Ranariddh ကိုေထာက္ခံခဲ့ၿပီး၊ Hun Sen ကုိေတာ့ အတင္းအဓမၼ အာဏာလုယူမႈေၾကာင့္ ဆန္႔က်င္ ခဲ့ပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စိတ္၀င္စားစရာက Credentials Committee အေနနဲ ့ ကေမာၻဒီးယား ကိစၥကို စဥ္းစားၿပီး အေထြေထြ ညီလာခံရဲ႕ လုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ ့အညီ “တစ္ဖြဲ ့ကိုမွ အသိအမွတ္မျပဳဘဲ (၅၂) ႀကိမ္ေျမာက္ ညီလာခံမွာ ကေမာၻဒီးယား ႏုိင္ငံရဲ႕ ထိုင္ခံုကို မည္သူမွမထိုင္ရ” ဆိုၿပီး ဆံုးျဖတ္ လိုက္ပါတယ္။ ေနာက္ေတာ့ ႏွစ္ဖြဲ ့လံုးက ၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရဖြဲ႔ဖို႔ သေဘာတူညီမႈ ရရွိခဲ့ၿပီး ၁၉၉၈ ဒီဇင္ဘာမွာ Credentials Committee ရဲ႕ ေထာက္ခံမႈနဲ ့ အေထြေထြညီလာခံက ကေမာၻဒီးယား ႏုိင္ငံရဲ႕ တရား၀င္ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ ္ၫြန္႔ေပါင္းအစိုးရကို လက္ခံလိုက္ပါတယ္။

ဒီေတာ့….ျမန္မာ့အေရး ျပန္ၾကည့္မယ္ဆိုရင္ ေလာင္းကစားသမားလို ႐ံႈးမယ္၊ ႏုိင္မယ္ ဆိုတဲ့ အေပၚၾကည့္ၿပီး ႏုိင္ငံေရးမလုပ္သင့္ပါဘူး။ ဒီလိုသာစဥ္းစားၿပီးလုပ္ရင္ ၂၀၀၇ ေရႊ၀ါေရာင္ ေတာ္လွန္ေရး ျဖစ္ခ်င္မွ ျဖစ္မွာပါ။ လက္နက္ကိုင္ ေတာ္လွန္ေနတဲ့ တိုင္းရင္းသားအဖြဲ႔ေတြ လည္း လက္နက္ခ်ရေတာ့မယ့္ ကိန္းဆိုက္ေနၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကလည္း “အေကာင္းဆံုးကို ေမွ်ာ္လင့္ထားၿပီး အဆိုးဆံုးအတြက္ ျပင္ဆင္ထား“ တဲ့။ ဦး၀င္းတင္ကလည္း ထြက္ေပါက္ကို ရွာဖို႔ထက္ “ေဖါက္ထြက္” ၾကလို ့ မွာၿပီးၿပီ။ တဖန္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေအာင္ဆန္း ရဲ႕ စကားကို ထပ္သံုးၿပီး ႏုိင္ငံနဲ ့ ျပည္သူအတြက္ “ျပတ္ျပတ္သားသား” ေဆာင္ရြက္ၾကတဲ့။ ေခါင္းေဆာင္ရဲ႕ အမိန္႔ကိုနာခံၿပီး က်ေနာ္တို႔မွာ ျပတ္ျပတ္သားသား ေဆာင္ရြက္ဖို႔အတြက္ ေတြေ၀ေနမႈကို ရပ္သင့္ၿပီ။

ယေန ့ နအဖ အေၾကာက္ဆံုးက က်ေနာ္တို ့ရဲ႕ ျပည္တြင္းျပည္ပ အတိုက္အခံအင္အားလား။ စဥ္းစားစရာပါ။ ဒါေပမယ့္ ေသခ်ာတဲ့ သူတို႔ အေၾကာက္ဆံုး အခ်က္တစ္ခ်က္က က်ေနာ္တို႔ အားလံုး ညီၫြြတ္မယ့္အေရးပဲ ျဖစ္ပါတယ္။ သူတို ့ ရင္တုန္မယ့္လုပ္ရပ္မ်ိဳးကို က်ေနာ္တို ့ အေကာင္အထည္ မေဖၚႏုိင္သမွ် နအဖက ဒိုင္ရာေလာ့ခ္ (Dialogue) မလုပ္သလို ဘယ္သူ႔ ကိုမွ ဂရုမစိုက္ပါဘူး။

ျမန္မာ့လြတ္ေျမာက္ေရး ရဖို႔ဆိုတဲ့ေနရာမွာ နည္းလမ္းေပါင္းစံုနဲ ့တိုက္ပြဲ၀င္ႏုိင္မွ အံကိုက္ျဖစ္ လိမ့္မယ္။ အမ်ိဳးသားဒီမိုကေရစီအဖြဲ႔ခ်ဳပ္နဲ ့ေခါင္းေဆာင္ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္တို႔ ့ကိုယ္တိုင္ နအဖနဲ ့ စကားေျပာဖို႔ေတာင္ ဖိတ္ေခၚထားတယ္။ က်ေနာ္တို႔ အခ်င္းခ်င္း ေနာက္ေက်ာ ဓါးနဲ ့ထိုးဖို႔ထက္ ညီၫြတ္ေရးကို တည္ေဆာက္သင့္ပါတယ္။ သေဘာထားႀကီးၾကဖို႔ အခ်ိန္တန္ပါၿပီ။

သီးေလးသီးနဲ ့ ျမပုဏၰမာအၿငိမ့္ ေျပာခဲ့တဲ့ နအဖရဲ႕ မူႏွစ္ရပ္ “အခုတစ္မ်ိဳး၊ ေတာ္ၾကာတစ္မ်ိဳး” ဆိုတဲ့အတိုင္း က်ေနာ္တို ့ မျပဳလုပ္မိဖို ့ အထူးသတိထားရပါလိမ့္မယ္။ တကယ္ေတာ့ Credentials Challenge လုပ္ရပ္ကို ၁၉၉၀ နဲ ့ အေစာပုိင္းကာလ ကတည္းက လုပ္သင့္တာ ပါ။ အတိတ္မွာ မလုပ္ႏုိင္ခဲ့ေပမယ့္ ယခုေတာ့ Credentials Challenge ကိစၥကို ႏုိင္ငံေရးနဲ႔မူ အရ ေထာက္ခံတယ္ ဆိုရင္ လက္ေတြ႔မွာလည္း ေထာက္ခံဖို ့ အေရးႀကီးပါတယ္။ လက္ေတြ႔ မွာ ကိုယ္တုိင္ကိုယ္က် အေကာင္အထည္ေဖၚဖို ့ အခက္အခဲရွိခဲ့ရင္လည္း လုပ္ေဆာင္ႏုိင္မယ့္ သူေတြကို အားေပးသင့္၊ ေထာက္ခံေပးသင့္ပါတယ္။ ေထာက္ခံတယ္ ေျပာၿပီး မေထာက္ခံ သလိုလုပ္ေတာ့ ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတဲ့ ေတာ္လွန္ေရး ပိုလို႔ေတာင္ ပ်က္စီးရပါတယ္။ က်ေနာ္တို႔ Next Generation ေတြရဲ႕ မ်က္ႏွာမ်ားနဲ႔ ရင္ေသြးအသစ္တို႔ရဲ႕ ဘ၀ေကာင္းစားေရး ေရွး႐ႈၿပီး အျခားေသာ ျမန္မာႏုိင္ငံလြတ္ေျမာက္ေရး လႈပ္ရွားမႈမ်ားနဲ႔အတူ Credentials Challenge ကို ဆက္လက္ လုပ္ေဆာင္ဖို႔ လိုအပ္ေၾကာင္း ေလးစားရတဲ့ ျပည္သူလူထုကို အသိေပးရင္း ျပည္ပေရာက္ေခါင္းေဆာင္မ်ားအား တုိက္တြန္းႏႈိးေဆာ္ လိုက္ပါတယ္။

ယေန႔ ျမန္မာ့ေရးရာ သတင္းမ်ား Feb,27th,2009

( 48 )သံလ်င္မွာ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ ေျခလွမ္း

( 47 )Rohingya 'a regional problem'

( 46 )နစ္ျမဳပ္ေနေသာ သေဘၤာပ်က္မ်ားကို စစ္တပ္က ရွွာေဖြ

( 45 )Rohingyas to be sent back

( 44 )ရိုဟင္ဂ်ာ မဟုတ္ဘူး။ ဘဂၤါလီ ဟု ႏိုင္ငံျခားေရး ၀န္ၾကီးေျပာ


( 43 )New Report Slams Junta for Nargis ‘Crimes’

( 42 )၀ ေတြကို မွတ္ပုံတင္ ထုတ္ေပး

( 41 )Global Fund Discusses Possible Return to Burma

( 40 )အုိင္အယ္အုိႏွင့္ စစ္အစိုးရနား လည္မႈစာခၽြြန္ သက္တမ္းတႏွစ္တုိး

( 39 )Wa Receive Permanent Identity Cards

( 38 )ျမန္မာ့အေရး ယွဥ္ျပိဳင္ အာဆီယံအဖြဲ႕ ေဆြးေႏြး

( 37 )People's Militia Guards Border

( 36 )စစ္အစိုးရႏွင့္ ILO သေဘာတူ စာခ်ဳပ္ သက္တမ္းတိုး၊ ILO အရာရွိႏွင့္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္

( 35 )Will US Oil Companies Return to Burma?

( 34 )သိမ္းဆည္းထားေသာေမာ္ေတာ္ကားမ်ား ေမာ္လၿမိဳင္ၿမိဳ႕တြင္ေလလံတင္ေရာင္းမည္

( 33 )Strong Kyat Hits China Border Trade

( 32 )Asean Human Rights Body Lacks Power to Punish

( 31 )ျမန္မာ့ လူ႔အခြင့္အေရး အေျခအေန ေဆြးေႏြးရန္ အာဆီယံကို ေအအိုင္ ေတာင္းဆို

( 30 )လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖာက္သည့္ ျမန္မာ စစ္အစိုးရကို အေမရိကန္ ျပစ္တင္ရႈတ္ခ်

( 29 )Myanmar offers to take Rohingya boat people back with conditions

( 28 )က်ဳိက္ထိုမွာ မီးေလာင္

( 27 )Asean's human rights body

( 26 )ျမန္မာႏိုင္ငံအတြင္း ႏိုင္ငံကူးလက္မွတ္ ျပဳလုပ္သူနည္းပါးလာ

( 25 )Myanmar keen on Vietnam market, investments

( 24 )မြန္ျပည္သစ္ပါတီ ဥကၠဌႀကီး ႏွစ္ဦး၏ အုတ္ဂူ၌ အမွတ္တရ ႐ုပ္ပံုကပ္

( 23 )Myanmar junta slammed over cyclone response

( 22 )ျမန္မာႏုိင္ငံအေပၚ ႏုိင္ငံတကာဒဏ္ခတ္မႈ စစ္အစိုးရကုိ တ႐ုတ္ကူညီေနသည့္အတြက္ အဓိက မေအာင္ျမင္

( 21 )Push back Rohingya refugees

( 20 )Myanmar PM leaves for ASEAN summit in Thailand

( 19 )Myanmar gov't, ILO extend supplementary understanding on forced labor affairs

( 18 )Burma blocked aid supplies

( 17 )Asean parliamentarians urge action on Burma

( 16 )အာဆီယံ ထိပ္သီးေဆြးေႏြးပြဲ စတင္

( 15 )Malaysia wants Myanmar to be open about refugee problem

( 14 )‘Positive Signals’ From Myanmar

( 13 )Burmese election will be a sham and change nothing

( 12 )မဲေဆာက္တြင္ ျမန္မာ အလုပ္သမားမ်ားကို ထိုင္းအာဏာပိုင္က ဖမ္းဆီး

( 11 )ျမစ္ၾကီးနားေထာင္၌ က်န္းမာေရး ေစာင့္ေရွာက္မႈ ခ်ိဳ႕တဲ့ဟု လြတ္လာသူေျပာ

( 10 )Boat people to be sent back to Myanmar and uncertain fate

( 9 )ျမန္မာႏုိင္ငံႏွင့္ ဆက္ဆံခြင့္ အေမရိကန္ လက္မလႊတ္သင့္

( 8 )Asean urged to press Myanmar and protect refugees

( 7 )အဖြဲ႔ခ်ဳပ္ မတၱရာျမိဳ႕နယ္ ဒု-ဥကၠဌ ခႏီၱးေထာင္မွ ျပန္လြတ္

( 6 )Warm welcome in Phoenix after jungles, wire fences

( 5 )ျမန္မာႏိုင္ငံ လူ႔အခြင့္အေရး အာဆီယံ အေလးထားေဆြးေႏြးမည္

( 4 )Human rights groups urge ASEAN to take action over Myanmar

( 3 )အိမ္မဲတြင္ အာဏာပိုင္မ်ား အဖြဲ႔ခ်ဳပ္၀င္မ်ားကို ျခိမ္းေျခာက္ သတိေပး

( 2 )Human rights an urgent issue for summit leaders

( 1 )စစ္အစိုးရ လူ႔အခြင့္အေရး ခ်ိဳးေဖါက္မႈ အေမရိကန္ အျပင္းအထန္ ေ၀ဖန္

Thursday, February 26, 2009

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ ဖမ္းဆီးမႈ စတင္ ၊ တရားမ၀င္သူ ၆၀၀ ေက်ာ္ ဖမ္းဆီးခံရ

သီတာထြန္း ေဖေဖာ္၀ါရီ ၂၆ ရက္၊ ၂၀၀၉

ထိုင္း-ျမန္မာနယ္စပ္ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕နယ္တြင္ တရားမ၀င္အလုပ္သမားမ်ားကို ထိုင္းေဒသခံ အာဏာပိုင္မ်ားက အထူးစီမံခ်က္အေနျဖင့္ စစ္ေဆးဖမ္းဆီးရာ ယေန႔နံနက္တြင္ ျမန္မာအလုပ္ သမား (၆၀၀) ေက်ာ္ ဖမ္းဆီးခံခဲ့ ရသည္။

ဖမ္းဆီးမႈႏွင့္ ပတ္သက္ၿပီး ျမန္မာအလုပ္သမားအေရးကို ကူညီေဆာင္ရြက္ေနသူ ကိုမိုးႀကိဳးက ယခုလို ေျပာ သည္။


“အလုပ္သမားလက္မွတ္၊ ေနထိုင္ခြင့္လတ္မွတ္မရွိတဲ့ ျမန္မာျပည္သား (၆၀၀) ေက်ာ္ေလာက္ အဖမ္းခံ ရတယ္လို႔ က်ေနာ္သတင္းရပါတယ္၊ အဓိကကေတာ့ မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရဲ႕ အရပ္ေလး မ်က္ႏွာနဲ႕ ဖုတ္ဖရ ၿမိဳ႕နယ္ ေနာက္ မယ္ရမတ္ၿမိဳ႕နယ္၊ အဲဒီၿမိဳ႕နယ္ႏွစ္ခုမွာ ဖမ္းဆီးခံရတာ ျဖစ္ပါ တယ္၊ မေန႔တုန္း ကဖမ္းတဲ႔ အဖမ္းအဆီးျဖစ္ၿပီးေတာ့ မဲေဆာက္ကေတာ့ ဒီေန႔မွ အဖမ္းအဆီး ၾကမ္းတဲ႔အေနအထားပါ။”

မဲေဆာက္ၿမိဳ႕တြင္ တရားမ၀င္အလုပ္သမားမ်ားကို ရာႏွင့္ခ်ီဖမ္းဆီးမႈျပဳလုပ္ရာတြင္ ယခုႏွစ္ ဆန္းပိုင္းတြင္ ပထမဆံုး အႀကိမ္ျဖစ္သည္ဟု ကိုမိုးႀကိဳးက ေျပာသည္။

ယခုဖမ္းဆီးမွဳတြင္ ယခင္ကႏွင့္မတူဘဲ နံနက္ငါးနာရီခန္႔တြင္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ေနထိုင္ရာ ေနရာမ်ားကို အင္အားသုံး၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးခဲ့သည္ဟု မဲေဆာက္ၿမိဳ႕ရွိ ျမန္မာႏုိင္ငံ သား တဦးက ေျပာသည္။

“တန္းလ်ားေတြလိုက္ဖမ္းတယ္ဆိုေတာ့ ပါကုန္တာေပါ့၊ တန္းလ်ားလူရွိသေလာက္ေပါ့၊ ကေလးအေမ ေတြ၊ အဖြားႀကီးေတြဘာမွမက်န္ဘူး၊ အကုန္ဖမ္းတင္သြားတယ္၊ အခုက ပိုၾကမ္း လာတယ္၊ ဘယ္လို ၾကမ္းလည္း ဆိုေတာ့ အစတုန္းကဆို ဒီကေလးအေမေတြ၊ အဖြားႀကီးေတြ ဘာေတြ မေခၚဘူး၊ အစ တုန္းကဆို ဒီလိုမ်ိဳးကားနဲ႔ ဘာနဲ႔လိုက္မဖမ္းဘူး၊ သူတို႔ကားနဲ႕ပဲ လာတယ္၊ သူတို႔ဖမ္းတယ္ေပါ့၊ ခုက်ေတာ့ ဆိုင္ကယ္လည္းပါတယ္၊ လူေတြလည္း အမ်ားႀကီး ပါတယ္ ပုလိပ္ေတြလည္း၊ အေယာက္ ႏွစ္ဆယ္ေလာက္ပါတယ္”

စက္ရုံ၊ အလုပ္ရုံမ်ားကိုမူ ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးျခင္းမျပဳဘဲ တန္းလ်ားမ်ား၊ အိမ္မ်ားႏွင့္ လမ္းေပၚတြင္သာ ဖမ္းဆီး ေနျခင္းျဖစ္သည္။

အလားတူ ထိုင္းႏိုင္ငံေျမာက္ပိုင္း ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕တြင္လည္း ယမန္ေန႕ နံနက္ငါးနာရီ အခ်ိန္ခန္႔တြင္ တန္းလ်ားအခ်ဳိ႕ကို ၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးမွဳမ်ားရွိေနၿပီး အခ်ဳိ႕ရပ္ကြက္အတြင္းတြင္ ယခုလ (၂၅) ရက္ေန႔ ေနာက္ဆုံး ထားျပီး ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ားရွိပါက ရပ္ကြက္ရုံးသို႔ လာေရာက္ အသိေပးရန္ အသံခ်ဲ႕စက္ျဖင့္ ေန႔စဥ္ ႏွိဳးေဆာ္ေနသည္။

အသိမေပးသူမ်ားကို စစ္ေဆးေတြ႕ရွိပါက လက္ခံသူအိမ္ရွင္အား ဒဏ္ေငြ ငါးေသာင္းႏွင့္ ေထာင္ဒဏ္ ငါးႏွစ္ အေရးယူမည္ဟုလည္း ေၾကျငာေသာေၾကာင့္ အခန္းပိုင္ရွင္အခ်ဳိ႕မွာ ငွါးရမ္းေနထိုင္သည့္ ျမန္မာအလုပ္သမားမ်ား ရွိေၾကာင္း ရပ္ကြက္ရုံးတြင္ သြားေရာက္ အေၾကာင္းၾကားျပီးျဖစ္သည္ဟု ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ေန ျမန္မာအလုပ္သမ တဦးျဖစ္သူ ေဒၚေအးသန္းက ေျပာသည္။

ယခုအခါ ထိုင္းနိုင္ငံအနွ႔ံအျပားတြင္ ေရႊ႔ေျပာင္းအလုပ္သမားမ်ားအား ဖမ္းဆီးမွဳမ်ားျပားေနၿပီး အလုပ္သမား အမ်ားစုမွာ တိမ္းေရွာင္ေနရသျဖင့္ အခက္အခဲမ်ဳိးစံုနွင့္ ရင္ဆိုင္ေနရသည္ဟု အလုပ္သမားအေရး ေဆာင္ရြက္ သူမ်ားက ေျပာသည္။


ယခုႏွစ္အတြက္ ပထမ 'ေလးလပတ္ အစည္းအေဝး' က်င္းပရန္ စစ္အစိုးရ ျပင္ဆင္ေန

မံုပီး ၾကာသပေတးေန႔၊ ေဖေဖၚဝါရီလ 26 2009

နယူးေဒလီ (မဇၩိမ) ။ ။ ျမန္မာစစ္အစိုးရသည္ ၂ဝဝ၉ ခုႏွစ္အတြက္ ပထမဆံုး ေလးလပတ္အစည္းအေဝးကို မတ္လ ဒုတိယ အပတ္ အတြင္းက်င္းပရန္ အစစျပင္ဆင္ေနသည္။ ဤအစည္းအေဝးတြင္ ၂ဝ၁ဝ ေရြးေကာက္ပြဲအတြက္ အစီအစဥ္ မ်ားအပါအဝင္ ကိစၥရပ္ အေျမာက္အျမားကိုေဆြးေႏြးဖြယ္ရွိသည္ဟု စစ္ဘက္သတင္းရပ္ကြက္မ်ားကေျပာသည္။

ဤအစည္းအေဝးၿပီးလွ်င္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားသည္ ၂ဝ၁ဝ ခုႏွစ္အေထြေထြေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို ေၾကျငာဖြယ္ရွိသည္ ဟုလည္း အဆိုပါ သတင္းရပ္ကြက္ကေျပာသည္။

ဤေလးလပတ္အစည္းအေဝးမ်ားသည္ စစ္တိုင္းမႉးမ်ား၊ တပ္မဟာမႉးမ်ား ႏွင့္ဝန္ၾကီးဌာနမ်ားမွ ၫြန္ၾကားေရးမႉးခ်ဳပ္ မ်ားပါစံုညီစြာ
တက္ေရာက္ေသာအစည္းအေဝးျဖစ္သည္။ ဤအစည္းအေဝးမ်ားကို ေနျပည္ေတာ္တြင္က်င္းပေလ့ရွိၿပီး တိုင္းျပည္တဝွမ္းမွ စစ္အရာရွိ အေျမာက္အမ်ား တက္ေရာက္ေလ့ရွိသည္။

သို႔ေသာ္ တ႐ုပ္ျမန္မာနယ္စပ္အေျခစိုက္ စစ္ေရးေလ့လာသံုးသပ္သူ ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာကမူ ဤအစည္းအေဝး၌ ေဆြးေႏြးအၿပီး တြင္ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ၾကီးမ်ားက ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကို ေၾကျငာရန္ရာခိုင္းႏံႈးမ်ားေသာ္လည္း စစ္တပ္ထဲမွ အစိတ္အပိုင္းအခ်ဳိ႔၊ အထူးသျဖင့္ အသက္ၾကီး ပိုင္းက ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒေၾကျငာျခင္းကို ေနာက္ထပ္ေရႊ႔ဆိုင္းထား သင့္သည္ဟု ယူဆေနၾကသည္။

“ေအာင္ေသာင္းနဲ႔ေက်ာ္ဆန္းလိုလူေတြက ေရြးေကာက္ပြဲဥပေဒကိုအခုေၾကျငာသင့္တယ္လို႔ထင္တယ္။ သူတုိ႔က သူတုိ႔ဘက္က
လံုလံုေလာက္ေလာက္ျပင္ဆင္မႈ ရွိထားၿပီလို႔ ေသခ်ာေပါက္ တြက္ေနတာ” ဟု စစ္အစိုးရ၏ စက္မႈ(၁) ဝန္ၾကီးႏွင့္ ျပန္ၾကားေရး ဝန္ၾကီး တို႔ကိုရည္ၫြန္းကာ သူက ေျပာၾကားသြားခဲ့သည္။

သို႔ေသာ္ ၁၉၉ဝ ခုႏွစ္ေရြးေကာက္ပြဲက်င္းပစဥ္က စစ္တပ္မွရံႈးနိမ့္ခဲ့ရသည္ကို ၾကံဳထားရဖူးသည့္ စစ္တပ္ထိပ္တန္းေခါင္း ေဆာင္ ႏွစ္ဦး ျဖစ္ေသာ သန္းေရႊႏွင့္ေမာင္ေအးတို႔ကမူ အတိုက္အခံမ်ားကို ျပင္ဆင္ခ်ိန္အကန္႔အသတ္ႏွင့္သာ ေပးႏိုင္ ရန္အတြက္ ဥပေဒ ေၾကျငာျခင္း ကို ေရႊ႔ဆိုင္းထားသင့္သည္ဟု ယူဆၾကသည္။

“ဒီကိစၥက အခုေလးလပတ္အစည္းအေဝးမွာ သူတို႔ေဆြးေႏြးႏိုင္တဲ့အေၾကာင္းအရာဘဲ” ဟု သူကဆက္လက္ေျပာ ၾကားသည္။

စစ္တပ္သည္ ဤေလးလပတ္အစည္းအေဝး ၃ ခုကို ႏွစ္စဥ္ ဇန္နဝါရီ၊ ေမ ႏွင့္ စက္တင္ဘာလမ်ားတြင္ က်င္းပေလ့ရွိသည္။
သို႔ေသာ္ ၂ဝဝ၈ ခုႏွစ္အတြင္း စစ္တပ္က ေမလ တြင္က်င္းပရမည့္အစည္းအေဝးကို ၂ ၾကိမ္ဖ်က္သိမ္းခဲ့သည္။ အလားတူပင္ ေနာက္ဆံုး က်င္းပရမည့္ ေလးလပတ္ အစည္းအေဝးကိုလည္း ႏိုဝင္ဘာလတြင္ ေျပာင္းလဲက်င္းပခဲ့သည္။

“က်ေနာ့္သေဘာေျပာရရင္ ဒီေလးလပတ္အစည္းအေဝးေတြက အႏွစ္သာရမရွိေတာ့ပါဘူး။ ထိပ္တန္းစစ္တပ္ေခါင္း ေဆာင္အနည္း ငယ္ေလာက္ကဘဲ သူတို႔ဘာလုပ္မယ္ဆိုတဲ့အစီအစဥ္ေတြ၊ စီမံကိန္းေတြကို လက္ေအာက္အရာရွိ ေတြကိုခ်ျပ တဲ့အစည္းအေဝး ျဖစ္ေနတာ” ဟု ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာကေျပာသည္။

သူ႔အဆိုအရ ထိပ္တန္းစစ္ေခါင္းေဆာင္ ၅ ဦးျဖစ္ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီးသန္းေရႊ၊ ဒုဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးၾကီး ေမာင္ေအး၊ သူရေရႊ မန္း၊
ဝန္ၾကီးခ်ဳပ္ သိန္းစိန္ႏွင့္ အတြင္းေရးမႉး ၁ တင္ေအာင္ျမင့္ဦး တုိ႔သည္အစည္းအေဝးမတိုင္ခင္ ၾကိဳတင္ေတြ႔ဆံု ေဆြးေႏြးၾကၿပီး ေလးလပတ္အစည္းအေဝးမတိုင္ခင္ပင္ အဓိကက်ေသာဆံုးျဖတ္ခ်က္မ်ားကို ၾကိဳတင္ခ်မွတ္ထားကာ အစည္းအေဝးသို႔
တက္ေရာက္လာသည့္ လက္ေအာက္အရာရွိမ်ားကို သူတုိ႔၏ေရွ႔အစီအစဥ္မ်ားရွင္းလင္းျပျခင္းသာ လုပ္သည္ဟုဆိုသည္။

“အၾကံေပးတာ၊ ေဆြးေႏြးတာ ဒီအစည္းအေဝးမွာ နဲနဲပါးပါးေတာ့လုပ္တယ္။ ဒါေပမဲ့ အဓိကဆံုးျဖတ္ခ်က္ေတြက ခုန ၅ ေယာက္က အစည္းအေဝးမတိုင္ခင္ထဲက ၾကိဳခ်ထားၿပီးၿပီ” ဟု ဦးေအာင္ေက်ာ္ေဇာကေျပာသည္။

တပ္တြင္းေနရာအေရႊ႔အေျပာင္းအမ်ားစုသည္ ဤေလးလပတ္အစည္းအေဝးမ်ားအတြင္း ျဖစ္ပြါးေလ့ရွိၿပီး၊ ထိုေလးလပတ္ အစည္းအေဝး မ်ားထဲမွ ေနာက္ဆံုး ျဖစ္ေသာ စက္တင္ဘာလတြင္ က်င္းပေသာ အစည္းအေဝးသည္ အေရးအပၚ ဆံုးျဖစ္ကာ၊ စစ္တပ္အတြင္း အဓိကက်ေသာ ေနရာအေျပာင္း အေရႊ႔မ်ားကို အၿမဲ ေၾကျငာေလ့ရွိသည္ဟု စစ္ေရးအကဲခတ္ အမ်ားစုကေျပာၾကပါသည္။

အစိုးရ ေလာင္စာဆီေစ်း ျပင္ပထက္ပို

ၾကည္ေဝ Thursday, 26 February 2009

စစ္အစုိးရ အေနႏွင့္ ဒီဇယ္ေစ်း၊ ဓာတ္ဆီ ေစ်းမ်ားကို ျပင္ပ ေပါက္ေစ်းအတိုင္း ေရာင္းခ် ေပးၿပီး တန္ဆာခ မ်ားကို ေလွ်ာ့ခ်လိုက္လွ်င္ ကုန္စည္ ပို႔ေဆာင္ခမ်ား သိသိသာသာ က်ဆင္း သြားသျဖင့္ ကုန္ေစ်းနႈန္း မ်ားပါ က်ဆင္း သြားႏိုင္ေၾကာင္း ဘုရင့္ေနာင္ ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား အသင္းမွ တာ၀န္ရွိသူ တဦးကေျပာသည္။

လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ ျပင္ပ ဒီဇယ္ေစ်းမွာ တဂါလံ ၁၅၀၀ က်ပ္၊ ၁ ပီပါ က်ပ္ ၇ ေသာင္းေစ်း အထိ ျပဳတ္က် ေနေသာ္လည္း အစိုးရ ထံမွာ ဒီဇယ္ကို တဂါလံ က်ပ္ ၃၀၀၀ ႏွင့္ ၀ယ္ယ ူေနရေၾကာင္း ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ေရး လုပ္ငန္းရွင္အသင္းမွ တာ၀န္ရွိသူက ေျပာသည္။

“ျမန္မာႏို္င္ငံမွာ ကုန္ေစ်း ႏႈန္းေတြက သိသိသာသာ မက်ဘူးဆိုတာ အဲဒါေၾကာင့္ပဲ၊ ဆီေစ်းက အျပင္မွာသာ က်ေနတာ၊ အစိုးရက ခ်မွ ခ်မေပးတာ က်ေနာ္တို႔က အစိုးရ ေစ်းနဲ႔ပဲ ၀ယ္သံုး ေနရတယ္။ အစိုးရသာ ဆီေစ်း ခ်ေပးလိုက္ ကုန္ေစ်း နႈန္းက ျပဳတ္က်သြားမွာ” ဟု အဆိုပါ လုပ္ငန္းရွင္က ေျပာဆိုသည္။

ျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ေလာင္စာဆီႏွင့္ပတ္သက္ၿပီး အစိုးရကသာ ခ်ဳပ္ကိုင္ထား သျဖင့္ ယာဥ္ပို္င္ရွင္မ်ားမွာ အစိုးရ သတ္မွတ္ေသာ ႏႈန္းအတိုင္း ဆီ၀ယ္ယူသံုးစြဲရ ၾကရသည္။ တခ်ိဳ႕မွာ အျပင္ ဆီေစ်းႏွင့္ အစိုးရ ဆီထုတ္ေစ်း ထက္၀က္ခန္႔ ကြာေန ေသာေၾကာင့္ အျပင္ဆီကို ၀ယ္ယူသံုး စြဲလုိေသာ္လည္း အစိုးရဆီကို ခြဲတမ္းျပည့္ေအာင္ ၀ယ္ယူေနရေၾကာင္း သိရသည္။

“ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား ကေတာ့ အျပင္ဆီကို မ်ားမ်ား၀ယ္ၿပီး အစိုးရဆီကို ေလွ်ာ့ထုတ္ၾကတယ္။ အစိုးရဆီက လံုး၀မထုတ္ရင္လည္း ဆီစာအုပ္ သိမ္းမယ္လို႔ ၾကားေနေတာ့ ပံုမွန္ ထုတ္ေပး ေနရတယ္” ဟု ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ ယာဥ္ပိုင္ရွင္ တဦးက ဆိုသည္။

၂၀၀၈ခုႏွစ္ စက္တင္ဘာလ အထိ ဒီဇယ္ေစ်းမွာ တပီပါ က်ပ္ ၃ သိန္း ၀န္းက်င္ထိ ေစ်းရွိခဲ့ေသာ္လည္း ကမၻာ့ေရနံ ေစ်းနႈန္း က်ဆင္းမႈႏွင့္ အတူ ျပည္တြင္း ေလာင္စာဆီေစ်းမွာ တပီပါ က်ပ္ ၇ ေသာင္း အထိ က်ဆင္းခဲ့သည္။

လက္ရွိ အေျခအေနတြင္ ကားပိုင္ရွင္မ်ားသည္ အစိုးရဆီကို ပံုမွန္ သြားမထုတ္ၾကေတာ့ဘဲ အျပင္ ဆီဆိုင္မ်ား မွသာ ၀ယ္သံုး ေနၾက ေသာေၾကာင့္ အစိုးရ ဆီဆိုင္မ်ားက ပံုမွန္ဆီလာမထုတ္ေသာ ယာဥ္မ်ားကို ဆီစာအုပ္ သိမ္းမည္ဟု ၿခိမ္းေျခာက္လ်က္ ရွိေၾကာင္း ယာဥ္ပိုင္ရွင္မ်ား ထံမွ သိရွိရသည္။

“အစုိးရက ဆီေစ်းတက္တုန္းကေတာ့ လိုက္တယ္တယ္။ အခု ဆီေစ်းေတြ က်ေတာ့ သူက ခ်မေပးဘူး၊ ခ်ေပးလိုက္ရင္ ကုန္ေစ်းနႈန္း ေတြက ခုထက္ပိုက်သြားမွာ” ဟု ရန္ကုန္မွ သတင္း ဂ်ာနယ္အယ္ဒီတာ တဦးက ေျပာဆို ေ၀ဖန္သည္။

ရန္ကုန္ၿမိဳ႕မွ အနယ္နယ္ အရပ္ရပ္သို႔ ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ေနေသာ ကုန္တင္ယာဥ္မ်ားသည္ ဆီကို အစိုးရ ထုတ္ေစ်းႏွင့္သာ ၀ယ္ယူၾကရ သကဲ့သို႔ လမ္းေၾကး၊ တံတားေၾကး မ်ားကိုလည္း ယခင္အတိုင္းသာ ေကာက္ခံေနျခင္း ျဖစ္သည့္အတြက္ ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ခ မ်ားမွာ ယခင္ထက္ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ က်ဆင္း ေနရျခင္း ျဖစ္ေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ရန္ကုန္မွ မႏၱေလးသို႔ ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ရာ အေ၀းေျပး လမ္းတေလွ်ာက္တြင္ ၄၈ မိုင္ အကြာအေ၀းတိုင္း၌ ဂိတ္ တဂိတ္က် ထားရွိေနၿပီး၊ တန္ ၂၀ အထက္ကို တတန္လွ်င္ က်ပ္ ၂၀၀ ႏႈန္းျဖင့္ေကာက္ခံလ်က္ရွိသည္။တံတားျဖတ္သန္းခ မ်ားမွာလည္း ဆယ္ဘီကား တစင္းလွ်င္ က်ပ္ ၄ ေသာင္းမွ က်ပ္ ၈ ေသာင္းအထိ ေကာက္ခံ ေနၾကေသာေၾကာင့္ ကုန္စည္သယ္ယူ ပုိ႔ေဆာင္ေရးစရိတ္မ်ားမွာ က်ဆင္းျခင္းမရွိဘဲ ယခင္ အတိုင္းပင္ ျဖစ္ေနရေၾကာင္း သိရွိရသည္။

ယခုအခါ ကုန္စည္ပို႔ေဆာင္ခမွာ တပိႆာကို က်ပ္ ၃၀ ႏႈန္းႏွင့္ တတန္ကို က်ပ္ ၁၆၀၀၀ ၀န္းက်င္ ေပါက္ေစ်းရွိၿပီး ယခင္က တတန္လွ်င္ က်ပ္ ၁၈၀၀၀ ေစ်း ေပးေဆာင္ခဲ့ရေၾကာင္း သိရွိရသည္။

လက္ရွိဆီေစ်းမွာ ယခင္ကထက္ ၃ ဆခန္႔ က်ဆင္းသြားေသာ္လည္း ကုန္စည္ခ နႈန္းထားမ်ားမွာမူ ယခင္ကထက္ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္း ခန္႔သာ က်ဆင္းလ်က္ရွိၿပီး ကုန္ေစ်းနႈန္းမ်ား မွာလည္း ယခင္ေစ်းထက္ ၅ ရာခိုင္ႏႈန္းခန္႔သာ က်ဆင္းသြားသည္ကို ေတြ႕ျမင္ရသည္။

ယခင္ဆီေစ်းေတြ မက်ခင္တုန္းက ၂၀၀၈ စက္တင္ဘာလအတြင္း ဆန္အိတ္တအိတ္၏ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ စရိတ္မွာ ၇၀၀ က်ပ္ျဖစ္ၿပီး ယခုတြင္မူ ဆန္အိတ္တအိတ္၏ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ စရိတ္မွာ ၆၅၀ က်ပ္ျဖစ္ေၾကာင္း ဘုရင့္ေနာင္ ပြဲ႐ံုမ်ားမွ ၾကားသိရသည္။

အေျခခံကုန္ပစၥည္းမ်ားတြင္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ စရိတ္သည္လည္း အေရးပါေသာေၾကာင့္ သယ္ယူပို႔ေဆာင္ခမ်ား ေလ်ာ့က်သြားပါမွ ကုန္ပစၥည္းမ်ား၏ ေစ်းနႈန္းမ်ား သိသိသာသာ ေလ်ာ့က်သြားႏိုင္ေၾကာင္း ကုန္သည္မ်ားက ေျပာဆိုသည္။

“အခုလက္ရွိအေျခအေနမွာ ကုန္ပစၥည္းေတြပဲ ေစ်းက်ၿပီး သယ္ယူခေတြက မက်ဘူး သယ္ယူပို႔ေဆာင္ေရး စရိတ္ေတြပါက်မွ ကုန္ေစ်းနႈန္းက ျပဳတ္က်သြားမွာ” ဟု ကုန္သည္တဦးက ေျပာဆိုသည္။

လက္ရွိျမန္မာႏိုင္ငံတြင္ ကမၻာ့ စီးပြားေရး အၾကပ္အတည္း၏ သက္ေရာက္မႈေၾကာင့္ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းမ်ား ထိခိုက္လ်က္ရွိၿပီး အလုပ္သမားမ်ား၊ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္မ်ား ၀င္ေငြေလ်ာ့က်ေနခ်ိန္တြင္ အေထြေထြ ကုုန္ေစ်းနႈန္းမ်ား က်ဆင္းပါမွသာ ခံသာမည္ျဖစ္ေၾကာင္း စီးပြားေရး တကၠသိုလ္မွ ပါေမာကၡတဦးက သံုးသပ္ သည္။

“ကုန္စည္ သယ္ယူစရိတ္ေတြ ေလွ်ာ့ခ်ေပးရမယ္၊ ေနာက္ ဘတ္စ္ကားေတြမွာလည္း ကားခေတြက ၿပီးခဲ့တဲ့၂၀၀၇ ေလာင္စာဆီေစ်းတက္တုန္းက ႏႈန္းေတြပဲ ျဖစ္ေနတာကို ေလွ်ာ့ေပးမွ အဆင္ေျပႏိုင္ဖို႔ ခုလို ၀င္ေငြနည္းခ်ိန္မွာ ဒါေတြမေလွ်ာ့ရင္ လူေတြပိုဒုကၡေရာက္တာေပါ့” ဟု သူက ဆိုသည္။

ျမန္မာစစ္ အစိုးရသည္ ၂၀၀၇ ခုႏွစ္ ၾသဂုတ္လ ၁၅ ရက္မွ စတင္ၿပီး ေလာင္စာဆီ ေစ်းမ်ားကို ယခင္ ၁ ဂါလံ ၁၅၀၀ က်ပ္ေရာင္းေနရာမွ တဂါလံ ၃၀၀၀ က်ပ္ အထိ ျမႇင့္တင္လိုက္ျခင္းျဖစ္ၿပီး ကမၻာ့ေလာင္စာဆီေစ်း က်ဆင္းသြားေသာ္လည္း ထိုေစ်းအတိုင္းပင္ ဆက္လက္ေရာင္းခ်လွ်က္ရွိေၾကာင္း သိရွိရသည္။


မိခင္တေယာက္၏ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ (ကုိပ႑ိတ္ထြန္း၏ မိခင္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ ေမးျမန္းခ်က္)

မ်ဳိးၾကီး

(၈၈ မ်ဳိးဆက္ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကုိပ႑ိတ္ထြန္း၏ မိခင္ႏွင့္ ဆက္သြယ္ေမးျမန္းခ်က္)
ႏွစ္ရွည္ေထာင္ဒဏ္ က်ခံေနရသူ ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္ ကိုပ႑ိတ္ထြန္း၏ မိခင္ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔ဦးသည္ သားျဖစ္သူကို ေထာင္၀င္စာေတြ႔ရန္ ရန္ကုန္မွ ကခ်င္ျပည္နယ္ ဗန္းေမာ္ေထာင္သို႔ ခရီးလမ္းပန္းၾကမ္းတမ္းမႈ၊ ပင္ပန္းဆင္းရဲမႈ၊ ေငြေၾကး အခက္အခဲကုိ အံတုရင္း လာေရာက္ခဲ့ရာ ယခုအခါ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕တြင္ ေရာက္ေနသည္။

သူေရာက္ရွိေနစဥ္ ျမန္မာတႏိုင္ငံလံုး အက်ဥ္းေထာင္ႏွင့္ ရဲဘက္စခန္းမ်ားမွ အက်ဥ္းသား ၆၃၁၃ ဦးအား ျပစ္မႈဆိုင္ရာက်င့္ထံုး ဥပေဒပုဒ္မ ၄၀၁ (၁) အရ က်ခံရန္ က်န္ရိွသည့္ ျပစ္ဒဏ္မ်ားအား ေလွ်ာ႔ေပါ့ေပး၍ လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးမည္ဟုဆိုကာ ျမန္မာစစ္အစိုးရက ျပန္လႊတ္ေပးခ်ိန္ႏွင့္ တိုက္ဆုိင္ေနသည္။

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္အရ သားျဖစ္သူပါ လြတ္လာေစဟု မိခင္တေယာက္အေနျဖင့္ ဆႏၵျပဳ၊ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ားစြာ ထားရွိေၾကာင္း မဇၩိမက သူ႔ကို ဆက္သြယ္ေမးျမန္းရာတြင္ ရင္ဖြင့္ေျပာဆုိသည္။

ကိုပ႑ိတ္ထြန္းသည္ စစ္အစိုးရဆန္႔က်င္ေရး ေရႊ၀ါေရာင္ေတာ္လွန္ေရး (၂၀၀၇ ခု၊ စက္တင္ဘာ) မတိုင္မီ ၾသဂုတ္လ ၂၁ ရက္ေန႔ ညက အျခား ၈၈ ေက်ာင္းသားေခါင္းေဆာင္မ်ားႏွင့္အတူ ရန္ကုန္ၿမိဳ႕ရိွ သူ၏ ေနအိမ္တြင္ ဖမ္းဆီးျခင္း ခံခဲ့ရသည္။

မိခင္ ေဒၚညြန္႔ညြန္႔ဦးထံ မဇၥ်ိမသတင္းေထာက္ မ်ဳိးၾကီးက ဆက္သြယ္ေမးျမန္းထားသည္မ်ားကို တင္ျပလိုက္ပါသည္။

အန္တီ ဗန္းေမာ္ကို ဘယ္ေန႔က ေရာက္လဲဗ်။

အန္တီက ရန္ကုန္ကေန ၁၉ ရက္ေန႔က ထြက္လာတယ္။ ဒီကို ၂၁ ရက္ေန႔ ေရာက္တယ္။ ဆိုေတာ့ စေနေန႔ေရာက္တယ္။

အန္တီရဲ႕ က်န္းမာေရးေရာ ဘယ္လိုရိွလဲဗ်။

ေတာ္ေတာ္ဆိုးတာေပါ့။ မႏၲေလးက ထြက္တဲ့ ကားကေလ မႏၲေလး ကားဂိတ္၀န္းၾကီးကေန ေသာၾကာေန႔ ၃ နာရီခြဲၾကီးကေန ထြက္လာတာ။ ဗန္းေမာ္ကို ေနာက္ေန႔၊ စေနေန႔ ည ၉ နာရီခြဲမွ ေရာက္တယ္။ က်မ နာရီ ၃၀ ကားစီးရတယ္၊ စဥ္းစားသာ ၾကည့္ေပေတာ့။ လမ္းမွာလည္း ကားက ၅ ခါ ပ်က္တယ္။ တခါပ်က္ရင္ ၂ နာရီ ၾကာတယ္။ လမ္းေတြလည္း တအားပ်က္ေနတယ္။ တံတားေတြ က်ဳိးေနတယ္။ ေရခမ္းတဲ့ အခ်ိန္မို႔လို႔ေလ။ ေခ်ာက္ထဲကိုဆင္းၿပီး ေမာင္းေနရတယ္၊ ကားကေလ။ က်မေလ ခါးေတြေရာ၊ ဒူးေတြေရာ နာၿပီးေတာ့ ေတာ္ေတာ္ ပင္ပင္ပန္းပန္း၊ ဆင္းဆင္းရဲဲရဲ ျဖစ္သြားတာေပါ့ေနာ္။

အခု သားနဲ႔ ေထာင္၀င္စာ ေတြ႔ၿပီးၿပီလား။ အဆင္ေရာေျပလား။

ေထာင္၀င္စာကေတာ့ ေထာင္မ်ားရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္းေပါ့။ အစစ္အေဆး၊ အေမးအျမန္းကေတာ့ ရိွတာေပါ႔ေနာ္။ ဒီေလာက္ေတာ့ သူ႔စည္းကမ္းနဲ႔သူေပါ့။ က်မတို႔ကလည္း သားကိုေတြ႔ဖို႔အတြက္ ထုတ္ထားတဲ့ စည္းမ်ဥ္းစည္းကမ္းေတြကို လိုက္နာရတာေပါ့။

အန္တီ ကိုပ႑ိတ္ထြန္းရဲ့က်န္းမာေရးအေျခအေနေရာ ေကာင္းရဲ့လား ဘယ္လိုရိွလဲဗ်။

သားက က်န္းမာေရး ေကာင္းပါတယ္၊ ပံုမွန္ေပါ့၊ သာမန္အတိုင္းအတာအရ ေနေကာင္းတာေပါ့၊ အန္တီၾကည့္ရတာ။

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးတဲ့အခ်ိန္နဲ႔ တိုက္ဆိုင္ေတာ့ လြတ္လာတဲ့သူေတြနဲ႔ေရာ ေတြ႔ဆံုခဲ့ရလား ခင္ဗ်။

ဗန္းေမာ္ေထာင္က ႏိုင္ငံေရးအက်ဥ္းသား တေယာက္မွ မလြတ္ပါဘူးရွင္။

အန္တီက လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ေပးမွာကို ၾကိဳသိလို႔ လာတာလား။

မဟုတ္ဘူးရွင့္၊ မသိဘူး။ က်မထြက္လာၿပီး ေနာက္ပိုင္းမွ ျဖစ္လာတဲ့ကိစၥ။ ၾကာသပေတးေန႔ ၁၉ ရက္ေန႔ကေန ထြက္လာတာ၊ မသိဘူး။ က်မ ၂ လပိုင္း တတိယပတ္ေလာက္ကို သြားမယ္လို႔ စိတ္ကူးရွိပါတယ္။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတာ့ ထားတာေပါ့။ ဗန္းေမာ္ေရာက္တဲ့ အခ်ိန္မ်ား သားကိုမ်ားလြတ္မလား မိခင္တစ္ေယာက္ရဲ႕ ခံစားခ်က္ေပါ့။

လြတ္ၿငိမ္းခ်မ္းသာခြင့္ ေပးေနတဲ့အခ်ိန္မွာ အန္တီ့သား ျပန္လြတ္လာမယ္ဆိုတဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ဘယ္ေလာက္ရိွလဲဗ်။

ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ အမ်ားၾကီး ေမွ်ာ္လင့္ပါတယ္။ ကိုပ႑ိတ္ထြန္း ျပန္လြတ္ဖို႔ကိုေလ။ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ ထားပါတယ္။

တျခား ဘာမ်ားေျပာခ်င္ေသးလဲဗ်။

က်မအေနနဲ႔ လမ္းခရီး ပင္ပန္းဆင္းရဲတာေတာ့ ေျပာခ်င္ပါတယ္။ အဲဒါေလ လမ္းေတြကလည္း အရမ္းပ်က္စီးေနတယ္။ ကားေတြကလည္း ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာက ကားေတြဆိုေတာ့ေလ။ စက္ေတြကလည္း အရမ္းခြ်တ္ယြင္းေနတယ္။ ကားေတြကလည္း မေကာင္း၊ လမ္းေတြကလည္း မေကာင္း။ ေမာင္းတဲ့သူေတြ ေတာ္ေပလို႔ပဲ လိုရာခရီးကို ေရာက္ေတာ့လာတာေပါ့။ မလိုအပ္ဘဲ အခ်ိန္ေတြၾကာၿပီး ပင္ပန္းဆင္းရဲတာေတြေတာ့ ရိွတာေပါ့။ က်မကေတာ့ အေမဆိုေတာ့လည္း ဒီဆင္းရဲတဲ့ဒဏ္ကို တင္းခံၿပီး လာရမွာပဲ။

တျခား အခက္အခဲေတြေရာ ဘာေတြ ရိွေသးလဲ။

က်မအတြက္ကေတာ့ က်န္းမာေရးမေကာင္းေတာ့ လမ္းပန္းဆက္သြယ္ေရး အခက္အခဲပါပဲ။ ေငြေရးေၾကးေရးကလည္း က်မတို႔က သံုးရတာေပါ့။ အသြားအျပန္ တသိန္းေပါ့။ က်မက ႏွစ္ေယာက္။ တူမေလးလည္း ေခၚလာရေတာ့။

သား ျပန္မလြတ္တဲ့ အခါက် အန္တီ ဘယ္လိုခံစားရသလဲဗ်။

အဲဒါကေတာ့ အန္တီရဲ႕ ဘ၀ပဲေလ။ ရင္ဆိုင္သြားရမယ့္ ဘ၀ပဲ။ အဲဒီေတာ့ ကိုယ့္ဘ၀ကို စိတ္ကို တည္တည္ၿငိမ္ၿငိမ္ ထားၿပီးေတာ့ မိခင္ရဲ႕ ၀တၱရားအတိုင္း ၂ လကို တခါ လာဖို႔ ၾကိဳးစားသြားရမယ္လို႔ သေဘာထားပါတယ္။ စိတ္ဆင္းရဲေနရင္လည္း ကိုယ္ပဲ ဒုကၡေရာက္မယ္ေလ။ စိတ္ခ်မ္းသာစရာေတာ့ တခါမွ မရိွပါဘူး။