နအဖတြင္း ကုလားဖန္ထိုးတာေတြ ေပၚလာျပန္ပါၿပီ။ သဘာ၀က်စြာပဲ အကဲျဖတ္တာေတြ၊ တြက္ခ်က္တာေတြ ေနရာတကာမွာ လုပ္ၾကတာေတြ ေတြ႕ေနရပါတယ္။ ဒီအေျပာင္းအလဲေတြကေနၿပီး ဘာအဓိပၸာယ္ေဆာင္သလဲ၊ ဘာေတြဆက္ ျဖစ္မလဲဆိုတာေတြကိုလည္း ေျပာဆိုၾကပါတယ္။ အတိုက္အခံေတြအေနနဲ႔ကေတာ့ နအဖထဲမွာ ရာထူးအာဏာေၾကာင့္မို႔ ကြဲလြဲမႈေတြျဖစ္လာမလား၊ ဂိုဏ္းဂဏတိုက္ပြဲေတြ ျပင္းထန္လာမလား၊ ဒါဟာ လူတိုင္းလို ေျပာၾက တြက္ၾကတဲ့ ကိစၥလို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။
အေရးႀကီးတာက ကုိယ္ျဖစ္ေစခ်င္တဲ့ဘက္ကေန ပိုမတြက္မိဖို႔ပါပဲ။
ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြဟာ အာဏာကို ကိုယ္အသက္ရွင္ေနတုန္းမွာ လႊဲေျပာင္းေပးတယ္ဆိုတာဟာ မရွိသေလာက္ အျဖစ္အပ်က္ပါ။ ဗိုလ္ေန၀င္းဟာ အသက္ (၉၀) နားနီးအထိ အာဏာကို ဆုပ္ကိုင္ထားၿပီး ရွစ္ေလးလံုးအေရးေတာ္ပံုႀကီးက ေဆာင့္တိုက္လိုက္ေတာ့မွသာ တရား၀င္အာဏာကို စြန္႔လႊတ္လိုက္တာျဖစ္ပါတယ္။ စြန္႔လႊတ္တယ္ဆိုတာလည္း ေနာက္အာဏာရွင္တေယာက္လက္ကို လႊဲခဲ့တာသာျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေတာင္မွ သူဟာ ေနာက္ကြယ္ကေန ကာလတခု ခ်ဳပ္ကိုင္ေနခဲ့ပါေသးတယ္။ အခုလည္းပဲ နအဖရဲ႕ ဒီေျခလွမ္းဟာ တိုင္းျပည္အာဏာကို လက္လႊတ္ဖို႔၊ ဒါမွမဟုတ္ လက္ဆုပ္ကေလး နည္းနည္းေျဖေပးဖို႔ လုပ္တာလို႔တြက္ရင္ မွားတယ္လို႔ထင္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာ အဘက္ဘက္ ေသခ်ာေအာင္၊ ပိုင္ေအာင္လုပ္ၿပီး ေသခ်ာမွ ဒီလိုေျခလွမ္းမ်ဳိးကို လွမ္းတာျဖစ္တယ္ဆိုတာကို မေမ့သင့္ပါဘူး။ ေျပာရရင္ သူတို႔အေနနဲ႔ သူတို႔ကို အာဏာပလႅင္ေပၚက ျပဳတ္က်ေစမွာမ်ဳိးဆိုရင္ ဘာမွမလုပ္ပါဘူး။ ဒီေရြးေကာက္ပြဲကို မလုပ္လို႔လည္း သူတို႔မွာ ဘာမွမျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေတာ့ ထိုင္ေနအေကာင္းသား ထသြားမွ အက်ိဳးမွန္းသိတယ္ဆိုတာမ်ဳိး ျဖစ္မယ့္ ေရြးေကာက္ပြဲမ်ဳိးကို နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ မလုပ္တာေသခ်ာပါတယ္။ ဒါတင္မက နအဖလုပ္ေနပံုဟာ သူတို႔ရဲ႕ ၂၀၀၈ အေျခခံဥပေဒကို ျပန္လည္ျပင္ဆင္ဖို႔ တင္ခြင့္ရွိတဲ့ အမတ္ေနရာ (၂၀) ရာခုိင္ႏႈန္းကိုပါ လက္ထဲက မလြတ္ေအာင္ လုပ္ေနတဲ့ပံုျဖစ္ပါတယ္။ ေရြးေကာက္ပြဲ၀င္မယ္လို႔ ခါးေတာင္းက်ဳိက္ထားသူႀကီးေတြ တေယာက္ၿပီးတေယာက္ ေဘးထိုင္သြားေအာင္ လုပ္ေနတာၾကည့္ရင္ ဒါကို အလြယ္နဲ႔သေဘာေပါက္ႏိုင္ပါတယ္။ အခုေနာက္ဆံုးမွာေတာ့ ကိုယ့္ၿပိဳင္ဘက္လို႔ ယူဆရသူေတြကို ေလာက္ေလးခြနဲ႔ တမင္ ပစ္တဲ့အဆင့္ကိုေတာင္ ေရာက္ေနပါၿပီ။ ဖဆပလေခတ္က ျပဴေစာထီး ျပန္လာေနပါေပါ့လား။
အလားတူပဲ အဲဒီေ႐ြးေကာက္ပြဲအတြက္ ျပင္ဆင္တာျဖစ္တဲ့ အခုစစ္တပ္ထိပ္ပိုင္း ကုလားဖန္ထုိးပြဲလည္း ဗိုလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ မီးမေသရင္မလုပ္ပါဘူး။ အကုန္ သူ႔ေျခသူ႔လက္ ျပင္ဆင္ၿပီးမွ လွမ္းတဲ့ေျခလွမ္းျဖစ္မွာပါ။ စစ္အုပ္စု၊ စစ္အာဏာရွင္ ေလာကရဲ႕ ထံုးစံအတိုင္း နံပါတ္တူးမထားတဲ့ နံပါတ္၀မ္းရဲ႕ စိတ္တိုင္းက်စီမံခ်က္ျဖစ္ပါတယ္။ အဲေတာ့ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးနဲ႔ ပတ္သက္သူတိုင္းအေနနဲ႔ အဲဒီငကန္းေနရာ ငေစြေနရာယူတဲ့ကိစၥမ်ဳိးထဲမွာ ေမ်ာပါသြားလို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဒီေလာက္ရွင္းေနတဲ့ ကိစၥမွာ နအဖစစ္အစိုးရကို ႀကံဖန္အမွတ္ေပးခ်င္တဲ့ အရင္အေမရိကန္သံအရာရွိေဟာင္းဆိုတဲ့ လူမ်ဳိးကသာ “အေကာင္းျမင္၀ါဒ”နဲ႔ ၾကည့္တာ၊ ေျပာတာကို ၾကားရ။ ဖတ္ရပါတယ္။ ဦးတင္ဦးလို ပုဂၢိဳလ္ေျပာတာကို သတိထားနားေထာင္ၾကည့္ပါ။ စစ္အာဏာရွင္ေတြအေၾကာင္းကို ေနာေက်ေနတယ္လို႔ ဆိုေလာက္တဲ့သူက ဒါမ်ဳိးေတြဟာ ဘာမွမဆန္းဘူး၊ ဘာမွတြက္ မေနၾကနဲ႔လို႔ ေျပာသြားတာဟာ မွတ္သားစရာေကာင္းလွပါတယ္။
ဒီလိုဆိုတဲ့အတြက္ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအားလံုး ဒီအစီအမံကို ေက်နပ္သေဘာက်ၾကတယ္လို႔ေတာ့ အလြယ္ေျပာလို႔ မရပါဘူး။ မုခ်ပဲ မေက်နပ္တာ၊ နာလိုခံခက္ျဖစ္တာေတြရွိမွာပါ။ ဒီတေကြ႕မွာ နအဖစစ္အုပ္စု တခုလံုးအဖို႔ကေတာ့ မႏိုင္လည္းႏိုင္၊ ႏိုင္လည္းႏိုင္ျဖစ္မွာပါ။ ဒါေပမယ့္ ဒီထဲက တခ်ဳိ႕ေသာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ တဦးခ်င္းအဖို႔ေတာ့ သူေဌးျဖစ္ေခြးျဖစ္ ပံုေအာ ရတာမ်ဳိး ျဖစ္သြားႏိုင္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ကံေမွာက္မွားလို႔ ေ႐ြးေကာက္ပြဲမွာ မေတာ္တဆ႐ံႈးသြားတဲ့ စစ္တပ္ထိပ္ပိုင္းေတြဟာ ဒီအ႐ံႈးကို လက္သင့္ခံႏိုင္ပါ့မလားဆိုတာ ေမးစရာျဖစ္လာပါတယ္။ အမွန္ပါပဲ၊ အာဏာရဲ႕အရသာကို ၿမိန္ၿမိန္ရွက္ရွက္ႀကီး မွီ၀ဲဖူးထားၾကသူေတြျဖစ္တဲ့အတိုင္း သူတို႔ဟာ အာဏာဆိုရင္ တိုးလို႔သာရခ်င္မယ္၊ ရၿပီးသားကို လက္မလႊတ္ခ်င္တာကေတာ့ အထူးေျပာေနစရာမလိုပါဘူး။ သူတို႔ဟာ ဦးပုညေရးသလိုပဲ အာဏာကေလး တေရြးေလာက္ရွိရင္ “အင္မတိအင္မတန္၊ စံခ်င္တိုင္းစံရတယ္” ဆိုတာကို ေကာင္းေကာင္းသိေနၾကတယ္ဆိုတာကို ဗိုလ္သန္းေရႊအသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ ဗိုလ္သန္းေရႊအေနနဲ႔ သူ႔လူေတြအတြက္ ေျခမၿမဲလက္ၿမဲေအာင္ စီမံေပးထားလိမ့္မယ္လို႔ ယံုၾကည္ရပါတယ္။ဒါေတြေၾကာင့္ လက္ရွိအေျခအေနမွာ ဒင္းတို႔တြင္း ပဋိပကၡေတြဟာ ျပင္းထန္သဲသန္လာမယ့္၊ ေပါက္ကြဲထြက္လာမယ့္ အေနအထားေတာ့ မဟုတ္ေသးဘူးလို႔ ယူဆရပါတယ္။ တကယ္လို႔ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြအတြင္းမွာ သူတို႔ရဲ႕ကိုယ္ပိုင္ အက်ဳိးစီးပြားေတြေၾကာင့္ ကြဲၾကတယ္ဆိုရင္ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ဳိးရွိဖြယ္ရာသိပ္မျမင္ပါဘူး။ (ဒီလိုအျဖစ္ဟာ တခ်ိန္မွာ မျဖစ္ႏိုင္ဘူးလို႔ မေျပာႏိုင္ပါဘူး) အဲဒီလို သူတို႔ခ်င္း စစ္တပ္ႀကီးေတြနဲ႔ တိုက္ၾကတယ္ဆိုရင္ ဒါဟာ စစ္အာဏာရွင္စနစ္ကို ထိန္းသိမ္းေရးအတြက္ပဲျဖစ္မွာပါ။ ျပည္သူလူထုဟာ ေျမဇာပင္အခန္းေလာက္ပဲပါရမွာပါ။
ဖိႏွိပ္တဲ့အုပ္စိုးသူရဲ႕ စစ္တပ္ ၿပိဳကြဲတယ္ဆိုတာမွာ အေၾကာင္းရင္းေတြက အမ်ဳိးမ်ဳိးျဖစ္ႏိုင္ေၾကာင္း သမိုင္းအေတြ႕အႀကံဳေတြအရ သိရပါတယ္။ အဲဒီအထဲမွာ ျပည္သူလူထုအတြက္ အက်ဳိးအရွိႏိုင္ဆံုးဟာ လူထုလႈပ္ရွားမႈရဲ႕ဖိအားေၾကာင့္ ကြဲထြက္ျခင္းမ်ဳိးသာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကို ဗိုလ္ေန၀င္းကအစ ဗမာျပည္က စစ္အုပ္စုထိပ္သီးေတြဟာလည္း ေကာင္းေကာင္း နားလည္႐ံုမက အစိုးရိမ္ဆံုးလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ရွစ္ေလးလံုးတုန္းက ဗိုလ္ေန၀င္းက ဗိုလ္ေစာေမာင္ကို အာဏာသိမ္းခိုင္းလိုက္တာဟာ သူတို႔စစ္တပ္ထဲက တခ်ဳိ႕လူထုတိုက္ပြဲထဲကို ပါ၀င္လာတာ စၿပီးေတြ႔ရလာလို႔ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါကိုေတာ့ သူတို႔လံုး၀ လက္ပိုက္ၾကည့္မေနႏိုင္ပါဘူး။ အျမန္ဆံုး ေျဖရွင္းပစ္ၾကပါတယ္။
အမွန္ကေတာ့ နအဖရဲ႕တပ္မေတာ္ထဲမွာ ေအာက္ေျခတပ္မႉးတပ္သား အမ်ားစုႀကီးဟာ သူတို႔ရဲ႕ထိပ္သီးေတြ လုပ္ေနတာေတြကို ေက်နပ္ၾကတာမဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ္ကအနာခံၿပီး သူတို႔ကအသာစံေနၾကလို႔ မေက်နပ္တာမ်ဳိးရွိသလို ႏိုင္ငံေရးအရ ေလးေလးနက္နက္သေဘာေပါက္ၿပီး တေန႔မွာ သမိုင္းတရားခံျဖစ္မွာကို မလိုလားသူေတြလည္း ရွိၾကပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ တကယ္လို႔သာ အခုအခ်ိန္မွာ တပ္မေတာ္ထဲက ကြဲထြက္လာတယ္ဆိုရင္ သူတို႔ဟာ ဘယ္သူေတြနဲ႔ ေပါင္းရမွာလဲ။ ရွစ္ေလးလံုးတုန္းကေတာ့ လမ္းမေပၚက လူထုေတြထဲ ၀င္ေပါင္းလို႔ရပါရဲ႕၊ အခုေတာ့ ဘာမွမရွိဘူးျဖစ္ေနပါတယ္။ အဲဒီလို လက္တြဲစရာမျမင္ဘဲနဲ႔ေတာ့ ဗိုလ္သန္းေရႊတို႔လက္ေအာက္ကေန အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ ခြာထြက္လာဖို႔ဆိုတာ မလြယ္ေသးပါဘူး။
ျပန္ခ်ဳပ္လိုက္ရင္ အတိုက္အခံေတြအဖို႔ ေဘာလံုးဟာ ကိုယ့္ကြင္းဘက္မွာပဲ ရွိေနပါတယ္။ ကိုယ္ကဘာမွမလုပ္ဘဲ စစ္အစိုးရ၊ စစ္အာဏာရွင္စနစ္နဲ႔ စစ္အုပ္စု ၿပိဳပ်က္သြားမွာ မဟုတ္ဘူးဆိုတာ မေမ့သင့္ပါဘူး။ ကိုယ့္အိမ္ေရွ႕က အမိႈက္ပံုႀကီးဟာ တေယာက္ေယာက္က မဖယ္ရွားရင္ ေပ်ာက္မသြားဘူးဆိုတာလိုပါပဲ။
No comments:
Post a Comment