ဦးရုကၡစိုး ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္ေနသည္။ ေသြးေဆးပဲ ေဖ်ာ္ေသာက္ရမလိုလို၊ သၾကားပဲ လ်က္ရမလိုလို ျဖစ္ေန၏။ ၾကားရသည့္ သတင္း မ်ားက နတ္ပင္ ရင္တုန္ပန္းတုန္ျဖစ္စရာ။ ဦးရုကၡစိုး၏ မအီမသာျဖစ္ေနေသာ မ်က္ႏွာကို ၾကည့္ရင္း ဖိုးရႈပ္ေကာ ႂကြက္စုတ္ပါ တအံ့တၾသ ျဖစ္ေနၾကသည္။
ဖုိးရႈပ္။ ။ ဘာျဖစ္ေနရ ျပန္တာလဲ ဦးရုကၡစိုးရယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟုတ္ပါ့ဗ်ာ။ အရင္တပတ္ကပဲ အရမ္းအရမ္းကို ေပ်ာ္တာပါပဲရွမ္ … အဲေလ … ဗ်ာဆို။ အခုေတာ့ တကယ္ပဲ နတ္ရူး ျဖစ္ ေတာ့မယ္ထင္တယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ၾကားရတဲ့ သတင္းေတြက ရင္တုန္စရာ ေကာင္းလြန္းလို႔ပါကြာ။ ငါ့ကို သၾကားေလး နည္းနည္းေလာက္ အနံ႔ေပးရွဴပါလား။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဘာသတင္းေတြ ၾကားလို႔လဲ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕။ က်ေနာ္ အေကာင္းဆံုး အႀကံေပးရရင္ေတာ့ ဦးရုကၡစိုးအေနနဲ႔ ဘာသတင္းပဲ ၾကား ၾကား တရားနဲ႔ေျဖ။
ရုကၡစိုး။ ။ နတ္ကို တရားလာမျပစမ္းပါနဲ႔။ မင္းတို႔ၾကားရင္ မင္းတို႔လည္း ရင္တုန္သြားမွာ။ မၾကားေသးဘူးလား … ဟို ျပည္တြင္း မီဒီ ယာ တခုက ဟို မီဒီယာ အန္တီႀကီးတေယာက္က ဟို ဘဘႀကီးကို စြတ္တင္ေပးေနတာေလ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာဗ်ာ … ဦးရုကၡစိုးလုပ္ပံုကလည္း ေပါ့ပ္ဂ်ာနယ္ ေခတ္ဦးကလို ၾကာသပေတးနံနဲ႔ စတဲ့ မင္းသမီးေလးက စေနနံနဲ႔ စတဲ့ မင္းသားေလးနဲ႔ ဗုဒၶဟူးနံနဲ႔ ဆံုးတဲ့ ဟိုတယ္ႀကီးမွာ ဆိုတာလို ဘာေျပာခ်င္မွန္းကို မသိဘူး။
ရုကၡစိုး။ ။ မင္းမသိေပမယ့္ စာဖတ္သူေတြ သိတယ္ကြ။ ထားစမ္းပါကြာ … မင္းေျပာတာနဲ႔ စကားဘယ္ေရာက္ သြားမွန္းေတာင္ မသိ ဘူး။
ဖုိးရႈပ္က “ဟို ဘဘႀကီးကို စြတ္တင္ေပးေနတယ္ ဆုိတာအထိ ေရာက္သြားၿပီ” ဟု ေထာက္ေပးလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေအး … အဲဒါ။ ဟိုဘဘႀကီးကို စြတ္တင္ေပးရင္း တင္ေပးရင္း ဘရိတ္အုတ္ မရဘူး ျဖစ္ေနပံုရတယ္။ အဲဒါကို ငါ ရင္တုန္ တာပါကြာ။
ဖုိးရႈပ္။ ။ တရားနဲ႔ ေျဖေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ဒါကေတာ့ ဒီေလာက္ေတာ့ ရွိမွာေပါ့။ သူ႔ခမ်ာလည္း ေက်းဇူးခံ ေက်းဇူးစားက ရွိဖူးတာကိုး။ တင္ေပးရမွာေပါ့။
ရုကၡစိုး။ ။ တင္ေပးတာေတာ့ တင္ေပးေပါ့ကြာ။ သို႔ေသာ္ … ေရႊပန္းေလးတပြင့္ သို႔မဟုတ္ ဘဘ ဆိုတာေတာ့ မ်ားတာေပါ့။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒီဘဘႀကီး ေခတ္ေကာင္းတုန္းက ေက်ာင္းသားေတြကို ႏွိပ္ကြပ္ခဲ့တာ၊ ေထာင္ခ်ခဲ့တာ၊ အက်ဥ္းေထာင္ထဲမွာ သူႏွိပ္ စက္လို႔ လူေတြ အမ်ားႀကီး ေသခဲ့တာေတြ ဒီ မီဒီယာ အန္တီႀကီး မသိလို႔ ေနမွာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ၿပီးေတာ့ သူက သတင္းသမားေလ။ အဲဒီအန္တီႀကီး မီဒီယာတခုမွာ အင္တာဗ်ဴးေပးထားတာ မေတြ႕ဘူးလား … သူ႔ကိုယ္သူ သတင္းသမားပါ ဆိုတာ အဲဒီအင္တာဗ်ဴးထဲမွာ အႀကိမ္ေပါင္း သံုးဆယ့္ေျခာက္ခါေလာက္ ေျပာထားတာ။
ရုကၡစိုး။ ။ အင္းေလ သတင္းသမား ဆိုေတာ့လည္း မွ်မွ်တတေပါ့ …။ ၈၈ ေတြေနာက္ခ်ည္း လုိက္ေရးေနရင္ ၈၈ ေတြပဲ နာမည္ႀကီး ကုန္မွာစိုးလို႔ ဘဘႀကီးလည္း နာမည္ႀကီးပါေစဆိုၿပီး ေရႊပန္းေလးနဲ႔ တင္စားတာ ျဖစ္မွာပါ။ ငါပဲ တရားနဲ႔ ေျဖပါ့မယ္။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဘဘႀကီးက အခုေတာ့ ေနာင္တ ေတာ္ေတာ္ေလး ရေနပံုပါပဲေနာ္။ ဒါေပမယ့္ ဓာတ္ရွင္ေတြ ဘာေတြ ရိုက္ဖို႔မ်ား အစီအစဥ္ ရွိ သလားမသိဘူး။ ဂ်ာနယ္မ်က္ႏွာဖံုးေတြမွာ သူ႔ပံုခ်ည္းပဲ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ အဲဒါ ျဖစ္ႏုိင္တယ္။ ဟို နာမည္ေက်ာ္ ဓာတ္ရွင္မင္းသားႀကီးကလည္း စုန္းစုန္း ျမဳပ္သြားၿပီ ဆိုေတာ့ အဲဒီေနရာ ဝင္ခ်င္ ဝင္ လို႔ရတာပဲ။ ေျပာလို႔မရဘူး စင္ေပၚတက္ၿပီး အာဟား အာဟားနဲ႔ ေအာ္ေနတာ ေတြ႕ရင္ေတြ႕ရဦးမွာ။
ရုကၡစိုး။ ။ အင္း … ရင္တုန္တယ္ … ရင္တုန္တယ္။
ဖုိးရႈပ္။ ။ လုပ္ျပန္ၿပီ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ အခုထိ ရင္က တုန္ေနတုန္းလား။ တရားနဲ႔ ေျဖပါဆို။
ရုကၡစိုး။ ။ မရဘူးကြ။ မင္းတို႔ မၾကားဘူးလား။ ဟို လူရႊင္ေတာ္ႀကီး စကားေတြလြန္ၿပီး ဘရိတ္အုတ္လို႔မရတာနဲ႔ ျမန္မာျပည္က အက်ဥ္း ေထာင္ဆိုတာ ဖိုက္စတား ဟိုတယ္ေလာက္နီးနီး ျဖစ္သြားတာ။
ဖိုးရႈပ္။ ။ တခ်ိဳ႕လွ်ာေတြက ဘရိတ္အုတ္ဖို႔ ခက္တယ္ ဦးရုကၡစိုးရဲ႕ …။ တရားနဲ႔ေျဖ တရားနဲ႔ေျဖ။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ရပါတယ္ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ဘုန္းႀကီး ေခါင္းေခါက္ၿပီးရင္ေတာင္ ေတာင္းပန္လို႔ ရေသးတာပဲ။ သူလည္း ေျပာခ်င္ရာ ေျပာ ၿပီး ရင္ ခဏ ခဏ ေတာင္းပန္မွာေပါ့။
ဖိုးရႈပ္။ ။ အဲဒါေတာ့ မင္းလြဲသြားၿပီ။ အခုေခတ္က ဘုန္းႀကီးေခါင္းေခါက္ၿပီး ေတာင္းပန္တဲ့ ေခတ္ မဟုတ္ေတာ့ဘူး …။ ဘုန္းႀကီးေတြကို သတ္၊ ေထာင္ခ်၊ လူဝတ္လဲၿပီး မသိခ်င္ေယာင္ေဆာင္တဲ့ ေခတ္ကြ။ ဟို ဘဘႀကီးေတာင္ သူ ဘာမွ မလုပ္ခဲ့သလို ခပ္တည္တည္ ေနေန တဲ့ဟာ။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲဒါေတြ ငါ ရင္တုန္တယ္ ေျပာတာ။ ေနာက္ထပ္ ရင္တုန္တာေတြ ရွိေသးတယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ … မကုန္ေသးဘူးလား။
ရုကၡစိုး။ ။ မကုန္ေသးဘူးကြ ရွိေသးတယ္။ ငါ တေန႔က ရန္ကုန္ ျပန္သြားတာ … မီဒီယာသမား အေယာက္ ၁၀၀၀ ေလာက္ ဝိုင္းလိုက္၊ ဓာတ္ပံုေတြ ဝိုင္းရိုက္၊ ဗီဒီယိုေတြရိုက္၊ အင္တာေတြ ဗ်ဴး၊ ဒီၾကားထဲ ျပည္ပမီဒီယာကလည္း ဖုန္းေတြ အေခါက္ ၁ ေသာင္းေလာက္ ဆက္၊ နားေတြ ပူထူၿပီး …။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါကေတာ့ စတုတၳမ႑ိဳင္ေခတ္ေလ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ခြင့္လႊတ္လိုက္ပါ။
ရုကၡစိုး။ ။ မ႑ိဳင္ကလည္း မ႑ိဳင္လြန္းတယ္ကြာ။ အဲဒီထဲမွာ မင္းလည္းပါတယ္ဖုိးရႈပ္။ မီဒီယာသမားေတြထဲက MRTV ဘယ္ေလာက္ ဆိုလား မသိဘူး … အဲဒီက ခ်ာတိတ္မ တေယာက္က ခ်င္းမုိင္ရုကၡစိုး ဆိုတာ ဘယ္တေယာက္လဲဟင္လို႔ လာေမးလို႔ က်ဳပ္ပါဗ်ာလို႔ ေျပာ ျပ ရေသးတယ္။ ေျပာျပျပန္ေတာ့လဲ ငါ့ကို က်မ အန္ကယ့္ကို ဘာေမးရရင္ ေကာင္းမလဲ တဲ့။
ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါကေတာ့ သူလည္း အိမ္စာမလုပ္ခဲ့ မိလို႔ ျဖစ္မွာပါ။ အခုအခ်ိန္က မီဒီယာလြတ္လပ္ခြင့္ကို သြားေနတဲ့ ေခတ္ႀကီးဆိုေတာ့ကာ …။
ရုကၡစိုး။ ။ မဆိုေတာ့ကြာနဲ႔။ သူတို႔ လြတ္လပ္ခြင့္ လုပ္တာ ငါ့မွာ ကင္မရာ ေဒါက္ေတြနဲ႔ ရိုက္မိ၊ ရေကာ္ဒါႀကီးေတြ ပါးစပ္ထဲ ဝင္မလိုျဖစ္၊ တံေတာင္ေတြနဲ႔ တြတ္မိ … ေအာင္မေလး … ေျပာရင္းေတာင္ ရင္တုန္တယ္။
ႂကြက္စုတ္။ ။ က်ေနာ္လည္း ရင္တုန္လာၿပီ ဦးရုကၡစိုး။
ႂကြက္စုတ္က ရႊတ္ေနာက္ေနာက္ေျပာလိုက္ရာ ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ဦးရုကၡစိုးႀကီးမွာ “ေအး ဒါဆိုလည္း ေသြးေဆးေဖ်ာ္ေသာက္ … ငါေတာ့ တရားနဲ႔ သြားေျဖၾကည့္လိုက္ဦးမယ္” ဟု ဆိုရင္း ထိုင္ေနရာမွ ရုတ္တရက္ ကိုယ္ေယာင္ေဖ်ာက္၍ ထြက္သြား ေလေတာ့ သ တည္း။ ။
No comments:
Post a Comment