“ ဒီႏွစ္ထဲမွာ နံပါတ္ ဖိုး ေခၚ ဘိန္းျဖဴေပါ့ ပ်ိဳအိုမေရြး သုံးၾကတယ္။ အရြယ္သုံးပါးလို႔ေတာင္ ေျပာလို႔ရတယ္။ ၀န္ထမ္းရပ္ကြက္ေတြမွာေတာင္ ေရာင္းတဲ့လူရွိတယ္ ဗ်ာ” - ဟု ရပ္မိရပ္ဖ တဦးကေျပာျပသည္။
ဘိန္းျဖဴကို အထက္တန္းေက်ာင္းသားမ်ားလည္း သုံးစြဲသည္ကိုေတြ႕ရေၾကာင္း၊ သတလ (၁)ေခၚ ၀န္ထမ္းရပ္ ကြက္ႏွင့္ အီဟန္းကုလား ရပ္ ကြက္ အီဟန္းသၽွမ္းရပ္ကြက္တို႔တြင္ ဘိန္းျဖဴအေရာင္းသည္ အမ်ားဆုံးရွိေၾကာင္း၊ ေဈးႏွုန္းမွာလည္း သိသိသာသာ တက္လာသည္ ကို ေတြ႕ရေၾကာင္း သစ္ေတာဝန္ထမ္းတဦးကေျပာသည္။
“လက္ကား အေရာင္းသမားေတြက ဘိန္းျဖဴကို ပင္နီစီလင္ပုလင္းနဲ႔ခ်ိန္ေရာင္းတာမ်ားတယ္။ တပု လင္းဆိုရင္ ႏွစ္ေသာင္းက်ပ္။ လက္လီသ မားေတြကို အခ်ိဳရည္ပိုက္နဲ႔ ျပန္ေရာင္းေပးတယ္။ အခ်ိဳရည္ပိုက္ ေခ်ာင္းကို တလက္မ အရွည္ ျဖတ္ၿပီး ဘိန္းျဖဴထဲ့ထားရင္ အဲဒါေလးေထာင္ က်ပ္ ။ သုံးတဲ့နည္းကလည္း အမ်ိဳးမ်ိဳး ။ မီးေလာင္ခံေငြစကၠဴကို ခြက္ေလးလုပ္ၿပီး ဘိန္းျဖဴ မီးရွို႔ အေငြ႕ကိုတခ်က္တည္း စုပ္ေသာက္ တဲ့နည္း၊ ေသြးေၾကာ ထဲေဆးထိုးထဲ့တဲ့နည္း၊ နားထင္မွာ ဘလိတ္ဓါး (ႏွုတ္ခမ္းေမြးရိတ္ဓါး)နဲ႔ျခစ္၊ ေသြးထြက္ဒဏ္ရာေလးမွာ ဘိန္းျဖဴ မွုံ႔သိပ္ထဲ့ ေခါင္း ကိုက္ကပ္ေဆး ပလာစတာနဲ႔ကပ္၊ ေနာက္တနည္းက ေသြးကို ေဆးထိုးအပ္နဲ႔စုပ္ ထုတ္ တဆီလင္း စာေပါ့။ ၿပီးရင္ဘိန္းျဖဴနဲ႔ ေရာသမ ေမႊၿပီး အေၾကာထဲျပန္ထိုးထဲ့ စသျဖင့္ေပါ့ေနာ္” - ဟု သုံးဖူးသည့္ လူငယ္တ ဦးကေျပာသည္။
ယခင္က အခ်ိဳရည္ပိုက္တေခ်ာင္းလ်င္ က်ပ္ ၄၀၀၀ ေရာင္းခ်ေၾကာင္း၊ ပိုက္တေခ်ာင္း၏ ေလးပုံတပုံကို က်ပ္ တစ္ေထာင္ေရာင္းခ် ေၾကာင္း ၊ ယ ခင္က က်ပ္ ၅၀၀၀ ဖိုးျဖင့္ ေက်နပ္ေအာင္ဘိန္း သုံးနိုင္ၿပီျဖစ္ေသာ္လည္း ယခုမွာမူ က်ပ္တစ္ေသာင္းရွိမွသာ ေက်နပ္နိုင္ ေၾကာင္း နမၼတူ ေဒသခံစိုင္းေနာင့္က ေျပာပါသည္။
ထိုသို႔ က်ယ္က်ယ္ျပန႔္ျပန႔္ေရာင္းဝယ္သုံးစြဲေနၾကေသာ္လည္း အာဏာပိုင္မ်ားက အေရးယူရွင္းလင္း ေပးျခင္းမရွိ ေၾကာင္း ေဒသခံမ်ား က ေျပာ သည္။
သၽွမ္းျပည္ေျမာက္ပိုင္း မူစယ္ၿမိဳ႕နယ္ မုံးေပၚ တြင္မူ ေဒသခံအမ်ိဳးသမီးႏွင့္ ရပ္ကြက္ လူထုေက်းရြာ ၂၁ ရြာ စု ေပါင္းအင္အား ၂၀၀ ေက်ာ္ က မုံးေပၚ ဇုံ ျပည္သူလူထု မူးယစ္ေဆးဝါး တားဆီးကာကြယ္ေရးအသင္း ဖြဲ႕စည္း၍ မူးယစ္ေဆးတိုက္ဖ်က္လာရာ ေရာင္းဝယ္သူ ရွားပါး လာမွု ေၾကာင့္ ဝယ္ယူသုံးစြဲသူေလ်ာ့နည္းလာေၾကာင္း သိသိသာသာေအာင္ျမင္မွုရရွိလာေၾကာင္း ၿမိဳ႕ခံမ်ားကေျပာသည္။
No comments:
Post a Comment