“မျပက္ရင္ မေနႏုိင္တာကလြဲလို႔”

ရန္ကုန္သားတာေတ


တခုေသာ ဗုဒၶဟူး ေန႔၌ ကၽြႏု္ပ္ ရန္ကုန္သား တာေတ သည္ ျမန္မာ ျပည္ ႏုိင္ငံေရး အေျခအေန အတြက္ ရင္ေလး သည္က တေၾကာင္း .. ထမင္း စားမ်ား သြား၍ ဗိုက္ေလး သည္က တေၾကာင္း၊ စာေရးရန္ စာေရး စားပြဲ၌ ထိုင္လိုက္ ေသာ္လည္း ေရးစရာ အစရွာ မရသျဖင့္ အႀကံ အိုက္ေန သည္က တေၾကာင္း စေသာ ေၾကာင္းသံုးေၾကာင္း ေပါင္းဆံု ကာ ေရွးလူႀကီးမ်ား ထားခဲ့ ေသာ စကား အတုိင္း တေရးႏိုး ေသာ္ အႀကံေပၚလတံ့ဟု စဥ္းစား မိသျဖင့္ အိမ္ေရွ႕ ဝါးကြပ္ပ်စ္ တြင္ စန္႔စန္႔ႀကီး လဲေလ်ာင္း ရင္း အိပ္ေပ်ာ္ျခင္း သို႔ ေရာက္ေလ ေတာ့ သည္။ ထိုစဥ္ ဝုန္းခနဲ အသံႀကီး ႏွင့္အတူ ကၽြႏု္ပ္ေရွ႕၌ ကိုယ္ေရာင္ ကုိယ္ဝါ ေတာက္ပသူ တဦး ဘြားကနဲ ေပၚလာေလသည္။


တာေတ။ ။ ဟား မ်က္စိက်ိန္းလိုက္တာ .. ပူရတဲ့အထဲ အဝါေရာင္ႀကီးဝတ္လို႔ .. ခင္ဗ်ားဘယ္သူလဲ။

“ဘယ္သူျဖစ္ရမွာလဲကြ .. မင္းလက္ေဆာ့လြန္းလို႔ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္လိုက္၊ ေမာ္လ္ဒိုက္ေရာက္လိုက္ .. ေရာက္ခ်င္ရာ ေရာက္ေနတဲ့ ခ်င္းမိုင္ရုကၡစိုးေလကြာ” ဟူေသာ အေျဖစကားေၾကာင့္ ကၽြႏ္ုပ္ေမာင္တာေတ ႐ုတ္တရက္ အိပ္ခ်င္စိတ္မ်ား ေပ်ာက္ကြယ္ကုန္ေတာ့သည္။

တာေတ။ ။ ခင္ဗ်ားက နယ္ေျမက်ဴးေက်ာ္လွခ်ည္လားဗ်။ ဘာကိစၥက်ဳပ္ဆီကို မဖိတ္ဘဲ ေရာက္လာတာလဲ။

႐ုကၡစိုး။ ။ မင္းတဲက လံုၿခံဳေရး ဘယ္ေလာက္မ်ား တင္းက်ပ္ထားလို႔တုန္း။ နအဖ လံုၿခံဳေရး ဒီေလာက္ တင္းက်ပ္ တာေတာင္ ယက္ေထာဆိုတဲ့ ပုဂၢိဳလ္ေက်ာ္က ေဒၚစုအိမ္ထဲရေအာင္ ဝင္ေသးတာ။ ငါက တန္ခိုး ရွိတယ္ကြ။ ဒီမွာ ငါက မင္းအိမ္ကို လာခ်င္လို႔လာတယ္ မွတ္ေနလား။ ဒီေန႔ ဗုဒၶဟူးေန႔ေရာက္ေနၿပီ .. မေန႔က ဘာလို႔ ခ်င္းမိုင္ ႐ုကၡစိုး ေၾကာ္ျငာ မတင္တာလဲ .. လာေမးတာ။ ကဲ ေျဖစမ္း။

တာေတ။ ။ ဟား ဦး႐ုကၡစိုးရယ္ .. ခင္ဗ်ားကိုယ္ခင္ဗ်ား ပရိသတ္အေတာ္လက္ခံတဲ့ စလီဘရစ္တီ ထင္ေနလား ..။ ေဆာရီးဗ်ာ .. ေဒဝါလီမဂၢဇင္းမွာ ခင္ဗ်ားတေယာက္တည္း ရယ္စရာလို႔ထင္ရင္ မွားသြား လိမ့္မယ္။ အခု ခင္ဗ်ားကို မဖတ္ခ်င္ၾကေတာ့ဘူးဗ်။ အဲဒါေၾကာင့္ က်ဳပ္ ဘာလုပ္ရမွန္းမသိဘဲ အိပ္ေနတာ သိၿပီလား။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟင္ .. ဘာျဖစ္ရျပန္ၿပီလဲ .. မင္းတို႔ ေဒဝါလီက အယ္ခ်ဳပ္ႀကီးပဲ ငါ့ကို ႀကိဳက္လွခ်ည္ရဲ႕ဆို။

တာေတ။ ။ အဲဒါေျပာတာေပါ့ .. အယ္ခ်ဳပ္ ကိုေဂၚႀကီးက အစက ခင္ဗ်ားကိုႀကိဳက္တယ္ဆိုတာ .. ရယ္ရလို႔ ဗ်ိဳ႕ ..။ ခင္ဗ်ားနဲ႔ ဟိုႏွစ္ေကာင္ ႂကြက္စုတ္နဲ႔ ဖိုးရႈပ္ ေပါက္တတ္ကရလုပ္တာ၊ ေျပာတာေတြက စိတ္ညစ္ေနတဲ့ ျမန္မာျပည္သူလူထုအတြက္ စိတ္ေျဖစရာ၊ ထြက္ေပါက္ကေလးေတြ ျဖစ္ေနလို႔ ခင္ဗ်ားတို႔ကို ပစားေပးထားတာ။ ခု ခင္ဗ်ားတို႔ထက္ ရယ္ရတဲ့ တကယ့္ ျမန္မာ့လူရႊင္ေတာ္ႀကီးေတြ ရွိေနၿပီ .. ခင္ဗ်ားတို႔ ဒိုးေတာ့။ က်ဳပ္လည္း ခု ဘာေရးရမွန္းမသိျဖစ္ေနၿပီ။ အဲဒါေၾကာင့္ မေန႔က ေၾကာ္ျငာမတင္တာ သိၿပီလား။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာ ျမန္မာ့ လူရႊင္ေတာ္ႀကီးေတြ ဟုတ္လား .. ။ ငါသိသေလာက္ေတာ့ ဇာဂနာကလည္း ေထာင္ထဲမွာ .. သီးေလးသီးကလည္း ျပည္ပမွာ ေရာက္ေနတာ ..။ ေနာက္ထပ္ ဘယ္သူေတြမ်ား ရွိေသးလို႔လဲ။

တာေတ။ ။ အဲဒါေျပာတာေပါ့ ဦးရုကၡစိုးရယ္ .. က်ေနာ္လက္မႈိင္ခ်ရေလာက္ေအာင္ ေျပာင္ေျမာက္တဲ့ လူရႊင္ေတာ္ႀကီးေတြ ခု ေပၚေနၿပီဗ်။ ဒုတိယ ႏုိင္ဂ်န္ဂါးေရးဝန္ႀကီး ေမာင္ညစ္ ဆိုတာ ၾကားဖူးလား ..။

ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လို .. ေမာင္ညစ္ ဟုတ္လား။ သူက ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးထက္ ပိုေျပာင္တယ္လား။

တာေတ။ ။ ေျပာင္လိုက္တာမွဗ်ာ .. ၿပီးခဲ့တဲ့ အာဆီယံ - အီးယူ ဝန္ႀကီးအဆင့္စည္းေဝးမွာ ေမာင္ညစ္က ဝန္ႀကီး က မကဘဲ လူျပက္ထြက္လုပ္လို႔ တကမၻာလံုး တဝါးဝါး တဟားဟား ပြဲက်ကုန္ပါေရာလား။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟာ ဒါဆို ဒီလူ က်ဳပ္တို႔ေထြရာေလးပါး အုုပ္စုေကာ သီးေလးသီးပါ ေနစရာမရွိေအာင္ လုပ္တာပဲဗ်။ ဘယ္လိုေတြ ျပက္လဲ လုပ္ပါဦး။

တာေတ။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူ႔ဟာသူ ရူးၿပီး ျမန္မာျပည္မွာ ဆန္စပါး ေတာင္လိုပံုေနပါၿပီ ေျပာလို႔မွ မဆံုးေသးဘူး … ေမာင္ညစ္က အမ်ိဳးသားျပန္လည္ ရင္ၾကားေစ့ေရး လာမေျပာနဲ႔ ဒါေတြ တို႔က လုပ္ဖူးၿပီးသား .. ေအာင္ျမင္ေအာင္ ေဆာင္ရြက္ၿပီးသား လို႔ ထျပက္လို႔ အာဆီယံ ဝန္ႀကီးေတြ တအုန္းအုန္းနဲ႔ ထရယ္တာ .. ပြဲေတာင္ ပ်က္မလိုျဖစ္သြားတယ္တဲ့။

ဦး႐ုကၡစိုးက ကြပ္ပ်စ္ကို “ဗ်န္း” ခနဲ လက္ဝါးျဖင့္ ပုတ္လိုက္ရာ ခင္းထားသည့္ ဝါးတေခ်ာင္းက်ိဳးသြားသည္။

႐ုကၡစိုး။ ။ သိၿပီ .. ၾဆာေတ .. ခုမွ က်ဳပ္သတိရတယ္။ အဲဒီပြဲမွာ ေမာင္ညစ္တေယာက္ မိန္းမႀကီးလို သ႐ုပ္ေဆာင္ျပသြားေသးတယ္တဲ့ ၾကားလိုက္ေသးလား .. ။

တာေတ။ ။ ဟာ အဲဒါေတာ့ က်ေနာ္ မသိလုိက္ဘူး .. ဘယ္လုိလဲဗ်။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာေျပာေကာင္းမလဲကြာ .. မိန္းမႀကီးလိုပဲ ႏႈတ္ခမ္းႀကီးေထာ္၊ ခါးႀကီးေထာက္ၿပီး ရန္ေတြ႕တာ .. အာဆီယံေကာ၊ အီးယူေကာ၊ ကုလသမဂၢေကာကို ပတ္ရမ္းတာေနာ .. သူ႔႐ုပ္ႀကီးနဲ႔ ႏႈတ္ခမ္းတလန္ ပန္းတလန္ ရန္ေတြ႕ျပတာမ်ား ျမင္မေကာင္းဘူး “သူမ်ားအိမ္တြင္းေရးကို ဝင္ပါတဲ့ေကာင္မေတြ .. အဲေလ ဝင္ပါတဲ့ အဝွာေတြ .. ပါရဲပါၾကည့္ ဒီတခါ ပါလို႔ကေတာ့ အားလံုးကံ်ဳးပစ္မယ္ .. ၊ အဲ အားလံုးကို သိမ္းက်ံဳး ရမ္းပစ္မယ္” ဆိုၿပီး ေျပာတာ။

တာေတ။ ။ ဟာ အဲဒါေၾကာင့္ ထိုင္းက ဟို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီး လန္႔သြားတာျဖစ္မယ္ဗ်ေနာ္။

႐ုကၡစိုး။ ။ “နင္တို႔ ထိုင္းႏုိင္ငံသာ ျပည္သူလူထုက အနီ၊ အဝါ၊ အျပာေတြဝတ္ၿပီး အစိုးရကို ျဖဳတ္ခ်လိုခ် .. ဆူပူလို ဆူပူ လုပ္ေနတာ။ ငါတို႔ ျမန္မာျပည္ခ်ိဳကုပ္ေတြကိုၾကည့္ လူထြက္လာ လူကိုသတ္လိုက္တာပဲ၊ ဘုန္းႀကီးထြက္လာ ဘုန္းႀကီးကို သတ္လိုက္တာပဲ .. ၊ ဘယ္သူမွ မလႈပ္ရဲဘူး .. ျမင္လား .. နင္တို႔သာ အမ်ိဳးသားျပန္လည္သင့္ျမတ္ေရး အရင္လုပ္ဟဲ့ .. ငါတို႔ကိုလာမေျပာနဲ႔ .. ငါတို႔က လုပ္စရာမလိုဘူး၊ အားလံုးၿငိမ္ပိၿပီးသား” ဆုိၿပီး ေမာင္ညစ္က ရန္ေတြ႕ေတာ့ ဟုိက မလန္႔ဘဲ ေနမလားဟ။

တာေတ။ ။ ၾကည့္ရတာ ခ်ိဳကုပ္ေတြက ထိုုင္းႏိုင္ငံဘက္ကို လွည့္ၿပီး သြားၿဖဲျပတယ္နဲ႔ တူတယ္ ဦး႐ုကၡစိုးရဲ႕ .. အဲဒါေၾကာင့္ ထိုင္းက ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီးက အခ်ိဳျပန္သပ္တာေပါ့။

႐ုကၡစိုး။ ။ သြားၿဖဲျပရံုဘယ္ကမလဲ .. “ငါတို႔ေနာက္မွာ ဘယ္သူရွိလဲသိလား .. မိုက္ရင္ထြက္ခဲ့ ငါ့အေဖနဲ႔ ခ်မလား” လို႔ေျပာေတာ့ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေဟာင္းႀကီးလည္း သူတို႔ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ပါးစပ္မလြန္ေအာင္ နည္းနည္းပါးပါး သတိ ေပးရတာေပါ့ကြာ ..။ သူတို႔လည္း ျမန္မာျပည္က ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး ဓာတ္ေငြ႕ ေရာင္းေပးမွ မီးလာမွာကိုးကြ။ ထုိင္း ေတြက အေမွာင္နဲ႔မွ က်င့္သားမရေသးတာ။

တာေတ။ ။ က်ေနာ္တို႔ ျမန္မာျပည္သားေတြနဲ႔မ်ား ကြာပါ့ဗ်ာ။ မီးမလာရင္ ဖေရာင္းတုိင္ထြန္းမယ္၊ ထမင္းမရွိရင္ ထမင္းရည္ေသာက္မယ္။ ဘယ္ေလာက္ေတာ္လဲ။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေမာင္ညစ္အျပင္ ေနာက္ထပ္ လူရႊင္ေတာ္ရွိေသးတယ္မဟုတ္လား လုပ္ပါဦးကြ ..။

ေျပာရင္းဆိုရင္း ဦး႐ုကၡစိုး စိတ္ပါလာရာ မတ္တပ္ရပ္ေနရာမွ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေဘးတြင္ ဝင္ထိုင္လိုက္ေသာေၾကာင့္ ခပ္နဲ႔နဲ႔ ဝါးကြပ္ပ်စ္ကေလး “ဂၽြတ္” ခနဲ အသံျမည္သြားသည္။ သို႔ေသာ္လည္း ေျပာခ်င္အားႀကီးေနေသာ ကၽြႏ္ုပ္မွာ ဝါးကြပ္ပ်စ္ က်ိဳးမွာကို ဂရုမစိုက္ႏုိင္ေတာ့ ..။

တာေတ။ ။ ရွိပါ့ဗ်ာ .. ဒီတေယာက္ကေတာ့ စင္ကာပူမွာ သြားျပက္တာဗ်။ အဲဒီက ပိုလီတကၠနစ္မွာ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းသားေတြေတာင္ လာမယ့္ႏွစ္ သႀကၤန္မွာ ကဖို႔ သူ႔ဆီက လူရႊင္ေတာ္ပညာ ယူရမယ္ ေျပာေနၾကတယ္။

႐ုကၡစိုး။ ။ တကယ့္ ပညာရွင္ထင္တယ္ေနာ္ .. ဘယ္သူပါလိမ့္။

တာေတ။ ။ ဒုတိယ ကာဆီးကာဆီးလုပ္ေရး ဝန္ႀကီး ခ်ိဳကုပ္ ေအးညစ္ေလ .. ေတာ္ေတာ္ရယ္စရာ ေျပာတဲ့ လူဗ်ာ “အျပစ္က်ဴးလြန္ သူကို အျပစ္မေပးရင္ မင္းမဲ့စရိုက္ေပၚထြန္းလာမယ္၊ လံုၿခံဳေရးနဲ႔ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို ထိခိုက္မယ္” တဲ့ ၾကည့္ပါဦး။ သူတို႔ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကို ေစာင္းေျပာတာ အားလံုးသိတယ္။ စင္ကာပူေရာက္ေနတဲ့ ဝန္ႀကီးေတြအားလံုး သူလုပ္လို႔ ရယ္ၾကတာ အူေတြတက္ကုန္လို႔ အကုန္လံုး ေဆးရံုပို႔လိုက္ရတယ္တဲ့။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟာ ဟုတ္လား။ ဒီတခါ ခ်ဳိကုပ္ဒူးႀကီးက မ်က္ႏွာသစ္ေလးေတြကို ပြဲထုတ္လိုက္တာပဲကြ .. သီးေလးသီးေတာင္ ထမင္းငတ္ႏုိင္တယ္။ လူၾကမ္းအဖြဲ႕က လည္းေျပာင္ေျမာက္၊ လူရႊင္ေတာ္ေတြကလည္း ဟုတ္ေနၿပီ .. ဘာက်န္ေသးလဲ။

တာေတ။ ။ က်န္ေသးတယ္ဗ်ိဳ႕ ..။ ေနျပည္ေတာ္ လူၾကမ္းေတြက လူေတြကို ႏွိပ္စက္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ မိန္းမၾကမ္းႀကီးကေတာ့ ဘုရားပါမေနရေအာင္ ႏွိပ္စက္ျပတာ။ မသန္းေရႊတို႔ ေဒၚခင္ေအးဟန္တို႔ .. ခင္စိုးပိုင္ တို႔ေလာက္ေတာ့ ပ်င္းေတာင္ပ်င္းေသးတယ္။

႐ုကၡစိုး။ ။ ေဟ မင္းေျပာတာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကေတာ္ ေဒၚကြိဳင္ကြိဳင္မဟုတ္လား။ သူက ဘာလုပ္ျပန္ၿပီလဲ..။

တာေတ။ ။ သူ႔ဟာသူေနတဲ့ ဓႏုတ္ ဘုရားႀကီးကို သူတို႔ သားအမိေတြ လက္ေဆာ့ၿပီး ႀကိဳးနဲ႔ သြားဆြဲ တာေလ။ တခါတည္း ၿပိဳက်ေရာဗ်ိဳ႕။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဟာ ဒါလည္း ယၾတာပဲလား။

တာေတ။ ။ ယၾတာေတာ့ ယၾတာပဲ .. ဒါေပမယ့္ မတန္တရာေပါက္ကရေတြ သြားလုပ္ေတာ့ ခု တေဘာင္ေတာင္ ထြက္ေနၿပီ ..။ ဒလမွ ဓႏုတ္ .. ေနျပည္ေတာ္မွာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ ..။ ဟာ ေယာင္လို႔ ေယာင္လို႔ ..။

႐ုကၡစိုး။ ။ ဘာျဖစ္ရျပန္တာလဲကြ။

တာေတ။ ။ မေျပာရဘူးေလ .. အဲဒီ ဘုရားၿပိဳတဲ့ အေၾကာင္း ဘယ္သူ႔ကိုမွ ဘာမွမေျပာရဘူးတဲ့ .. ဘာဆိုဘာမွ မေျပာနဲ႔ဆိုလို႔ က်ေနာ္လည္း ဘာမွ မေျပာရဲဘူး .. ေထာင္ဒဏ္ ၃ ႏွစ္တဲ့။ ေအာင္မေလး ေၾကာက္ပါၿပီဗ် .. မေျပာေတာ့ပါဘူး ..။

ခုမွ အမွန္တကယ္ လန္႔ႏုိးသြားျခင္းျဖစ္သည္။ ကၽြႏ္ုပ္၏ ေရွ႕တြင္ ဦးရုကၡစိုးလည္း မရွိေတာ့ ..။ ဗုဒၶဟူးေန႔ အမီ ေပးရန္ ခ်င္းမိုင္႐ုကၡစိုး အျမန္ေရးရမည္။ အိပ္မက္ထဲက တေဘာင္ကို ေမ့မသြားခင္ အျမန္ဆံုး ခ်ေရးထား လုိက္သည္။

“ဒလမွာဓႏုတ္ .. ေနျပည္ေတာ္က ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြျပဳတ္ .. ဓႏုတ္ဘုရားက ပ်က္ .. ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး အသက္ထြက္”။ ။

ရန္ကုန္သားတာေတ၏ ဦး႐ုကၡစိုးႏွင့္ ေထြရာေလးပါး က႑သည္ Satire ေခၚ သေရာ္စာ က႑ျဖစ္ပါသည္။ သတင္းအခ်က္အလက္ အမွန္မ်ားအေပၚမွာ အေျခခံေရးသားထားျခင္း မဟုတ္ပါ။ အားေပးေဝဖန္ၾကေသာ ျပည္တြင္း ျပည္ပ ပရိတ္သတ္ကို ေလးစားလွ်က္ …။