ထိုင္းနိုင္ငံ စံခလ ပူရီျမိဳ႔ ကိုေရာက္လို႔ ရွိရင္ သစ္သား တံတားကို မေရာက္ရင္ စံခလပူရီ ကိုေရာက္ခ့ဲတယ္ လို႔ ဆိုနိုင္မွာ မဟုတ္ဘူးလို႔ ကမၻာလွည့္ ခရီးသည္ ၾကားမွာ ထင္ရွားတဲ့ ေျပာစကား တစ္ခြန္း ျဖစ္ပါ တယ္။ တံတားရဲ႕ သက္တမ္း ရွည္ၾကာမွဳ မရွိေသး ေပမဲ့ အဲဒီ တံတားဟာ ေဒသ တြင္းထိုင္း လူမ်ိဳး နဲ႔မြန္၊ ကရင္ လူမ်ိဳးတို႔ အၾကား ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီး မွဳရဲ႕ သေကၤတ ျပရုပ္လို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။ အဲဒီ တံတား ေပၚက ၾကည့္လိုက္ယင္ တသြင္သြင္ စီးဆင္း ေနတဲ့ ျမစ္ျပင္ က်ယ္ေပၚမွာ စက္တပ္ေလွ ကေလး ေတြေျပးလႊား ေနတာကို ေတြ႔ျမင္ရ ပါလိမ့္မယ္။ ေတာင္စဥ္ တံတိုင္းေတြ ဝိုင္းရံထားျပီး ဝင္းက ဆရာေတာ္ဘုရားရဲ႕ စံေက်ာင္း ေတာ္နဲ႔ က်ိဳက္ဆန္ဆုတ္ေခၚ ဗုဒၶဂါယာ ေစတီ ေတာ္ကိုလည္း သပၸါယ္စြာဖူး ေတြ႔ရပါတယ္။ ျမစ္ျပင္ ေပ်ာ္ေက်းငွက္ ကေလးေတြရဲ႕ ဘာသာဘာဝ ေပ်ာ္ရႊင္ ျမဴးတူး စြာပ်ံဝဲ ေနတာ ကို လည္း ေတြ႔ျမင္ၾကရမွာပါ။ ထိုင္းနိုင္ငံရဲ႕ အ႐ွည္ဆုံးသစ္သားတံတားတစ္ခုျဖစ္တဲ့ စံခလပူရီသစ္သားတံတားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္(၃ဝ) ေလာက္က တည္းက ဝင္းကမြန္ဆရာေတာ္အသွ်င္ဥတၱမဦးေဆာင္ျပီး ရပ္႐ြာရဲ႕လူအင္အားနဲ႔ပဲ တည္ေဆာက္ထားတာ ျဖစ္သလို ထိုင္းဘက္ကမ္းနဲ႔မြန္ဘက္ကမ္းကို ဆက္သြယ္ထားတာေၾကာင့္ သြားလာလြယ္ကူတဲ့ တံတားတစ္ခုအျဖစ္၊ မြန္ႏွင့္ထိုင္း ခ်စ္ၾကည္ေရးတံတားတစ္ခုလို႔လည္း ဆိုၾကပါတယ္။
စံခလပူရီျမိဳ႕မွာဆိုရင္ ထိုင္း၊ မြန္၊ ကရင္လူမ်ိဳးတို႔ ေနထိုင္မ်ားတဲ့ ေဒသတစ္ခုျဖစ္ျပီး စံခလယ္ျမစ္ရဲ့ တဖက္ျခမ္းစီ ရွိေန ၾကတဲ့အတြက္ မြန္ဘက္ကမ္းႏွင့္ ထိုင္းဘက္ကမ္းဆိုျပီး ႏွစ္မ်ိဳးခြဲျခား ေခၚေဝၚလာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္၊ စံခလျမိဳ႔ရံုး စိုက္ရာဖက္ျခမ္းကိုေတာ့ ထိုင္းဘက္ကမ္းလို႔ေခၚၾကျပီး မြန္လူမ်ိဳးေတြ ေနထိုင္မ်ားတဲ့ဘက္မွာ မြန္ဘက္ကမ္းလို႔ ေခၚဆိုလာခဲ့ၾကပါတယ္၊ အမ်ားအားျဖင့္ ဒီထဲမွာ အမ်ားစုကမြန္လူမ်ိဳးေတြကသာ ေနထိုင္ၾကပါတယ္ အထူးသျဖင့္ မြန္လူမ်ိဳးေတြဟာ ဘယ္ေနရာပဲေရာက္ေရာက္ ဘယ္ေနရာပဲေနေနေတြ႔တဲ့ လူနဲ႔ရန္မလိုတတ္ပဲ တည့္ေအာင္ေပါင္း တတ္ျပီးေနထိုင္ ေလ့႐ွိၾကပါတယ္။
အဆိုပါ သစ္သားတံတားဟာ အရွည္(၄ဝဝ)မီတာေက်ာ္႐ွည္လွ်ားျပီး ထိုင္းနိုင္ငံမွာ အ႐ွည္ဆုံးတံတား တစ္ခုလည္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီတံတားဟာ လြန္ခဲ့တဲ့အႏွစ္(၃ဝ)ေလာက္ကတည္းက ဝင္ကဝိေဝကာရာမ္ေက်ာင္းက ဆရာေတာ္ အသွ်င္ဥတၲမကေန ဝင္းကရြာသစ္မွာ ေနရာေကာင္းတစ္ခု႐ွာျပီး ဆရာေတာ္ဦးေဆာင္တဲ့ ဘုန္ႀကီးေက်ာင္း တစ္ေက်ာင္း ေဆာက္ပါတယ္၊ (ဗုဒၶဂါယာေစတီ)တစ္ဆူလည္း တည္ထားခဲ့ပါတယ္၊ ဒီ႐ြာကိုလည္း စတည္တ့ဲအခ်ိန္ကဆိုရင္ေတာ့ ဆရာေတာ္ရဲ႔ဒါယကာ အိမ္ေထာင္စု(၄ဝ)ေက်ာ္ေက်ာ္ေလာက္သာရွိခဲ့ပါတယ္၊ ဒီရြာကိုလည္း အထူးသျဖင့္ေတာ့ စံကလယ္ျမစ္၊ ကရိန္းကန္(လန္ဒီ)ျမစ္၊ ထီးကလုံးျမစ္ ဒီျမစ္သုံးခြ ဆုံရာမွာတည္ထားခဲ့တာပါ၊၊
ဒီသစ္သားတံတားကို မတည္ေဆာက္ခင္မွာ အရင္ဦးဆုံးက မြန္ဘက္ကမ္းႏွင့္ ထိုင္းဘက္ကမ္းကိုကူးဘို႔ အေတာ့္ကို အခက္အခဲ႐ွိေနတဲ့အတြက္ အဲဒီဝင္ကေက်း႐ြာက လူေတြရဲ႕အင္အားနဲ႔ဘဲ မီတာ(၄ဝဝ)ေက်ာ္ေက်ာ္႐ွည္တဲ့ ဝါးတံတားနဲ႔ ပထမဦးဆုံး တည္ေဆာက္ခဲ့ပါတယ္။ ဒီဝါးတံတားနဲ႔သာ လူေတြအသြားလာ အဆင္ေျပေနေပမဲ့လည္း ၾကာလာေတာ့ ဝါးေတြကမခိုင္ခန့္ေတာ့တဲ့အတြက္ အခုလိုသစ္သားတံတားမ်ဳိး ေျပာင္းၿပီးတည္ေဆာက္ဘို႔ ျဖစ္လာတာပါ၊၊
သစ္ခုတ္လို႔ရေအာင္လည္း စံခလဘူရီျမိဳ႕ပိုင္ေတြကိုခြင့္ေတာင္းျပီး သာသနာသကၠရာဇ္(၂၅၄၈) ခုႏွစ္မွာ ရပ္ရြာရဲ႔လူအင္ အားနဲ႔ပဲ သစ္သားတံတားအျဖစ္ ဆရာေတာ္အသွ်င္ဥတၲမကပဲ ႀကိဳးစားျပီးျပန္လည္တည္ေဆာက္ခဲ့လို႔ အခုျမင္ေတြ႔ ေနရတဲ့ သစ္သားတံတား ျဖစ္လာခဲ့ပါတယ္။
ဒီတံတားဟာခိုင္ခန္႔ျပီး အလြန္လွပတဲ့ သစ္သားတံတား တစ္ခုျဖစ္ျပီး အထူးသျဖင့္ ေနဝင္ဆည္းဆာအခ်ိန္ ကေလးမွာ လွပသာယာျပီး ဒီထိုင္းနိုင္ငံမွာ အလွဆုံး၊ အေကာင္းဆုံး သစ္သားတံတားတစ္ခုလို႔လည္း ေျပာလို႔ ရပါတယ္။ အဆိုပါ ဒီတံတားအေပၚမွာ မြန္ဘက္ကမ္းမွာ ႐ွိတဲ့လူေတြ ထိုင္းဘက္ကမ္းမွာ႐ွိတဲ့လူေတြနဲ႔တစ္ဘက္နဲ႔ တစ္ဘက္ ျဖတ္ကူးသြားလာလြယ္ကူၿပီး ထိုင္းလူမ်ိဳးနဲ႔ မြန္လူမ်ိဳးတို႔ တစ္ေယာက္နဲ႔တစ္ေယာက္ နားလည္မႈ ႐ွိၾကတယ္။ ေနာက္ၿပီး ေဒသမွာ႐ွိတဲ့လူေတြ မနက္ အေစာေစာလမ္းေလွ်ာက္ထြက္ျပီး အလုပ္သမားေတြ လည္း အလုပ္သြားအခ်ိန္မွာ တံတားအေပၚက လမ္းေလွ်ာက္သြားရင္း ႐ႈ႕ခင္းအလွကေလးေတြ ၾကည့္ေငးရင္းနဲ႔ စိတ္ထဲ မွာၾကည္ႏူးစြာခံစားရ ပါတယ္။ အရင္ကဆိုယင္ ဒီသစ္သားတံတားအေပၚက လူေတြသာမကပဲ ဆိုင္ကယ္ေတြလည္း ေျပးလို႔ရပါတယ္။ ဒါေပမဲ့ တံတားရဲ႔ေရရွည္ၾကံ႔ခိုင္မွဳအတြက္ အခုဆိုယင္ ဆိုင္ကယ္ေတြကိုေမာင္းႏွင္ျဖတ္သန္းခြင့္မျပဳ ေတာ့ပါဘူး။
အဆိုပါ ထိုင္းျမိဳ႕ပိုင္ေတြက စံခလပူရီျမိဳ႔ကို ဒီထက္တိုးတက္ေအာင္ ႀကိဳးစားေနတာျဖစ္ျပီး ဒီသစ္သားတံတားကို မပ်က္ စီးသားအာင္ ထိန္းသိမ္းေစာင့္ေ႐ွာက္တဲ့အေနျဖင့္ လြန္ခဲ့တဲ့(၁ဝ) ႏွစ္ကတည္းက သုံးဘီး၊ ဆိုင္ကယ္ေတြ ေျပးခြင့္ကို ပိတ္ပင္ခဲ့ျပီး လူေတြကိုပဲ ျဖတ္သန္းခြင့္ျပဳခဲ့ပါတယ္၊ ဒီစံခလပူရီမွာ မဲေဆာက္ဂြင္တို႔၊ ရေနာင္ဂြင္တို႔နဲ႔ အလြန္ကြာျခား လွၿပီး ထူးျခားေနရာတစ္ခုလည္း ေျပာလို႔ရပါတယ္၊ ဘာျဖစ္လို႔လဲဆိုေတာ့ အထူးသျဖင့္ စံခလပူရီဂြင္မွာဆိုလို႔႐ွိရင္ မြန္၊ ကရင္ အဓိက တိုင္းရင္းသားျဖစ္ၿပီး ျမန္မာျပည္တိုင္းရင္းသားလည္း ေျပာလို႔ရၿပီး ထိုင္းတိုင္းရင္းသားလို႔လည္း ေျပာလို႔ ရပါတယ္၊ အဆိုပါသူတို႔က ဒီထိုင္းနိုင္ငံကို ေရာက္လာၿပီးဆိုလို႔႐ွိရင္ ထိုင္းနိုင္ငံကို သူတို႔ကအမွီတဟဲ လုပ္ရေတာ့မယ္ ဒီအေျခေနအေပၚမွာမူတည္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ရဲ႕စာေပယဥ္ေက်းမႈကိစၥနဲ႔ ပတ္သက္တာေတြ ဒီနယ္စပ္မွာ႐ွိတဲ့ မြန္၊ ကရင္ တိုင္းရင္းသား အားလုံးရဲ႕ႀကိဳးစားမႈ၊ ဝင္းကဆရာေတာ္ရဲ႕ ပံ့ပိုးမႈဟာအေရးပါတယ္လို႔ ေဒသခံတစ္ဦး နာဲေအာက္ပိုင္က အခုလိုေျပာပါတယ္။
“ ဒီဝင္ကျမိဳ႔နဲ႔ ဆိုင္ျပီးေတာ့ အဓိက ထိုင္းလူမ်ိဳး ေတြကဒီဝင္ကကိုလာရင္ အထူးသျဖင့္ ဝင္ကသစ္သားတံတား၊ ဘုရား သုံးဆူ၊ ေနာက္ဝင္ကဆရာေတာ္ဘုရား၏ တည္ထားတဲ့ဘုရားတစ္ဆူ ထိုင္းလိုေျပာရင္ (ဗုဒၶဂါယာေစတီ) သူတို႔က အထူးသျဖင့္ ဒီသုံးခုကို အဓိကထားျပီးေတာ့လာတယ္၊ လာေလ့လာတယ္၊ အဲတာက ဒီေဒသမွာ႐ွိတဲ့မြန္၊ ကရင္၊ တိုင္းရင္းသားအာလုံးရဲ႕ၾကိဳးစားမႈ၊ ေနာက္ဝင္ကဆရာေတာ္ရဲ႕ပံ့ပိုးမႈေတြရဲ႕ ဒီတံတားကို ျဖစ္လာပါတယ္ ” ဟုေၿပာျပပါ သည္။
၄င္းအျပင္ ထိုင္းလူမ်ိဳးနဲ႔ မြန္လူမ်ိဳးတို႔ဟာ ထိုင္းဘုရင္မင္းဆက္ ပထမဦးဆုံး နံပါတ္(၁)ဘုရင္ လက္ထက္ ကတည္းက ယခုနံပါတ္(၉)ဘုရင္လက္ထက္ထိ ဆက္ႏြယ္လာခဲ့တာျဖစ္ပါတယ္။ “နံပါတ္(၁)ဘုရင္သည္ သူကအသိအလင္းဖြင့္ ေျပာထားတာက (၁)ဘုရင္သည္ ကြ်န္ေတာ္သည္ ပဲခူးကလာပါသည္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္း ျပင္သစ္နိုင္ငံ စာၾကည့္တိုက္မွာ ကြ်န္ေတာ္ေတြ႔ခဲ့ဘူးတယ္၊ မြန္ဘာ သာလည္း ဆရာနိုင္ထြန္းေဝက ျပန္ထားခဲ့ဘူးတယ္၊ အထူးသျဖင့္ေတာ့ မြန္လူ မ်ိဳးေတြရဲ႕ အဓိကထားတဲ့အရာဟာ “ဟသၤာ” ဒါမြန္လူမ်ိဳးရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္ေပါ့ ထိုင္းလူမ်ိဳးရဲ႕ အထိမ္းအမွတ္က “ဂဠဳန္” ဆိုတာ႐ွိခဲ့တယ္။
အလားတူ ဒီကေန႔ထိ ထိုင္းနိုင္ငံမွာ ဟသာၤကိုဘာေၾကာင့္သုံးသလဲဆိုေတာ့ နံပါတ္(၁)ဘုရင္ လက္ထက္ကတည္းက ဒီကေန႔ထိ ယခုလက္႐ွိနံပါတ္(၉)ဘုရင္ထိေပါ့ အဲတာက ေခတ္အဆက္ဆက္ မြန္ေသြးနဲ႔မကင္းခဲ့ဘူး အထူးသျဖင့္ မြန္တို႔ရဲ႕ဘုရင္မုတၲမမင္းဆက္ ဒုတိယဟံသာဝတီ “မဂဒူ”(ဝါေရဝ္ေရာဝ္) သူလက္ထပ္တဲ့သူ႔ရဲ႕ မိဘုရား ထိုင္းဘုရင္မင္း ျမတ္ရာံခါမ္ဟင္ (ရန္ခန္ဟံ)ရဲ႕ သမီးေတာ္နာမည္က ေမဏင္ၾသီဍာ (ေမႏွင္းသြယ္တာ)၊ ေသာကၠတဲေခတ္က မြန္လို (သုေခါဒါယ)၊ ထိုင္းလို(စုခိုထိုင္း) အဲဒီအခ်ိန္က်မွထိုင္းနိုင္ငံ စာေပ(ေဖါ့ခြန္ရမ္ခမ္ဟမ္) ဆိုေတာ့႐ွိလာတယ္၊ ထိုင္းစာေပ တီထြင္တဲ့ေခတ္၊ ေက်ာက္စာျပင္တဲ့ေခတ္ ဒါ့ေၾကာင့္မြန္နဲ႔ထိုင္းဟာ အဲဒီလက္ထက္ကတည္းက ဆက္ႏြယ္လာခဲ့တယ္” လို႔နိုင္ေအာက္ပိုင္က ဆိုပါတယ္။ အဆိုပါ မြန္လူမ်ိဳးနဲ႔ထိုင္းလူမ်ိဳးတို႔ဟာ နံပါတ္(၁)ဘုရင္လက္ထက္ကတည္းက ဆက္ႏြယ္လာခဲ့တာ ျဖစ္ၿပီးေတာ့ သူတို႔ေတြက တစ္ေယာက္ႏွင့္တစ္ေယာက္ ခင္မင္ရင္းနီးမႈအေနနဲ႔၊ ခ်စ္ၾကည္ရင္းႏွီးမွဳ ရွိခဲ့တယ္လို႔ ဆိုရပါမယ္။
တံတားေပၚကေန ဆီးၾကည့္လိုက္မယ္ဆိုရင္ ျမစ္ျပင္က်ယ္ၾကီးရယ္ ေရေပၚေဖါင္အိမ္ကေလးေတြကို လွပစြာေတြ႔နိုင္ ပါတယ္။ အထူးသျဖင့္ အားလပ္ရက္ျဖစ္တဲ့ စေန၊ တနဂၤေႏြေန႔ေန႔မွာဆိုရင္ လာေရာက္အပမ္းေျဖသူေတြ လာေရာက္ ေလ့လာတဲ့ကမၻာလွည့္ခရီးသည္ေတြနဲ႔ စည္ကားလွပါတယ္။ ဒီေရ၊ ဒီေျမ၊ ဒီတံတားရဲ႕အလွအပဟာ ျမင္ရသူစိတ္ဘဝင္ ကို ခ်မ္းေျမ႔ေစပါတယ္။ မိွဳင္းညိဳ႔တဲ့ေတာင္တန္း စိမ္းလဲ့တဲ့ေရျပင္ အုပ္ဆိုင္းေနတဲ့သစ္ပင္ၾကီးငယ္ေတြရဲ႔ အရိပ္အာဝါ သဟာ ေအးခ်မ္းမွဳရဲ႔အသြင္သ႑ာန္လကၡဏာတစ္ခု ျဖစ္ေနပါတယ္။ ဒါအျပင္ ခ်စ္ၾကည္မွဳ၊ ရင္းႏွီးမွဳ၊ ေႏြးေထြးမွဳေတြ နဲ႔လည္း လႊမ္းျခံဳထားပါတယ္။
No comments:
Post a Comment