“မသန္စြမ္း” နဲ႔ “မသန္မစြမ္း” ဆိုတာ အဓိပၸာယ္ ေတာ္ေတာ္ကို ကြာျခားတာ ဝန္ႀကီး မသိလို႔လား၊ ဒါမွမဟုတ္ သတိ လက္လြတ္ပဲ ျဖစ္သြားသလား မေျပာတတ္ပါ။ က်မကေတာ့ ဝန္ႀကီးအေနနဲ႔ ရည္ရြယ္ခ်က္နဲ႔ တမင္ေျပာတာ မဟုတ္ဘူး၊ သတိလက္လြတ္ ျဖစ္သြားတာလို႔ ယံုၾကည္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဒါဟာ မမွားသင့္တဲ့ အမွားျဖစ္ပါတယ္။ အရင္က အဲဒီလိုပဲ ေျပာဖူးလို႔ အက်င့္ပါတတ္ရင္ေတာင္ ႏိုင္ငံတကာက လူေပါင္းသိန္းသန္းခ်ီ ၾကည့္ရႈေနတဲ့ အခမ္းအနားပြဲႀကီးမွာ ဒီအမွားက လံုးဝ မျဖစ္သင့္တဲ့ အမွားလို႔ ဆုိခ်င္ပါတယ္။
မၾကာေသးခင္က ရန္ကုန္ ဂ်န္းရွင္းစကြဲ ေရွ႕မွာ ႏုိင္ငံေက်ာ္ လူရႊင္ေတာ္ ဇာဂနာတို႔ ဦးေဆာင္က်င္းပသြားတဲ့ မသန္စြမ္းသူမ်ား အတြက္ ရန္ပံုေငြ ေဖ်ာ္ေျဖပြဲတုန္းကလည္း စင္ေပၚတက္ရတဲ့ သူတခ်ိဳ႕က မသန္စြမ္းကို မသန္မစြမ္းလို႔ မွားယြင္း ေျပာဆို သြားတာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။
တကယ္က က်င္းပေတာ့မယ့္ အားကစားၿပိဳင္ပြဲမွာ ဝင္ေရာက္ယွဥ္ၿပိဳင္ၾကမယ့္ သူေတြက မသန္ေသာ္လည္း စြမ္းတဲ့သူေတြ ျဖစ္ပါတယ္။ မသန္စြမ္းလို႔ပဲ ေခၚေဝၚရမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ ဘဝေပး အေျခအေန အမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ ခႏၶာကိုယ္ အစိတ္အပိုင္း တခုခု ခ်ိဳ႕ယြင္းေနတဲ့ သူေတြကို “မသန္မစြမ္း” လို႔ (သတိလက္လြတ္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္) ေခၚေဝၚတာ၊ တမင္တကာ ေနာက္ေျပာင္တာဟာ လူသားျခင္း စာနာစိတ္ ကင္းမဲ့ရာေရာက္တယ္လို႔ ေျပာပါရေစ။
ေနာက္တဆက္တည္း စဥ္းစားမိတာ တခုကေတာ့ ၂၇ ႀကိမ္ေျမာက္ ဆီးဂိမ္း ၿပိဳင္ပြဲေတြရဲ႕ ဖြင့္ပြဲ ပိတ္ပြဲ အပါအဝင္ အားကစားပြဲ ေပါင္းမ်ားစြာကို ျပည္တြင္းနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ စပြန္ဆာမ်ားစြာရဲ႕ ေထာက္ပံ့မႈေတြနဲ႔ ခမ္းနားႀကီးက်ယ္စြာ က်င္းပခဲ့ေပမယ့္ ဒီေန႔ ဇန္နဝါရီ ၁၄ ရက္ေန႔မွာ စတင္က်င္းပမယ့္ အေရွ႕ေတာင္အာရွ မသန္စြမ္း အားကစားၿပိဳင္ပြဲေတြ အတြက္ကေတာ့ ဘယ္သူမွ စိတ္ဝင္တစား ေျပာဆုိၾကတာ၊ ခ်ီးေျမႇာက္မႈေပးတာ ေတာ္ေတာ္ အားနည္းေနတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ အစိုးရကလည္း တာဝန္ေက်ရံု ေလာက္သာ ေၾကာ္ျငာပါတယ္။ ဝမ္းနည္းစရာ ေကာင္းတာက အဲဒီအားကစား ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ ႏုိင္ငံတကာက စပြန္ဆာေတြသာ ရွိၿပီး ျပည္တြင္း စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြရဲ႕ စပြန္ဆာေတြ ရွိတယ္လို႔ မၾကားမိဘူး ဆုိတဲ့အေၾကာင္း မသန္စြမ္း အားကစားၿပိဳင္ပြဲ တာဝန္ရွိသူေတြက ေျပာၾကပါတယ္။ ဖြင့္ပြဲ က်င္းပမယ့္ ဒီေန႔မွာေတာင္ ေနျပည္ေတာ္မွာ ရွင္းလင္းေနတာပဲ လို႔ ေနျပည္ေတာ္ေရာက္ေနတဲ့ ဧရာဝတီ သတင္းေထာက္က အေၾကာင္းၾကားလာပါတယ္။
၂၀၁၂ အိုလံပစ္ အားကစားၿပိဳင္ပြဲႀကီး အဂၤလန္ႏုိင္ငံမွာ က်င္းပၿပီးခါစက အဲဒီႏုိင္ငံကို က်မ ခဏတျဖဳတ္ အလည္အပတ္ ေရာက္ခဲ့ ပါတယ္။ အဲဒီမွာ အိုလံပစ္ ၿပိဳင္ပြဲႀကီး အၿပီး ထပ္မံက်င္းပမယ့္ မသန္စြမ္း အိုလံပစ္ အားကစား ၿပိဳင္ပြဲအတြက္ သူတုိ႔ ႏိုင္ငံသားေတြ စိတ္လႈပ္ရွားခဲ့တာ၊ ဝက္ဝက္ကြဲ အားေပးၾကတာ ေတြ႕ခဲ့ရပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ဖြင့္ပြဲကို တခမ္းတနားနဲ႔ ႀကီးႀကီးက်ယ္က်ယ္ က်င္းပေပးခဲ့ၿပီး အဂၤလန္ႏုိင္ငံတဝွမ္းက လူေတြသာမကဘဲ၊ အိမ္နီးခ်င္းႏုိင္ငံေတြနဲ႔ ႏုိင္ငံတကာ အားေပးသူေတြပါ အံုနဲ႔က်င္းနဲ႔ လန္ဒန္ကို လာေရာက္အားေပးၾကလို႔ ေလယာဥ္လက္မွတ္ေတြ ေစ်းျမင့္တက္၊ ဝယ္မရ ျဖစ္ခဲ့တဲ့ အထိပါ။ ဖြင့္ပြဲ အခမ္းအနားကို ကိုယ္တုိင္ သြားၾကည့္ခြင့္ မရခဲ့ေပမယ့္ တုိက္ရိုက္ထုတ္လႊင့္တဲ့ ရုပ္ျမင္သံၾကားကေန တဆင့္ ၾကည့္ရတာနဲ႔တင္ ၾကက္သီးထ ေလာက္ေအာင္ ၾကည္ႏူးစရာ ေကာင္းတယ္၊ ဘယ္ေလာက္အထိ ခ်ီးျမႇင့္ဂုဏ္ျပဳတယ္၊ အားေပးခဲ့တယ္ဆုိတာ ေတြ႕ခဲ့ရ ပါတယ္။
မသန္ေသာ္လည္း စြမ္းတဲ့သူေတြအတြက္ လုပ္ေပးတဲ့ အားကစားပြဲကို ၿပီးၿပီးေရာ မဟုတ္ဘဲ၊ အစိုးရေကာ၊ ျပည္သူလူထုကပါ အားတက္သေရာ ပါဝင္လုပ္ေဆာင္ ေပးသင့္တယ္လို႔ ျမင္ပါတယ္။ က်မတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြရဲ႕ စီးပြားေရး အေျခအေန အရ၊ မအားလပ္ၾကတာေၾကာင့္ စိတ္ဝင္စားမႈ၊ အားေပးမႈ ဒီေလာက္အထိ မလုပ္ႏုိင္ေသးဘူး ဆုိရင္ေတာင္ ခႏၶာကိုယ္ ခ်ိဳ႕ယြင္းခ်က္ ရွိသူေတြကုိ မေတာ္တဆပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ရည္ရြယ္ခ်က္ ရွိရွိပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ေလွာင္ေျပာင္တာမ်ိဳး၊ မွားယြင္း သံုးႏႈန္းမိတာမ်ိဳးကိုေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူးလို႔ ထင္ပါတယ္။ ဒါဟာ အစိုးရ တာဝန္ရွိသူ ေတြတင္ မကဘဲ၊ ႏုိင္ငံသားအားလံုး သတိထားရမယ့္ အရာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီမိုကေရစီ ႏုိင္ငံေတာ္ကို ေဖာ္ေဆာင္ေနတဲ့ အခ်ိန္၊ လူ႔အခြင့္အေရး ဆိုတာကို က်ယ္က်ယ္ျပန္႔ျပန္႔ ေျပာဆိုေနၾကတဲ့ အခ်ိန္မွာ သတိထားရမယ့္ အခ်က္ တခ်က္လို႔ ျမင္ပါတယ္။
က်မတုိ႔ ျမန္မာႏုိင္ငံသားေတြဟာ တင္းက်ပ္တဲ့ စစ္အုပ္ခ်ဳပ္ေရး လက္ေအာက္မွာ ကာလၾကာရွည္ ေနလာရတဲ့အတြက္ တပါးသူရဲ႕ အခြင့္အေရးကို ကိုယ္ခ်င္းစာနာေပးဖို႔၊ ေထာက္ထားေပးဖုိ႔ ေဝးလို႔၊ ကိုယ့္အခြင့္အေရးကို ကိုယ္ ဘယ္ဟာဘာလဲ၊ ဘာရသင့္လဲ ဆိုတာကိုေတာင္ မသိေသးတဲ့ သူေတြ အမ်ားႀကီး ေတြ႕ေနရဆဲပါ။ အဲဒါေၾကာင့္လည္း မဆင္မျခင္ ေျပာမိဆိုမိ၊ မွားယြင္းစြာနဲ႔ သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္မိၾကတာ ေတြကို စိတ္ပ်က္စရာ ေကာင္းေလာက္ေအာင္ ေတြ႕ေနရတာ ျဖစ္ပါတယ္။
အဲဒီလို သေရာ္ေလွာင္ေျပာင္ၾက၊ မွားယြင္းစြာ ေျပာဆုိသံုးႏႈန္းမိၾကတာ မ်ိဳးကို လုပ္ၾကတဲ့အထဲမွာ အစိုးရ ထိပ္ပိုင္း တာဝန္ရွိသူေတြနဲ႔ နာမည္ေက်ာ္ အႏုပညာရွင္ေတြပါ ပါဝင္ ေနတာကေတာ့ စိတ္မေကာင္းစရာပါ။ သာမန္လူေတြကို ပညာေပးရမယ့္ အစိုးရ တာဝန္ရွိ သူေတြ၊ အႏုပညာရွင္ေတြ ကိုယ္တုိင္ မသိလို႔ မွားေျပာမိပါတယ္ ဆိုတာကေတာ့ မျဖစ္သင့္ပါဘူး။
၂၀၁၂ ခုႏွစ္က ရိုက္ကူးျဖန္႔ခ်ိခဲ့တဲ့ “ေအာင္ပဒင္ အင္ပေဒါင္း” ဆိုတဲ့ ဗီဒီယို ဇာတ္ကားမွာ ကယန္းတုိင္းရင္းသားေတြကို မေလ်ာ္ကန္တဲ့ ေနာက္ေျပာင္မႈေတြ ထည့္သြင္းရိုက္ကူးခဲ့လုိ႔ ကယန္းတုိင္းရင္းသားေတြက မေက်မနပ္ျဖစ္ၿပီး ပြဲဆူခဲ့တာ အားလံုးအသိပါ။ အဲဒီအတြက္ အႏုပညာရွင္ေတြက ျပန္လည္ ေတာင္းပန္ၾကေပမယ့္ ေတာင္းပန္ စကားကို ဂ်ာနယ္ေတြမွာ ဖတ္လုိက္ရေတာ့ စိတ္ပ်က္မိပါတယ္။
ေတာင္းပန္တဲ့ အႏုပညာရွင္ အားလံုးလိုလိုက “ဒီေလာက္အထိ ခံစားရမယ္မွန္း မသိလိုက္လို႔ သရုပ္ေဆာင္မိပါတယ္” ဆိုတဲ့ သေဘာမ်ိဳးပဲ ေျပာခဲ့ၾကပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကေတာ့ ဇာတ္ညႊန္းကို ႀကိဳဖတ္ထားခြင့္ မရွိဘဲ၊ ရိုက္ကြင္းေရာက္မွ ဒါရိုက္တာ သင္ေပးတဲ့စကား ေျပာလုိက္ရတာ ဆုိတာမ်ိဳး ေျပာၾကပါတယ္။ ဒါရိုက္တာက သင္ေပးရင္ေတာင္ ဒီစကားက ေျပာသင့္တယ္၊ ဒီစကားက မေျပာသင့္ဘူး၊ ဒီ စကားလံုးကေတာ့ တပါးသူကို ႏွိမ့္ခ်ဆက္ဆံရာ ေရာက္တယ္၊ ဒီသရုပ္ေဆာင္ခ်က္ကေတာ့ မလုပ္သင့္ဘူး ဆုိတာမ်ိဳး အႏုပညာရွင္ေတြ မသိၾကဘူးလားလို႔ ေတြးမိပါတယ္။ တႏုိင္ငံလံုး အတုိင္းအတာနဲ႔ ျပန္႔ႏွံ႔မယ့္ ရုပ္ရွင္၊ ဗီဒီယို ဆိုတာ ပိုၿပီး သတိထားသင့္တယ္။ အဲဒီလိုမ်ိဳး တဖက္သားကို ႏွိမ္ခ်ေစာ္ကားတဲ့ အသံုးအႏႈန္း၊ ျပက္လံုးမ်ိဳးေတြကို အၿငိမ့္စင္ေတြေပၚမွာလည္း မၾကာခဏ ေတြ႕ဖူးျမင္ဖူးပါတယ္။ မသိလို႔ ေျပာမိတာပါ ဆုိတာဟာ မသိစိတ္က ႏွိမ္ခ်ဆက္ဆံ ခ်င္ေနေသးတယ္၊ မသိစိတ္က ေစာ္ကားခ်င္ေနေသးတယ္ ဆိုတာကို ျပပါတယ္။
အဲဒီလို ျပက္လံုးမ်ိဳးေတြ၊ စကားလံုးမ်ိဳးေတြကို တဆင့္တဆင့္ သံုးလာၾကရင္း၊ ၾကည့္ရႈသူေတြကလည္း ရယ္ေမာၾကရင္း အဲဒီစကားလံုးေတြက တရားဝင္ ေျပာခြင့္ရွိလို႔ ေျပာၾကသလိုလို ျဖစ္လာတာကေတာ့ ရုပ္ဆုိးလွပါတယ္။
ဥပမာအားျဖင့္ “ဓားကလည္း တံုးလိုက္တာ၊ မုဆိုးမအိမ္က ဓားက်ေနတာပဲ” ဆိုတဲ့ စကားလံုးမ်ိဳး၊ “မိန္းမလို မိန္းမရ” “မိန္းမဆန္တယ္” ဆုိတာမ်ိဳး … “အက်ိဳးေဆာ့ အကန္းေမာ့” စသည္ျဖင့္ ဒီစကားလံုးေတြကို ျမန္မာေတြ တရားဝင္ အသံုးျပဳ ေနၾကတာ ၾကားဖူးမွာပါ။ ၿပီးေတာ့ ဘဝေပး အေျခအေနအရ အမ်ိဳးသမီးစိတ္ေပါက္ေနတဲ့ ေယာက္်ားေတြ၊ ေယာက္်ားစိတ္ ေပါက္ေနတဲ့ အမ်ိဳးသမီးေတြကို ျမန္မာျပည္မွာ ေခၚေဝၚ သံုးစြဲတဲ့ အသံုးအႏႈန္းေတြဟာ ေတာ္ေတာ္ေလး ရိုင္းျပေပမယ့္ အဲဒီစကားလံုးေတြကိုပဲ တရားဝင္လို သံုးႏႈန္းေနၾကတာ ေတြ႕ရပါတယ္။ ဘာသာေရး၊ လူမ်ိဳးေရး၊ အသားအေရာင္ စတာေတြကို ေနာက္ေျပာင္ သေရာ္တာ ေတြလည္း ရွိေနပါ ေသးတယ္။
တကယ္ေတာ့ တဖက္သားရဲ႕ ျပင္မရတဲ့ အားနည္းခ်က္ကို ထိခိုက္ေစာ္ကားရာ ေရာက္တဲ့ အသံုးအႏႈန္းမ်ိဳး၊ ျပက္လံုးမ်ိဳး၊ သရုပ္ေဆာင္မႈ မ်ိဳးေတြဟာ အခုလို လူသားခ်င္း တန္းတူ အခြင့္အေရး ရရွိသင့္တယ္ ဆုိတဲ့၊ ဒီမိုကေရစီ ေခတ္ကို ဦးတည္ေလွ်ာက္လွမ္းေနတဲ့ အခ်ိန္မ်ိဳးမွာ မရွိသင့္ေတာ့ပါဘူး။ အက်င့္ပါေနလို႔ ဆုိရင္ေတာင္ သတိထားသင့္ေနၿပီလို႔ ထင္ပါတယ္။ တဦးတေယာက္ခ်င္းစီရဲ႕ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမႇင့္တင္ ၾကမွသာ တႏုိင္ငံလံုးအတုိင္းအတာနဲ႔ စိတ္ဓာတ္ေတြ ျမင့္မားလာမွာ ျဖစ္ပါတယ္။ အက်င့္ပါေနတဲ့ ပါးစပ္ေတြကိုလည္း တျဖည္းျဖည္းနဲ႔ ျပဳျပင္ေျပာင္းလဲယူရင္ ရႏိုင္မယ္လို႔ ထင္ပါတယ္။
ျမန္မာျပည္မွာ ႏုိင္ငံေရး၊ စီးပြားေရး၊ က်န္းမာေရး၊ ပညာေရး စတာေတြကို တံခါးဖြင့္ေနသလိုပဲ လူမႈေရးပိုင္းကိုပါ ပိတ္မထားဘဲ တံခါးဖြင့္ရေတာ့မယ့္ အခ်ိန္ေရာက္ေနပါၿပီ။ လူမႈေရးတံခါးကို က်ယ္က်ယ္ ဖြင့္ႏုိင္မွသာ ယဥ္ေက်းတဲ့ လူ႔အဖြဲ႕အစည္းကို တည္ေဆာက္ႏုိင္မွာ ျဖစ္ပါတယ္။
No comments:
Post a Comment