သတင္းေတြ ရွားေနလို႔

ရန္ကုန္သားတာေတ

ဖိုးရႈပ္တေယာက္ ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕က ဝါဝီေကာ္ဖီဆိုင္တြင္ ထိုင္ရင္း ေခါင္းကို တဗ်င္းဗ်င္း ကုတ္ေနသည္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ေအးေအး ေဆးေဆး ေကာ္ဖီ ေသာက္မလားလို႔ လာပါတယ္၊ မင္းက ဘာျဖစ္ေနတာလဲ။

ရုကၡစိုး။ ။ ေအးေလကြာ … အခုလို ရာသီဥတု သာသာယာယာေလး ရွိတုန္း ေပ်ာ္ေပ်ာ္ရႊင္ရႊင္ ေနစမ္းပါ။ အခုေတာ့ မင္းဟာက ဠင္းတႀကီး လည္ၿမိဳအနင္းခံထားရသလို မ်က္ႏွာက ရႈံ႕တြေနတာပဲ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ သတင္းမရွိလို႔ဗ်ဳိ႕၊ သတင္းမရွိလို႔၊ သတင္းမရွိေတာ့ သူမ်ားေပ်ာ္လို႔ မေပ်ာ္ႏိုင္၊ သူမ်ား ငမ္းလို႔ မငမ္းႏုိင္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ ေဟ့ေကာင္ မင္းဟာက မဆုိင္တဲ့အေပါက္ကုိ ဂလိုင္နဲ႔ ေခါက္ေနျပန္ၿပီ။ မင္းဘာသာ သတင္းရွားတာနဲ႔ပဲ ငါငမ္းတာကို မနာလိုျဖစ္ေနတာလား။

ဖိုးရႈပ္။ ။ မင္းက ငမ္းေနလို႔လား။

ရုကၡစိုး။ ။ ကဲ … ေတာ္ၾကစမ္းပါကြာ ...။ မင္းတို႔ဟာကလည္း ၂ ေယာက္တည္းရွိတာ ၃ ဖြဲ႕ကြဲေနပါဦးမယ္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒီမွာ သတင္းမရွိလို႔ စိတ္ညစ္ေနရတဲ့ အထဲဗ်ာ။ သတင္းမရရင္ ကိုေဂၚႀကီးနဲ႔ ျပႆနာတက္မယ္ဗ်။ ဦးရုကၡစိုး ကယ္ပါ။

ရုကၡစိုး။ ။ ငါ ကယ္ပါ မဟုတ္ဘူး နင္သာ သူေတာင္းစား။ ဒီမွာ ေဟ့ေကာင္၊ သတင္းေတြမွ အမ်ားႀကီးကြ။ ေရးတတ္ရင္ သတင္းေတြခ်ည္းပဲ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ေရးလို႔ရတဲ့ သတင္းတပုဒ္မွ မရွိဘူးဗ်ာ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ မင္းကလည္း ငါေတာင္ ခုေကာက္ေရး ခု တပုဒ္ရတယ္။ ဆီးဂိမ္းမွာ ျမန္မာက ေသနတ္ပစ္ ေရႊတံဆိပ္ ၂ ခု၊ အေျပး ေရႊတံဆိပ္ ၂ ခုရတယ္ဆိုတာ ေရးကြာ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ အဲဒါ သတင္းမွ မဟုတ္ဘဲ။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒါ သတင္းေပါ့ကြ၊ ျမန္မာျပည္အေနနဲ႔ ခုလို ေရႊတံဆိပ္ေတြရတာ ….။

ဦးရုကၡစိုး စကားမဆံုးခင္ ဖိုးရႈပ္က မ်က္ႏွာကို ရႈံ႕မဲ့ကာ လက္ကာျပလိုက္သည္။

ဖုိးရႈပ္။ ။ ျမန္မာျပည္မွာ ေျပးတဲ့သူနဲ႔ ပစ္တဲ့သူပဲရွိတယ္၊ ေသနတ္ပစ္ ေရႊတံဆိပ္ကို စစ္တပ္က လူေတြရမယ္၊ အေျပး ေရႊတံဆိပ္ကို ျပည္သူထဲက ရမယ္ဆိုတာ လူတုိင္း သိတယ္၊ ဒါ သတင္းမဟုတ္ဘူး ေနာက္တခုေျပာ။

ဖိုးရႈပ္စကားေၾကာင့္ ႂကြက္စုတ္ ေခါင္းပုဝင္သြားသည္။

ရုကၡစိုး။ ။ ေအး အဲဒါလည္း ဟုတ္သားဟ … ဒါဆို ေနာက္တခုေျပာမယ္ကြာ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး အေၾကာင္းေရး။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ လုပ္ျပန္ၿပီ … သူ႔အေၾကာင္းက ပ်င္းစရာႀကီးဗ်။

ႂကြက္စုတ္ေခါင္း ျပန္ေထာင္ထလာသည္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ တိုင္းျပည္ရဲ႕ ေခါင္းေရွာင္ႀကီး သတင္းကြ၊ ဘာ ပ်င္းစရာေကာင္းရမွာလဲ။ သူ႔ဘာသာ အၿမီးေျမႇာက္ေျမႇာက္၊ အီးေပါက္ေပါက္ … ဘာပဲလုပ္လုပ္ သတင္းျဖစ္တယ္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါေတာ့ ဒါေပါ့ကြာ … ဒါေပမယ့္ သူ႔အေၾကာင္းက အတည္ေပါက္သိပ္ ေရးလို႔မေကာင္းဘူးေလ။ ဟာသေလး ဘာေလး ေရးေတာ့မွ ထည့္ေရးလို႔ အဆင္ေျပတာကြ။

ရုကၡစိုး။ ။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ေလကြာ ၂၀၀၉ ႏွစ္ကုန္ခါနီးဆိုေတာ့ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးအေနနဲ႔ တႏွစ္တာအတြက္ ကမၻာ့ အဆိုးဆံုး ဆုေတြဘာေတြ မွန္းထားလား အဲဒီအတြက္ ဘယ္လိုရည္မွန္းခ်က္ေတြ ထားၿပီး ေဆာင္ရြက္ေနလဲဆိုတာ အင္တာဗ်ဴးလုပ္ၿပီး ေရးေပါ့ကြ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ … ကမၻာ့ အဆိုးဆံုးဆုေတာ့ ရဖို႔သိပ္မေသခ်ာဘူး။ ဘာလို႔လဲဆိုေတာ့ ဒီႏွစ္ကုန္ခါနီးက်မွ အက်ဥ္းေထာင္မွာ ေရသန္႔စက္တပ္ေပးတာတို႔၊ ေရေလာင္းအိမ္သာ ေဆာက္ေပးတာတို႔ လုပ္တယ္တဲ့။

ဖိုးရႈပ္။ ။ အဲဒါကေတာ့ ေဒၚကိြဳင္ကြိဳင့္ အလိုက် ယၾတာေခ်တာပဲ ျဖစ္မယ္ကြ။ စေနနံျဖစ္တဲ့ ေထာင္ မွာ ဗုဒၶဟူး နံျဖစ္တဲ့ ေရသန္႔စက္တို႔၊ ေရေလာင္းအိမ္သာတို႔ ေဆာက္တယ္ဆိုေတာ့ ဒါ … စေနနဲ႔ ဗုဒၶဟူး ရူးေတာင္ ထမင္းမငတ္ဘူး ဆိုတဲ့ စကားကို အေကာင္အထည္ေဖာ္တာ ျဖစ္မယ္။

ရုကၡစိုး။ ။ ေပါက္ကရက ေျပာၿပီ။ စေနနဲ႔ ဗုဒၶဟူး ရူးေတာင္ထမင္းမငတ္ဘူးဆိုတာ အိမ္ေထာင္ဘက္ကိုေျပာတာဟ။ ဘာပဲ ျဖစ္ျဖစ္ေလ … ယၾတာေခ်တယ္ဆိုရင္လည္း နည္းနည္းေလာက္ ေစာင့္လိုက္ရင္ၿပီးေရာ။ ခုေတာ့ ကမၻာ့ အဆိုးဆံုးလူသား ဆုနဲ႔ ကပ္လြဲသြားၿပီေပါ့ ...။ တကယ္ဆို အဲဒီဆုကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးပဲရရမွာကြ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ … သူ႔ထက္ဆိုးတဲ့သူ မရွိေတာ့ဘူးလား။

ရုကၡစိုး။ ။ အာဖဂန္နစၥတန္က အယ္လ္ေကဒါေတြ ဖမ္းထားတဲ့ အက်ဥ္း သားေတြေတာင္ ကမၻာ့ၾကက္ေျခနီအဖြဲ႕နဲ႔ ၂ ခါရွိၿပီ ေတြ႕ခြင့္ရတယ္ေလ၊ တို႔ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးဖမ္းထားတဲ့ အက်ဥ္းသားေတြက ဘယ္ၾကက္ေျခနီနဲ႔မွ ေတြ႕ခြင့္မရဘူးမဟုတ္လား။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အယ္လ္ေကဒါေတြထက္ သာတယ္၊ သေဘာေပါက္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ကဲပါဗ်ာ … သတင္းေပးပါဆို … ဘာေတြလာေျပာေနမွန္း မသိဘူး။ ရႈပ္ေနတာပဲ။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆိုရင္ Space ရွိတယ္ဆိုၿပီး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးအလိုက်၊ အလွဴရွင္ေတြအလိုက် လိုက္ေလွ်ာက္ေျပာေနတဲ့ “Turd Force” ေတြအေၾကာင္း ေရးကြာ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ … ေဒါက္တာဝမ္းတြင္းရူးတို႔ အေၾကာင္းလား၊ မလုပ္ပါနဲ႔ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ ေရးလိုက္ေတာ့မွ အရူးဘံုေျမႇာက္သလို ျဖစ္ေနပါဦးမယ္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဒါလည္း ဟုတ္တာပဲ။ ဒီလိုလုပ္ကြာ၊ ရခိုင္ျပည္မွာ ႏွစ္ေပါင္းမ်ားစြာ အသံုးျပဳလာတဲ့ သခ်ႋဳင္းကို ေရႊ႕မယ္ ဆိုတဲ့အေၾကာင္း ေရး။

ဖိုးရႈပ္။ ။ အင္း အဲဒါေတာ့ စိတ္ဝင္စားဖို႔ေကာင္းပါတယ္၊ ဒါေပမယ့္ ေအာ္ဖစ္ရွယ္ (Official) အသံလိုတယ္ကြ။

ဖိုးရႈပ္က ၾကားဖူးနားဝ ငါးပိသံျဖင့္ ေျပာလိုက္ရာ သူေသာက္ေနသည့္ ေကာ္ဖီခြက္ထဲသို႔ တံေတြးမ်ားပင္ စဥ္သြားသည္။ ထိုစဥ္ သူတို႔ထိုင္ေနသည့္ ေနရာအနား၌ လူတေယာက္ ဘြားခနဲ ေပၚလာသည္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ခင္ … ခင္ဗ်ားက ဘယ္သူလဲ။

အလန္႔တၾကားေမးလိုက္ေသာ ဖိုးရႈပ္ကိုၾကည့္ရင္း ထိုသူက “ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ေအာ္ဖစ္ရွယ္ အသံလိုတယ္ဆို။ က်ဳပ္က ခင္ဗ်ားတို႔ ခုနက ေျပာတဲ့ သခ်ႋဳင္းက သရဲပဲ။ ကဲ ေမးမယ္ဆို ေမးၾက” ဟု ျပန္ေျဖလိုက္သည္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဟာ … ခင္ဗ်ား ရခိုင္ျပည္က သရဲမျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ အဲဒီသခ်ႋဳင္းက သရဲျဖစ္ေၾကာင္း ဘာအေထာက္အထားပါလဲ ျပ။

သရဲ။ ။ လုပ္ၿပီ … သရဲပါဆိုမွ မွတ္ပံုတင္ပါမလားဗ်။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟုတ္တယ္၊ ခင္ဗ်ားရခိုင္ျပည္က သရဲ ဘယ္လိုမွ မျဖစ္ႏုိင္ဘူး။ သရဲေတြက နယ္ေက်ာ္လို႔မရဘူးလို႔ ၾကားဖူးတယ္။

ဖိုးရႈပ္စကားေၾကာင့္ သရဲက အားပါးတရာ ေအာ္ရယ္လိုက္သည္။

သရဲ။ ။ ခင္ဗ်ားတို႔ ေတာ္ေတာ္တံုးတာပဲ။ ေခတ္က ေျပာင္းေနၿပီဗ်။ ျမန္မာျပည္က လူေပါင္းမ်ားစြာေတာင္ ရတဲ့နည္းနဲ႔ ထိုင္းႏုိင္ငံကို ေရာက္ေအာင္လာေနတာ။ က်ဳပ္တို႔သရဲေတြက ပိုလြယ္တာေပါ့ဗ်ာ။ လြယ္တယ္ဆိုေပမယ့္လည္း ပိုင္ရာ ဆိုင္ရာေတြကိုေတာ့ ေပးရကမ္းရေသးတာေပါ့ေလ။ ဒါက ပါးပါးေလးပါ။

ရုကၡစိုး။ ။ ေၾသာ္ သရဲေတြလည္း လာဘ္ထုိးရတာပဲတဲ့ … ထူးဆန္းပါေပ့။ ကဲ … ဒါဆို ခင္ဗ်ားက ဖိုးရႈပ္ကို အင္တာဗ်ဴး ေပးမယ္ေပါ့။

သရဲ။ ။ ဟုတ္တယ္၊ က်ဳပ္တို႔ သရဲအခြင့္အေရးေတြ ဆံုးရႈံးေနတယ္။ သခ်ႋဳင္းကုိ ေရႊ႕ခ်င္တိုင္း ေရႊ႕လို႔မရဘူးဗ်။ က်ဳပ္တို႔ကို ေနရာအသစ္ ျပန္ေပးတယ္ဆိုေပမယ့္ သခ်ႋဳင္းသစ္ဆိုတာက သိတဲ့အတိုင္းပဲ၊ ဘာမွ အေျခတက်ရွိတာ မဟုတ္ဘူး။ ရန္ကုန္မွာ ႀကံေတာေရႊ႕တုန္းကလည္း က်ဳပ္တို႔ သရဲေတြ ဒုကၡေရာက္လိုက္တာ နည္းတာမဟုတ္ဘူး။ ေနရာသစ္က လူေတြက … အဲ … သရဲေတြကလည္း သူတို႔ေနရာ ေရာက္လာတဲ့ က်ဳပ္တို႔ သရဲသစ္ေတြအတြက္ ေနရာ မေပးခ်င္ၾကဘူး။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဒါပဲလား … အဲဒါဆိုရင္ေတာ့ သတင္းမျဖစ္ဘူး။

ႂကြက္စုတ္။ ။ မင္းဟာကလည္း ဘာမွ သတင္းမျဖစ္ပါလားကြ။ အခု သခ်ႋဳင္းေရႊ႕ခံရလို႔ ဒုကၡေရာက္ေနတဲ့ သရဲ ကိုယ္တုိင္ အင္တာဗ်ဴးေပးေနတယ္ေလကြာ ...။ သရဲဆီက အင္တာဗ်ဴးရတယ္ ဆိုရင္ မင္း ကမၻာေတာင္ ေက်ာ္သြားဦးမယ္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ေဆာရီးပဲ သူငယ္ခ်င္း … သရဲေတြကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အိမ္ေျခရာမဲ့ ျဖစ္ေအာင္ လုပ္တယ္ဆိုတာေလာက္နဲ႔ ဘယ္လိုလုပ္ သတင္းသြားေရးမလဲကြ။ အဲဒါထူးဆန္းလို႔လား ...။ မင္းခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက ၃၁ ဘံုက ရွိရွိသမွ် လူတုိင္း၊ နတ္တိုင္း၊ သတၱဝါတိုင္း၊ သရဲ၊ ဥစၥာေစာင့္၊ ၿပိတၱာ နဲ႔ ဘုရားသားေတြပါမက်န္ ဒုကၡေပးေနတာ မဟုတ္ဘူးလား။

ဖိုးရႈပ္ပံုစံက သတင္းမရသျဖင့္ ညစ္တြန္းတြန္းကာ သရဲကို ျပန္ေျခာက္မည့္ အေနအထားျဖစ္ေနေသာေၾကာင့္ သရဲလည္း ထိုေနရာမွ ကုပ္ေခ်ာင္းေခ်ာင္းျဖင့္ အသာ ျပန္လစ္သြားသည္။

ရုကၡစိုး။ ။ ကဲ ဖိုးရႈပ္၊ မင္းလုပ္ပံုက သရဲပါ လန္႔သြားၿပီထင္တယ္။ သတင္းကိစၥ ဘယ္လိုလုပ္မလဲ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဘာလုပ္လုပ္ သတင္းျဖစ္တဲ့သူ အေၾကာင္း ေျပာတာေတာင္ သတင္းမျဖစ္ဘူးဆိုေတာ့ ငါတို႔လည္း မေျပာျပ တတ္ေတာ့ဘူးကြာ။

ႂကြက္စုတ္စကား အဆံုးတြင္ အားလံုးၿငိမ္သြားသည္။ ကြမ္းတရာ မညက္တညက္ခန္႔ အၾကာတြင္ေတာ့ ဖိုးရႈပ္က ရုတ္တရက္ “သိၿပီ” ဟု အလန္႔တၾကား ထေအာ္လိုက္သည္။ ေကာင္မေလးမ်ားကို လိုက္ေငးေနေသာ ႂကြက္စုတ္ေကာ ဦးရုကၡစိုးပါ လန္႔သြားသည္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ငါတို႔ သတင္းေလာကမွာ အဆိုတခုရွိတယ္ကြ “No News is good News” တဲ့ … ဘာသတင္းမွ မရွိတာဟာ သတင္းေကာင္းပဲေပါ့ကြာ။ ကဲ သတင္းေကာင္းကို ကိုေဂၚႀကီးဆီ ေျပးေျပာလိုက္ဦးမယ္။ ႂကြက္စုတ္ မင္းပါလုိက္ခဲ့။

ႂကြက္စုတ္လက္ကိုဆြဲ၍ ေပ်ာ္ရႊင္စြာ ထြက္ခြာသြားေသာ ဖိုးရႈပ္ကိုၾကည့္ရင္း ဦးရုကၡစိုးတပါးတည္း “ဘာသတင္းမွ မရွိရင္ သတင္းေကာင္းပဲ ဆိုတာ က်န္တဲ့ လူေတြအားလံုးအတြက္ေတာ့ ဟုတ္တယ္၊ အယ္ဒီတာအတြက္ေတာ့ သတင္းဆိုးကြ … အရူးရ” ဟု ေရရြတ္ရင္း က်န္ခဲ့ေလေတာ့သည္။ ။