အရွက္နည္းမွ အာဏာရ

ရန္ကုန္သားတာေတ

“တရုတ္ကြ … တရုတ္”
“ဒါမွ တို႔ တရုတ္ကြ”
“ေဟး … ဟုတ္ၿပီ … ေကာင္းလိုက္တဲ့ တရုတ္ကြာ၊ တရုတ္ပဲ ႏုိင္မွာပဲ”

ခ်င္းမိုင္ၿမိဳ႕ရွိ အႏွစ္ ၇၀၀ အားကစား ကြင္းႀကီးထဲတြင္ ဦးရုကၡစိုး၊ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ ေရာက္ေန ၾကသည္။ ထိုင္းဘုရင့္ ဖလား ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း ၿပိဳင္ပြဲတြင္ ျမန္မာ့ လက္ေရြးစင္မ်ားပါ ပါဝင္ၾကမည္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အားေပးၾကရန္ျဖစ္သည္။ သူတို႔ေရာက္ေတာ့ ျမန္မာအမ်ိဳးသမီးကစားသမားမ်ားႏွင့္ တရုတ္ အမ်ိဳးသမီးမ်ား ခတ္ေနၾကသည္။ တရုတ္ဘက္ကို အားပါးတရ အားေပးေနသူကား တရုတ္ေသြး လံုးဝ … လံုးဝ မေႏွာသူ တဦးျဖစ္၏။ တျခားသူမဟုတ္ … ကၽြႏု္ပ္တို႔၏ ဇာတ္လိုက္ေက်ာ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးပင္ ျဖစ္သည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ေကာင္းလိုက္တဲ့ ခတ္ခ်က္ … ဒါမွ တို႔ တရုတ္။

ရုကၡစိုး။ ။ ဘယ္လိုျဖစ္တာလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ … ကိုယ့္ျမန္မာအသင္းကိုေတာ့ အားမေပးဘဲနဲ႔။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟာ … ဦးရုကၡစိုး ...။ ၾကည့္ … ၾကည့္ … က်ေနာ္တို႔ တရုတ္ပဲ ႏုိင္မွာ။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမွာ ေျပာေလကဲေလ မန္းေလၿပဲေလ … တရုတ္ကို အားပါးတရ ဆက္လက္ အားေပးေနသည္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ေဆးေတာ့ မမီေတာ့ဘူးထင္တယ္။ ေသခ်ာေမးစမ္းပါဦး ဦးရုကၡစိုးရယ္။

ထိုစဥ္ ျမန္မာအသင္းဘက္က တမွတ္သာသြားရာ ဖိုးရႈပ္ “ျမန္မာကြ” ဟု ေအာ္လိုက္သည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ (ဖိုးရႈပ္ကို မ်က္ေမွာင္က်ံဳ႕ကာ ၾကည့္ရင္း) ေဟ့လူ … ဘယ္လိုျဖစ္ေနတာလဲ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ျမန္မာကို အားေပးတာေလဗ်ာ …။ ဘာျဖစ္လို႔လဲ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက တရုတ္ဘက္က ေလာင္း ထားလို႔လား။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေလာင္းထားလို႔ မဟုတ္ဘူးေလ။ ခင္ဗ်ားတုိ႔ပဲ စဥ္းစားၾကည့္ တရုတ္ ကိုကိုးက က်ဳပ္တို႔ဆီက ဓာတ္ေငြ႕ေတြဝယ္တယ္၊ သစ္ေတြ၊ ဝါးေတြဝယ္တယ္၊ ေမ်ာက္ေတြ၊ ႂကြက္ေတြ၊ တီေကာင္ေတြ၊ ပိုးဟပ္ေတြ၊ စကၠဴပန္းပင္ေတြ၊ ပုဏၰရိပ္ပန္းေတြ၊ ေႁမြေတြ၊ လင္းတေတြ၊ မိန္းမေတြ … ဝယ္လို႔ရတာ အကုန္ဝယ္တယ္။ တကယ့္ေက်းဇူးရွင္ေလ။ ၿပီးေတာ့ ေစ်းေပါေပါနဲ႔ ပစၥည္း ေပါေခ်ာင္ေကာင္းေလးေတြကို ျပန္ေရာင္း ေပးေသးတာ။ အခုျခင္းဝင္ခတ္ေနတဲ့ ျမန္မာ့လက္ေရြးစင္ေတြက ဘာမွ မဝယ္ဘူး။ သူတို႔ကုိ အကုန္ အလကားေပးေနရတာ။

ရုကၡစိုး။ ။ မဟုတ္ေသးပါဘူး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရယ္။ သူတို႔က ႏုိင္ငံ့ဂုဏ္ကိုေဆာင္မွာေလ။ ဘယ္လိုပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ကိုယ့္ ျမန္မာအသင္း ကိုပဲ အားေပးသင့္တာေပါ့။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာလို႔ အားေပးရမွာလဲဗ်။ ေကာင္းမွ မေကာင္းတာ။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ေနပါဦး ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕ ...။ အခု ခတ္တဲ့ ျမန္မာအသင္းက လူေတြကို သိပ္မျမင္ဖူးပါလား။ လူသစ္ေတြ ေခၚလာတာလား။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ … တခါမွ ႏုိင္ငံျခား အေတြ႕အႀကံဳမရွိတဲ့သူေတြ ေခၚလာတာ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ အဲဒါေၾကာင့္ ရႈံးတာမ်ား ဘာထူးဆန္းလို႔လဲ။ ႏိုင္ခ်င္ရင္ အေတြ႕အႀကံဳရွိတဲ့သူေတြ ေခၚလာေပါ့။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ မျဖစ္ဘူးေလ။ ႏုိင္လို႔ ေရႊတံဆိပ္ေတြဘာေတြ ရလာခဲ့ရင္ တေယာက္ကို ၅ သိန္း၊ ၁၀ သိန္းက ေပးရဦးမွာ။ အခု လူသစ္ေတြကို အေတြ႕အႀကံဳရေအာင္ ဆိုၿပီး ေခၚလာေတာ့ ႏိုင္မွာလည္း မပူရေတာ့ဘူး။ ပိုက္ဆံလည္း ထပ္မကုန္ေတာ့ဘူး။

ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆိုလည္း မေကာင္းဘူးလို႔ မေျပာနဲ႔ေလ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ မေျပာလို႔ ဘယ္ရမလဲ။ ဒင္းတို႔ကို ဆူရဦးမွာ၊ ဆူကို ဆူရဦးမွာ။ မႏိုင္ရေကာင္းလား၊ အသံုးမက်ရ ေကာင္းလားဆိုၿပီး ဆူဖို႔ စကားလံုးအသစ္ေတြကိုေတာင္ စာေရးဆရာ တင္ရမ္းျပဴးကို ရွာခိုင္းထား ၿပီးၿပီ။

ထုိစဥ္ အားကစားကြင္းထဲသို႔ မင္းသား သေဝထိုးႏွင့္ မင္းသမီး မိုးယုပြမ္ တို႔ႏွစ္ဦး အေျပးအလႊား ဝင္လာသည္ကို ေတြ႕လိုက္ရသည္။

သေဝထိုး။ ။ ကယ္ပါ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၊ ကယ္ပါ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဟဲ့ ဘယ္လိုျဖစ္လာၾကတာလဲ။

မိုးယုပြမ္။ ။ ကယ္ပါ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရယ္။ မီးတို႔ကို အလိုမရွိဘူး ဆိုၿပီး ဆႏၵျပေနလို႔ ေျပးေပါက္မွားရာက ဒီကို ေရာက္လာတာပါ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ဟာ … ခင္ဗ်ားတို႔က လန္ဒန္မွာ မဟုတ္ဘူးလား။

သေဝထိုး။ ။ ဟုတ္တယ္ေလ။ လန္ဒန္ကေက်ာင္းသားေတြ ဝိုင္းဆႏၵျပၾကလို႔ ေျခဦးတည့္ရာ ေျပးၾကရင္း အခုလို ခ်င္းမိုင္ကို ေရာက္လာတာပါ။

ဦးရုကၡစိုးက “ဆႏၵျပပြဲအစြမ္းထက္ပံုမ်ား နတ္ေတာင္ သူတို႔ေလာက္ျမန္ေအာင္ မသြားႏိုင္ဘူး” ဟု စိတ္ထဲက ေတြးလိုက္သည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ခက္တာပဲ၊ ဘာျဖစ္လို႔ ေျပးလာတာလဲ။

မိုးယုပြမ္။ ။ ေၾကာက္တယ္ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။ မီးတို႔ကို ေပၚလစီကားမွာပါတယ္၊ သမိုင္းအမွားေတြ ေလွ်ာက္ေျပာတယ္ ဆိုၿပီး ေအာ္ေနၾကတာ ေၾကာက္စရာႀကီး။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ဘာမွ ေၾကာက္ေနစရာမလိုဘူး။ က်ဳပ္တို႔ လက္ေအာက္မွာ ေနတဲ့သူမွန္ရင္ မ်က္ႏွာေျပာင္ တိုက္ရဲရမယ္၊ က်ဳပ္ဆိုရင္ၾကည့္ … ဘယ္သူ ဘာေျပာေျပာ အရွက္ လံုးဝ မရွိဘူး၊ ဝါးလံုးကိုလည္း ဝါးျခမ္းလို႔ ေျပာရဲတယ္၊ ရူးခ်င္ေယာင္လည္း ေဆာင္ရဲတယ္၊ အျပစ္မရွိတဲ့သူေတြကိုလည္း သတ္ရဲတယ္၊ ေထာင္ခ် ရဲတယ္၊ ခင္ဗ်ားတို႔လည္း အဲဒီလိုပဲ အရူးကြက္နင္းရဲၾကပါ။ ဒါပဲ ေျပာခ်င္တယ္။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူ၏ စစ္တပ္တြင္ မိန္႔ခြန္းေျပာသကဲ့သို႔ ခပ္တည္တည္ျဖင့္ ေျပာေနရာ သေဝထိုးႏွင့္ မိုးယုပြမ္တို႔လည္း ေခါင္းတညိတ္ညိတ္ႏွင့္ နားေထာင္ေနၾကရသည္။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ကဲ … လန္ဒန္ကို ျပန္သြားေတာ့။ လုပ္စရာရွိတာလုပ္ၿပီး ျပန္လာခဲ့။ ခင္ဗ်ားတို႔တေတြ တုိင္းျပည္အတြက္ အရွက္နည္းၾကပါ။ အရွက္နည္းမွ တိုက္ခန္းရ ဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္ကို မေမ့နဲ႔။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက အတင္းသြားခိုင္းေနေသာေၾကာင့္ မင္းသားႏွင့္ မင္းသမီးမွာ ဆက္လက္ အထြန္႔မတက္ရဲ ေတာ့ဘဲ ခပ္ကုပ္ကုပ္ ျပန္ထြက္သြားၾကသည္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ အရွက္နည္းမွ တိုက္ခန္းရ ဆိုတာ ဘာမ်ားလဲ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရဲ႕။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေၾသာ္ … မဟုတ္တန္းတရား ေတြကို ခပ္တည္တည္နဲ႔ ၿဖီးရင္ ျဖန္းရင္၊ ေပၚလစီ ကားေတြထဲမွာ ဝင္သရုပ္ေဆာင္ၿပီး အဲဒီလို ေပါက္ကရေတြ အရွက္မရွိေျပာရင္ တုိက္ခန္းရမယ္ လို႔ ေျပာတာပါ။ စာေရးဆရာ တင္ရမ္းျပဴးလည္း အဲဒါနဲ႔ သူေဌးျဖစ္ေနတာေလ။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးမွာ သူတို႔ သံုးဦးဘက္သို႔လွည့္ကာ စကားေျပာေနရင္း မိနစ္ဝက္လ်င္ တခါက် “တရုတ္ကြ၊ တရုတ္” ဟု ထ ထ ေအာ္ရေသးသည္။

ဖိုးရႈပ္။ ။ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးကလည္း ျမန္မာျပည္သား ျဖစ္ေနၿပီး တရုပ္ကို ဒီေလာက္ အာၿပဲႀကီးနဲ႔ အားေပးေနတာ ရွက္စရာႀကီးဗ်ာ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ လာျပန္ၿပီလား ရွက္စရာႀကီး။ ခုနကပဲ အရွက္နည္းမွ တိုက္ခန္းရဆိုတဲ့ ေဆာင္ပုဒ္အေၾကာင္း ေျပာထားတယ္ေလ။
က်ဳပ္က ႏိုင္ငံေတာ္ အႀကီးအကဲဆိုေတာ့ သာမန္လူထက္ အရွက္နည္းျပရမယ္။ က်ဳပ္အတြက္က အရွက္နည္းမွ အာဏာရဗ်။ တရုတ္ကြ၊ တို႔တရုတ္ေဟ့။ ကဲကဲ … ခင္ဗ်ားတို႔ပဲ ဆက္အားေပးလိုက္ၾကဦး။ က်ဳပ္က ကိစၥေလးေတြရွိလို႔ ျပန္လိုက္ဦးမယ္။

ရုကၡစိုး။ ။ ပြဲၿပီးတဲ့အထိ ေနပါဦးလား ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးရယ္၊ ဘာကိစၥေတြ အေရးႀကီးေနတာလဲ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ အေရးႀကီးတယ္ဗ်။ စာေပစိစစ္ေရးတဖြဲ႕လံုးကို ေျမာက္ကိုရီးယားကို ေရာင္းဖို႔ စကားဆုိင္ ထားတာ ေစ်းတည့္လို႔ သြားေတြ႕ရမယ္။

ႂကြက္စုတ္။ ။ ဘယ္ေစ်းနဲ႔ ေရာင္းမွာလဲ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ ေရာင္းမယ္ဆိုတာက စကားအျဖစ္ေျပာတာပါ။ တကယ္က အလကားေပးမွာ။ သူတို႔က က်ဳပ္တို႔ထက္ အျဖတ္ အသိမ္း ပိုေတာ္လို႔ ဂုဏ္ျပဳတဲ့အေနနဲ႔ အလကားေပးမလို႔။ ၿပီးေတာ့ မနက္ျဖန္ကို သေဘာထား ကြဲလြဲေရးပါတီက လူေတြ လမ္းေလွ်ာက္မယ္တဲ့။ အဲဒါလည္း သြားၾကည့္ရဦးမယ္ေလ။

ဖိုးရႈပ္။ ။ သြားတားမယ္ လုပ္ပါဗ်ာ။

ခ်ိဳကုပ္။ ။ မတားပါဘူး။ ဘာလို႔ တားရမွာလဲ။ သူတို႔က က်ဳပ္တို႔ တားမွာေသခ်ာတယ္ဆိုၿပီး ေနျပည္ေတာ္ အထိ ေလွ်ာက္မယ္လို႔ေျပာရဲတာ။ အဲဒီေတာ့ က်ဳပ္တို႔က မတားဘူး။ သူတို႔ ဘယ္အထိ ေလွ်ာက္ႏိုင္မလဲ သြား ၾကည့္မလို႔။ အပ်င္းေျပေပါ့ဗ်ာ။ ကဲ သြားၿပီဗ်ိဳ႕။

ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး၏ တရုတ္အားေပးသံႀကီး မၾကားရေတာ့ သျဖင့္ ဦးရုကၡစိုး၊ ဖိုးရႈပ္ႏွင့္ ႂကြက္စုတ္တို႔ သံုးဦးသားမွာ ပိုက္ေက်ာ္ျခင္း ျမန္မာအသင္းကို စိတ္လက္ ခ်မ္းသာ စြာ အားေပးေတာ့မည္ဟူ၍ ေပ်ာ္ရႊင္သြားစဥ္ “တရုတ္ကြ တရုတ္” ဟူေသာ အသံႀကီးကို နားမခ်မ္းသာစြာ ၾကားလိုက္ရေလသည္။

အေၾကာင္းမွာ ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီးက သူ႔ကိုစား အား/ ကာ ညႊန္ခ်ဳပ္ကို မိနစ္ဝက္ျခား တခါ ေအာ္ခိုင္းခဲ့ျခင္း ျဖစ္ေလေတာ့သတည္း။

ဖိုးရႈပ္ထံ ဖုန္းဝင္လာေသာေၾကာင့္ သိရသည့္ ေနာက္ဆက္တြဲသတင္း ။ ။ သေဘာထား ကြဲလြဲေရးပါတီ လမ္းေလွ်ာက္မည္ကို ခ်ိဳကုပ္ဒူးႀကီး တားျမစ္လိမ့္မည္ မဟုတ္ေၾကာင္း ၾကားသြားသျဖင့္ လမ္းေလွ်ာက္မည့္ရက္ကို အကန္႔အသတ္မရွိ ေရႊ႕ဆိုင္း လိုက္သည္ ဟုဆို။