နအဖအစုိးရဟာ လာမယ့္ေရြးေကာက္ပြဲမွာ ဘယ္သူေတြ ဘယ္ေနရာက အေရြးခံမယ္ဆုိတာကုိ တတုိင္းျပည္လုံး အေနအထားနဲ႔ မေၾကညာဘဲ ေဒသအလုိက္ကြက္ၿပီး ေက်ာက္သင္ပုန္းေပၚ ကပ္တာမ်ဳိးနဲ႔ အသိေပးေနတာကုိ သတိထားမိၾကလိမ့္မယ္ ထင္ပါတယ္။ ဒါဘာေၾကာင့္လဲဆုိတာကုိေရာ သတိထားမိၾကပါသလား။ အလားတူပဲ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္က မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ ႀက့ံဖြံ႔က ဘယ္သူေတြ ၀င္အေရြးခံမယ္ဆုိတာကုိေရာ ေစာေၾကာမိၾကပါသလား။ သူတုိ႔ ဘာကုိ ဖုံးကြယ္ခ်င္ေနၾကတာလဲ။
နည္းနည္းေလး ဒုကၡခံၿပီး စူးစမ္းၾကည့္လုိက္ရင္ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္က မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ အေရြးခံမယ့္ ႀကံ့ဖြံ႔အမတ္ေလာင္းေတြဟာ နအဖရဲ႕ ထိပ္သီးေတြခ်ည္း ျဖစ္ေနတယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႔ရပါလိမ့္မယ္။ ဥပမာ ဗိုလ္သိန္းစိန္က ဇဗၺဳဴသီရိၿမိဳ႕နယ္၊ ဗိုလ္တင္ေအာင္ျမင့္ဦးက ပုဗၺာသီရိၿမိဳ႕နယ္၊ ဗိုလ္ေရႊမန္းက ေဇယ်ာသီရိၿမိဳ႕နယ္ စသျဖင့္ ၀င္ၿပိဳင္ၾကမွာပါ။ ဒါဘာေၾကာင့္ပါလဲ။
ဖဆပလေခတ္တုန္းက ဖဆပလထိပ္သီးေတြဟာ ရန္ကုန္က မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ ၀င္အေရြးခံၾကတာမ်ဳိး ရွိခဲ့ပါတယ္။ အဲဒီလုိ လုပ္ရတာက အမတ္ေလာင္းထိပ္သီးမ်ားရဲ႕ ဂုဏ္သိကၡာအတြက္ ျဖစ္တာကလည္းတေၾကာင္း၊ ကုိယ့္ကုိ ေငြေၾကးကအစ ေထာက္ခံေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္ေတြ၊ ကုန္သည္ေတြရွိတဲ့ အရပ္ျဖစ္လုိ႔လည္းတေၾကာင္းတုိ႔ေၾကာင့္ ျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္ တည္ၿမဲ-သန္႔ရွင္းကြဲၾကလုိ႔ ဖဆပလနဲ႔ ပထစရယ္လုိ႔ ၿပိဳင္ၾကရေတာ့ ရန္ကုန္က လမ္းမေတာ္၊ သိမ္ျဖဴစတဲ့ မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ ဆင္-ဆင္ခ်င္း ထိပ္တုိက္ေတြ႔တာေတြ ျဖစ္ကုန္ခဲ့ပါတယ္။ ေရွာင္ရင္ ေရွာင္တဲ့လူက သတၱိနည္းတယ္ျဖစ္မယ္ မဟုတ္ပါလား။ အဲဒီလုိနဲ႔ ထိပ္တန္း၀န္ႀကီးေတြ၊ အဖြဲ႔အစည္းေခါင္းေဆာင္ေတြ ရန္ကုန္မွာ ၀င္အေရြးခံတာ အမ်ားႀကီး ျဖစ္ေနခဲ့တာပါပဲ။
ဒါေပမယ့္ အခု နအဖရဲ႕ ႀကံ့ဖြံ႔က ထိပ္သီးေတြ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွာ ၀င္အေရြးခံတယ္ဆုိတာကေတာ့ အဲဒီအဓိပၸာယ္မ်ဳိးေတာ့ လုံး၀မဟုတ္ပါဘူး။ သူတုိ႔ႏုိင္မွာေသခ်ာတဲ့ ေနရာေတြမွာ ၀င္ၿပိဳင္တာသာျဖစ္ပါတယ္။ ဆုိလုိတာ သူတုိ႔တေတြ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ အ႐ႈံးမခံႏုိင္ဘူးဆုိတာပါပဲ။ (တနည္းေျပာရရင္ နအဖဟာ ၾကပ္ေျပးမွာဆုိရင္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ အျပတ္လုပ္မယ္ဆုိတဲ့ သေဘာျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္ေျပာရရင္ ဗိုလ္သန္းေရႊတုိ႔တေတြဟာ ေနာက္ေပၚလာမယ့္ အစုိးရမွာ ဘယ္သူက ဘာတာ၀န္ယူဆုိၿပီး တုိက္ရာပါပစၥည္း ခြဲေ၀တာက လုပ္ၿပီးေနပါၿပီ။ ေနာက္ၿပီး ကားအသစ္၀ယ္ရင္၊ လုိင္းဆြဲေတာ့မယ္ဆုိရင္ ဘုိးဘုိးႀကီး နတ္နန္းကုိသြားၿပီး ျပရတယ္ဆုိတာလုိပဲ ဗိုလ္သန္းေရႊဟာလည္း သူ႔ဆက္ခံသူေတြကုိ အိမ္နီးနားခ်င္းႏုိင္ငံေတြက ေခါင္းေဆာင္ေတြနဲ႔လည္း မိတ္ဆက္ေပးၿပီးေနပါၿပီ။ ဒီလုိလ်ာထားမႈေတြ အကုန္လုပ္ၿပီး ျဖစ္ေနေလေတာ့ ထိပ္သီးေတြအတြက္ ဒီေရြးေကာက္ပြဲမွာ နည္းနည္းမွ အတိမ္းအေစာင္း မခံႏုိင္ပါဘူး။ ဆယ္ေရးတေရး၊ ကုိးေရးတရာေတာင္ မစြန္႔စားႏုိင္ပါဘူး။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္ ဖြဲ႔စည္းပုံဥပေဒအရဆုိရင္ ၀န္ႀကီးခ်ဳပ္အပါ ၀န္ႀကီးအဖြဲ႔၀င္ေတြနဲ႔ တျခားအေရးႀကီး ရာထူးေတြကုိ သမၼတအာဏာနဲ႔ ခန္႔ခ်င္တုိင္း ခန္႔လုိ႔ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ကုိယ္လုပ္တဲ့ ေရြးေကာက္ပြဲကတဆင့္ တက္လာတဲ့လူလည္း ပါဦးမွလုိ႔ စဥ္းစားရပါတယ္။တကယ္ေတာ့ သူတုိ႔အေနနဲ႔ ဒီထက္ပုိေသခ်ာတဲ့ ၿပိဳင္ဘက္မရွိမယ့္ မဲဆႏၵနယ္ေတြမွာ သြားၿပိဳင္ရင္လည္း ရပါတယ္။ ဒါမွမဟုတ္ ၾကပ္ေျပးေနျပည္ေတာ္မွာ ၿပိဳင္ဘက္မရွိျဖစ္ေအာင္ လုပ္လုိ႔လည္း ရပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီေလာက္ႀကီး က်ေတာ့လည္း အ႐ုပ္ဆုိးလြန္းေနပါတယ္။ ဒါနဲ႔ပဲ ၾကပ္ေျပးမွာတင္ ယွဥ္ၿပိဳင္အေရြးခံသူဆုိတာကုိ ဖန္တီးယူရပါတယ္။ ဘယ္ကရမလဲ၊ တစညေပါ့။ ဘယ္သူရွိဦးမလဲ။ တျခားအဖြဲ႔အစည္းက လူေတြထဲမွာ မွတ္ပုံတင္ေၾကး ငါးသိန္းအဆုံးခံၿပီး ဗုိလ္ေရႊမန္း၊ ဗုိလ္သိန္းစိန္၊ ဗိုလ္တင္ေအာင္ျမင့္ဦးတုိ႔နဲ႔ ၿပိဳင္တဲ့လူ ေပၚထြက္ႏုိင္ပါ့မလား။ ဘယ္သူက ဒါေလာက္မုိက္ပါ့၊ အပါ့မလဲ။ လည္လုိ႔ ေရြးေကာက္ပြဲ ၀င္ၾကတာဥစၥာ။ တစညနဲ႔ ႀက့ံဖြံ႔ဆုိတာကေတာ့ ေမ်ာက္နဲ႔က်ား အၿမီးခ်င္း ခ်ည္ထားသလုိေတြ မဟုတ္လား။
ဒါေတြအျပင္ ဒီအတုအေယာင္ ေရြးေကာက္ပြဲကုိ လူအမ်ားက စိတ္၀င္စားၾကတဲ့ ေနာက္အခ်က္တခ်က္ကေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႔မဟုတ္-တစညမဟုတ္ သူေတြအထဲမွာ ေငြေၾကးမသမာမႈေတြ၊ သုိ႔ေလာသုိ႔ေလာ စဥ္းစားစရာကိစၥေတြ ေပၚလာေနတဲ့ကိစၥျဖစ္ပါတယ္။ အေျခအေနက ပုပ္မွမပုပ္ေသးဘူး၊ အနံ႔က ထြက္ေနၿပီလုိ႔ ဆုိရမလုိ ျဖစ္ေနပါတယ္။ တေယာက္ကုိတေယာက္က ေဖာ္၊ တေယာက္ကုိတေယာက္က ေဆာ္ဆုိတာေတြလည္း ေတြ႔ရစျပဳေနပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ ဖဆပလေခတ္ကုိ အမီသားလုိ႔ ဆုိရမလုိပါပဲ။ တခ်ဳိ႕ေသာ ပါတီအဖြဲ႔အစည္းေတြ၊ လူပုဂၢိဳလ္ေတြဆီကုိ ဘယ္ကလာတာမွန္း မသိရတဲ့၊ ေငြျဖဴလား ေငြမည္းလား ခြဲဲျခားရခက္တဲ့ ေငြေတြ စီး၀င္ေနတာေတြလည္း ၾကားေနရပါတယ္။ အဲဒီေငြေပးတာေတြနဲ႔ နအဖအစုိးရနဲ႔ အဆက္အစပ္ရွိ မရွိ၊ နအဖအလုိေတာ္ရိ ေငြရွင္ေၾကးရွင္ေတြနဲ႔ ဆက္စပ္မႈ ရွိမရွိ။ ဒါဟာ ဘိန္းပစ္ဖမ္းတာဟုတ္မဟုတ္ ဆုိတဲ့ ပေဟဠိေတြကလည္း ဒုနဲ႔ေဒးပါ။ ဒါေတြနဲ႔တဆက္တည္းမွာ ႀကံ့ဖြံ႔နဲ႔ တစညတုိ႔က်ေတာ့ ဘ႑ာေရးကိစၥလုိဟာမ်ဳိးမွာ ဘာေၾကာင့္ ဒါေလာက္ ဣေႁႏၵရေနတာလဲလုိ႔လည္း ေမးခ်င္စရာျဖစ္ေနပါတယ္။ ေငြပုံႀကီးေပၚထုိင္ထားသလုိ သုံးစြဲေနၾကပုံဟာ မ်က္ႏွာေျပာင္လွတယ္လုိ႔ေတာင္ ဆုိစရာပါ။ တကယ္ေတာ့ ဒါကုိက ဒီေရြးေကာက္ပြဲရဲ႕ ၀ိေသသမဟုတ္ပါလား။
ဒါေမယ့္ ေျပာရရင္ ဒါေတြဟာ အခုမွ အစပဲရွိေသးတယ္လုိ႔ ေျပာရမွာပါ။ ေနာက္မွာ အာဏာရၿပီးရင္ ဒီထက္ပုိဆုိးတယ္။ ညစ္ပတ္မႈေတြ၊ ျခစားလာဘ္စားမႈေတြ ျမင္ရဦးမွာျဖစ္ပါတယ္။ ဗိုလ္သန္းေရႊတုိ႔ရဲ႕ “စည္းကမ္းရွိတဲ့ ဒီမုိကေရစီ” ဆုိတာထဲက စည္းကမ္းဆုိတာဟာ ျပည္သူလူထုနဲ႔ တျခားသူတုိ႔နဲ႔ မတူသူေတြအတြက္သာ ျဖစ္ၿပိး ဒီမုိကေရစီဆုိတာဟာ သူတုိ႔အတြက္၊ သူတုိ႔ကုိ ထင္ရာစုိင္းခြင့္ေပးျခင္းျဖစ္တယ္ဆုိတာကုိ ေတြ႔ၾကရဦးမွာပါ။
No comments:
Post a Comment