ဗမာျပည္ရဲ႕ ယက္ေတာလြန္ႏိုင္ငံေရး

ရဲေဘာ္ဖိုးသံေခ်ာင္း

ဗီယက္နမ္စစ္ဒဏ္ေၾကာင့္ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ျဖစ္ေနတယ္လို႔ ယူဆရတဲ့ ဂၽြန္ယက္ေတာဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးကို ႐ႈပ္ေထြးမႈေတြ တ ၿပံဳတေခါင္းႀကီး သယ္လာခဲ့တယ္လို႔ဆိုရင္ မမွားပါဘူး။ ဗမာျပည္ရဲ႕မ်က္ေမွာက္ကာလႏိုင္ငံေရးကို ယက္ေတာလြန္/ဝက္ဘ္ လြန္ႏိုင္ ငံ ေရးလို႔ေတာင္ နာမည္ေပးရင္ရမလားပါပဲ။ အေပၚယံၾကည့္လိုက္ရင္ေတာ့ အခုအခ်ိန္မွာ အေမရိကန္ကလာတဲ့ ယက္ေတာလည္း အေမ ရိ ကန္ကိုျပန္သြား၊ အိမ္ခ်ဳပ္ထဲကဆြဲထုတ္လာတဲ့ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုလည္း အိမ္ခ်ဳပ္ထဲျပန္ထည့္၊ အဆင့္ (၁) ကို ျပန္ေရာက္သြား ျပန္ၿပီလို႔ ေျပာႏိုင္ပါတယ္။
ေစ်းတြက္တြက္ေျပာရရင္ေတာ့ ဒီတခါဝက္ဘ္လာတဲ့ခရီးစဥ္မွာ ဝက္ဘ္နဲ႔နအဖတို႔ပဲ အျမတ္ရလိုက္ၾကပါတယ္။ ဝက္ဘ္ဟာ သူ႔အတြက္ အိမ္ျပန္လွတဲ့ ဆုလာဘ္ရသြားပါတယ္။ အေမရိကန္ႏိုင္ငံသားတေယာက္ကို လူဆိုးေတြလက္က ကယ္တင္ႏိုင္သူ သူရဲေကာင္းျဖစ္သြားပါတယ္။ သူ႔ေရွ႕တက္လမ္းအတြက္ အမွတ္ေတာ္ေတာ္ရသြားတယ္ လို႔ေတာင္ တခ်ိဳ႕ကေျပာပါတယ္။ ေနာက္ၿပီး နအဖအစိုးရနဲ႔ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ ကိုလည္း သူ(တို႔) ေျပာခ်င္တာ ေျပာခြင့္ရသြားပါတယ္။ ဒါဟာအရင္လို မ်က္ရိပ္-စကားရိပ္နဲ႔ ေစာင္းပါးရိပ္ေျခ အသိေပးေနရတာေတြနဲ႔စာရင္ အမ်ားႀကီးပိုတာသြားပါတယ္။ တခါ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အဖို႔ဆိုရင္လည္း အေမရိကန္န႔ဲ ေရႊလမ္း၊ ေငြလမ္းေဖာက္ဖို႔ လမ္းစတစ ရသြားပါတယ္။ သူမ်ားက ယံုတာမယံုတာအပထား ဝါရွင္တန္ကို သူတို႔ဟာ လူစိတ္ရွိသူေတြျဖစ္ပါတယ္လို႔ ျပသခြင့္ရသြားပါတယ္။ ဒါ့အျပင္ ယက္ေတာေတာင္မွ သူလုပ္ခ်င္တဲ့ ေၾကာင္ေတာင္ေတာင္ အလုပ္ကို လုပ္ခြင့္ရသြားပါတယ္။ သူက နာမည္ႀကီးခ်င္လို႔လုပ္တာဆိုရင္ ပုိေတာင္ေအာင္ျမင္ေသး တယ္လို႔ ေျပာရပါမယ္။

ဒီလိုအခါမွာ ဂၽြန္ဝက္ဘ္ရဲ႕ခရီးဟာ ဗမာျပည္ႏိုင္ငံေရးအေပၚ ဘယ္လိုအက်ိဳးသက္ေရာက္ႏိုင္တယ္ဆိုတာကို ေျပာဆိုေဆြးေႏြး သံေတြ အေတာ္ေပၚထြက္ေနပါတယ္။ မဆန္းပါဘူး။ ဒီလိုစဥ္းစားေတြးေတာစရာေတြ ျဖစ္လာရတဲ့အေၾကာင္းကေတာ့ ဂၽြန္ဝက္ဘ္ဆိုတဲ့လူက သာမန္လူမဟုတ္ဘဲ အေမရိကန္ႏိုင္ငံက ဆီနိတ္တာအမတ္တေယာက္ျဖစ္ေနလို႔ပါပဲ။

တကယ္က်ေတာ့ ဂၽြန္ဝက္ဘ္ရဲ႕ဒီခရီးစဥ္မွာ လွ်ိဳ႕ဝွက္မႈေတြလႊမ္းမိုးေနပါတယ္။ ဝက္ဘ္ဘက္ကလည္း အမ်ားႀကီးထိန္ခ်န္ထား၊ နအဖဘက္ကလည္း အမ်ားႀကီးထိန္ခ်န္ထားတာမို႔ တကယ့္အေျခအေနကို မွန္းဆရတာဟာ အလြန္ခက္ပါတယ္။ ေစာလည္းေစာလြန္းေနပါေသးတယ္။ ဒါေပမယ့္ မၾကာမီမွာပဲ ဝါရွင္တန္နဲ႔ ၾကပ္ေျပးအၾကား အသြားအလာ၊ အေပးအယူေတြ မ်ားလာတာကို ျမင္လာရစရာရွိပါတယ္။ ဒီလိုအခါမွာ ဒါဟာ ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြရဲ႕ကံၾကမၼာအေပၚ ဘယ္လိုမ်ား အက်ိဳးသက္ေရာက္မႈ ရွိေလမလဲလို႔ စဥ္းစားသူ၊ ေတြးေတာသူ၊ ေရးသားသူ၊ ေျပာဆိုသူေတြ အခုထက္ ပိုမ်ားလာေကာင္းလာစရာလည္း ရွိပါတယ္။

ဒါေတြနဲ႔ဆက္ေနတဲ့ကိစၥတခုက ဝက္ဘ္ရဲ႕ခရီးစဥ္ဟာ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဆီကို တြန္းပို႔ရာက်မက်ဆိုတဲ့ ေမးခြန္း ျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေမးခြန္းထုတ္၊ ဒီစကားကို ေျပာသူေတြထဲမွာ သေဘာထားအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႔ ေျပာၾကသူေတြပါပါတယ္။ တခ်ိဳ႕ကလည္း အဲဒီလိုျဖစ္ေစခ်င္လို႔၊ တခ်ိဳ႕ကလည္း ကိုယ္လုပ္ခ်င္တာတခုအတြက္ အေၾကာင္းျပစရာရခ်င္လို႔ စသျဖင့္ပါ။ ဒါေပမယ့္ နအဖနဲ႔ သူ႔ေဆာင္းပါးရွင္ေတြကေတာ့ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဆိုတာကို တခြန္းမွမဟေၾကာင္း အေသအခ်ာေထာက္ျပဖို႔လိုပါတယ္။ ဒီေနရာမွာ စဥ္းစားရမွာက တကမာၻလံုး၊ တျပည္လံုးကေျပာေနတဲ့ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဟာ ဗမာျပည္မွာ ဘာေၾကာင့္ အေကာင္အထည္မေပၚတာလဲ ဆိုတာျဖစ္ပါတယ္။ အမွန္မွာ အဓိကျပႆနာဟာ နအဖရဲ႕သေဘာထားျဖစ္ပါတယ္။ ဒီေန႔ တိုင္းျပည္မွာ ေပၚေပါက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေရးျပႆနာေတြ၊ တင္းမာမႈေတြ၊ ဖိႏွိပ္မႈေတြဟာ နအဖစစ္အုပ္စုက အာဏာကို လက္မလႊတ္ခ်င္လို႔ ျဖစ္ေနတာဆိုတာ လူတိုင္းသိပါတယ္။ ဒီေတာ့ ဂၽြန္ဝက္ဘ္ဟာ နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကို အာဏာခြဲေဝယူခ်င္ ေအာင္၊ အာဏာကို လက္လႊတ္ခ်င္ေအာင္ ေျပာႏိုင္မလား။ တကယ္က နအဖကို တ႐ုတ္ကနားခ်ဖူးပါတယ္။ မရပါဘူး။ အေမရိကန္နဲ႔ တျခားႏိုင္ငံေတြကလည္း အက်ပ္ကိုင္ဖူးပါတယ္။ မရပါဘူး။

ကိစၥေတြဟာ အဲဒီေလာက္လြယ္ရင္ ဗမာျပည္ရဲ႕ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုဟာ ဒါေလာက္ၾကာမေနပါဘူး။ ဒီေန႔ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြ ရင္ဆိုင္ေနရတဲ့ စစ္အာဏာရွင္ေတြဟာ ကမာၻ႔သမိုင္းမွာ စံခ်ိန္တင္ေလာက္တဲ့ အာဏာမက္သူေတြျဖစ္ပါတယ္။ သူတို႔ဟာ သူတို႔ဘဝ သူတို႔အာဏာနဲ႔ အေသတြဲခ်ည္ထားသူေတြပါ။ အာဏာမရွိရင္ သူတို႔ကိုယ္တိုင္ပါ ရပ္တည္လို႔မရေအာင္ သူတို႔ဘာသာ လုပ္ထား-လုပ္ေနပါတယ္။ နအဖကို ၾကမ္းျပင္ေပၚ တုတ္ကေလးတခ်က္႐ိုက္ျပ႐ံုနဲ႔ လန္႔လိမ့္မယ္၊ မုန္လာဥေလးတဥ ျပလိုက္႐ံုနဲ႔ ဟပ္တပ္ဆြဲလာမယ္လို႔ထင္ရင္ စိတ္ကူးယဥ္တာပဲျဖစ္ပါလိမ့္မယ္။ နအဖနဲ႔ရင္ဆိုင္ရာမွာ ဇာတ္ဓား၊ နတ္ဓားေလာက္နဲ႔ မရဘူးဆိုတာ ဗမာျပည္ျပည္သူေတြ အသိဆံုးျဖစ္ပါတယ္။ နအဖက ယက္ေတာကို လႊတ္လိုက္တာဟာ အေမရိကန္အစိုးရကို အခ်က္ျပတာျဖစ္ၿပီး ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို အက်ယ္ခ်ဳပ္ထပ္ခ်လိုက္တာဟာ ဗမာျပည္သားေတြကို အခ်က္ျပတာျဖစ္တယ္ဆိုတာ ေမ့လို႔မျဖစ္ပါဘူး။ ဗမာျပည္သူေတြအေပၚမွာ ျပတ္သားၿမဲျပတ္သားတယ္၊ အာခံဝံ့ရင္ခံၾကည့္လို႔ ေျပာတာပဲျဖစ္ပါတယ္။

သတိထားသင့္တဲ့ေနာက္တခ်က္က တကယ္လို႔မ်ား နအဖက ဟန္ျပစာပြဲဝိုင္းထိုင္တာမ်ိဳးလုပ္လာရင္ ဒါကို အမ်ိဳးသား ရင္ၾကားေစ့ေရးလုပ္တယ္လို႔ မဆိုမိဖို႔ပါပဲ။ နအဖဟာ ဒီလိုဟန္ျပမ်ိဳးေတြ လုပ္ခဲ့လွပါၿပီ။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကို ဦးေအာင္ၾကည္ဆိုသူနဲ႔ စကားေျပာေစတယ္ဆိုတာမ်ိဳးနဲ႔ မေဗဒါေရခပ္ခိုင္းထားခဲ့တဲ့ ကိစၥကို မွတ္မိၾကမယ္ထင္ပါတယ္။ အခုအခါမွာ ဒီလိုလုပ္တာေတြနဲ႔ ျပည္သူေတြကို မ်က္စိလည္ေစ၊ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မ်က္စိလည္ေစတာ မျဖစ္သင့္ေတာ့ပါဘူး။
ဒီေနရာမွာ ဗိုလ္ေနဝင္းလက္ထက္ ၁၉၈ဝ ခုႏွစ္တုန္းက ဗိုလ္ေနဝင္းက ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲေတြ ေခၚခဲ့တဲ့အျဖစ္အပ်က္ကို ျပန္ေထာက္ျပခ်င္ပါတယ္။ အဲဒီတုန္းက ဗိုလ္ေနဝင္းဟာ တ႐ုတ္ကေျပာလြန္းတာနဲ႔ တ႐ုတ္ေက်နပ္ေအာင္ ၿငိမ္းခ်မ္းေရး ေဆြးေႏြတယ္ဆိုတာက တိတ္တဆိတ္လုပ္ခဲ့ပါတယ္။ တဖက္မွာလည္း တ႐ုတ္ကိုေတာ့ အသိေပးထားပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ အဲဒီ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေဆြးေႏြးပြဲဆိုတာကို ေန႔ဝက္ပဲ ေဆြးေႏြးၿပီးေတာ့ ဘာမွအေၾကာင္းမျပဘဲ အကုန္ဖ်က္ပစ္ခဲ့ပါတယ္။ အခုလည္းပဲ နအဖဟာ အိမ္ျဖဴေတာ္က ေက်နပ္ေအာင္၊ ျပေကာင္းေအာင္ေလာက္ လုပ္လာႏိုင္ေသးတယ္ဆိုတာ တြက္ထားသင့္ပါတယ္။

ဒီေန႔အခါမွာ အေမရိကန္ကလည္း နအဖကိုဆြဲလို၊ နအဖကလည္းအေမရိကန္နဲ႔ နီးစပ္လို၊ ႏွစ္ဖက္စလံုးဟာ အဲဒီဦးတည္ခ်က္ ဆီကို တက္လွမ္းေနၾကတာဆိုတယ္ဆိုတာ တကမာၻလံုးအသိပါ။ အားလံုး ကိုယ့္စဥ္းစားခ်က္နဲ႔ ကိုယ္ခ်ည္းျဖစ္ပါတယ္။ ဒါေပမယ့္ သူတို႔ႏွစ္ဖက္စလံုးက ဗမာျပည္ ျပည္သူေတြရဲ႕ အက်ိဳးစီးပြားအေပၚကေန တေယာက္ကိုတေယာက္ လက္ကမ္းေနၾကတာ မဟုတ္ပါဘူး။ ကိုယ့္အက်ိဳးစီးပြားနဲ႔ကိုယ္ခ်ည့္ပါ။ ဒါကိုအျပစ္ေျပာေနဖို႔ မဟုတ္ပါဘူး။ အေရးႀကီးတာ ကိုယ္ကသူတို႔ေနာက္ကို ေမ်ာမပါဖို႔ဘဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္လမ္းကိုယ္ေလွ်ာက္ဖို႔ပဲျဖစ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အေရးေတာ္ပံုရဲ႕ ကံၾကမၼာကို ဘယ္ႏိုင္ငံႀကီးေတြရဲ႕ ႏိုင္ငံျခားေရး ေပၚလစီေတြနဲ႔ တြဲခ်ည္မထားဖို႔ဘဲ လိုပါတယ္။

ေနာက္တခ်က္က ဒီလိုအခ်ိန္မွာ က်ေနာ္တို႔အေနနဲ႔ ျပည္သူလူထုကိုျဖစ္မလာႏိုင္တဲ့ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ မေပးသင့္ပါဘူး။ ကယ္တင္ရွင္ ေမွ်ာ္ခိုင္းတာလည္း မလုပ္သင့္ပါဘူး။ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ကိုကယ္တင္ဖို႔ ယက္ေတာေရာက္လာတယ္ ဆိုတာထက္ ပိုဆိုးကုန္ႏိုင္ပါတယ္။ ဗမာျပည္သားေတြနဲ႔ ဒီမိုကေရစီအေရးေတာ္ပံုတပ္သားေတြအေနနဲ႔ ကိုယ့္ကိုယ္ကိုယ္မွတပါး တျခား ဘယ္သူ႔ကိုမွ အားမကိုးဖို႔ပိုင္းျဖတ္ၿပီး ကိုယ့္အားကိုယ္ကိုး စိတ္ဓာတ္ခိုင္ၿမဲေစဖို႔လို္ပါတယ္။ နအဖတကယ္ေၾကာက္တာဟာ ျပည္သူ႔အင္အား ျဖစ္တယ္ဆိုတဲ့အခ်က္ကို မ်က္ျခည္ျပတ္ခံလို႔မျဖစ္ပါဘူး။

တကယ္က နအဖအျမင္မွာ အမ်ိဳးသားရင္ၾကားေစ့ေရးဆုိတာ သူတို႔ရဲ႕အာဏာကို လက္လႊတ္ေရးျဖစ္ေနပါတယ္။ သူတို႔ အျမင္မွာ ေဒၚေအာင္ဆန္းစုၾကည္ျဖစ္ေစ၊ တျခားလူေတြကိုျဖစ္ေစ လြတ္လြတ္လပ္လပ္လႈပ္ရွားခြင့္ေပးလိုက္ရင္ သူတို႔ရဲ႕ အာဏာကို ၿခိမ္းေျခာက္လိမ့္မယ္လို႔ တြက္ပါတယ္။ ဒီေတာ့ ငယ္ငယ္တုန္းကေျပာသလို မုန္႔သာ တဖဲ့စီေဝစားရင္စားမယ္၊ တိုင္းျပည္အာဏာကိုေတာ့ ေဝမစားဘူးဆိုတာဟာ ဒီဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြရဲ႕ အသည္းထဲကမူဝါဒပါ။