ကခ်င္ျပည္နယ္၊ ဗန္းေမာ္ၿမိဳ႕အထက္နားက ဧရာ၀တီျမစ္အတြင္း ေရႊတူးေဖာ္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကို ဇြန္လ (၂၆) ရက္ေန႔မွာ ေျမာက္ပိုင္းတုိင္း စစ္ဌာနခ်ဳပ္တပ္ေတြ တိုက္႐ိုက္၀င္ေရာက္ဖမ္းဆီးသြားခဲ့ပါတယ္။ ဗန္းေမာ္အေျခစိုက္ စကခ (၂၁) ရဲ႕ ေရႊလုပ္ကြက္ေတြရွိတဲ့ ပိုင္နက္ဧရိယာအတြင္း လုပ္ငန္းရွင္ ေရႊေဖာင္သမား (၂၀) ေက်ာ္ေလာက္ (စကခ) ရန္ပံုေငြအတြက္ ေရႊေဖာင္တစင္း ေငြက်ပ္ (၁၀) သိန္းစီ ေပးေဆာင္ၿပီး လုပ္ငန္းၿပီးဆံုးခဲ့ရင္ ရွာေဖြရသမွ် ေရႊသံုးပံုတပံုကိုလည္း စကခ (ဗန္းေမာ္) ထံ ေပးရမယ္ဆုိတဲ့ သေဘာတူခ်က္မ်ားနဲ႔ လုပ္ကိုင္ခဲ့ၾကတာပါ။ မ္ိမိလက္ေအာက္တပ္ေတြ အခုလုိ ရန္ပံုေငြရွာတာကုိ အထက္ဌာန (မပခ) တုိင္းမႉးက လံုး၀သေဘာမတူပါဘူး။ တုိင္းမႉးကေပးတဲ့ တားဆီးမိန္႔အတုိင္း လက္ေအာက္ (စကခ) မႉးက မလုိက္နာခဲ့ၾကလို႔လည္း တုိင္းကတပ္ေတြ လႊတ္ၿပီး ဖမ္းဆီးခဲ့ရတဲ့အေျခထိ ဆုိက္သြားခဲ့ပါတယ္။ စစ္တပ္အခ်င္းခ်င္း အထက္နဲ႔ေအာက္ အဆင္မေျပ ဖမ္းဆီးၾကမႈေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲရလဒ္အျဖစ္ လုိင္းေၾကးေပးၿပီး လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ လုပ္ငန္းရွင္မ်ားပါ ဘ၀ပ်က္ကုန္ၾကပါတယ္။
ဒီလုိျဖစ္ရပ္မ်ဳိးဟာ တျပည္လံုးရွိ နအဖတပ္မေတာ္အတြင္း ထိပ္သီးေတြၾကား အခ်င္းခ်င္း အေ၀မတည့္ မေျပလည္မႈမ်ားစြာအထဲက ျပယုဂ္တခုမွ်ပါ။ လုပ္ကြက္နဲ႔ ခြင္ေကာင္းၿပီး ၾကားေပါက္ရလမ္းရွိတဲ့ ေနရာေတြကို တာ၀န္ယူထားတဲ့ ေဒသစစ္ဆင္ေရး/ကြပ္ကဲေရးဌာနခ်ဳပ္ (ဒကစ)၊ စစ္ဆင္ေရးကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္ (စကခ)၊ စစ္ဗ်ဴဟာ/နည္းဗ်ဴဟာေခၚ ဗ်ဴဟာမ်ားနဲ႔ တပ္မေတြက ေအာက္ေျခ ဗုိလ္မႉးႀကီးအဆင့္မွသည္ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္၊ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားအဆင့္ထိ ရွိသူေတြဟာ အထက္ကို နားလည္မႈယူ ခြဲတမ္းေပး ပူေဇာ္ပသၾကၿပီးမွသာ ဒီလုိအႀကံအဖန္ရွာခြင့္ (သုိ႔) လုပ္ပိုင္ခြင့္ေတြရၾကတာမုိ႔ မဆန္းလွပါဘူး။ အထူးသျဖင့္ ၿငိ္မ္းခ်မ္းေရးရယူထားတဲ့ အဖြဲ႔အစည္းမ်ားနဲ႔ ဆက္စပ္နယ္ေျမရွိ နယ္စပ္ဂိတ္ေပါက္မ်ား၊ ယခင္ ခုတ္လွဲျခင္းမျပဳေသးတဲ့ အပ်ဳိစင္ သစ္ေတာမ်ား၊ ေရႊ၊ သတၱဳသိုက္မ်ား၊ ေက်ာက္မ်က္ေမွာ္မ်ား … စတဲ့ သဘာ၀သယံဇာတ ေပါမ်ားတဲ့ ေဒသေတြမွာ တာ၀န္က်သူ တပ္မ၊ စကခ၊ ဒကစ၊ ဗ်ဴဟာမႉးတိုင္းဟာ နအဖေခတ္ ၿငိမ္းခ်မ္ေရးကာလတေလွ်ာက္ ႏွစ္ေပါင္း (၂၀) လံုးလံုး ၀င္ေငြေတြ ေကာင္းခဲ့ၾကပါတယ္။
အမိန္႔ကုိ တေသြမတိမ္း လုိက္နာတတ္္ဖုိ႔အျပင္ အထက္လူႀကီးေတြကို မေမ့မေလ်ာ့ ေက်းဇူးသိတတ္ဖို႔၊ နည္းလမ္းက်က် ကန္ေတာ့တတ္ဖို႔ကလည္း နအဖတုိ႔ေခတ္မွာ သိပ္ကိုအေရးႀကီးတဲ့ ရာထူးတက္လမ္းတခုပါပဲ။ ကိုယ္လိုင္း၀င္တာမွန္ပါမွ လုိင္းလည္း၀င္တတ္ပါမွ အဆင္ေျပၾကပါလိမ့္မယ္။ အသားလြတ္ႀကီး သြားကန္ေတာ့႐ံုနဲ႔ ဘယ္လုိမွ ကိစၥမၿပီးေျမာက္တတ္ပါဘူး။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ဒီကိစၥေတြကို ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္မ်ားရဲ႕ လုိင္း (မီးဖုိေခ်ာင္ ကက္ဘိနက္) ကတဆင့္ လုပ္ေလ့ရွိၾကပါတယ္။ ထူးထူးျခားျခားအျဖစ္ မဆလ ဦးေန၀င္းေခတ္မွာ တုိင္းမႉးကေတာ္ေတြဟာ မီးဖုိေခ်ာင္ကေန လာဘ္လာဘေတြ ၀င္လာမွာကို သိပ္ေၾကာက္ၾကတယ္လုိ႔ သိရပါတယ္။ အဲဒီေခတ္က ရာထူးမျပဳတ္ခ်င္ရင္ အိမ္မေဆာက္နဲ႔၊ မျဖစ္စေလာက္ တံစုိးလက္ေဆာင္ေလးေတာင္ မယူမိၾကေစနဲ႔လုိ႔ တပ္ထဲမွာ ဆို႐ုိးရွိခဲ့ၾကပါတယ္။ ေလာ္စစ္ဟန္ လက္ေဆာင္ေပးတဲ့ နာရီကို ယူမိလုိ႔ ျပဳတ္္သြားတဲ့ ဗုိလ္မႉးႀကီး၊ သက္သာဆုိင္က အိမ္႐ုိက္သံေတြ ထုတ္ယူမိလို႔ အျဖဳတ္ခံလုိက္ရတဲ့ ဗိုလ္မႉးခ်ဳပ္ … စတဲ့ ပုဂၢိဳလ္္မ်ိဳးေတြလည္း ရွိခဲ့ၾကဖူးပါတယ္။ ဦးေန၀င္းက ျဖဳတ္ခ်င္တဲ့သူေတြကို ဖယ္ရွားဖို႔ အေၾကာင္းျပလို႔ရေအာင္ အဲဒီလုိ အေသးအဖြဲကိစၥေလးေတြကို ေထာက္လွမ္းေရးက အၿမဲတမ္း လုိက္စံုစမ္းၿပီး မွတ္တမ္းတင္ေပးတဲ့ အလုပ္ကို လုပ္ေပးခဲ့ရပါတယ္။
အထက္လူႀကီးအျပင္ သူ႔နံေဘးရွိ ကိုယ္နဲ႔အဆင့္တူ ဂ်ီ၀မ္း (G 1) ေခၚ စစ္ဦးစီး ပထမတန္း၊ ဂ်ီတူး (G 2) ေခၚ စစ္ဦးစီး ဒုတိယတန္းအရာရွိ လုပ္သူေတြကိုလည္း ၾကည့္ေပါင္းသင္းတတ္ဖုိ႔လည္း လုိပါေသးတယ္။ ကိုယ့္အထက္အဆင့္က ဒကစ၊ စကခ၊ တပ္မမႉးေတြနဲ႔ ခြင္မိၿပီး အဆင္ေျပေနရင္ေတာင္ သူတို႔အနားကပ္ေနတဲ့ ဂ်ီ၀မ္း၊ ဂ်ီတူးေတြက မၾကည္ရင္ မၾကည္သလို ပညာျပလို႔ ေခ်ာက္တြန္းခံရလို႔ အဆင္မေျပျဖစ္ရတာေတြလည္း အမ်ဳိးမ်ဳိးရွိပါေသးတယ္။ ႀကံဳခဲ့တာေလးတခု ေျပာရရင္ ၂၀၀၅ ခုႏွစ္တုန္းက လက္ေအာက္ခံစစ္ဗ်ဴဟာနဲ႔ စစ္ဗ်ဴဟာအေျခခ်ေတြဆီကေနၿပီး ကယားျပည္နယ္ရွိ ေဒသစစ္ဆင္ေရးနဲ႔ ကြပ္ကဲမႈဌာနခ်ဳပ္္ (ဒကစ လြိဳင္ေကာ္) မႉးက လွမ္းၿပီး ေခါင္းပံုျဖတ္ေလ့ ရွိပါတယ္။ (ဒကစ) ကုိ လုိင္းေၾကးမသြင္းရင္ သူ႔နံေဘးက အရာရွိေတြျဖစ္တဲ့ ဂ်ီ၀မ္း၊ ဂ်ီတူးေတြနဲ႔ ဆက္ဆံမႈ အဆင္မေခ်ာရင္ ေအာက္က တက္လာတဲ့ တရားမ၀င္ ေမွာင္ခုိကားေတြ၊ ခုိးတင္လာတဲ့ သစ္ေတြနဲ႔ ေမာ္ခ်ီးဘက္က တရားမ၀င္ သယ္လာတဲ့ ခဲသတၱဳေတြကို လြိဳင္ေကာ္က ဆီးၿပီး ဖမ္းေလ့ရွိပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မုိ႔ အထက္နဲ႔ေအာက္အၾကား ဆက္ဆံေရး မေျပလည္ေသးရင္ ကုန္သည္ေတြကုိ လမ္းမွာပဲ ပုန္းေနၾကဖို႔၊ တရားမ၀င္ ခုိးသြင္းလာတဲ့ ပစၥည္းေတြြကို ေတာထဲ ေခတၱဖြက္ထားဖို႔ ဗ်ဴဟာမႉးမ်ားက ႀကိဳတင္သတိေပး ေရွာင္ခိုင္းေလ့ရွိပါတယ္။
ဒါေတာင္မွ နယ္ေျမလႈပ္ရွားတပ္ေတြကို ဒီသတင္းခ်ေပးၿပီး ဖြက္ထားတဲ့ ပစၥည္းေတြကို ေတာနင္းၿပီး ရွာၾကဖုိ႔ လြိဳင္ေကာ္ ဒကစမႉးက ထပ္ကြန္႔ လုပ္ခိုင္းတတ္တာမ်ဳိးလည္း ရွိပါေသးတယ္။ စီးပြားေရးကိစၥမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ၿပီး တပ္တြင္း အထက္နဲ႔ေအာက္ လူႀကီးခ်င္း စည္းလံုးမႈၿပိဳကြဲေနတာမို႔လည္း လက္ေအာက္တပ္ရင္းမႉးေတြကပါ ကလန္ကဆန္ လုိက္လုပ္ကုန္တာကိုလည္း ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ တက္လာသမွ် ၀စ္ေသာက္ေခၚ ေမွာင္ခုိသြင္းတဲ့ ကားေတြကို ဒကစ လြိဳင္ေကာ္ကေန ဆီးၿပီး ဖမ္းေနခ်ိန္မွာ ႏွစ္ႏိုင္ငံနယ္စပ္ကိစၥ သြားတင္ျပဖို႔အတြက္ ၀စ္ေသာက္ကားသာမက လြိဳင္ေကာ္ (ဒကစ) ရဲ႕ ဖမ္း၀ရမ္းထုတ္ခံထားရသူ ၿငိမ္းအဖြဲ႔၀င္ ဒ႐ုိင္ဘာကိုေခၚ ကားေမာင္းခုိင္းၿပီး ဖားေဆာင္း ခလရ (၁၃၅) တပ္ရင္းမႉး ဒု-ဗုိလ္မႉးႀကီး ေအာင္ေအာင္တုိးတေယာက္ ဒကစ လြိဳင္ေကာ္ကို ဘုကန္႔လန္႔တုိက္ၿပီး တက္သြားခဲ့တာမ်ဳိးလည္း ရွိခဲ့ပါတယ္။ ဒါေၾကာင့္မို႔ ဒကစ လြိဳင္ေကာ္လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းမႉးမ်ားအနက္ ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီး ေအာင္ေအာင္တုိးတေယာက္သာ သံမဏိသက္ရွည္ တပ္ရင္းမႉးႀကီးအျဖစ္ (၁၀) ႏွစ္ေက်ာ္မွ် ေခ်ာင္ထုိးထားျခင္း ခံခဲ့ရပါေတာ့တယ္။ ေဘာ္လခဲ ဗ်ဴဟာမႉးနဲ႔ လြိဳင္ေကာ္ ဒကစမႉးတုိ႔အၾကားက အဆင္မေျပမႈမ်ားကို တပ္တြင္းက ဆက္သြယ္ေရးစက္ကိုင္တဲ့ တပ္ရင္းမႉးတုိင္း၊ စက္သမားတုိင္း သိထားၾကသလုိ ဖမ္းဆီးမယ့္ သတင္းေတြကိုလည္း ဗ်ဴဟာမႉးေတြထံ (ဒကစ လြိဳင္ေကာ္) စက္သမားေတြကႀကိဳၿပီး သတင္းေပးထားႏွင့္တတ္ၾကပါတယ္။ ကုန္သည္ေတြက ဗ်ဴဟာမႉး (အဘေလး) အတြက္ တပံုး (တသိန္း) ဆုိရင္ သတင္းေပးသူ စက္သမားမ်ားအတြက္ တျပား (တေသာင္း) ႏႈန္းေလာက္္ ခြဲတမ္းေပးတတ္ၾကရပါတယ္။
အခု မုိးမိတ္ စကခမႉး ျဖစ္ရပံုကလည္း သူ႔အထက္က တုိင္းမႉးရဲ႕ လုပ္ပိုင္ခြင့္ အက်ဳိးစီးပြားေတြနဲ႔ သြားၿငိေနလုိ႔ ေပၚေပါက္လာတဲ့ ျပႆနာတခုပါ။ ကိုယ္လုပ္မယ့္ လုပ္ငန္းခြင္ထဲမွာ အထက္လူႀကီးမ်ားနဲ႔ ပတ္သက္ရာ ပတ္သက္ေၾကာင္းေတြ၊ ေဆြေတာ္မ်ဳိးေတာ္ေတြ၊ မကင္းရာမကင္းေၾကာင္း စီးပြားေရးကုမၸဏီေတြ၊ လုပ္ငန္းခ်င္းတူေတြ လာၿပီး လုိင္း၀င္ပူးေနတာမရွိ၊ ခြင္မညိႇ၊ ရွင္းသန္႔ေနပါမွ အလုပ္ျဖစ္ အဆင္ေခ်ာတတ္ပါတယ္။
ယခင္ ဗုိလ္ခ်ဳပ္ခင္ၫြန္႔တုိ႔လုိ ေထာက္လွမ္းေရးမ်ား ေခတ္ေကာင္းစဥ္တုန္းက နအဖထိပ္သီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ကေတာ္နဲ႔ သားသမီးမ်ားရဲ႕ အက်ဳိးစီးပြားလုပ္ငန္းေတြကို သူတို႔က ၾကား၀င္ အက်ဳိးေဆာင္ေပးတတ္တာမုိ႔ လုိင္းပူးၿပီး ျပႆနာတက္တာမ်ဳိးမရွိခဲ့ပါဘူး။ နအဖထိပ္သီး ဗုိလ္ခ်ဳပ္မ်ားအတြက္ေရာ ၿငိမ္းအဖြဲ႔မ်ားနဲ႔ စီးပြားေရးသမားမ်ားသာမက လက္ေအာက္ ဗ်ဴဟာ၊ တပ္မမႉးေတြအျပင္ နယ္ခံတပ္ရင္းမႉးေတြပါမက်န္ အားလံုး အဆင္ေျပသြားေအာင္ ေထာက္လွမ္းေရးတို႔က ထိန္းညိႇၿပီး စီစဥ္ေပးတတ္ၾကပါတယ္။
အခုရွိေနတဲ့ စစ္ဖက္ေရးရာလုံၿခံဳေရးအဖြဲ႔ (စရဖ) မ်ားကေတာ့ ဒီကိစၥမ်ဳိးေတြမဆုိထားနဲ႔၊ တပ္ရင္းမႉးအဆင့္ရွိသူရဲ႕ အနားကိုေတာင္ ကပ္ႏိုင္တဲ့ အခြင့္အာဏာမရွိၾကပါဘူး။ ၾကား၀င္ထိန္းညိႇေပးမယ့္သူေတြ မရွိၾကေတာ့လို႔လည္း အခုလုိမ်ဳိးျပႆနာေတြနဲ႔ ထိပ္တုိက္လာတုိးၿပီး တိုင္း၊ တပ္မ၊ ဒကစ၊ ဗ်ဴဟာ၊ ဂ်ီ၀မ္း၊ ဂ်ီတူးမ်ားအႀကားမွာ ျပႆနာေတြ တသီႀကီး တက္ကုန္ၾကရတာပါ။ ၿပီးခဲ့တဲ့ (၂၀၀၉ ခုႏွစ္၊ ဇန္န၀ါရီလ) တုန္းကလည္း ဗန္းေမာ္ခ႐ုိင္အတြင္း သစ္ကြက္မ်ားကုိ ေနျပည္ေတာ္က တုိက္႐ုိက္ တပ္ေတြလႊတ္ၿပီး ဖမ္းဆီးခဲ့တဲ့ ျဖစ္ရပ္ေတြလည္း သီးျခားရွိျပန္ပါေသးတယ္။
ေအာက္ေျခ ဒကစနဲ႔ ဗ်ဴဟာေတြကို ဒီလိုႏွိပ္ကြပ္ေနေပမယ့္ တိုင္းမႉးေတြနဲ႔ နီးစပ္သူ ၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြကိုယ္တုိင္ လက္ေအာက္ ဒကစ၊ စကခ ၊ ဗ်ဴဟာ၊ စစ္ဗ်ဴဟာ အေျခခ်၊ တပ္မအဆင့္ေတြကို ေက်ာ္ၿပီး လုပ္ကိုင္ေနတဲ့ စီးပြားေရးလုပ္ကြက္ေတြလည္း အမ်ားႀကီးရွိပါေသးတယ္။ ခ်င္းတြင္းျမစ္႐ုိးတေလွ်ာက္က ေရႊေဖာင္ေတြကို ဦးေတဇပိုင္ ထူးကုမၼဏီက လက္၀ါးႀကီးအုပ္ လုပ္ကိုင္ေနၿပီး ေရႊရွာလုိတဲ့ စက္ေလွတုိင္း အခြန္အျဖစ္ ေငြနဲ႔ တူးေဖာ္ရတဲ့ ေရႊ (၃) က်ပ္သားစီ အခြန္ေပးေဆာင္ၾကရပါတယ္။ အထက္ဗိုလ္ခ်ဳပ္ႀကီးမ်ား အားကိုးနဲ႔ မူလကန္ထ႐ိုက္ရထားသူ ေဒသခံ လုပ္ငန္းရွင္းေတြဆီကေန ဦးေတဇရဲ႕ ကုမၸဏီက အတင္း၀င္ၿပီး အခြန္ေကာက္စားတာပါ။ စစ္ကိုင္းတုိင္း မံုရြာေဒသ၊ ဆြဲလြဲ ေရႊေမွာ္တခုထဲမွာကို စက္ေလွအစီးေပါင္း (၇၀၀) ေက်ာ္ရွိတာမုိ႔ ဦးေတဇရမယ့္ အက်ိဳးအျမတ္ကို မွန္းဆလုိ႔ ရႏိုင္ပါတယ္။ ဦးေတဇဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး သန္းေရႊနဲ႔ နီးစပ္သူတေယာက္ျဖစ္ၿပီး ဒီလုပ္ငန္းခြင္ရွိ သူ႔ကုမၸဏီထဲမွာလည္း နအဖဗိုလ္ခ်ဳပ္ေတြ အေတာ္မ်ားမ်ား အစုရွယ္ယာ၀င္ထားၾကတယ္လို႔ သိရပါတယ္္။
မေကြးတုိ္င္း ေႏွာပင္ေရနံေမွာ္ထဲက ကိစၥကလည္း ဒီလုိအလားတူ ျဖစ္ရပ္မ်ဳိးပါပဲ။ မေကြးတုိင္းမႉးရဲ႕အစ္မ ပိုင္ဆုိင္တဲ့ ေကာင္းေဇာ္ဟိန္း ေရနံကုမၸဏီက ဆႏၵျပလုပ္သားေတြကို စစ္တပ္က ပစ္ခတ္ခဲ့ၿပီး တျခားလုပ္ငန္းရွင္ေတြကို ဖမ္းဆီးတာမ်ဳိးေတြကို လုပ္ခဲ့ၾကပါတယ္။ ေရႊေၾကာအသစ္ေတြ ထြက္ရွိေနတဲ့ ပဲခူးတုိင္း၊ မြန္ျပည္နယ္၊ ေရႊလုပ္ကြက္မ်ားအတြင္း ကုမၸဏီႀကီး (၇) ခု ရွိတဲ့အနက္ ဗုိလ္မႉးခ်ဳပ္ျပည့္စံု မိသားစုပိုင္ ေအးျမျပည့္စံုကုမၸဏီ အပါအ၀င္ သတၱဳတြင္း၀န္ႀကီး ဗိုလ္ခ်ဳပ္အုန္းျမင့္နဲ႔ နီးစပ္သူ DKBA လို ၿငိမ္းခ်မ္းေရးအဖြဲ႔ပိုင္ ကုမၸဏီေတြကပဲ လက္၀ါးႀကီးအုပ္လုပ္ကိုင္ေနေၾကာင္း သိရပါတယ္။
၀န္ႀကီးဌာနမ်ား ခြင့္ျပဳခ်က္အရ ရန္ကုန္၊ မႏၲေလးတုိင္းမႉးေတြ ကိုယ္တိုင္ၿငိမ္းအဖြဲ႔တခ်ဳိ႕နဲ႔ ခ်ိတ္ဆက္လုပ္ေနၾကတဲ့ တရားမ၀င္ ကားေမွာင္ခိုတင္သြင္းမႈေတြ အပါအ၀င္ ေက်ာက္လုပ္ကြက္၊ သစ္လုပ္ကြက္၊ ေရႊေမွာ္ စတဲ့ လုပ္ငန္းေတြကုိ ေအာက္ေျခဗ်ဴဟာ၊ ဒကစ၊ စကခမ်ားအေနနဲ႔ လာဘ္ယူဖုိ႔ရာမေျပာနဲ႔ စစ္ေဆးခြင့္ေတာင္ လံုး၀မရွိပါဘူး။ ေနာက္ဆံုး တုိင္းမႉးခြင့္ျပဳေပးခံရတဲ့ စီးပြားေရးသမား ကုန္သည္ေတြ ၿငိဳျငင္ေအာင္ေတာင္ ဒကစမႉး ဗ်ဴဟာမႉးေတြ မလုပ္၀ံ့ၾကပါဘူး။ တိုင္းမႉးနဲ႔ အဆင္ေျပတဲ့ စီးပြားေရးသမားဟာ ဗ်ဴဟာမႉးထက္ ပိုၿပီး တန္ခိုးထြားေလ့ရွိတာ ဒီကေန႔ နအဖတို႔ေခတ္ပါပဲ။
၂၀၁၀ ခုႏွစ္ ဇူလုိင္လပို္င္းအထိ ကယားျပည္နယ္က ကရင္နီအမ်ဳိးသားမ်ား ေသြးစည္းညီၫြတ္ေရးအဖြဲ႔ (ကမစည) ေခၚ ၾကယ္ျဖဴအဖြဲ႔နဲ႔ မႏၲေလးတုိင္းမႉးတုိ႔က တလိုင္း၊ ေတာင္ပိုင္း ကရင္ျပည္နယ္ ဒီေကဘီေအလမ္းမွ ရန္ကုန္သို႔ တသြယ္၊ အေရွ႕ေျမာက္ မုိင္းလားလမ္းဘက္က မႏၲေလးအထိ တဖံု … စသည္ျဖင့္ ၀စ္ေသာက္လို႔ ေခၚတဲ့ ေမွာင္ခိုကားေတြကို ျမန္မာျပည္အတြင္း ေန႔စဥ္နဲ႔အမွ် ေမွာင္ခိုတင္သြင္းေနခဲ့ၾကပါတယ္။ ဒါေတြအားလံုးကို ရန္ကုန္၊ မႏၲေလး၊ ေတာင္ႀကီးစက္မႈဇုန္မ်ားအတြက္လို႔ ေခါင္းစဥ္တပ္ၿပီး ၀န္ႀကီးဌာနမ်ားရဲ႕ ေထာက္ခံစာ၊ သက္ဆိုင္ရာ တိုင္းမႉး အသီးသီးရဲ႕ နားလည္ခြင့္ျပဳခ်က္မ်ားအရ တပ္ရင္းနဲ႔ ဗ်ဴဟာတုိ႔ရဲ႕ စစ္ဆင္ေရးနယ္ေျမဂိတ္ေတြကုိ ျဖတ္သန္းသယ္ေဆာင္ခြင့္ေတြ ေပးထားပါတယ္။ အဲဒီလုိ လမ္းေၾကာင္းေတြကတဆင့္ တိုင္းမႉးနဲ႔ ၀န္ႀကီးေတြ ပူးတြဲတင္သြင္းေနတဲ့ ကားေတြကုိပဲ ျပန္ပံုစံေျပာင္းၿပီး ျပည္တြင္းစက္မႈဇုန္ထုတ္ကားမ်ားအျဖစ္ ထုတ္လုပ္ေနၾကတာပါ။
ဒီကေန႔ ျမန္မာ့တပ္မေတာ္ထဲက လာဘ္စားေနတဲ့ ဗ်ဴဟာမႉး၊ ဒကစမႉး၊ တိုင္းမႉးေတြအေၾကာင္း ေျပာရရင္ လက္ညိႇဳထိုးလြတ္မယ့္သူ တေယာက္မွ က်န္စရာမရွိပါဘူး။ တပ္ရင္းမႉးဘ၀ ဒု-ဗိုလ္မႉးႀကီးအဆင့္ကေန အထက္ကို တဆင့္တက္လွမ္းတက္ႏိုင္ဖုိ႔အတြက္ ဗ်ဴဟာမႉး အဆင့္အတန္းဟာ နအဖတပ္မေတာ္ ထိပ္သီးအတြင္းစည္း၀ုိင္းထဲ ၀င္ေရာက္ဖို႔ရာ အာဏာတံခါး၀တခုပါ။ ဒီဂိတ္ကို ျဖတ္သန္းၿပီးမွ ေနာက္ထပ္တဆင့္ စကခ/ ဒကစမႉး/ တပ္မမႉး/ တိုင္းမႉးမ်ားအျဖစ္ (ဗိုလ္ခ်ဳပ္အဆင့္ထိ) သူတုိ႔ေရာက္ရွိၾကပါလိမ့္မယ္။ ဗိုလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီးသန္းေရႊကုိယ္တုိင္ သေဘာက်ၿပီး သူခုိင္းရာလုပ္မယ့္သူေတြကိုသာ တပ္မမႉး/ တုိင္းမႉးမ်ားအဆင့္ကေန ေရွ႕ကို တဆင့္တက္ၿပီး ကာကြယ္ေရး၀န္ႀကီးဌာန စစ္ဆင္ေရးအထူးအဖြဲ႔မႉး (ကစထမႉး) မ်ားအျဖစ္ တာ၀န္ေပးအပ္ပါလိမ့္မယ္္။ သာမန္စစ္ေရးစြမ္းရည္၊ စစ္မႈထမ္းသက္ေလာက္နဲ႔ ရာထူးတက္ဖုိ႔ မျဖစ္ႏုိင္ပါဘူး။ ဘယ္သူမွ နအဖထိပ္သီးမ်ား အတြင္းစည္းကို လြယ္လြယ္ေလးနဲ႔ မေရာက္လာႏိုင္ပါဘူး။
အရာရွိငယ္အဆင့္ တပ္စုမႉးဘ၀မွာကတည္းက အထက္ဖား ေအာက္ဖိ မ်ားမ်ားက်င့္သံုးျပႏုိင္ပါမွ ျမန္ျမန္တဆင့္တုိး ရာထူးတက္ၿပီး အသက္ရွည္ႏိုင္သလုိ ဗိုလ္မႉးမ်ားအထက္ ဗ်ဴဟာမႉးအဆင့္သည္လည္း အထက္ကေျပာသမွ် သည္းခံ အဆဲအဆိုခံႏုိင္တဲ့ ခႏၲီပါရမီ၊ တုိင္း၊ တပ္မမႉးေတြ ေတာင္းသမွ် ေပးႏုိ္င္ဖို႔ အႀကံအဖန္ေကာင္းေကာင္း၊ ခြင္ေကာင္းေကာင္းကို လုိက္ရွာ၊ အထက္နဲ႔ ညိႇႏိႈင္းၿပီး အဆင္ေျပေအာင္ လုပ္ကိုင္တတ္တဲ့ အရည္အခ်င္းမ်ား၊ လက္ေအာက္ခံ တပ္ရင္းေတြကို ပိျပားေနေအာင္ ကြပ္ညပ္စီမံထားတတ္မႈ၊ အထက္ကခုိင္းရင္ ဘာမဆုိလုပ္ေပးႏိုင္မယ့္ နာခံမႈ အစြမ္းအစေလးေတြ ရွိပါေလမွ ဗ်ဴဟာမႉးဘ၀ကေန ရာထူးဆက္ၿပီး တုိးျမင့္ပါလိမ့္မယ္။ ေနာင္တေန႔ ဗိုလ္ခ်ဳပ္ျဖစ္လုိသူတုိင္းအတြက္ ဗ်ဴဟာမႉးဘ၀ကတည္းက လိုအပ္တဲ့ ပါရမီ အသြယ္သြယ္ ျဖည့္ဆည္းတတ္ေျမာက္ထားဖို႔ လိုအပ္ပါတယ္။
ကကၾကည္းကေနၿပီး အေရးကိစၥေပါင္းစံုအတြက္ အေၾကာင္းအမ်ဳိးမ်ဳိးျပ အခါမလပ္ ေငြေကာက္ခံတတ္္တာမုိ႔လည္း မိမိတို႔ဗ်ဴဟာအလိုက္ အခ်ဳိးက် ထည့္၀င္ၾကဖုိ႔အေရး အႀကံအဖန္ေတြ လိုအပ္ေၾကာင္း၊ တခ်ဳိ႕ဗ်ဴဟာမႉးမ်ားက ဆင္ေျခေပးၾကပါတယ္။ ေနျပည္ေတာ္က အလႉအတန္းကိစၥမ်ား၊ ၾကက္ဆူ၊ ေရာ္ဘာစိုက္စီမံကိန္း၊ စစ္တုိင္းအလိုက္ အားကစား၊ အခမ္းအနား၊ သာေရးနာမႈ … စတဲ့ ေခါင္းစဥ္မ်ဳိးစံုနဲ႔ လက္ေအာက္ တုိင္း၊ တပ္မ၊ ဒကစ၊ စကခ၊ စဗခ၊ ဗ်ဴဟာ၊ တပ္ရင္းအသီးသီးကို ခြဲတမ္းခ်ၿပီး အၿမဲတမ္း ေကာက္ခံေလ့ရွိပါတယ္။ လက္ရွိအဆင့္က ေရွ႕ဆက္ရာထူး မတက္ဘဲ အရပ္ဘက္ ေရာက္မသြားခင္ေလးမွာ အထက္ေတာင္းခံလို႔ ထည့္ရမယ့္ေငြထက္ ပိုၿပီး အရင္းအႏွီး ပိုမုိစုေဆာင္းရွာေဖြြေနၾကတဲ့ ဗ်ဴဟာမႉးမ်ားသာ နအဖတပ္ထဲမွာ အမ်ားစုပါ။
နအဖတပ္တြင္းမွာ ဗ်ဴဟာမႉးအဆင့္ကေန စစ္သက္ေႂကြသြားရွာသူ အရာရွိအေတာ္မ်ားမ်ား ရွိတတ္တာမုိ႔ ေနာက္ဆံုးရိကၡာယူၾကတဲ့အေနနဲ႔ ဗ်ဴဟာမႉးတုိင္း လာဘ္စားေနတာ မဆန္းလွပါဘူး။ ဆယ္ဂဏန္းေလာက္သာ လူရွိတဲ့ ကိုယ့္႐ံုးအဖြဲ႔ကလြဲၿပီး ျပန္လွည့္္၊ ငဲ့ကြက္စရာ မရွိတာေႀကာင့္ ဗ်ဴဟာမႉးနဲ႔ အထက္အဆင့္ အရာရွိေတြအဖုိ႔ေတာ့ ရသမွ် အႀကံအဖန္ေငြ ဟူသမွ် ကိုယ့္အိတ္ကပ္ထဲခ်ည္းပဲ၀င္ ဆိုသလုိမ်ဳိးပါ။ ဒါေတာင္ ဗ်ဴဟာမႉးအဆင့္ရွိသူမ်ားအတြက္ ႏုိင္ငံေတာ္က တရား၀င္ ခ်ေပးထားတဲ့ ေျမကြက္ေတြ၊ ကား၊ တယ္လီဖုန္း၊ ဒီဇယ္၊ ဓာတ္ဆီ … စတဲ့ ခြဲတမ္းေတြ မပါေသးပါဘူး။ သာမန္တပ္ရင္းမႉးအဆင့္ေတြ ရေနတဲ့ အခြင့္အေရးမ်ားထက္ကို အေရအတြက္နဲ႔ အရည္အခ်င္းအရပါ မ်ားျပားတဲ့ ခံစားႏိုင္ခြင့္ေတြကုိ ဗ်ဴဟာမႉးတုိင္းရၾကပါတယ္။
ဒါေတြအျပင္ ေဒသတြင္း စီးပြားေရးလုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီမွာ အစုရွယ္ယာထည့္ၿပီး ရတဲ့အျမတ္ေငြကို မုိက္ေၾကးခြဲ ေတာင္းယူတတ္ၾကတဲ့ ဗ်ဴဟာမွဴးကေတာ္တို႔ရဲ႕ ေမာင္တထမ္း မယ္တရြက္ဆုိသလုိ သီးသန္႔ အႀကံအဖန္လိုင္းေတြလည္း ထပ္ရွိပါေသးတယ္။ ကြန္ဟိန္း ဗ်ဴဟာမႉးကေတာ္တေယာက္က ႏွစ္လံုးထီနဲ႔ ခ်ဲဒုိင္မွာ အစုရွယ္ယာ ပါ၀င္ထားသလုိ ဒကစ (လြိဳင္ေကာ္) လက္ေအာက္က ဗ်ဴဟာမႉးကေတာ္ေတြလည္း ေမာ္ခ်ီးက ခဲေမွာင္ခုိသယ္တဲ့ ကိစၥေတြမွာ ၀င္ပတ္သက္ေနၾကပါတယ္။ ဆုိင္ကယ္ေမွာင္ခို၊ လူေမွာင္ခို ကယ္ရီပို႔တဲ့ လုပ္ငန္းေတြမွာ ရွမ္းေျမာက္က ဗ်ဴဟာမႉးကေတာ္ေတြ ၀င္ေရာက္လႈပ္ရွားေလ့ရွိတယ္လုိ႔လည္း သိရပါတယ္။ ၂၀၀၈ ခုႏွစ္အတြင္း မိုးနဲ၊ လင္းေခးဘက္က ရွမ္းလူမ်ိဳး အလုပ္ရွာေဖြသူေတြဟာ ဗ်ဴဟာမႉးကေတာ္တေယာက္ အကူအညီနဲ႔ ကယားျပည္နယ္ကို ျဖတ္ၿပီး ထုိင္းႏုိင္ငံ ခ်င္းမုိင္ဘက္အထိ အသုတ္လုိက္တက္ အလုပ္သြားလုပ္ႏုိင္ခဲ့တာကို ေတြ႔ရပါတယ္။ ကိုယ့္အစီအစဥ္နဲ႔ကိုယ္ နယ္စပ္ျဖတ္ေက်ာ္ အလုပ္လာရွာသူ ဆီဆိုင္ဘက္က ပအုိ႔လူမ်ဳိးအခ်ဳိ႕ကေတာ့ နယ္စပ္ဂိတ္အဖြဲ႔ေပါင္းစံုရဲ႕ ဖမ္းဆီးမႈကို ခံခဲ့ရပါတယ္။
စီးပြားေရးလမ္းလည္းမက်၊ ေ၀းလံေခါင္သီေဒသမွာ တာ၀န္က်သူ ဗ်ဴဟာမႉးမ်ားအဖို႔ေတာ့ လက္ေအာက္တပ္ရင္းေတြကို လွည့္စစ္တဲ့အခ်ိန္နဲ႔ ေရွ႕တန္းစခန္းေတြ နယ္လွည့္ထြက္တဲ့အခါမ်ိဳးမွသာ အႀကံအဖန္ေတြ ရတတ္ပါတယ္။ ကိုယ့္အိတ္ကပ္ထဲက မစိုက္ဘဲ ေဒသခံစီးပြားေရးသမား အငယ္စားေလးေတြဆီကေန အဘေလး (ဗ်ဴဟာမႉး) ကန္ေတာ့ဖို႔ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္နဲ႔ မိုက္ေၾကးခြဲ ေငြေကာက္ခံၿပီး လာတဲ့ ဗ်ဴဟာမႉးတိုင္း အဆင္ေျပေအာင္ လက္ေအာက္တပ္ရင္းမႉးေတြက လုပ္ေပးရပါတယ္။ ဒီၾကားထဲဲ ျပဳတ္ခ်င္ျပဳတ္ လာဘ္စားမယ္ဆုိတဲ့ ကမ္းကုန္ေအာင္ လာဘ္စားတတ္သူ ဗ်ဴဟာမႉးတခ်ိဳ႕ကိုလည္း ေတြ႔ရပါေသးတယ္။ ဖယ္ခံုအေျခစိုက္ စကခ (၇) ဗ်ဴဟာမႉး ဗုိလ္မႉးႀကီးတဦးဆုိရင္ စစ္ဆင္ေရးတာ၀န္အၿပီး အျပန္မွာ ေမွာင္ခို ဟုိင္းလက္ကားတစီးကို အတင္းအဓမၼ ေတာင္းယူသြားခဲ့တဲ့အထိကို လာဘ္စားရာမွာ နာမည္ပ်က္ခဲ့ပါတယ္။
တကယ္ေတာ့ နအဖတပ္မေတာ္အတြင္းက ေရေပၚဆီလူတန္းစားဟာ ဗိုလ္ခ်ဳပ္နဲ႔အထက္ အဆင့္ရွိသူေတြျဖစ္ၿပီး ကိုယ္ပိုင္အရင္းအႏွီး သိန္းသန္းေပါင္းမ်ားစြာကို အက်ိဳးတူ ကုမၸဏီမ်ားစြာမွာ ရင္းႏွီးၿပီး စည္းစိမ္အုိးအိမ္ ပိုင္ဆိုင္မႈေပါင္းမ်ားစြာနဲ႔ သူတို႔ဆယ္သက္ စားမကုန္ေအာင္ ခ်မ္းသာေနၾကတယ္ဆုိရင္ ေအာက္အဆင့္ ဗ်ဴဟာမႉးေတြရဲ႕ခ်မ္းသာမႈဟာ အၾကမ္းဖ်င္းပမာဏ သိန္းေထာင္တခ်ိဳ႕ေအာက္္ ေလ်ာလိမ့္မယ္လို႔ မထင္မိပါဘူး။ ဒါေၾကာင့္မို႔ တပ္မေတာ္အတြင္းက ဗ်ဴဟာမႉးဆိုတ့ဲ ရာထူးဟာ ဗုိလ္ခ်ဳပ္မႉးႀကီး အနားကို ေရွ႕တဆင့္တုိးၿပီး ေရာက္ရွိဖို႔ရာ နအဖေကာင္စီရဲ႕ အာဏာတံခါး၀အစ (သို႔) လာဘ္စားမႈတုိ႔ရဲ႕ ေလွခါးထစ္အဆင့္တခုသာ ျဖစ္ပါတယ္။
ဒီကေန ေရွ႕တထစ္ဆက္ၿပီး ရာထူးတက္ခ်င္ရင္ အဆင့္ျမင့္ျမင့္ ကြၽမ္းက်င္လိမၼာပါးနပ္စြာ လာဘ္စားသြားတတ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္။ အစားမတတ္ရင္ မိုးမိတ္ စကခမႉး၊ ဗ်ဴဟာမႉးေတြလို ဒီဘ၀ဒီမွ်နဲ႔ နိ႒ိတံသြားဖို႔ လမ္းမ်ားသာ ပြင့့္ေနပါလိမ့္မယ္။ လက္ရွိအဆင့့္ကေန ဒု-တပ္မမႉး၊ တပ္မမႉး၊ ဒု-တုိင္းမႉး၊ တုိင္းမႉးေတြအျဖစ္ ဆက္ၿပီး ရာထူးတက္ခ်င္ေသးရင္ လက္ရွိ ဗ်ဴဟာမႉးဘ၀ထဲမွာကုိ ကြၽမ္းကြၽမ္းက်င္က်င္ ထိန္းညိႇလာဘ္စားတတ္တ့ဲ သင္ခန္းစာကို သူတို႔ ေက်ညက္ေအာင္ ေလ့က်င့္ထားရပါလိမ့္မယ္္။ ဒီလုိမဟုတ္ရင္ျဖင့္ သက္တမ္းမေစ့ခင္ ဗ်ဴဟာမႉးဘ၀က ျပဳတ္ၿပီး ကံေကာင္းေထာက္မစြာျဖင့္ အကပ္ေကာင္း အဖားေတာ္ပါမွ အရပ္ဘက္ ၫႊန္မႉးမ်ားဘ၀ကို ျမန္းရမယ့္ကိန္း ျမင္ပါလိမ့္မယ္။
လာဘ္စားမႈေတြ တခ်က္တစက္ကေလးမွ မရွိၾကဘူးဆုိရင္ နအဖတပ္မေတာ္ ထိပ္သီးမ်ားကိုယ္တုိင္ေရာ သူတို႔ရတဲ့ လစာေငြေလာက္နဲ႔ တပ္မေတာ္အတြင္းထဲမွာ စံျပတပ္မႉးႀကီးမ်ားအျဖစ္ ဆက္တာ၀န္ယူေနဦးမွာလားဆုိတာ ေမးစရာေကာင္းလွတဲ့ ေမးခြန္းတခုပါပဲ။ ။
No comments:
Post a Comment