“ဤဓာတ္တုိင္သည္ ႀကံ့ဖြံ႕ပိုင္ဓာတ္တုိင္ ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ေခြးမွ ေသးလာမပန္းရ” ဟု ေရးထားေသာ စာရြက္ကို ႀကံ့ဖြံ႕ေခါင္းေဆာင္ ဦးသိန္းဂိန္က ဓာတ္တုိင္ တတိုင္တြင္ ကပ္လိုက္သည္။“ဤသစ္ပင္သည္ ႀကံ့ဖြံ႕ပိုင္ သစ္ပင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ မည္သည့္ ေမ်ာက္မွ တက္မေဆာ့ရ” ဟူ၍ သစ္ပင္တပင္တြင္ ကပ္လိုုက္ ျပန္သည္။ ထိုသစ္ပင္မွာ ရန္ကုန္သို႔ ေရာက္တုန္းေရာက္ခိုက္ ဦးရုကၡစိုး တည္းေနက် သစ္ပင္ျဖစ္ေၾကာင္း ဦးသိန္းဂိန္ မသိေပ။
စာရြက္ထပ္ႀကီးကို ကိုင္ကာသစ္ပင္ေအာက္တြင္ ေမာေမာႏွင့္ ထိုင္လိုက္ေသာ ဦးသိန္းဂိန္ေရွ႕၌ ဦးရုကၡစိုး ကိုယ္ထင္ ျပလိုက္သည္။
သိန္းဂိန္။ ။ ေအာင္မေလးဗ်။ လန္႔လိုက္တာ ဦးရုကၡစိုးရယ္။ အသံမေပးဘာမေပးနဲ႔။
ရုကၡစိုး။ ။ ခင္ဗ်ား စာရြက္ ကပ္ကတည္းက က်ဳပ္ ဒီသစ္ပင္ေပၚကေန ၾကည့္ေနတာ။ ဒါ က်ဳပ္ ရန္ကုန္လာရင္ တည္းေနက် သစ္ပင္ဗ်။ ဘယ္တုန္းက ႀကံ့ဖြံ႕ပိုင္ ျဖစ္သြားတာလဲ။
သိန္းဂိန္။ ။ (ခပ္တည္တည္ႏွင့္ ဦးရုကၡစိုးကိုၾကည့္၍ ဓာတ္တုိင္ကို လက္ညႇိဳးထိုးကာ) ဟို ဓာတ္တုိင္ကိုလည္း ၾကည့္လိုက္ဦး။ ဓာတ္တုိင္ေတာင္ ႀကံ့ဖြံ႔ပိုင္တာ သစ္ပင္ေလာက္ေတာ့ ပ်င္းသနားတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဓာတ္တုိင္ ႀကံ့ဖြံ႕ပိုင္တာေတာ့ ဟုတ္ပါၿပီ။ ဘာျဖစ္လို႔ ဘယ္ေခြးမွ ေသးမပန္းရလို႔ ေရးထားတာလဲဗ်။ ေခြးေတြက စာဖတ္တတ္လို႔လား။
သိန္းဂိန္။ ။ အဲဒီလိုေတာ့ မဟုတ္ဘူးေလဗ်ာ။ အခုဟာက ကမ္ပိန္းကာလ မဟုတ္လား။ က်ဳပ္တို႔ ႀကံ့ဖြံ႕ကို လူသိမ်ားေလ ေကာင္းေလဆိုေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႕နာမည္ပါရင္ၿပီးေရာ စာတန္းေတြ ေရးၿပီး လိုက္ကပ္တာေလ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဘာျဖစ္လို႔ ႀကံ့ဖြံ႕ပိုင္လုိက္လုပ္ေနတာလဲဗ်။ ဓာတ္တုိင္တို႔ သစ္ပင္တို႔ဆိုတာ အမ်ားပိုင္ ျဖစ္ရတာ မဟုတ္ဘူးလား။
သိန္းဂိန္။ ။ ဦးရုကၡစိုးက ခက္ေတာ့တာပဲ။ ငယ္ငယ္က တုိင္ဦးတမ္း မကစားဖူးဘူး ထင္တယ္။ က်ေနာ္တို႔ ႀကံ့ဖြံ႕က ရရာ ေနရာလြတ္ေတြကို ဦးထားမွ တျခား ပါတီေတြ မလာမွာေပါ့ဗ်။ ေနာက္ကို လမ္းဆံုလမ္းခြေတြမွာ ဗီႏိုင္းေတြ၊ ဘီလ္ဘုတ္ႀကီး ေတြနဲ႔ ဒီ့ထက္ လူေသာက္ျမင္ကပ္ … အဲေလ ေယာင္လို႔ ဒီထက္လူပိုသိေအာင္ လုပ္ဦးမွာဗ်ား။
ရုကၡစိုး။ ။ ေကာင္းပါေလ့ဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ႀကံ့ဖြံ႕က ဝန္ထမ္းေတြဆီက ႀကိဳတင္မဲေတြလည္း အတင္းအက်ပ္ လိုက္ေကာက္ ေနတယ္ဆို။
သိန္းဂိန္။ ။ ဒါကေတာ့ဗ်ာ … လုပ္ထံုးလုပ္နည္းနဲ႔ အညီ ေကာက္တာပါဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ေရြးေကာက္ပြဲ ေကာ္မရွင္ကေျပာေတာ့ ႀကိဳတင္မဲဆိုတာ ေကာက္ခ်င္တိုင္း ေကာက္လို႔ မရဘူးဆို။
သိန္းဂိန္။ ။ ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ ေကာက္ခ်င္တုိင္း ေကာက္လို႔ေတာ့ ဘယ္ရမလဲ။ လုိအပ္တဲ့ အေျခအေနေတြနဲ႔ ျပည့္စံုမွ ေကာက္လို႔ရတာေလ။ ဥပမာ - ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီျဖစ္ရမယ္ေပါ့ဗ်ာ။ တျခားပါတီေတြေတာ့ ေကာက္ခ်င္တုိင္း ေကာက္လို႔ ဘယ္ရမလဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေတာ္ေတာ္ေလး တရားမွ်တမႈရွိပါလား။ ဒါနဲ႔ … ပိုက္ဆံ လုိက္ေခ်းတာ ေတာ္ေတာ္ ခရီးေရာက္ေနၿပီလား။
သိန္းဂိန္။ ။ ေရာက္သလားေတာ့ မေမးနဲ႔။ က်ဳပ္တို႔ ေခ်းတဲ့ ပိုက္ဆံကို ျပည္သူလူထုက အားတက္သေရာ ယူသဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါဆို ခင္ဗ်ားတို႔ပါတီကို လူေတာ္ေတာ္ သိေနၿပီေပါ့ေနာ္။
သိန္းဂိန္။ ။ သိတယ္၊ သိတယ္။ က်ဳပ္ကို လူေတြက လမ္းမွာေတြ႕ရင္ ေငြတိုးေပးစားတဲ့ လူႀကီးတဲ့ ...။ ေတာ္ေတာ္ကို သိေနၾကၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ ႏိုင္ငံေတာ္က ပိုက္ဆံေတြ အေတာ္ကုန္ေရာေပါ့။
သိန္းဂိန္။ ။ ကုန္ခ်က္ကေတာ့ ေျပာမေနနဲ႔။ ေနျပည္ေတာ္မွာ ဝင္အေရြးခံမယ့္ ေရႊပန္းတို႔ကလည္း လူေတြကို ဖုန္းေတြ အလကားေပးတယ္၊ ရန္ကုန္က ေအာင္သိန္းပ်င္းတို႔ဆိုလည္း ရွိသမွ်လမ္းေတြ ပ်က္ပ်က္ မပ်က္ပ်က္ အကုန္ခင္းတယ္။ နယ္စြန္နယ္ဖ်ား၊ ရပ္ကြက္ႀကိဳ ရပ္ကြက္ၾကားမွာ အေရြးခံမယ့္ေကာင္ေတြကလည္း ႏုိင္ငံေတာ္ပိုက္ဆံ ကုိယ့္ပိုက္ဆံ ဆိုၿပီး လူတကာကို ေငြတိုးေပးတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ေတာ္ေတာ္ တိုးတက္မႈ ရွိတဲ့သေဘာေပါ့။
သိန္းဂိန္။ ။ အမယ္ … က်ဳပ္လူေတြက လည္သဗ်။ ႏုိင္ငံေတာ္က ရန္ဘံုးေငြ … အဲေလ … ရန္ပံုေငြေတြကို သံုးခ်င္သလို သံုးတယ္ဆိုေပမယ့္ ဖိတ္ခ်င္းဖိတ္ ကိုယ့္အိတ္ထဲ ဖိတ္မယ္ဆိုတဲ့ ပံုစံနဲ႔ သြားတာေနာ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ရွင္းစမ္းပါဦးဗ်ာ။
သိန္းဂိန္။ ။ ဒီလိုေလဗ်ာ ...။ ဥပမာ … ေအာင္သိန္းပ်င္း ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေတာ္က ပိုက္ဆံကို သူ႔အိတ္ထဲ အရင္ထည့္ လိုက္တယ္။ လမ္းခင္းဖို႔ လိုတဲ့ ပိုက္ဆံကိုေတာ့ စီးပြားေရး လုပ္ငန္းရွင္ေတြဆီက လည္ပင္းညႇစ္ၿပီး ေတာင္းတယ္။ လမ္းမွာ နာမည္တပ္ေတာ့ ႀကံ့ဖြံ႔နာမည္တပ္တယ္။ အဲဒီသေဘာေပါ့ဗ်ာ။
ရုုကၡစိုး။ ။ တကယ္ဆိုရင္ ႏုိင္ငံေတာ္ ဘ႑ာသံုးၿပီး မဲဆြယ္ စည္းရံုးရင္ ပါတီဖ်က္သိမ္းရမယ္ မဟုတ္ဘူးလား။
သိန္းဂိန္။ ။ ဟုတ္တယ္ေလဗ်ာ။ တျခားပါတီေတြ ဆိုရင္ေတာ့ ဟုတ္တာေပါ့။ ဒါေပမယ့္ မည္သို႔ပင္ ျဖစ္ေစကာမူ အႏုိင္ရေအာင္ ႀကံဖန္လုပ္မယ့္ ဝန္ႀကီးခ်ဳပ္ ဦးေဆာင္တဲ့ ႀကံ့ဖြံ႔ပါတီကေတာ့ လုပ္ခ်င္သလိုလုပ္လို႔ရတယ္ ဟဲဟဲ။
ရုကၡစိုး။ ။ ေတာ္လိုက္ေလဗ်ာ။ ဒါနဲ႔ ေရစႀကိဳဘက္မွာ ႀကံ့ဖြံ႕ မ်က္စိအလကား ကုေပးတာ ေတာ္ေတာ္မ်ားမ်ား အၿပီးကြယ္ကုန္ ၾကလို႔ဆို။
သိန္းဂိန္။ ။ ဟာ ကြယ္ရံုတင္ ဘယ္ကမလဲ၊ ဆရာေတာ္တပါးဆို မ်က္လံုးေတာင္ ထုတ္လိုက္ရတာ။ ဒါလည္း ေစတနာဗ်၊ ေစတနာ။ ေစတနာေၾကာင့္ မဆိုစေလာက္ေလး မွားသြားတာကို သိပ္ေျပာၾကတာပဲဗ်ာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဗ်ာ … လူ ၅၀ ေလာက္ မ်က္စိ ကြယ္ကုန္တာ ေစတနာေၾကာင့္ မဆိုစေလာက္လား … ရွင္းပါဦးဗ်ာ။
သိန္းဂိန္။ ။ အဲဒီနယ္ဘက္မွာ လူေတြက မ်က္စိတိမ္စြဲတာတို႔၊ မ်က္ခမ္းစပ္ ျဖစ္တာတို႔ ေတာ္ေတာ္မ်ားတယ္ေလ။ အဲဒါ က်ဳပ္တို႔ပါတီက ေစတနာနဲ႔ ကုေပးခ်င္တယ္၊ ဆရာဝန္ အစစ္ေတြကလည္း မလိုက္ခ်င္ၾကဘူး၊ အဲဒါနဲ႔ ရရာေပါ့ဗ်ာ ေဒါက္တာရမ္းကုေလးေတြ ေခၚသြားၿပီး ကုေပးလိုက္တာ ခုလို ျဖစ္ကုန္တာပဲ။ ဒါ မွားသလားဗ်ာ။ ျပည္ပက မီဒီယာေတြက ပိုကို ပိုလြန္းတယ္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဟုတ္တာေပါ့ … ဟုတ္တာေပါ့။ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီရဲ႕ မဲဆြယ္စည္းရံုးပံုကိုေတာ့ အေမရိကန္က ႏုိင္ငံေရးပါတီေတြေတာင္ အတုယူေလာက္ပါတယ္။
ဦးရုကၡစိုးစကားေၾကာင့္ ဦးသိန္းဂိန္ ဘဝင္ေလဟပ္သြားၿပီး “ယူရမယ္ေလ။ ယူကို ယူရမွာ။ တကယ္ေတာ့လည္း စည္းရံုးေရး ဆင္းတယ္ဆိုတာ တနည္းအားျဖင့္ ေျပာမယ္ဆိုရင္ မဲဝယ္တာ၊ ေနာက္တနည္းက မဲသိမ္းပိုက္တာပဲဗ်” ဟု ဟန္ပါပါ ေျပာလိုက္သည္။
ရုကၡစိုး။ ။ ဗ်ာ … မဲဝယ္တာကေတာ့ ထားပါေတာ့၊ မဲသိမ္းပိုက္တယ္ဆိုတာ သမိုင္းမွာ တခါမွ မၾကားဖူးဘူး။
သိန္းဂိန္။ ။ သမိုင္းမွာတင္မကဘူး … ခဝဲၿခံမွာေကာ အင္းစိန္မွာေကာ တကမၻာလုံးမွာပါ ၾကားဖူးမွာ မဟုတ္ဘူး။ ဒါအသစ္ဗ်။
ရုကၡစိုး။ ။ တမ်ိဳးပါလား။
သိန္းဂိန္။ ။ အဟမ္း … ဒါက ဒီလိုဗ်။ တလုပ္စားဖူး သူ႔ေက်းဇူးဆိုတာ သိတယ္မဟုတ္လား။ ႀကံ့ဖြံ႕ဆီက တခုခု ယူရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္၊ ႀကံ့ဖြံ႕က အတင္းအက်ပ္ တခုခု အတင္းလုပ္ေပးတာကို လက္ခံခ်င္သည္ျဖစ္ေစ လက္မခံခ်င္သည္ျဖစ္ေစ လက္ခံ လိုက္ရရင္ပဲ ျဖစ္ျဖစ္ ဒီလူဟာ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီဝင္ ျဖစ္သြားၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ အဲ … တမ်ိဳးေတာင္ မကပါလားဗ်။
သိန္းဂိန္။ ။ ဟုတ္ပါ့ ...။ ဥပမာဗ်ာ … ႀကံ့ဖြံ႕က ဓာတ္တုိင္တတိုင္ ေထာင္ၿပီး မီးလင္းေအာင္ လုပ္ေပးလိုက္ရင္ အဲဒီအလင္းေရာင္ကို ရတဲ့ မည္သူမဆို … ကုန္ကုန္ေျပာမယ္ ... ဓာတ္တုိင္ေအာက္က ျဖတ္ေလွ်ာက္သြားတဲ့ ေခြးကအစ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီဝင္ ျဖစ္ၿပီ။
ရုကၡစိုး။ ။ က်ဳပ္ … က်ဳပ္ေကာဟင္။
သိန္းဂိန္။ ။ ပါတာေပါ့။ ဒီ သစ္ပင္ကို ႀကံ့ဖြံ႕ပိုင္တယ္လို႔ စာကပ္ထားတာပဲ။ ဒီသစ္ပင္အရိပ္ခိုတဲ့သူေတြ၊ ဒီသစ္ပင္ေပၚတက္တဲ့ ေမ်ာက္ေတြ၊ ရုကၡစိုးပါမက်န္ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီဝင္ ျဖစ္ၿပီဗ်ာ။
ရုကၡစိုး။ ။ ဒါ … ဒါဆို ...။
သိန္းဂိန္။ ။ ဟုတ္တယ္။ ဒီ သစ္ပင္ေပၚမွာ နားတဲ့ ငွက္ေတြ၊ တက္တဲ့ ပုတ္သင္ညိဳတို႔ ရွဥ့္တို႔၊ ေမ်ာက္တို႔ပါမက်န္ … အေကာင္ပေလာင္ အားလံုးေကာ ဦးရုကၡစိုးေကာ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီဝင္ ျဖစ္တဲ့အတြက္ ႀကံ့ဖြံ႕ပါတီကို မဲေပးၿပီးသားျဖစ္သြားၿပီ။
ဦးရုကၡစိုး ဘာဆက္ေျပာရမွန္း မသိျဖစ္သြားစဥ္ … ဦးသိန္းဂိန္မွာ စာရြက္ထပ္ႀကီးကို ကိုင္၍ သစ္ပင္ေအာက္မွ ခပ္တည္တည္ ထြက္သြားၿပီး လမ္းေဘးေသာက္ေရအိုးစင္ တစင္ေရွ႕တြင္ ရပ္ကာ စာရြက္တရြက္ကို ကပ္လိုက္သည္။
ထိုစာရြက္ေပၚတြင္ “ဤ ေသာက္ေရအိုးစင္သည္ ႀကံ့ဖြံ႕၏ အရိပ္အာဝါသေအာက္တြင္ ရွိၿပီး ႀကံ့ဖြံ႕ပိုင္ျဖစ္ေသာေၾကာင့္ အရူးမ်ား ေရခပ္မေသာက္ရ” ဟု ေရးထားသည္။
ဦးသိန္းဂိန္မွာ သူကပ္ထားသည္စာရြက္ကို သူ႔ဘာသာ ေက်နပ္စြာၾကည့္၍ ေရတခြက္ကို အားပါတရ ခပ္ေသာက္၍ ၿပံဳးၿပံဳးႀကီး လုပ္ကာ ထိုေနရာမွ ထြက္ခြာသြားေလေတာ့သည္။ ။
No comments:
Post a Comment